Thailand’s Map Ta Phut crisis – the

Thailand’s Map Ta Phut crisis – the NGO side of the story

by John on 18 March, 2010 in Business, Company Strategy, Environment, Olefins, Polyolefins, Thailand
By Malini Hariharan

Penchom Saetang of Ecological Alert and Recovery – Thailand (Earth) is not a typical activist vociferously denouncing companies for their environmental misdeeds. She is soft spoken and rational in her criticism of the state of affairs at Map Ta Phut, Thailand’s premier industrial zone and a major petrochemicals hub.

After spending over ten years studying and documenting the pollution problems at Map Ta Phut she was not surprised to see the local population take legal action last year to block implementation of new projects at the industrial estate.

She is hopeful of a compromise that will enable completion of projects already underway but warns of an anti-industrialisation wave that is spreading across Thailand, especially in the southern provinces where the government would like to create a new industrial zone.

“People of every province have networked to resist investments; now it is almost too late to recover. People are opposing any king of factories, even power plants, as they fear pollution and loss of livelihood; the feeling is very deep,” she warns.

And she admits that even she has problems discussing the matter rationally with the local people.

“It is not easy to communicate; if my group acts neutral we will be resisted. It is a very sensitive issue,” she says.

The roots of this crisis can be traced to the mistakes made by the government and companies over the years at Map Ta Phut which has generated bad feelings and an antagonistic stance towards industry, says Penchom.

“Map Ta Phut is a modern industrial estate but some local communities don’t have supply of clean water; they have stopped using rain water because of contamination

“There was a big incidence of air pollution in 1997 when thousands of students were taken to the hospital. But no one from the factories walked out to acknowledge their fault. The following year there was another incident.

“Local people set up their own smelling group to use their nose to walk around Map Ta phut to detect the source of air pollution. They found 7 factories responsible and requested for a temporary closure.

“Every year since 1998 there has been lots of illegal dumping; the erosion of the coastal area is still going on. The local people have demanded several times to stop expansions but this voice was ignored by the Industrial Estate Authority of Thailand, “she says.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประเทศไทยแผนที่วิกฤตมาบตาพุด - ด้านองค์กรพัฒนาเอกชนของเรื่องโดยจอห์นที่18 มีนาคม 2010 ในธุรกิจ, บริษัท กลยุทธ์สิ่งแวดล้อมโอเลฟิน, Polyolefins ประเทศไทยโดยMalini Hariharan Penchom แซ่ตั้งของระบบนิเวศการแจ้งเตือนและการกู้คืน - ประเทศไทย (โลก) ไม่ได้เป็น กิจกรรมทั่วไปสะท้านประนาม บริษัท สำหรับพฤติกรรมที่ผิดสิ่งแวดล้อม เธอเป็นภาษาพูดที่อ่อนนุ่มและมีเหตุผลในการวิจารณ์ของเธอในสถานะของกิจการที่มาบตาพุดของไทยนายกรัฐมนตรีเขตอุตสาหกรรมและศูนย์กลางธุรกิจปิโตรเคมีที่สำคัญ. หลังจากใช้เวลากว่าสิบปีที่ผ่านมาการศึกษาและการจัดเก็บเอกสารในปัญหามลพิษที่มาบตาพุดเธอก็ไม่แปลกใจที่เห็น ประชาชนในท้องถิ่นดำเนินการทางกฎหมายปีที่ผ่านมาเพื่อป้องกันการดำเนินงานของโครงการใหม่ที่นิคมอุตสาหกรรม. เธอเป็นความหวังของการประนีประนอมที่จะช่วยให้ความสำเร็จของโครงการที่ดำเนินการอยู่ แต่เตือนของคลื่นป้องกันการอุตสาหกรรมที่มีการแพร่กระจายทั่วประเทศโดยเฉพาะอย่างยิ่งใน . จังหวัดชายแดนภาคใต้ที่รัฐบาลต้องการที่จะสร้างเขตอุตสาหกรรมใหม่"คนทุกจังหวัดมีการเชื่อมต่อเครือข่ายที่จะต่อต้านการลงทุน ตอนนี้ก็เกือบจะสายเกินไปที่จะกู้คืน คนจะถูกฝ่ายตรงข้ามพระมหากษัตริย์ของโรงงานใด ๆ แม้โรงไฟฟ้าเช่นที่พวกเขากลัวมลพิษและการสูญเสียของการดำรงชีวิต; ความรู้สึกที่ลึกมาก "เธอเตือน. และเธอยอมรับว่าแม้เธอมีปัญหาการพูดคุยเรื่องที่มีเหตุผลกับคนในท้องถิ่น." มันไม่ง่ายที่จะสื่อสาร; ถ้ากลุ่มของฉันทำหน้าที่เป็นกลางเราจะต่อต้าน มันเป็นเรื่องละเอียดอ่อนมาก "เธอกล่าว. รากของวิกฤติเศรษฐกิจครั้งนี้สามารถตรวจสอบความผิดพลาดที่เกิดขึ้นจากการที่รัฐบาลและ บริษัท ในช่วงหลายปีที่มาบตาพุดซึ่งได้สร้างความรู้สึกที่ไม่ดีและท่าทางปฏิปักษ์ต่ออุตสาหกรรม Penchom กล่าวว่า"มาบตาพุดเป็นนิคมอุตสาหกรรมที่ทันสมัย ​​แต่บางชุมชนท้องถิ่นไม่ได้มีการจัดหาน้ำสะอาด พวกเขาได้หยุดใช้น้ำฝนเพราะการปนเปื้อน"มีอุบัติการณ์ใหญ่ของมลพิษทางอากาศในปี 1997 เมื่อหลายพันคนถูกนำตัวไปที่โรงพยาบาล แต่สิ่งหนึ่งที่มาจากโรงงานไม่เดินออกมาที่จะยอมรับความผิดของพวกเขา ในปีต่อไปมีเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอีก. "ผู้คนในท้องถิ่นตั้งค่ากลุ่มกลิ่นของตัวเองที่จะใช้จมูกของพวกเขาจะเดินไปรอบมาบตาพุดในการตรวจสอบแหล่งที่มาของมลพิษทางอากาศ พวกเขาพบ 7 โรงงานมีความรับผิดชอบและขอปิดชั่วคราว. "ทุกปีตั้งแต่ปี 1998 ได้มีการกระทำที่ผิดกฎหมายจำนวนมากทิ้ง; การพังทลายของพื้นที่บริเวณชายฝั่งทะเลที่ยังคงเกิดขึ้น ชาวบ้านได้เรียกร้องหลายครั้งที่จะหยุดการขยาย แต่เสียงนี้ได้รับการปฏิเสธโดยการนิคมอุตสาหกรรมแห่งประเทศไทย "เธอกล่าว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แผนที่ตาไทยวิกฤติมาบตาพุดและองค์กรพัฒนาเอกชนด้านของเรื่องราว

โดยจอห์นเมื่อวันที่ 18 มีนาคม 2010 ในธุรกิจ กลยุทธ์ของ บริษัท สิ่งแวดล้อม บริษัท ไทย โดย malini พอลิโอเลฟิน , ,

hariharan เพ็ญโฉม แซ่ตั้ง ของแฮง - ไทย ( โลก ) ไม่ใช่ตัวอย่างกิจกรรมกระจองอแงประณามบริษัทเพื่อสิ่งแวดล้อม ความผิด .เธอเบาพูด และเหตุผลในการวิจารณ์ของสถานะของกิจการในนิคมอุตสาหกรรมมาบตาพุด , ไทยพรีเมียร์ เขตอุตสาหกรรมและเป็นศูนย์กลางปิโตรเคมีหลัก

หลังจากใช้เวลากว่าสิบปีในการศึกษาและบันทึกปัญหามลพิษในนิคมอุตสาหกรรมมาบตาพุด เธอไม่แปลกใจที่เห็นประชากรท้องถิ่นดำเนินการตามกฎหมายเพื่อป้องกันการเมื่อปีที่แล้ว โครงการใหม่ในนิคมอุตสาหกรรม .

เธอเป็นความหวังของการประนีประนอมจะช่วยให้ความสมบูรณ์ของโครงการดำเนินการไปแล้ว แต่เตือนของการต่อต้านอุตสาหกรรมคลื่นที่กระจายไปทั่วประเทศ โดยเฉพาะในพื้นที่จังหวัดชายแดนภาคใต้ ที่รัฐบาลต้องการสร้างเขตอุตสาหกรรมใหม่

" คนทุกจังหวัดมีเครือข่ายต่อต้านการลงทุน ตอนนี้ก็เกือบจะสายเกินไป กู้คืนคนคัดค้านใด ๆแม้แต่กษัตริย์ของโรงงาน โรงไฟฟ้า ตามที่พวกเขากลัวมลพิษและการสูญเสียชีวิต ความรู้สึกอยู่ลึกมาก " เธอเตือน

และ เธอยอมรับว่าเธอมีปัญหาถกเถียงกันด้วยเหตุผลกับประชาชน

" มันไม่ง่ายเลยที่จะสื่อสาร ถ้ากลุ่มของฉันการกระทำเป็นกลาง เราก็จะต่อต้าน มันเป็นปัญหาที่ละเอียดอ่อนมาก

" เธอกล่าวรากของวิกฤตนี้สามารถโยงไปถึงความผิดพลาดที่เกิดขึ้น โดย บริษัท รัฐบาล และปี ที่นิคมอุตสาหกรรมมาบตาพุด ซึ่งได้สร้างความรู้สึกที่ไม่ดี และมีท่าทีปฏิปักษ์ต่ออุตสาหกรรม กล่าวว่า penchom

" มาบตาพุดเป็นนิคมอุตสาหกรรมที่ทันสมัยแต่บางชุมชนยังไม่มีการจัดหาน้ำสะอาด พวกเขามี หยุดใช้น้ำฝน เพราะการปนเปื้อนของ

" มีเหตุการณ์ใหญ่ของมลภาวะทางอากาศ ในปี 1997 เมื่อหลายพันคนถูกนำตัวส่งโรงพยาบาล แต่ไม่มีใครจากโรงงานเดินออกมายอมรับความผิดของตน ปีนี้มีเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอีก

" ชาวบ้านตั้งกลุ่มของตัวเองขึ้นมาเพื่อใช้จมูกเพื่อเดินไปรอบ ๆนิคมอุตสาหกรรมมาบตาพุดเพื่อตรวจสอบแหล่งที่มาของมลพิษพวกเขาพบ 7 โรงงานที่รับผิดชอบ และขอปิดชั่วคราว

" ทุกปีตั้งแต่ปี 1998 มีจำนวนมากที่ผิดกฎหมายการทุ่มตลาด ; การชะล้างพังทลายของพื้นที่ชายฝั่งยังคงเกิดขึ้น คนในท้องถิ่นได้เรียกร้องหลายครั้งให้หยุดขยาย แต่เสียงนี้ถูกละเลยโดยการนิคมอุตสาหกรรมแห่งประเทศไทย , " เธอกล่าว