Wei Ying was calm, “Why should I be

Wei Ying was calm, “Why should I be proud? What’s there to be proud about? I knew my dad was a good person. I knew that his character was noble. But I never thought of him as a good father!”

The children that Editor Wei had helped looked down silently. Some of them did not even dare to look Wei Ying in the eye. They had an indescribable feeling in their hearts.

A parent said, “We’re sorry!”

“Child, we are sorry!” another parent also began crying.

For their children, Father Wei had neglected his own daughter. They could no longer face this young woman.

Wei Ying said, “My words are not finished yet. Don’t apologize. I am not blaming anyone.” Carrying on, she looked over at the crowd and found Zhang Ye. She nodded slightly at him before saying, “My father liked Teacher Zhang Ye’s poems when he was alive. He liked them so much that he would read them a few times each day. I have seen them, too. One of the poems touched me a lot. This poem says what I have been unable to tell my father! And today, I need to tell him that!”

What did she want to say?

To complain?

Or to question?

Everyone listened quietly.

Turning around, Wei Ying looked at her father’s corpse and, after her gaze lingered on it for a long while, a tear flowed down from the corner of her eyes. She began reciting, “See me, or not. There will I stay, no sorrow, nor joy. Miss me, or not. There will affection lay, no immersion, nor dispersion. Love me, or not. There will love remain, no more, nor less. Follow me, or not. In your hand is mine… ” Wei Ying clasped her father’s cold hands tightly, “… no discarding, nor departure!”

At this moment, many people burst into tears!

This included the people present, as well as the audience in front of their televisions!

Everyone might not know what sort of complicated feelings they were, nor could they experience it themselves. As they had never experienced it before, they only knew two things. Father Wei was a good person, and Father Wei’s daughter… never hated him!

Zhang Ye’s eyes welled up. This scene made him recall a scene in “If You Are the One 2”. However, that was a movie and it was fiction. As for this scene, it was reality! It was happening before his very eyes!

A father that was questionable in his parenting!

And a… very good daughter!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หยิง Wei สงบ "ทำไมฉันควร จะภูมิใจได้อย่างไร มีอะไรเราภาคภูมิใจ ผมรู้ว่า พ่อของดิฉันเป็นคนดี ฉันรู้ว่า ตัวละครของเขาโนเบิล แต่ผมไม่เคยคิดว่า เขาเป็นพ่อดีเด็กที่ Wei แก้ไขได้ช่วยให้มองลงเบื้องหลัง บางคนไม่แม้แต่กล้าดู หยิง เว่ยในดวงตา พวกเขามีความรู้สึกที่ถ่ายทอดในหัวใจของพวกเขาผู้ปกครองกล่าวว่า "เราต้องขออภัยด้วย""เด็ก ขออภัย" ผู้ปกครองคนอื่นก็เริ่มร้องไห้ลูก พ่อ Wei ได้ละเลยลูกสาวของเขาเอง นอกจากนี้พวกเขาไม่สามารถเผชิญกับหญิงสาวคนนี้หยิง Wei กล่าว "คำพูดของฉันจะยังไม่เสร็จ ไม่ขอโทษ ผม:ไม่โทษใคร" เธอพกพาบน มองไปที่ฝูงชน และพบเตียวเย เธอเลยต้องเล็กน้อยที่เขาก่อนพูด, "พ่อชอบครูจางเย่ของบทกวีเมื่อเขามีชีวิตอยู่ เขาชอบพวกเขามากว่า เขาจะอ่านกี่ครั้งแต่ละวัน ฉันได้เห็นพวกเขา เกินไป หนึ่งในบทกวีที่สัมผัสฉันมาก บทกวีนี้กล่าวว่า สิ่งที่ฉันได้รับไม่บอกพ่อ วันนี้ ผมต้องไปบอกเขาที่! "สิ่งที่เธอไม่ต้องการพูดการบ่นหรือคำถามทุกคนฟังอย่างเงียบ ๆTurning around, Wei Ying looked at her father’s corpse and, after her gaze lingered on it for a long while, a tear flowed down from the corner of her eyes. She began reciting, “See me, or not. There will I stay, no sorrow, nor joy. Miss me, or not. There will affection lay, no immersion, nor dispersion. Love me, or not. There will love remain, no more, nor less. Follow me, or not. In your hand is mine… ” Wei Ying clasped her father’s cold hands tightly, “… no discarding, nor departure!”At this moment, many people burst into tears!This included the people present, as well as the audience in front of their televisions!Everyone might not know what sort of complicated feelings they were, nor could they experience it themselves. As they had never experienced it before, they only knew two things. Father Wei was a good person, and Father Wei’s daughter… never hated him!Zhang Ye’s eyes welled up. This scene made him recall a scene in “If You Are the One 2”. However, that was a movie and it was fiction. As for this scene, it was reality! It was happening before his very eyes!A father that was questionable in his parenting!And a… very good daughter!

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Wei Ying สงบ "ทำไมฉันควรจะภาคภูมิใจ? มีอะไรที่จะมีความภาคภูมิใจเกี่ยวกับอะไร? ผมรู้ว่าพ่อของฉันเป็นคนดี ผมรู้ว่าตัวละครของเขาเป็นขุนนาง แต่ผมไม่เคยคิดว่าเขาเป็นพ่อที่ดี! "

เด็กที่แก้ไขเหว่ยได้ช่วยมองลงไปอย่างเงียบ ๆ บางส่วนของพวกเขาไม่กล้าแม้แต่จะมอง Wei Ying ในตา พวกเขามีความรู้สึกที่ไม่สามารถอธิบายได้ในหัวใจของพวกเขา

ผู้ปกครองกล่าวว่า "เราขออภัย!"

"เด็กเราจะขอโทษ!" ผู้ปกครองอีกก็เริ่มร้องไห้

สำหรับเด็กของพวกเขา, พ่อเหว่ยได้ถูกทอดทิ้งลูกสาวของเขาเอง พวกเขาไม่สามารถที่จะเผชิญกับหญิงสาวคนนี้

Wei Ying กล่าวว่า "คำพูดของฉันจะยังไม่เสร็จ ไม่ขอโทษ ผมไม่ได้โทษใคร. "ดำเนินการเกี่ยวกับเธอมองไปที่ฝูงชนและพบจางเจ้า เธอพยักหน้าเล็กน้อยที่เขาก่อนว่า "พ่อของฉันชอบบทกวีครูจางเยตอนที่เขายังมีชีวิตอยู่ เขาชอบพวกเขามากว่าเขาจะอ่านได้ไม่กี่ครั้งในแต่ละวัน ฉันได้เห็นพวกเขามากเกินไป หนึ่งในบทกวีสัมผัสฉันมาก กลอนบทนี้กล่าวว่าสิ่งที่ฉันได้รับไม่สามารถที่จะบอกพ่อของฉัน!

และวันนี้ผมต้องบอกเขาว่า " สิ่งที่เธอไม่ต้องการที่จะพูด?

บ่น?

หรือมีคำถาม?

ทุกคนฟังอย่างเงียบ ๆ

เปิดรอบ Wei Ying มองไปที่ศพของพ่อของเธอและหลังจากจ้องมองเธออ้อยอิ่งกับมันในขณะที่ยาวน้ำตาไหลลงมาจากมุมของดวงตาของเธอ เธอเริ่มท่อง "เห็นฉันหรือไม่ มีฉันจะอยู่ไม่มีความเศร้าโศกหรือความสุข คิดถึงฉันหรือไม่ มีความรักจะวางไม่มีการแช่หรือการกระจายตัว รักฉันหรือไม่ จะมีความรักที่ยังคงมีอยู่ไม่มากไม่น้อย ตามฉันหรือไม่

ในมือของคุณเป็นของฉัน ... "Wei Ying ประสานพ่อของเธอมือเย็นแน่น" ... ไม่ทิ้งหรือการเดินทาง! " ในขณะนี้หลายคนออกมาเป็นน้ำตา!

นี้รวมถึงผู้คนในปัจจุบันเช่นเดียวกับผู้ชมในด้านหน้าของโทรทัศน์ของพวกเขา!

ทุกคนอาจไม่ทราบว่าสิ่งที่จัดเรียงของความรู้สึกที่ซับซ้อนที่พวกเขาหรือพวกเขาจะได้สัมผัสมันด้วยตัวเอง ขณะที่พวกเขาไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อนพวกเขารู้ว่ามีเพียงสองสิ่ง พ่อเหว่ยเป็นคนดีและลูกสาวพ่อของ Wei ... ไม่เคยเกลียดเขา!

ดวงตาจางเยซึมขึ้น ฉากนี้ทำให้เขาจำฉากหนึ่งใน "ถ้าคุณเป็นคนหนึ่งที่ 2" แต่ที่เป็นหนังและมันก็เป็นนิยาย สำหรับฉากนี้ก็คือความเป็นจริง! มันเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาของเขา!

พ่อที่เป็นที่สงสัยในการอบรมเลี้ยงดูของเขา!

และ ... ลูกสาวที่ดีมาก! หลายคนออกมาเป็นน้ำตา! นี้รวมถึงผู้คนในปัจจุบันเช่นเดียวกับผู้ชมในด้านหน้าของโทรทัศน์ของพวกเขา! ทุกคนอาจไม่ทราบว่าสิ่งที่จัดเรียงของความรู้สึกที่ซับซ้อนที่พวกเขาหรือพวกเขาจะได้สัมผัสมันด้วยตัวเอง ขณะที่พวกเขาไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อนพวกเขารู้ว่ามีเพียงสองสิ่ง พ่อเหว่ยเป็นคนดีและลูกสาวพ่อของ Wei ... ไม่เคยเกลียดเขา! ดวงตาจางเยซึมขึ้น ฉากนี้ทำให้เขาจำฉากหนึ่งใน "ถ้าคุณเป็นคนหนึ่งที่ 2" แต่ที่เป็นหนังและมันก็เป็นนิยาย สำหรับฉากนี้ก็คือความเป็นจริง! มันเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาของเขา! พ่อที่เป็นที่สงสัยในการอบรมเลี้ยงดูของเขา! และ ... ลูกสาวที่ดีมาก! หลายคนออกมาเป็นน้ำตา! นี้รวมถึงผู้คนในปัจจุบันเช่นเดียวกับผู้ชมในด้านหน้าของโทรทัศน์ของพวกเขา! ทุกคนอาจไม่ทราบว่าสิ่งที่จัดเรียงของความรู้สึกที่ซับซ้อนที่พวกเขาหรือพวกเขาจะได้สัมผัสมันด้วยตัวเอง ขณะที่พวกเขาไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อนพวกเขารู้ว่ามีเพียงสองสิ่ง พ่อเหว่ยเป็นคนดีและลูกสาวพ่อของ Wei ... ไม่เคยเกลียดเขา! ดวงตาจางเยซึมขึ้น ฉากนี้ทำให้เขาจำฉากหนึ่งใน "ถ้าคุณเป็นคนหนึ่งที่ 2" แต่ที่เป็นหนังและมันก็เป็นนิยาย สำหรับฉากนี้ก็คือความเป็นจริง! มันเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาของเขา! พ่อที่เป็นที่สงสัยในการอบรมเลี้ยงดูของเขา! และ ... ลูกสาวที่ดีมาก! ทุกคนอาจไม่ทราบว่าสิ่งที่จัดเรียงของความรู้สึกที่ซับซ้อนที่พวกเขาหรือพวกเขาจะได้สัมผัสมันด้วยตัวเอง ขณะที่พวกเขาไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อนพวกเขารู้ว่ามีเพียงสองสิ่ง พ่อเหว่ยเป็นคนดีและลูกสาวพ่อของ Wei ... ไม่เคยเกลียดเขา! ดวงตาจางเยซึมขึ้น ฉากนี้ทำให้เขาจำฉากหนึ่งใน "ถ้าคุณเป็นคนหนึ่งที่ 2" แต่ที่เป็นหนังและมันก็เป็นนิยาย สำหรับฉากนี้ก็คือความเป็นจริง! มันเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาของเขา! พ่อที่เป็นที่สงสัยในการอบรมเลี้ยงดูของเขา! และ ... ลูกสาวที่ดีมาก! ทุกคนอาจไม่ทราบว่าสิ่งที่จัดเรียงของความรู้สึกที่ซับซ้อนที่พวกเขาหรือพวกเขาจะได้สัมผัสมันด้วยตัวเอง ขณะที่พวกเขาไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อนพวกเขารู้ว่ามีเพียงสองสิ่ง พ่อเหว่ยเป็นคนดีและลูกสาวพ่อของ Wei ... ไม่เคยเกลียดเขา! ดวงตาจางเยซึมขึ้น ฉากนี้ทำให้เขาจำฉากหนึ่งใน "ถ้าคุณเป็นคนหนึ่งที่ 2" แต่ที่เป็นหนังและมันก็เป็นนิยาย สำหรับฉากนี้ก็คือความเป็นจริง! มันเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาของเขา! พ่อที่เป็นที่สงสัยในการอบรมเลี้ยงดูของเขา! และ ... ลูกสาวที่ดีมาก! ดวงตาจางเยซึมขึ้น ฉากนี้ทำให้เขาจำฉากหนึ่งใน "ถ้าคุณเป็นคนหนึ่งที่ 2" แต่ที่เป็นหนังและมันก็เป็นนิยาย สำหรับฉากนี้ก็คือความเป็นจริง! มันเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาของเขา! พ่อที่เป็นที่สงสัยในการอบรมเลี้ยงดูของเขา! และ ... ลูกสาวที่ดีมาก! ดวงตาจางเยซึมขึ้น ฉากนี้ทำให้เขาจำฉากหนึ่งใน "ถ้าคุณเป็นคนหนึ่งที่ 2" แต่ที่เป็นหนังและมันก็เป็นนิยาย สำหรับฉากนี้ก็คือความเป็นจริง! มันเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาของเขา! พ่อที่เป็นที่สงสัยในการอบรมเลี้ยงดูของเขา! และ ... ลูกสาวที่ดีมาก!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

Wei ยิ่งสงบ " ทำไมฉันควรจะภูมิใจมั้ย ? มีอะไรให้ภูมิใจ ? ฉันรู้ว่าพ่อฉันเป็นคนดี ฉันรู้ว่าตัวตนของเขาเลยด้วยซ้ำ แต่ผมไม่เคยคิดว่าเขาเป็นพ่อที่ดี "เด็กที่บรรณาธิการเว่ยช่วยมองลงไปอย่างเงียบๆ บางคนไม่กล้าแม้กระทั่งมองเว่ย ยิ่งในสายตาของ พวกเขามีความรู้สึกคลุมเครือในจิตใจของพวกเขาแม่บอกว่า " เราขอโทษ ! "" ลูกเราขอโทษ ! " แม่ก็เริ่มร้องไห้สำหรับเด็กของพวกเขา พ่อ เหว่ย ได้ละเลยลูกสาวตัวเอง พวกเขาอาจไม่หน้าหญิงสาวคนนี้เว่ยอิงบอกว่า " ชั้นพูดไม่เสร็จ ไม่ต้องขอโทษหรอก ผมไม่โทษใคร " แบก เธอมองไปที่ฝูงชนและพบจาง " เธอพยักหน้าเล็กน้อยก่อนที่เขาพูดว่า " พ่อชอบครูจางเยบทกวีเมื่อเขายังมีชีวิตอยู่ เขาชอบมันมาก เขาจะอ่านมันไม่กี่ครั้งในแต่ละวัน ฉันได้เห็นพวกเขาด้วย หนึ่งในบทกวีที่ประทับใจผมมาก กลอนนี้กล่าวว่าสิ่งที่ฉันได้รับไม่สามารถที่จะบอกพ่อ และวันนี้ ฉันต้องบอกเค้าแบบนั้น "อะไรที่เธออยากจะพูด ?จะบ่น ?หรือคำถามทุกคนฟังอย่างเงียบๆกลับรถ , Wei ยิ่งมองศพของบิดาของเธอ และหลังจากจ้องมองเธออยู่ได้สักพัก น้ำตาที่ไหลลงมาจากหางตาของเธอ เธอเริ่มอ่าน " เห็นฉันหรือไม่ จะมีฉันอยู่ ไม่มีทุกข์ หรือสุข คิดถึงฉันหรือเปล่า จะมีความรักวาง ไม่แช่ ไม่กระจาย รักฉัน หรือไม่ มีความรักจะยังคงอยู่ ไม่มีมากขึ้นหรือน้อยลง ตามผมมาหรือไม่ ในมือของผม . . . . . . . " เว่ยอิงไว้พ่อหนาวมือไว้แน่น " . . . . . . . ไม่ทิ้ง และออกเดินทาง "ในช่วงเวลานี้ หลายคนร่ำไห้ !นี้รวมคนปัจจุบัน ตลอดจนผู้ชมในด้านหน้าของโทรทัศน์ของพวกเขาทุกคนอาจจะไม่รู้ว่าอะไรที่ซับซ้อน ความรู้สึกของพวกเขาหรือพวกเขาสามารถสัมผัสได้ด้วยตนเอง เช่นที่พวกเขาไม่เคยมีประสบการณ์แบบนี้มาก่อน พวกเขารู้เพียงสองสิ่ง พ่อเว่ย เป็นคนดี และลูกสาว . . . . . . . พ่อเว่ยไม่เคยเกลียดเขาจางเยตาเอ่อขึ้นมา ฉากนี้ทำให้เขานึกถึงฉากใน " หากคุณเป็นคนหนึ่งที่ 2 " ส่วนที่เป็นหนังและมันคือนิยาย สำหรับฉากนี้ มันคือความจริง ! มันเกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาของเขาพ่อที่น่าสงสัยในครอบครัวของเขา. . . เป็นลูกสาวที่ดีมาก !