The speaker of the poem is obviousl

The speaker of the poem is obviously a young child who is talking to a small tree that his family has brought home for the holiday to decorate and set in the window of their home. He's not thinking of the tree as just some inanimate object. He thinks of it as a fellow creature with whom he feels the need to communicate. He wants to comfort it and welcome it and let it know that it is part of a joyous celebration. The poem's childlike innocence makes it a unique, heartfelt expression of the Christmas spirit.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ลำโพงของบทกวีจะเห็นได้ชัดเป็นเด็กหนุ่มที่มีการพูดคุยกับต้นไม้ขนาดเล็กที่ครอบครัวของเขาได้นำกลับบ้านในช่วงวันหยุดในการตกแต่งและการตั้งค่าในหน้าต่างของบ้านของตน เขาไม่ได้คิดว่าต้นไม้เป็นเพียงแค่วัตถุที่ไม่มีชีวิตบาง เขาคิดว่ามันเป็นสิ่งมีชีวิตเพื่อนกับคนที่เขารู้สึกว่าจำเป็นที่จะต้องสื่อสารเขาต้องการความสะดวกสบายของมันและยินดีต้อนรับมันและปล่อยให้มันรู้ว่ามันเป็นส่วนหนึ่งของการเฉลิมฉลองความสุข ความบริสุทธิ์ไร้เดียงสาของบทกวีที่ทำให้มันไม่ซ้ำกันการแสดงออกอย่างจริงใจจากจิตวิญญาณของคริสมาสต์.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ลำโพงของกลอนเป็นเด็กหนุ่มที่พูดกับต้นไม้เล็ก ๆ ที่ครอบครัวได้มาบ้านพักตกแต่ง และตั้งค่าในหน้าต่างของบ้านของพวกเขา อย่างชัดเจน เขาไม่ได้คิดต้นเป็นเพียงอ็อบเจกต์ inanimate เขาคิดว่า เป็นสิ่งมีชีวิตเป็นเพื่อนที่เขารู้สึกว่า อยากสบายก็ต้อนรับมัน และให้มันรู้ว่า มันเป็นส่วนหนึ่งของงานฉลองบัด ความบริสุทธิ์ childlike ของกลอนทำให้นิพจน์ที่ไม่ซ้ำกัน ความจริงใจของวิญญาณคริสต์มาส

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ลำโพงที่ของบทกวีที่จะเห็นได้ชัดว่าตั้งแต่เด็กที่จะพูดในทรีขนาดเล็กที่ครอบครัวของเขาได้เข้ามาอยู่ในบ้านเพื่อการพักผ่อนในวันหยุดที่เพื่อการตกแต่งและตั้งอยู่ในหน้าต่างของบ้านของพวกเขา เขาก็ไม่ใช่ความคิดของต้นไม้ที่เป็นเพียงบางสิ่งไม่มีชีวิต เขาคิดว่ามันเป็นชายหนุ่มที่มีคนที่เขารู้สึกว่าความต้องการที่จะสื่อสารเขาต้องการความสะดวกสบายและยินดีต้อนรับสู่และปล่อยให้รู้ว่ามันเป็นส่วนหนึ่งของการเฉลิมฉลองความปีติที่ ไม่มีความผิดเหมือนเด็กของบทกวีจะช่วยทำให้การแสดงออกอย่างน้ำใสใจจริงที่โดดเด่นของจิตวิญญาณวันคริสต์มาสที่.