- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
IntroductionDespite the low average
Introduction
Despite the low average yields of 9 t ha-1, over 50 %
of the world’s production of cassava is in Africa.
Africa produced nearly 121.46 million metric ton of
the total world production of 242 million metric ton in
2009, with Nigeria as the leading producer and Ghana
the third (FAO 2012). Cassava production is seasonless
and hence is used as a food reserve against famine
and plays a major role in reducing food shortages
(Egesi et al. 2007). In developing countries, especially
in sub-Saharan Africa, cassava serves as a major food
crop or staple (Manu-Aduening et al. 2005). Cassava
accounts for a daily calorie intake of 30 % in Ghana
and it is cultivated by nearly every farming family or
household (FAOSTAT 2013). Over 60 % of cassava
production in Ghana depends on landraces, though a
number of improved varieties have been released since
1993 (Nweke et al. 1999; Manu-Aduening et al. 2005,
2013). The landraces are low yielding and stressed by
biotic factors. Yield losses due to Cassava Mosaic
Disease (CMD) range between 20–95 % in susceptible
genotypes (Muimba-Kankolongo and Phuti 1987;
Moses 2008). In Ghana, CMD is the most common
disease, and genotypes susceptible to CMD yield
below 10 t ha-1 in most farming communities compared
to yields of 30 t ha-1 or more that can be
obtained from improved genotypes resistant to CMD
(Moses 2008).
CMD is caused by viruses of the genus Begomivirus
in the family Geminiviridae transmitted by Bemisia
tabaci, the whitefly, and disseminated in the stem
cuttings used routinely for propagation (Pita et al.
2001; Thottappilly et al. 2006). It is the most important
disease of cassava and is associated with national or
regional epidemics flaring up every few decades.
Epidemics are particularly ravaging, with root losses
as high as 100 % (Jennings 1994; Thresh et al. 1997).
Even in the absence of a serious outbreak, yield losses
of 20–90 % are common in farmers’ fields (Muimba-
Kankolongo and Phuti 1987; Moses 2008). Estimated
total crop yield losses due to CMD on the continent
amounts to about US $440 million annually (Thresh
et al. 1997). The virus has the potential to infect many
cultivars, although disease susceptibility varies greatly
(Fauquet and Fargette 1990).
The most appropriate and only strategy currently
employed to overcome the virus in cassava, is by
breeding for resistance to CMD (Thresh et al. 1997;
Lokko et al. 2005; Rabbi et al. 2014). Landraces have
been considered as a valuable source for useful genes
in breeding programmes, including resistance to
CMD, because they contain co-adapted gene complexes
with tolerance and adaptation to disease and
specific ecological conditions (Zeven 1998; Akano
et al. 2002; Okogbenin et al. 2007, 2012).
The conventional breeder has the challenge of
screening for large numbers of progenies and difficulty
in screening at the seedling stage where most genotypes
look vigorous and healthy until a later stage.
There are several cycles of selection (preliminary,
advanced and uniform yield trials) before the multilocation
yield trials, a process that takes not less than
8 years. The number of years required for the evaluation
of promising genotypes, approximately
10 years, is prohibitive and is a bottleneck to increased
productivity. Hence an effective means to speed up
identification of genotypes with high performance is
clearly required for effective breeding. Biotechnology
offers this opportunity with tools such as Marker
Assisted Selection (MAS).
In the past decade many research institutes and
breeding companies have started applying MAS to
increase the effectiveness of selection in breeding to
shorten the time required developing varieties (Ribaut
and Hoisington 1998; Goff and Salmeron 2004). In
cassava, the application of MAS has been developed
more recently compared to other major crops, with the
construction of genetic linkage maps (Akano et al.
2002).
Current resistance against CMD in Africa is of two
types, where the first is quantitative resistance derived
from Manihot glaziovii and the second is qualitative
resistance from a single gene (CMD2) which is a major
dominant gene (Rabbi et al. 2014). It was first
identified in landraces from Nigeria and other West
African countries (Akano et al. 2002). Genetic mapping
of the qualitative resistance found a locus on
linkage group 16 which explained 74 % of the
phenotypic variance in CMD, which was most likely
the CMD2 locus reported by Akano et al. (2002), but
with a higher mapping resolution of this locus (Rabbi
et al. 2014).
The objectives of this study were to use a marker
assisted breeding approach to evaluate progeny of
crosses of CIAT genotypes with CMD resistance with
locally adapted genotypes in Ghana with varying
degrees of resistance to CMD, and to search for
Despite the low average yields of 9 t ha-1, over 50 %
of the world’s production of cassava is in Africa.
Africa produced nearly 121.46 million metric ton of
the total world production of 242 million metric ton in
2009, with Nigeria as the leading producer and Ghana
the third (FAO 2012). Cassava production is seasonless
and hence is used as a food reserve against famine
and plays a major role in reducing food shortages
(Egesi et al. 2007). In developing countries, especially
in sub-Saharan Africa, cassava serves as a major food
crop or staple (Manu-Aduening et al. 2005). Cassava
accounts for a daily calorie intake of 30 % in Ghana
and it is cultivated by nearly every farming family or
household (FAOSTAT 2013). Over 60 % of cassava
production in Ghana depends on landraces, though a
number of improved varieties have been released since
1993 (Nweke et al. 1999; Manu-Aduening et al. 2005,
2013). The landraces are low yielding and stressed by
biotic factors. Yield losses due to Cassava Mosaic
Disease (CMD) range between 20–95 % in susceptible
genotypes (Muimba-Kankolongo and Phuti 1987;
Moses 2008). In Ghana, CMD is the most common
disease, and genotypes susceptible to CMD yield
below 10 t ha-1 in most farming communities compared
to yields of 30 t ha-1 or more that can be
obtained from improved genotypes resistant to CMD
(Moses 2008).
CMD is caused by viruses of the genus Begomivirus
in the family Geminiviridae transmitted by Bemisia
tabaci, the whitefly, and disseminated in the stem
cuttings used routinely for propagation (Pita et al.
2001; Thottappilly et al. 2006). It is the most important
disease of cassava and is associated with national or
regional epidemics flaring up every few decades.
Epidemics are particularly ravaging, with root losses
as high as 100 % (Jennings 1994; Thresh et al. 1997).
Even in the absence of a serious outbreak, yield losses
of 20–90 % are common in farmers’ fields (Muimba-
Kankolongo and Phuti 1987; Moses 2008). Estimated
total crop yield losses due to CMD on the continent
amounts to about US $440 million annually (Thresh
et al. 1997). The virus has the potential to infect many
cultivars, although disease susceptibility varies greatly
(Fauquet and Fargette 1990).
The most appropriate and only strategy currently
employed to overcome the virus in cassava, is by
breeding for resistance to CMD (Thresh et al. 1997;
Lokko et al. 2005; Rabbi et al. 2014). Landraces have
been considered as a valuable source for useful genes
in breeding programmes, including resistance to
CMD, because they contain co-adapted gene complexes
with tolerance and adaptation to disease and
specific ecological conditions (Zeven 1998; Akano
et al. 2002; Okogbenin et al. 2007, 2012).
The conventional breeder has the challenge of
screening for large numbers of progenies and difficulty
in screening at the seedling stage where most genotypes
look vigorous and healthy until a later stage.
There are several cycles of selection (preliminary,
advanced and uniform yield trials) before the multilocation
yield trials, a process that takes not less than
8 years. The number of years required for the evaluation
of promising genotypes, approximately
10 years, is prohibitive and is a bottleneck to increased
productivity. Hence an effective means to speed up
identification of genotypes with high performance is
clearly required for effective breeding. Biotechnology
offers this opportunity with tools such as Marker
Assisted Selection (MAS).
In the past decade many research institutes and
breeding companies have started applying MAS to
increase the effectiveness of selection in breeding to
shorten the time required developing varieties (Ribaut
and Hoisington 1998; Goff and Salmeron 2004). In
cassava, the application of MAS has been developed
more recently compared to other major crops, with the
construction of genetic linkage maps (Akano et al.
2002).
Current resistance against CMD in Africa is of two
types, where the first is quantitative resistance derived
from Manihot glaziovii and the second is qualitative
resistance from a single gene (CMD2) which is a major
dominant gene (Rabbi et al. 2014). It was first
identified in landraces from Nigeria and other West
African countries (Akano et al. 2002). Genetic mapping
of the qualitative resistance found a locus on
linkage group 16 which explained 74 % of the
phenotypic variance in CMD, which was most likely
the CMD2 locus reported by Akano et al. (2002), but
with a higher mapping resolution of this locus (Rabbi
et al. 2014).
The objectives of this study were to use a marker
assisted breeding approach to evaluate progeny of
crosses of CIAT genotypes with CMD resistance with
locally adapted genotypes in Ghana with varying
degrees of resistance to CMD, and to search for
0/5000
Introduction
Despite the low average yields of 9 t ha-1, over 50 %
of the world’s production of cassava is in Africa.
Africa produced nearly 121.46 million metric ton of
the total world production of 242 million metric ton in
2009, with Nigeria as the leading producer and Ghana
the third (FAO 2012). Cassava production is seasonless
and hence is used as a food reserve against famine
and plays a major role in reducing food shortages
(Egesi et al. 2007). In developing countries, especially
in sub-Saharan Africa, cassava serves as a major food
crop or staple (Manu-Aduening et al. 2005). Cassava
accounts for a daily calorie intake of 30 % in Ghana
and it is cultivated by nearly every farming family or
household (FAOSTAT 2013). Over 60 % of cassava
production in Ghana depends on landraces, though a
number of improved varieties have been released since
1993 (Nweke et al. 1999; Manu-Aduening et al. 2005,
2013). The landraces are low yielding and stressed by
biotic factors. Yield losses due to Cassava Mosaic
Disease (CMD) range between 20–95 % in susceptible
genotypes (Muimba-Kankolongo and Phuti 1987;
Moses 2008). In Ghana, CMD is the most common
disease, and genotypes susceptible to CMD yield
below 10 t ha-1 in most farming communities compared
to yields of 30 t ha-1 or more that can be
obtained from improved genotypes resistant to CMD
(Moses 2008).
CMD is caused by viruses of the genus Begomivirus
in the family Geminiviridae transmitted by Bemisia
tabaci, the whitefly, and disseminated in the stem
cuttings used routinely for propagation (Pita et al.
2001; Thottappilly et al. 2006). It is the most important
disease of cassava and is associated with national or
regional epidemics flaring up every few decades.
Epidemics are particularly ravaging, with root losses
as high as 100 % (Jennings 1994; Thresh et al. 1997).
Even in the absence of a serious outbreak, yield losses
of 20–90 % are common in farmers’ fields (Muimba-
Kankolongo and Phuti 1987; Moses 2008). Estimated
total crop yield losses due to CMD on the continent
amounts to about US $440 million annually (Thresh
et al. 1997). The virus has the potential to infect many
cultivars, although disease susceptibility varies greatly
(Fauquet and Fargette 1990).
The most appropriate and only strategy currently
employed to overcome the virus in cassava, is by
breeding for resistance to CMD (Thresh et al. 1997;
Lokko et al. 2005; Rabbi et al. 2014). Landraces have
been considered as a valuable source for useful genes
in breeding programmes, including resistance to
CMD, because they contain co-adapted gene complexes
with tolerance and adaptation to disease and
specific ecological conditions (Zeven 1998; Akano
et al. 2002; Okogbenin et al. 2007, 2012).
The conventional breeder has the challenge of
screening for large numbers of progenies and difficulty
in screening at the seedling stage where most genotypes
look vigorous and healthy until a later stage.
There are several cycles of selection (preliminary,
advanced and uniform yield trials) before the multilocation
yield trials, a process that takes not less than
8 years. The number of years required for the evaluation
of promising genotypes, approximately
10 years, is prohibitive and is a bottleneck to increased
productivity. Hence an effective means to speed up
identification of genotypes with high performance is
clearly required for effective breeding. Biotechnology
offers this opportunity with tools such as Marker
Assisted Selection (MAS).
In the past decade many research institutes and
breeding companies have started applying MAS to
increase the effectiveness of selection in breeding to
shorten the time required developing varieties (Ribaut
and Hoisington 1998; Goff and Salmeron 2004). In
cassava, the application of MAS has been developed
more recently compared to other major crops, with the
construction of genetic linkage maps (Akano et al.
2002).
Current resistance against CMD in Africa is of two
types, where the first is quantitative resistance derived
from Manihot glaziovii and the second is qualitative
resistance from a single gene (CMD2) which is a major
dominant gene (Rabbi et al. 2014). It was first
identified in landraces from Nigeria and other West
African countries (Akano et al. 2002). Genetic mapping
of the qualitative resistance found a locus on
linkage group 16 which explained 74 % of the
phenotypic variance in CMD, which was most likely
the CMD2 locus reported by Akano et al. (2002), but
with a higher mapping resolution of this locus (Rabbi
et al. 2014).
The objectives of this study were to use a marker
assisted breeding approach to evaluate progeny of
crosses of CIAT genotypes with CMD resistance with
locally adapted genotypes in Ghana with varying
degrees of resistance to CMD, and to search for
Despite the low average yields of 9 t ha-1, over 50 %
of the world’s production of cassava is in Africa.
Africa produced nearly 121.46 million metric ton of
the total world production of 242 million metric ton in
2009, with Nigeria as the leading producer and Ghana
the third (FAO 2012). Cassava production is seasonless
and hence is used as a food reserve against famine
and plays a major role in reducing food shortages
(Egesi et al. 2007). In developing countries, especially
in sub-Saharan Africa, cassava serves as a major food
crop or staple (Manu-Aduening et al. 2005). Cassava
accounts for a daily calorie intake of 30 % in Ghana
and it is cultivated by nearly every farming family or
household (FAOSTAT 2013). Over 60 % of cassava
production in Ghana depends on landraces, though a
number of improved varieties have been released since
1993 (Nweke et al. 1999; Manu-Aduening et al. 2005,
2013). The landraces are low yielding and stressed by
biotic factors. Yield losses due to Cassava Mosaic
Disease (CMD) range between 20–95 % in susceptible
genotypes (Muimba-Kankolongo and Phuti 1987;
Moses 2008). In Ghana, CMD is the most common
disease, and genotypes susceptible to CMD yield
below 10 t ha-1 in most farming communities compared
to yields of 30 t ha-1 or more that can be
obtained from improved genotypes resistant to CMD
(Moses 2008).
CMD is caused by viruses of the genus Begomivirus
in the family Geminiviridae transmitted by Bemisia
tabaci, the whitefly, and disseminated in the stem
cuttings used routinely for propagation (Pita et al.
2001; Thottappilly et al. 2006). It is the most important
disease of cassava and is associated with national or
regional epidemics flaring up every few decades.
Epidemics are particularly ravaging, with root losses
as high as 100 % (Jennings 1994; Thresh et al. 1997).
Even in the absence of a serious outbreak, yield losses
of 20–90 % are common in farmers’ fields (Muimba-
Kankolongo and Phuti 1987; Moses 2008). Estimated
total crop yield losses due to CMD on the continent
amounts to about US $440 million annually (Thresh
et al. 1997). The virus has the potential to infect many
cultivars, although disease susceptibility varies greatly
(Fauquet and Fargette 1990).
The most appropriate and only strategy currently
employed to overcome the virus in cassava, is by
breeding for resistance to CMD (Thresh et al. 1997;
Lokko et al. 2005; Rabbi et al. 2014). Landraces have
been considered as a valuable source for useful genes
in breeding programmes, including resistance to
CMD, because they contain co-adapted gene complexes
with tolerance and adaptation to disease and
specific ecological conditions (Zeven 1998; Akano
et al. 2002; Okogbenin et al. 2007, 2012).
The conventional breeder has the challenge of
screening for large numbers of progenies and difficulty
in screening at the seedling stage where most genotypes
look vigorous and healthy until a later stage.
There are several cycles of selection (preliminary,
advanced and uniform yield trials) before the multilocation
yield trials, a process that takes not less than
8 years. The number of years required for the evaluation
of promising genotypes, approximately
10 years, is prohibitive and is a bottleneck to increased
productivity. Hence an effective means to speed up
identification of genotypes with high performance is
clearly required for effective breeding. Biotechnology
offers this opportunity with tools such as Marker
Assisted Selection (MAS).
In the past decade many research institutes and
breeding companies have started applying MAS to
increase the effectiveness of selection in breeding to
shorten the time required developing varieties (Ribaut
and Hoisington 1998; Goff and Salmeron 2004). In
cassava, the application of MAS has been developed
more recently compared to other major crops, with the
construction of genetic linkage maps (Akano et al.
2002).
Current resistance against CMD in Africa is of two
types, where the first is quantitative resistance derived
from Manihot glaziovii and the second is qualitative
resistance from a single gene (CMD2) which is a major
dominant gene (Rabbi et al. 2014). It was first
identified in landraces from Nigeria and other West
African countries (Akano et al. 2002). Genetic mapping
of the qualitative resistance found a locus on
linkage group 16 which explained 74 % of the
phenotypic variance in CMD, which was most likely
the CMD2 locus reported by Akano et al. (2002), but
with a higher mapping resolution of this locus (Rabbi
et al. 2014).
The objectives of this study were to use a marker
assisted breeding approach to evaluate progeny of
crosses of CIAT genotypes with CMD resistance with
locally adapted genotypes in Ghana with varying
degrees of resistance to CMD, and to search for
การแปล กรุณารอสักครู่..
Introduction
Despite the low average yields of 9 t ha-1, over 50 %
of the world’s production of cassava is in Africa.
Africa produced nearly 121.46 million metric ton of
the total world production of 242 million metric ton in
2009, with Nigeria as the leading producer and Ghana
the third (FAO 2012). Cassava production is seasonless
and hence is used as a food reserve against famine
and plays a major role in reducing food shortages
(Egesi et al. 2007). In developing countries, especially
in sub-Saharan Africa, cassava serves as a major food
crop or staple (Manu-Aduening et al. 2005). Cassava
accounts for a daily calorie intake of 30 % in Ghana
and it is cultivated by nearly every farming family or
household (FAOSTAT 2013). Over 60 % of cassava
production in Ghana depends on landraces, though a
number of improved varieties have been released since
1993 (Nweke et al. 1999; Manu-Aduening et al. 2005,
2013). The landraces are low yielding and stressed by
biotic factors. Yield losses due to Cassava Mosaic
Disease (CMD) range between 20–95 % in susceptible
genotypes (Muimba-Kankolongo and Phuti 1987;
Moses 2008). In Ghana, CMD is the most common
disease, and genotypes susceptible to CMD yield
below 10 t ha-1 in most farming communities compared
to yields of 30 t ha-1 or more that can be
obtained from improved genotypes resistant to CMD
(Moses 2008).
CMD is caused by viruses of the genus Begomivirus
in the family Geminiviridae transmitted by Bemisia
tabaci, the whitefly, and disseminated in the stem
cuttings used routinely for propagation (Pita et al.
2001; Thottappilly et al. 2006). It is the most important
disease of cassava and is associated with national or
regional epidemics flaring up every few decades.
Epidemics are particularly ravaging, with root losses
as high as 100 % (Jennings 1994; Thresh et al. 1997).
Even in the absence of a serious outbreak, yield losses
of 20–90 % are common in farmers’ fields (Muimba-
Kankolongo and Phuti 1987; Moses 2008). Estimated
total crop yield losses due to CMD on the continent
amounts to about US $440 million annually (Thresh
et al. 1997). The virus has the potential to infect many
cultivars, although disease susceptibility varies greatly
(Fauquet and Fargette 1990).
The most appropriate and only strategy currently
employed to overcome the virus in cassava, is by
breeding for resistance to CMD (Thresh et al. 1997;
Lokko et al. 2005; Rabbi et al. 2014). Landraces have
been considered as a valuable source for useful genes
in breeding programmes, including resistance to
CMD, because they contain co-adapted gene complexes
with tolerance and adaptation to disease and
specific ecological conditions (Zeven 1998; Akano
et al. 2002; Okogbenin et al. 2007, 2012).
The conventional breeder has the challenge of
screening for large numbers of progenies and difficulty
in screening at the seedling stage where most genotypes
look vigorous and healthy until a later stage.
There are several cycles of selection (preliminary,
advanced and uniform yield trials) before the multilocation
yield trials, a process that takes not less than
8 years. The number of years required for the evaluation
of promising genotypes, approximately
10 years, is prohibitive and is a bottleneck to increased
productivity. Hence an effective means to speed up
identification of genotypes with high performance is
clearly required for effective breeding. Biotechnology
offers this opportunity with tools such as Marker
Assisted Selection (MAS).
In the past decade many research institutes and
breeding companies have started applying MAS to
increase the effectiveness of selection in breeding to
shorten the time required developing varieties (Ribaut
and Hoisington 1998; Goff and Salmeron 2004). In
cassava, the application of MAS has been developed
more recently compared to other major crops, with the
construction of genetic linkage maps (Akano et al.
2002).
Current resistance against CMD in Africa is of two
types, where the first is quantitative resistance derived
from Manihot glaziovii and the second is qualitative
resistance from a single gene (CMD2) which is a major
dominant gene (Rabbi et al. 2014). It was first
identified in landraces from Nigeria and other West
African countries (Akano et al. 2002). Genetic mapping
of the qualitative resistance found a locus on
linkage group 16 which explained 74 % of the
phenotypic variance in CMD, which was most likely
the CMD2 locus reported by Akano et al. (2002), but
with a higher mapping resolution of this locus (Rabbi
et al. 2014).
The objectives of this study were to use a marker
assisted breeding approach to evaluate progeny of
crosses of CIAT genotypes with CMD resistance with
locally adapted genotypes in Ghana with varying
degrees of resistance to CMD, and to search for
Despite the low average yields of 9 t ha-1, over 50 %
of the world’s production of cassava is in Africa.
Africa produced nearly 121.46 million metric ton of
the total world production of 242 million metric ton in
2009, with Nigeria as the leading producer and Ghana
the third (FAO 2012). Cassava production is seasonless
and hence is used as a food reserve against famine
and plays a major role in reducing food shortages
(Egesi et al. 2007). In developing countries, especially
in sub-Saharan Africa, cassava serves as a major food
crop or staple (Manu-Aduening et al. 2005). Cassava
accounts for a daily calorie intake of 30 % in Ghana
and it is cultivated by nearly every farming family or
household (FAOSTAT 2013). Over 60 % of cassava
production in Ghana depends on landraces, though a
number of improved varieties have been released since
1993 (Nweke et al. 1999; Manu-Aduening et al. 2005,
2013). The landraces are low yielding and stressed by
biotic factors. Yield losses due to Cassava Mosaic
Disease (CMD) range between 20–95 % in susceptible
genotypes (Muimba-Kankolongo and Phuti 1987;
Moses 2008). In Ghana, CMD is the most common
disease, and genotypes susceptible to CMD yield
below 10 t ha-1 in most farming communities compared
to yields of 30 t ha-1 or more that can be
obtained from improved genotypes resistant to CMD
(Moses 2008).
CMD is caused by viruses of the genus Begomivirus
in the family Geminiviridae transmitted by Bemisia
tabaci, the whitefly, and disseminated in the stem
cuttings used routinely for propagation (Pita et al.
2001; Thottappilly et al. 2006). It is the most important
disease of cassava and is associated with national or
regional epidemics flaring up every few decades.
Epidemics are particularly ravaging, with root losses
as high as 100 % (Jennings 1994; Thresh et al. 1997).
Even in the absence of a serious outbreak, yield losses
of 20–90 % are common in farmers’ fields (Muimba-
Kankolongo and Phuti 1987; Moses 2008). Estimated
total crop yield losses due to CMD on the continent
amounts to about US $440 million annually (Thresh
et al. 1997). The virus has the potential to infect many
cultivars, although disease susceptibility varies greatly
(Fauquet and Fargette 1990).
The most appropriate and only strategy currently
employed to overcome the virus in cassava, is by
breeding for resistance to CMD (Thresh et al. 1997;
Lokko et al. 2005; Rabbi et al. 2014). Landraces have
been considered as a valuable source for useful genes
in breeding programmes, including resistance to
CMD, because they contain co-adapted gene complexes
with tolerance and adaptation to disease and
specific ecological conditions (Zeven 1998; Akano
et al. 2002; Okogbenin et al. 2007, 2012).
The conventional breeder has the challenge of
screening for large numbers of progenies and difficulty
in screening at the seedling stage where most genotypes
look vigorous and healthy until a later stage.
There are several cycles of selection (preliminary,
advanced and uniform yield trials) before the multilocation
yield trials, a process that takes not less than
8 years. The number of years required for the evaluation
of promising genotypes, approximately
10 years, is prohibitive and is a bottleneck to increased
productivity. Hence an effective means to speed up
identification of genotypes with high performance is
clearly required for effective breeding. Biotechnology
offers this opportunity with tools such as Marker
Assisted Selection (MAS).
In the past decade many research institutes and
breeding companies have started applying MAS to
increase the effectiveness of selection in breeding to
shorten the time required developing varieties (Ribaut
and Hoisington 1998; Goff and Salmeron 2004). In
cassava, the application of MAS has been developed
more recently compared to other major crops, with the
construction of genetic linkage maps (Akano et al.
2002).
Current resistance against CMD in Africa is of two
types, where the first is quantitative resistance derived
from Manihot glaziovii and the second is qualitative
resistance from a single gene (CMD2) which is a major
dominant gene (Rabbi et al. 2014). It was first
identified in landraces from Nigeria and other West
African countries (Akano et al. 2002). Genetic mapping
of the qualitative resistance found a locus on
linkage group 16 which explained 74 % of the
phenotypic variance in CMD, which was most likely
the CMD2 locus reported by Akano et al. (2002), but
with a higher mapping resolution of this locus (Rabbi
et al. 2014).
The objectives of this study were to use a marker
assisted breeding approach to evaluate progeny of
crosses of CIAT genotypes with CMD resistance with
locally adapted genotypes in Ghana with varying
degrees of resistance to CMD, and to search for
การแปล กรุณารอสักครู่..
บทนำ
แม้จะเฉลี่ยผลผลิตต่ำ 9 t ha-1 กว่า 50 %
ของการผลิตของโลก มันสำปะหลังอยู่ในแอฟริกา แอฟริกาผลิตเกือบ
121.46 ล้านตันของการผลิตของโลกทั้งหมด 242 ล้านตันใน
2009 กับ ไนจีเรียเป็นผู้ผลิตชั้นนําและกานา
3 ( FAO 2012 ) การผลิตมันสำปะหลังเป็น seasonless
และดังนั้นจึงใช้เป็นอาหารสำรองกับความอดอยาก
และมีบทบาทสำคัญในการลดปัญหาการขาดแคลนอาหาร
( egesi et al . 2007 ) ในการพัฒนาประเทศ โดยเฉพาะในแอฟริกา
ซับซาฮา มันสำปะหลัง ซึ่งเป็นพืชอาหาร
หลักหรือหลัก ( มนุ aduening et al . 2005 ) มันสำปะหลัง
บัญชีสําหรับทุกวันแคลอรี่ 30% ในกานา
และปลูกเกือบทุกครอบครัวชาวไร่หรือ
ครัวเรือน ( faostat 2013 ) กว่า 60% ของมันสำปะหลัง
ผลิตในประเทศเยอรมนีขึ้นอยู่กับ landraces แม้ว่า
จำนวนพันธุ์ที่ดีขึ้นได้รับการปล่อยตัวตั้งแต่
1993 ( nweke et al . 2542 ; มานู aduening et al . 2005
2013 ) ซึ่งจะให้ผลผลิตต่ำและ landraces ตรึงเครียด โดย
ปัจจัยทางชีวภาพ การสูญเสียผลผลิตจากมันสำปะหลังโมเสก
โรค ( CMD ) ช่วงระหว่าง 20 – 95 %
( muimba และพันธุ์อ่อนแอ kankolongo phuti 1987 ;
โมเสส 2008 ) ในกานาซึ่งเป็นโรคทั่วไป
ที่สุด และเสี่ยงต่อผลผลิตพันธุ์ CMD
ด้านล่าง 10 T ha-1 ส่วนใหญ่ในชุมชนเกษตร เพื่อเปรียบเทียบผลผลิต 30 T
ha-1 หรือเพิ่มเติมที่สามารถหาได้จากการปรับปรุงพันธุ์ต้านทานต่อ
( CMD โมเสส 2008 ) .
cmd จะเกิดจากเชื้อไวรัสในจีนัส begomivirus
ในครอบครัว geminiviridae ส่งโดยเชื้อรา
tabaci , แมลงและเผยแพร่ในก้าน
กิ่งที่ใช้ตรวจเพื่อการขยายพันธุ์ ( Pita et al .
2001 thottappilly et al . 2006 ) มันคือโรคที่สําคัญ
ที่สุดของมันสำปะหลังและเกี่ยวข้องกับประเทศ หรือภูมิภาคโรคระบาด
วูบวาบขึ้นทุกสองสามทศวรรษ
โรคระบาดโดยเฉพาะอย่างยิ่งการปล้นสะดม , รากขาดทุน
สูงเท่ากับ 100% ( เจนนิงส์ 1994 ; เฆี่ยน et al . 1997 ) .
แม้ในกรณีที่ไม่มีการระบาดร้ายแรง การสูญเสียผลผลิต
20 – 90% มีทั่วไปในเขตข้อมูลของเกษตรกร ( muimba -
kankolongo และ phuti 1987 ; โมเสส 2008 )
รวมประมาณการผลผลิตพืชความเสียหายจาก cmd บนยอดทวีป
ประมาณ US $ 440 ล้านปี ( การนวด
et al . 1997 ) ไวรัสมีโอกาสที่จะติดเชื้อมาก
พันธุ์ แม้ว่ากลุ่มโรคแตกต่างกันอย่างมาก
( fauquet และ fargette 1990 )
แต่ที่เหมาะสมที่สุดและกลยุทธ์ในปัจจุบันใช้เพื่อเอาชนะไวรัสในมันสำปะหลัง โดย
การปรับปรุงพันธุ์พืชให้ต้านทานต่อโรค CMD ( สวมหัวโขน et al . 1997 ;
lokko et al . 2005 ; หลวงพ่อ et al . 2014 )
landraces ได้ถูกถือว่าเป็นคุณค่าแหล่งยีนที่มีประโยชน์ในการปรับปรุงพันธุ์
รายการ รวมทั้งต่อต้าน
cmd , เพราะพวกเขามีดัดแปลงยีนเชิงซ้อน
กับ Co ความอดทนและการปรับตัวต่อโรคและสภาพทางนิเวศวิทยา
เฉพาะ ( เจ็ดปี 1998 ;akano
et al . 2002 ; okogbenin et al . 2007 , 2012 ) .
พันธุ์ธรรมดามีความท้าทายของ
คัดจำนวนมากที่มี ความยากในการคัดกรองที่กล้า
ดูขั้นตอนที่ส่วนใหญ่น้ำหนักและมีสุขภาพแข็งแรง จนระยะหลัง .
มีหลายรอบของการคัดเลือกเบื้องต้น
ขั้นสูงและชุดแนวโน้ม ) ก่อนการทดลอง
ผลผลิต multilocation ,กระบวนการที่ใช้เวลาไม่น้อยกว่า
8 ปี จำนวนปี ที่จำเป็นสำหรับการประเมินสัญญาพันธุ์
ประมาณ 10 ปีเป็นสิ่งต้องห้ามและเป็นคอขวด เพื่อเพิ่มผลผลิต
. ดังนั้นที่มีประสิทธิภาพในการเพิ่มความเร็วในการเปรียบเทียบกับประสิทธิภาพสูง
อย่างชัดเจนคือ เป็นพันธุ์ที่มีประสิทธิภาพ เทคโนโลยีชีวภาพ
เสนอโอกาสนี้ด้วยเครื่องมือ เช่น เครื่องหมาย
ช่วยเลือก ( MAS ) .
ในทศวรรษที่ผ่านมาสถาบันการวิจัยหลาย บริษัท ได้เริ่มใช้ผสมพันธุ์และ
แต่เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพของการเลือกพันธุ์
ลดเวลาที่ต้องการพัฒนาสายพันธุ์ ( และ ribaut
ฮอยซิงเติ้น 1998 และ 2004 ; กอฟ salmeron ) ใน
มันสำปะหลัง , การประยุกต์ใช้ Mas ได้รับการพัฒนา
มากขึ้นเมื่อเร็ว ๆนี้เมื่อเทียบกับพืชหลักอื่น ๆด้วย
สร้างแผนที่เชื่อมโยงทางพันธุกรรม ( akano et al .
2002 ) .
กระแสต่อต้าน cmd ในแอฟริกาเป็น 2
ประเภทที่แรกคือต้านทานปริมาณน้ำได้มา
จาก glaziovii และสองคือคุณภาพ
ต้านทานจากยีนเดี่ยว ( cmd2 ) ซึ่งเป็นหลัก
เด่นยีน ( หลวงพ่อ et al . 2014 ) มันเป็นครั้งแรก
จากที่ระบุไว้ในไนจีเรียและ landraces ตะวันตกอื่น ๆประเทศในแอฟริกา ( akano et al . 2002 )
แผนที่พันธุกรรมของความต้านทานเชิงคุณภาพพบความเชื่อบน
เชื่อมโยงกลุ่ม 16 ซึ่งอธิบาย 74% ของ
( ฟีโนไทป์ใน CMD ซึ่งมีแนวโน้มมากที่สุด
cmd2 - รายงานโดย akano et al . ( 2002 ) แต่ด้วยแผนที่ความละเอียดสูง
รับความเชื่อนี้ ( et al . 2014 .
วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้คือ ใช้เครื่องหมาย
ช่วยวิธีการประเมินพันธุ์ลูกหลานของคู่ผสมพันธุ์ เกี๊ยตด้วย
ใน CMD ต้านทานกับดัดแปลงพันธุ์ในกานาที่
องศาของความต้านทานที่ cmd , และการค้นหา
แม้จะเฉลี่ยผลผลิตต่ำ 9 t ha-1 กว่า 50 %
ของการผลิตของโลก มันสำปะหลังอยู่ในแอฟริกา แอฟริกาผลิตเกือบ
121.46 ล้านตันของการผลิตของโลกทั้งหมด 242 ล้านตันใน
2009 กับ ไนจีเรียเป็นผู้ผลิตชั้นนําและกานา
3 ( FAO 2012 ) การผลิตมันสำปะหลังเป็น seasonless
และดังนั้นจึงใช้เป็นอาหารสำรองกับความอดอยาก
และมีบทบาทสำคัญในการลดปัญหาการขาดแคลนอาหาร
( egesi et al . 2007 ) ในการพัฒนาประเทศ โดยเฉพาะในแอฟริกา
ซับซาฮา มันสำปะหลัง ซึ่งเป็นพืชอาหาร
หลักหรือหลัก ( มนุ aduening et al . 2005 ) มันสำปะหลัง
บัญชีสําหรับทุกวันแคลอรี่ 30% ในกานา
และปลูกเกือบทุกครอบครัวชาวไร่หรือ
ครัวเรือน ( faostat 2013 ) กว่า 60% ของมันสำปะหลัง
ผลิตในประเทศเยอรมนีขึ้นอยู่กับ landraces แม้ว่า
จำนวนพันธุ์ที่ดีขึ้นได้รับการปล่อยตัวตั้งแต่
1993 ( nweke et al . 2542 ; มานู aduening et al . 2005
2013 ) ซึ่งจะให้ผลผลิตต่ำและ landraces ตรึงเครียด โดย
ปัจจัยทางชีวภาพ การสูญเสียผลผลิตจากมันสำปะหลังโมเสก
โรค ( CMD ) ช่วงระหว่าง 20 – 95 %
( muimba และพันธุ์อ่อนแอ kankolongo phuti 1987 ;
โมเสส 2008 ) ในกานาซึ่งเป็นโรคทั่วไป
ที่สุด และเสี่ยงต่อผลผลิตพันธุ์ CMD
ด้านล่าง 10 T ha-1 ส่วนใหญ่ในชุมชนเกษตร เพื่อเปรียบเทียบผลผลิต 30 T
ha-1 หรือเพิ่มเติมที่สามารถหาได้จากการปรับปรุงพันธุ์ต้านทานต่อ
( CMD โมเสส 2008 ) .
cmd จะเกิดจากเชื้อไวรัสในจีนัส begomivirus
ในครอบครัว geminiviridae ส่งโดยเชื้อรา
tabaci , แมลงและเผยแพร่ในก้าน
กิ่งที่ใช้ตรวจเพื่อการขยายพันธุ์ ( Pita et al .
2001 thottappilly et al . 2006 ) มันคือโรคที่สําคัญ
ที่สุดของมันสำปะหลังและเกี่ยวข้องกับประเทศ หรือภูมิภาคโรคระบาด
วูบวาบขึ้นทุกสองสามทศวรรษ
โรคระบาดโดยเฉพาะอย่างยิ่งการปล้นสะดม , รากขาดทุน
สูงเท่ากับ 100% ( เจนนิงส์ 1994 ; เฆี่ยน et al . 1997 ) .
แม้ในกรณีที่ไม่มีการระบาดร้ายแรง การสูญเสียผลผลิต
20 – 90% มีทั่วไปในเขตข้อมูลของเกษตรกร ( muimba -
kankolongo และ phuti 1987 ; โมเสส 2008 )
รวมประมาณการผลผลิตพืชความเสียหายจาก cmd บนยอดทวีป
ประมาณ US $ 440 ล้านปี ( การนวด
et al . 1997 ) ไวรัสมีโอกาสที่จะติดเชื้อมาก
พันธุ์ แม้ว่ากลุ่มโรคแตกต่างกันอย่างมาก
( fauquet และ fargette 1990 )
แต่ที่เหมาะสมที่สุดและกลยุทธ์ในปัจจุบันใช้เพื่อเอาชนะไวรัสในมันสำปะหลัง โดย
การปรับปรุงพันธุ์พืชให้ต้านทานต่อโรค CMD ( สวมหัวโขน et al . 1997 ;
lokko et al . 2005 ; หลวงพ่อ et al . 2014 )
landraces ได้ถูกถือว่าเป็นคุณค่าแหล่งยีนที่มีประโยชน์ในการปรับปรุงพันธุ์
รายการ รวมทั้งต่อต้าน
cmd , เพราะพวกเขามีดัดแปลงยีนเชิงซ้อน
กับ Co ความอดทนและการปรับตัวต่อโรคและสภาพทางนิเวศวิทยา
เฉพาะ ( เจ็ดปี 1998 ;akano
et al . 2002 ; okogbenin et al . 2007 , 2012 ) .
พันธุ์ธรรมดามีความท้าทายของ
คัดจำนวนมากที่มี ความยากในการคัดกรองที่กล้า
ดูขั้นตอนที่ส่วนใหญ่น้ำหนักและมีสุขภาพแข็งแรง จนระยะหลัง .
มีหลายรอบของการคัดเลือกเบื้องต้น
ขั้นสูงและชุดแนวโน้ม ) ก่อนการทดลอง
ผลผลิต multilocation ,กระบวนการที่ใช้เวลาไม่น้อยกว่า
8 ปี จำนวนปี ที่จำเป็นสำหรับการประเมินสัญญาพันธุ์
ประมาณ 10 ปีเป็นสิ่งต้องห้ามและเป็นคอขวด เพื่อเพิ่มผลผลิต
. ดังนั้นที่มีประสิทธิภาพในการเพิ่มความเร็วในการเปรียบเทียบกับประสิทธิภาพสูง
อย่างชัดเจนคือ เป็นพันธุ์ที่มีประสิทธิภาพ เทคโนโลยีชีวภาพ
เสนอโอกาสนี้ด้วยเครื่องมือ เช่น เครื่องหมาย
ช่วยเลือก ( MAS ) .
ในทศวรรษที่ผ่านมาสถาบันการวิจัยหลาย บริษัท ได้เริ่มใช้ผสมพันธุ์และ
แต่เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพของการเลือกพันธุ์
ลดเวลาที่ต้องการพัฒนาสายพันธุ์ ( และ ribaut
ฮอยซิงเติ้น 1998 และ 2004 ; กอฟ salmeron ) ใน
มันสำปะหลัง , การประยุกต์ใช้ Mas ได้รับการพัฒนา
มากขึ้นเมื่อเร็ว ๆนี้เมื่อเทียบกับพืชหลักอื่น ๆด้วย
สร้างแผนที่เชื่อมโยงทางพันธุกรรม ( akano et al .
2002 ) .
กระแสต่อต้าน cmd ในแอฟริกาเป็น 2
ประเภทที่แรกคือต้านทานปริมาณน้ำได้มา
จาก glaziovii และสองคือคุณภาพ
ต้านทานจากยีนเดี่ยว ( cmd2 ) ซึ่งเป็นหลัก
เด่นยีน ( หลวงพ่อ et al . 2014 ) มันเป็นครั้งแรก
จากที่ระบุไว้ในไนจีเรียและ landraces ตะวันตกอื่น ๆประเทศในแอฟริกา ( akano et al . 2002 )
แผนที่พันธุกรรมของความต้านทานเชิงคุณภาพพบความเชื่อบน
เชื่อมโยงกลุ่ม 16 ซึ่งอธิบาย 74% ของ
( ฟีโนไทป์ใน CMD ซึ่งมีแนวโน้มมากที่สุด
cmd2 - รายงานโดย akano et al . ( 2002 ) แต่ด้วยแผนที่ความละเอียดสูง
รับความเชื่อนี้ ( et al . 2014 .
วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้คือ ใช้เครื่องหมาย
ช่วยวิธีการประเมินพันธุ์ลูกหลานของคู่ผสมพันธุ์ เกี๊ยตด้วย
ใน CMD ต้านทานกับดัดแปลงพันธุ์ในกานาที่
องศาของความต้านทานที่ cmd , และการค้นหา
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- Zulässig sind die Wiedergabe von herunte
- 景物
- I do not know how much I love you. Just
- Will ETS disclose TOEIC test items and a
- 犯法
- ในสายตาของคนส่วนมากก็ยังมีสัดส่วนเทียบเท
- สามล้อเครื่อง หรือที่เราเรีบกกันว่า ตุ๊ก
- 认识你很高兴 “
- Service Quality Factors Influencing Bang
- would you go to the party ifAnti noina
- Scheduling Tools & Methods
- Trace
- พักผ่อนน้อยไป
- การปรุงห่อหมกปลา
- จะมาหาฉันที่หอ
- มัรเป็นการฟังความคิดเห็น ความรู้สึกของผู
- hugs and kisses and stuff
- ฉันจะรอคุณ
- Fig. 5. Sensitivity Analysis on SAW Crit
- Racial and ethnic minorities: Do minorit
- 因为它讨厌。
- Complete the chart
- associated
- 2. Growing recognition that traditional
