with a flow of excellent precepts a

with a flow of excellent precepts and reasoning. But Conradin said nothing: there was nothing to be said. Something perhaps in his white set face gave her a momentary qualm, for at tea that afternoon there was toast on the table, a delicacy which she usually banned on the ground that it was bad for him; also because the making of it ``gave trouble,'' a deadly offence in the middle-class feminine eye.

``I thought you liked toast,'' she exclaimed, with an injured air, observing that he did not touch it.

``Sometimes,'' said Conradin.

In the shed that evening there was an innovation in the worship of the hutch-god. Conradin had been wont to chant his praises, tonight be asked a boon.

``Do one thing for me, Sredni Vashtar.''

The thing was not specified. As Sredni Vashtar was a god he must be supposed to know. And choking back a sob as he looked at that other empty comer, Conradin went back to the world he so hated.

And every night, in the welcome darkness of his bedroom, and every evening in the dusk of the tool-shed, Conradin's bitter litany went up: ``Do one thing for me, Sredni Vashtar.''

Mrs. De Ropp noticed that the visits to the shed did not cease, and one day she made a further journey of inspection.

``What are you keeping in that locked hutch?'' she asked. ``I believe it's guinea-pigs. I'll have them all cleared away.''

Conradin shut his lips tight, but the Woman ransacked his bedroom till she found the carefully hidden key, and forthwith marched down to the shed to complete her discovery. It was a cold afternoon, and Conradin had been bidden to keep to the house. From the furthest window of the dining-room the door of the shed could just be seen beyond the corner of the shrubbery, and there Conradin stationed himself. He saw the Woman enter, and then be imagined her opening the door of the sacred hutch and peering down with her short-sighted eyes into the thick straw bed where his god lay hidden. Perhaps she would prod at the straw in her clumsy impatience. And Conradin fervently breathed his prayer for the last time. But he knew as he prayed that he did not believe. He knew that the Woman would come out presently with that pursed smile he loathed so well on her face, and that in an hour or two the gardener would carry away his wonderful god, a god no longer, but a simple brown ferret in a hutch. And he knew that the Woman would triumph always as she triumphed now, and that he would grow ever more sickly under her pestering and domineering and superior wisdom, till one day nothing would matter much more with him, and the doctor would be proved right. And in the sting and misery of his defeat, he began to chant loudly and defiantly the hymn of his threatened idol:

Sredni Vashtar went forth,
His thoughts were red thoughts and his teeth were white.
His enemies called for peace, but he brought them death.
Sredni Vashtar the Beautiful.
And then of a sudden he stopped his chanting and drew closer to the window-pane. The door of the shed still stood ajar as it had been left, and the minutes were slipping by. They were long minutes, but they slipped by nevertheless. He watched the starlings running and flying in little parties across the lawn; he counted them over and over again, with one eye always on that swinging door. A sour-faced maid came in to lay the table for tea, and still Conradin stood and waited and watched. Hope had crept by inches into his heart, and now a look of triumph began to blaze in his eyes that had only known the wistful patience of defeat. Under his breath, with a furtive exultation, he began once again the pæan of victory and devastation. And presently his eyes were rewarded: out through that doorway came a long, low, yellow-and-brown beast, with eyes a-blink at the waning daylight, and dark wet stains around the fur of jaws and throat. Conradin dropped on his knees. The great polecat-ferret made its way down to a small brook at the foot of the garden, drank for a moment, then crossed a little plank bridge and was lost to sight in the bushes. Such was the passing of Sredni Vashtar.
``Tea is ready,'' said the sour-faced maid; ``where is the mistress?'' ``She went down to the shed some time ago,'' said Conradin. And while the maid went to summon her mistress to tea, Conradin fished a toasting-fork out of the sideboard drawer and proceeded to toast himself a piece of bread. And during the toasting of it and the buttering of it with much butter and the slow enjoyment of eating it, Conradin listened to the noises and silences which fell in quick spasms beyond the dining-room door. The loud foolish screaming of the maid, the answering chorus of wondering ejaculations from the kitchen region, the scuttering footsteps and hurried embassies for outside help, and then, after a lull, the scared sobbings and the shuffling tread of those who bore a heavy burden into the house.

``Whoever will break it to the poor child? I couldn't for the life of me!'' exclaimed a shrill voice. And while they debated the matter among themselves, Conradin made himself another piece of toast.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ด้วยกระแสแห่งศีลและเหตุผล แต่ Conradin ว่า ไม่มีอะไร: ไม่มีอะไรที่จะพูด บางทีในหน้าตั้งค่าของเขาขาวให้เธอ qualm อับ สำหรับที่ชายามบ่ายที่มีขนมปังบนโต๊ะ อาหารที่เธอมักจะห้ามเราว่า มันไม่ดีสำหรับเขา นอกจากนี้เนื่องจากการทำของ '' ให้ปัญหา"คดีความผิดที่ร้ายแรงในชั้นกลางผู้หญิงตา

'' ฉันคิดว่า คุณชอบขนมปังปิ้ง เธอทางหลุดรอด มีอากาศบาดเจ็บ สังเกตว่า เขาไม่ได้สัมผัสมัน

กล่าวว่า ''บาง Conradin.

ในโรงเย็นนั้นมีเป็นนวัตกรรมของ hutch-พระบูชา Conradin ได้เคยชินกับการสวดมนต์สรรเสริญเขา คืนนี้ขอบุญ

'' ทำสิ่งหนึ่งสำหรับฉัน Sredni Vashtar '

ไม่มีระบุสิ่ง เป็น Sredni Vashtar ถูกพระเจ้าเขาต้องควรรู้ Choking กลับเป็น sob เป็นเขามองที่อื่นผู้มาว่าง Conradin ไปกลับยังโลกจึงเกลียดชัง

และทุกคืน ในที่มืดต้อนรับห้องนอนของเขา และเย็นในค่ำของโรงเครื่องมือ litany ขมของ Conradin ขึ้นไป: ''ทำสิ่งหนึ่งสำหรับฉัน Sredni Vashtar '

นาง เด Ropp สังเกตว่า ชมโรงได้ประทับ และวันหนึ่งเธอทำการเดินทางต่อไปของการตรวจสอบ

'' สิ่งคุณเก็บใน hutch ที่ล็อก ' ที่เธอถาม '' ผมเป็นหนูตะเภา จะมีทั้งหมดถูกล้างออกไป ''

Conradin ปิดริมฝีปากของเขาแน่น แต่ผู้หญิง ransacked ห้องนอนเขาจนเธอพบกุญแจซ่อนไว้อย่างระมัดระวัง และ forthwith เดินลงโรงการค้นพบของเธอ ก็บ่ายเย็น และ Conradin ได้ถูกห้ามไม่ให้เข้าไปเก็บไว้ที่บ้าน จากหน้าต่างอยู่ไกลสุดของห้องครัว ประตูโรงสามารถเพียงเห็นได้นอกเหนือจากมุมเรียบ และ Conradin มีประจำอยู่ที่ตัวเอง เขาเห็นผู้หญิงใส่ แล้ว จินตนาการของเธอเปิดประตูของ hutch ศักดิ์สิทธิ์และลงทุกทีกับดวงตาของเธอสั้น sighted เตียงฟางหนาที่พระเจ้าวางซ่อนไว้ บางทีเธอจะกระทุ้งที่ฟางที่ในเธอร้อนรนป้ำ ๆ และ Conradin fervently หายใจละหมาดของเขาเป็นครั้งสุดท้าย แต่เขารู้ว่าเป็นเขาอธิษฐานว่า เขาไม่เชื่อ เขารู้ว่า ผู้หญิงจะออกมาปัจจุบันดีที่ pursed เขา loathed ดีบนใบหน้าของเธอ และว่า ในหนึ่งชั่วโมงหรือสอง คนสวนจะเฉี่ยวเขาพระวิเศษ พระเจ้าอีกต่อไป แต่น้ำตาลอย่าง ferret ใน hutch เป็น และเขารู้ว่า ผู้หญิงจะชัยชนะเสมอเป็นนาง triumphed ตอนนี้ ว่า เขาจะเติบโต sickly เคยขึ้นภายใต้ภูมิปัญญาของเธอ pestering และ domineering และห้องซูพีเรีย จนถึงวันหนึ่งอะไรจะเรื่องมากกับเขา และแพทย์จะได้พิสูจน์ขวา และในความทุกข์ยากของเขาพ่ายแพ้และต่อย เขาเริ่มที่จะสวดมนต์ดัง และ defiantly สวดของไอดอลของเขาคาม:

Sredni Vashtar ไปข้างหน้า,
ความคิดของเขามีความคิดสีแดง และฟันของเขาเป็นสีขาว
ศัตรูของเขาเรียกร้องสันติภาพ แต่เขานำพวกเขาตาย
Sredni Vashtar สวยขึ้น
แล้วแบบฉับพลันเขาหยุดสวดมนต์ของเขา และดึงเข้าไปยังบานหน้าต่างงาน ประตูห้องสแตนดาร์ดยังอยู่ ajar ได้ถูกทิ้ง และการไม่ลื่นไถลโดย พวกเขานาทีนาน แต่ก็เล็ดรอดโดยอย่างไรก็ตาม เขาดู starlings รัน และบินข้ามสนามหญ้า ในปาร์ตี้เล็ก ๆ เขานับรวมพวกเขาเล่า มีตาเสมอในประตูที่ swinging แม่บ้านหน้าเปรี้ยวมาเพื่อวางตารางการชา และ Conradin ยังคงยืนรอ และดู หวังได้พ้นนิ้วเข้าไปในหัวใจของเขา และตอนนี้ ดูชัยเริ่มไฟลุกโชนในตาของเขาได้รู้จักความอดทน wistful ความพ่ายแพ้ ภายใต้ลมหายใจของเขา กับ exultation ลับ ๆ ล่อ ๆ เขาเริ่มอีกครั้ง pæan ของชัยชนะและทำลายล้าง ปัจจุบันตาของเขาได้รับรางวัล: ออกผ่านประตูมานาน ต่ำ สีเหลือง และน้ำตาลสัตว์ กับการกะพริบการตาในกาล waning และเข้มเปียกคราบสกปรกรอบ ๆ ขนคอและก็ว่า Conradin ลดลงบนเข่าของเขา ดื่มดี polecat-เฟอร์เร็ตทำทางลงธารน้ำเล็ก ๆ ที่สวน ครู่ จากนั้นข้ามสะพานแผ่นเล็กน้อย และหายไปกับตาในพุ่มไม้ เช่นไม่ผ่านของ Sredni Vashtar.
'' ชาพร้อม กล่าวว่า การทำความสะอาดหน้าเปรี้ยว ''อยู่ที่เล็กที่ไหน '' ''เธอไปลงโรงในบางเวลาที่ผ่านมา กล่าวว่า Conradin และใน ขณะแม่ไปเรียกเธอเล็กชา Conradin จับ toasting-ส้อมจากลิ้นชักตู้ และครอบครัวกับขนมปังปิ้งเองชิ้นขนมปัง และในระหว่าง toasting มันและ buttering มันเนยมากและหย่อนช้ากิน Conradin ฟังเสียงและ silences ซึ่งกระตุกอย่างรวดเร็วนอกเหนือจากประตูห้องครัว เสียงดังโง่กรีดร้องของแม่บ้าน ประสานเสียงตอบของ ejaculations สงสัยจากภาคครัว scuttering เท้าและรีบสถานทูต สำหรับวิธีใช้ภายนอก แล้ว หลังจาก lull, sobbings กลัว และตีนตะขาบ shuffling ผู้ที่แบกภาระหนักในบ้าน

'' ใครจะแบ่งให้เด็กยากจน ฉันไม่สามารถสำหรับชีวิตของฉัน!'' ทางหลุดรอดเสียงใด ๆ ได้ และในขณะที่พวกเขายังคงเรื่องระหว่างกันเอง Conradin ทำขนมปังอีกชิ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กับการไหลของศีลที่ยอดเยี่ยมและการให้เหตุผล แต่ Conradin พูดอะไร: ไม่มีอะไรที่จะกล่าวว่า สิ่งที่อาจจะเป็นในการเผชิญกับชุดสีขาวของเขาทำให้เธอไม่สบายใจชั่วขณะอย่างน้ำชายามบ่ายที่มีขนมปังบนโต๊ะอาหารอันโอชะที่เธอมักจะไม่ได้รับอนุญาตบนพื้นดินที่มันก็ไม่ดีสำหรับเขา; ก็เพราะการทำมันให้ปัญหา ``'' เป็นความผิดร้ายแรงในชั้นกลางของผู้หญิงตา`` ฉันคิดว่าคุณชอบขนมปัง'' เธออุทานออกมาด้วยได้รับบาดเจ็บทางอากาศสังเกตว่าเขาไม่ได้สัมผัสมัน`` บางครั้ง Conradin'' กล่าวว่าในการหลั่งในเย็นวันนั้นมีนวัตกรรมในการเคารพบูชาของฮัทช์พระเจ้า Conradin ได้เคยสวดมนต์สรรเสริญของเขาในคืนนี้จะถามประโยชน์`` ทำสิ่งหนึ่งสำหรับฉัน Sredni Vashtar.'' สิ่งที่ไม่ได้ระบุ เป็น Sredni Vashtar เป็นพระเจ้าที่เขาควรจะต้องรู้ และสำลักกลับร้องไห้ในขณะที่เขามองไปที่ที่ผู้มาเปล่า ๆ Conradin เดินกลับไปที่โลกเขาเกลียดมากและทุกคืนในความมืดต้อนรับของห้องนอนของเขาและทุกเย็นในตอนค่ำของเครื่องมือเพิง Conradin ของขม อธิษฐานขึ้นไป: `` ทำสิ่งหนึ่งสำหรับฉัน Sredni Vashtar''. นาง De Ropp สังเกตเห็นว่าการเข้าชมโรงเก็บที่ไม่ได้หยุดและวันหนึ่งเธอทำให้การเดินทางต่อไปของการตรวจสอบ`` สิ่งที่คุณเก็บรักษาในที่ฮัทช์ล็อค'' เธอถาม `` ผมเชื่อว่ามันเป็นหนูตะเภา- ฉันจะมีพวกเขาทั้งหมดไปล้าง.'' Conradin ปิดริมฝีปากของเขาแน่น แต่ผู้หญิงรื้อค้นห้องนอนของเขาจนเธอพบกุญแจที่ซ่อนอยู่อย่างระมัดระวังและทันทีที่เดินลงไปที่โรงเก็บเพื่อความสมบูรณ์ของการค้นพบของเธอ มันเป็นช่วงบ่ายเย็นและ Conradin ได้รับเชิญให้ไปที่บ้าน จากหน้าต่างไกลของห้องรับประทานอาหารประตูโรงเก็บของก็สามารถมองเห็นได้จากมุมของไม้พุ่มและมี Conradin ประจำตัวของเขาเอง เขาเห็นผู้หญิงใส่แล้วจะคิดเปิดประตูของฮัทช์ที่ศักดิ์สิทธิ์ของเธอและหันลงกับตาสายตาสั้นของเธอเข้าไปในห้องนอนฟางหนาที่พระเจ้าของเขาอยู่ที่ซ่อนอยู่ บางทีเธออาจจะแยงที่ฟางในความอดทนของเธอเงอะงะ และ Conradin เร่าร้อนหายใจคำอธิษฐานของเขาเป็นครั้งสุดท้าย แต่เขารู้ดีว่าเขาภาวนาว่าเขาไม่เชื่อว่า เขารู้ว่าผู้หญิงจะออกมาในปัจจุบันกับที่รอยยิ้ม pursed เขาเกลียดอย่างดีบนใบหน้าของเธอและว่าในชั่วโมงหรือสองสวนจะนำไปพระเจ้าที่ยอดเยี่ยมของเขาพระเจ้าไม่มีอีกต่อไป แต่นักสืบสีน้ำตาลง่ายในฮัทช์ . และเขารู้ว่าผู้หญิงจะประสบความสำเร็จเสมอขณะที่เธอชนะในขณะนี้และบอกว่าเขาจะเติบโตเคยอ่อนแอมากขึ้นภายใต้การรบกวนและภูมิปัญญาครอบงำและดีกว่าของเธอจนถึงวันหนึ่งไม่มีอะไรจะสำคัญมากขึ้นกับเขาและแพทย์จะได้รับการพิสูจน์แล้วว่าถูกต้อง และอยู่กับความเจ็บปวดและความทุกข์ยากของความพ่ายแพ้ของเขาเขาเริ่มที่จะสวดมนต์เสียงดังและท้าทายเพลงของไอดอลของเขาถูกคุกคาม: Sredni Vashtar นั้นจึงออกความคิดของเขาเป็นความคิดของสีแดงและสีฟันขาวของเขาถูกศัตรูของเขาเรียกหาสันติภาพ แต่พระองค์ทรงพาเขา ตายSredni Vashtar สวยแล้วในทันทีที่เขาหยุดการสวดมนต์ของเขาและดึงความใกล้ชิดกับหน้าต่างบานหน้าต่าง ประตูโรงเก็บของยังคงยืนแง้มตามที่ถูกทิ้งและนาทีที่ลื่นไถลโดย พวกเขานาที แต่พวกเขายังคงเล็ดรอด เขาดูกิ้งโครงทำงานและการบินในงานปาร์ตี้เล็ก ๆ น้อย ๆ ในสนามหญ้า; เขานับพวกเขาซ้ำแล้วซ้ำอีกครั้งด้วยตาข้างเดียวเสมอประตูแกว่งที่ สาวเปรี้ยวหน้าเดินเข้ามาในที่จะวางตารางสำหรับชาและยังคงยืนอยู่ Conradin และรอและเฝ้าดู หวังได้พุ่งนิ้วเข้าไปในหัวใจของเขาและตอนนี้รูปลักษณ์ของความสำเร็จเริ่มที่จะลุกโชนในดวงตาของเขาที่ได้รู้จักความอดทนโหยหาของความพ่ายแพ้ ภายใต้ลมหายใจของเขาด้วยความยินดีปรีดาแอบแฝงเขาเริ่มอีกครั้งสดุดของชัยชนะและความเสียหายที่ และปัจจุบันดวงตาของเขาได้รับรางวัล: ออกผ่านประตูที่มายาวต่ำสัตว์สีเหลืองและสีน้ำตาลด้วยสายตาที่มีการกระพริบตาที่ลดลงเวลากลางวันและคราบเปียกคล้ำรอบขนของขากรรไกรและลำคอ Conradin หล่นลงบนหัวเข่าของเขา ดีสัตว์จำพวกพังพอน-นักสืบทำทางลงไปที่ลำธารขนาดเล็กที่เท้าของสวนดื่มสักครู่จากนั้นข้ามสะพานไม้กระดานเล็ก ๆ น้อย ๆ และได้รับการสูญเสียให้เห็นอยู่ในพุ่มไม้ นั่นคือการผ่านไปของ Sredni Vashtar `` ชาพร้อม'' สาวเปรี้ยวหน้ากล่าวว่า `` ที่เป็นผู้หญิงหรือไม่'' `` เธอเดินลงไปที่โรงเก็บของเวลาที่ผ่านมากล่าวว่า'' Conradin และในขณะที่แม่บ้านไปเรียกผู้หญิงของเธอที่จะชา Conradin ตกปลาปิ้งส้อมออกมาจากลิ้นชักตู้และดำเนินการยกแก้วของตัวเองชิ้นส่วนของขนมปัง และในช่วงปิ้งของมันและ buttering ของมันกับเนยมากและความสุขของการรับประทานอาหารช้ามัน Conradin ฟังเสียงและความเงียบซึ่งตกอยู่ในอาการกระตุกอย่างรวดเร็วเกินกว่าที่ประตูห้องรับประทานอาหาร เสียงกรีดร้องดังโง่เขลาของแม่บ้าน, นักร้องตอบสงสัยไหลหลั่งจากพื้นที่ห้องครัว, รอยเท้า scuttering และสถานทูตรีบขอความช่วยเหลือจากภายนอกและแล้วหลังจากที่กล่อม, sobbings กลัวและดอกยางสับของบรรดาผู้ที่เจาะเป็นภาระหนัก เข้าไปในบ้าน`` ผู้ใดจะทำลายมันให้กับเด็กที่ยากจนหรือไม่ ผมไม่สามารถให้ชีวิตของฉัน!'' อุทานเสียงแหลม และในขณะที่พวกเขาถกเถียงกันเรื่องนี้กัน Conradin ทำให้ตัวเองชิ้นส่วนของขนมปังอีก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กับการไหลของศีลที่ยอดเยี่ยมและการใช้เหตุผล แต่จากที่บอกว่า ไม่มีอะไรจะพูด บางอย่างที่บางทีในใบหน้าขาวซีดของเขาให้ความรู้สึกวิงเวียนชั่วขณะ เพราะชาตอนบ่าย มีขนมปังปิ้งบนโต๊ะ เป็นอาหารอันโอชะที่เธอมักจะแบนบนพื้นดินที่มันเลวร้ายสำหรับเขา และเพราะว่าการทำมัน ` ` ให้ลำบาก' ' มรณะ ชินวัตรตาผู้หญิงชั้นกลาง .

' ' ฉันคิดว่าคุณชอบขนมปังปิ้ง , ' ' เธอกล่าวว่า มีผู้ได้รับบาดเจ็บ อากาศ สังเกต ว่า เขาไม่ได้สัมผัสมัน

' ' บางครั้ง ' ' คอนราดิน

ในโรงเย็นวันนั้น เป็นนวัตกรรมในการบูชา ของฮัทช์ พระเจ้า จากที่เคยท่องบทสวดสรรเสริญ คืนนี้ขอให้บุญ

` ` ทำสิ่งหนึ่งเพื่อข้า เชรดนิ วาชทาร์ ' '

สิ่งที่ยังไม่ระบุ ขณะที่เชรดนิ วาชทาร์เป็นพระเจ้า เขาจะต้องรู้ และ choking กลับสะอื้น เขามองดูอีกมุมห้องว่างเปล่า คอนราดินกลับไปโลกเขาจึงเกลียด

และทุกๆคืน ท่ามกลางความมืดยินดีต้อนรับของห้องนอนของเขา และทุกเย็นในตอนค่ำของเครื่องมือหลั่ง คอนราดินขมสวดขึ้น ` ` ทำสิ่งหนึ่งให้ผม เชรดนิ วาชทาร์ ' '

คุณนายเดอร็อป สังเกตุว่าชมโรงไม่ได้เสียที วันหนึ่งเธอได้เดินทางต่อไปตรวจ

` ` เธอจะเก็บในที่ขังกรง ? ' ' เธอถาม ` ` ฉันเชื่อว่ามันเป็นหนูทดลอง ก็ให้เอาออกไปให้หมด ' '

จากที่ปิดริมฝีปากแน่น แต่ผู้หญิง ค้นห้องนอนเขา จนกระทั่งเธอพบซ่อนอยู่ คีย์และ ก็เดินลง การหลั่งให้เสร็จสมบูรณ์การค้นพบของเธอ บ่ายวันนั้นอากาศเย็น คอนราดินถูกสั่งให้อยู่บ้าน จากหน้าต่างไกลสุดของห้องอาหาร ประตูกระท่อมก็เห็นนอกเหนือจากมุมของพุ่มและมีจากที่ประจำที่ตัวเอง เขาเห็นผู้หญิงใส่แล้วจะคิดว่าหล่อนเปิดประตูกรงศักดิ์สิทธิ์และ peering ลงกับตา สายตาสั้น เธอถึงเตียงฟางหนาที่พระเจ้าของเขาวางซ่อนอยู่ บางทีเธออาจจะแยงที่ฟางในความใจร้อนเงอะงะของเธอ คอนราดินเริ่มหายใจและคำอธิษฐานของเขาเป็นครั้งสุดท้าย แต่เขารู้ว่า เขาอธิษฐานว่าเขาไม่เชื่อเขารู้ว่าผู้หญิงออกมา ปัจจุบันมี pursed ยิ้มที่เขาเกลียดนัก บนใบหน้าและที่ในหนึ่งหรือสองชั่วโมง คนสวนจะแบกออกไปพระเจ้าที่ยอดเยี่ยมของเขา พระเจ้าไม่มีอีกต่อไป แต่เป็นสีน้ำตาลธรรมดาๆ อยู่ในกรง และเขารู้ว่าผู้หญิงจะได้รับชัยชนะเสมอ เธอชนะแล้วและเขาจะเติบโตมากกว่าที่เคยป่วยและตามรังควาน การครอบงำและสติปัญญาที่เหนือกว่า จนกระทั่งวันหนึ่ง ไม่มีอะไรมาทำให้เขาและแพทย์จะถูกพิสูจน์แล้วว่าจริง และในความเจ็บปวดและความทุกข์ของความพ่ายแพ้ของเขา เขาเริ่มที่จะร้องเพลงเสียงดังและ defiantly เพลงสวดของเขากำลังถูกปองร้าย เชรดนิ วาชทาร์ออกไป


ความคิดของเขา ความคิด , สีแดงและมีฟันขาว
ศัตรูของเขาที่เรียกว่าสันติภาพ แต่เขาทำให้พวกเขาตาย เชรดนิ วาชทาร์สวย
.
แล้ว จู่ๆเขาก็หยุดสวดและดึงเขาเข้าใกล้บานหน้าต่างหน้าต่าง ประตูโรงยังยืนแง้มมันถูกทิ้งไว้ นาทีลื่นไถลโดย พวกเขาได้นานนาที แต่พวกเขาจะยังคง เขาเฝ้าดูนกสตาร์ลิ่งวิ่งและบินในงานเลี้ยงทั่วสนามหญ้าเขานับซ้ำแล้วซ้ำอีก กับตาเสมอในที่ประตูแกว่ง . เปรี้ยวกับแม่บ้านมาจัดโต๊ะน้ำชา คอนราดินยังยืนรอและเฝ้าดู หวังว่าได้พุ่งด้วยนิ้วเข้าไปในหัวใจของเขา และตอนนี้ดูแห่งชัยชนะเริ่มลุกโชนในดวงตาของเขานั้นมีเพียงรู้จักความอดทนความโหยหาของความพ่ายแพ้ ภายใต้ลมหายใจของเขากับลอกแลกปราโมทย์ ,เขาเริ่มอีกครั้ง p æของชัยชนะและการทำลายล้าง และปัจจุบัน ตาของเขาถูกรางวัล : ออกผ่านประตูนั่นมาเป็นเวลานาน , ต่ำ , สีเหลืองและสีน้ำตาลกับดวงตาสัตว์ a-blink ที่ลดลงตามฤดูกาล และคราบเปียกเข้มขนบริเวณของปากและคอ คอนราดินบนหัวเข่าของเขา คุ้ยเขี่ยสัตว์ใหญ่ทำวิธีลงถึงลำธารเล็ก ๆที่เท้าของสวน , ดื่มน้ำสักครู่แล้วข้ามสะพานไม้เล็กๆ และลับหายไปในพุ่มไม้ นั่นคือการจากไปของเชรดนิ วาชทาร์ .
` ` ชาพร้อมแล้ว ' ' เปรี้ยวเจอแม่บ้าน ; ` ` ' ' ที่เป็นหญิง ` ` เธอลงไปที่หลั่งเวลาที่ผ่านมา ' ' คอนราดินตอบ และในขณะที่แม่บ้านไปเรียกนายหญิงของเธอกับชาคอนราดินตกปลาให้แยกออกจากตู้ลิ้นชักและก็อวยพรตัวเองชิ้นส่วนของขนมปัง ระหว่างปิ้งขนมปังและเยินยอมันกับเนยมาก และความช้าของกิน จากที่ฟังเสียงและความเงียบที่ตกเร็วกระตุกเกินกว่าประตูห้องอาหาร . เสียงดังน่าขันของสาวใช้ตอบประสานเสียงสงสัย ejaculations จากภาคครัว scuttering ฝีเท้าและสถานทูตรีบนอกช่วย แล้ว หลังจากกล่อม , sobbings กลัวและเดินลากเท้าเหยียบของผู้ที่เบื่อหนักเข้าบ้าน

` ` ผู้ใดจะแบ่งให้คนจน เด็ก ผมไม่ได้สำหรับชีวิตฉัน ! ' ' ร้องอุทานเสียงแหลม .และขณะที่พวกเขาโต้เถียงกันในเรื่องนี้ คอนราดินให้ตัวเองอีกชิ้นของขนมปังปิ้ง