Justinian first defines an obligati

Justinian first defines an obligation (obligatio)[1] in his Institutiones, Book 3, section 13 as "a legal bond, with which we are bound by necessity of performing some act according to the laws of our State."[2] He further separates the law of obligations into contracts, delicts, quasi-contracts, and quasi-delicts.
Nowadays, obligation, as applied under civilian law, means a legal tie (vinculum iuris) by which one or more parties (obligants) are bound to perform or refrain from performing specified conduct (prestation).[3] Thus an obligation encompasses both sides of the equation, both the obligor's duty to render prestation and the obligee's right to receive prestation. It differs from the common-law concept of obligation which only encompasses the duty aspect.
Every obligation has four essential requisites otherwise known as the elements of obligation. They are:
the obligor: obligant duty-bound to fulfill the obligation; he who has a duty.
the obligee: obligant entitled to demand the fulfillment of the obligation; he who has a right.
the subject matter, the prestation: the performance to be tendered.
a legal bond, the vinculum juris: the cause that binds or connects the obligants to the prestation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Justinian กำหนดหน้าที่ (obligatio) [1] ในส่วนของเขา Institutiones จอง 3, 13 ก่อนเป็น "กฎหมายพันธบัตร ที่เราจะผูกเป็นดำเนินการกระทำบางอย่างตามกฎหมายรัฐของเรา" [2] เพิ่มเติมเขาแยกกฎหมายภาระผูกพันในสัญญา delicts สัญญา quasi- และ delicts quasi-ปัจจุบัน ข้อผูกมัด เป็นใช้กฎหมายพลเรือน หมายความว่า กฎหมายผูก (vinculum iuris) โดยบุคคลที่ หนึ่ง (obligants) ถูกผูกไว้กับกระทำ หรือละเว้นจากการประพฤติที่ระบุ (prestation) [3] ทำ หน้าที่ครอบคลุมทั้งสองด้านของสมการ หน้าที่ของ obligor แสดง prestation และขวาของ obligee รับ prestation มันแตกต่างจากแนวคิด common-law ของข้อผูกมัดซึ่งครอบคลุมด้านภาษีเท่านั้นทุกข้อผูกมัดมีสี่ requisites จำเป็นหรือที่เรียกว่าองค์ประกอบของข้อผูกมัด พวกเขาจะ:การ obligor: obligant ต้องปฏิบัติตามข้อผูกมัด เขาผู้มีหน้าที่การ obligee: obligant ได้รับความต้องการการเติมสินค้าของข้อผูกมัด เขาผู้มีสิทธิ์สาระ prestation ที่: ประสิทธิภาพการทำงานจะต้องชำระทั้งหมดพันธะทางกฎหมาย vinculum juris: สาเหตุที่ binds หรือเชื่อมต่อแบบ obligants prestation ที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จัสติเนียนแรกกำหนดภาระหน้าที่ (พันธะ) [1] ใน Institutiones ของเขาเล่ม 3 มาตรา 13 ว่า "ความผูกพันทางกฎหมายที่เราจะต้องปฏิบัติตามความจำเป็นในการดำเนินการกระทำบางอย่างตามกฎหมายของรัฐของเรา." [2] เขา ต่อไปแยกกฎหมายของภาระผูกพันสัญญา, ความผิดสัญญากึ่งและกึ่งความผิด.
ปัจจุบันภาระผูกพันตามที่นำมาใช้ภายใต้กฎหมายของพลเรือนหมายถึงการผูกตามกฎหมาย (vinculum iuris) โดยที่หนึ่งฝ่ายหรือมากกว่า (obligants) จะผูกพันกับ ปฏิบัติหรือละเว้นการปฏิบัติจากการปฏิบัติที่ระบุ (Prestation). [3] ดังนั้นภาระหน้าที่ครอบคลุมทั้งสองด้านของสมการทั้ง obligor หน้าที่ที่จะทำให้ Prestation และขวา obligee ที่จะได้รับ Prestation มันแตกต่างจากแนวคิดกฎหมายทั่วไปของภาระผูกพันซึ่งครอบคลุมด้านการปฏิบัติหน้าที่.
ภาระผูกพันที่ทุกคนมีปัจจัยสี่ที่สำคัญที่รู้จักกันเป็นอย่างอื่นเป็นองค์ประกอบของภาระผูกพัน พวกเขาคือ
obligor: obligant หน้าที่ปฏิบัติตามภาระผูกพันนั้น ผู้ที่มีหน้าที่.
obligee: obligant สิทธิที่จะเรียกร้องการปฏิบัติตามภาระผูกพันนั้น ผู้ที่มีสิทธิ.
เรื่องที่ Prestation: ผลการดำเนินงานที่จะทำคำเสนอซื้อ.
ความผูกพันทางกฎหมาย vinculum กฎหมายนี้: สาเหตุที่ผูกหรือเชื่อมต่อ obligants เพื่อ Prestation

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จัสติเนียนก่อนจะกำหนดภาระหน้าที่ ( obligatio ) [ 1 ] ใน institutiones ของเขา , เล่ม 3 , มาตรา 13 เป็น " พันธะทางกฎหมาย ซึ่งเราถูกผูกมัดโดยความจำเป็นของการดำเนินการบางอย่างทำตามกฎหมายของรัฐของเรา . " [ 2 ] เขายังแยกกฎหมายของภาระผูกพันในสัญญา และ delicts , สัญญา , และ กึ่ง delicts .
ในปัจจุบัน ภาระหน้าที่ที่ใช้ภายใต้กฎหมายพลเรือนหมายถึงมัดทางกฎหมาย ( ลัม iuris ) โดยหนึ่งหรือมากกว่าหนึ่งพรรค ( obligants ) จะต้องดำเนินการหรือละเว้นจากการประพฤติที่ระบุ ( ลักษณะ ) [ 3 ] จึงมีภาระหน้าที่ครอบคลุมทั้งสองข้างของสมการ ทั้งของ obligor หน้าที่ที่จะแสดงลักษณะของ obligee และสิทธิที่จะได้รับลักษณะ .มันแตกต่างจากกฎหมายทั่วไป แนวคิดของภาระหน้าที่ซึ่งครอบคลุมหน้าที่ทุกหน้าที่มีสี่ด้าน .
จำเป็นจำเป็นหรือที่รู้จักกันเป็นองค์ประกอบของภาระหน้าที่ พวกเขาจะ :
obligor : obligant ภาษีที่ถูกผูกไว้เพื่อตอบสนองภาระ ผู้ที่มีหน้าที่
obligee : obligant สิทธิเรียกร้องหนี้สิน ภาระผูกพัน เขามีสิทธิ .
เรื่องมีลักษณะ : การปฏิบัติงานเป็น ( .
พันธะทางกฎหมาย ลัม Juris : สาเหตุที่ผนึกหรือเชื่อมต่อ obligants กับลักษณะ .