- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Teaching Tolerance in English Class
Teaching Tolerance in English Classes
As my graduation from the University of Toronto draws closer, my desire to introduce my English teacher to my school mates become stronger and stronger. Four years ago, in 1986, Mrs. Debby Repka, an M.A. from Yale University and wife of a mathematics professor started to teach English to a graduate student from the People’s Republic of China who was working with her husband. Since then, Mrs. Repka has conducted English classes for about 30 students. The students are divided into three classes, held on Tuesdays, Wednesdays and Thursdays. Over the last four years, free of charge, Mrs. Repka has taught English as a second language to students from Argentina, China, Greece, Holland, Japan, Mexico, Poland, Spain, Turkey and Sri Lanka.
The classes are conducted in the dining room in Mrs. Debby Repka’s house, an ordinary three-story house in a downtown neighbourhood. The facilities are rudimentary: in the middle of the room is a big, square table with surrounding chairs. The students are provided with sharpened pencils and recycled computer paper. There is no black board, not even an easel. Mrs. Repka writes on the blank side of the recycled paper and then holds up what she’s written. She uses her own stereo system to play tapes of passages in English. Her classroom is probably the most economical in Canada, one of the world’s richest countries. Yet she has achieved her goal successfully. I will never forget what I gained from her class – a knowledge of the language and a lesson in human consideration and understanding.
A routine English class is a three and a half hours of non-stop training in a wide variety of skills-speaking, listening, reading and writing. The class begins with a warm-up in which students are encouraged to express their opinions about a topic Debby has introduced. Next there is a dictation. The biography and writing style of a famous writer and the main themes in his/her works are presented briefly. Then Debby reads a paragraph from one of the author’s books, and the students write what they hear. Afterwards, each sentence is read aloud by a different student until the dictation is corrected in its entirety. In this way, students are exposed to many different genres such as the fairy tale, the contemporary spy novel, the novel of the 19th century, poetry, etc.
The dictation is followed by grammar practices. In succession, the students read aloud instructions on a grammatical point and then use them to correct error-ridden sentences. Next, the class reads an article from “The New Yorker”, the subject of which is a hot topic in North America or international politics. Each student takes a turn reading aloud while Debby monitors his/her pronunciation and explains difficult vocabulary and idioms.
Then comes training in listening. A tape-recorded passage from CBC’s “Sunday Morning” is played. Students write down whatever words they can pick out and then discuss the content of the broadcast with their teacher. The topic is always a controversy occurring in Canada or in the world. To help her students understand it, Debby introduces relevant background information, so that the event will be treated in its proper context. Afterwards there is an exercise in vocabulary enrichment. Students are asked to write down ten words which Debby dictates and transform them into like-sounding words by changing either vowels or consonants or by adding syllables. They are also required to work as a team to figure out correct answers.
Next comes writing practice. Every one writes an essay on an assigned adhering to a specific format and incorporating new vocabulary into the passage. For example, students have practised the technique of writing a definition, a description and a thesis statement with supporting points. Such exercises are beneficial to visa students who must grapple with essays theses. Debby asks students to write fast without being afraid of making mistakes. She collects the essays, corrects them and returns them at the beginning of the next class.
The class ends with each student giving an oral précis of a “New York Times” article which had been assigned by Debby at the end of the previous class. The articles span topics from horticulture and botany to zoology, the arts, science, sports and politics. This part of class is like an “encyclopaedia” conference. Students listen to their colleagues while enjoying refreshments. They supply cookies or cake, and Debby makes tea and coffee.
Debby thinks that the best way to help visa students to master English language is to incorporate information about Canadian and American culture into her language teaching. Her goal is to make students comfortable enough to participate in social and cultural activities with Canadians. She has been unusually successful in this. Most of her students have improved their English proficiency dramatically, becoming much more familiar with Canadian society in the process.
I come from China, a country has been isolated from the rest of the world for years. I grew up without the experience of talking to someone whose mother tongue is English, never mind Canadian-English. On arriving at the University of Toronto, I was surprised by the high-rise buildings in downtown Toronto, amazed by the high-bridged nose of one of my Canadian colleagues, and moved by the elegant politeness of Canadians. However, these are superficial phenomena beneath which lies a complex and rich culture. To appreciate it, I needed, and received help from Canadians. Among them, Debby has offered me the most and the deepest support.
The knowledge I gained in Debby’s classes has to be understood in the context of the cultural differences between my country of origin and my host country. Canada’s multicultural society was brand-new to me. It is a great society in which all racial groups live peacefully together, but where racial conflicts will invariably surface because of the difference among people. In contrast, Chinese society is homogeneous, most Chinese being of the Han race. If I were to live in China all my life, I wouldn’t experience racial discrimination or discriminate against others, for I would probably live only with people like me. However, as soon as I joined the Canadian society, I discovered the sinful side of my human nature i.e., the prejudices I bore toward other people. I also realized that I have to face prejudice from others. To deal with these problems, one has to have a good understanding of the society.
In North America, citizens do not always enjoy the equality they are guaranteed constitutionally. In one of Debby’s classes, a student presented a “New York Times” article entitled “People Apart”, which characterized New York society as a failed melting pot where, after years of contact with each other, races still live apart. It quoted a black scholar’s description of the pot as containing ingredients which are parts of a whole but cannot constitute a whole. It is therefore comforting to see that the Canadian approach, which is multiculturalism rather than the melting pot, enables different cultures to live in relative harmony. The example of Canada has encouraged me to discard my stereotypes of other races and to educate Canadians to overcome their prejudices against me. This is the attitude promoted in Debby’s classes and is well accepted by the students.
I rarely encountered racism in China, nor did I encountered sexism. Chinese men and women were granted constitutional equality after the founding of the People’s Republic of China in 1949. Under the communist guidelines, tremendous efforts were made by the Chinese government to help women enter the professions. In contrast to China, the women in many western countries have encountered and continue to encounter great difficulty entering professions such as medicine, law and engineering, which were dominated by males until the 1970s. At the U. of T., I can see traces of the older order in Hart House which women unaccompanied by males were not allowed to enter until 1972. I learned this during the 1990 Alumni Reunion. Many women who graduated before 1972 didn’t know the location of the Tuck Shop, the library or the rest room. Much information about feminist movement has been presented in Debby’s English classes. It has helped me gain a better understanding of the social position of Canadian women.
In addition, Debby has had students précis articles on the issue of sexual orientation. Her purpose in doing so has been to encourage those with little understanding of homosexuality to show tolerance toward it. In my view, tolerance is the essential characteristic of a modern, civilized society.
Most of the students in Debby’s classes are from China. She considers that students from the Mainland have a greater need to improve their English skills than those from other parts of the world.
Mrs. Repka’s spirit and opinions stem from her own life experiences, which include having been raised in a multiracial community and extensive travel which put her in contact with peop[le from widely different backgrounds.
If one understands the hardship a visa student encounters in Canada, he / she will appreciate the volunteer work of Mrs. Debby Repka. I still remember that during the first several months after my arrival in Toronto, I could hardly understand the radio, I read the newspaper slowly and expressed myself unclearly. I was totally occupied by courses and laboratory research during those months. I felt isolated from Canadian society and lived an abnormal social life. Sometimes I had to speak to myself in order to fulfil my need for human contact. Also, I had to learn how to react to situations as would a Canadian and rebuild the confidence I had lost because of my status as an outsider.
Attending Mrs. Repka’s class has changed my life significantly. In
As my graduation from the University of Toronto draws closer, my desire to introduce my English teacher to my school mates become stronger and stronger. Four years ago, in 1986, Mrs. Debby Repka, an M.A. from Yale University and wife of a mathematics professor started to teach English to a graduate student from the People’s Republic of China who was working with her husband. Since then, Mrs. Repka has conducted English classes for about 30 students. The students are divided into three classes, held on Tuesdays, Wednesdays and Thursdays. Over the last four years, free of charge, Mrs. Repka has taught English as a second language to students from Argentina, China, Greece, Holland, Japan, Mexico, Poland, Spain, Turkey and Sri Lanka.
The classes are conducted in the dining room in Mrs. Debby Repka’s house, an ordinary three-story house in a downtown neighbourhood. The facilities are rudimentary: in the middle of the room is a big, square table with surrounding chairs. The students are provided with sharpened pencils and recycled computer paper. There is no black board, not even an easel. Mrs. Repka writes on the blank side of the recycled paper and then holds up what she’s written. She uses her own stereo system to play tapes of passages in English. Her classroom is probably the most economical in Canada, one of the world’s richest countries. Yet she has achieved her goal successfully. I will never forget what I gained from her class – a knowledge of the language and a lesson in human consideration and understanding.
A routine English class is a three and a half hours of non-stop training in a wide variety of skills-speaking, listening, reading and writing. The class begins with a warm-up in which students are encouraged to express their opinions about a topic Debby has introduced. Next there is a dictation. The biography and writing style of a famous writer and the main themes in his/her works are presented briefly. Then Debby reads a paragraph from one of the author’s books, and the students write what they hear. Afterwards, each sentence is read aloud by a different student until the dictation is corrected in its entirety. In this way, students are exposed to many different genres such as the fairy tale, the contemporary spy novel, the novel of the 19th century, poetry, etc.
The dictation is followed by grammar practices. In succession, the students read aloud instructions on a grammatical point and then use them to correct error-ridden sentences. Next, the class reads an article from “The New Yorker”, the subject of which is a hot topic in North America or international politics. Each student takes a turn reading aloud while Debby monitors his/her pronunciation and explains difficult vocabulary and idioms.
Then comes training in listening. A tape-recorded passage from CBC’s “Sunday Morning” is played. Students write down whatever words they can pick out and then discuss the content of the broadcast with their teacher. The topic is always a controversy occurring in Canada or in the world. To help her students understand it, Debby introduces relevant background information, so that the event will be treated in its proper context. Afterwards there is an exercise in vocabulary enrichment. Students are asked to write down ten words which Debby dictates and transform them into like-sounding words by changing either vowels or consonants or by adding syllables. They are also required to work as a team to figure out correct answers.
Next comes writing practice. Every one writes an essay on an assigned adhering to a specific format and incorporating new vocabulary into the passage. For example, students have practised the technique of writing a definition, a description and a thesis statement with supporting points. Such exercises are beneficial to visa students who must grapple with essays theses. Debby asks students to write fast without being afraid of making mistakes. She collects the essays, corrects them and returns them at the beginning of the next class.
The class ends with each student giving an oral précis of a “New York Times” article which had been assigned by Debby at the end of the previous class. The articles span topics from horticulture and botany to zoology, the arts, science, sports and politics. This part of class is like an “encyclopaedia” conference. Students listen to their colleagues while enjoying refreshments. They supply cookies or cake, and Debby makes tea and coffee.
Debby thinks that the best way to help visa students to master English language is to incorporate information about Canadian and American culture into her language teaching. Her goal is to make students comfortable enough to participate in social and cultural activities with Canadians. She has been unusually successful in this. Most of her students have improved their English proficiency dramatically, becoming much more familiar with Canadian society in the process.
I come from China, a country has been isolated from the rest of the world for years. I grew up without the experience of talking to someone whose mother tongue is English, never mind Canadian-English. On arriving at the University of Toronto, I was surprised by the high-rise buildings in downtown Toronto, amazed by the high-bridged nose of one of my Canadian colleagues, and moved by the elegant politeness of Canadians. However, these are superficial phenomena beneath which lies a complex and rich culture. To appreciate it, I needed, and received help from Canadians. Among them, Debby has offered me the most and the deepest support.
The knowledge I gained in Debby’s classes has to be understood in the context of the cultural differences between my country of origin and my host country. Canada’s multicultural society was brand-new to me. It is a great society in which all racial groups live peacefully together, but where racial conflicts will invariably surface because of the difference among people. In contrast, Chinese society is homogeneous, most Chinese being of the Han race. If I were to live in China all my life, I wouldn’t experience racial discrimination or discriminate against others, for I would probably live only with people like me. However, as soon as I joined the Canadian society, I discovered the sinful side of my human nature i.e., the prejudices I bore toward other people. I also realized that I have to face prejudice from others. To deal with these problems, one has to have a good understanding of the society.
In North America, citizens do not always enjoy the equality they are guaranteed constitutionally. In one of Debby’s classes, a student presented a “New York Times” article entitled “People Apart”, which characterized New York society as a failed melting pot where, after years of contact with each other, races still live apart. It quoted a black scholar’s description of the pot as containing ingredients which are parts of a whole but cannot constitute a whole. It is therefore comforting to see that the Canadian approach, which is multiculturalism rather than the melting pot, enables different cultures to live in relative harmony. The example of Canada has encouraged me to discard my stereotypes of other races and to educate Canadians to overcome their prejudices against me. This is the attitude promoted in Debby’s classes and is well accepted by the students.
I rarely encountered racism in China, nor did I encountered sexism. Chinese men and women were granted constitutional equality after the founding of the People’s Republic of China in 1949. Under the communist guidelines, tremendous efforts were made by the Chinese government to help women enter the professions. In contrast to China, the women in many western countries have encountered and continue to encounter great difficulty entering professions such as medicine, law and engineering, which were dominated by males until the 1970s. At the U. of T., I can see traces of the older order in Hart House which women unaccompanied by males were not allowed to enter until 1972. I learned this during the 1990 Alumni Reunion. Many women who graduated before 1972 didn’t know the location of the Tuck Shop, the library or the rest room. Much information about feminist movement has been presented in Debby’s English classes. It has helped me gain a better understanding of the social position of Canadian women.
In addition, Debby has had students précis articles on the issue of sexual orientation. Her purpose in doing so has been to encourage those with little understanding of homosexuality to show tolerance toward it. In my view, tolerance is the essential characteristic of a modern, civilized society.
Most of the students in Debby’s classes are from China. She considers that students from the Mainland have a greater need to improve their English skills than those from other parts of the world.
Mrs. Repka’s spirit and opinions stem from her own life experiences, which include having been raised in a multiracial community and extensive travel which put her in contact with peop[le from widely different backgrounds.
If one understands the hardship a visa student encounters in Canada, he / she will appreciate the volunteer work of Mrs. Debby Repka. I still remember that during the first several months after my arrival in Toronto, I could hardly understand the radio, I read the newspaper slowly and expressed myself unclearly. I was totally occupied by courses and laboratory research during those months. I felt isolated from Canadian society and lived an abnormal social life. Sometimes I had to speak to myself in order to fulfil my need for human contact. Also, I had to learn how to react to situations as would a Canadian and rebuild the confidence I had lost because of my status as an outsider.
Attending Mrs. Repka’s class has changed my life significantly. In
0/5000
ยอมรับการสอนในชั้นเรียนภาษาอังกฤษเป็นของฉันจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยโตรอนโต้วาดใกล้ชิด ความปรารถนาของฉันแนะนำครูผู้สอนภาษาอังกฤษของฉันกับเพื่อนร่วมโรงเรียนของฉันกลายเป็นแข็งแกร่ง และแข็งแรง สี่ปีที่ผ่านมา ในปี 1986 นาง Debby Repka, M.A. จากมหาวิทยาลัยเยลและภรรยาของอาจารย์คณิตศาสตร์ที่เริ่มสอนภาษาอังกฤษนักเรียนสำเร็จการศึกษาจากสาธารณรัฐประชาชนจีนที่ทำงานกับสามี ตั้งแต่นั้น นาง Repka ได้ดำเนินสอนภาษาอังกฤษสำหรับนักเรียนประมาณ 30 นักเรียนจะแบ่งออกเป็นสามชั้น จัดขึ้นในวันอังคาร ทุกวันพุธ และวันพฤหัสบดี ช่วงสี่ปี ฟรี นาง Repka มีสอนภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่สองนักศึกษาจากประเทศอาร์เจนตินา จีน กรีซ ฮอลแลนด์ ญี่ปุ่น เม็กซิโก โปแลนด์ สเปน ตุรกี และประเทศศรีลังกาการเรียนจะดำเนินการในห้องรับประทานอาหารในบ้าน Repka นาง Debby บ้านสามชั้นธรรมดาการเที่ยวเมือง อำนวยความสะดวกอย่าง rudimentary: กลางห้องเป็นตารางขนาดใหญ่ สี่เหลี่ยม มีเก้าอี้ล้อมรอบ นักเรียนมีดินสอยึด และรีไซเคิลกระดาษคอมพิวเตอร์ ไม่มีกระดานดำ ไม่ได้ขาตั้งได้ นาง Repka เขียนด้านของกระดาษรีไซเคิลว่างเปล่าแล้ว มีค่าที่เธอบันทึกไว้ เธอใช้ระบบสเตอริโอของตนเองในการเล่นเทปของทางเดินในภาษาอังกฤษ ห้องเรียนของเธอจะคงที่มากที่สุดประหยัดในแคนาดา รวยที่สุดประเทศหนึ่ง ยัง เธอได้รับของเรียบร้อย ฉันไม่เคยจะลืมสิ่งที่ฉันได้รับจากชั้นเรียนของเธอ – ความรู้ด้านภาษาและในการพิจารณามนุษย์และทำความเข้าใจบทเรียนเรียนภาษาอังกฤษประจำสามชั่วโมงครึ่งของการฝึกอบรมไม่หยุดในความหลากหลายของทักษะการพูด ฟัง อ่าน และเขียนได้ ชั้นเริ่มต้น ด้วยการอุ่นเครื่องที่นักเรียนได้แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับหัวข้อ Debby ได้แนะนำ ต่อไป เป็นการเขียนตามคำบอก ชีวประวัติและลักษณะของผู้เขียนที่มีชื่อเสียงและชุดรูปแบบหลักการเขียนในงานเขา/เธอจะแสดงโดยย่อ แล้ว Debby อ่านย่อหน้าจากหนังสือของผู้เขียนอย่างใดอย่างหนึ่ง และนักเรียนเขียนสิ่งที่ได้ยิน ภายหลัง แต่ละประโยคจะอ่านออกเสียง โดยนักเรียนแตกต่างกันจนกว่าการเขียนตามคำบอกจะแก้ไขทั้งหมด ด้วยวิธีนี้ นักศึกษากำลังเผชิญกับหลายประเภทแตกต่างกันเช่นแฟรี่เทล นวนิยายสายลับร่วมสมัย นวนิยายศตวรรษ บทกวี ฯลฯการเขียนตามคำบอกตาม ด้วยแนวทางไวยากรณ์ อย่างต่อเนื่อง นักเรียนอ่านออกเสียงคำแนะนำเกี่ยวกับจุดไวยากรณ์ และใช้แก้ไขประโยคที่ผิดพลาดที่นั่ง เรียนอ่านบทความจาก " The New Yorker ", เรื่องที่เป็นประเด็นร้อนในอเมริกาเหนือหรือการเมืองระหว่างประเทศ นักเรียนจะกลับมาอ่านออกเสียงในขณะที่ Debby ตรวจสอบเขา/เธอออกเสียง และอธิบายคำศัพท์ยากและสำนวน แล้ว มาฝึกในการฟัง มีเล่นเส้นทาง tape-recorded จากของรักษาการณ์ "เช้าวันอาทิตย์" นักเรียนจดคำใดสามารถเลือกออก และสนทนาเนื้อหาของการออกอากาศกับครูแล้ว หัวข้อเป็นการถกเถียงที่เกิดขึ้น ในประเทศแคนาดา หรือ ในโลกเสมอ เพื่อช่วยให้ครูเข้าใจมัน Debby แนะนำข้อมูลเบื้องหลังที่เกี่ยวข้อง เพื่อที่จะได้รับเหตุการณ์ในบริบทเหมาะสม หลังจากนั้น มีการออกกำลังกายในการเติมเต็มคำศัพท์ นักเรียนจะต้องจดคำสิบ Debby ที่บอก และแปลงให้เป็นคำพ้องเสียงเช่น โดยการเปลี่ยนสระหรือพยัญชนะ หรือ โดยการเพิ่มพยางค์ พวกเขาจะยังต้องทำงานเป็นทีมการคิดหาคำตอบที่ถูกต้องต่อไป มาเขียนแบบฝึกหัด ทุกคนเขียนเรียงความเป็นการกำหนดมาตรฐานรูปแบบเฉพาะและเพจคำศัพท์ใหม่ในเส้นทาง ตัวอย่าง นักเรียนได้ปฏิบัติเทคนิคการเขียนคำนิยาม คำอธิบาย และคำวิทยานิพนธ์ ด้วยคะแนนสนับสนุน ออกกำลังกายดังกล่าวเป็นประโยชน์ต่อนักเรียนวีซ่าที่ต้องทุกผลงานเรียงความ Debby ถามนักเขียนอย่างรวดเร็วโดยไม่ต้องกลัวทำผิดพลาด เธอรวบรวมนัก แก้ไขพวกเขา และกลับไปที่จุดเริ่มต้นของบทเรียนต่อไปเรียนจบกับนักเรียนให้เป็น précis ปากของบทความ "นิวยอร์กไทมส์" ซึ่งได้ถูกกำหนด โดย Debby จบคลาสก่อนหน้านี้ บทความครอบคลุมหัวข้อจากพืชสวนพฤกษศาสตร์สัตววิทยา ศิลปะ วิทยาศาสตร์ กีฬา และการเมือง ส่วนนี้ของชั้นเป็นเหมือนการประชุม "ในสารานุกรม" นักเรียนฟังกับเพื่อนร่วมงานของพวกเขาในขณะที่เพลิดเพลินกับเครื่องดื่ม พวกเขาจัดหาคุกกี้หรือเค้ก และ Debby ทำชาและกาแฟDebby คิดว่า วิธีที่ดีที่สุดเพื่อช่วยให้วีซ่านักเรียนแบบภาษาอังกฤษจะรวมข้อมูลเกี่ยวกับวัฒนธรรมอเมริกัน และแคนาดาเข้าเธอสอนภาษา เป้าหมายของเธอคือการ ทำให้นักเรียนสะดวกสบายพอที่จะเข้าร่วมในกิจกรรมทางสังคม และวัฒนธรรมกับชาวแคนาดา เธอได้ประสบความสำเร็จในนี้ผิดปกติ ส่วนใหญ่นักเรียนของเธอได้ปรับปรุงภาษาอังกฤษของพวกเขาอย่างมาก คุ้นเคยมากกับสังคมแคนาดาในกระบวนการฉันมาจากประเทศจีน ประเทศได้แยกต่างหากจากส่วนเหลือของโลกปี ฉันโตขึ้น โดยไม่มีประสบการณ์ของการพูดคุยกับคนที่มีนมเป็นภาษาอังกฤษ never mind แคนาดาอังกฤษ ในการเดินทางมาที่มหาวิทยาลัยโทรอนโต ฉันประหลาด โดยอาคารสูงในเมืองโตรอนโต้ ประหลาดใจ โดยจมูกสูงระหว่างกาลหนึ่งของเพื่อนร่วมงานแคนาดา และย้าย โดย politeness ห้องของชาวแคนาดา อย่างไรก็ตาม นี่คือปรากฏการณ์ผิวเผินภายใต้ที่อยู่วัฒนธรรมที่ซับซ้อน และหลากหลาย ดี ฉันต้องการ และได้รับความช่วยเหลือจากชาวแคนาดา ในหมู่พวกเขา Debby ได้นำเสนอฉันมากสุด และการสนับสนุนชมเชยความรู้ที่ฉันได้รับในชั้นเรียนของ Debby ได้เข้าใจในบริบทของความแตกต่างทางวัฒนธรรมระหว่างประเทศต้นกำเนิดและประเทศเจ้าภาพ สังคมวัฒนธรรมนานาชาติของประเทศแคนาดาเป็นแบรนด์ใหม่ให้ฉัน สังคมดีที่ทุกกลุ่มเชื้อชาติอาศัยสงบกัน แต่ที่ความขัดแย้งเชื้อชาติจะเกิดพื้นผิวเนื่องจากความแตกต่างระหว่างบุคคลได้ ในทางตรงกันข้าม สังคมจีนมีเหมือน จีนมากที่สุดการแข่งขันฮั่น ถ้าอาศัยอยู่ในประเทศจีนตลอดชีวิตของฉัน ฉันจะไม่พบการแบ่งแยกเชื้อชาติ หรือ discriminate ต่อผู้อื่น หาจะคงอยู่เฉพาะกับคนอย่างฉัน อย่างไรก็ตาม เมื่อฉันเข้าร่วมสังคมแคนาดา พบด้านบาปของฉันของธรรมชาติของมนุษย์เช่น อคติผมแบกไปยังบุคคลอื่น ฉันยังรู้ว่า ฉันต้องเผชิญกับอคติจากคนอื่น การจัดการกับปัญหาเหล่านี้ หนึ่งได้มีความเข้าใจที่ดีของสังคมในอเมริกาเหนือ ประชาชนไม่ใจความเสมอภาคจะมีรับประกันนที่ถูกระงับส่วนประกอบ ในหนึ่งชั้นเรียนของ Debby นักเรียนนำเสนอบทความ "นิวยอร์กไทมส์" ได้รับ "คนรับ" ซึ่งมีลักษณะสังคมของนิวยอร์กเป็นหม้อหลอมเหลวล้มเหลวที่ หลังจากปีติดต่อกัน แข่งขันยังคงอยู่กัน คำอธิบายของนักวิชาการที่สีดำของหม้อเป็นส่วนผสมที่เป็นส่วนหนึ่งของทั้งหมด แต่ไม่เป็นทั้ง ที่ประกอบด้วยค่านั้น จึงพบเห็นว่า วิธีแคนาดา ซึ่งเป็น multiculturalism มากกว่าฝึกฝน ทำให้วัฒนธรรมอื่นให้สามัคคีกันญาติ ตัวอย่างของแคนาดาได้สนับสนุนให้ฉัน การละทิ้งของฉันมักของชาติอื่น ๆ และรู้ธนบัตรเพื่อเอาชนะความอคติกับฉัน นี่คือ ทัศนคติที่ส่งเสริมในชั้นเรียนของ Debby และเป็นที่ยอมรับกัน โดยนักเรียนไม่ค่อยพบเหยียดในจีน และฉันได้พบเพศนิยม จีนชายและหญิงได้รับความเสมอภาครัฐธรรมนูญหลังจากก่อตั้งสาธารณรัฐประชาชนจีนใน 1949 ภายใต้แนวทางคอมมิวนิสต์ ความพยายามอย่างมากถูกจัดทำ โดยรัฐบาลจีนให้ป้อนอาชีพที่ผู้หญิง ตรงข้ามจีน ผู้หญิงในประเทศตะวันตกพบ และยังพบยากมากป้อนอาชีพเช่นแพทย์ กฎหมาย และ วิศวกรรม ซึ่งถูกครอบงำ โดยผู้ชายจนถึงทศวรรษ 1970 ที่สหรัฐต. ฉันสามารถเห็นร่องรอยของใบเก่าฮาร์ทบ้านผู้หญิงที่ไม่มีผู้ โดยชายไม่ได้รับอนุญาตเพื่อป้อนจนถึง 8 เมษายนพ.ศ. 2515 ฉันเรียนรู้นี้ในระหว่างการชุมนุมศิษย์เก่าปี 1990 ผู้หญิงหลายคนที่จบศึกษาก่อนปี 1972 ไม่ทราบที่ตั้งของร้าน Tuck ไลบรารี หรือในห้อง ข้อมูลเกี่ยวกับขบวนการ feminist มากได้ถูกนำเสนอในชั้นเรียนภาษาอังกฤษของ Debby มันได้ช่วยให้ฉันได้เข้าใจตำแหน่งทางสังคมของผู้หญิงแคนาดา นอกจากนี้ Debby ได้มีนักเรียน précis บทความเกี่ยวกับเรื่องเพศ วัตถุประสงค์ของเธอในการทำดังนั้นแล้วเพื่อ ส่งเสริมให้ผู้ที่เข้าใจเกี่ยวกับทัศนะของเพื่อแสดงการยอมรับต่อมันน้อย ในมุมมองของฉัน การยอมรับเป็นลักษณะสำคัญของสังคมสมัยใหม่ อารยนักเรียนในชั้นเรียนของ Debby ส่วนใหญ่มาจากจีน เธอพิจารณาว่า นักเรียนจากแผ่นดินใหญ่มีความต้องการมากขึ้นเพื่อพัฒนาทักษะภาษาอังกฤษกว่าจากส่วนอื่น ๆ ของโลกนาง Repka จิตวิญญาณและความคิดเห็นเกิดจากตนเองประสบการณ์ชีวิต ซึ่งรวมถึงมีการเพิ่มขึ้นในชุมชน multiracial และเดินทางอย่างละเอียดที่เธอใส่กับ peop [เลอต่างกันถ้าหนึ่งเข้าใจความยากลำบากพบนักศึกษาวีซ่าในแคนาดา เขา / เธอจะได้ชื่นชมการทำงานอาสาสมัครของนาง Debby Repka ฉันยังจำได้ว่า ในช่วงหลายเดือนแรกหลังการมาถึงของฉันในโตรอนโต ฉันไม่สามารถเข้าใจวิทยุ ฉันอ่านหนังสือพิมพ์ช้า และแสดงตัวเอง unclearly ฉันถูกครอบครองทั้งหมดตามหลักสูตรและการวิจัยปฏิบัติการในช่วงเดือนดังกล่าว รู้สึกว่าแยกต่างหากจากสังคมแคนาดา และอาศัยการมีชีวิตทางสังคมที่ผิดปกติ บางครั้งผมจะพูดกับตัวเองเพื่อสนองความต้องการของฉันต้องการติดต่อมนุษย์ ยัง ฉันได้เรียนรู้วิธีการตอบสนองกับสถานการณ์ที่จะในแคนาดา และสร้างความมั่นใจได้หายไปเนื่องจาก มีสถานะเป็นบุคคลภายนอกเป็นของฉันเข้าร่วมคลาสนาง Repka มีการเปลี่ยนแปลงชีวิตของฉันอย่างมาก ใน
การแปล กรุณารอสักครู่..
Teaching Tolerance in English Classes
As my graduation from the University of Toronto draws closer, my desire to introduce my English teacher to my school mates become stronger and stronger. Four years ago, in 1986, Mrs. Debby Repka, an M.A. from Yale University and wife of a mathematics professor started to teach English to a graduate student from the People’s Republic of China who was working with her husband. Since then, Mrs. Repka has conducted English classes for about 30 students. The students are divided into three classes, held on Tuesdays, Wednesdays and Thursdays. Over the last four years, free of charge, Mrs. Repka has taught English as a second language to students from Argentina, China, Greece, Holland, Japan, Mexico, Poland, Spain, Turkey and Sri Lanka.
The classes are conducted in the dining room in Mrs. Debby Repka’s house, an ordinary three-story house in a downtown neighbourhood. The facilities are rudimentary: in the middle of the room is a big, square table with surrounding chairs. The students are provided with sharpened pencils and recycled computer paper. There is no black board, not even an easel. Mrs. Repka writes on the blank side of the recycled paper and then holds up what she’s written. She uses her own stereo system to play tapes of passages in English. Her classroom is probably the most economical in Canada, one of the world’s richest countries. Yet she has achieved her goal successfully. I will never forget what I gained from her class – a knowledge of the language and a lesson in human consideration and understanding.
A routine English class is a three and a half hours of non-stop training in a wide variety of skills-speaking, listening, reading and writing. The class begins with a warm-up in which students are encouraged to express their opinions about a topic Debby has introduced. Next there is a dictation. The biography and writing style of a famous writer and the main themes in his/her works are presented briefly. Then Debby reads a paragraph from one of the author’s books, and the students write what they hear. Afterwards, each sentence is read aloud by a different student until the dictation is corrected in its entirety. In this way, students are exposed to many different genres such as the fairy tale, the contemporary spy novel, the novel of the 19th century, poetry, etc.
The dictation is followed by grammar practices. In succession, the students read aloud instructions on a grammatical point and then use them to correct error-ridden sentences. Next, the class reads an article from “The New Yorker”, the subject of which is a hot topic in North America or international politics. Each student takes a turn reading aloud while Debby monitors his/her pronunciation and explains difficult vocabulary and idioms.
Then comes training in listening. A tape-recorded passage from CBC’s “Sunday Morning” is played. Students write down whatever words they can pick out and then discuss the content of the broadcast with their teacher. The topic is always a controversy occurring in Canada or in the world. To help her students understand it, Debby introduces relevant background information, so that the event will be treated in its proper context. Afterwards there is an exercise in vocabulary enrichment. Students are asked to write down ten words which Debby dictates and transform them into like-sounding words by changing either vowels or consonants or by adding syllables. They are also required to work as a team to figure out correct answers.
Next comes writing practice. Every one writes an essay on an assigned adhering to a specific format and incorporating new vocabulary into the passage. For example, students have practised the technique of writing a definition, a description and a thesis statement with supporting points. Such exercises are beneficial to visa students who must grapple with essays theses. Debby asks students to write fast without being afraid of making mistakes. She collects the essays, corrects them and returns them at the beginning of the next class.
The class ends with each student giving an oral précis of a “New York Times” article which had been assigned by Debby at the end of the previous class. The articles span topics from horticulture and botany to zoology, the arts, science, sports and politics. This part of class is like an “encyclopaedia” conference. Students listen to their colleagues while enjoying refreshments. They supply cookies or cake, and Debby makes tea and coffee.
Debby thinks that the best way to help visa students to master English language is to incorporate information about Canadian and American culture into her language teaching. Her goal is to make students comfortable enough to participate in social and cultural activities with Canadians. She has been unusually successful in this. Most of her students have improved their English proficiency dramatically, becoming much more familiar with Canadian society in the process.
I come from China, a country has been isolated from the rest of the world for years. I grew up without the experience of talking to someone whose mother tongue is English, never mind Canadian-English. On arriving at the University of Toronto, I was surprised by the high-rise buildings in downtown Toronto, amazed by the high-bridged nose of one of my Canadian colleagues, and moved by the elegant politeness of Canadians. However, these are superficial phenomena beneath which lies a complex and rich culture. To appreciate it, I needed, and received help from Canadians. Among them, Debby has offered me the most and the deepest support.
The knowledge I gained in Debby’s classes has to be understood in the context of the cultural differences between my country of origin and my host country. Canada’s multicultural society was brand-new to me. It is a great society in which all racial groups live peacefully together, but where racial conflicts will invariably surface because of the difference among people. In contrast, Chinese society is homogeneous, most Chinese being of the Han race. If I were to live in China all my life, I wouldn’t experience racial discrimination or discriminate against others, for I would probably live only with people like me. However, as soon as I joined the Canadian society, I discovered the sinful side of my human nature i.e., the prejudices I bore toward other people. I also realized that I have to face prejudice from others. To deal with these problems, one has to have a good understanding of the society.
In North America, citizens do not always enjoy the equality they are guaranteed constitutionally. In one of Debby’s classes, a student presented a “New York Times” article entitled “People Apart”, which characterized New York society as a failed melting pot where, after years of contact with each other, races still live apart. It quoted a black scholar’s description of the pot as containing ingredients which are parts of a whole but cannot constitute a whole. It is therefore comforting to see that the Canadian approach, which is multiculturalism rather than the melting pot, enables different cultures to live in relative harmony. The example of Canada has encouraged me to discard my stereotypes of other races and to educate Canadians to overcome their prejudices against me. This is the attitude promoted in Debby’s classes and is well accepted by the students.
I rarely encountered racism in China, nor did I encountered sexism. Chinese men and women were granted constitutional equality after the founding of the People’s Republic of China in 1949. Under the communist guidelines, tremendous efforts were made by the Chinese government to help women enter the professions. In contrast to China, the women in many western countries have encountered and continue to encounter great difficulty entering professions such as medicine, law and engineering, which were dominated by males until the 1970s. At the U. of T., I can see traces of the older order in Hart House which women unaccompanied by males were not allowed to enter until 1972. I learned this during the 1990 Alumni Reunion. Many women who graduated before 1972 didn’t know the location of the Tuck Shop, the library or the rest room. Much information about feminist movement has been presented in Debby’s English classes. It has helped me gain a better understanding of the social position of Canadian women.
In addition, Debby has had students précis articles on the issue of sexual orientation. Her purpose in doing so has been to encourage those with little understanding of homosexuality to show tolerance toward it. In my view, tolerance is the essential characteristic of a modern, civilized society.
Most of the students in Debby’s classes are from China. She considers that students from the Mainland have a greater need to improve their English skills than those from other parts of the world.
Mrs. Repka’s spirit and opinions stem from her own life experiences, which include having been raised in a multiracial community and extensive travel which put her in contact with peop[le from widely different backgrounds.
If one understands the hardship a visa student encounters in Canada, he / she will appreciate the volunteer work of Mrs. Debby Repka. I still remember that during the first several months after my arrival in Toronto, I could hardly understand the radio, I read the newspaper slowly and expressed myself unclearly. I was totally occupied by courses and laboratory research during those months. I felt isolated from Canadian society and lived an abnormal social life. Sometimes I had to speak to myself in order to fulfil my need for human contact. Also, I had to learn how to react to situations as would a Canadian and rebuild the confidence I had lost because of my status as an outsider.
Attending Mrs. Repka’s class has changed my life significantly. In
As my graduation from the University of Toronto draws closer, my desire to introduce my English teacher to my school mates become stronger and stronger. Four years ago, in 1986, Mrs. Debby Repka, an M.A. from Yale University and wife of a mathematics professor started to teach English to a graduate student from the People’s Republic of China who was working with her husband. Since then, Mrs. Repka has conducted English classes for about 30 students. The students are divided into three classes, held on Tuesdays, Wednesdays and Thursdays. Over the last four years, free of charge, Mrs. Repka has taught English as a second language to students from Argentina, China, Greece, Holland, Japan, Mexico, Poland, Spain, Turkey and Sri Lanka.
The classes are conducted in the dining room in Mrs. Debby Repka’s house, an ordinary three-story house in a downtown neighbourhood. The facilities are rudimentary: in the middle of the room is a big, square table with surrounding chairs. The students are provided with sharpened pencils and recycled computer paper. There is no black board, not even an easel. Mrs. Repka writes on the blank side of the recycled paper and then holds up what she’s written. She uses her own stereo system to play tapes of passages in English. Her classroom is probably the most economical in Canada, one of the world’s richest countries. Yet she has achieved her goal successfully. I will never forget what I gained from her class – a knowledge of the language and a lesson in human consideration and understanding.
A routine English class is a three and a half hours of non-stop training in a wide variety of skills-speaking, listening, reading and writing. The class begins with a warm-up in which students are encouraged to express their opinions about a topic Debby has introduced. Next there is a dictation. The biography and writing style of a famous writer and the main themes in his/her works are presented briefly. Then Debby reads a paragraph from one of the author’s books, and the students write what they hear. Afterwards, each sentence is read aloud by a different student until the dictation is corrected in its entirety. In this way, students are exposed to many different genres such as the fairy tale, the contemporary spy novel, the novel of the 19th century, poetry, etc.
The dictation is followed by grammar practices. In succession, the students read aloud instructions on a grammatical point and then use them to correct error-ridden sentences. Next, the class reads an article from “The New Yorker”, the subject of which is a hot topic in North America or international politics. Each student takes a turn reading aloud while Debby monitors his/her pronunciation and explains difficult vocabulary and idioms.
Then comes training in listening. A tape-recorded passage from CBC’s “Sunday Morning” is played. Students write down whatever words they can pick out and then discuss the content of the broadcast with their teacher. The topic is always a controversy occurring in Canada or in the world. To help her students understand it, Debby introduces relevant background information, so that the event will be treated in its proper context. Afterwards there is an exercise in vocabulary enrichment. Students are asked to write down ten words which Debby dictates and transform them into like-sounding words by changing either vowels or consonants or by adding syllables. They are also required to work as a team to figure out correct answers.
Next comes writing practice. Every one writes an essay on an assigned adhering to a specific format and incorporating new vocabulary into the passage. For example, students have practised the technique of writing a definition, a description and a thesis statement with supporting points. Such exercises are beneficial to visa students who must grapple with essays theses. Debby asks students to write fast without being afraid of making mistakes. She collects the essays, corrects them and returns them at the beginning of the next class.
The class ends with each student giving an oral précis of a “New York Times” article which had been assigned by Debby at the end of the previous class. The articles span topics from horticulture and botany to zoology, the arts, science, sports and politics. This part of class is like an “encyclopaedia” conference. Students listen to their colleagues while enjoying refreshments. They supply cookies or cake, and Debby makes tea and coffee.
Debby thinks that the best way to help visa students to master English language is to incorporate information about Canadian and American culture into her language teaching. Her goal is to make students comfortable enough to participate in social and cultural activities with Canadians. She has been unusually successful in this. Most of her students have improved their English proficiency dramatically, becoming much more familiar with Canadian society in the process.
I come from China, a country has been isolated from the rest of the world for years. I grew up without the experience of talking to someone whose mother tongue is English, never mind Canadian-English. On arriving at the University of Toronto, I was surprised by the high-rise buildings in downtown Toronto, amazed by the high-bridged nose of one of my Canadian colleagues, and moved by the elegant politeness of Canadians. However, these are superficial phenomena beneath which lies a complex and rich culture. To appreciate it, I needed, and received help from Canadians. Among them, Debby has offered me the most and the deepest support.
The knowledge I gained in Debby’s classes has to be understood in the context of the cultural differences between my country of origin and my host country. Canada’s multicultural society was brand-new to me. It is a great society in which all racial groups live peacefully together, but where racial conflicts will invariably surface because of the difference among people. In contrast, Chinese society is homogeneous, most Chinese being of the Han race. If I were to live in China all my life, I wouldn’t experience racial discrimination or discriminate against others, for I would probably live only with people like me. However, as soon as I joined the Canadian society, I discovered the sinful side of my human nature i.e., the prejudices I bore toward other people. I also realized that I have to face prejudice from others. To deal with these problems, one has to have a good understanding of the society.
In North America, citizens do not always enjoy the equality they are guaranteed constitutionally. In one of Debby’s classes, a student presented a “New York Times” article entitled “People Apart”, which characterized New York society as a failed melting pot where, after years of contact with each other, races still live apart. It quoted a black scholar’s description of the pot as containing ingredients which are parts of a whole but cannot constitute a whole. It is therefore comforting to see that the Canadian approach, which is multiculturalism rather than the melting pot, enables different cultures to live in relative harmony. The example of Canada has encouraged me to discard my stereotypes of other races and to educate Canadians to overcome their prejudices against me. This is the attitude promoted in Debby’s classes and is well accepted by the students.
I rarely encountered racism in China, nor did I encountered sexism. Chinese men and women were granted constitutional equality after the founding of the People’s Republic of China in 1949. Under the communist guidelines, tremendous efforts were made by the Chinese government to help women enter the professions. In contrast to China, the women in many western countries have encountered and continue to encounter great difficulty entering professions such as medicine, law and engineering, which were dominated by males until the 1970s. At the U. of T., I can see traces of the older order in Hart House which women unaccompanied by males were not allowed to enter until 1972. I learned this during the 1990 Alumni Reunion. Many women who graduated before 1972 didn’t know the location of the Tuck Shop, the library or the rest room. Much information about feminist movement has been presented in Debby’s English classes. It has helped me gain a better understanding of the social position of Canadian women.
In addition, Debby has had students précis articles on the issue of sexual orientation. Her purpose in doing so has been to encourage those with little understanding of homosexuality to show tolerance toward it. In my view, tolerance is the essential characteristic of a modern, civilized society.
Most of the students in Debby’s classes are from China. She considers that students from the Mainland have a greater need to improve their English skills than those from other parts of the world.
Mrs. Repka’s spirit and opinions stem from her own life experiences, which include having been raised in a multiracial community and extensive travel which put her in contact with peop[le from widely different backgrounds.
If one understands the hardship a visa student encounters in Canada, he / she will appreciate the volunteer work of Mrs. Debby Repka. I still remember that during the first several months after my arrival in Toronto, I could hardly understand the radio, I read the newspaper slowly and expressed myself unclearly. I was totally occupied by courses and laboratory research during those months. I felt isolated from Canadian society and lived an abnormal social life. Sometimes I had to speak to myself in order to fulfil my need for human contact. Also, I had to learn how to react to situations as would a Canadian and rebuild the confidence I had lost because of my status as an outsider.
Attending Mrs. Repka’s class has changed my life significantly. In
การแปล กรุณารอสักครู่..
ความอดทนในการสอนชั้นเรียนภาษาอังกฤษ
เป็นจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยโตรอนโตวาดใกล้ชิดและความปรารถนาของฉันที่จะแนะนำครูภาษาอังกฤษของฉันกับเพื่อนที่โรงเรียนของฉันกลายเป็นแข็งแรงและแข็งแกร่ง สี่ปีก่อน ในปี 1986 โดย Debby Repka , ศศ . ม.จากมหาวิทยาลัยเยลและภรรยาของคณิตศาสตร์อาจารย์เริ่มสอนภาษาอังกฤษให้กับนักเรียนที่จบการศึกษาจากประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีน ที่เคยร่วมงานกับสามีของเธอ จากนั้น นาง Repka ได้ศึกษาเรียนภาษาอังกฤษ ประมาณ 30 คน นักเรียนจะแบ่งออกเป็นสามคลาส จัดขึ้นในวันอังคาร วันพุธ และวันพฤหัสบดี ในช่วงสี่ปี , ฟรี , คุณนายRepka ได้สอนภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่สองให้กับนักเรียนจากอาร์เจนตินา , จีน , กรีซ , ฮอลแลนด์ , ญี่ปุ่น , เม็กซิโก , โปแลนด์ , สเปน , ตุรกี และศรีลังกา
เรียนจะดําเนินการใน ห้องอาหาร ใน คุณ Debby Repka บ้านธรรมดาๆ สามเรื่องบ้านในเมืองใกล้เคียง สิ่งอำนวยความสะดวกที่เป็นพื้นฐาน : ตรงกลางห้องเป็นโต๊ะใหญ่ สี่เหลี่ยมล้อมรอบด้วยเก้าอี้นักเรียนให้กับเหลาดินสอและกระดาษคอมพิวเตอร์รีไซเคิล ไม่มีสีดำบอร์ด ไม่ได้เป็นขาตั้ง คุณนาย Repka เขียนบนด้านที่ว่างเปล่าของกระดาษรีไซเคิล แล้วถืออะไรที่เธอเขียน เธอใช้ระบบสเตอริโอของเธอเองที่จะเล่นเทปของหัวข้อในภาษาอังกฤษ ห้องเรียนของเธออาจจะประหยัดที่สุดในแคนาดา เป็นหนึ่งในประเทศที่ร่ำรวยที่สุดของโลกแต่เธอได้บรรลุเป้าหมายของเธอเรียบร้อยแล้ว ข้าจะไม่มีวันลืมสิ่งที่ฉันได้รับจากชั้นเรียนของเธอและความรู้ของภาษาและบทเรียนในการพิจารณามนุษย์และความเข้าใจ
เรียนภาษาอังกฤษตามปกติ คือ สามชั่วโมงครึ่งของการฝึกไม่หยุดในความหลากหลายของทักษะการพูด การฟัง การอ่าน และการเขียนชั้นเรียนเริ่มต้นด้วยการอุ่นเครื่อง ซึ่งนักเรียนจะได้รับการส่งเสริมให้แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องเด็บบี้ได้แนะนำ ต่อไปมีเขียนตามคำบอก ชีวประวัติและสไตล์การเขียนของนักเขียนที่มีชื่อเสียงและหัวข้อหลักในของเขา / เธอทำงานจะแสดงสั้น ๆ แล้ว Debby อ่านย่อหน้าจากหนังสือของผู้เขียน และนักเรียนเขียนสิ่งที่พวกเขาได้ยิน หลังจากนั้นแต่ละประโยค อ่านออกเสียงโดยนักเรียนที่แตกต่างกันจนกว่าคำสั่งจะถูกแก้ไขอย่างครบถ้วน ในวิธีนี้ นักเรียนจะได้สัมผัสกับประเภทที่แตกต่างกันมากมาย เช่น นิทาน นวนิยายสายลับร่วมสมัย นวนิยายของศตวรรษที่ ๑๙ บทกวี ฯลฯ
กดตาม โดยการปฏิบัติตามหลักไวยากรณ์ ในบัลลังก์นักเรียนอ่านออกเสียงคําแนะนําในจุดไวยากรณ์และใช้พวกเขาเพื่อแก้ไขข้อผิดพลาดขึ้นประโยค ต่อไป ชั้นอ่านบทความจาก " นิวยอร์ก " ใหม่ เรื่องที่เป็นประเด็นร้อนในทวีปอเมริกาเหนือหรือการเมืองระหว่างประเทศ นักเรียนแต่ละคนเริ่มอ่านออกเสียงในขณะที่ Debby จอภาพของเขา / เธอการออกเสียงและการอธิบายศัพท์ยาก และสำนวน
แล้วมาฝึกในการฟัง เทปบันทึกข้อความจาก CBC " เช้าวันอาทิตย์ " เล่น นักเรียนเขียนคำอะไรที่พวกเขาสามารถเลือกและอภิปรายเนื้อหาการออกอากาศกับครูของพวกเขา หัวข้ออยู่เสมอแย้งที่เกิดขึ้นในประเทศแคนาดาหรือในโลก เพื่อช่วยให้นักเรียนเข้าใจ เด็บบี้ แนะนำข้อมูลพื้นฐานที่เกี่ยวข้องเพื่อที่กิจกรรมจะได้รับในบริบทที่เหมาะสมของมัน หลังจากนั้นมีการออกกำลังเสริมคำศัพท์ ขอให้นักเรียนเขียน 10 คำที่ Debby สั่งการและแปลงให้เป็นเหมือนเสียงโดยการเปลี่ยนเสียงสระหรือพยัญชนะทั้งคำหรือโดยการเพิ่มพยางค์ พวกเขายังต้องทำงานเป็นทีม เพื่อหาคำตอบที่ถูกต้อง
ต่อไปจะฝึกเขียนทุกคนเขียนเรียงความในรูปแบบเฉพาะ และกำหนดวิธีการเรียกศัพท์ใหม่เข้าไปในทางเดิน ตัวอย่างเช่น นักศึกษาได้ฝึกฝนเทคนิคของการเขียนคำนิยาม , คำอธิบายและงบวิทยานิพนธ์กับสนับสนุนจุด แบบฝึกหัดดังกล่าวเป็นประโยชน์ต่อวีซ่านักเรียนที่ต้องต่อสู้กับเรียงความวิทยานิพนธ์ .เด็บบี้ ขอให้นักเรียนเขียนอย่างรวดเร็วโดยไม่กลัวความผิดพลาด เธอรวบรวมบทความ แก้ไข และส่งกลับพวกเขาที่จุดเริ่มต้นของการเรียนต่อไป
เรียน จบด้วย นักเรียนแต่ละคนให้ช่องปาก pr é CIS ของ " นิวยอร์ก ไทมส์ " บทความที่ได้รับมอบหมายโดย Debby เมื่อสิ้นสุดชั้นหนึ่งก่อน บทความที่ครอบคลุมหัวข้อจากพืชสวนและพฤกษศาสตร์เพื่อสัตววิทยา , ศิลปะวิทยาศาสตร์ กีฬา และ การเมือง ส่วนนี้ของชั้นเหมือนเป็น " สารานุกรม " ประชุม นักเรียนฟังเพื่อนร่วมงานของพวกเขาในขณะที่เพลิดเพลินกับเครื่องดื่ม พวกเขาจัดหาคุกกี้หรือเค้ก และเด็บบี้ ทำให้ชาและกาแฟ
Debby คิดว่าวิธีที่ดีที่สุดที่จะช่วยให้วีซ่านักเรียนภาคภาษาอังกฤษ ภาษา รวมข้อมูลเกี่ยวกับวัฒนธรรมของชาวอเมริกันในแคนาดา และนางสอนภาษา .เป้าหมายของเธอคือการทำให้คนสะดวกสบายเพียงพอที่จะมีส่วนร่วมในกิจกรรมทางสังคมและวัฒนธรรมของชาวแคนาดา เธอได้รับความผิดปกติในเรื่องนี้ ส่วนใหญ่ของนักเรียนของเธอมีการปรับปรุงความสามารถทางภาษาอังกฤษของตนเองอย่างมาก กลายเป็น มากขึ้น คุ้นเคยกับสังคมแคนาดาในกระบวนการ .
ฉันมาจากจีนเป็นประเทศที่ถูกแยกออกจากส่วนที่เหลือของโลกปีฉันโตมาโดยไม่มีประสบการณ์จากการพูดคุยกับคนที่มีภาษาแม่เป็นภาษาอังกฤษ ช่างมันเถอะภาษาอังกฤษแคนาดา เมื่อมาถึงที่มหาวิทยาลัยโตรอนโต , ฉันรู้สึกประหลาดใจโดยอาคารสูงในเมืองโตรอนโต , ประหลาดใจโดยสูงจมูกโด่งๆ น่ะค่ะ ของหนึ่งในเพื่อนของฉันที่แคนาดา และย้ายโดยความสุภาพสง่างามของชาวแคนาดา อย่างไรก็ตามเหล่านี้คือปรากฏการณ์ผิวเผินซึ่งอยู่ภายใต้วัฒนธรรมที่ซับซ้อนและอุดมไปด้วย เพื่อขอบคุณมัน ฉันต้องการ และได้รับความช่วยเหลือจากชาวแคนาดา ในหมู่พวกเขา , Debby ได้ให้มากที่สุด และการสนับสนุนอย่างสุดซึ้ง
ความรู้ที่ฉันได้รับในชั้นเรียน Debby ได้เพื่อให้เข้าใจในบริบทของความแตกต่างระหว่างวัฒนธรรมของประเทศต้นทางและประเทศโฮสต์ของฉันสังคมพหุวัฒนธรรมของแคนาดาคือใหม่ให้ฉัน มันเป็นที่ดีในสังคม ซึ่งในกลุ่มเชื้อชาติอาศัยอยู่อย่างสงบสุข แต่แล้วความขัดแย้งทางเชื้อชาติทุกเมื่อเชื่อวันเพราะผิวของความแตกต่างระหว่างบุคคล ในทางตรงกันข้าม สังคมจีนเป็นจีนส่วนใหญ่ของการแข่งขัน ฮัน ถ้าฉันอยู่ในประเทศจีนทุกชีวิตของฉันผมจะไม่ประสบการณ์เหยียดผิว หรือเลือกปฏิบัติกับคนอื่น ผมอาจจะอยู่เฉพาะกับคนแบบฉัน อย่างไรก็ตาม ทันทีที่ผมเข้าสังคมแคนาดา ฉันค้นพบด้านบาปของมนุษย์คือ ผมเบื่อ อคติต่อผู้อื่น ฉันก็รู้ว่าฉันต้องเผชิญกับอคติจากผู้อื่น เพื่อจัดการกับปัญหาเหล่านี้หนึ่งจะต้องมีความเข้าใจที่ดีของสังคม
ในอเมริกาเหนือ ประชาชนไม่เสมอกับความเสมอภาคพวกเขาจะรับประกัน constitutionally . ในหนึ่งชั้นเรียน Debby ของนักเรียนนำเสนอ " นิวยอร์กไทม์ส " บทความเรื่อง " แยก " คน ซึ่งลักษณะสังคมนิวยอร์กเป็นเบ้าหลอมที่ล้มเหลว หลังจากปีของการติดต่อกับแต่ละอื่น ๆ การแข่งก็ยังแยกกันอยู่มันเป็นสีดำ บัณฑิตก็รายละเอียดของหม้อเป็นที่มีส่วนผสมที่เป็นส่วนของทั้งหมด แต่ไม่สามารถเป็นทั้ง จึงปลอบใจ เพื่อดูว่าวิธีการของแคนาดา ซึ่งเป็นวัฒนธรรมหลากหลายมากกว่าหม้อหลอมเหลวของวัฒนธรรมที่แตกต่างกันเพื่อให้อยู่ในความสามัคคีสัมพันธ์ตัวอย่างของแคนาดาได้สนับสนุนให้ฉันยกเลิกของฉัน stereotypes เชื้อชาติอื่นๆ และให้ความรู้แก่ชาวแคนาดาเพื่อเอาชนะอคติกับผม นี้เป็นทัศนคติที่ส่งเสริมในชั้นเรียน Debby และรับการยอมรับจากนักศึกษา
ผมไม่ค่อยพบชนชาติในประเทศจีน และไม่ได้พบเพศนิยม .ชายจีนและหญิงได้รับความเสมอภาคตามรัฐธรรมนูญ หลังจากสถาปนาสาธารณรัฐประชาชนจีนในปี 1949 ภายใต้แนวทางคอมมิวนิสต์ ความพยายามอย่างมาก สร้างโดยรัฐบาลจีนเพื่อช่วยให้ผู้หญิงเข้าสู่อาชีพ ในทางตรงกันข้ามกับจีนผู้หญิงในประเทศตะวันตกหลายคนที่พบและยังพบความยากลำบากในการเข้าสู่อาชีพ เช่น การแพทย์ กฎหมายและวิศวกรรม ซึ่งถูกครอบงำโดยเพศชายจนกระทั่งทศวรรษ ที่ U ของ T . , ฉันสามารถเห็นร่องรอยเก่าที่สั่งในบ้านกวาง ที่ผู้หญิงตามลำพังโดยคนไม่ได้รับอนุญาตให้เข้ามาจนถึง 1972 . ฉันได้เรียนรู้ในช่วงปี 1990 งานชุมนุมศิษย์เก่าผู้หญิงหลายคนที่จบการศึกษาก่อนปี 1972 ไม่รู้ที่ตั้งของทักที่ร้านห้องสมุดหรือในห้องพัก ข้อมูลเกี่ยวกับสิทธิสตรีได้รับการเสนอในเด็บบี้ เรียนภาษาอังกฤษ มันได้ช่วยให้ฉันได้รับความเข้าใจที่ดีขึ้นของตำแหน่งทางสังคมของหญิงชาวแคนาดา
นอกจากนี้ Debby มีนักเรียน Pr é CIS บทความเกี่ยวกับปัญหาทางเพศเธอมีจุดมุ่งหมายในการทำเพื่อให้มีการส่งเสริมให้ผู้ที่มีความเข้าใจน้อยของการรักร่วมเพศเพื่อแสดงความอดทนที่มีมัน ในมุมมองของผม ความอดทนเป็นลักษณะสำคัญของสมัยใหม่ อารยสังคม
นักเรียนส่วนใหญ่ในชั้นเรียน Debby ของจากเมืองจีนเธอเห็นว่านักเรียนจากแผ่นดินใหญ่มีความต้องการมากขึ้นเพื่อปรับปรุงทักษะภาษาอังกฤษ สูงกว่าจากส่วนอื่น ๆของโลก
คุณนาย Repka วิญญาณและความคิดเห็นเกิดจากประสบการณ์ชีวิตของเธอเอง ซึ่งรวมถึงการได้รับการเลี้ยงดูในชุมชนซึ่งมีหลายเชื้อชาติและการเดินทางอย่างละเอียด ซึ่งทำให้เธอติดต่อกับคน [ Le จากพื้นหลังที่แตกต่างกัน
กันอย่างแพร่หลายถ้าคนเข้าใจความยากลำบากที่วีซ่านักเรียนที่พบในแคนาดา , เขา / เธอจะชื่นชมอาสาสมัครทำงานของคุณ Debby Repka . ผมยังจำได้ว่า ในช่วงหลายเดือนแรกหลังจากมาถึงในโตรอนโต , ฉันแทบจะไม่สามารถเข้าใจวิทยุ ผมอ่านหนังสือพิมพ์ช้า และแสดงเอง unclearly . ผมถูกครอบครองโดยหลักสูตรและการวิจัยปฏิบัติการในช่วงเดือนดังกล่าวผมรู้สึกโดดเดี่ยวจากสังคมแคนาดาและอาศัยอยู่ชีวิตในสังคมที่ผิดปกติ บางครั้งฉันต้องพูดกับตัวเองเพื่อที่จะเติมเต็มความต้องการของฉันสำหรับการติดต่อของมนุษย์ นอกจากนี้ผมได้เรียนรู้วิธีการตอบสนองกับสถานการณ์จะเป็นชาวแคนาดาและสร้างความมั่นใจผมหายไปเพราะสถานะของผมเป็นคนนอกเลย
เรียนคุณนาย Repka ชั้นเรียนมีการเปลี่ยนแปลงชีวิตของฉันอย่างมาก ใน
เป็นจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยโตรอนโตวาดใกล้ชิดและความปรารถนาของฉันที่จะแนะนำครูภาษาอังกฤษของฉันกับเพื่อนที่โรงเรียนของฉันกลายเป็นแข็งแรงและแข็งแกร่ง สี่ปีก่อน ในปี 1986 โดย Debby Repka , ศศ . ม.จากมหาวิทยาลัยเยลและภรรยาของคณิตศาสตร์อาจารย์เริ่มสอนภาษาอังกฤษให้กับนักเรียนที่จบการศึกษาจากประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีน ที่เคยร่วมงานกับสามีของเธอ จากนั้น นาง Repka ได้ศึกษาเรียนภาษาอังกฤษ ประมาณ 30 คน นักเรียนจะแบ่งออกเป็นสามคลาส จัดขึ้นในวันอังคาร วันพุธ และวันพฤหัสบดี ในช่วงสี่ปี , ฟรี , คุณนายRepka ได้สอนภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่สองให้กับนักเรียนจากอาร์เจนตินา , จีน , กรีซ , ฮอลแลนด์ , ญี่ปุ่น , เม็กซิโก , โปแลนด์ , สเปน , ตุรกี และศรีลังกา
เรียนจะดําเนินการใน ห้องอาหาร ใน คุณ Debby Repka บ้านธรรมดาๆ สามเรื่องบ้านในเมืองใกล้เคียง สิ่งอำนวยความสะดวกที่เป็นพื้นฐาน : ตรงกลางห้องเป็นโต๊ะใหญ่ สี่เหลี่ยมล้อมรอบด้วยเก้าอี้นักเรียนให้กับเหลาดินสอและกระดาษคอมพิวเตอร์รีไซเคิล ไม่มีสีดำบอร์ด ไม่ได้เป็นขาตั้ง คุณนาย Repka เขียนบนด้านที่ว่างเปล่าของกระดาษรีไซเคิล แล้วถืออะไรที่เธอเขียน เธอใช้ระบบสเตอริโอของเธอเองที่จะเล่นเทปของหัวข้อในภาษาอังกฤษ ห้องเรียนของเธออาจจะประหยัดที่สุดในแคนาดา เป็นหนึ่งในประเทศที่ร่ำรวยที่สุดของโลกแต่เธอได้บรรลุเป้าหมายของเธอเรียบร้อยแล้ว ข้าจะไม่มีวันลืมสิ่งที่ฉันได้รับจากชั้นเรียนของเธอและความรู้ของภาษาและบทเรียนในการพิจารณามนุษย์และความเข้าใจ
เรียนภาษาอังกฤษตามปกติ คือ สามชั่วโมงครึ่งของการฝึกไม่หยุดในความหลากหลายของทักษะการพูด การฟัง การอ่าน และการเขียนชั้นเรียนเริ่มต้นด้วยการอุ่นเครื่อง ซึ่งนักเรียนจะได้รับการส่งเสริมให้แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องเด็บบี้ได้แนะนำ ต่อไปมีเขียนตามคำบอก ชีวประวัติและสไตล์การเขียนของนักเขียนที่มีชื่อเสียงและหัวข้อหลักในของเขา / เธอทำงานจะแสดงสั้น ๆ แล้ว Debby อ่านย่อหน้าจากหนังสือของผู้เขียน และนักเรียนเขียนสิ่งที่พวกเขาได้ยิน หลังจากนั้นแต่ละประโยค อ่านออกเสียงโดยนักเรียนที่แตกต่างกันจนกว่าคำสั่งจะถูกแก้ไขอย่างครบถ้วน ในวิธีนี้ นักเรียนจะได้สัมผัสกับประเภทที่แตกต่างกันมากมาย เช่น นิทาน นวนิยายสายลับร่วมสมัย นวนิยายของศตวรรษที่ ๑๙ บทกวี ฯลฯ
กดตาม โดยการปฏิบัติตามหลักไวยากรณ์ ในบัลลังก์นักเรียนอ่านออกเสียงคําแนะนําในจุดไวยากรณ์และใช้พวกเขาเพื่อแก้ไขข้อผิดพลาดขึ้นประโยค ต่อไป ชั้นอ่านบทความจาก " นิวยอร์ก " ใหม่ เรื่องที่เป็นประเด็นร้อนในทวีปอเมริกาเหนือหรือการเมืองระหว่างประเทศ นักเรียนแต่ละคนเริ่มอ่านออกเสียงในขณะที่ Debby จอภาพของเขา / เธอการออกเสียงและการอธิบายศัพท์ยาก และสำนวน
แล้วมาฝึกในการฟัง เทปบันทึกข้อความจาก CBC " เช้าวันอาทิตย์ " เล่น นักเรียนเขียนคำอะไรที่พวกเขาสามารถเลือกและอภิปรายเนื้อหาการออกอากาศกับครูของพวกเขา หัวข้ออยู่เสมอแย้งที่เกิดขึ้นในประเทศแคนาดาหรือในโลก เพื่อช่วยให้นักเรียนเข้าใจ เด็บบี้ แนะนำข้อมูลพื้นฐานที่เกี่ยวข้องเพื่อที่กิจกรรมจะได้รับในบริบทที่เหมาะสมของมัน หลังจากนั้นมีการออกกำลังเสริมคำศัพท์ ขอให้นักเรียนเขียน 10 คำที่ Debby สั่งการและแปลงให้เป็นเหมือนเสียงโดยการเปลี่ยนเสียงสระหรือพยัญชนะทั้งคำหรือโดยการเพิ่มพยางค์ พวกเขายังต้องทำงานเป็นทีม เพื่อหาคำตอบที่ถูกต้อง
ต่อไปจะฝึกเขียนทุกคนเขียนเรียงความในรูปแบบเฉพาะ และกำหนดวิธีการเรียกศัพท์ใหม่เข้าไปในทางเดิน ตัวอย่างเช่น นักศึกษาได้ฝึกฝนเทคนิคของการเขียนคำนิยาม , คำอธิบายและงบวิทยานิพนธ์กับสนับสนุนจุด แบบฝึกหัดดังกล่าวเป็นประโยชน์ต่อวีซ่านักเรียนที่ต้องต่อสู้กับเรียงความวิทยานิพนธ์ .เด็บบี้ ขอให้นักเรียนเขียนอย่างรวดเร็วโดยไม่กลัวความผิดพลาด เธอรวบรวมบทความ แก้ไข และส่งกลับพวกเขาที่จุดเริ่มต้นของการเรียนต่อไป
เรียน จบด้วย นักเรียนแต่ละคนให้ช่องปาก pr é CIS ของ " นิวยอร์ก ไทมส์ " บทความที่ได้รับมอบหมายโดย Debby เมื่อสิ้นสุดชั้นหนึ่งก่อน บทความที่ครอบคลุมหัวข้อจากพืชสวนและพฤกษศาสตร์เพื่อสัตววิทยา , ศิลปะวิทยาศาสตร์ กีฬา และ การเมือง ส่วนนี้ของชั้นเหมือนเป็น " สารานุกรม " ประชุม นักเรียนฟังเพื่อนร่วมงานของพวกเขาในขณะที่เพลิดเพลินกับเครื่องดื่ม พวกเขาจัดหาคุกกี้หรือเค้ก และเด็บบี้ ทำให้ชาและกาแฟ
Debby คิดว่าวิธีที่ดีที่สุดที่จะช่วยให้วีซ่านักเรียนภาคภาษาอังกฤษ ภาษา รวมข้อมูลเกี่ยวกับวัฒนธรรมของชาวอเมริกันในแคนาดา และนางสอนภาษา .เป้าหมายของเธอคือการทำให้คนสะดวกสบายเพียงพอที่จะมีส่วนร่วมในกิจกรรมทางสังคมและวัฒนธรรมของชาวแคนาดา เธอได้รับความผิดปกติในเรื่องนี้ ส่วนใหญ่ของนักเรียนของเธอมีการปรับปรุงความสามารถทางภาษาอังกฤษของตนเองอย่างมาก กลายเป็น มากขึ้น คุ้นเคยกับสังคมแคนาดาในกระบวนการ .
ฉันมาจากจีนเป็นประเทศที่ถูกแยกออกจากส่วนที่เหลือของโลกปีฉันโตมาโดยไม่มีประสบการณ์จากการพูดคุยกับคนที่มีภาษาแม่เป็นภาษาอังกฤษ ช่างมันเถอะภาษาอังกฤษแคนาดา เมื่อมาถึงที่มหาวิทยาลัยโตรอนโต , ฉันรู้สึกประหลาดใจโดยอาคารสูงในเมืองโตรอนโต , ประหลาดใจโดยสูงจมูกโด่งๆ น่ะค่ะ ของหนึ่งในเพื่อนของฉันที่แคนาดา และย้ายโดยความสุภาพสง่างามของชาวแคนาดา อย่างไรก็ตามเหล่านี้คือปรากฏการณ์ผิวเผินซึ่งอยู่ภายใต้วัฒนธรรมที่ซับซ้อนและอุดมไปด้วย เพื่อขอบคุณมัน ฉันต้องการ และได้รับความช่วยเหลือจากชาวแคนาดา ในหมู่พวกเขา , Debby ได้ให้มากที่สุด และการสนับสนุนอย่างสุดซึ้ง
ความรู้ที่ฉันได้รับในชั้นเรียน Debby ได้เพื่อให้เข้าใจในบริบทของความแตกต่างระหว่างวัฒนธรรมของประเทศต้นทางและประเทศโฮสต์ของฉันสังคมพหุวัฒนธรรมของแคนาดาคือใหม่ให้ฉัน มันเป็นที่ดีในสังคม ซึ่งในกลุ่มเชื้อชาติอาศัยอยู่อย่างสงบสุข แต่แล้วความขัดแย้งทางเชื้อชาติทุกเมื่อเชื่อวันเพราะผิวของความแตกต่างระหว่างบุคคล ในทางตรงกันข้าม สังคมจีนเป็นจีนส่วนใหญ่ของการแข่งขัน ฮัน ถ้าฉันอยู่ในประเทศจีนทุกชีวิตของฉันผมจะไม่ประสบการณ์เหยียดผิว หรือเลือกปฏิบัติกับคนอื่น ผมอาจจะอยู่เฉพาะกับคนแบบฉัน อย่างไรก็ตาม ทันทีที่ผมเข้าสังคมแคนาดา ฉันค้นพบด้านบาปของมนุษย์คือ ผมเบื่อ อคติต่อผู้อื่น ฉันก็รู้ว่าฉันต้องเผชิญกับอคติจากผู้อื่น เพื่อจัดการกับปัญหาเหล่านี้หนึ่งจะต้องมีความเข้าใจที่ดีของสังคม
ในอเมริกาเหนือ ประชาชนไม่เสมอกับความเสมอภาคพวกเขาจะรับประกัน constitutionally . ในหนึ่งชั้นเรียน Debby ของนักเรียนนำเสนอ " นิวยอร์กไทม์ส " บทความเรื่อง " แยก " คน ซึ่งลักษณะสังคมนิวยอร์กเป็นเบ้าหลอมที่ล้มเหลว หลังจากปีของการติดต่อกับแต่ละอื่น ๆ การแข่งก็ยังแยกกันอยู่มันเป็นสีดำ บัณฑิตก็รายละเอียดของหม้อเป็นที่มีส่วนผสมที่เป็นส่วนของทั้งหมด แต่ไม่สามารถเป็นทั้ง จึงปลอบใจ เพื่อดูว่าวิธีการของแคนาดา ซึ่งเป็นวัฒนธรรมหลากหลายมากกว่าหม้อหลอมเหลวของวัฒนธรรมที่แตกต่างกันเพื่อให้อยู่ในความสามัคคีสัมพันธ์ตัวอย่างของแคนาดาได้สนับสนุนให้ฉันยกเลิกของฉัน stereotypes เชื้อชาติอื่นๆ และให้ความรู้แก่ชาวแคนาดาเพื่อเอาชนะอคติกับผม นี้เป็นทัศนคติที่ส่งเสริมในชั้นเรียน Debby และรับการยอมรับจากนักศึกษา
ผมไม่ค่อยพบชนชาติในประเทศจีน และไม่ได้พบเพศนิยม .ชายจีนและหญิงได้รับความเสมอภาคตามรัฐธรรมนูญ หลังจากสถาปนาสาธารณรัฐประชาชนจีนในปี 1949 ภายใต้แนวทางคอมมิวนิสต์ ความพยายามอย่างมาก สร้างโดยรัฐบาลจีนเพื่อช่วยให้ผู้หญิงเข้าสู่อาชีพ ในทางตรงกันข้ามกับจีนผู้หญิงในประเทศตะวันตกหลายคนที่พบและยังพบความยากลำบากในการเข้าสู่อาชีพ เช่น การแพทย์ กฎหมายและวิศวกรรม ซึ่งถูกครอบงำโดยเพศชายจนกระทั่งทศวรรษ ที่ U ของ T . , ฉันสามารถเห็นร่องรอยเก่าที่สั่งในบ้านกวาง ที่ผู้หญิงตามลำพังโดยคนไม่ได้รับอนุญาตให้เข้ามาจนถึง 1972 . ฉันได้เรียนรู้ในช่วงปี 1990 งานชุมนุมศิษย์เก่าผู้หญิงหลายคนที่จบการศึกษาก่อนปี 1972 ไม่รู้ที่ตั้งของทักที่ร้านห้องสมุดหรือในห้องพัก ข้อมูลเกี่ยวกับสิทธิสตรีได้รับการเสนอในเด็บบี้ เรียนภาษาอังกฤษ มันได้ช่วยให้ฉันได้รับความเข้าใจที่ดีขึ้นของตำแหน่งทางสังคมของหญิงชาวแคนาดา
นอกจากนี้ Debby มีนักเรียน Pr é CIS บทความเกี่ยวกับปัญหาทางเพศเธอมีจุดมุ่งหมายในการทำเพื่อให้มีการส่งเสริมให้ผู้ที่มีความเข้าใจน้อยของการรักร่วมเพศเพื่อแสดงความอดทนที่มีมัน ในมุมมองของผม ความอดทนเป็นลักษณะสำคัญของสมัยใหม่ อารยสังคม
นักเรียนส่วนใหญ่ในชั้นเรียน Debby ของจากเมืองจีนเธอเห็นว่านักเรียนจากแผ่นดินใหญ่มีความต้องการมากขึ้นเพื่อปรับปรุงทักษะภาษาอังกฤษ สูงกว่าจากส่วนอื่น ๆของโลก
คุณนาย Repka วิญญาณและความคิดเห็นเกิดจากประสบการณ์ชีวิตของเธอเอง ซึ่งรวมถึงการได้รับการเลี้ยงดูในชุมชนซึ่งมีหลายเชื้อชาติและการเดินทางอย่างละเอียด ซึ่งทำให้เธอติดต่อกับคน [ Le จากพื้นหลังที่แตกต่างกัน
กันอย่างแพร่หลายถ้าคนเข้าใจความยากลำบากที่วีซ่านักเรียนที่พบในแคนาดา , เขา / เธอจะชื่นชมอาสาสมัครทำงานของคุณ Debby Repka . ผมยังจำได้ว่า ในช่วงหลายเดือนแรกหลังจากมาถึงในโตรอนโต , ฉันแทบจะไม่สามารถเข้าใจวิทยุ ผมอ่านหนังสือพิมพ์ช้า และแสดงเอง unclearly . ผมถูกครอบครองโดยหลักสูตรและการวิจัยปฏิบัติการในช่วงเดือนดังกล่าวผมรู้สึกโดดเดี่ยวจากสังคมแคนาดาและอาศัยอยู่ชีวิตในสังคมที่ผิดปกติ บางครั้งฉันต้องพูดกับตัวเองเพื่อที่จะเติมเต็มความต้องการของฉันสำหรับการติดต่อของมนุษย์ นอกจากนี้ผมได้เรียนรู้วิธีการตอบสนองกับสถานการณ์จะเป็นชาวแคนาดาและสร้างความมั่นใจผมหายไปเพราะสถานะของผมเป็นคนนอกเลย
เรียนคุณนาย Repka ชั้นเรียนมีการเปลี่ยนแปลงชีวิตของฉันอย่างมาก ใน
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- ฉันจะไปเยี่ยมชมดอกซากุระบานเพื่อถ่ายรูปส
- เช่น ถ่านหิน ก๊าซธรรมชาติ
- Then
- อยากกอด
- I realize then that you didn't wait me.
- รอปรับปรุงแบบการก่อสร้าง
- ขอโทษ
- หวังว่าเตรียมพร้อมเเล้วนะ
- แนะนำให้มีการตัดเบรกเกอร์ในส่วนของเจ้าขอ
- If you are looking for a cultural advent
- คุณทนได้
- แม่มด
- และที่สำคัญมันสามรถว่ายน้ำได้
- จะกลับมาเมื่อไร
- Job DescriptionsHandle customer enquirie
- hardly
- The show is going towards its last stage
- door
- เมืองแห่งความฝัน
- แบบฟอร์มจัดทำแบบ
- และมีแนวโน้มทวีความรุนแรงเพิ่มขึ้นเรื่อย
- Results
- นครราชสีมา
- 資材のマーシャリングが多段階でしかも先行し過ぎになり
