Essentially, current trials do conc

Essentially, current trials do conclude a beneficial effect of antibiotic prophylaxis on reducing infection rates. Antibiotic prophylaxis does not however convincingly reduce patient mortality rates. Furthermore a lack of long term follow-up measures including those of functional outcomes necessitates further large cohort studies. Paralleling this need for future research is the benefit of identifying further indicators of PSP to identify at-risk groups whom could benefit from preventative antibiotics. One theory is that recognising hypoxia can identify those at risk of aspiration who subsequently develop PSP.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลัก ปัจจุบันทดลองสรุปผลประโยชน์ของการป้องกันโรคยาปฏิชีวนะในการลดอัตราการติดเชื้อ ยาปฏิชีวนะป้องกันโรคลดอัตราการตายของผู้ป่วยอย่างไรก็ตามงาน นอกจากนี้ การขาดของยาวระยะติดตามผลมาตรการรวมทั้งผลการทำงาน necessitates เพิ่มเติมงานใหญ่ศึกษา ประโยชน์ของการระบุตัวชี้วัดของ PSP เพื่อระบุกลุ่มที่มีความเสี่ยงที่จะได้ประโยชน์จากยาปฏิชีวนะป้องกันเพิ่มเติมคือ paralleling นี้จำเป็นสำหรับการวิจัยในอนาคต ทฤษฎีหนึ่งกล่าวว่า ตระหนักถึงกรณีสามารถระบุผู้ที่มีความทะเยอทะยานที่ต่อมาพัฒนา PSP

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โดยพื้นฐานแล้วการทดลองในปัจจุบันไม่สรุปผลประโยชน์ของยาปฏิชีวนะป้องกันในการลดอัตราการติดเชื้อ ยาปฏิชีวนะป้องกันไม่ แต่เชื่อลดอัตราการตายของผู้ป่วย นอกจากนี้การขาดระยะยาวมาตรการติดตามรวมถึงการทำหน้าที่ต่อไปจำเป็นต้องศึกษาการศึกษาขนาดใหญ่ ขนานจำเป็นในการวิจัยในอนาคตที่เป็นประโยชน์ในการระบุตัวชี้วัดต่อไปของ PSP ที่จะระบุกลุ่มที่มีความเสี่ยงผู้ที่ได้รับประโยชน์จากการใช้ยาปฏิชีวนะเชิงป้องกัน ทฤษฎีหนึ่งคือการที่ตระหนักถึงการขาดออกซิเจนสามารถระบุผู้ที่มีความเสี่ยงการสำลักซึ่งต่อมาพัฒนา PSP

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นหลัก , การทดลองปัจจุบันทำสรุปประโยชน์ผลของยาปฏิชีวนะในการลดอัตราการติดเชื้อ ยาปฏิชีวนะไม่ได้แต่ทำให้ลดอัตราการตายของผู้ป่วย นอกจากนี้การขาดมาตรการการติดตามผลระยะยาวรวมทั้งผลการทำงานจำเป็นต้องศึกษาเพิ่มเติมตามแผนใหญ่ นี้ต้องขนานวงจรแปลงผันสำหรับการวิจัยในอนาคต เป็นประโยชน์ในการระบุตัวชี้วัดเพิ่มเติมของ PSP เพื่อระบุกลุ่มเสี่ยงที่อาจได้รับประโยชน์จากการป้องกันยาปฏิชีวนะ ทฤษฎีหนึ่งก็คือการตระหนักถึงภาวะสามารถระบุผู้ที่เสี่ยงต่อการสำลักที่ต่อมาพัฒนา PSP