Sang Luo let out a piercing snort a

Sang Luo let out a piercing snort as he approached the Xiao Clan with Xu Luodi. His eyes gazed about from within the robe.

“Xiao Chang’en,” said Xu Luodi, “Call out that Shaman Cultivator you invited!” He laughed coldly. “Are you scared to show your face, Shaman boy? Get the hell out here!” His voice thundered out, causing Xiao Chang’en to stand there bitterly, not daring to say even a word. Behind him, his Clansmen trembled. Only Xiao Caifeng stood there motionless, face pale but eyes filled with fury.

Sang Luo stood there, enjoying the looks of fear in the eyes of the Xiao Clan members. He also reveled in Xu Luodi’s words. He couldn’t help but sigh inwardly. To him, life was as desolate as snow. It was lonely at the top, and in his heart was the desire to find someone who could defeat him.

What he didn’t know was that as soon as Xu Luodi’s voice passed through the lightning mist, Meng Hao stood up.

Meng Hao also heard the meat jelly, and it seemed as if it was preparing to conclude its speech. In his estimation, it wouldn’t be long before it returned to pester him.

“I really need to find someone to help free me from this torment,” he thought. “I’m really in agony!” Gritting his teeth, he strode out.

The air around the lake rippled as a mist of thunder rolled out. Meng Hao looked somewhat bitter as he walked forward. Beneath him, the ground heaved as the vines shot up to sway back and forth and emit piercing shrieks.

Meng Hao’s eyes were bloodshot, thanks to the torment of the meat jelly. He looked at Xu Luodi, and then the midget. He decided to target the late Foundation Establishment stage, in the hopes that the battle might last a bit longer.

“Trifling early Foundation Establishment stage,” said Sang Luo coolly as he eyed Meng Hao approaching. “Xu Luodi, you’re equally as hopeless.” His eyes peered out of his robe, filled with pride and aloofness. Again, his heart filled with the powerful loneliness of snow.

“Mr. Sang Luo, senior, you really can’t blame me,” said Xu Luodi hurriedly. “Just help me get rid of the Spirit minion. With that out of the way, I can easily smash this guy to pieces.” He glared ruthlessly at Meng Hao.

What Xu Luodi didn’t know was that true cruelty would not come to bear upon Meng Hao, but rather Sang Luo, lonely as snow. Something would happen that Sang Luo would never forget for the rest of his life. It would give him nightmares for the rest of his days, and leave a shadow on his soul… and it would happen shortly.

Perhaps afterwards, he would no longer feel as lonely as snow….

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ซาง Luo ให้ snort เจาะ ตามที่เขาเข้าหากองทัพเซียวกับซู Luodi ตาของเขาจ้องเกี่ยวกับจากภายในการตกแต่ง"เซียว Chang'en กล่าวว่า Xu Luodi "โทรออกที่เกษตรกรหมอคุณเชิญ" เขาหัวเราะจ้างงาน "คือคุณกลัวการแสดงใบหน้าของคุณ หมอเด็กหรือไม่ ได้รับนรกออกจากที่นี่" เสียงของเขา thundered สาเหตุ Chang'en เสี่ยวไปยืนดี ๆ ไม่กล้าพูดแม้คำ หลังเขา ของเขา Clansmen trembled เพียงเซียว Caifeng มียืนนิ่ง หน้าซีดแต่ตาเต็มไป ด้วยความโกรธซาง Luo ยืน เพลิดเพลินกับลักษณะของความกลัวในสายตาของสมาชิกแคลนเซียว นอกจากนี้เขายัง reveled Xu Luodi คำ เขาไม่สามารถช่วยได้ แต่ถอนหายใจอย่างภายใน เขา ชีวิตเป็นเป็นอ้างว้างเป็นหิมะ มันเหงาที่ด้านบน และในหัวใจของเขาเป็นความปรารถนาที่จะหาคนที่สามารถเอาชนะเขาอะไรไม่ทราบได้ว่า ทันทีที่เสียง Xu Luodi ผ่านหมอกฟ้าผ่า เฮาเมงลุกขึ้นยืนเมงเฮาก็เจลลี่เนื้อ และมันดูเหมือนกับว่า มันกำลังเตรียมจะสรุปคำพูดของมัน ในการประเมินของเขา มันไม่ยาวก่อนมันตื๊อเขาเขาคิดว่า "ผมต้องการจริง ๆ หาคนที่ช่วยฉันปราศจากความทุกข์ทรมานนี้ "ฉันจริง ๆ ควาย" Gritting ฟันของเขา เขาก้าวออกมาอากาศรอบ ๆ ทะเลสาบคลื่นเป็นหมอกฟ้ารีดออก เฮา เมงมองค่อนข้างขมที่เขาเดินไปข้างหน้า พื้นดิน heaved ใต้ เขาเป็นเถายิงขึ้นโยก และปล่อย shrieks เจาะตาเมงเฮาได้ bloodshot ขอบคุณ การทรมานของเนื้อเจลลี่ เขามองไปที่ Xu Luodi และแคระ เขาตัดสินใจกำหนดเป้าหมายการจัดตั้งมูลนิธิขั้นตอนปลาย ความหวังว่าการต่อสู้อาจนานนิด"เล็ก ๆ น้อย ๆ ช่วงเริ่มต้นจัดตั้งมูลนิธิ กล่าว Luo สังข์เฉยว่าเขาตาเมงเฮาใกล้ "ซู Luodi คุณทำที่สิ้นหวัง" ตาของเขา peered จากเสื้อคลุมของเขา เต็มไป ด้วยความภาคภูมิใจและ aloofness อีก หัวใจของเขาเต็มไป ด้วยความเหงาอันทรงพลังของหิมะ"นายสังข์ Luo อาวุโส คุณจริง ๆ ไม่โทษฉัน กล่าวว่า Xu Luodi รีบ "แค่ช่วยฉันกำจัดสมุนวิญญาณ ที่ ออกไป ฉันสามารถได้ชนผู้ชายคนนี้เป็นชิ้น" เขา glared โหดเหี้ยมที่เฮาเมงLuodi ซูไม่รู้อะไรถูกจริงโหดร้ายจะไม่มาแบกเมื่อเมงเฮา แต่ค่อนข้างร้อง Luo เหงาเป็นหิมะ สิ่งที่จะเกิดขึ้นว่า Sang Luo จะลืมสำหรับส่วนเหลือของชีวิตของเขา มันจะให้เขาฝันร้ายที่เหลือของวันของเขา และออกจากเงาในวิญญาณของเขา... และมันจะเกิดขึ้นในไม่ช้าบางทีหลังจากนั้น เขาจะไม่รู้สึกว่าโดดเดี่ยวเป็นหิมะ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Sang Luo ให้ออก Snort เจาะในขณะที่เขาเดินเข้ามาใกล้กับเสี่ยวแซ่เสี่ยว Luodi สายตาของเขาจ้องมองเกี่ยวกับการจากภายในเสื้อคลุม. "เสี่ยว Chang'En" เสี่ยว Luodi กล่าวว่า "การโทรออกที่หมอผี Cultivator คุณได้รับเชิญ!" เขาหัวเราะอย่างเย็นชา "คุณกลัวที่จะแสดงให้เห็นใบหน้าของคุณหมอเด็ก? ได้รับนรกออกจากที่นี่! "เสียงของเขาตะโกนออกมาทำให้เกิดเสี่ยว Chang'En ยืนขมขื่นไม่กล้าที่จะพูดแม้แต่คำ ด้านหลังของเขาผู้ดีของเขาสั่นสะท้าน เพียงเสี่ยว Caifeng ยืนอยู่ที่นั่นนิ่งใบหน้าขาวซีด แต่ตาที่เต็มไปด้วยความโกรธ. Sang Luo ยืนอยู่ที่นั่นเพลิดเพลินไปกับรูปลักษณ์ของความกลัวในสายตาของสมาชิกเสี่ยวตระกูล นอกจากนี้เขายังปลื้มในคำพูดของเสี่ยว Luodi เขาไม่สามารถช่วย แต่ถอนหายใจในใจ ให้เขามีชีวิตเป็นที่รกร้างเป็นหิมะ มันก็เหงาที่ด้านบนและอยู่ในใจของเขาคือความปรารถนาที่จะหาใครสักคนที่สามารถเอาชนะเขา. สิ่งที่เขาไม่รู้ก็คือว่าทันทีที่เสียงเสี่ยว Luodi ของผ่านหมอกฟ้าผ่าเม้งเฮาลุกขึ้นยืน. เม้งเฮายัง ได้ยินเนื้อวุ้นและมันดูราวกับว่ามันกำลังเตรียมที่จะสรุปคำพูดของตน ในการประมาณค่าของเขามันจะไม่นานก่อนที่จะกลับไปรบกวนเขา. "ผมต้องการที่จะหาคนที่จะช่วยฉันเป็นอิสระจากความทุกข์ทรมานนี้" เขาคิดว่า "ฉันจริงๆในความทุกข์ทรมาน" Gritting ฟันของเขาเขาก้าวออกมา. อากาศรอบทะเลสาบกระเพื่อมเป็นหมอกฟ้าร้องรีดออก เม้งเฮามองค่อนข้างขมขณะที่เขาเดินไปข้างหน้า ใต้เขาพื้นยกเป็นเถายิงขึ้นที่จะแกว่งไปมาและเปล่งเสียงร้องเจาะ. ตาเม้งเฮาส์เป็นแดงก่ำขอบคุณความทุกข์ทรมานของเจลลี่เนื้อ เขามองไปที่เสี่ยว Luodi แล้วคนแคระ เขาตัดสินใจที่จะกำหนดเป้าหมายปลายเวทีมูลนิธิจัดตั้งในหวังว่าการสู้รบอาจจะมีอายุการใช้งานอีกนาน. "จิ๊บจ๊อยในระยะเริ่มต้นจัดตั้งมูลนิธิ" กล่าวว่า Sang Luo เฉยขณะที่เขาตาเม้งเฮาใกล้ "เสี่ยว Luodi คุณอย่างเท่าเทียมกันเป็นที่สิ้นหวัง." ดวงตาของเขา peered ออกจากเสื้อคลุมของเขาเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจและเหินห่าง อีกครั้งหัวใจของเขาเต็มไปด้วยความเหงาที่มีประสิทธิภาพของหิมะ. "นาย Sang Luo อาวุโสจริงๆคุณไม่สามารถตำหนิฉัน "เสี่ยว Luodi กล่าวอย่างรีบเร่ง "เพียงแค่ช่วยให้ฉันได้รับการกำจัดสมุนพระวิญญาณ กับที่ออกมาจากวิธีการที่ผมสามารถต่อยผู้ชายคนนี้เป็นชิ้น. "เขาจ้องที่โหดเหี้ยมเม้งเฮา. อะไรเสี่ยว Luodi ไม่ทราบได้ว่าโหดร้ายจริงจะไม่มาจะทนอยู่กับเม้งเฮา แต่ Sang Luo เหงา เป็นหิมะ บางสิ่งบางอย่างที่จะเกิดขึ้นว่า Sang Luo จะไม่มีวันลืมช่วงเวลาที่เหลือของชีวิตของเขา มันจะทำให้เขาฝันร้ายสำหรับส่วนที่เหลือของวันและออกจากเงาในจิตวิญญาณของเขา ... และมันจะเกิดขึ้นในไม่ช้า. บางทีหลังจากนั้นเขาจะไม่รู้สึกเหงาเหมือนหิมะ ...