Morality in Buddhism is essentially

Morality in Buddhism is essentially practical in that it is only a means leading to the final goal of ultimate happiness. On the Buddhist path to complete freedom, each individual is considered responsible for his or her own fortunes and misfortunes.
Each individual is expected to work out their own deliverance by their understanding and effort. Buddhist salvation is the result of one's own moral development and can neither be imposed nor granted to one by some external agent. The Buddha's mission was to enlighten people as to the nature of existence and to advise them how best to act for their men are compelled to follow.The Buddha advised men on the conditions which were most wholesome and conducive to long term benefit for self and other. Rather than addressing 'sinners', or people who have said and and done bad deeds, with such words as 'shameful', 'wicked','wretched','unworthy', and 'blasphemous' He would merely say, 'You are unwise in acting in such a way since this will bring sorrow upon yourselves and others

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จริยธรรมในพระพุทธศาสนาเป็นจริงเป็นหลักในการที่จะเป็นเพียงวิธีการที่นำไปสู่เป้าหมายสุดท้ายของความสุขสุดยอด บนเส้นทางที่ชาวพุทธที่จะเสร็จสมบูรณ์เสรีภาพของแต่ละคนถือว่าเป็นผู้รับผิดชอบสำหรับความมั่งคั่งของตัวเองของเขาหรือเธอและความโชคร้าย.
แต่ละคนคาดว่าจะมีผลงานออกมาปลดปล่อยของตัวเองด้วยความเข้าใจและความพยายามของพวกเขา พุทธรอดเป็นผลมาจากการพัฒนาจริยธรรมของตัวเองและไม่สามารถกำหนดหรืออนุญาตให้ทำการอย่างใดอย่างหนึ่งโดยตัวแทนภายนอก ภารกิจของพระพุทธเจ้าคือการสอนให้คนเป็นลักษณะของการดำรงอยู่และให้คำแนะนำแก่พวกเขาว่าดีที่สุดในการทำหน้าที่ของพวกเขาสำหรับผู้ชายจะถูกบังคับให้ follow.The พระพุทธเจ้าแนะนำให้คนบนเงื่อนไขที่มีมากที่สุดสุทธ์และเอื้อต่อผลประโยชน์ในระยะยาวสำหรับตนเองและอื่น ๆ . แทนที่จะอยู่ 'บาป' หรือคนที่มีการพูดและการกระทำและการกระทำที่ไม่ดีด้วยคำพูดเช่น "น่าอับอาย ',' ชั่ว ',' ทุกข์ ',' ไม่คู่ควร" และ "ดูหมิ่น" เขาแค่จะพูดว่า 'คุณเป็น ฉลาดในการทำหน้าที่ในลักษณะตั้งแต่นี้จะนำมาซึ่งความเศร้าโศกเมื่อตัวเองและคนอื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ศีลธรรมในพุทธศาสนาเป็นหลักในการปฏิบัติที่เป็นเพียงวิธีการที่นำไปสู่เป้าหมายสุดท้ายของความสุขสุดยอด บนเส้นทางเพื่อให้พุทธอิสระ แต่ละคนก็ถือว่ารับผิดชอบต่อโชคชะตาของตัวเองของเขาหรือเธอและความโชคร้าย .
แต่ละคนคาดว่าจะออกมาปลดปล่อยตนเองจากความเข้าใจ และความพยายามของพวกเขาความรอดทางพระพุทธศาสนา ผลของการพัฒนาจริยธรรมของตนเอง และไม่สามารถกำหนดหรือได้รับหนึ่งโดยตัวแทนภายนอกบาง พันธกิจของพระพุทธเจ้าคือสอนคนเป็นลักษณะของการดำรงอยู่ และแนะนำวิธีที่ดีที่สุดที่จะทำสำหรับผู้ชายของพวกเขาถูกบังคับให้ปฏิบัติตามพระพุทธเจ้าแนะนำผู้ชายบนเงื่อนไขที่บริสุทธ์ที่สุดและเอื้อประโยชน์ในระยะยาวสำหรับตนเองและคนอื่น แทนที่จะเรียก ' คนบาป ' หรือคนที่พูดและทำเรื่องแย่ๆ กับคำพูดว่า ' อาย ' , ' ชั่วร้าย ' 'wretched ' 'unworthy ' และ ' ดูหมิ่น ' เขาคงแค่พูด' คุณเป็นฉลาดในการแสดงในลักษณะนี้ จะนำความเศร้าโศกมาสู่ตั้งแต่ตัวเองและคนอื่น ๆ