A couple of yaers ago I worked in J

A couple of yaers ago I worked in Japan for a white During the first week.I didn't go out much because I had a temble cold. In the second week. I was feeling a bit better and when some work colleagues invited me out. I said "yes" We went to a restaurant in the evening and my new friends explaned to me how to use chopsticks. It was difficuit at first, but after some practice. I was using them really well and I didn’t need to ask for a fork. It was my first time outside Britain. And I was eating Japanese-style like a native . I was feeling quite pleased with myself. Then the problems started.
My cold was not quite finished and my nose was still running a little. I took out a tissue turned away from the table and quietly blew my nose. I noticed a person at the the next table was looking at me strangely. When I turned to my friends again, they looked away. Something was wrong . Anyway, the moment passed and the conversation started again. The person I khew best in the group was sitting next to me, and a bit later I quietly asked him if there was something wrong. He explained to me that in Japan, people don’t blow their roses in public-especially at the table. Oops! That was my first mistake of the evening.
The next time I needed to blow my nose. I decided to leave the table and go to the toilet. I didn’t khow where to put my chopsticks, so I stuck them in my bowl of rice. My friend said “No”, don’t do that. Just leave them on the table, “later”. I discovered that leaving your chopsticks in your rice means death in Japanese culture! That was my second mistake of evening, and I wanted it to be the last.
When I returned from the toilet, it was nearly time to leave. I noticed there were some little bowls of tea with lemon next to everybody’s place on the table. It was hot, and I started drinking it before it got cold. Then I noticed some of my friends were covering their mouths and looking at each other. They were trying not to laugh.”what’s wrong?” I asked the friend next to me, “That’s not for drinking.” He explanined, “it’s for washing your fingers.” That was it-mistake number three! For a moment, I didn’t khow whether to laugh or cry . But in the end I started laughing , and little by little everybody else started laughing. Finally, we were all crying with laughter.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คู่ของ yaers ที่ผ่านมาผมทำงานในประเทศญี่ปุ่นเพื่อผิวขาวในช่วง week.i แรกไม่ได้ออกไปม​​ากเพราะผมมี temble เย็น ในสัปดาห์ที่สอง ฉันรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อยและเมื่อเพื่อนร่วมงานบางคนได้รับเชิญให้ฉันออก ฉันกล่าวว่า "ใช่" เราเดินไปที่ร้านอาหารในตอนเย็นและเพื่อนใหม่ของฉัน explaned ให้ฉันวิธีการใช้ตะเกียบ มันถูก difficuit ในตอนแรก แต่หลังจากการปฏิบัติบางผมใช้พวกเขาดีจริงๆและผมไม่ต้องการที่จะขอแยก มันเป็นครั้งแรกของฉันที่อยู่นอกสหราชอาณาจักร และฉันได้รับการรับประทานอาหารญี่ปุ่นสไตล์เหมือนเจ้าของภาษา ผมรู้สึกยินดีมากกับตัวเอง แล้วปัญหาเริ่มต้น.
เย็นของฉันยังไม่เสร็จมากและจมูกของฉันก็ยังคงทำงานเล็ก ๆ น้อย ๆ ผมหยิบเอาเนื้อเยื่อหันไปจากตารางและเงียบพัดจมูกของฉันผมสังเกตเห็นคนที่โต๊ะถัดไปก็มองมาที่ฉันแปลก เมื่อฉันหันไปให้เพื่อนของฉันอีกครั้งที่พวกเขามองไป บางอย่างผิดปกติ อย่างไรก็ตามช่วงเวลาที่ผ่านไปและการสนทนาเริ่มต้นอีกครั้ง ผู้ i khew ที่ดีที่สุดในกลุ่มก็นั่งอยู่ข้างๆฉันและบิตต่อมาผมถามเขาอย่างเงียบ ๆ ถ้ามีบางอย่างผิดปกติ เขาอธิบายกับผมว่าในญี่ปุ่นคนไม่ระเบิดกุหลาบของพวกเขาในที่สาธารณะโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่โต๊ะ อุ๊ปส์! ที่เป็นความผิดพลาดครั้งแรกของฉันของเย็น.
ครั้งต่อไปที่ฉันต้องการจะระเบิดจมูกของฉัน ฉันตัดสินใจที่จะออกจากตารางและไปเข้าห้องน้ำ ฉันไม่ได้ฟิวชั่นที่จะนำตะเกียบของฉันดังนั้นฉันติดอยู่กับพวกเขาในชามของข้าว เพื่อนของฉันกล่าวว่า "ไม่" ไม่ทำอย่างนั้น เพียงแค่ปล่อยให้พวกเขาบนโต๊ะ "ต่อมา"ผมพบว่าออกจากตะเกียบของคุณในข้าวของคุณหมายถึงการเสียชีวิตในวัฒนธรรมญี่ปุ่น! ที่เป็นความผิดพลาดที่สองของฉันของเย็นและฉันอยากให้มันเป็นครั้งสุดท้าย.
เมื่อฉันกลับมาจากห้องน้ำก็เกือบถึงเวลาที่จะออกจาก ผมสังเกตเห็นมีบางชามเล็ก ๆ น้อย ๆ ของชากับมะนาวต่อไปยังสถานที่ที่ทุกคนบนโต๊ะ มันร้อนและฉันเริ่มดื่มมันก่อนที่จะได้รับเย็นแล้วผมสังเกตเห็นบางส่วนของเพื่อนของฉันได้รับการครอบคลุมปากของพวกเขาและมองไปที่คนอื่น ๆ พวกเขากำลังพยายามที่จะไม่หัวเราะ. "มีอะไรที่ไม่ถูกต้อง" ผมถามเพื่อนที่อยู่ถัดจากฉัน "ที่ไม่ดื่ม." เขา explanined "มันล้างนิ้วมือข​​องคุณ." ที่จำนวนมันผิดพลาดสาม สำหรับช่วงเวลาที่ฉันไม่ได้ฟิวชั่นว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ แต่ในท้ายที่สุดผมเริ่มหัวเราะและเล็ก ๆ น้อย ๆ โดยทุกคนน้อยอื่นเริ่มหัวเราะ ในที่สุดเราทุกคนร้องไห้ด้วยเสียงหัวเราะ.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คู่ของ yaers ผ่านมาผมทำงานในญี่ปุ่นสำหรับตัวขาวในช่วงสัปดาห์แรกฉันไม่ได้ไปออกมากเนื่องจากผมเป็น temble เย็น ในสัปดาห์ที่สอง ฉันรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย และเมื่อเพื่อนร่วมงานบางงานเชิญผมออก ว่า "ใช่" เราไปร้านอาหารในตอนเย็นและฉัน explaned เพื่อนใหม่ผมว่าใช้ตะเกียบ มันเป็น difficuit ที่ครั้งแรก แต่การปฏิบัติบางอย่าง ฉันถูกใช้ดีจริง ๆ และไม่ต้องขอความรู้ มันเป็นครั้งแรกของผมอยู่นอกราชอาณาจักร และผมได้รับประทานสไตล์ญี่ปุ่นเหมือนเจ้าของภาษา ฉันรู้สึกยินดีมากกับตัวเอง แล้ว การเริ่มต้นของปัญหา.
เย็นฉันไม่ค่อนข้างสำเร็จรูป และจมูกของฉันถูกยังคงทำงานอยู่เล็กน้อย ฉันเอาออกเนื้อเยื่อที่เปิดจากตาราง และเงียบ ๆ ได้พัดจมูกของฉัน ผมสังเกตเห็นคนที่ในตารางถัดไปถูกมองทีแพงกว่า เมื่อฉันเปิดให้เพื่อนของฉันอีกครั้ง พวกเขาดูไป มีอะไรผิด อย่างไรก็ตาม ขณะผ่าน และเริ่มต้นการสนทนาอีกครั้ง คนฉัน khew สุดในกลุ่มนั่งติดกับฉัน และบิตในภายหลังอย่างเงียบ ๆ ถามเขาถ้า มีบางอย่างผิดปกติ เขาอธิบายให้ฉันว่าในญี่ปุ่น คนไม่เป่าของกุหลาบในสาธารณะเฉพาะในตาราง โอ๊ะ ที่มีความผิดพลาดของฉันแรกของเย็น
ในครั้งถัดไปที่ฉันจำเป็นต้องเป่าจมูก ฉันตัดสินใจที่จะปล่อยตัว และไปห้องน้ำ ครับ khow ที่จะใส่ตะเกียบของฉัน ดังนั้นฉันติดอยู่ในชามข้าวของฉัน เพื่อนของฉันกล่าวว่า "ไม่" ไม่ทำ ทิ้งไว้บนโต๊ะ "ภายหลัง" พบว่า ออกจากตะเกียบของคุณของคุณข้าวหมายถึง ความตายในวัฒนธรรมญี่ปุ่น ที่มีความผิดพลาดของฉันที่สองของเย็น และฉันต้องการจะ ล่าสุด
เมื่อฉันกลับจากห้องน้ำ มีเวลาเกือบไป สังเกตเห็นมีบางชามน้อยชาผสมมะนาวอยู่ติดกับของทุกคนบนโต๊ะ มันร้อน และผมเริ่มดื่มก่อนได้เย็น จากนั้น ผมสังเกตเห็นเพื่อนถูกครอบปากของพวกเขา และมองกัน พวกเขาพยายามไม่หัวเราะ"คืออะไรผิด ผมถามเพื่อนต่อให้ฉัน "ที่ไม่ได้ดื่ม" เขา explanined "ได้สำหรับล้างนิ้ว" ที่ถูกมันผิดสาม ช่วง ครับ khow ว่าจะหัวเราะ หรือร้องไห้ แต่ในสุด ผมเริ่มหัวเราะ และน้อยทุกคนอื่นเริ่มหัวเราะ สุดท้าย เรามีทุกร้องไห้ ด้วยเสียงหัวเราะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สองของ yaers ก่อนผมทำงานในประเทศญี่ปุ่นสำหรับสีขาวในระหว่างสัปดาห์แรกที่ผมไม่ได้ไปออกมามากเพราะผมมีความหนาวเย็น temble ที่ ในสัปดาห์ที่สอง. ฉันรู้สึกได้ดีขึ้นและเมื่อเพื่อนร่วมงานบางส่วนได้รับเชิญให้เข้าร่วมผมออกไป ผมพูดว่า"ใช่"เราก็ไปถึงยังร้านอาหารในช่วงเย็นและเพื่อนใหม่ของฉัน explaned กับฉันว่าจะใช้ตะเกียบ มันเป็น difficuit ในครั้งแรกแต่หลังจากการปฏิบัติบางส่วนผมก็ใช้ได้อย่างดีและผมก็ไม่จำเป็นต้องถามสำหรับส้อม เป็นครั้งแรกของฉันอยู่ทางด้านนอกประเทศอังกฤษ และผมเป็นการรับประทานอาหารสไตล์ญี่ปุ่นแบบเหมือนกับคนพื้นเมือง ผมรู้สึกว่าค่อนข้างพอใจกับตัวเอง ปัญหาที่เริ่ม.
เย็นของฉันไม่ได้ค่อนข้างเสร็จแล้วและจมูกของผมก็คือการทำงานที่ยัง ผมก็ออกมาเนื้อเยื่อที่อยู่ห่างออกไปในระยะทางหันมาจากโต๊ะและอย่างเงียบๆพัดจมูกของฉันผมสังเกตเห็นว่าบุคคลที่ได้ตารางถัดไปที่กำลังมองหาที่แปลก เมื่อผมหันไปหาเพื่อนของผมอีกครั้งเขามองออกไป บางสิ่งบางอย่างไม่ถูกต้อง อย่างไรก็ตามช่วงเวลาที่ผ่านไปแล้วและการสนทนาที่เริ่มใช้งานอีกครั้ง บุคคลที่ฉัน khew ที่ดีที่สุดในกลุ่มที่นั่งอยู่ถัดไปสำหรับผมและต่อมาผมอย่างเงียบๆถามว่ามีบางสิ่งบางอย่างไม่ถูกต้อง เขาอธิบายกับผมว่าในประเทศญี่ปุ่นผู้คนไม่ส่งผลกระทบต่อกุหลาบของพวกเขาในที่สาธารณะโดยเฉพาะที่โต๊ะ OOPS ! นั่นเป็นความผิดพลาดครั้งแรกของผมในช่วงเย็น.
ในครั้งถัดไปที่ฉันต้องการจะเป่าจมูกของฉัน ผมตัดสินใจที่จะออกจากโต๊ะและเข้าไปในห้องสุขา ผมไม่ได้ขาวที่จะใส่ตะเกียบของผมดังนั้นผมติดอยู่ในโถบรรจุอาหารของฉันของข้าว เพื่อนของฉันก็บอกว่า"ไม่มี"ให้คุณไม่ต้องทำตามนั้น เพียงปล่อยให้พวกท่านบนโต๊ะ"ใน ภายหลัง "ฉันพบว่าออกจากตะเกียบของคุณในข้าวของคุณหมายถึงการตายในวัฒนธรรมญี่ปุ่น นั่นเป็นความผิดพลาดครั้งที่สองของฉันในช่วงเย็นและผมต้องการให้มันเป็นครั้งสุดท้าย.
เมื่อผมกลับมาจากห้องสุขาที่มันเกือบจะถึงเวลาที่จะออกจาก ผมสังเกตเห็นว่ามีน้อยโถสำหรับนึ่งบางส่วนของเครื่องทำน้ำชาพร้อมด้วยน้ำมะนาวถัดไปในการวางของทุกคนบนโต๊ะ มันร้อนและฉันก็เริ่มดื่มมันก่อนที่มันจะหนาวเย็นแล้วผมก็สังเกตเห็นเพื่อนของผมบางคนก็ครอบคลุมปากของเขาและกำลังมองหากัน พวกเขากำลังพยายามไม่ให้หัวเราะ."มีอะไรผิดหรือไม่?"ผมถามเพื่อนที่อยู่ติดกับผมว่า"ที่ไม่ได้สำหรับการดื่ม"เขา explanined "สำหรับล้างทำความสะอาดมือของคุณ"ว่าแล้วมันเป็นความผิดพลาดหมายเลข 3 สำหรับช่วงเวลาที่ผมไม่ได้ขาวจะหัวเราะหรือร้องไห้ แต่ในช่วงปลายผมก็เริ่มหัวเราะและน้อยคนอื่นๆเริ่มหัวเราะ สุดท้ายเราจะได้ร้องไห้พร้อมด้วยเสียงหัวเราะ.