2. Nutrition Status in the Elderly

2. Nutrition Status in the Elderly
The elderly is a heterogeneous group in many aspects. According to the World Health Organisation (WHO)
definition, people over 60 years of age are included in this group (WHO, 2002). However, with increasing
longevity some countries define separate groups of oldest people. Previous research has made a division of
chronological age into younger old (65-74), old/mid-old (75-84) and oldest old (85+) (B. Given & W. Given,
1989). A similar definition has been stated by Field and Minkler (1988) as follows: young old (60-74), old old
(75-84) and very old (85+). Many people 65 years and over are healthy and independent. However, a large
number of elderly people, especially those 85 years and over, are in need of assistance and health care (Bülow et
al., 2007; Daunfeldt, Gustafsson, Hortlund, & Rosén, 2009)
.
Higher age is associated with higher risk of disease,
frailty, functional disabilities, including various eating difficulties, as well as sensory losses (McLaren &
Dickerson, 2000; Westergren et al., 2002; Johansson, Sidenvall, Malmberg, & Christensson, 2009; Rasheed &
Woods, 2013). Therefore, proper nutrition is important in order to maintain good health. However, energy and
nutrient requirements vary over life. Ageing and specific diseases may reduce appetite whilst the need for energy
and nutrients increases. Many elderly people, especially late elderly, have difficulties meeting their basic
requirements for energy and nutrients, in particular protein and vitamin D. Studies have indicated low protein
intake among the elderly and frail elderly living at home (Tieland, Borgonjen-Van den Berg, van Loon, & de
Groot, 2012; Westergren, Hagell, & Sjodahl Hammarlund, 2014). Ageing and associated physiological and
psychological changes therefore increases the risk of malnutrition. Malnutrition may include overweight/obesity
as well as underweight (Westergren et al., 2014) and has been defined as “a state of nutrition in which deficiency
or excess (or imbalance) of energy, protein, and other nutrients causes measurable adverse effects on
tissue/body form (body shape, size and composition) and function, and clinical outcome” (Lochs et al., 2006, p.
182). On the other hand, the term undernutrition is primarily used “in the context of deficient energy or protein
intake or absorption (…)” (Lochs et al., 2006, p. 182). The causes of malnutrition are complex and often diverse,
and may be both the cause and the result of specific diseases, and a consequence of insufficient food intake. In
this overview, malnutrition is primarily used in the context of undernourishment as a result of eating difficulties.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2. โภชนาการในผู้สูงอายุ ผู้สูงอายุเป็นกลุ่มแตกต่างกันในหลาย ๆ แง่มุม ตามที่องค์การอนามัยโลก (WHO) ความละเอียด คนอายุมากกว่า 60 ปีจะรวมอยู่ในกลุ่มนี้ (WHO, 2002) อย่างไรก็ตาม ด้วยการเพิ่มบางประเทศกำหนดอายุการใช้งานแยกกลุ่มคนเก่าแก่ที่สุด งานวิจัยก่อนหน้านี้ได้ทำการแบ่งอายุจริงอายุเก่า (65-74), เก่า/กลาง-old (75-84) และเก่าเก่า (85 +) (b กำหนด และปู ได้รับ1989) นิยามคล้ายมีการระบุการฟิลด์และ Minkler (1988) เป็นดังนี้: เก่าเก่า เก่าหนุ่ม (60-74)(75-84) และเก่า (85 +) หลายคนที่ 65 ปี และมีสุขภาพดี และเป็นอิสระกว่า อย่างไรก็ตาม ขนาดใหญ่หมายเลข ของ ผู้สูงอายุ โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ 85 ปี และกว่า มีความต้องการความช่วยเหลือและดูแลสุขภาพ (Bülow etal., 2007 Daunfeldt, Gustafsson, Hortlund, & Rosén, 2009). สูงอายุเกี่ยวข้องกับความเสี่ยงสูงของโรค frailty ความพิการที่ทำงาน รวมทั้งปัญหาต่าง ๆ รับประทานอาหาร ขาดทุนเช่นประสาท (แมคลาเรนและDickerson, 2000 Westergren et al. 2002 Johansson, Sidenvall, Malmberg, & Christensson, 2009 เราะชีและป่า 2013) ดังนั้น โภชนาการที่เหมาะสมเป็นสิ่งสำคัญเพื่อรักษาสุขภาพที่ดี อย่างไรก็ตาม พลังงาน และความต้องการสารอาหารแตกต่างกันไปตลอดอายุ อายุ และบางโรคอาจลดความอยากอาหารในขณะที่ความต้องการพลังงานและเพิ่มสารอาหาร คนสูงอายุ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเวลาผู้สูงอายุ มีปัญหาการประชุมพื้นฐานของพวกเขาความต้องการพลังงานและสารอาหาร โดยเฉพาะอย่างยิ่งโปรตีนและวิตามินดีศึกษาระบุโปรตีนต่ำบริโภคในหมู่ผู้สูงอายุ และขี้โรคผู้สูงอายุอาศัยอยู่ที่บ้าน (Tieland, Borgonjen แวนเดนเบิร์ก แวนลูนโชวฮา และเดอGroot, 2012 Westergren, Hagell และ Sjodahl Hammarlund, 2014) อายุ และทางสรีรวิทยาที่เกี่ยวข้อง และเปลี่ยนแปลงทางจิตใจดังนั้นจึงเพิ่มความเสี่ยงของการขาดสารอาหาร ขาดสารอาหารอาจรวมถึงการมีน้ำหนักเกิน/อ้วนเป็นดีเป็นได้แก่ (Westergren et al. 2014) และมีการกำหนดเป็น "รัฐของธาตุอาหารที่ขาด หรือเกิน (หรือความไม่สมดุล) ของพลังงาน โปรตีน และสารอาหารอื่น ๆ ทำให้สามารถวัดผลกระทบในแบบฟอร์ม/เนื้อเยื่อร่างกาย (รูปร่าง ขนาด และองค์ประกอบ) และฟังก์ชัน และผลลัพธ์ทางคลินิก" (ทะเลสาบ et al. 2006, p182) คง undernutrition ระยะเป็นใช้หลัก "ในบริบทของการขาดพลังงานหรือโปรตีนบริโภคหรือดูดซึม (...)" (ทะเลสาบและ al. 2006, p. 182) สาเหตุของการขาดสารอาหารมีความซับซ้อน และ หลากหลายมักจะและอาจจะทั้งสาเหตุ และผลของโรคเฉพาะ และผลจากการรับประทานอาหารไม่เพียงพอ ในภาพรวมนี้ ขาดสารอาหารถูกใช้ในบริบทของ undernourishment เป็นผลมาจากปัญหาการรับประทานอาหารเป็นหลัก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2. ภาวะโภชนาการในผู้สูงอายุ
ผู้สูงอายุเป็นกลุ่มที่แตกต่างกันในหลาย ๆ ด้าน ตามที่องค์การอนามัยโลก (WHO)
นิยามผู้ที่มีอายุมากกว่า 60 ปีของอายุจะรวมอยู่ในกลุ่มนี้ (WHO, 2002) แต่ด้วยการเพิ่ม
อายุยืนบางประเทศกำหนดกลุ่มที่แยกต่างหากจากคนที่เก่าแก่ที่สุด วิจัยก่อนหน้านี้ได้ทำส่วนของ
อายุตามลำดับเหตุการณ์ลงในอายุ (65-74) เก่า / กลางเก่า (75-84) และเก่าแก่ที่สุดเก่า (85 +) (บีดับเบิลยูได้รับและได้รับ,
1989) ความหมายคล้ายกันได้รับการกล่าวโดย Field และ Minkler (1988) เป็นดังนี้: หนุ่มเก่า (60-74) เก่าเก่า
(75-84) และเก่ามาก (85 +) หลายคน 65 ปีขึ้นไปมีสุขภาพดีและเป็นอิสระ แต่มีขนาดใหญ่
จำนวนผู้สูงอายุโดยเฉพาะอย่างยิ่ง 85 ปีขึ้นไปอยู่ในความต้องการของความช่วยเหลือและการดูแลสุขภาพ (Bülow et
al, 2007;. Daunfeldt, กุสตาฟ, Hortlund & โรเซ็น 2009)
.
ขึ้นไปอายุมีความเกี่ยวข้องกับที่สูงขึ้น ความเสี่ยงของโรค,
ความอ่อนแอ, คนพิการทำงานรวมถึงความยากลำบากในการรับประทานอาหารต่าง ๆ เช่นเดียวกับการสูญเสียประสาทสัมผัส (แม็คลาเรนและ
นายอำเภอ 2000 Westergren, et al., 2002; Johansson, Sidenvall, Malmberg และ Christensson 2009; ราชีดและ
วูดส์ 2013) . ดังนั้นโภชนาการที่เหมาะสมเป็นสิ่งสำคัญเพื่อรักษาสุขภาพที่ดี อย่างไรก็ตามการใช้พลังงานและ
ความต้องการสารอาหารที่แตกต่างกันมากกว่าชีวิต เอจจิ้งและเฉพาะเจาะจงโรคอาจลดความอยากอาหารในขณะที่ความต้องการพลังงาน
และสารอาหารที่เพิ่มขึ้น ผู้สูงอายุจำนวนมากโดยเฉพาะช่วงปลายปีผู้สูงอายุมีความยากลำบากประชุมพื้นฐานของ
ความต้องการพลังงานและสารอาหารในโปรตีนและวิตามินดีมีการศึกษาชี้ให้เห็นโปรตีนต่ำ
การบริโภคในหมู่ผู้สูงอายุและอ่อนแอผู้สูงอายุที่บ้าน (Tieland, Borgonjen-รถบรรทุกสัตว์ภูเขาน้ำแข็ง Van Loon & de
Groot 2012; Westergren, Hagell และ Sjodahl Hammarlund 2014) เอจจิ้งและสรีรวิทยาที่เกี่ยวข้องและ
การเปลี่ยนแปลงทางด้านจิตใจจึงเพิ่มความเสี่ยงของการขาดสารอาหาร การขาดสารอาหารอาจรวมถึงการมีน้ำหนักเกิน / โรคอ้วน
เช่นเดียวกับความหนัก (Westergren et al., 2014) และได้รับการกำหนดให้เป็น "รัฐของสารอาหารที่ขาด
หรือเกิน (หรือความไม่สมดุล) ของพลังงานโปรตีนและสารอาหารอื่น ๆ ที่ทำให้เกิดผลกระทบที่วัดได้
เนื้อเยื่อ / รูปแบบร่างกาย (รูปร่างขนาดและองค์ประกอบ) และฟังก์ชั่นและผลทางคลินิก "(หลั่งไหล et al., 2006, น.
182) บนมืออื่น ๆ ที่ undernutrition ระยะใช้งานเป็นหลัก "ในบริบทของการขาดพลังงานหรือโปรตีน
การบริโภคหรือการดูดซึม ( ... )" (หลั่งไหล et al., 2006, น. 182) สาเหตุของการขาดสารอาหารที่มีความซับซ้อนและมักจะมีความหลากหลาย
และอาจเป็นทั้งเหตุและผลของโรคที่เฉพาะเจาะจงและผลที่ตามมาของการบริโภคอาหารไม่เพียงพอ ใน
ภาพรวมนี้การขาดสารอาหารส่วนใหญ่จะใช้ในบริบทของการขาดสารอาหารเป็นผลมาจากความยากลำบากในการรับประทานอาหาร