Waste management is poorly financed

Waste management is poorly financed because it is not a prioritised activity in all urban
councils. Funds for the operation of the urban councils are mainly from external sources
(over 50 %) like the central government and donors in the form of grants (Liyala, 2011). This
means fiscal autonomy has not been realised by the EAC urban councils as observed by
Okot-Okumu & Nyenje (2011). The central governments do not adequately cost-evaluate the
decentralised environmental management functions implemented by the urban council
(Okot-Okumu & Nyenje 2011). National priorities usually differ from environmental
management activities causing low remissions in these sectors by the central governments.
The study by Liyala (2011), of Kisumu (Kenya), Mwanza (Tanzania) and Jinja (Uganda)
clearly illustrates the solid waste management financing dilemma. It is difficult to solve the
dilemma because urban council local revenue sources are limited and locally raised
revenues are in some cases as low as 3% of the total annual local authority budgets. In
Kenya and Tanzania the community pay for waste management, while in Uganda there is
unwillingness to pay although in all these countries, Local Governments are by law (Local
Government Acts) are given the powers to charge fees for waste services (Liyala 2011). The
problem is compounded by the inability by a large percentage or urban community to pay
for waste collection services due to low income levels in the EAC region. Therefore
households not served by waste collection have developed their own waste management
systems. The most common household waste management methods identified are waste
burning and backyard burying or indiscriminate open dumping (Liyala 2011; Oberlin, 2011;
Okot-Okumu & Nyenje 2011; Simon, 2007). Waste composting is still small-scale and
insignificant, often by households and mostly for individual household gardens, while anaerobic biogas production is limited and in the homes or farms of high-income people in
peri- urban or rural areas. These are informal setups that are not easy to assess or control.
Composting and anaerobic biogas production are therefore often on individual basis and
insignificant. Uganda is however piloting composting in eleven urban councils that have
scored different levels of success (NEMA 2007; Okot-Okumu & Nyenje, 2011). In Tanzania
KIWODET composting activities demonstrated that successful composting initiatives can
arise from local capacity (Oberlin & Sza´nto´, 2011). The main problems of the composting
project are sorting which is not done at source but on delivery of wastes, mixed wastes of all
categories increasing health risk to workers and lack of market for the compost. Some
authors (Matete & Trois, 2008; Mbeng et al., 2009; Mbuligwe & Kasenga, 2004; Rotich et al.,
2006;Wang et al., 2008) have identified recycling, composting and biogas production as
feasible options with social, economic and environmental benefits by reducing amounts of
waste disposed, saving the environment and generating income for communities the lack of
municipal integration and support leaves composting, which is technically viable, to be
strongly vulnerable to external factors (Oberlin & Sza´nto´, 2011).In East Africa these
innovative methods for waste management remain un-researched denying interested
individuals among the urban communities information on such projects.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เงินจัดการขยะไม่ดีเนื่องจากไม่ได้กิจกรรม prioritised ในเมืองสภา เงินทุนสำหรับการดำเนินการของสภาเมืองเป็นส่วนใหญ่จากแหล่งภายนอก(มากกว่า 50%) เช่นรัฐบาลกลางและผู้บริจาคในรูปของเงินช่วยเหลือ (Liyala, 2011) นี้หมายถึงอิสระทางการเงินได้ไม่ถูกเองก็ยังคิด โดยสภาเมือง EAC เป็นสังเกตโดยOkot-Okumu และ Nyenje (2011) รัฐบาลกลางไม่เพียงพอต้นทุนประเมินการฟังก์ชันการจัดการสิ่งแวดล้อม decentralised ที่ดำเนินการ โดยสภาเมือง(Okot-Okumu และ Nyenje 2011) ระดับความสำคัญของชาติมักจะแตกต่างจากสิ่งแวดล้อมกิจกรรมการจัดการที่ก่อให้เกิด remissions ต่ำในภาคนี้ โดยรัฐบาลกลางการศึกษา โดย Liyala (2011) Kisumu (เคนยา), Mwanza (แทนซาเนีย) และเจ้า (ยูกันดา)แสดงการจัดการของเสียของแข็งเงินลำบากใจอย่างชัดเจน ยากต่อการแก้ปัญหาลำบากใจ เพราะแหล่งรายได้ท้องถิ่นสภาเมืองมีจำกัด และเครื่องยกรายได้ในบางกรณีต่ำสุด 3% ของงบประมาณรวมประจำปีหน่วยงานท้องถิ่นได้ ในเคนยาและแทนซาเนียชุมชนจ่ายค่าจัดการขยะ ในขณะที่ในยูกันดา มีunwillingness จ่ายแม้ว่าในประเทศเหล่านี้ทั้งหมด รัฐบาลท้องถิ่นตามกฎหมาย (ภายในเครื่องรัฐบาลกระทำ) จะได้รับอำนาจที่จะเรียกเก็บค่าบริการขยะ (Liyala 2011) ที่ปัญหาจะเพิ่ม โดยไม่ใหญ่หรือชุมชนเมืองต้องจ่ายบริการเก็บขยะเนื่องจากระดับรายได้ที่ต่ำในภูมิภาค EAC ดังนั้นครัวเรือนที่ไม่ให้บริการ โดยเก็บรวบรวมขยะได้พัฒนาจัดการขยะของตนเองระบบ วิธีการจัดการขยะในครัวเรือนทั่วไปที่ระบุเป็นเสียเขียน และบ้าน burying หรือเลือกเปิดถ่ายโอนข้อมูล (Liyala 2011 Oberlin, 2011Okot-Okumu และ Nyenje 2011 Simon, 2007) หมักขยะเป็นยังระบุ และไม่สำคัญ มัก ตามครัวเรือน และส่วนใหญ่ สำหรับแต่ละบ้าน สวน ในขณะที่ผลิตก๊าซชีวภาพไม่ใช้จำกัด และ ในบ้านหรือฟาร์มของคนร่ำรวยperi - พื้นที่เขตเมือง หรือชนบท เหล่านี้เป็นการตั้งค่าที่ง่ายต่อการประเมิน หรือควบคุมไม่ได้ก๊าซชีวภาพหมัก และไม่ใช้ผลิตจึงมักอยู่ตามแต่ละ และไม่สำคัญ อย่างไรก็ตามนำยูกันดาหมักในสภาเมืองสิบเอ็ดที่มีคะแนนระดับต่าง ๆ ของความสำเร็จ (NEMA 2007 Okot-Okumu และ Nyenje, 2011) ในแทนซาเนียKIWODET หมักกิจกรรมสาธิตที่สามารถริเริ่มหมักสำเร็จเกิดขึ้นจากกำลังภายใน (Oberlin & Sza´nto´, 2011) ปัญหาหลักของการหมักโครงการจะเรียงลำดับที่จะทำ ที่ต้นทาง แต่ส่งของเสีย ผสมกากทั้งหมดประเภทที่เพิ่มความเสี่ยงของสุขภาพผู้ปฏิบัติงานและขาดตลาดปุ๋ย บางผู้เขียน (Matete & ทรอยส์ 2008 Mbeng et al., 2009 Mbuligwe & Kasenga, 2004 Rotich et al.,ปี 2006 วัง et al., 2008) ได้ระบุการผลิตรีไซเคิล หมัก และก๊าซชีวภาพเป็นตัวเลือกที่เป็นไปได้ ด้วยผลประโยชน์ทางสังคม เศรษฐกิจ และสิ่งแวดล้อมโดยการลดจำนวนขายทิ้งขยะ สิ่งแวดล้อม และการสร้างรายได้ในชุมชนยังขาดรวมเทศบาลและสนับสนุนใบหมัก ซึ่งเป็นเทคนิคทำงานได้ ให้ขอมีความเสี่ยงกับปัจจัยภายนอก (Oberlin & Sza´nto´, 2011) ในแอฟริกาตะวันออกเหล่านี้วิธีการนวัตกรรมสำหรับการจัดการของเสียยังคงอยู่ ยังไม่ได้วิจัยการปฏิเสธสนใจบุคคลระหว่างข้อมูลชุมชนเมืองในโครงการดังกล่าว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การจัดการขยะเป็นทุนไม่ดีเพราะมันไม่ได้เป็นกิจกรรมที่จัดลำดับความสำคัญในทุกเมืองเทศบาล เงินทุนในการดำเนินงานของเทศบาลเมืองส่วนใหญ่จะเป็นจากแหล่งภายนอก
(มากกว่า 50%) เช่นเดียวกับรัฐบาลกลางและผู้บริจาคในรูปแบบของทุน (Liyala 2011) นี้หมายถึงความเป็นอิสระทางการคลังยังไม่ได้รับการตระหนักโดยเทศบาลเมือง EAC เป็นข้อสังเกตจาก Okot-Okumu และ Nyenje (2011) รัฐบาลกลางไม่เพียงพอเสียค่าใช้จ่ายประเมินฟังก์ชั่นการกระจายอำนาจการจัดการด้านสิ่งแวดล้อมที่ดำเนินการโดยสภาเมือง(Okot-Okumu และ Nyenje 2011) ลำดับความสำคัญของชาติมักจะแตกต่างจากสิ่งแวดล้อมการจัดการกิจกรรมที่ก่อให้เกิดทุเลาต่ำในภาคเหล่านี้โดยรัฐบาลกลาง. การศึกษาโดย Liyala (2011) ของ Kisumu (เคนยา) Mwanza (แทนซาเนีย) และ Jinja (ยูกันดา) อย่างชัดเจนแสดงให้เห็นถึงการจัดการขยะมูลฝอยขึ้นเขียงการจัดหาเงินทุน . มันเป็นเรื่องยากที่จะแก้ปัญหาภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกเพราะสภาเมืองแหล่งรายได้ในท้องถิ่นจะถูก จำกัด และเติบโตในประเทศรายได้ในบางกรณีที่ต่ำเป็น3% ของงบประมาณประจำปีรวมอำนาจในท้องถิ่น ในเคนยาและแทนซาเนียชุมชนจ่ายสำหรับการจัดการของเสียในขณะที่ในยูกันดามีความไม่เต็มใจที่จะจ่ายแม้ว่าในทุกประเทศเหล่านี้รัฐบาลท้องถิ่นตามกฎหมาย(ท้องถิ่นการกระทำของรัฐบาล) จะได้รับอำนาจในการเรียกเก็บค่าธรรมเนียมสำหรับการให้บริการของเสีย (Liyala 2011) ปัญหาประกอบการไร้ความสามารถโดยอัตราร้อยละขนาดใหญ่หรือชุมชนเมืองที่จะจ่ายสำหรับการให้บริการจัดเก็บขยะเนื่องจากระดับรายได้ขั้นต่ำในภูมิภาค EAC ดังนั้นผู้ประกอบการไม่ได้ทำหน้าที่โดยการเก็บขยะได้มีการพัฒนาการจัดการของเสียของตัวเองระบบ ครัวเรือนที่พบมากที่สุดวิธีการจัดการของเสียที่ระบุจะเสียการเผาไหม้และฝังหลังบ้านหรือเปิดการพิจารณาการทุ่มตลาด (Liyala 2011; แลง 2011; Okot-Okumu Nyenje & 2011; ไซมอน, 2007) การทำปุ๋ยหมักของเสียยังคงเป็นขนาดเล็กและไม่มีนัยสำคัญมักจะโดยส่วนใหญ่เป็นผู้ประกอบการและสวนครัวเรือนส่วนบุคคลขณะที่การผลิตก๊าซชีวภาพแบบไม่ใช้ออกซิเจนมี จำกัด และในบ้านหรือฟาร์มของคนที่มีรายได้สูงในพื้นที่เมืองหรือชนบทชานเมือง เหล่านี้มีการตั้งค่าที่ไม่เป็นทางการที่ไม่สะดวกในการประเมินหรือการควบคุม. ปุ๋ยหมักและผลิตก๊าซชีวภาพแบบไม่ใช้ออกซิเจนจึงมักจะอยู่บนพื้นฐานของแต่ละบุคคลและไม่มีนัยสำคัญ ยูกันดา แต่การนำปุ๋ยหมักในสภาเมืองสิบเอ็ดที่ได้คะแนนระดับที่แตกต่างของความสำเร็จ(NEMA 2007; Okot-Okumu และ Nyenje 2011) ในแทนซาเนียKIWODET กิจกรรมการทำปุ๋ยหมักแสดงให้เห็นว่าโครงการที่ประสบความสำเร็จการทำปุ๋ยหมักสามารถเกิดขึ้นจากกำลังการผลิตในท้องถิ่น(แลงและ Sza'nto' 2011) ปัญหาหลักของปุ๋ยหมักโครงการเรียงลำดับซึ่งไม่ได้ทำแต่ที่มาในการจัดส่งของเสียของเสียผสมของทุกประเภทเพิ่มความเสี่ยงต่อสุขภาพให้กับแรงงานและการขาดการตลาดปุ๋ยหมัก บางคนเขียน (Matete และทรัวส์ 2008; Mbeng et al, 2009;. Mbuligwe และ Kasenga 2004; Rotich, et ​​al. 2006;. วัง et al, 2008) ได้ระบุรีไซเคิลปุ๋ยหมักและการผลิตก๊าซชีวภาพเป็นตัวเลือกที่เป็นไปได้กับสังคมผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจและสิ่งแวดล้อมโดยการลดปริมาณของเสียทิ้งประหยัดสภาพแวดล้อมและสร้างรายได้ให้กับชุมชนการขาดการบูรณาการในเขตเทศบาลเมืองและการสนับสนุนการทำปุ๋ยหมักใบซึ่งเป็นที่ทำงานได้ในทางเทคนิคที่จะขอความเสี่ยงจากปัจจัยภายนอก(แลงและ Sza'nto' 2011 ) ในแอฟริกาตะวันออกเหล่านี้วิธีการใหม่สำหรับการจัดการของเสียยังคงยกเลิกการค้นคว้าปฏิเสธความสนใจบุคคลที่หนึ่งในข้อมูลที่ชุมชนเมืองในโครงการดังกล่าว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การจัดการขยะแบบบูรณาการ 14 –วิสัยทัศน์
e-wastes จะถูกจัดขึ้นในกระเป๋าของผู้บริโภค อย่างไรก็ตามการรีไซเคิลตัวเลือกสำหรับชิ้นส่วนจาก
e-wastes เช่น พลาสติก โลหะ อลูมิเนียม เหล็ก และทองแดง ) มีอยู่จริง และควร
สํารวจ ตัวเลือกสำหรับบอร์ดสายพิมพ์รีไซเคิลหลอด CRT และเศษส่วนอันตราย
( เช่น PCBs ปรอทแบตเตอรี่ ) ไม่อยู่
การจัดการขยะแบบบูรณาการ 14 –วิสัยทัศน์
e-wastes จะถูกจัดขึ้นในกระเป๋าของผู้บริโภค อย่างไรก็ตามการรีไซเคิลตัวเลือกสำหรับชิ้นส่วนจาก
e-wastes เช่น พลาสติก โลหะ อลูมิเนียม เหล็ก และทองแดง ) มีอยู่จริง และควร
สํารวจ ตัวเลือกสำหรับบอร์ดสายพิมพ์รีไซเคิลหลอด CRT และเศษส่วนอันตราย
( เช่น PCBs ปรอทแบตเตอรี่ ) ไม่อยู่
การจัดการขยะแบบบูรณาการ 14 –วิสัยทัศน์
e-wastes จะถูกจัดขึ้นในกระเป๋าของผู้บริโภค อย่างไรก็ตามการรีไซเคิลตัวเลือกสำหรับชิ้นส่วนจาก
e-wastes เช่น พลาสติก โลหะ อลูมิเนียม เหล็ก และทองแดง ) มีอยู่จริง และควร
สํารวจ ตัวเลือกสำหรับบอร์ดสายพิมพ์รีไซเคิลหลอด CRT และเศษส่วนอันตราย
( เช่น PCBs ปรอทแบตเตอรี่ ) ไม่อยู่
การจัดการขยะแบบบูรณาการ 14 –วิสัยทัศน์
e-wastes จะถูกจัดขึ้นในกระเป๋าของผู้บริโภค อย่างไรก็ตามการรีไซเคิลตัวเลือกสำหรับชิ้นส่วนจาก
e-wastes เช่น พลาสติก โลหะ อลูมิเนียม เหล็ก และทองแดง ) มีอยู่จริง และควร
สํารวจ ตัวเลือกสำหรับบอร์ดสายพิมพ์รีไซเคิลหลอด CRT และเศษส่วนอันตราย
( เช่น PCBs ปรอทแบตเตอรี่ ) ไม่อยู่
การจัดการขยะแบบบูรณาการ 14 –วิสัยทัศน์
e-wastes จะถูกจัดขึ้นในกระเป๋าของผู้บริโภค อย่างไรก็ตามการรีไซเคิลตัวเลือกสำหรับชิ้นส่วนจาก
e-wastes เช่น พลาสติก โลหะ อลูมิเนียม เหล็ก และทองแดง ) มีอยู่จริง และควร
สํารวจ ตัวเลือกสำหรับบอร์ดสายพิมพ์รีไซเคิลหลอด CRT และเศษส่วนอันตราย
( เช่น PCBs ปรอทแบตเตอรี่ ) ไม่อยู่
การจัดการขยะแบบบูรณาการ 14 –วิสัยทัศน์
e-wastes จะถูกจัดขึ้นในกระเป๋าของผู้บริโภค อย่างไรก็ตามการรีไซเคิลตัวเลือกสำหรับชิ้นส่วนจาก
e-wastes เช่น พลาสติก โลหะ อลูมิเนียม เหล็ก และทองแดง ) มีอยู่จริง และควร
สํารวจ ตัวเลือกสำหรับบอร์ดสายพิมพ์รีไซเคิลหลอด CRT และเศษส่วนอันตราย
( เช่น PCBs ปรอทแบตเตอรี่ ) ไม่อยู่
การจัดการขยะแบบบูรณาการ 14 –วิสัยทัศน์
e-wastes จะถูกจัดขึ้นในกระเป๋าของผู้บริโภค อย่างไรก็ตามการรีไซเคิลตัวเลือกสำหรับชิ้นส่วนจาก
e-wastes เช่น พลาสติก โลหะ อลูมิเนียม เหล็ก และทองแดง ) มีอยู่จริง และควร
สํารวจ ตัวเลือกสำหรับบอร์ดสายพิมพ์รีไซเคิลหลอด CRT และเศษส่วนอันตราย
( เช่น PCBs ปรอทแบตเตอรี่ ) ไม่อยู่
การจัดการขยะแบบบูรณาการ 14 –วิสัยทัศน์
e-wastes จะถูกจัดขึ้นในกระเป๋าของผู้บริโภค อย่างไรก็ตามการรีไซเคิลตัวเลือกสำหรับชิ้นส่วนจาก
e-wastes เช่น พลาสติก โลหะ อลูมิเนียม เหล็ก และทองแดง ) มีอยู่จริง และควร
สํารวจ ตัวเลือกสำหรับบอร์ดสายพิมพ์รีไซเคิลหลอด CRT และเศษส่วนอันตราย
( เช่น PCBs ปรอทแบตเตอรี่ ) ไม่อยู่
การจัดการขยะแบบบูรณาการ 14 –วิสัยทัศน์
e-wastes จะถูกจัดขึ้นในกระเป๋าของผู้บริโภค อย่างไรก็ตามการรีไซเคิลตัวเลือกสำหรับชิ้นส่วนจาก
e-wastes เช่น พลาสติก โลหะ อลูมิเนียม เหล็ก และทองแดง ) มีอยู่จริง และควร
สํารวจ ตัวเลือกสำหรับบอร์ดสายพิมพ์รีไซเคิลหลอด CRT และเศษส่วนอันตราย
( เช่น PCBs ปรอทแบตเตอรี่ ) ไม่อยู่
การจัดการขยะแบบบูรณาการ 14 –วิสัยทัศน์
e-wastes จะถูกจัดขึ้นในกระเป๋าของผู้บริโภค อย่างไรก็ตามการรีไซเคิลตัวเลือกสำหรับชิ้นส่วนจาก
e-wastes เช่น พลาสติก โลหะ อลูมิเนียม เหล็ก และทองแดง ) มีอยู่จริง และควร
สํารวจ ตัวเลือกสำหรับบอร์ดสายพิมพ์รีไซเคิลหลอด CRT และเศษส่วนอันตราย
( เช่น PCBs ปรอทแบตเตอรี่ ) ไม่อยู่