The beginning of the "swing" sound

The beginning of the "swing" sound is difficult to pinpoint, but a variety of development in jazz of the late 1920s led to this new form in New York, featuring written arrangements and led by musicians such as Don Redman, Duke ellington. Employment for these groups came from large ballrooms, where a large ensemble was appropriate and organized arrangements featuring both improvisation and ensemble playing were used. While "two-beat" styles remained popular, especially with the white dance bands, black and white audiences began to listen and dance to a new style of jazz that featured a more restrained,"flat-four" feel to the music. The development of this style had a profound effect on the drummer and the entire rhythm section, which by the early 1930s included plano, drums, string bass , and guitar.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ต้นเสียง "สวิง" เป็นเรื่องยากที่จะระบุ แต่หลากหลายพัฒนาในแจ๊ส 1920 สายนำฟอร์มนี้ใหม่ในนิวยอร์ก แห่งจัดเป็นลายลักษณ์อักษร และนำ โดยนักดนตรีเช่นดอน Redman ดยุคอีลิงตัน จ้างงานสำหรับกลุ่มเหล่านี้มาจากบอลขนาดใหญ่ ที่วงดนตรีขนาดใหญ่มีความเหมาะสม และใช้จัดระเบียบก่อและวงดนตรีเล่น ในขณะที่ลักษณะ "สองจังหวะ" ยังคงนิยม โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับผู้ชมวง สีดำและสีขาวขาวเต้นเริ่มฟัง และเต้นแบบใหม่ของดนตรีแจ๊สที่ restrained มากที่โดดเด่น "แบนสี่" รู้สึกเพลง การพัฒนาลักษณะนี้มีผลอย่างยิ่งในการตีกลองและส่วนจังหวะทั้งหมด ซึ่ง โดยช่วงต้น 1930 รวม plano กลอง เบสสตริง และกีต้าร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จุดเริ่มต้นของ "แกว่ง" เสียงเป็นเรื่องยากที่จะระบุ แต่ความหลากหลายของการพัฒนาในดนตรีแจ๊สของปลายปี 1920 นำไปสู่​​รูปแบบใหม่ในนิวยอร์กที่มีการเตรียมการเขียนและนำโดยนักดนตรีเช่นดอนเรดแมน Duke Ellington การจ้างงานสำหรับกลุ่มคนเหล่านี้มาจากห้องบอลรูมขนาดใหญ่ที่วงดนตรีขนาดใหญ่ที่มีความเหมาะสมและจัดเตรียมการที่มีทั้งการปรับตัวและการเล่นวงดนตรีที่ถูกนำมาใช้ ในขณะที่ "สองตี" รูปแบบคงเป็นที่นิยมโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับวงดนตรีเต้นรำสีขาวผู้ชมดำและสีขาวเริ่มที่จะรับฟังและเต้นรำไปกับรูปแบบใหม่ของดนตรีแจ๊สที่ให้ความสำคัญยับยั้งมากขึ้น "แบนสี่" รู้สึกไปกับเสียงเพลง พัฒนารูปแบบนี้มีผลกระทบอย่างลึกซึ้งต่อมือกลองและจังหวะส่วนทั้งหมดซึ่งโดยในช่วงต้นปี 1930 รวมถึงพลาโน, กลอง, เบสสตริงและกีต้าร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จุดเริ่มต้นของ " แกว่ง " ฟังดูเป็นเรื่องยากที่จะหา แต่ความหลากหลายของการพัฒนาในแจ๊สของปลาย 1920 นำไปสู่รูปแบบใหม่นี้ในนิวยอร์กที่มีเขียนจัดเรียงและนำโดยนักดนตรีเช่นก็ เรดแมน ดุ๊ก เอลลิงตัน . การจ้างงานในกลุ่มเหล่านี้มาจากห้องบอลรูมขนาดใหญ่วงดนตรีขนาดใหญ่ที่เหมาะสมและการจัดระเบียบการจัดเรียงที่มีทั้งวงดนตรีและเล่นเพลงแบบ ในขณะที่สอง " ชนะ " รูปแบบที่ยังคงเป็นที่นิยมโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับวงดนตรีเต้นรำสีขาว , ผู้ชมสีดำและสีขาวเริ่มฟังและเต้นสไตล์ใหม่ของแจ๊สที่โดดเด่นเป็นยับยั้งเพิ่มเติม " แบนี่ " ความรู้สึกฟังเพลงการพัฒนารูปแบบนี้ได้ลึกซึ้งต่อ มือกลอง และส่วนของจังหวะทั้งหมด ซึ่งโดยรวมหลังทศวรรษ 1930 , กลอง , เบส , สตริงและกีต้าร์