How is the health system financed?P

How is the health system financed?
Publicly financed health care: Australia spent 8.9 percent of its GDP on health care in 2010–11 (OECD 2013). Medicare is funded mostly from general tax revenue, including a value-added tax; from patient fees and other private sources; and from a 1.5 percent levy on taxable income, although some low-income individuals are exempt or pay a reduced levy. For the financial year 2010–11, government funding amounted to 69.1 percent of total health expenditure—42.7 percent by the Australian government and 26.4 percent by the states/territories.

Privately financed health care: Nongovernment sources provided 30.9 percent of health expenditure in 2010–11, including out-of-pocket spending (18.3 percent; mostly spent on medications not covered by the PBS, dental services, aids and appliances, and copayments). Private health insurance (PHI) offers choice among private hospitals, private care in public hospitals, in-hospital specialists, and practitioners of ancillary services such as dental care, optometry, and complementary medicine. It also offers choice in the timing of procedures. Since 2007, private insurers have been able to cover out-of-hospital services that substitute for or prevent in-hospital care, and disease management programs are now offered by most insurers. Private health insurance accounted for 7.6 percent of total health expenditure in 2010–11, and in June 2013 47.0 percent of the population had private hospital insurance and 54.9 percent had general treatment coverage (which includes ancillary services). Government policy encourages people to take out private health insurance early in life: the Lifetime Health Coverage program offers people who join a private insurance fund before age 31 a relatively lower premium throughout their lives, regardless of health status. People over age 30 face a 2 percent increase in premiums over the base rate for every year they delay joining. Consequently, private health insurance participation increases markedly above age 30 and rolls off sharply after retirement. In July 2012 the subsidy that the Australian government has been paying since 1999 to individuals toward the cost of private insurance premiums became linked to income. The rebates are reduced based on income and age for singles and families with annual incomes over AUS$88,000 (US$83,838) and AUS$176,000 (US$167,677), respectively, as of July 2013. Those with these higher incomes who do not take out private hospital insurance must also pay a Medicare levy surcharge of an additional 1.0 percent to 1.5 percent of taxable income.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การมีระบบสุขภาพเงินเผยเงินสุขภาพ: ออสเตรเลียใช้ร้อยละ 8.9 นอกของ GDP ของสุขภาพใน 2010-11 (OECD 2013) เมดิแคร์ได้รับเงินทุนจากรายได้ภาษีทั่วไป รวมทั้งภาษีมูลค่าเพิ่ม ส่วนใหญ่ จากค่าธรรมเนียมที่ผู้ป่วยและแหล่งอื่น ๆ ส่วนตัว และจาก 1.5 เปอร์เซ็นต์เกณฑ์รายได้ที่ต้องเสียภาษี ถึงแม้ว่าบุคคลบางแนซ์จะยกเว้น หรือลดอัตราการชำระค่าจ้าง สำหรับงบการเงินปี 2010 – 11 ทุนรัฐบาลมีร้อยละ 69.1 ของรายจ่ายสุขภาพรวมกันร้อยละ 42.7 โดยรัฐบาลออสเตรเลียและร้อยละ 26.4 โดยรัฐ/ดินแดนPrivately financed health care: Nongovernment sources provided 30.9 percent of health expenditure in 2010–11, including out-of-pocket spending (18.3 percent; mostly spent on medications not covered by the PBS, dental services, aids and appliances, and copayments). Private health insurance (PHI) offers choice among private hospitals, private care in public hospitals, in-hospital specialists, and practitioners of ancillary services such as dental care, optometry, and complementary medicine. It also offers choice in the timing of procedures. Since 2007, private insurers have been able to cover out-of-hospital services that substitute for or prevent in-hospital care, and disease management programs are now offered by most insurers. Private health insurance accounted for 7.6 percent of total health expenditure in 2010–11, and in June 2013 47.0 percent of the population had private hospital insurance and 54.9 percent had general treatment coverage (which includes ancillary services). Government policy encourages people to take out private health insurance early in life: the Lifetime Health Coverage program offers people who join a private insurance fund before age 31 a relatively lower premium throughout their lives, regardless of health status. People over age 30 face a 2 percent increase in premiums over the base rate for every year they delay joining. Consequently, private health insurance participation increases markedly above age 30 and rolls off sharply after retirement. In July 2012 the subsidy that the Australian government has been paying since 1999 to individuals toward the cost of private insurance premiums became linked to income. The rebates are reduced based on income and age for singles and families with annual incomes over AUS$88,000 (US$83,838) and AUS$176,000 (US$167,677), respectively, as of July 2013. Those with these higher incomes who do not take out private hospital insurance must also pay a Medicare levy surcharge of an additional 1.0 percent to 1.5 percent of taxable income.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทำไมระบบสุขภาพสินะ
ทุนสาธารณะ การดูแลสุขภาพ : ออสเตรเลียใช้เวลา 8.9 เปอร์เซ็นต์ของ GDP ในการดูแลสุขภาพใน 2010 – 11 ( OECD 2013 ) เมดิแคร์จะได้รับทุนส่วนใหญ่มาจากรายได้จากภาษีทั่วไป ได้แก่ ภาษีมูลค่าเพิ่ม จากค่าธรรมเนียมที่อดทน และภาคเอกชนอื่น ๆและจากเกณฑ์ร้อยละ 1.5 ในรายได้ที่ต้องเสียภาษี แต่บางบุคคลผู้ได้รับการยกเว้นหรือจ่ายลดลง เลวี่สำหรับปีงบการเงิน 2010 – 11 , รัฐบาลเดิมมีร้อยละ 69.1 เปอร์เซ็นต์ expenditure-42.7 สุขภาพทั้งหมดโดยรัฐบาลออสเตรเลีย และ 26.4 เปอร์เซ็นต์ โดยรัฐ / ดินแดน

ส่วนตัวเช่นการดูแลสุขภาพ : แหล่ง nongovernment 30.9 เปอร์เซ็นต์ของรายจ่ายด้านสุขภาพไว้ใน 2010 – 11 รวมทั้งออกของ pocket ( 18.3 เปอร์เซ็นต์ส่วนใหญ่ใช้ในโรคที่ไม่ครอบคลุมโดยพีบีเอส บริการทันตกรรม เอดส์ และเครื่องใช้ไฟฟ้า และ copayments ) การประกันสุขภาพภาคเอกชน ( พีพี ) เสนอทางเลือกระหว่างโรงพยาบาลเอกชน ส่วนการดูแลในโรงพยาบาล , งานในห้องพยาบาลในผู้เชี่ยวชาญและผู้ปฏิบัติงานบริการ ancillary เช่นดูแลออพทันตกรรมและการแพทย์แบบผสมผสาน . นอกจากนี้ยังมีการเลือกเวลาในการ ตั้งแต่ 2007 ,บริษัท ประกันเอกชนได้รับสามารถที่จะครอบคลุมในการบริการของโรงพยาบาลที่ทดแทน หรือป้องกัน ดูแล การปฏิบัติ และโปรแกรมการจัดการโรค ขณะนี้มีการเสนอโดย บริษัท ประกันมากที่สุด ประกันสุขภาพส่วนบุคคลคิดเป็นร้อยละ 7.6 ของการใช้จ่ายด้านสุขภาพรวมในปี 2010 – 11 , และในเดือนมิถุนายน 2556 47.0 เปอร์เซ็นต์ของประชากรมีประกันและโรงพยาบาลเอกชน 549 เปอร์เซ็นต์ มีความครอบคลุมการรักษาทั่วไป ( ซึ่งรวมถึงการให้บริการเสริม ) รัฐบาลมีนโยบายส่งเสริมให้คนเอาประกันสุขภาพส่วนบุคคลในช่วงต้นชีวิต : โปรแกรมประกันสุขภาพตลอดชีวิต มีผู้เข้าร่วมกองทุนประกันส่วนบุคคลก่อนอายุ 31 ค่อนข้างลดพิเศษตลอดชีวิต ไม่ว่าสถานะสุขภาพคนอายุ 30 หน้า 2 เพิ่มขึ้นร้อยละเบี้ยกว่าอัตราฐานสำหรับทุกปีพวกเขาล่าช้าร่วม ดังนั้น การประกันสุขภาพภาคเอกชนมีส่วนร่วมเพิ่มขึ้นอย่างเด่นชัดเหนืออายุ 30 และม้วนปิดอย่างรวดเร็วหลังจากเกษียณในเดือนกรกฎาคม 2555 เงินอุดหนุนที่รัฐบาลออสเตรเลียได้ถูกจ่ายตั้งแต่ปี 1999 บุคคลต่อต้นทุนของเบี้ยประกันส่วนบุคคลเป็นที่เชื่อมโยงกับรายได้ ส่วนลดจะลดลงตามรายได้ และอายุ สำหรับคนโสดและครอบครัวที่มีรายได้ต่อปีมากกว่า AUS $ 88 , 000 ( US $ 83838 ) และ AUS $ 176 , 000 ( US $ 167677 ) ตามลำดับ ขณะที่ กรกฎาคม 2013ผู้ที่มีรายได้สูงกว่าเหล่านี้ที่ไม่ได้เอาประกันภัยโรงพยาบาลเอกชนยังต้องจ่าย Medicare Levy คิดค่าบริการเพิ่มร้อยละ 1.0 ถึง 1.5 เปอร์เซ็นต์ของรายได้ที่ต้องเสียภาษี