After the Norman conquest of Englan

After the Norman conquest of England in 1066, the written form of the Anglo-Saxon language became less common, and under the influence of the new aristocracy, Law French became the standard language of courts, parliament, and polite society. As the invaders integrated, their language and literature mingled with that of the natives and the Norman dialects of the ruling classes became Anglo-Norman. At the same time Anglo-Saxon underwent a gradual transition into Middle English. Political power was no longer in English hands, so that the West Saxon literary language had no more influence than any other dialect and Middle English literature was written in the many dialects that correspond to the region, history, culture, and background of individual writers.[22]

In this period religious literature continued to enjoy popularity and Hagiographies were written, adapted and translated, for example, The Life of Saint Audrey, Eadmer's (c. 1060 – c. 1126[23]) contemporary biography of Anselm of Canterbury, and the South English Legendary. At the end of the 12th century, Layamon's Brut adapted Wace to make the first English-language work to discuss the legends of Arthur and the Knights of the Round Table.[24] It was also the first historiography written in English since the Anglo-Saxon Chronicle. In this century a new form of English now known as Middle English evolved. This is the earliest form of English which is comprehensible to modern readers and listeners, albeit not easily.

Middle English Bible translations, notably Wyclif's Bible, helped to establish English as a literary language. Wycliffe's Bible is the name now given to a group of Bible translations into Middle English, that were made under the direction of, or at the instigation of John Wycliffe. They appeared between approximately 1382 and 1395.[25] These Bible translations were the chief inspiration and chief cause of the Lollard movement, a pre-Reformation movement that rejected many of the distinctive teachings of the Roman Catholic Church. The term "Lollard" refers to the followers of John Wycliffe, a prominent theologian who was dismissed from the University of Oxford in 1381 for criticism of the Church.[26] In the Middle Ages most Western Christian people encountered the Bible only in the form of oral versions of scriptures, verses and homilies in Latin (other sources were mystery plays, usually conducted in the vernacular, and popular iconography). Though relatively few people could read at this time, Wycliffe’s idea was to translate the Bible into the vernacular, saying "it helpeth Christian men to study the Gospel in that tongue in which they know best Christ’s sentence".[27] Although unauthorized, the work was popular and Wycliffite Bible texts are the most common manuscript literature in Middle English and almost 200 manuscripts of the Wycliffite Bible survive.[28]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลังจากนอร์มันพิชิตอังกฤษใน 1066 แบบเขียนภาษาแองโกล-แซ็กซอนเป็นบ่อย และภายใต้อิทธิพลของชนชั้นสูงใหม่ กฎหมายฝรั่งเศสกลายเป็น ภาษามาตรฐาน รัฐสภา และสังคมสุภาพ เป็นผู้รุกรานรวม ภาษาและวรรณกรรมสำราญว่า ชาวพื้นเมืองและนอร์แมนสำเนียงของชนชั้นปกครองกลายเป็น Anglo-Norman แองโกล-แซ็กซอนได้รับการเปลี่ยนทีละน้อยเป็นภาษาอังกฤษตรงกลางในเวลาเดียวกัน อำนาจทางการเมืองได้ไม่ในมืออังกฤษ เพื่อให้ดาวตะวันตกวรรณกรรมภาษามีอิทธิพลไม่มากกว่าภาษาถิ่นอื่น ๆ และวรรณคดีภาษาอังกฤษยุคกลางถูกเขียนขึ้นในภาษาต่าง ๆ ที่สอดคล้องกับภูมิภาค ประวัติศาสตร์ วัฒนธรรม และพื้นหลังของนักเขียนแต่ละ [22]ในช่วงนี้วรรณคดีศาสนายังคงเพลิดเพลินกับ ความนิยมและ Hagiographies เขียน ดัดแปลง และ แปล เช่น การชีวิตของเซนต์ออเดรย์ Eadmer)(ราวค.ศ. 1060 – ค.บรรณานุกรมร่วมสมัย 1126[23]) ของ Anselm แคนเทอร์เบอรี และใต้อังกฤษตำนาน ปลายศตวรรษที่ 12, Brut ของ Layamon ปรับดัชจะทำให้การทำงานภาษาครั้งแรกเพื่อหารือเกี่ยวกับตำนานของอาเธอร์และการอัศวินของตารางรอบ [24] มันยังเป็นศาสตร์แรกที่เขียนในภาษาอังกฤษตั้งแต่พงศาวดารแองโกล-แซ็กซอน ในศตวรรษนี้ อังกฤษที่ตอนนี้ เรียกว่าภาษาอังกฤษยุคกลางแบบใหม่พัฒนา แบบแรกของอังกฤษซึ่งเข้าใจทันสมัยผู้อ่านและผู้ฟัง แม้ว่าไม่ ได้การแปลคัมภีร์ภาษาอังกฤษยุคกลาง สะดุดตาของ Wyclif คัมภีร์ ช่วยสร้างวรรณกรรมภาษาอังกฤษ คัมภีร์ของ Wycliffe คือ ชื่อตอนนี้ กลุ่มของคัมภีร์ที่แปลเป็นภาษาอังกฤษกลาง ที่ทำภายใต้ทิศทาง หรือ ที่ยุยงส่งเสริมของ John Wycliffe เขาปรากฏตัวระหว่างประมาณ 1382 และ 1395 [25] แปลคัมภีร์เหล่านี้ได้แรงบันดาลใจหัวหน้าและหัวหน้าสาเหตุของการ Lollard เคลื่อนไหว การเคลื่อนไหวปฏิรูปก่อนที่ปฏิเสธคำสอนของโรมันคาทอลิกที่โดดเด่นมากมาย คำว่า "Lollard" หมายถึงผู้ติดตามของ John Wycliffe นักบวชที่โดดเด่นที่ถูกไล่จากมหาวิทยาลัย Oxford ใน 1381 สำหรับการวิจารณ์ของศาสนจักร [26] ในยุคกลาง คนคริสเตียนตะวันตกส่วนใหญ่พบคัมภีร์เฉพาะในแบบฟอร์มรุ่นปากคัมภีร์ คัมภีร์ และการเทศนาในละติน (เล่นลึกลับ ดำเนินการเกี่ยวกับท้องถิ่น และเป็นที่นิยมมักจะถูกแหล่งอื่น ๆ) แม้ว่าคนค่อนข้างน้อยอาจอ่านในเวลานี้ ของ Wycliffe คิดคือการ แปลคัมภีร์ vernacular พูด "helpeth ชายคริสเตียนศึกษาพระกิตติคุณในลิ้นที่ซึ่งพวกเขารู้ว่าประโยคที่ดีที่สุดของพระคริสต์" [27] แม้ว่าไม่ได้รับอนุญาต การทำงานเป็นที่นิยม และตำราคัมภีร์ Wycliffite เป็นวรรณกรรมฉบับทั่วไปในภาษาไทยกลาง และอยู่รอดเกือบ 200 ต้นฉบับพระคัมภีร์ Wycliffite [28]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลังจากชัยชนะของนอร์แมนของอังกฤษในปี 1066 ซึ่งเป็นรูปแบบการเขียนของภาษาแองโกลแซกซอนกลายเป็นเรื่องธรรมดาน้อยลงและภายใต้อิทธิพลของขุนนางใหม่, กฎหมายฝรั่งเศสกลายเป็นภาษามาตรฐานของศาลรัฐสภาและสังคมสุภาพ ในฐานะที่เป็นผู้บุกรุกแบบบูรณาการภาษาและวรรณกรรมของพวกเขาปะปนกับที่ของชาวพื้นเมืองและภาษานอร์แมนของชนชั้นปกครองกลายเป็นแองโกลนอร์แมน ในขณะเดียวกันแองโกลแซกซอนรับการเปลี่ยนแปลงอย่างค่อยเป็นค่อยไปเข้ากลางภาษาอังกฤษ อำนาจทางการเมืองก็ไม่ได้อยู่ในมือของภาษาอังกฤษเพื่อให้ชาวตะวันตกวรรณกรรมภาษามีอิทธิพลไม่มากไปกว่าภาษาอื่น ๆ และวรรณคดีภาษาอังกฤษยุคกลางถูกเขียนในหลายท้องถิ่นที่สอดคล้องกับภูมิภาคประวัติศาสตร์วัฒนธรรมและพื้นหลังของนักเขียนแต่ละคน [22]

ในช่วงนี้วรรณกรรมทางศาสนายังคงได้รับความนิยมและ hagiographies ถูกเขียนดัดแปลงและแปล, ตัวอย่างเช่นชีวิตของนักบุญออเดรย์ Eadmer ของ (ค 1060 -. ค. 1126 [23]) ชีวประวัติร่วมสมัยของเซิล์ของอังกฤษและภาคใต้ ภาษาอังกฤษในตำนาน ในตอนท้ายของศตวรรษที่ 12, Layamon ของ Brut ดัดแปลง Wace เพื่อให้การทำงานเป็นภาษาอังกฤษครั้งแรกเพื่อหารือเกี่ยวกับตำนานของอาเธอร์และอัศวินโต๊ะกลม. [24] มันก็เป็นประวัติศาสตร์ครั้งแรกที่เขียนเป็นภาษาอังกฤษตั้งแต่แองโกลแซกซอนพงศาวดาร ในศตวรรษนี้รูปแบบใหม่ของภาษาอังกฤษในขณะนี้เป็นที่รู้จักกันเป็นภาษาอังกฤษยุคกลางการพัฒนา นี่คือรูปแบบแรกของภาษาอังกฤษซึ่งเป็นที่เข้าใจให้กับผู้อ่านที่ทันสมัยและฟังแม้จะไม่ได้อย่างง่ายดาย

แปลภาษาอังกฤษยุคกลางพระคัมภีร์สะดุดตา Wyclif ของพระคัมภีร์ช่วยสร้างภาษาอังกฤษเป็นภาษาวรรณกรรม คลิฟฟ์ในพระคัมภีร์เป็นชื่อที่ได้รับตอนนี้ในกลุ่มของการแปลพระคัมภีร์ให้เป็นภาษาอังกฤษยุคกลางที่ทำภายใต้การดูแลของหรือการยั่วยุของจอห์นคลิฟฟ์ พวกเขาปรากฏตัวระหว่างประมาณ 1382 และ 1395. [25] เหล่านี้แปลพระคัมภีร์ที่เป็นแรงบันดาลใจและหัวหน้าหัวหน้าสาเหตุของการเคลื่อนไหวของ Lollard การเคลื่อนไหวก่อนการปฏิรูปที่ปฏิเสธหลายคำสอนที่โดดเด่นของคริสตจักรโรมันคาทอลิก คำว่า "Lollard" หมายถึงสาวกของจอห์นคลิฟฟ์, นักบวชที่โดดเด่นที่ได้รับการยอมรับจากมหาวิทยาลัย Oxford ใน 1,381 สำหรับคำติชมของคริสตจักร. [26] ในยุคกลางที่คนส่วนใหญ่นับถือศาสนาคริสต์ตะวันตกพบพระคัมภีร์เฉพาะในรูปแบบของรุ่นช่องปากของพระคัมภีร์กลอนและ homilies ในละติน (แหล่งข้อมูลอื่น ๆ มีความลึกลับเล่นมักจะดำเนินการในพื้นถิ่นและยึดถือเป็นที่นิยม) แม้ว่าจะค่อนข้างไม่กี่คนที่สามารถอ่านในเวลานี้ความคิดที่คลิฟฟ์ก็คือการแปลพระคัมภีร์เข้าไปในภาษาพูด "มันทรงช่วยคนที่นับถือศาสนาคริสต์ในการศึกษาพระกิตติคุณในลิ้นที่ที่พวกเขารู้ดีที่สุดประโยคของพระคริสต์". [27] แม้ว่าจะไม่ได้รับอนุญาตการทำงานเป็นที่นิยมและข้อความ Wycliffite พระคัมภีร์เป็นวรรณกรรมที่เขียนด้วยลายมือที่พบมากที่สุดในภาษาอังกฤษยุคกลางและเกือบ 200 ต้นฉบับของพระคัมภีร์ Wycliffite อยู่รอด. [28]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลังจากการพิชิตอังกฤษของชาวนอร์มันในปี 1066 , รูปแบบการเขียนของภาษาแองโกลแซ็กซอนก็พบน้อย และภายใต้อิทธิพลของขุนนางใหม่ กฎหมายฝรั่งเศสเป็นภาษามาตรฐานของศาล รัฐสภา และสังคมอย่างสุภาพ เป็นผู้บุกรุกแบบบูรณาการ , ภาษาและวรรณคดีปะปนกันกับชาวพื้นเมือง และนอร์แมน ถิ่นของการปกครองชั้นเรียนเป็นอังกฤษ นอร์แมน ในเวลาเดียวกันแองโกลแซ็กซอนได้รับการเปลี่ยนแปลงอย่างค่อยเป็นค่อยไปในภาษาอังกฤษยุคกลาง . อำนาจทางการเมืองคือไม่ในมือภาษาอังกฤษ ดังนั้นเวสต์แซ็กซอนวรรณกรรมภาษาไม่มีอิทธิพลมากกว่าภาษาถิ่นอื่น ๆใด ๆและวรรณกรรมภาษาอังกฤษเขียนได้หลายภาษาที่สอดคล้องกับภูมิภาค ประวัติศาสตร์ วัฒนธรรม และความเป็นมาของนักเขียนแต่ละคน [ 22 ]ในช่วงเวลานี้ ศาสนา วรรณคดี ยังคงได้รับความนิยม และ hagiographies ถูกดัดแปลงและแปล เช่น ชีวิตของเซนต์ออเดรย์ eadmer ( C ) C . 1126 [ 23 ] 1 , 060 ) ชีวประวัติของเขื่อนเจ้าพระยาร่วมสมัยและภาคใต้ภาษาอังกฤษในตำนาน ในตอนท้ายของศตวรรษที่ 12 layamon ก็แห้งดัดแปลง wace ให้ก่อนงานภาษาอังกฤษเพื่อหารือเกี่ยวกับตำนานของอาเธอร์และอัศวินโต๊ะกลม [ 24 ] มันยังเป็นคนแรกที่ประวัติศาสตร์เขียนในภาษาอังกฤษตั้งแต่พงศาวดารแองโกลแซ็กซอน ในศตวรรษนี้เป็นรูปแบบใหม่ของภาษาอังกฤษที่รู้จักกันในขณะนี้เป็นภาษาอังกฤษยุคกลางที่วิวัฒนาการมา . นี้เป็นรูปแบบเก่าของ อังกฤษ ซึ่งมีผู้อ่านและผู้ฟังเข้าใจทันสมัยแต่ไม่ง่ายการแปลคัมภีร์ไบเบิลภาษาอังกฤษยุคกลาง โดยวิคคลิฟเป็นคัมภีร์ที่ได้ช่วยสร้าง ภาษาอังกฤษ เป็น ภาษา วรรณกรรม ไวคลิฟไบเบิ้ลเป็นชื่อตอนนี้ให้กลุ่มของการแปลพระคัมภีร์เป็นภาษาอังกฤษยุคกลางที่ถูกสร้างภายใต้ทิศทางของ หรือ ที่ยุยงส่งเสริมของจอห์น วิกลิฟฟ์ . พวกเขาปรากฏระหว่างประมาณ 947 แล้ว 1395 [ 25 ] เหล่านี้แปลพระคัมภีร์เป็นแรงบันดาลใจและหัวหน้า เพราะหัวหน้าของ lollard เคลื่อนไหวก่อนการปฏิรูปการเคลื่อนไหวที่ปฏิเสธหลายคำสอนที่โดดเด่นของโบสถ์โรมัน คาทอลิก คำว่า " lollard " หมายถึงลูกศิษย์ของจอห์น วิกลิฟฟ์ , นักบวชที่โดดเด่นที่ถูกไล่ออกจากมหาวิทยาลัยอ๊อกซฟอร์ดใน 1353 สำหรับการวิจารณ์ของโบสถ์ [ 26 ] ในยุคกลางตะวันตกส่วนใหญ่พบในพระคัมภีร์คริสเตียนคนเดียวในรูปแบบปากเปล่ารุ่นของพระคัมภีร์ข้อ และ homilies ในภาษาละติน ( แหล่งข้อมูลอื่น ๆ เป็นละครปริศนา มักจะดำเนินการในพื้นถิ่น และเป็นที่นิยมรูปแบบ ) แม้มีเพียงคนไม่กี่คนที่สามารถอ่านในเวลานี้ ความคิดของ น ไวคลิฟฟ์แปลพระคัมภีร์เป็นภาษาท้องถิ่นว่า " มันช่วยคริสเตียนคนมาศึกษาพระกิตติคุณในที่ลิ้นซึ่งพวกเขารู้จักดีที่สุดคือพระเยซูคริสต์ประโยค " [ 27 ] แม้ว่าไม่ได้รับอนุญาต , งานที่ได้รับความนิยมและ wycliffite คัมภีร์ไบเบิ้ลต้นฉบับเป็นวรรณกรรมทั่วไป มากที่สุดในภาษาอังกฤษยุคกลางและเกือบ 200 ต้นฉบับของ wycliffite คัมภีร์เอาตัวรอด [ 28 ]