Introduction: Antipsychotic agents

Introduction: Antipsychotic agents are commonly used to treat patients with psychiatric problems. There are varieties of these drugs with different characteristics and treatment outcomes including their effectiveness and adverse events. This study was aimed to identify the pattern of antipsychotic drug therapy in psychiatric patients at Prasrimahabhodi Psychiatric hospital, Ubon Ratchathani. Materials and Methods: The study was conducted in schizophrenic patients who were prescribed any of antipsychotic agents in the inpatient department during June - August, 2012. Descriptive data, including the Positive and Negative Syndrome Scale (PANSS) and the medication history were recorded. Results: 111 patients were recruited in the study. Of those, 70.27% were male with their mean age of 38.31±10.68 years old and 38.73% were diagnosed with paranoid schizophrenia type. In addition, the highest physical co-morbidity was due to alcohol dependence at 16.21%. In terms of the pattern of antipsychotic drug therapy, the two drug-combinations were commonly reported at 47.75%, followed by 39.0% of three drug-combination and 19.0% of only single agent use. Moreover, the difference of PANSS between admission and discharge were significantly different (p-value

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทนำ: รักษาโรคจิตตัวแทนมักใช้กับผู้ป่วยที่รักษาด้วยปัญหาทางจิตเวช มีความหลากหลายของยาเหล่านี้มีลักษณะที่แตกต่างกันและผลการรักษารวมทั้งประสิทธิภาพและเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ของพวกเขา การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษารูปแบบของการรักษาด้วยยารักษาโรคจิตในผู้ป่วยจิตเวชที่โรงพยาบาลพระศรีมหาโพธิ์จิตเวชอุบลราชธานี วัสดุและวิธีการ: การศึกษาได้ดำเนินการในผู้ป่วยจิตเภทที่ถูกกําหนดใด ๆ ของตัวแทนโรคจิตในแผนกผู้ป่วยในช่วงมิถุนายน-สิงหาคม 2012 ข้อมูลพรรณนารวมทั้งบวกและลบ Syndrome ชั่ง (PANSS) และประวัติการใช้ยาที่ถูกบันทึกไว้ ผลการศึกษา: ผู้ป่วย 111 ได้รับคัดเลือกในการศึกษา จากนั้น 70.27% เป็นเพศชายอายุเฉลี่ยของพวกเขาจาก 38.31 เก่า± 10.68 ปีและ 38 73% ได้รับการวินิจฉัยที่มีประเภทโรคจิตเภทแบบหวาดระแวง นอกจากนี้ทางกายภาพร่วมการเจ็บป่วยสูงสุดเป็นผลจากการติดสุราที่ 16.21% ในแง่ของรูปแบบของการรักษาด้วยยารักษาโรคจิตทั้งสองยาเสพติดรวมกัน-ถูกรายงานโดยทั่วไปที่ 47.75% ตามด้วย 39.0% ในสามของยาเสพติดรวมกันและ 19.0% ของการใช้ตัวแทนเพียงหนึ่งเดียว นอกจากนี้ยังมีความแตกต่างของ PANSS ระหว่างการรับสมัครและการปล่อยแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ (p-value

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทนำ: ตัวแทนโรคจิตมักใช้ในการรักษาผู้ป่วยที่มีปัญหาทางจิตเวช. มีพันธุ์ของยาเหล่านี้มีลักษณะที่แตกต่างกันและผลการรักษารวมทั้งประสิทธิภาพและเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์. การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อระบุรูปแบบของการรักษาโรคจิตใจในผู้ป่วยจิตเวชที่โรงพยาบาล Prasrimahabhodi จิตเวช, อุบลราชธานี. วัสดุและวิธีการ: การศึกษาถูกดำเนินการใน schizophrenic ผู้ป่วยที่ได้รับการกำหนดใดๆของตัวแทนทางจิตใจในแผนกของผู้ป่วยในระหว่างเดือนมิถุนายน-สิงหาคม, ๒๐๑๒. ข้อมูลที่อธิบายรวมถึงค่าบวกและกลุ่มอาการที่เป็นลบ (PANSS) และประวัติการใช้ยาถูกบันทึกไว้ ผลลัพธ์: ๑๑๑ผู้ป่วยถูกคัดออกในการศึกษา ของเหล่านั้น, ๗๐.๒๗% มีเพศชายที่มีอายุเฉลี่ยของ38.31 ที่±10.68 ปีและ๓๘.๗๓% ได้รับการวินิจฉัยด้วยชนิดโรคจิตเภทหวาดระแวง. นอกจากนี้เจ็บป่วยทางกายภาพที่สูงที่สุดเนื่องจากการพึ่งพาเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ที่๑๖.๒๑% ในแง่ของรูปแบบของการรักษาโรคจิตใจยาเสพติดทั้งสองมีรายงานโดยทั่วไปที่๔๗.๗๕%, ตามด้วย๓๙.๐% ของสามยาเสพติดและ๑๙.๐% ของเพียงตัวแทนเดียวใช้. นอกจากนี้, ความแตกต่างของ PANSS ระหว่างการรับเข้าและปล่อยมีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ (ค่า p

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ยาต้านโรคจิตเป็นยาทั่วไปสำหรับการรักษาโรคจิต ยาเหล่านี้มีลักษณะและผลของการรักษาที่แตกต่างกันรวมทั้งประสิทธิภาพและผลข้างเคียง การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษารูปแบบการใช้ยาต้านโรคจิตของผู้ป่วยจิตเวชโรงพยาบาลจิตเวชอุบลราชธานี วัสดุและวิธีการศึกษาการใช้ยาต้านโรคจิตในผู้ป่วยจิตเภทที่เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล บันทึกข้อมูลเชิงพรรณนารวมทั้งบวกและลบอาการและประวัติของยา ผลของการเลือก 111 ตัวอย่าง 70.27 เปอร์เซ็นต์เป็นเพศชายอายุเฉลี่ย 38.31 ± 10.68 และ 38.73 เปอร์เซ็นต์ของโรคจิตเภท นอกจากนี้อัตราการเจ็บป่วยร่วมกันของร่างกายสูงสุดคือการพึ่งพาแอลกอฮอล์ 161.21 เปอร์เซ็นต์ อัตราการรายงานของทั้งสองยาเสพติดที่ใช้ร่วมกันโดยทั่วไปคือ 47.75 เปอร์เซ็นต์และอัตราการรายงานของทั้งสามยาเสพติดที่ใช้ร่วมกันคือ 39.0 เปอร์เซ็นต์และอัตราการรายงานเดียวคือ 19.0 เปอร์เซ็นต์ นอกจากนี้ยังมีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติระหว่างการเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลกับการออกจากโรงพยาบาล