Nathan decided to put her wealth of

Nathan decided to put her wealth of experience in overseas ethnographic fieldwork to use closer to home and apply to her own university. Accepted on the strength of her high school transcript, she took a sabbatical and enrolled as a freshman for the academic year. She immersed herself in student life, moving into the dorms and taking on a full course load. She ate in the student cafeteria, joined student clubs, and played regular pick-up games of volleyball and tag football (sports at which the athletic fifty-something-year-old could hold her own). Nathan had resolved that, if asked, she would not lie about her identity; she found that her classmates, if they were curious about why she was attending college at her age, never questioned her about her personal life.
Based on her interviews and conversations with fellow classmates, her interactions with professors and with other university employees and offices, and her careful day-to-day observations, My Freshman Year provides a compelling account of college life that should be read by students, parents, professors, university administrators, and anyone else concerned about the state of higher education in America today. Placing her own experiences and those of her classmates into a broader context drawn from national surveys of college life, Nathan finds that today's students face new challenges to which academic institutions have not adapted. At the end of her freshman year, she has an affection and respect for students as a whole that she had previously reserved only for certain individuals. Being a student, she discovers, is hard work. But she also identifies fundamental misperceptions, misunderstandings, and mistakes on both sides of the educational divide that negatively affect the college experience.
By focusing on the actual experiences of students, My Freshman Year offers a refreshing alternative to the frequently divisive debates surrounding the political, economic, and cultural significance of higher education—as well as a novel perspective from which to look at the achievements and difficulties confronting America's colleges and universities in the twenty-first century.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นาธานตัดสินใจที่จะนำความมั่งคั่งของเธอมีประสบการณ์ในงานภาคสนามชาติพันธุ์ต่างประเทศเพื่อใช้ใกล้ชิดกับบ้านและนำไปใช้ในมหาวิทยาลัยของเธอเอง ได้รับการยืนยันในความแข็งแรงของหลักฐานโรงเรียนของเธอสูงที่เธอเอาวันอาทิตย์และเป็นครั้งแรกที่ลงทะเบียนเรียนสำหรับปีการศึกษา เธอแช่ตัวเองในชีวิตของนักเรียนย้ายเข้ามาพักอาศัยและการที่ภาระหลักสูตรเต็มรูปแบบ เธอกินในโรงอาหารนักเรียนเข้าร่วมสโมสรนักศึกษาและเล่นปกติกระบะเกมวอลเลย์บอลและฟุตบอลแท็ก (กีฬาที่นักกีฬาบางสิ่งบางอย่างห้าสิบปีสามารถถือของเธอเอง) นาธานได้มีมติว่าถ้าถามว่าเธอจะไม่โกหกเกี่ยวกับตัวตนของเธอ; เธอก็พบว่าเพื่อนร่วมชั้นของเธอว่าพวกเขาอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับสาเหตุที่เธอกำลังเรียนวิทยาลัยที่อายุของเธอไม่เคยถามเธอเกี่ยวกับชีวิตส่วนตัวของเธอ.
อยู่บนพื้นฐานของการสัมภาษณ์และการสนทนาของเธอกับเพื่อนร่วมชั้นเรียนปฏิสัมพันธ์ของเธอกับอาจารย์และพนักงานมหาวิทยาลัยอื่น ๆ และสำนักงาน และข้อสังเกตของเธอระวังวันต่อวันปีแรกของฉันให้บัญชีที่น่าสนใจของชีวิตวิทยาลัยที่ควรจะอ่านโดยนักเรียนผู้ปกครองอาจารย์ผู้บริหารมหาวิทยาลัยและคนอื่น ๆ ความกังวลเกี่ยวกับสถานะของการศึกษาที่สูงขึ้นในอเมริกาในวันนี้ วางประสบการณ์ของตัวเองของเธอและเพื่อนร่วมชั้นของพวกเธอเข้าไปในบริบทที่กว้างขึ้นมาจากการสำรวจแห่งชาติของชีวิตวิทยาลัยนาธานพบว่านักเรียนในวันนี้ที่ต้องเผชิญกับความท้าทายใหม่ ๆ ที่สถาบันการศึกษายังไม่ได้ปรับตัว ในตอนท้ายของปีแรกของเธอเธอมีความรักและความเคารพสำหรับนักเรียนที่เป็นทั้งว่าเธอได้สงวนไว้เฉพาะสำหรับบุคคลบาง เป็นนักเรียนเธอค้นพบคือการทำงานอย่างหนัก แต่เธอก็ยังระบุไม่เข้าใจพื้นฐานความเข้าใจผิดและความผิดพลาดทั้งสองด้านของแบ่งการศึกษาที่มีผลเสียต่อประสบการณ์วิทยาลัย.
โดยมุ่งเน้นประสบการณ์จริงของนักเรียนปีแรกของฉันมีทางเลือกใหม่ในการอภิปรายแตกแยกบ่อยโดยรอบทางการเมือง เศรษฐกิจและวัฒนธรรมที่สำคัญของการศึกษาเช่นเดียวกับมุมมองของนวนิยายที่สูงขึ้นจากการที่จะมองไปที่ความสำเร็จและความยากลำบากที่ต้องเผชิญหน้ากับวิทยาลัยของอเมริกาและมหาวิทยาลัยในศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นาธานตัดสินใจที่จะทำให้เธอรวยประสบการณ์ในการใช้เทคนิคต่างประเทศใกล้ๆ บ้าน และใช้กับมหาวิทยาลัยของเธอเอง ยอมรับในความแข็งแกร่งของผลการเรียนของโรงเรียน เธอหยุดพักและสมัครเข้ามาเป็นน้องใหม่สำหรับปีการศึกษา เธอแช่ตัวเองในชีวิตนักศึกษา ย้ายเข้ามาอยู่ในหอ และถ่ายบนเต็มหลักสูตร เธอกินข้าวในโรงอาหารของนักเรียนเข้าร่วมชมรมนักศึกษา และเล่นเกมของวอลเลย์บอลปกติรับแท็กฟุตบอล ( กีฬาที่แข็งแรงห้าสิบบางสิ่งบางอย่างปีสามารถถือของเธอเอง ) เนธาน ได้มีมติว่า ถ้าถามว่า เธอจะไม่โกหกเกี่ยวกับตัวตนของเธอ เธอพบว่า เพื่อนร่วมชั้นของเธอ ถ้าสงสัยเกี่ยวกับเหตุผลที่เธอเข้าเรียนเธอเคยถามเธอเกี่ยวกับชีวิตส่วนตัวของเธอ .
ขึ้นอยู่กับเธอสัมภาษณ์และสนทนากับเพื่อนร่วมชั้นของเธอ ปฏิสัมพันธ์กับอาจารย์และพนักงานของมหาวิทยาลัยและสำนักงาน และสังเกตในแต่ละวันเธอระวัง ปีหนึ่งมีบัญชีที่น่าสนใจของชีวิตวิทยาลัยว่าควรอ่าน โดยนักเรียน ผู้ปกครอง คณาจารย์ ผู้บริหารมหาวิทยาลัยและใครที่กังวลเกี่ยวกับสถานะของสถาบันอุดมศึกษาในสหรัฐอเมริกาวันนี้ วางประสบการณ์ของเธอเองและบรรดาเพื่อนร่วมชั้นของเธอลงในบริบทที่กว้างกว่า จากการสำรวจแห่งชาติของชีวิตวิทยาลัย เนธาน พบว่า นักเรียนวันนี้เผชิญกับความท้าทายใหม่ที่สถาบันการศึกษาต้องไม่ดัดแปลง ในตอนท้ายของเธอขึ้นปีเธอมีความรักและเคารพสำหรับนักเรียน ทั้งที่ก่อนหน้านี้เธอสงวนเฉพาะสำหรับบางบุคคล เป็นนักศึกษา เธอว่า เป็นงานที่ยาก แต่เธอยังระบุพื้นฐาน misperceptions เข้าใจผิด ความผิดพลาด , และทั้งสองด้านของการศึกษาแบ่งที่มีผลต่อประสบการณ์วิทยาลัยลบ .
โดยเน้นประสบการณ์จริงของนักศึกษาปีหนึ่งเสนอทางเลือกสดชื่นกับการแบ่งบ่อยแวดล้อมทางการเมือง เศรษฐกิจ และวัฒนธรรมสำคัญของอุดมศึกษา ตลอดจนมุมมองใหม่ จากที่ดูผลงานและปัญหาที่เผชิญหน้ากับวิทยาลัยและมหาวิทยาลัยของอเมริกาในศตวรรษที่