The lower feed intake capacity and

The lower feed intake capacity and the mobilization of
corporal reserves during lactation makes primiparous sows
more susceptible to impaired reproductive performance
(Koketsu et al., 1997; Willis et al., 2003; Thaker and Bilkei,
2005), being estimated that a sow is 0.84 times less likely to
have a regular return to estrus for each 1 kg of increase in
average daily feed intake (Koketsu et al., 1997). In the
present study, feed intake was not measured but return to
estrus was associated with loss of body condition which is
affected by feed intake during lactation. Both primiparous
and parity 2 sows showed a higher risk of a return to estrus if
they lose more than 0.5 units of body condition score during
lactation, showing that even parity 2 sows can suffer the
detrimental effects of higher lactation losses on conception
rate. Tantasuparuk et al. (2001) also observed a higher
impact of weight loss above 15% on weaning-to-service
interval in parity 1–2 than in parity 3–4 sows.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ด้านล่างตัวดึงข้อมูลกำลังการผลิตบริโภคและการเคลื่อนไหวของcorporal สำรองระหว่างด้านการให้นมทำให้สุกรอ่อนแอมากขึ้นไปผู้พิการทางสืบพันธุ์(Koketsu et al., 1997 วิลส์และ al., 2003 Thaker และ Bilkei2005), การประเมินที่ตัวเสาจะเวลา 0.84 น้อยมีการส่งคืนปกติเพื่อ estrus สำหรับแต่ละ 1 กก.เพิ่มขึ้นของทุกวันเฉลี่ยอาหารบริโภค (Koketsu และ al., 1997) ในศึกษาปัจจุบัน บริโภคอาหารไม่ได้วัด แต่กลับไปestrus ถูกเชื่อมโยงกับสภาพร่างกายที่สูญเสียรับผลกระทบจากการบริโภคอาหารในด้านการให้นม ทั้ง primiparousและพาริตี้ 2 sows แสดงให้เห็นความเสี่ยงที่สูงกลับไป estrus ถ้าพวกเขาสูญเสียมากกว่า 0.5 หน่วยคะแนนสภาพร่างกายในระหว่างการด้านการให้นม แสดงว่าพาริตี้คู่ 2 sows สามารถประสบการผลผลดีของความสูญเสียด้านการให้นมสูงกว่าความคิดอัตรา Tantasuparuk et al. (2001) นอกจากนี้ยังพบมากผลกระทบของน้ำหนักเหนือ 15% weaning เพื่อบริการช่วงพาริตี้ 1-2 กว่าใน sows พาริตี 3-4

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ลดปริมาณอาหารและการระดมทุนความจุระหว่างการให้นมให้สิบโท


ในระยะสุกรอ่อนแอมากขึ้นเพื่อการสืบพันธุ์ที่บกพร่อง ( koketsu et al . , 1997 ; วิลลิส et al . , 2003 ; thaker และ bilkei
, 2005 ) , มีการประมาณว่า หว่าน คือ ช่วงที่มีโอกาสน้อยที่จะ
ได้กลับปกติ การเป็นสัดในแต่ละ 1 กิโลกรัม เพิ่มขึ้นเฉลี่ยกินได้ทุกวัน
( koketsu et al . ,1997 ) ใน
ศึกษาปัจจุบันการกินอาหารไม่ได้วัดแต่กลับ
เป็นสัดได้เกี่ยวข้องกับการสูญเสียของสภาพร่างกาย ซึ่งได้รับผลกระทบจากการบริโภคอาหารระหว่างการให้นม
. ทั้งตั้งครรภ์และความเท่ด้วย
2 มีค่าความเสี่ยงของอัตราการเป็นสัดถ้า
พวกเขาสูญเสียมากกว่า 0.5 หน่วยของร่างเงื่อนไขในการให้คะแนน
, แสดงความเท่าเทียมกันแม้แม่สุกรสามารถประสบ
2ผลอันตรายของการสูญเสียปริมาณสูงในอัตราการผสมติด

เสวกงาม et al . ( 2001 ) ยังพบสูงกว่า
ผลกระทบของการสูญเสียน้ำหนักกว่า 15 % ในผู้ป่วยเข้ารับบริการ
พาริตี้ 1 – 2 กว่าพาริตี้ 3 – 4 แม่สุกร