The Hundred Years' War was a series

The Hundred Years' War was a series of conflicts waged from 1337 to 1453 by the House of Plantagenet, rulers of the Kingdom of England, against the House of Valois, rulers of the Kingdom of France, for control of the latter kingdom. Each side drew many allies into the war. It was one of the most notable conflicts of the Middle Ages, wherein five generations of kings from two rival dynasties fought for the throne of the largest kingdom in Western Europe. The war marked both the height of chivalry and its subsequent decline, and the development of strong national identities in both countries.

After the Norman Conquest, the kings of England were vassals of the kings of France for their possessions in France. The French kings had endeavored, over the centuries, to reduce these possessions, to the effect that only Gascony was left to the English. The confiscation or threat of confiscating this duchy had been part of French policy to check the growth of English power, particularly whenever the English were at war with the Kingdom of Scotland, an ally of France.

Through his mother, Isabella of France, Edward III of England was the grandson of Philip IV of France and nephew of Charles IV of France, the last king of the senior line of the House of Capet. In 1316, a principle was established denying women succession to the French throne. When Charles IV died in 1328, Isabella, unable to claim the French throne for herself, claimed it for her son. The French rejected the claim, maintaining that Isabella could not transmit a right that she did not possess. For about nine years (1328–1337), the English had accepted the Valois succession to the French throne. But the interference of the French king, Philip VI, in Edward III's war against Scotland led Edward III to reassert his claim to the French throne. Several overwhelming English victories in the war—especially at Crecy, Poitiers, and Agincourt—raised the prospects of an ultimate English triumph. However, the greater resources of the French monarchy precluded a complete conquest. Starting in 1429, decisive French victories at Patay, Formigny, and Castillon concluded the war in favor of France, with England permanently losing most of its major possessions on the continent.

Historians commonly divide the war into three phases separated by truces: the Edwardian Era War (1337–1360); the Caroline War (1369–1389); and the Lancastrian War (1415–1453). Contemporary conflicts in neighbouring areas, which were directly related to this conflict, included the War of the Breton Succession (1341–1364), the Castilian Civil War (1366–1369), the War of the Two Peters (1356–1375) in Aragon, and the 1383–85 Crisis in Portugal. Later historians invented the term "Hundred Years' War" as a periodization to encompass all of these events, thus constructing the longest military conflict in history.

The war owes its historical significance to multiple factors. By its end, feudal armies had been largely replaced by professional troops, and aristocratic dominance had yielded to a democratisation of the manpower and weapons of armies. Although primarily a dynastic conflict, the war gave impetus to ideas of French and English nationalism. The wider introduction of weapons and tactics supplanted the feudal armies where heavy cavalry had dominated. The war precipitated the creation of the first standing armies in Western Europe since the time of the Western Roman Empire, composed largely of commoners and thus helping to change their role in warfare. With respect to the belligerents, English political forces over time came to oppose the costly venture. The dissatisfaction of English nobles, resulting from the loss of their continental landholdings, became a factor leading to the civil wars known as the Wars of the Roses (1455–1487). In France, civil wars, deadly epidemics, famines, and bandit free-companies of mercenaries reduced the population drastically. Shorn of its continental possessions, England was left with the sense of being an island nation, which profoundly affected its outlook and development for more than 500 years.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สงครามร้อยปีของมีชุดของความขัดแย้งต่อสู้จาก 1337 ถึง 1453 โดยบ้าน Plantagenet พระที่ราชอาณาจักรอังกฤษ กับบ้านของวาลัว พระราชอาณาจักรฝรั่งเศส ควบคุมราชหลัง แต่ละด้านดึงพันธมิตรจำนวนมากเข้าสู่สงคราม มันเป็นหนึ่งของความขัดแย้งที่สุดโดดเด่นของยุคกลาง นั้นรุ่นห้ากษัตริย์จากราชวงศ์สองคู่แข่งสู้ในราชบัลลังก์ของราชอาณาจักรที่ใหญ่ที่สุดในยุโรปตะวันตก สงครามเครื่องทั้งความสูงของ chivalry และการปฏิเสธต่อมา และการพัฒนาของประจำชาติแข็งแกร่งทั้งสองประเทศหลังจากชัยชนะของนอร์มัน พระมหากษัตริย์ของอังกฤษถูก vassals กษัตริย์ฝรั่งเศสสำหรับทรัพย์สินของพวกเขาในประเทศฝรั่งเศส กษัตริย์ฝรั่งเศสได้ขะมักเขม้น ผ่านศตวรรษ ลดทรัพย์สินเหล่านี้ เพื่อผลที่เหลือกัสกอญเท่ากับภาษาอังกฤษ Confiscation หรือภัยคุกคามและดัชชีนี้ได้เป็นส่วนหนึ่งของนโยบายการตรวจสอบการเจริญเติบโตของพลังงานภาษาอังกฤษ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่ออังกฤษทำสงครามกับราชอาณาจักรสกอตแลนด์ พันธมิตรของฝรั่งเศสฝรั่งเศสโดยแม่ของเขา อิซาเบลลาแห่งฝรั่งเศส III เอ็ดเวิร์ดแห่งอังกฤษถูกหลานของฟิลิป IV ของฝรั่งเศสและหลานชายของชาร์ลส์ IV ของฝรั่งเศส กษัตริย์สุดท้ายของบรรทัดอาวุโสของบ้าน Capet ใน 1316 หลักการก่อตั้งการปฏิเสธผู้หญิงลำดับการสืบราชบัลลังก์ฝรั่งเศส เมื่อชาร์ลส์ IV ตายใน 1328 อิซาเบลลา ไม่สามารถคุ้มครองราชบัลลังก์ฝรั่งเศส ตัวเองอ้างว่า สำหรับลูกชายของเธอ ฝรั่งเศสปฏิเสธข้อเรียกร้อง รักษาว่า อิซาเบลลาสามารถส่งสิทธิที่เธอไม่มี ประมาณ 9 ปี (1328-1337), อังกฤษได้ยอมรับการวาลัวลำดับการสืบราชบัลลังก์ฝรั่งเศส แต่รบกวนของฝรั่งเศสกษัตริย์ ฟิลิปวี ในเอ็ดเวิร์ด III สงครามกับสกอตแลนด์นำเอ็ดเวิร์ด III เพื่อ reassert ของเขาเรียกร้องราชบัลลังก์ฝรั่งเศส ชัยชนะอังกฤษครอบงำหลายในสงคราม — โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ Crecy ปัวตีเย และอากินคอร์ท — ยกแนวโน้มการชัยภาษาอังกฤษที่ดีที่สุด อย่างไรก็ตาม ทรัพยากรมากกว่าพระมหากษัตริย์ฝรั่งเศส precluded ชนะสมบูรณ์ เริ่มต้นใน 1429 ชัยชนะฝรั่งเศสเด็ดขาดที่ Patay, Formigny และ Castillon สรุปสงครามสามารถฝรั่งเศส กับอังกฤษอย่างถาวรสูญเสียของทรัพย์สินที่สำคัญในทวีปนักประวัติศาสตร์มักแบ่งสงครามโดย truces ระยะที่สาม: เอดวาร์ดเดี้ยยุคสงคราม (1337-1360); สงครามแคโรไลน์ (1369-1389); และ สงคราม Lancastrian (1415 – 1453) ความขัดแย้งร่วมสมัยในพื้นที่ประเทศ ซึ่งโดยตรงเกี่ยวข้องกับความขัดแย้งนี้ รวมสงคราม บัลลังก์เบรตัน (1341-8 เมษายนพ.ศ. 1907), สงครามกลางเมือง Castilian (1366-1369) สงครามสอง Peters (1356-1375) ในอารากอน และวิกฤต 1383-85 ในโปรตุเกส ภายหลังนักประวัติศาสตร์คิดค้นคำว่า "ร้อยปีของสงคราม" เป็น periodization กับรอบของเหตุการณ์เหล่านี้ จึง สร้างความขัดแย้งทางทหารที่ยาวที่สุดในประวัติศาสตร์สงครามค้างชำระความสำคัญทางประวัติศาสตร์กับหลายปัจจัย โดยจุดสิ้นสุด กองทัพศักดินาได้ถูกส่วนใหญ่แทนที่ ด้วยกองทหารมืออาชีพ และครอบงำรูปมีผล democratisation ของกำลังคนและอาวุธของกองทัพ แม้ว่าหลัก dynastic ความขัดแย้ง สงครามให้แรงผลักดันความคิดของชาตินิยมอังกฤษ และฝรั่งเศส แนะนำอาวุธและยุทธวิธีกว้าง supplanted กองทัพศักดินาที่มีครอบงำทหารม้าหนัก สงครามการตกตะกอนการสร้างกองทัพยืนแรกในยุโรปตะวันตกนับตั้งแต่เวลาจักรวรรดิโรมันตะวันตก ส่วนประกอบส่วนใหญ่ของไพร่ และจึง ช่วยเปลี่ยนบทบาทของตนในสงคราม กับ belligerents กองเมืองอังกฤษผ่านเวลามาเพื่อต่อต้านการค้าค่าใช้จ่าย ความไม่พอใจของขุนนางอังกฤษ เกิดจากการ landholdings ของยุโรป กลายเป็น ปัจจัยที่นำไปสู่สงครามกลางเมืองที่เรียกว่าสงครามดอกกุหลาบ (1455 นั่นเอง – 1487) ในฝรั่งเศส สงครามกลางเมือง โรคระบาดร้ายแรง กันดาร และโจร ฟรีบริษัทของทหารรับจ้างลดลงประชากรอย่างรวดเร็ว Shorn ของทรัพย์สินของยุโรป อังกฤษที่เหลือกับความรู้สึกของการเป็นประเทศเกาะ ซึ่งซึ้งได้รับผลกระทบของ outlook และพัฒนามากว่า 500 ปี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ร้อยปีของสงครามคือชุดของความขัดแย้งรุมเร้าจาก 1250 ไป 1189 โดยราชวงศ์เหนือใต้ , ผู้ปกครองของราชอาณาจักรอังกฤษ กับบ้านแห่งวาลัวส์ , ผู้ปกครองของราชอาณาจักรฝรั่งเศส สำหรับการควบคุมของราชอาณาจักรไทย แต่ละด้านมาหลายพันธมิตรในสงคราม มันเป็นหนึ่งของความขัดแย้งที่เด่นที่สุดของยุคกลางซึ่งรุ่นที่ 5 ของกษัตริย์จากราชวงศ์สองคู่แข่ง ต่อสู้เพื่อราชบัลลังก์ของสหราชอาณาจักรที่ใหญ่ที่สุดในยุโรปตะวันตก สงครามเครื่องหมายทั้งความสูงของอัศวิน และความเสื่อมตามมา และการพัฒนาชาติ อัตลักษณ์ที่แข็งแกร่งทั้งในประเทศ

หลังจากชัยชนะนอร์แมนกษัตริย์แห่งอังกฤษถูก vassals ของกษัตริย์แห่งฝรั่งเศสสำหรับทรัพย์สินของพวกเขาในฝรั่งเศสพระมหากษัตริย์ฝรั่งเศสอย่าง กว่าศตวรรษ ลดเงินทองเหล่านี้ ผลที่ฟอสซิลถูกทิ้งไว้ในภาษาอังกฤษ ยึดหรือภัยคุกคามของการยึดเกาะนี้เคยเป็นส่วนหนึ่งของนโยบายภาษาฝรั่งเศสเพื่อตรวจสอบการเจริญเติบโตของอำนาจ ภาษาอังกฤษ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อใช้ภาษาอังกฤษที่ทำสงครามกับราชอาณาจักรสกอตแลนด์เป็นพันธมิตรกับฝรั่งเศส

ผ่านแม่ของเขา Isabella แห่งฝรั่งเศสพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 3 แห่งอังกฤษเป็นหลานของพระเจ้าฟิลิปที่ 4 แห่งฝรั่งเศสและหลานชายของชาร์ลส์ที่สี่ของฝรั่งเศส กษัตริย์องค์สุดท้ายของบรรทัดสุดท้ายของราชวงศ์ฮาโนเวอร์ . ในตอนนี้ เป็นหลักการก่อตั้งปฏิเสธผู้หญิงครองบัลลังก์ฝรั่งเศส เมื่อพระเจ้าชาร์ลที่ 4 ตายในรถ , อิซาเบลล่า ไม่สามารถขึ้นครองบัลลังก์ฝรั่งเศสเอง อ้างว่ามันสำหรับลูกชายของเธอ ฝรั่งเศสปฏิเสธข้อเรียกร้องการรักษาที่ Isabella อาจไม่ส่งใช่ไหมที่เธอไม่ได้มี ประมาณเก้าปี ( 1328 ( 1337 ) อังกฤษได้ยอมรับการค้นหาบัลลังก์ฝรั่งเศส แต่การแทรกแซงของ ฝรั่งเศส กษัตริย์ฟิลิป 6 ในพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 3 สงครามกับสกอตแลนด์ LED Edward III เพื่อตอกย้ำข้อเรียกร้องของเขาในบัลลังก์ฝรั่งเศสชัยชนะในสงครามหลายท่วมท้นภาษาอังกฤษโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ crecy Poitiers , และที่เพิ่มขึ้นโอกาสของชัยชนะภาษาอังกฤษที่ดีที่สุด อย่างไรก็ตาม ยิ่งทรัพยากรของพระมหากษัตริย์ฝรั่งเศสลบเป็นชัยชนะที่สมบูรณ์ เริ่มต้นในปี 1429 ชัยชนะที่เด็ดขาด ฝรั่งเศส , ตาย , formigny และคาสตียงสรุปสงครามในความโปรดปรานของประเทศฝรั่งเศสกับประเทศอังกฤษอย่างถาวรเสียส่วนใหญ่ข้าวของหลักของทวีป นักประวัติศาสตร์ทั่วไป

แบ่งออกเป็น 3 ระยะแยกจากกันโดยการยุติการรบสงคราม : สงครามยุคเอ็ดเวิร์ด ( 1337 ( 1360 ) ; สงครามแคโรไลน์ ( 1369 – 1 ) ; และ lancastrian สงคราม ( 1415 ( 1189 ) ความขัดแย้งร่วมสมัยในพื้นที่ใกล้เคียง ซึ่งเกี่ยวข้องโดยตรงกับความขัดแย้งนี้รวมสงครามของเบรตันสืบทอด ( ต่อย ( 1 ) สงครามกลางเมือง Castilian ( 1 ) 810 ) , ศึกสองปีเตอร์ ( 1273 – 1281 ) ในอารากอนและ 1213 – 85 วิกฤตในโปรตุเกส นักประวัติศาสตร์ในภายหลังคิดค้นคำว่า " สงคราม 100 ปี " เป็นการให้ครอบคลุมทั้งหมดของเหตุการณ์เหล่านี้ จึงสร้างความขัดแย้งทางทหารที่ยาวนานที่สุดในประวัติศาสตร์ .

สงครามหนี้ประวัติศาสตร์สำคัญของปัจจัยหลาย ๆ โดยสิ้น กองทัพศักดินาที่ได้รับส่วนใหญ่ถูกแทนที่โดยทหารมืออาชีพ และฐานันดรการปกครอง มีผลกับความเป็นประชาธิปไตยของอาวุธและกำลังคนของกองทัพ ถึงแม้ว่าหลักความขัดแย้งราชวงศ์ สงครามให้ผลักดันความคิดของฝรั่งเศสและอังกฤษชาตินิยมกว้างเบื้องต้นของอาวุธและยุทธวิธีแทนที่กองทัพศักดินาที่ทหารม้าหนักได้ครอบงำ สงครามทำให้เกิดการสร้างครั้งแรกตั้งกองทัพในยุโรปตะวันตกตั้งแต่เวลาของจักรวรรดิโรมันตะวันตก ประกอบด้วยส่วนใหญ่ของสามัญชน และดังนั้นจึง ช่วยเปลี่ยนบทบาทของตนในการทำสงคราม belligerents ไหว้พระ ,ภาษาอังกฤษกําลังทางการเมืองตลอดเวลามาเพื่อต่อต้านทุนราคาแพง ความไม่พอใจของขุนนางอังกฤษ ที่เกิดจากการสูญเสียของคอนติเนน landholdings กลายเป็นปัจจัยที่นำไปสู่สงครามกลางเมืองที่เรียกว่าสงครามแห่งดอกกุหลาบ ( ฉันไม่ ( 369 ) สงครามกลางเมืองในฝรั่งเศส , ร้ายแรง , โรคระบาด , ทุพภิกขภัย , และ บริษัท ฟรี โจรนั้นลดจำนวนประชากรอย่างรวดเร็วshorn ของคอนติเนนข้าวของ ประเทศอังกฤษ ถูกทิ้งไว้กับความรู้สึกของการเป็นประเทศเกาะ ซึ่งได้รับผลกระทบอย่างลึกซึ้งของ Outlook และพัฒนามานานกว่า 500 ปี