Once upon a time in a great castle,

Once upon a time in a great castle, a Prince’s daughter grew up happy and contented, in spite of a jealous stepmother. She was very pretty, with blue eyes and long black hair. Her skin was delicate and fair, and so she was called Snow White.

Though her stepmother was a wicked woman, she too was very beautiful, and a magic mirror told her this every day, whenever she asked it. “Mirror, mirror on the wall, who is the loveliest lady in the land?” The reply was always; “You are, your Majesty,” until the dreadful day when she heard it say, “Snow White is the loveliest in the land.” The stepmother was furious and, wild with jealousy, began plotting to get rid of her. Calling one of her servants, she bribed him with a rich reward to take Snow White into the forest, far away from the castle. Then, unseen, he was to put her to death. The greedy servant, attracted to the reward, agreed to do this deed, and he led the sweet little girl away. However, when they came to the fatal spot, the man’s courage betrayed him and, leaving Snow White sitting beside a tree, he mumbled an excuse and ran off. Snow White was thus left all alone in the forest.

Night came, but the servant did not return. Snow White, alone in the dark forest, began to cry bitterly. She thought she could feel terrible eyes spying on her, and she heard strange sounds and rustlings that made her heart thump. At last, overcome by tiredness, she fell asleep curled under a tree.

Snow White slept fitfully, wakening from time to time with a start and staring into the darkness round her. Several times, she thought she felt something, or somebody touch her as she slept.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กาลครั้งหนึ่งในดี ลูกสาวของเจ้าชายเติบโตมีความสุข และพึงพอ ใจ แม้ว่าแม่เลี้ยงอิจฉา เธอสวยมาก มีตาสีฟ้าผมสีดำยาว ผิวละเอียดอ่อน และเป็นธรรม และเธอถูกเรียกว่าสโนว์ไวท์

ว่าแม่เลี้ยงของเธอคือ ผู้หญิงคนชั่ว เกินไปเธอสวยงามมาก และกระจกวิเศษบอกเธอทุกวันนี้ เมื่อใดก็ ตามที่เธอขอไว้ "กระจก กระจกบนผนัง ผู้หญิง loveliest ในแผ่นดิน" การตอบถูกเสมอ "คุณอยู่ มหาบพิตร จนกว่าวัน dreadful เมื่อเธอได้ยินมันพูดว่า "หิมะสีขาวเป็นที่ loveliest ในแผ่นดิน" แม่เลี้ยง มีปล่องไฟ ป่ากับพระ เริ่มพล็อตจะกำจัดเธอ เธอเรียกผู้รับใช้ของเธอหนึ่ง bribed เขา ด้วยรางวัลรวยถึงป่า หิมะขาว ห่างจากปราสาท แล้ว unseen เขาถูกปลิดเธอ ข้าราชการตะกละ ติดรางวัล ใจตกลงที่จะทำเช่นนี้ และเขานำหวานสาวน้อยไป อย่างไรก็ตาม เมื่อพวกเขามาถึงจุดร้ายแรง ความกล้าหาญของคนทรยศเขา และ ออกหิมะขาวที่นั่งอยู่ข้างต้นไม้ เขา mumbled ข้อแก้ตัว และวิ่งออก หิมะขาวดังนั้นที่เหลือทั้งหมดในป่าคนเดียว

คืนมา แต่คนรับใช้ก็ไม่กลับ หิมะขาว คนเดียวในป่ามืด เริ่มร้องไห้พิรี้พิไร เธอคิดว่า เธอไม่รู้สึกกลัวตาสอดแนมในเธอ เธอได้ยินเสียงประหลาด และ thump rustlings ที่ทำให้หัวใจของเธอ ในที่สุด เอาชนะ โดยเทวัญดาราสปา ล้มหลับโค้งภายใต้ต้นไม้

หิมะขาวไปไหน fitfully, wakening เวลา มีจุดเริ่มต้น และการจ้องมองในความมืดรอบเธอ หลายครั้ง เธอคิดว่า เธอรู้สึกว่าบางสิ่งบางอย่าง หรือใครสัมผัสเธอขณะที่เธอนอนหลับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กาลครั้งหนึ่งในปราสาทที่ดีลูกสาวของเจ้าชายเติบโตขึ้นมามีความสุขและเป็นที่พึงพอใจแม้แม่เลี้ยงอิจฉา เธอเป็นคนที่สวยมากด้วยดวงตาสีฟ้าและผมสีดำยาว ผิวของเธอเป็นที่ละเอียดอ่อนและเป็นธรรมและดังนั้นเธอจึงถูกเรียกว่าหิมะขาวแต่แม่เลี้ยงของเธอเป็นผู้หญิงที่ชั่วร้ายเธอก็เป็นที่สวยงามมากและกระจกวิเศษบอกเธอนี้ทุกวันเมื่อใดก็ตามที่เธอถามมัน "? กระจกบนผนังที่เป็นผู้หญิงที่น่ารักที่สุดในแผ่นดิน" คำตอบอยู่เสมอ; "คุณมีพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณ" จนกว่าจะถึงวันที่น่ากลัวเมื่อเธอได้ยินมันพูดว่า "หิมะขาวเป็นน่ารักในดินแดน". แม่เลี้ยงโกรธและป่าที่มีความหึงหวงเริ่มวางแผนที่จะกำจัดเธอ เรียกคนรับใช้ของเธอเธอติดสินบนเขาด้วยรางวัลมากมายที่จะใช้สีขาวเหมือนหิมะเข้าไปในป่าที่ห่างไกลออกไปจากปราสาท จากนั้นมองไม่เห็นเขาจะทำให้เธอไปสู่ความตาย คนโลภดึงดูดให้รางวัลตกลงที่จะทำโฉนดนี้และเขาพาสาวน้อยหวานออกไป แต่เมื่อพวกเขามาถึงจุดที่อันตรายถึงชีวิตความกล้าหาญของคนทรยศเขาและออกจากหิมะขาวนั่งอยู่ข้างต้นไม้เขาพึมพำขอโทษและวิ่งออกไป หิมะสีขาวที่เหลืออยู่ทำให้ทุกคนเดียวในป่าคืนมา แต่คนรับใช้ไม่ได้กลับ หิมะสีขาว, อยู่คนเดียวในป่าที่มืดเริ่มที่จะร้องไห้อย่างขมขื่น เธอคิดว่าเธออาจจะรู้สึกว่าดวงตาที่น่ากลัวสอดแนมของเธอและเธอได้ยินเสียงแปลกและ Rustlings ที่ทำให้หัวใจของเธอกระหน่ำ ที่ผ่านมาเอาชนะด้วยความเมื่อยล้าของเธอลดลงขดนอนหลับอยู่ใต้ต้นไม้หิมะสีขาวเป็นครั้งเป็นคราวนอน, wakening เมื่อเวลาผ่านไปกับการเริ่มต้นและจ้องมองไปในความมืดรอบเธอ หลายครั้งที่เธอคิดว่าเธอรู้สึกว่าบางสิ่งบางอย่างหรือใครบางคนสัมผัสเธอในขณะที่เธอนอนหลับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วในมหาปราสาท ลูกสาวของเจ้าชายเติบโตอย่างมีความสุขและพึงพอใจ แม้แม่เลี้ยงขี้อิจฉา เธอเป็นคนสวยมาก มีตาสีฟ้า ผมยาวสีดำ ผิวที่ละเอียดอ่อนและยุติธรรม ดังนั้นเธอจึงถูกเรียกว่าหิมะขาว

แต่แม่เลี้ยงของเธอเป็นผู้หญิงที่ชั่วร้าย เธอดูสวยมาก และ กระจกวิเศษบอกเธอทุกๆวัน ทุกครั้งที่เธอถามมัน " กระจกกระจกบนผนังที่เป็นผู้หญิงที่น่ารักในแผ่นดิน ? " ตอบถูกเสมอ " ใต้ฝ่าละอองพระบาท " จนกระทั่งวันที่น่าสะพรึงกลัวเมื่อเธอได้ยินมันพูดว่า " หิมะสีขาวเป็นวัฒิศาสตร์ในแผ่นดิน " แม่เลี้ยงโกรธและป่ากับความริษยา เริ่มวางแผนที่จะกำจัดเธอ เรียกเป็นคนรับใช้เธอติดสินบนด้วยรางวัลมากมายที่จะพาสโนว์ไวท์เข้าไปในป่าไกลออกไปจากปราสาท แล้วที่เขาทำให้เธอตาย ผู้รับใช้โลภ ดึงดูดให้ตอบแทนตกลงที่จะทำโฉนดนี้ เขาพาสาวน้อยหวานไป แต่เมื่อพวกเขามาถึงจุดที่ร้ายแรง ความกล้าหาญของคนที่ทรยศเขาและกลับไปหิมะขาวนั่งอยู่ข้างๆต้นไม้ เขาพึมพำขอโทษแล้ววิ่งหนีไป หิมะขาวจึงอยู่คนเดียวในป่า .

คืนมาแต่คนใช้ไม่ได้กลับมา หิมะขาว อยู่คนเดียวในป่ามืด เริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น เธอคิดว่าเธอคงจะรู้สึกแย่ดวงตาสอดแนมของเธอ เธอได้ยินเสียงแปลก ๆ และ rustlings ที่ทำให้หัวใจเธอเต้น . ที่ล่าสุดเอาชนะด้วยความเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าเธอหลับคุดคู้อยู่ใต้ต้นไม้

หิมะขาว fitfully ตื่นจากหลับ , เวลากับการเริ่มต้น และจ้องมองความมืดรอบเธอหลายครั้ง เธอก็คิดว่าเธอรู้สึกถึงอะไรบางอย่าง หรือใครบางคนสัมผัสเธอในขณะที่เธอหลับ