Methods Double-blind, randomized co

Methods Double-blind, randomized controlled trial including patients recently treated for an episode of leg cellulitis. Recruitment took place in 20 hospitals. Randomization was by computer-generated code, and treatments allocated by post from a central pharmacy. Participants were enrolled for a maximum of 3 years and received their randomized treatment for the first 6 months of this period.

Results Participants (n = 123) were randomized (31% of target due to slow recruitment). The majority (79%) had suffered one episode of cellulitis on entry into the study. The primary outcome of time to recurrence of cellulitis included all randomized participants and was blinded to treatment allocation. The hazard ratio (HR) showed that treatment with penicillin reduced the risk of recurrence by 47% [HR 0·53, 95% confidence interval (CI) 0·26–1·07, P = 0·08]. In the penicillin V group 12/60 (20%) had a repeat episode compared with 21/63 (33%) in the placebo group. This equates to a number needed to treat (NNT) of eight participants in order to prevent one repeat episode of cellulitis [95% CI NNT(harm) 48 to ∞ to NNT(benefit) 3]. We found no difference between the two groups in the number of participants with oedema, ulceration or related adverse events.

Conclusions Although this trial was limited by slow recruitment, and the result failed to achieve statistical significance, it provides the best evidence available to date for the prevention of recurrence of this debilitating condition.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิธีสองคนตาบอด randomized ทดลองควบคุมรวมถึงผู้ป่วยที่เพิ่ง รับการรักษาตอนเลก cellulitis สรรหาเอาสถานที่ในโรงพยาบาล 20 Randomization ด้วยรหัสที่สร้างขึ้นจากคอมพิวเตอร์ รักษาปันส่วนทางไปรษณีย์จากร้านขายยาเซ็นทรัลได้ ผู้เข้าร่วมลงทะเบียนเกิน 3 ปี และได้รับการบำบัด randomized สำหรับ 6 เดือนแรกของรอบระยะเวลานี้

ผลลัพธ์ผู้เข้าร่วม (n = 123) ได้ randomized (31% ของเป้าหมายเนื่องจากการสรรหาบุคลากรช้า) ส่วนใหญ่ (79%) ได้รับความเดือดร้อนตอนหนึ่งของ cellulitis ในรายการในการศึกษา ผลลัพธ์หลักเวลาเกิดของ cellulitis รวม randomized ร่วม และถูกมองไม่เห็นการรักษาการปันส่วน อัตราส่วนอันตราย (HR) พบว่า การรักษา ด้วยยาเพนนิซิลลินลดความเสี่ยงของการเกิดขึ้น โดย 47% [HR 0·53, 95% ช่วงความเชื่อมั่น (CI) 0·26 – 1·07, P = 0·08] ในกลุ่มยาเพนนิซิลลิน V 12/60 (20%) มีตอนซ้ำที่เปรียบเทียบกับ 21/63 (33%) ในกลุ่มยาหลอก นี้เท่ากับตัวเลขที่จำเป็นในการรักษา (NNT) ของผู้เรียน 8 การป้องกันตอนหนึ่งซ้ำของ cellulitis [95% CI NNT(harm) 48 ถึง∞เป็น NNT(benefit) 3] เราพบไม่มีความแตกต่างระหว่างสองกลุ่มจำนวนร่วมกับ oedema, ulceration หรือเกี่ยวข้องร้ายเหตุการณ์

สรุปถึงแม้ว่าการทดลองนี้ถูกจำกัด โดยสรรหาบุคลากรช้า และผลล้มเหลวให้มีนัยสำคัญทางสถิติ มีหลักฐานดีมีวันที่สิ้นสุดสำหรับการป้องกันการเกิดซ้ำของเงื่อนไขนี้ debilitating

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิธีการดับเบิลตาบอดทดลองควบคุมแบบสุ่มรวมทั้งผู้ป่วยที่เพิ่งได้รับการรักษาสำหรับกรณีของขาเซลลูไล การสรรหาที่เกิดขึ้นในโรงพยาบาล 20 โดยการสุ่มรหัสที่คอมพิวเตอร์สร้างขึ้นและทรีทเมนท์ดูแลจัดสรรโดยโพสต์จากร้านขายยากลาง ผู้เข้าร่วมได้รับการคัดเลือกไม่เกิน 3 ปีและได้รับการรักษาแบบสุ่มของพวกเขาสำหรับ 6 เดือนแรกของปีนี้ในช่วงเวลาผลผู้เข้าร่วม (n = 123) ได้รับการสุ่ม (31% ของเป้าหมายเนื่องจากการชะลอการรับสมัคร) ส่วนใหญ่ (79%) ได้รับความตอนหนึ่งของเซลลูไลในการเข้าสู่การศึกษา ผลหลักของเวลาในการกำเริบของเซลลูไลรวมถึงผู้เข้าร่วมการสุ่มและเป็นคนตาบอดกับการจัดสรรการรักษา ค่า hazard ratio (HR) แสดงให้เห็นว่าการรักษาด้วยยาปฏิชีวนะลดความเสี่ยงของการเกิดขึ้นอีก 47% [HR 0 · 53, 95% confidence interval (CI) 0 · 26-1 · 07 P = 0 · 08] ในกลุ่มยาปฏิชีวนะ V 12/60 (20%) มีเหตุการณ์ซ้ำเมื่อเทียบกับ 21/63 (33%) ในกลุ่มยาหลอก นี้เท่ากับจำนวนที่จำเป็นในการรักษา (NNT) ในแปดผู้เข้าร่วมในการที่จะป้องกันไม่ให้เหตุการณ์ซ้ำหนึ่งของเซลลูไล [95% CI NNT (อันตราย) 48 ถึง∞จะ NNT (ผลประโยชน์) 3] เราพบความแตกต่างระหว่างทั้งสองกลุ่มในจำนวนผู้เข้าร่วมที่มีอาการบวมน้ำ, แผลหรือเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์สรุปแม้ว่าการทดลองนี้ถูก จำกัด ด้วยการรับสมัครช้าและผลที่ไม่สามารถบรรลุนัยสำคัญทางสถิติก็มีหลักฐานที่ดีที่สุดที่มีอยู่เพื่อวันที่สำหรับ การป้องกันการเกิดซ้ำของสภาพนี้ แต่อย่างใด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิธีการสองครั้งที่ตาบอด การวิจัยเชิงทดลองแบบสุ่มและมีกลุ่มควบคุม ได้แก่ ผู้ป่วยที่เพิ่งได้รับการรักษาตอนขาโรคผิวหนัง สรรหาเอาสถานที่ใน 20 แห่ง ควบคุมโดยสร้างรหัสและการจัดสรรโดยโพสต์จากร้านขายยากลาง เข้าร่วมลงทะเบียนเรียนให้สูงสุด 3 ปี และได้รับการรักษาแบบสุ่มของพวกเขาสำหรับ 6 เดือนแรกของรอบระยะเวลานี้ .

ผลลัพธ์ผู้เข้าร่วม ( n = 123 ) สุ่ม ( 31 % ของเป้าหมายเนื่องจากชะลอการสรรหา ) ส่วนใหญ่ ( ร้อยละ 79 ) ได้รับความเดือดร้อนตอนหนึ่งของโรคผิวหนังที่เข้าศึกษา ผลหลักของเวลาในการเกิดโรคผิวหนังรวมจำนวนผู้เข้าร่วมและตาบอดเพื่อการรักษาอัตราส่วนอันตราย ( HR ) พบการรักษาด้วยยาปฏิชีวนะ ลดความเสี่ยงของการเกิด โดย 47% [ HR 0 ด้วย 53 , ช่วงความเชื่อมั่น 95% ( CI ) 0 ด้วย 26 – 1 ด้วย 07 , p = 0 ด้วย 08 ] ในกลุ่มเพนนิซิลลินวี 12 / 60 ( 20% ) มีซ้ำตอนเทียบกับ 21 / 63 ( 33% ) ในกลุ่มยาหลอกนี้เท่ากับจำนวนที่จำเป็นเพื่อรักษา ( nnt ) แปดผู้เข้าร่วมเพื่อป้องกันตอนซ้ําของโรคผิวหนัง [ 95%CI nnt ( อันตราย ) ต้อง∞เพื่อ nnt ( ประโยชน์ ) 3 ] เราไม่พบความแตกต่างระหว่างสองกลุ่มในหมายเลขของผู้ที่มีอาการบวมน้ำ ulceration หรือเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ , Syn .

สรุปแม้ว่าการทดลองนี้ถูก จำกัด โดยการสรรหาช้าและผลล้มเหลวที่จะบรรลุอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ และมีหลักฐานที่ดีที่สุดที่มีอยู่เสมอเพื่อป้องกันการกลับมาของอาการ debilitating .