Contrary to popular stereotypes, th

Contrary to popular stereotypes, the Hindu tradition is neither
life-denying nor otherworldly. It does not uphold the attainment and
enjoyment of material things as life’s highest end, but has acknowledged
their significance in the scheme of human existence. Wealth
(artha) and pleasure (kama) rank among the four legitimate goals of
life. While affirming these, Hinduism also reminds us of their transience
and inability to fully satisfy us. Wealth and pleasure must be
sought by being responsive to the demands of the third goal, referred
to as dharma. Dharma derives its meaning from the fact that every
human being is inseparably connected with and dependent on other
human beings as well as nonhuman realities. The goal of dharma
requires that we be attentive to the well-being of the whole, even as we
are nourished and sustained by it. Dharma is violated when we obsessively
and narrowly pursue private desires that destroy the harmony of
the universe community on which our lives depend. Through dharma,
we are mindful that the selfish and uncontrolled pursuit of wealth and
pleasure lead to suffering and chaos. Dharma reminds us to incorporate
the good of all in the intent and execution of our actions. Noninjury
(ahimsa) is regarded as the highest expression of dharma.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขัดต่อมักนิยม ประเพณีฮินดูไม่ใช่การ ปฏิเสธชีวิต ไม่แปลก มันไม่ดำรงมั่น และหย่อนสิ่งของวัตถุเป็นส่วนท้ายสุดของชีวิต แต่ได้รับทราบความสำคัญในแบบแผนของการดำรงอยู่ของมนุษย์ ให้เลือกมากมาย(หรือ) และความอันดับ (kama) ระหว่างสี่ถูกเป้าหมายชีวิต ขณะเห็นพ้องเหล่านี้ ศาสนาฮินดูยังนึกถึงความเป็นอนิจจังและไม่สามารถตอบสนองเราเต็ม มั่งคั่งและความสุขต้องค้นหา โดยการตอบสนองต่อความต้องการของเป้าหมายสาม อ้างอิงไปเป็นธรรม ธรรมมาความหมายจากความเป็นจริงที่ทุกมนุษย์จะขึ้นอยู่กับกัน และเชื่อมต่อกับ inseparablyมนุษย์ตลอดจน nonhuman จริง เป้าหมายของธรรมต้องการที่เราสามารถเอาใจใส่ที่ดีของทั้งหมด แม้แต่เป็นเราหล่อเลี้ยง และยั่งยืนโดยการ ปฏิบัติธรรมเมื่อเราอย่างครอบงำและในท่ามกลางไล่ตามความปรารถนาส่วนตัวที่ทำลายความสามัคคีของชุมชนจักรวาลชีวิตของเราขึ้นอยู่ ทางธรรมเราจะคำนึงถึงการที่เห็นแก่ตัว และแพงกว่าแสวงหาความมั่งคั่ง และนำความทุกข์และความวุ่นวาย ธรรมเตือนเรารวมดีในเจตนาและการดำเนินการของการกระทำของเราทั้งหมด Noninjury(อาฮิมซา) ถือเป็นค่าสูงสุดของธรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตรงกันข้ามกับความนิยมแบบแผนประเพณีฮินดูไม่ใช่
ชีวิตอยู่อย่างปฏิเสธไม่ มันไม่ได้ยึดมั่นในความสำเร็จและ
ความสุขของสิ่งวัสดุเป็นชีวิตสิ้นสุดสูงสุด แต่ได้รับทราบ
ความสำคัญของพวกเขาในรูปแบบของการดำรงอยู่ของมนุษย์ ความมั่งคั่ง
(Artha) และความสุข (กามารมณ์) ติดอันดับสี่เป้าหมายที่ถูกต้องของ
ชีวิต ในขณะที่เห็นพ้องเหล่านี้ฮินดูยังเตือนเราไม่ยั่งยืนของพวกเขา
และไม่สามารถที่จะตอบสนองอย่างเต็มที่เรา ความมั่งคั่งและความสุขจะต้องมีการ
ขอโดยการตอบสนองต่อความต้องการของประตูที่สามเรียก
ว่าธรรมะ ธรรมะมาความหมายของมันมาจากความจริงที่ว่าทุก
มนุษย์เป็นอย่างแยกไม่ออกระหว่างกันกับและอื่น ๆ ขึ้นอยู่กับ
มนุษย์เช่นเดียวกับความเป็นจริงที่ไม่ใช่มนุษย์ เป้าหมายของธรรมะ
ต้องที่เราจะให้ความใส่ใจกับความเป็นอยู่ของทั้งแม้ในขณะที่เรา
ได้รับการหล่อเลี้ยงและยั่งยืนโดยมัน ธรรมะเป็นละเมิดเมื่อเราหมกมุ่น
และหวุดหวิดไล่ตามความต้องการส่วนตัวที่ทำลายความสามัคคีของ
ชุมชนของจักรวาลที่ชีวิตของเราขึ้นอยู่ ผ่านธรรมะ
เราตระหนักว่าการแสวงหาความเห็นแก่ตัวและไม่มีการควบคุมของความมั่งคั่งและ
ความสุขที่จะนำไปสู่ความทุกข์ทรมานและความสับสนวุ่นวาย ธรรมะเตือนเราจะรวม
ที่ดีของทุกคนในความตั้งใจและการดำเนินการการกระทำของเรา Noninjury
(อหิงสา) ถือได้ว่าเป็นการแสดงออกสูงสุดของธรรมะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ขัดกับภาพพจน์ที่นิยมประเพณีฮินดูไม่ใช่
ชีวิตปฏิเสธหรือโลกหน้าน่ะ มันไม่ได้รักษาภูมิปัญญาและ
ความเพลิดเพลินของวัสดุสิ่งสิ้นสุดสูงสุดของชีวิต แต่ได้รับการยอมรับ
ความสำคัญในรูปแบบของการดำรงอยู่ของมนุษย์ ความมั่งคั่ง
( artha ) และความสุข ( กามารมณ์ ) ในอันดับสี่เป้าหมายที่ถูกต้องตามกฎหมายของ
ชีวิต ในขณะที่ยืนยันเหล่านี้ศาสนาฮินดูยังเตือนเราของ
สภาพชั่วคราวและไม่สามารถตอบสนองอย่างเต็มที่เรา ความมั่งคั่งและความสุขต้อง
ขอโดยมีการตอบสนองต่อความต้องการของเป้าหมายที่สามเรียกว่า
เป็นธรรม ความหมายของธรรมะที่ได้มาจากความจริงที่ว่ามนุษย์ทุกคน
เป็นอย่างเป็นเงาที่เชื่อมต่อกับ และขึ้นอยู่กับมนุษย์อื่น ๆ
เช่นเดียวกับความเป็นจริงที่ไม่ใช่มนุษย์ . เป้าหมายของธรรมะ
ต้องที่เราต้องใส่ใจกับความเป็นอยู่ของทั้งหมด ขณะที่เรา
จะหล่อเลี้ยงและยั่งยืนโดยมัน ธรรมะ คือ ละเมิด เมื่อเราหมกมุ่นและความต้องการส่วนตัว
หวุดหวิดไล่ทำลายความสามัคคีของชุมชน
จักรวาลซึ่งชีวิตของเราขึ้นอยู่กับ ผ่านธรรมะ
เราจดจ่อที่เห็นแก่ตัวและไม่มีการควบคุมการแสวงหาความมั่งคั่งและความสุขที่นำทุกข์
และความโกลาหลธรรมะสอนให้เรารวม
ดีทั้งหมด ในเจตนา และการกระทำของเรา ที่ไม่มีผู้บาดเจ็บ
( อหิงสา ) ถือเป็นการแสดงออกสูงสุดของธรรม