Microtuber-inducing Agents In Vitro

Microtuber-inducing Agents In Vitro:
Medium Constituents
Sucrose--The most critical stimulus for tuber formation
in intact potato plants is attributed to sucrose (Wang and Hu
1982; Abbott and Belcher 1986 [reviewed by Ewing and Struik
1992]). Sucrose is essential in vitro for its osmotic effect
(Khuri and Moorby 1995), as an energy source, and, at higher
concentrations, it may have a role as a signal for microtuber
formation (Perl et al. 1991; Simko 1994; Struik and Wiersema
1999). To maximize microtuber induction, sucrose levels are
increased from the 2% to 3% commonly used for lnicropropa-
gation up to 8% to 9%, regardless of growth regulators (Abbot
and Belcher 1986; Garner and Blake 1989; Forti et al. 1991).
Sucrose levels above 8% are not beneficial; no yield differences
were found when induction took place using 8% to 14%
sucrose (Chandra et al. 1992). Once induced, microtuber
growth rates were dependent on sucrose availability; growth
rates were limited by sucrose hydrolysis to glucose and fruc-
tose (Yu et al. 2000).
Nitrogen and nitrogen/carbon ratio--Some cultivars are
more sensitive than others to total nitrogen levels or relative
concentration of nitrate:ammonium in the medium during
micropropagation (Avila et al. 1998) or microtuberization
(Garner and Blake 1989; Sarkar and Nalk 1998). Low nitrogen
in the micropropagation and microtuberization media was
best for microtuberization (Stallknecht and Farnsworth 1979;
Wattimena 1983). Total nitrogen and nitrate:ammonimn levels
were used effectively to improve preconditioning, induction
(Charles et al. 1995; Zarrabeitia et al. 1997; Sarkar and Naik
1998), and microtuber growth (Chen and Liao 1993; Sarkar and
Nalk 1998). Reduced ammonium levels during source plant pre-
conditioning resulted in increased numbers and better synchro-
nization of subsequent microtuber induction (Charles et al.
1995; Zarrabeitia et al. 1997; Vreugdenhil et al. 1998). Increased
nitrate:ammonium (50 mM nitrate:10 mM ammonium com-
pared with 40 mM nitrate:20 mM ammonium) promoted micro-
tuber growth (Chen and Liao 1993). Most (82%) of nficrotubers
in the higher nitrate:ammonium medium weighed >1.0 g com-
pared with o~ly 22% weigt• >1 g in the lower nitrate:ammo-
nia medium after 2 months growth. Changes in total N or
ammonium:nitrate ratios of the medium impact on the relative
N:C levels (Chen and IAao 1993; Avila et al. 1998). The latter is
important in determining carbon use and is reflected in the
amotmt of microtuber dry matter accumulation.
Growth 'regulators and notural p~vducts--There are con-
cerus within the potato seed tuber industry that prolonged
exposure to growth regulators during micropropagation or
microtuberization may unnecessarily risk somatic change.
Growth regulator use has led to such changes or carry-over
effects in other plant systems (Garner and Blake 1989; Bizari
et al. 1995). Microtuber formation in the presence of BAP and
CCC was associated with tuber anomalies in cultivar Desiree,
including round instead of elongated shape, reduced number
of eyes, larger lenticels, and thinner, less well-organized perid-
erm, compared with microtubers formed in growth regulator-
free medium (Nasiruddin and Blake 1994). Accordingly, some
propagators rely entirely on environmental inducing agents
(such as reduced photoperiod or lowered nitrogen levels or
increased nitrate:ammonium ratio), in conjunction with
increased medium sucrose levels. However, many others
employ growth regulators (cytokinins including BAR 2-iP, and
Kn, auxins including NAA) and/or chemical growth retardants
(alar, ancymidol, CCC, coumarin, fluridone, TET).
Thee literature describing the utility of cytokinins and
growth retardants for induction is contradictory, partially
because different cultivars, propagules, and incubation condi-
tions were employed. Plantlets 1 month old with several nodes
generally produced from one to four microtubers (average of
approximately two; consistent with Garner and Blake [1989])
usually at the basal nodes. Exogenous cytokinins may stimu-
late this process (Levy et al. 1993), promoting both microtuber
initiation and growth (Lian et al. 1998), although this is culti-
var-dependent and they may only stimulate growth not induc-
tion (Gopal et al. 1998). Since apical dominance is completely
eliminated in single-node cuttings, exogenous cytokinins were
not necessary for microtuberization and 50% to 75% n-dcrotu-
berization occurred in the presence of ancymidol (5 mgL 1).
Ancynfidol and TET improved synclu'onization of lnicrotuber
induction, without disturbing starch synthesis or patatin gene
expresssion (Perl et al. 1991; Vreugderahil et al. 1994). While
CCC increased tuberization in the presence of BAP (Hussey
and Stacey 1984; Tovar et al. 1985; Estrada et al. 1986; Rosell et
2003 DONNELLY et al.: PRODUCTION AND PERFORMANCE OF POTATO MICROTUBERS 107
al. 1987; Lillo 1989), it retarded microtuber development (Lian
et al: 1998). The use of growth retardants, which usually sup-
press GA synthesis, is not always stimulatory to induction.
Growth retardants may act to stimulate microtuberization only
under weakly inductive conditions such as in the absence of
medium sucrose or under long days (Stecco and Tizio 1982;
Vecchio et al. 1994) and on a cultivar-specific basis. Growth
retardants inhibited tuberization in some cultivars that were
able to microtuberize in their absence (Harvey et al. 1991).
There are many natural products implicated in the induction
process, but much of this information is preliminary and con-
tradictory. For example, tuberonic acid, its glucoside or pre-
cursors, especially methyl jasmonate have been implicated in
tuber induction (Koda et al. 1988; Yoshihara et al. 1989; Kiyota
et al. 1996). Castro et al. (2000) studied tuber development in
vitro to elucidate the role of jasmonic acid (JA). JA promoted
microtuber formation in unrooted but not in rooted cuttings.
This suggested that synthesis of GAs by roots somehow antag-
onized JA action in rooted cuttings. JA may interact with
endogenous GAs in stolon meristems to effect tuber formation.
However, as JA was found at high concentrations in young
tuber periderm (Abdala et al. 1996), an exclusive role for JA in
the tuberization mechanism was discounted (Castro et al. 2000)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Microtuber inducing แทนในเครื่อง: Constituents ปานกลาง ซูโครส - กระตุ้นที่สำคัญที่สุดสำหรับการก่อตัวของหัว ในพืชมันฝรั่งเหมือนเดิมเป็นบันทึกซูโครส (วังและหู 1982 Abbott และ 1986 Belcher [ตรวจทาน โดย Ewing และ Struik 1992]) . ซูโครสเป็นสิ่งจำเป็นในเครื่องมีผลต่อการออสโมติก (Khuri และ Moorby 1995), เป็นพลังงาน และ ที่สูง ความเข้มข้น มันอาจมีบทบาทเป็นสัญญาณสำหรับ microtuber ผู้แต่ง (ภาษาเพิร์ล et al. 1991 Simko 1994 Struik และ Wiersema ปี 1999) การขยาย microtuber เหนี่ยวนำ ซูโครสระดับมี เพิ่มขึ้นจาก 2% ถึง 3% ใช้สำหรับ lnicropropa gation ถึง 8% เป็น 9% โดยหน่วยงานกำกับดูแลการเจริญเติบโต (เจ้าอาวาส และ Belcher 1986 การ์เนอร์และเบลก 1989 Forti et al. 1991) ซูโครสระดับเหนือ 8% ไม่มีประโยชน์ ไม่มีความแตกต่างของผลตอบแทน พบเมื่อเหนี่ยวนำเกิดขึ้นโดยใช้ 8% ถึง 14% ซูโครส (จันทรา et al. 1992) เมื่อเหนี่ยวนำให้ microtuber อัตราการขยายตัวได้ขึ้นอยู่กับห้องว่างซูโครส เจริญเติบโต ราคาถูกจำกัด ด้วยไฮโตรไลซ์ซูโครสกลูโคสและ fruc- tose (Yu et al. 2000) อัตราส่วนของไนโตรเจนและคาร์บอน/ไนโตรเจน - บางพันธุ์มี มีความสำคัญกว่าผู้อื่นระดับไนโตรเจนมาก หรือญาติ ความเข้มข้นของไนเตรต: แอมโมเนียในระหว่างการ micropropagation (หมู่ et al. 1998) หรือ microtuberization (การ์เนอร์และเบลก 1989 Sarkar และ Nalk ปี 1998) ไนโตรเจนต่ำ micropropagation และ microtuberization สื่อได้ ส่วนสำหรับ microtuberization (Stallknecht และฟาร์นสเวิร์ธ 1979 Wattimena 1983) รวมระดับไนโตรเจนและไนเตรต: ammonimn ใช้ได้อย่างมีประสิทธิภาพในการปรับปรุง preconditioning เหนี่ยวนำ (ชาร์ลส์ et al. 1995 Zarrabeitia et al. 1997 Sarkar และ Naik ปี 1998), และการเติบโต microtuber (เฉินและเลี้ยว 1993 Sarkar และ Nalk 1998) ลดระดับแอมโมเนียในโรงงานมาก่อน ปรับให้ตัวเลขเพิ่มขึ้นและดีกว่า synchro- nization เหนี่ยวนำต่อมา microtuber (ชาร์ลส์ et al 1995 Zarrabeitia et al. 1997 Vreugdenhil et al. 1998) เพิ่มขึ้น แอมโมเนียไนเตรต: (50 มม.ไนเตรต: 10 มม.แอมโมเนีย com - pared กับ 40 มม.ไนเตรต: 20 มม.แอมโมเนีย) ส่งเสริมไมโคร - เติบโตหัว (เฉินและเลี้ยว 1993) ส่วนใหญ่ (82%) nficrotubers ในสื่อ: ไนเตรตแอมโมเนียสูงน้ำหนัก > 1.0 g com - pared กับ o ~ ลี 22% weigt• > 1 g ในต่ำกว่าไนเตรต: กระสุน - สื่อ nia หลังจาก 2 เดือนการเจริญเติบโต เปลี่ยนแปลงทั้งหมด N หรือ แอมโมเนียไนเตรต: อัตราส่วนของผลกระทบต่อญาติกลาง ระดับ N:C (เฉินและ IAao 1993 หมู่ et al. 1998) หลังเป็น สำคัญในการกำหนดใช้คาร์บอน และผลในการ amotmt ของสะสมเรื่องแห้ง microtuber เติบโต ' เร็คกูเลเตอร์และ notural p ~ vducts - มีมีคอน - cerus ภายในอุตสาหกรรมหัวเมล็ดมันฝรั่งที่เป็นเวลานาน เร็คกูเลเตอร์เติบโตระหว่าง micropropagation สัมผัส หรือ microtuberization โดยไม่จำเป็นอาจเสี่ยงต่อการเปลี่ยนแปลง somatic ใช้การควบคุมเจริญเติบโตได้นำการเปลี่ยนแปลงดังกล่าวหรือกระเป๋าถือมากกว่า ลักษณะพิเศษในระบบพืชอื่น ๆ (การ์เนอร์และเบลก 1989 Bizari et al. 1995). Microtuber formation in the presence of BAP and CCC was associated with tuber anomalies in cultivar Desiree, including round instead of elongated shape, reduced number of eyes, larger lenticels, and thinner, less well-organized perid- erm, compared with microtubers formed in growth regulator- free medium (Nasiruddin and Blake 1994). Accordingly, some propagators rely entirely on environmental inducing agents (such as reduced photoperiod or lowered nitrogen levels or increased nitrate:ammonium ratio), in conjunction with increased medium sucrose levels. However, many others employ growth regulators (cytokinins including BAR 2-iP, and Kn, auxins including NAA) and/or chemical growth retardants (alar, ancymidol, CCC, coumarin, fluridone, TET). Thee literature describing the utility of cytokinins and growth retardants for induction is contradictory, partially because different cultivars, propagules, and incubation condi- tions were employed. Plantlets 1 month old with several nodes generally produced from one to four microtubers (average of approximately two; consistent with Garner and Blake [1989]) usually at the basal nodes. Exogenous cytokinins may stimu- late this process (Levy et al. 1993), promoting both microtuber initiation and growth (Lian et al. 1998), although this is culti- var-dependent and they may only stimulate growth not induc- tion (Gopal et al. 1998). Since apical dominance is completely eliminated in single-node cuttings, exogenous cytokinins were not necessary for microtuberization and 50% to 75% n-dcrotu- berization occurred in the presence of ancymidol (5 mgL 1). Ancynfidol and TET improved synclu'onization of lnicrotuber induction, without disturbing starch synthesis or patatin gene expresssion (Perl et al. 1991; Vreugderahil et al. 1994). While CCC increased tuberization in the presence of BAP (Hussey and Stacey 1984; Tovar et al. 1985; Estrada et al. 1986; Rosell et 2003 DONNELLY et al.: PRODUCTION AND PERFORMANCE OF POTATO MICROTUBERS 107 al. 1987; Lillo 1989), it retarded microtuber development (Lian et al: 1998). The use of growth retardants, which usually sup- press GA synthesis, is not always stimulatory to induction. Growth retardants may act to stimulate microtuberization only under weakly inductive conditions such as in the absence of medium sucrose or under long days (Stecco and Tizio 1982; Vecchio et al. 1994) and on a cultivar-specific basis. Growth retardants inhibited tuberization in some cultivars that were able to microtuberize in their absence (Harvey et al. 1991). There are many natural products implicated in the induction process, but much of this information is preliminary and con- tradictory. For example, tuberonic acid, its glucoside or pre- cursors, especially methyl jasmonate have been implicated in tuber induction (Koda et al. 1988; Yoshihara et al. 1989; Kiyota et al. 1996). Castro et al. (2000) studied tuber development in
vitro to elucidate the role of jasmonic acid (JA). JA promoted
microtuber formation in unrooted but not in rooted cuttings.
This suggested that synthesis of GAs by roots somehow antag-
onized JA action in rooted cuttings. JA may interact with
endogenous GAs in stolon meristems to effect tuber formation.
However, as JA was found at high concentrations in young
tuber periderm (Abdala et al. 1996), an exclusive role for JA in
the tuberization mechanism was discounted (Castro et al. 2000)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ท่อนพันธุ์ขิงชักนำตัวแทนในหลอดทดลอง:
องค์ประกอบกลางซูโครส - กระตุ้นที่สำคัญที่สุดสำหรับการสร้างหัวในพืชมันฝรั่งเหมือนเดิมประกอบกับน้ำตาลซูโครส(วังและ Hu 1982; แอ๊บบอตและ Belcher 1986 [ตรวจสอบโดยวิงและ Struik 1992]) ซูโครสเป็นสิ่งจำเป็นในหลอดทดลองสำหรับผลการออสโมติกของมัน(Khuri และ Moorby 1995) เป็นแหล่งพลังงานและที่สูงกว่าความเข้มข้นก็อาจมีบทบาทสำคัญเป็นสัญญาณสำหรับท่อนพันธุ์ขิงก่อ(Perl et al, 1991;. Simko 1994; Struik และ Wiersema 1999) เพื่อเพิ่มการเหนี่ยวนำท่อนระดับน้ำตาลจะเพิ่มขึ้นจาก 2% เป็น 3% ที่นิยมใช้สำหรับ lnicropropa- gation ถึง 8% เป็น 9% โดยไม่คำนึงถึงควบคุมการเจริญเติบโต (เจ้าอาวาสและBelcher 1986; การ์เนอร์และเบลค 1989; Forti et al, 1991. .) ระดับซูโครส 8% ดังกล่าวข้างต้นไม่เป็นประโยชน์; ไม่มีความแตกต่างผลตอบแทนที่พบเมื่อเหนี่ยวนำที่เกิดขึ้นโดยใช้ 8% เป็น 14% น้ำตาลซูโครส (จันทรา et al. 1992) เหนี่ยวนำเมื่อท่อนอัตราการเจริญเติบโตขึ้นอยู่กับความพร้อมซูโครส; การเจริญเติบโตของอัตราการถูก จำกัด โดยการย่อยสลายน้ำตาลซูโครสกลูโคสและ fruc- Tose (Yu et al, 2000).. ไนโตรเจนและอัตราไนโตรเจน / คาร์บอน - พันธุ์บางคนมีความสำคัญมากขึ้นกว่าคนอื่นๆ ให้อยู่ในระดับไนโตรเจนทั้งหมดหรือญาติเข้มข้นของไนเตรต: แอมโมเนียมกลาง ในระหว่างการขยาย(Avila et al, 1998.) หรือ microtuberization (การ์เนอร์และเบลค 1989; ซาร์การ์และ Nalk 1998) ไนโตรเจนต่ำในการขยายและสื่อ microtuberization เป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับmicrotuberization (Stallknecht และเทน 1979; Wattimena 1983) ไนโตรเจนทั้งหมดและไนเตรท: ระดับ ammonimn ถูกนำมาใช้อย่างมีประสิทธิภาพในการปรับปรุง preconditioning, การเหนี่ยวนำ(ชาร์ลส์ et al, 1995; Zarrabeitia et al, 1997; ซาร์การ์และ Naik.. 1998) และการเจริญเติบโตท่อนพันธุ์ขิง (Chen และเหลียว 1993; ซาร์การ์และNalk 1998) ลดระดับแอมโมเนียมในช่วงก่อนแหล่งผลิตเครื่องส่งผลให้ตัวเลขที่เพิ่มขึ้นและดีขึ้น synchro- nization ของการเหนี่ยวนำท่อนพันธุ์ขิงที่ตามมา (ชาร์ลส์ et al. 1995; Zarrabeitia et al, 1997;.. Vreugdenhil et al, 1998) เพิ่มไนเตรต: แอมโมเนียม (ไนเตรต 50 มิลลิ: 10 มิลลิแอมโมเนียมสั่งเทียบกับไนเตรตมิลลิ40: 20 มิลลิแอมโมเนียม) การส่งเสริมไมโครการเจริญเติบโตของพืช(Chen และเหลียว 1993) ส่วนใหญ่ (82%) ของ nficrotubers ในไนเตรตสูง: แอมโมเนียมกลางชั่งน้ำหนัก> 1.0 กรัมสั่งPared กับ o ~ 22% เหมือน weigt •> 1 กรัมในไนเตรตต่ำ: ammo- กลาง nia หลังจาก 2 เดือนการเจริญเติบโต การเปลี่ยนแปลงทั้งหมด N หรือแอมโมเนียม: อัตราส่วนไนเตรตของผลกระทบปานกลางญาติรระดับ C (Chen และ IAao 1993; Avila et al, 1998). หลังเป็นสำคัญในการกำหนดใช้คาร์บอนและสะท้อนให้เห็นในamotmt ของท่อนพันธุ์ขิงสะสมวัตถุแห้ง. หน่วยงานกำกับดูแลการเจริญเติบโตและ notural พี ~ vducts - มีดมีCerus ในอุตสาหกรรมเมล็ดพันธุ์หัวมันฝรั่งที่เป็นเวลานานการสัมผัสกับการเจริญเติบโตระหว่างหน่วยงานกำกับดูแลการขยายหรือmicrotuberization ไม่จำเป็นอาจมีความเสี่ยงที่เปลี่ยนแปลงร่างกาย. ใช้ควบคุมการเจริญเติบโตได้นำไปสู่การเปลี่ยนแปลงดังกล่าวหรือดำเนินการมากกว่าผลกระทบในระบบพืชอื่น ๆ (การ์เนอร์และเบลค 1989; Bizari. et al, 1995) ท่อนพันธุ์ขิงก่อตัวในการปรากฏตัวของ BAP และพลเรือนที่เกี่ยวข้องกับความผิดปกติในหัวพันธุ์Desiree, รวมทั้งรอบแทนรูปร่างยาวจำนวนลดลงของตา lenticels ขนาดใหญ่และทินเนอร์น้อยดีจัด perid- ERM เมื่อเทียบกับ microtubers ที่เกิดขึ้นในการเจริญเติบโต regulator- กลางฟรี (Nasiruddin และเบลค 1994) ดังนั้นบางอกุศลอาศัยทั้งหมดในตัวแทนการกระตุ้นให้เกิดสิ่งแวดล้อม(เช่นแสงลดลงหรือลดระดับไนโตรเจนหรือไนเตรตที่เพิ่มขึ้นอัตราส่วนแอมโมเนียม) ร่วมกับระดับน้ำตาลขนาดกลางเพิ่มขึ้น แต่คนอื่น ๆจ้างควบคุมการเจริญเติบโต (cytokinins รวมทั้งบาร์ 2 iP และKn, auxins รวมถึง NAA) และ / หรือสารชะลอการเจริญเติบโตทางเคมี(Alar, ancymidol, CCC, coumarin, fluridone, TET). พระองค์วรรณกรรมอธิบายประโยชน์ของไซโตไคและสารชะลอการเจริญเติบโตของการเหนี่ยวนำเป็นขัดแย้งบางส่วนเพราะสายพันธุ์ที่แตกต่างกัน propagules และสภาวะการบ่ม tions ถูกว่าจ้าง ต้นกล้า 1 เดือนกับโหนดหลายที่ผลิตโดยทั่วไป1-4 microtubers (เฉลี่ยประมาณสอง; สอดคล้องกับการ์เนอร์และเบลค [1989]) ปกติจะอยู่ที่โหนดฐาน cytokinins ภายนอกอาจ stimu- ปลายกระบวนการนี้ (ประกาศ et al. 1993) การส่งเสริมทั้งท่อนพันธุ์ขิงเริ่มต้นและการเจริญเติบโต(เหลียน et al. 1998) แม้นี่จะเป็น culti- var ขึ้นอยู่กับพวกเขาและอาจจะกระตุ้นการเจริญเติบโตไม่ induc- การ (โกปาล et al. 1998) เนื่องจากยอดการปกครองจะสมบูรณ์กำจัดในการตัดโหนดเดียว cytokinins ภายนอกก็ไม่จำเป็นสำหรับmicrotuberization และ 50% ถึง 75% n-dcrotu- berization ที่เกิดขึ้นในการปรากฏตัวของ ancymidol (5 MGL 1). Ancynfidol และ TET synclu'onization ดีขึ้นของ lnicrotuber เหนี่ยวนำโดยไม่รบกวนการสังเคราะห์แป้งหรือ patatin ยีนexpresssion (Perl et al, 1991;.. Vreugderahil et al, 1994) ในขณะที่ซีซีซีเพิ่มขึ้น tuberization ในการปรากฏตัวของ BAP (ฮัซเซย์และStacey 1984; โตวา et al, 1985;. เอสตราดา et al, 1986;. Rosell et 2003 DONNELLY et al .: การผลิตและประสิทธิภาพของมันฝรั่ง MICROTUBERS 107 อัล 1987. Lillo 1989) มันพัฒนาท่อนพันธุ์ขิงปัญญาอ่อน (เหลียน, et al: 1998) การใช้สารชะลอการเจริญเติบโตซึ่งมักจะสนับสนุนกดสังเคราะห์ GA, ไม่เคยที่จะกระตุ้นการเหนี่ยวนำ. สารชะลอการเจริญเติบโตอาจทำหน้าที่ในการกระตุ้น microtuberization เพียงภายใต้เงื่อนไขที่นำเข้ามาอย่างอ่อนเช่นในกรณีที่ไม่มีของน้ำตาลซูโครสกลางหรือต่ำกว่าวันยาว(Stecco และ Tizio 1982 ; เวคคิโอ et al, 1994) และบนพื้นฐานพันธุ์เฉพาะ. การเจริญเติบโตของสารยับยั้ง tuberization ในบางสายพันธุ์ที่มีความสามารถที่จะmicrotuberize ในกรณีที่ไม่มีของพวกเขา (ฮาร์วีย์ et al. 1991). มีผลิตภัณฑ์ธรรมชาติหลายอย่างที่เกี่ยวข้องในการเหนี่ยวนำที่มีกระบวนการ แต่มากของข้อมูลนี้เป็นข้อมูลเบื้องต้นและทำา tradictory ยกตัวอย่างเช่นกรด tuberonic, glucoside หรือก่อนของเคอร์เซอร์โดยเฉพาะอย่างยิ่งjasmonate เมธิลมีส่วนเกี่ยวข้องในการเหนี่ยวนำหัว(Koda et al, 1988;. Yoshihara et al, 1989;. Kiyota et al, 1996). คาสโตร, et al (2000) ศึกษาการพัฒนาหัวในหลอดทดลองเพื่ออธิบายบทบาทของกรดjasmonic นี้ (JA) JA การเลื่อนตำแหน่งการก่อตัวท่อนพันธุ์ขิงในunrooted แต่ไม่ได้อยู่ในการตัดราก. นี้ชี้ให้เห็นว่าการสังเคราะห์ของก๊าซรากอย่างใด antag- กระทำ JA onized ในตัดราก JA อาจโต้ตอบกับGAs ภายนอกใน meristems stolon ที่จะทำให้เกิดการก่อตัวหัว. แต่เป็นเจถูกพบในความเข้มข้นสูงในหนุ่มสาวหัว periderm (Abdala et al. 1996) มีบทบาทพิเศษสำหรับ JA ในกลไกtuberization ถูกลด (คาสโตร, et al . 2000)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

microtuber กระตุ้นสารในหลอดทดลอง :

) -- องค์ประกอบสำคัญที่สุดสำหรับใช้กระตุ้นการสร้างหัวมัน
ในพืชมันฝรั่งเหมือนเดิมว่า ซูโครส ( วังและ Hu
1982 ; Abbott และเบลเชอร์ 1986 [ และการทบทวนโดยวิงสตรูอิก
1992 ] ) ซูโครสเป็นสิ่งจำเป็นในร่างกาย
ผลกระทบออสโมซิส ( khuri และ moorby 1995 ) เป็นแหล่งพลังงาน และที่ความเข้มข้นสูง
,มันอาจมีบทบาทเป็นสัญญาณการเกิด microtuber
( Perl et al . 1991 ; simko 1994 ; และสตรูอิก wiersema
1999 ) เพื่อเพิ่มการ microtuber ซูโครสระดับ
เพิ่มขึ้นจาก 2% เป็น 3% ที่ใช้โดยทั่วไปสำหรับ lnicropropa -
gation ถึง 8% 9% ไม่ว่าสารควบคุมการเจริญเติบโต ( เจ้าอาวาส
เบลเชอร์และ 1986 ; การ์เนอร์และ Blake 1989 ; ฟอร์ตี้ et al . 1991 )
ระดับซูโครสเหนือ 8 % ไม่เป็นประโยชน์ ;ไม่พบความแตกต่างของผลผลิต
เมื่อเหนี่ยวนำที่เกิดขึ้นโดยใช้ 8 % เป็น 14 %
ซูโครส ( จันทรา et al . 1992 ) เมื่อเกิดอัตราการเจริญเติบโต microtuber
ขึ้นอยู่กับปริมาณห้องพัก ; อัตราการเจริญเติบโต
ถูกจำกัดด้วยน้ำตาลซูโครสและการย่อยสลายกลูโคส fruc -
tose ( ยู et al . 2000 )
ไนโตรเจนและอัตราส่วนไนโตรเจนคาร์บอน -- บางพันธุ์มี
ความอ่อนไหวกว่าคนอื่นในระดับความเข้มข้นของไนโตรเจนทั้งหมด หรือญาติของไนเตรตแอมโมเนียม
:
) ในช่วงการขยายพันธุ์ ( Avila et al . 1998 ) หรือ microtuberization
( การ์เนอร์และ Blake 1989 ; ซาร์คาร์ และ nalk 1998 )
ไนโตรเจนต่ำในการขยายพันธุ์ และ microtuberization สื่อ
ที่ดีที่สุดสำหรับ microtuberization ( stallknecht และฟรานส์เวิร์ธ 1979 ;
wattimena 1983 )ปริมาณทั้งหมดของไนโตรเจนและไนเตรท : ammonimn ระดับ
ถูกใช้อย่างมีประสิทธิภาพเพื่อปรับปรุง preconditioning induction
( Charles et al . 1995 ; zarrabeitia et al . ปี 1997 และ 1998 ; ซาร์คาร์โดย
) และการเติบโต microtuber ( เฉินและเหลียว 1993 ; ซาร์คาร์และ
nalk 1998 ) ลดระดับแอมโมเนียในแหล่งปลูกก่อน
ปรับให้ตัวเลขที่เพิ่มขึ้นและดีกว่า -
ซิงโครnization อุปนัย microtuber ตามมา ( ชาร์ลส์ et al .
1995 ; zarrabeitia et al . 1997 ; vreugdenhil et al . 1998 ) เพิ่ม : แอมโมเนียมไนเตรท
( 50 มม. 10 มม. แอมโมเนียมไนเตรทรี -
pared กับ 40 มม. 20 มม. แอมโมเนียมไนเตรท : ให้เป็น Micro -
เหง้าเจริญ ( เฉินและเหลียว 1993 ) มากที่สุด ( 82% ) ของ nficrotubers
ในสูงกว่าไนเตรทแอมโมเนียปานกลาง : ชั่ง > com - 1.0 g
pared กับ O ~ LY 22 % WEIGT - > 1 กรัมในเตรทลด : กระสุน -
สนช. ปานกลาง หลังจาก 2 เดือน การเจริญเติบโต การเปลี่ยนแปลงของไนโตรเจน แอมโมเนียไนเตรทหรือ
: อัตราส่วนของอาหารต่อญาติ
n : C ระดับ ( เฉินและ iaao 1993 ; Avila et al . 1998 ) ส่วนที่สำคัญในการกำหนดและคาร์บอนใช้

amotmt สะท้อนให้เห็นในการสะสมน้ำหนักแห้งของ microtuber .
สารควบคุมการเจริญเติบโต และ notural P ' ~ vducts -- มีคอน -
CERUS ภายในพันธุ์มันฝรั่งหัวอุตสาหกรรมที่ยืดเยื้อ
การเปิดรับสารควบคุมการเจริญเติบโตในการขยายพันธุ์หรือ
microtuberization อาจไม่จำเป็นความเสี่ยงร่างกายเปลี่ยน
ควบคุมการเจริญเติบโตใช้ได้นำไปสู่การเปลี่ยนแปลงดังกล่าว หรือมีมากกว่าผลในระบบพืชอื่น ๆ ( เก็บและ Blake 1989 ; bizari
et al . 1995 )