Two particularly influential milest

Two particularly influential milestones in English literature were published in the 16th and early 17th Century. In 1549, the “Book of Common Prayer” (a translation of the Church liturgy in English, substantially revised in 1662) was introduced into English churches, followed in 1611 by the Authorized, or King James, Version of “The Bible”, the culmination of more than two centuries of efforts to produce a Bible in the native language of the people of England.

As we saw in the previous section, John Wycliffe had made the first English translation of “The Bible” as early as 1384, and illicit handwritten copies had been circulating ever since. But, in 1526, William Tyndale printed his New Testament, which he had translated directly from the original Greek and Hebrew. Tyndale printed his “Bible” in secrecy in Germany, and smuggled them into his homeland, for which he was hounded down, found guilty of heresy and executed in 1536. By the time of his death he had only completed part of the Old Testament, but others carried on his labours.

Tyndale’s “Bible” was much clearer and more poetic than Wycliffe’s early version. In addition to completely new English words like fisherman, landlady, scapegoat, taskmaster, viper, sea-shore, zealous, beautiful, clear-eyed, broken-hearted and many others, it includes many of the well-known phrases later used in the King James Version, such as let there be light, my brother’s keeper, the powers that be, fight the good fight, the apple of mine eye, flowing with milk and honey, the fat of the land, am I my brother’s keeper?, sign of the times, ye of little faith, eat drink and be merry, salt of the earth, a man after his own heart, sick unto death, the spirit is willing but the flesh is weak, a stranger in a strange land, let my people go, a law unto themselves, etc.

Ironically, a scant few years after Tyndale’s execution, Henry VIII’s split with Roman Catholicism completely changed official attitudes to an English “Bible”, and by 1539 the idea was being wholeheartedly encouraged, and several new English language Bibles were published (including the “Coverdale Bible”, the “Matthew Bible”, the “Great Bible”, the “Geneva Bible”, the “Bishops Bible”, etc).

The “King James Bible” was compiled by a committee of 54 scholars and clerics, and published in 1611, in an attempt to standardize the plethora of new Bibles that had sprung up over the preceding 70 years. It appears to be deliberately conservative, even backward-looking, both in its vocabulary and its grammar, and presents many forms which had already largely fallen out of use, or were at least in the process of dying out (e.g. digged for dug, gat and gotten for got, bare for bore, spake for spoke, clave for cleft, holpen for helped, wist for knew, etc), and several archaic forms such as brethren, kine and twain. The "-eth" ending is used throughout for third person singular verbs, even though "-es" was becoming much more common by the early 17th Century, and ye is used for the second person plural pronoun, rather than the more common you.

The comparison below of the famous Beatitudes from Chapter 5 of the Gospel According to St. Matthew (in the Wycliffe, Tyndale and Authorized versions respectively) gives an idea of the way the language developed over the period:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สองเหตุการณ์สำคัญที่มีอิทธิพลอย่างยิ่งในวรรณคดีอังกฤษถูกประกาศในศตวรรษที่ 16 และต้นศตวรรษที่ 17 ใน 1549 "หนังสือของทั่วไปละหมาด" (แปลสวดโบสถ์ในอังกฤษ การปรับปรุงอย่างมากในค.ศ. 1662) ถูกนำเข้าไปในโบสถ์อังกฤษ ตามใน 1611 ด้วยการได้รับอนุญาต หรือกษัตริย์ James รุ่น "คัมภีร์" สุดยอดของความพยายามในการผลิตพระคัมภีร์ในภาษาแม่ของชาวอังกฤษกว่า 2 ศตวรรษเราเห็นในส่วนก่อนหน้า John Wycliffe ได้ทำภาษาอังกฤษแรกของ "คัมภีร์"เร็วเป็น 1384 และคัดลอกด้วยลายมือที่ผิดกฎหมายที่ได้รับการหมุนเวียนตั้งแต่ แต่ 1526, William Tyndale พิมพ์พระคัมภีร์ใหม่ ซึ่งเขาได้แปลจากต้นฉบับภาษากรีกและฮิบรู Tyndale พิมพ์ "คัมภีร์" ของเขาในพันธะในเยอรมนี และลักลอบเข้าไปในบ้านเกิดของเขา ซึ่งเขา hounded ลง พบความบาปผิด และดำเนินการใน 1536 ตามเวลาเขาเสียชีวิต เขาได้เสร็จสมบูรณ์เท่านั้นเป็นส่วนหนึ่งของพันธสัญญาเดิม แต่คนอื่น ๆ ดำเนินการบนหน้าของเขาTyndale ของ "คัมภีร์" ถูกมากที่ชัดเจน และบทกวีมากขึ้นกว่ารุ่นแรก ๆ ของ Wycliffe นอกจากใหม่ภาษาอังกฤษคำเช่นชาวประมง landlady แพะรับบาปไปโดย ลำบาก ไวเปอร์ ฝั่งทะเล กระตือรือร้น สวยงาม clear-eyed โบร์กเคน-ฮาร์ และอื่น ๆ อีกมากมาย มีหลายวลีรู้จักนำมาใช้ในรุ่น James คิง เช่นให้มีแสง พี่ชายของผู้รักษาประตู เกรงใจ ต่อสู้ดี แอปเปิ้ลของเหมืองตา ด้วยนมและน้ำผึ้ง ไขมันของแผ่นดิน ฉันของพี่ควาญ?, ครั้งที่ เจ้าของศรัทธาน้อย กินดื่ม และจะสุขสันต์ เกลือของโลก คนหลังจากที่หัวใจของเขาเอง ป่วยแก่ความตาย วิญญาณอยู่เต็ม แต่เนื้ออ่อน คนแปลกหน้าในดินแดนแปลก ปล่อยให้คนของฉันไป กฎหมายแก่ตัวเอง เป็นต้นแดกดัน เพียงไม่กี่ปีหลังจากดำเนินการของ Tyndale เฮนรี่ VIII แยกกับโรมันคาทอลิกอย่างสมบูรณ์เปลี่ยนทัศนคติทางภาษาอังกฤษ "พระคัมภีร์" โดย 1539 ความคิดเป็นการสนับสนุนให้อย่างเต็มใจ และพระคัมภีร์ภาษาอังกฤษใหม่หลายตี (รวมถึง "คัมภีร์ Coverdale" "คัมภีร์ Matthew" "คัมภีร์ดี" "คัมภีร์เจนีวา" "บาทหลวงคัมภีร์" ฯลฯ)"กษัตริย์ James คัมภีร์" รวบรวม โดยคณะนักวิชาการและนัก 54 และเผยแพร่ใน 1611 ในความพยายามที่สร้างมาตรฐานพระคัมภีร์ใหม่ที่ได้เด้งแล้วขึ้นกว่า 70 ปีก่อนหน้านี้มากมาย มันดูเหมือนจะจงใจอนุรักษ์ แม้ย้อนหลัง ดู ทั้งของคำศัพท์และไวยากรณ์ของ และนำเสนอหลายรูปแบบซึ่งได้ลดลงจากการใช้แล้วส่วนใหญ่ หรือมีน้อยกำลังตายออก (เช่น digged ขุด แกทพ้อยท์ และอากาศสำหรับมี เปลือยสำหรับกระบอกสูบ กล่าวสำหรับพูด clave สำหรับแหว่ง holpen สำหรับช่วย wist สำหรับรู้ ฯลฯ), และหลายวอาร์เชียค อาทิพี่น้อง kine นทาง การ "-eth " สิ้นสุดใช้ตลอดสำหรับบุคคลที่สามเอกพจน์กริยา แม้ "-es " กลายเป็นไป โดยศตวรรษที่ 17 ช่วง และท่านใช้สรรพนามพหูพจน์สองคน ไม่ใช่ทั่วไปเพิ่มเติมคุณการเปรียบเทียบด้านล่าง Beatitudes มีชื่อเสียงจากบทที่ 5 ของพระวรสารตามไป St. Matthew (ในรุ่น Wycliffe, Tyndale และได้รับอนุญาตตามลำดับ) ทำให้ความคิดของวิธีพัฒนาภาษาในระยะเวลา:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สองเหตุการณ์สำคัญที่มีอิทธิพลโดยเฉพาะอย่างยิ่งในวรรณคดีอังกฤษถูกตีพิมพ์ในศตวรรษที่ 17 ที่ 16 และต้น ใน 1549 ที่ "หนังสือสวดมนต์" (คำแปลของการสวดมนต์ในโบสถ์อังกฤษ, ปรับปรุงอย่างมากใน 1662) ถูกนำเข้าสู่คริสตจักรอังกฤษใช้ใน 1611 โดยผู้มีอำนาจหรือคิงเจมส์รุ่น "พระคัมภีร์" ที่ สุดยอดของกว่าสองศตวรรษของความพยายามในการผลิตพระคัมภีร์ในภาษาพื้นเมืองของชาวอังกฤษ. ขณะที่เราเห็นในส่วนก่อนหน้านี้จอห์นคลิฟฟ์ได้ทำคำแปลภาษาอังกฤษก่อนของ "พระคัมภีร์" เป็นช่วงต้น 1384 และผิดกฎหมาย สำเนาที่เขียนด้วยลายมือได้รับการหมุนเวียนนับตั้งแต่ แต่ใน 1526 วิลเลียม Tyndale พิมพ์พันธสัญญาใหม่ของเขาซึ่งเขาได้รับการแปลโดยตรงจากต้นฉบับภาษากรีกและฮีบรู Tyndale พิมพ์ของเขา "พระคัมภีร์" ในความลับในเยอรมนีและลักลอบนำพวกเขาเข้าไปในบ้านเกิดของเขาเพื่อที่เขาจะได้รับการไล่ล่าลงพบความผิดของบาปและดำเนินการใน 1536 เมื่อถึงเวลาที่เขาจะตายเขาได้เป็นส่วนหนึ่งของพันธสัญญาเดิมแล้วเสร็จเท่านั้น แต่คนอื่น ๆ ดำเนินการเกี่ยวกับแรงงานของเขา. ของ Tyndale "พระคัมภีร์" เป็นที่ชัดเจนมากขึ้นและบทกวีมากกว่ารุ่นแรกคลิฟฟ์ นอกเหนือไปจากใหม่อย่างสมบูรณ์คำภาษาอังกฤษเช่นชาวประมงเจ้าของ, แพะรับบาป, นายงาน, งูทะเลฝั่งกระตือรือร้นสวยงามชัดเจนตาคนอื่น ๆ อกหักและจำนวนมากก็มีหลายของวลีที่รู้จักกันดีในภายหลังใช้ใน ฉบับคิงเจมส์เช่นให้มีแสงผู้รักษาประตูพี่ชายของฉัน, อำนาจที่จะต่อสู้การต่อสู้ที่ดี, แอปเปิ้ลของตาเหมืองไหลกับนมและน้ำผึ้งไขมันของแผ่นดินฉันรักษาพี่ชายของฉัน ?, เข้าสู่ระบบครั้งพวกเจ้ามีความเชื่อน้อยกินดื่มและรื่นเริงเกลือแห่งโลกเป็นชายหลังจากที่หัวใจของเขาเองประชวรตายจิตวิญญาณก็เต็มใจ แต่เนื้ออ่อนแอคนแปลกหน้าในดินแดนแปลกให้ คนของเราไปพระราชบัญญัติแก่ตัวเอง ฯลฯแดกดันไม่กี่ปีที่ขาดแคลนหลังจากที่การกระทำของ Tyndale แยก Henry VIII กับศาสนาคริสต์นิกายโรมันคาทอลิกเปลี่ยนทัศนคติอย่างเป็นทางการในภาษาอังกฤษ "พระคัมภีร์" และ 1539 ความคิดที่ถูกได้รับการสนับสนุนด้วยใจจริงและอีกหลาย ภาษาอังกฤษใหม่พระคัมภีร์ที่ถูกตีพิมพ์ (รวมทั้ง "โคฟในพระคัมภีร์" ที่ "แมทธิวในพระคัมภีร์" "มหาคัมภีร์" ที่ "เจนีวาในพระคัมภีร์" ที่ "พระสังฆราชพระคัมภีร์" ฯลฯ ). ว่า "คิงเจมส์ไบเบิล" รวบรวมโดย คณะกรรมการของ 54 นักวิชาการและบวชและตีพิมพ์ใน 1611 ในความพยายามที่จะสร้างมาตรฐานมากมายเหลือเฟือของพระคัมภีร์ใหม่ที่ผุดขึ้นในช่วงก่อนหน้านี้ 70 ปีที่ผ่านมา มันดูเหมือนจะจงใจอนุลักษณ์, แม้กระทั่งย้อนกลับมองทั้งในคำศัพท์และไวยากรณ์ของตนและนำเสนอหลายรูปแบบซึ่งมีอยู่แล้วลดลงส่วนใหญ่จากการใช้หรืออย่างน้อยก็ในกระบวนการของการตายออก (เช่นขุดสำหรับขุด GAT และอากาศสำหรับ Got เปลือยสำหรับเจาะตรัสสำหรับก้านจุกสำหรับแหว่ง holpen สำหรับช่วยรายการสำหรับรู้ ฯลฯ ) และหลายรูปแบบโบราณเช่นพี่น้องวัวและทั้งสอง "การ -eth" ตอนจบใช้ตลอดสำหรับคนกริยาเอกพจน์สามแม้ว่า "-es" ได้กลายเป็นเรื่องธรรมดามากขึ้นโดยในช่วงต้นศตวรรษที่ 17 และท่านจะใช้สำหรับคนที่สองสรรพนามพหูพจน์มากกว่าที่พบบ่อยมากขึ้นคุณการเปรียบเทียบด้านล่างของเป็นสุขที่มีชื่อเสียงจากบทที่ 5 ของพระวรสารนักบุญเซนต์แมทธิว (ในคลิฟฟ์, Tyndale และรุ่นที่ได้รับอนุญาตตามลำดับ) ช่วยให้ความคิดของวิธีการภาษาที่พัฒนาขึ้นในช่วงระยะเวลานี้: