Chapter 262: I am neighbors with him?
“Damn Dong’er, darn Dong’er. You only know how to eat! Then, I’ll let you eat!”
Luo Huo’er was pinching Dong’er’s ears. At this moment, her heart was filled with anger, with no place to vent her frustration. Just recalling the last words Yi Yun said about seeing her breasts made Luo Huo’er feel like exploding.
“Painful…Painful…Ouch! Miss, you are going to pull off Dong’er’s ears!” Dong’er said in an aggrieved manner. Poor Dong’er still did not know what had happened. She was happily eating a bun, when suddenly a calamity from the Heavens fell upon her. That is why she was in such a state now.
Only then did Luo Huo’er release her. Dong’er’s tiny ears were red and her large eyes were filled with tears.
Seeing Dong’er’s pitiful look, Luo Huo’er’s heart started to soften. But she was still fuming inside. She grunted, “I told you to guard the door. Why were you here eating and not guardıng the door!?”
Dong’er touched her tiny red ears and said wrongfully, “I…was hungry…”
It was common for Dong’er to feel hungry guarding the door without a replacement…
Of course, even if Dong’er was not hungry, she would not just focus on guarding the door. She had plenty of other things to do such as staring blankly, sleeping and fiddling with flowers. She could even spend most of the day watching a small bug walking on a blade of grass.
In the central divine tower, Luo Huo’er would spend most of her time cultivating or practicing her Desolate Heaven technique. Although Luo Huo’er seemed like a capricious person, she was always working hard on her cultivation. Hence, Dong’er would be left alone and bored out of her mind most of the time.
“M…Miss. Was the ‘Sacred Fire Infinite Book’ seen by someone else…?” Dong’er pursed her lips as she asked fearfully.
The reason why Luo Huo’er instructed Dong’er to guard the door was to prevent her from being disturbed, and even more importantly, prevent others from discovering her practicing of her family’s cultivation technique, the ‘Sacred Fire Infinite Book’.
“It is worse than that!” Luo Huo’er said angrily. In fact, even if someone saw her cultivating the ‘Sacred Fire Infinite Book’, they would find it difficult to tell the level of the ‘Sacred Fire Infinite Book’. Luo Huo’er was just being careful, erring on the side of caution.
“Worse than that?” Dong’er opened her tiny mouth and started to stare at Luo Huo’er with round eyes. She knew she was in great trouble today.
Although she had an extremely good relationship with Luo Huo’er, they were after all still mistress and servant. She knew that her duty was to dedicate herself to serving Luo Huo’er.
“What happened, Miss?” Dong’er uneasily asked. She started praying in her heart hoping that it was not something unredeemable.
Luo Huo’er’s face turned red as she did not know what to say.
Even though she and Dong’er had a very close relationship, Luo Huo’er would never tell Dong’er the details of such a shameful event.
Did she need to tell Dong’er about that ruffian who heard the narcissistic words she was saying after he entered the training ground? And on top of that, he completely saw her whole body!
Not only that, he had even used a scoundrelly method to escape from her hands!
Just thinking about it made Luo Huo’er feel resentful. She went through such an unacceptable ordeal, and not only was there nowhere for her to vent her frustration, she could not tell anyone what had happened, not even Dong’er.
With nowhere to vent her resentment, Luo Huo’er started pinching Donger’s ears again. But this time, she did not use any strength.
“Damn you Dong’er, you listen carefully. In the future, when you are guarding the door, you are not allowed to go anywhere else! Also, I will punish you by not allowing you eat buns or any food for the next ten days! I will only give you an avoiding grain relic!”
When Luo Huo’er said this, Dong’er’s face paled in fear. It was as if she was facing the world’s most terrifying event.
“No buns, no food…”
Dong’er was too sad for tears. The avoiding grain relic Luo Huo’er mentioned was a fierce beast relic made specially for replacing meals. It did not have much Yuan Qi within it, but eating one stopped that person from feeling hungry for ten days.
But the avoiding grain relic had no taste. It was as bland as eating white noodles. Dong’er felt like she had entered hell when she thought about not having any food for ten days, having to subsist on just a tasteless relic.
“Miss…” Dong’er said in an aggrieved manner as she lightly pulled on Luo Huo’er’s clothes. Her watery eyes seemed to speak for her.
“This is not negotiable!” Luo Huo’er said hatefully, but after seeing Dong’er as if she was about to die, her heart softened. She said, “This time, I will be light on you. The ten days will be shortened to five!”
Saying that, she shook Dong’er’s hand off and stormed angrily towards the central divin
บทที่ 262: ฉันเพื่อนบ้านกับเขา"ไอ้ Dong'er สาป Dong'er คุณรู้วิธีการกินเท่านั้น จากนั้น ฉันจะให้คุณกิน"Luo Huo'er ถูกบีบหูของ Dong'er ขณะนี้ หัวใจของเธอก็เต็มไป ด้วยความโกรธ การระบายความยุ่งยากของเธอ เพียงแค่นึกถึงคำพูดสุดท้ายยุนยี่กล่าวเกี่ยวกับเห็นหน้าอกของเธอทำ Luo Huo'er รู้สึกเหมือนระเบิด"เจ็บปวด... เจ็บปวด... เอ้า นางสาว จะมีการดึงปิดหูของ Dong'er " Dong'er กล่าวว่า ในลักษณะ aggrieved Dong'er ยากจนยังคงไม่รู้อะไรเกิดขึ้น นอกจากนี้เธอมีความสุขรับประทานซาลาเปา เมื่อจู่ ๆ วิกฤตจากสวรรค์อยู่กับเธอ นั่นคือเหตุผลที่เธอเป็นในสถานะเช่นนี้หลังจากนั้น Luo Huo'er ปล่อยเธอ ของ Dong'er เล็ก ๆ หูมีสีแดง และดวงตาของเธอใหญ่เต็มไป ด้วยน้ำตาเห็นรูปลักษณ์น่าสงสารของ Dong'er, Luo Huo'er หัวใจเริ่มให้นุ่ม แต่เธอยังคงถูกฟูมิ่งภายใน เธอ grunted "ฉันบอกคุณเพื่อป้องกันประตู ทำไมคุณรับประทานอาหารที่นี่และไม่ guardıng ประตู?"Dong'er สัมผัสหูสีแดงเล็ก ๆ ของเธอ และกล่าวว่า รอย, " I. ... อร่อยหิว"มันเป็นธรรมดาสำหรับ Dong'er รู้สึกหิวเฝ้าประตูโดยไม่ต้องเปลี่ยน...แน่นอน แม้ Dong'er ไม่หิว เธอก็จะไม่มุ่งเน้นเฝ้าประตู เธอมีกิจกรรมอื่น ๆ เช่นจ้องมอง blankly นอน และเล่นซอ ด้วยดอกไม้มากมาย นอกจากนี้เธอยังสามารถใช้พักดูจุดบกพร่องเล็ก ๆ เดินบนใบหญ้าในหอพระเจ้ากลาง Luo Huo'er จะใช้เวลาของเธอปลูกฝัง หรือฝึกเทคนิคอ้างว้างสวรรค์ของเธอ แม้ว่า Luo Huo'er เหมือนคนทำ เธอเสมอทำงานหนักในการเพาะปลูกของเธอ ด้วยเหตุนี้ Dong'er จะทิ้ง และเบื่อจากใจของเธอมาก"ม. ... นางสาวอร่อย 'ศักดิ์สิทธิ์ไฟอนันต์หนังสือ' โดยคนอื่น" Dong'er pursed ริมฝีปากของเธอ ตามที่เธอถามส่วนชาวเหตุผลที่ทำไม Luo Huo'er แนะนำ Dong'er เพื่อป้องกันประตูคือการ ป้องกันไม่ให้เธอมี และยิ่งสำคัญ ป้องกันผู้อื่นจากการค้นพบของเธอฝึกซ้อมเทคนิคการเพาะปลูกของครอบครัว 'ศักดิ์สิทธิ์ไฟอนันต์หนังสือ'"มันเป็นยิ่งกว่านั้น" Luo Huo'er กล่าวด้วยความโกรธ ในความเป็นจริง แม้มีคนเห็นเธอปลูก 'ศักดิ์สิทธิ์ไฟอนันต์หนังสือ' พวกเขาจะพบมันยากที่จะบอกระดับหนังสือ' ศักดิ์สิทธิ์ไฟอนันต์' Luo Huo'er เป็นเพียงระวัง erring เตือน"ยิ่งกว่านั้น" Dong'er เปิดปากเล็ก ๆ ของเธอ และเริ่มจ้องมอง Luo Huo'er รอบตา เธอรู้ว่า เธอคือปัญหาดีวันนี้แม้ว่าเธอมีความสัมพันธ์ที่ดีมากกับ Luo Huo'er พวกเขาได้หลังจากผู้หญิงที่นิ่งและข้าราชการทั้งหมด เธอรู้ว่า หน้าที่ของเธอที่ อุทิศตัวเองเพื่อให้บริการ Luo Huo'er"เกิดอะไรขึ้น นางสาว" ขอ Dong'er uneasily เธอเริ่มอธิษฐานในหัวใจของเธอหวังว่า มันไม่เป็นสิ่งที่ unredeemableLuo Huo'er หน้าเปิดสีแดงเธอไม่รู้ว่าสิ่งที่จะพูดแม้ว่าเธอและ Dong'er มีความสัมพันธ์ที่ดี Luo Huo'er จะไม่บอก Dong'er รายละเอียดของเหตุการณ์ที่น่าอับอายดังกล่าวเธอไม่ต้อง Dong'er บอกว่า นักเลงที่เคยได้ยินคำบอกว่าเธอพูดหลังจากที่เขาป้อนสนามฝึกฝน และด้านบนของที่ เขาสมบูรณ์เห็นร่างกายของเธอไม่เพียงแค่นั้น แม้เขาได้ใช้วิธี scoundrelly จะหนีจากมือของเธอเพียงแค่คิดเกี่ยวกับมันทำ Luo Huo'er รู้สึกไม่พอใจ เธอเดินผ่านเช่นการทรมานการยอมรับ และไม่เพียง มีไหนสำหรับเธอที่จะระบายความยุ่งยากของเธอ เธออาจไม่ได้บอกใครมีอะไร ไม่ค่อย Dong'erมีไหนจะระบายความไม่พอใจเธอ Luo Huo'er เริ่มบีบของ Donger หูอีกครั้ง แต่เวลานี้ เธอไม่ได้ใช้แรงใด ๆ"ไอ้คุณ Dong'er คุณฟังอย่างระมัดระวัง ในอนาคต เมื่อคุณกำลังเฝ้าประตู คุณไม่สามารถหาที่ใด นอกจากนี้ ฉันจะลงโทษคุณ โดยไม่ทำให้คุณกินขนมปังหรืออาหารใด ๆ ในสิบวัน จะเพียงให้ท่านเป็นพระธาตุเมล็ดข้าวหลีกเลี่ยง"เมื่อ Luo Huo'er พูด ใบหน้าของ Dong'er paled ในความกลัว เช่นถ้าเธอหาเหตุการณ์น่ากลัวที่สุดในโลกได้"ไม่มีขนมปัง อาหารไม่..."Dong'er เป็นเรื่องน่าเศร้าเกินไปสำหรับน้ำตา ระลึกเม็ดหลีกเลี่ยงที่ Luo Huo'er กล่าวไว้เป็นระลึกพยัคฆ์ที่ทำเป็นพิเศษสำหรับการเปลี่ยนอาหาร มันไม่ได้มีมากฉีหยวนภายในนั้น แต่กินหนึ่งหยุดบุคคลจากความรู้สึกหิวสำหรับสิบวันBut the avoiding grain relic had no taste. It was as bland as eating white noodles. Dong’er felt like she had entered hell when she thought about not having any food for ten days, having to subsist on just a tasteless relic.“Miss…” Dong’er said in an aggrieved manner as she lightly pulled on Luo Huo’er’s clothes. Her watery eyes seemed to speak for her.“This is not negotiable!” Luo Huo’er said hatefully, but after seeing Dong’er as if she was about to die, her heart softened. She said, “This time, I will be light on you. The ten days will be shortened to five!”Saying that, she shook Dong’er’s hand off and stormed angrily towards the central divin
การแปล กรุณารอสักครู่..