Contemporary Issues in Early Childh

Contemporary Issues in Early Childhood

The theme of this issue is power and resistance, whether that is in terms of dominant discourses exemplified by policy agendas, individuals transforming and negotiating their practice within cultural constraints, the ability to reflect on how power is exerted in adult-children relationships, or how theories become a means for reflection that can both constrain and open up new opportunities for children. The articles are ordered on the following basis: their emphasis on policies and how they provide constraints and opportunities; how teachers can reflect on and learn from theories to transform their own pedagogies; and ways in which to reflect on and rethink the dynamics between adults and children, and to expand our understanding of children.

The first article shows how even though policy documents may be on appearance progressive, they can reinforce dominant discourses and power relations. In 'The Making of Global Citizens: traces of cosmopolitanism in the New Zealand early childhood curriculum Te Whariki', Iris Duhn applies a critical lens to the New Zealand early childhood curriculum outlines in Te Whariki. She contends that the document is consistent with the neo-liberal ideology which has dominated New Zealand since the mid 1980s, despite being widely regarded as progressive. Te Whariki's 'good child' is adaptable, flexible, autonomous, a problem solver and a lifelong learner who can thrive in a globalised, competitive world. The cosmopolitan emphasis of the curriculum, which also reinforces family and community, creates the type of person required to cope with constant uncertainty and change in an era of globalisation.

Furthermore, even progressive policy initiatives have the potential to be undermined by broader social forces. In 'Steering Debate and Initiating Dialogue: a review of the Singapore preschool curriculum', Lynn Ang Ling-Yin explores the social and political constraints that may neuter the child-centred focus of the new kindergarten framework in Singapore, which in itself signifies recognition of the importance of early childhood education. The policy builds upon a framework previously used which focused primarily on moral and social development, which is compatible with Confucianism. Again, the new kindergarten framework advocates play and a child-centred curriculum, steering away from teaching a set knowledge-based curriculum. However, there are tensions with the later demands of schooling and parental expectations that kindergartens should instruct children in bilingualism, literacy, linguistic and general academic skills that are examinable in primary schools. This has the potential to undermine the wishes of policy makers to implement an innovative approach to curriculum in preschool contexts.

This potential for conflict is also evident in the US context, where an emphasis on accountability in terms of academic criteria by the federal government could undermine a broader understanding of readiness for school, and the approaches that best facilitate this transition from pre-K and kindergarten settings. In 'Educators' Views of Pre-Kindergarten and Kindergarten Readiness and Transition Practices', Sukhdeep Gill, Dixie Winters & Diane Friedman provide a detailed examination of issues associated with this transition, such as how to facilitate communication between educational settings and how to better educate parents to help their children cope with school. An academic focus is too narrow and caters to middle-class, white families' perceptions of what is important. It misses the important aspects of social and emotional development. This article provides concrete suggestions to move beyond mere information in the form of leaflets and letters, to open days, phasing in the move to school and opening up communication channels between teachers at the different levels of education. Parental expectations and involvement are identified as important for children to make the transition more or less smoothly.

Attempts to transform teaching in the early years in Hong Kong are also vulnerable due to parental views about what is required to equip their child for schooling, and curriculum constraints imposed by testing in primary schools. In her article 'The Translation of Western Teaching Approaches in the Hong Kong Early Childhood Curriculum: a promise for effective teaching?' Doris Cheng Pui Wah highlights a policy initiative in Hong Kong which draws on the Project Approach, Reggio Emilia and High/Scope to encourage early years teachers to move to more interactive rather than didactic pedagogical models. There were seven participants in the project, who were involved in being introduced to the approaches, transforming teaching accordingly and reflecting on their practice with researchers. The study identified contested constraints such as parental expectations and a strong emphasis on drills and examinations. Teachers also seemed to introduce the pedagogical models in ways that did not help children become active learners, but focused on results. Curriculum also constrained their options. There was by no means a straightforward translation of theory into practice.

This raises issues about the relationship between theory and practice in terms of how to effectively transform practice in progressive ways. Despite the best intentions of academics, professional development models are often inadequate in translating and integrating theories into pedagogical practices. Suzy Edwards, in ''Stop Thinking of Culture as Geography': early childhood educators' conceptions of sociocultural theory as an informant to curriculum', interrogates how theoretical advances in sociocultural theory are understood by practitioners and integrated into early childhood education. She had 16 participants from Melbourne, Australia, who were involved in various roles in teaching in preschools. An initial session focused on participants' prior philosophies of education and understanding of sociocultural theory through group discussion. Other sessions introduced developmental theories, Vygotsky, Rogoff and the project work of Reggio Emilia. Each session involved criticism and discussion. Over the course of the workshops the teachers' positions changed significantly from assuming sociocultural theory was about multiculturalism to understanding that all children bring distinctive backgrounds which affect their learning experiences and response to the school environment. The study points to the need for more careful professional development to move teachers beyond their current perceptions, and sometimes misinterpretations, of the latest academic theories.

Yet theoretical frameworks can provide an ability to reflect upon and resist cultural norms, while also being adaptive and critical of these theories in a practical context. In 'Beyond 'Because I Said So!' Three Early Childhood Teachers Challenge the Research on the Disciplinary Beliefs and Strategies of Individuals from Working-class Minority Backgrounds', Gay Wilgus challenges stereotypes about adults from working-class minority backgrounds using authoritarian, coercive disciplinary techniques by showing how three early childhood teachers do not simply reproduce and accept cultural attitudes about discipline. The study involves classroom observations and a series of interviews with the preschool teachers.

Finally, educational research can enable practitioners to go beyond a restrictive understanding of children's behaviour to the dynamic aspects of multimodal expression. Susan Young, in her article 'Seen but Not Heard: young children, improvised singing and educational practice', draws our attention to the spontaneous musical activities of children in her study based on observations of two- and three-year-olds. She challenges the traditional approach to musical education and shows how 'sound effects' give additional emotional effect to children's everyday actions, play and movements. Young suggests that our preoccupation with isolating different modes of expression on disciplinary divides is too static, and does not allow us to capture the spontaneity, multimodality and emotional aspects of children's play and learning. Young highlights how power is exerted through narrow ideas of musicality that discipline and restrain children's expressive potentials. Her article has the potential to open up our minds to new possibilities of engaging young children.

Jeanne Marie Iorio, in 'Rethinking Conversations', reinforces this approach by challenging us to rethink the power dynamics between adults and children so as to listen carefully to children and give them space to explore, think and communicate. She presents her own reflections on conversations with children about painting that either close down the conversation or open up the conversation so the child can speak. Being attentive and reverent in the moment allows adult-child conversations to shift to aesthetic experiences, where each person honours themselves 'within' the conversation.

The two colloquia in this issue are reflective pieces regarding memories in teaching (Liz McCaw) and a professional development process that is responsive to the New Mexico context (Luis-Vincente Reyes).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประเด็นร่วมสมัยในปฐมวัยชุดรูปแบบของปัญหานี้คือ ไฟฟ้าและความต้านทาน ที่ถูกในหลักประการ exemplified โดยนโยบายวาระ บุคคลแปลง และปฏิบัติการภายในข้อจำกัดของวัฒนธรรม ความสามารถในการไตร่ตรองวิธีนั่นเองอำนาจในความสัมพันธ์ผู้ใหญ่เด็ก การเจรจาต่อรอง หรือว่าทฤษฎีเป็น วิธีการสะท้อนที่สามารถทั้งจำกัด และเปิดโอกาสใหม่สำหรับเด็ก บทความจะสั่งบนพื้นฐานต่อไปนี้: การเน้นนโยบายและวิธีนั้นมีข้อจำกัดและโอกาส ว่าครูสามารถไตร่ตรอง และเรียนรู้จากทฤษฎีการแปลงของตนเอง pedagogies และวิธีการในการไตร่ตรอง และ rethink เปลี่ยนแปลงระหว่างผู้ใหญ่และเด็ก และขยายความเข้าใจของเด็กบทความแรกแสดงว่าแม้ว่านโยบายเอกสารอาจอยู่ในลักษณะก้าวหน้า พวกเขาสามารถเสริมหลักประการและความสัมพันธ์ของพลังงาน ใน ' ทำการของทั่วโลกประชาชน: ร่องรอยของ cosmopolitanism ในหลักสูตรปฐมวัยนิวซีแลนด์ Te Whariki', Iris Duhn ใช้เลนส์สำคัญหลักสูตรปฐมวัยนิวซีแลนด์เค้าร่างใน Whariki ติ เธอ contends เอกสารสอดคล้องกับอุดมการณ์เสรีนิยมใหม่ซึ่งได้ครอบงำนิวซีแลนด์ตั้งแต่กลางทศวรรษ 1980 ถึงแม้ว่าจะถือว่าเป็นก้าวหน้าอย่างกว้างขวาง Te Whariki 'เด็กดี' ไม่สามารถปรับเปลี่ยน ยืดหยุ่น อิสระ ตัวแก้ปัญหาเป็นและผู้เรียนปรับเปลี่ยนรูปแบบที่สามารถเจริญเติบโตในโลก globalised แข่งขัน เน้นทั้งหลักสูตร ที่ reinforces ครอบครัวและชุมชน สร้างชนิดของบุคคลที่จำเป็นในการรับมือกับความไม่แน่นอนคงที่ และเปลี่ยนแปลงในยุคโลกาภิวัตินอกจากนี้ ริเริ่มนโยบายก้าวหน้าแม้มีศักยภาพที่จะทำลาย โดยกองทัพสังคมกว้างขึ้น ใน ' อภิปรายที่พวงมาลัยและเริ่มต้นบทสนทนา: ทบทวนหลักสูตร preschool สิงคโปร์ ', Lynn อ่างทองหลิงยินสำรวจข้อจำกัดทางสังคม และการเมืองที่อาจ neuter โฟกัสลูก ๆ ของกรอบอนุบาลใหม่ในสิงคโปร์ ซึ่งในตัวเองหมายถึงการรับรู้ความสำคัญของการศึกษาปฐมวัย นโยบายสร้างตามกรอบที่เคย ใช้ที่เน้นคุณธรรม และสังคมพัฒนา ซึ่งเข้ากันได้กับ Confucianism เป็นหลัก อีก กรอบอนุบาลใหม่สนับสนุนการเล่นและเป็นศูนย์กลางหลักสูตร หมุนพวงมาลัยจากการสอนเป็นหลักสูตรความรู้ชุด อย่างไรก็ตาม มีความตึงเครียดกับความต้องการในภายหลังของประถม และผู้ปกครองคาดหวังว่า kindergartens ควรแนะนำเด็กสองภาษา สามารถ ทักษะวิชาการทั่วไป และภาษาศาสตร์ที่มี examinable ในโรงเรียน มีศักยภาพในการทำลายความปรารถนาของผู้กำหนดนโยบายจะใช้วิธีการใหม่กับหลักสูตรในบริบท preschoolโอกาสนี้สำหรับความขัดแย้งอยู่ยังชัดในสหรัฐอเมริกา ที่เน้นความรับผิดชอบในเงื่อนไขด้านการศึกษาโดยรัฐบาลสามารถทำลายความเข้าใจที่กว้างขึ้นความสำหรับโรงเรียน และวิธีที่ดีที่สุดช่วยนี้เปลี่ยนจากการตั้งค่า K ก่อนและอนุบาล ในมุมมอง 'ความ' ก่อนอนุบาล และอนุบาลพร้อมเปลี่ยน ปฏิบัติการ เหงือก Sukhdeep หนาวกอง และฟรี ดแมนไดแอนให้ตรวจสอบรายละเอียดของปัญหาที่เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงนี้ เช่นการอำนวยความสะดวกในการสื่อสารระหว่างการตั้งค่าการศึกษา และวิธีการดีกว่ารู้ผู้ปกครองช่วยเด็กรับมือกับโรงเรียน ความเป็นวิชาการจะแคบเกินไป และบริการการรับรู้ ชั้นกลาง สีขาวของครอบครัวเป็นสิ่งสำคัญ มันคิดถึงลักษณะสำคัญของการพัฒนาทางสังคม และทางอารมณ์ บทความนี้ให้คำแนะนำที่คอนกรีตจะเลื่อนไปเปิดวัน วางขั้นตอนในการย้ายโรงเรียน และเปิดช่องทางการสื่อสารระหว่างครูผู้สอนในระดับต่าง ๆ ของการศึกษาข้อมูลเพียงในรูปแบบของแผ่นพับและตัวอักษร ความคาดหวังของผู้ปกครองและมีส่วนร่วมได้ระบุความสำคัญสำหรับเด็กที่จะเปลี่ยนได้อย่างราบรื่นมากขึ้นหรือน้อยลงพยายามแปลงสอนในช่วงปีแรก ๆ ใน Hong Kong ก็เสี่ยงเนื่องจากมุมมองผู้ปกครองเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อให้ลูกในอก และข้อจำกัดของหลักสูตรที่กำหนด โดยการทดสอบในโรงเรียน ในบทความของเธอ ' แปลของตะวันตกสอนวิธีในหลักสูตร Hong Kong ช่วงวัยเด็ก: คำสำหรับการสอนมีประสิทธิภาพหรือไม่ ' ดอริสเฉิงปุยวาเน้นความคิดริเริ่มนโยบายใน Hong Kong ซึ่งวาดโครงการ เรจจิโอเอมิเลีย และสูง/ขอบเขตการสนับสนุนให้ครูต้นปีย้ายเพิ่มเติมโต้ แทนพลวัตการสอนรุ่น มี 7 ผู้เข้าร่วมโครงการ ที่เกี่ยวข้องในการแนะนำถึงแนวทาง เปลี่ยนการสอนให้สอดคล้อง และสะท้อนในแบบฝึกหัดของนักวิจัย การศึกษาที่ระบุจากทั้งหมดข้อจำกัดเช่นความคาดหวังของผู้ปกครองและเน้นการฝึกซ้อมและตรวจสอบ ครูยังดูเหมือนจะ แนะนำรูปแบบการสอนที่ได้ช่วยเด็กที่เป็น ผู้เรียนที่ใช้งานอยู่ แต่มุ่งเน้นผลลัพธ์ นอกจากนี้หลักสูตรยังจำกัดตัวเลือกของพวกเขา โดยไม่มีการแปลตรงไปตรงมาของทฤษฎีสู่การปฏิบัตินี้ยกปัญหาเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างทฤษฎีและปฏิบัติในแง่ของวิธีการแปลงปฏิบัติในวิธีที่ก้าวหน้าอย่างมีประสิทธิภาพ แม้ มีความตั้งใจดีของนักวิชาการ พัฒนาอาชีพรุ่นมักจะไม่เพียงพอในการแปล และการรวมทฤษฎีไปปฏิบัติการสอน เอ็ดเวิร์ดควบคุม ใน '' หยุดความคิดของวัฒนธรรมเป็นภูมิศาสตร์ ': นักการศึกษาปฐมวัย 'conceptions ของทฤษฎี sociocultural เป็นผู้ให้ข้อมูลมีการหลักสูตร" interrogates sociocultural ทฤษฎีทฤษฎีการก้าวเป็นผู้เข้าใจ และในด้านการศึกษาปฐมวัย เธอมี 16 คนจากเมลเบิร์น ออสเตรเลีย ที่เกี่ยวข้องในบทบาทต่าง ๆ ที่สอนใน preschools เซสชันเริ่มเน้นในผู้เข้าร่วมทราบปรัชญาการศึกษาและความเข้าใจในทฤษฎี sociocultural ผ่านสนทนากลุ่ม เซสชันอื่นนำทฤษฎีพัฒนา Vygotsky, Rogoff และงานโครงการของเรจจิโอเอมิเลีย แต่ละเซสชันที่เกี่ยวข้องกับการวิจารณ์และอภิปราย ผ่านหลักสูตรของการอบรมตำแหน่งของครูเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญจากสมมติว่า ทฤษฎี sociocultural กำลัง multiculturalism เพื่อเข้าใจว่า เด็ก ๆ นำพื้นหลังโดดเด่นซึ่งมีผลต่อประสบการณ์การเรียนรู้และตอบสนองต่อสภาพแวดล้อมโรงเรียนของพวกเขา ชี้การศึกษาต้องการการศึกษาระมัดระวังมากขึ้นเมื่อต้องการย้ายครูนอกเหนือจากการรับรู้ปัจจุบัน และบางครั้ง misinterpretations ของทฤษฎีทางวิชาการล่าสุดยัง กรอบทฤษฎีสามารถให้ความสามารถในการสะท้อนตาม และต่อต้านบรรทัดฐานวัฒนธรรม ในขณะที่การปรับให้เหมาะสม และความสำคัญของทฤษฎีเหล่านี้ในบริบทจริง ใน ' เกิน 'เพราะฉันพูดได้ ' สามช่วงวัยเด็กครูความท้าทายงานวิจัยความเชื่อวินัยและกลยุทธ์ของแต่ละบุคคลจาก Working-class ชนกลุ่มน้อยพื้นหลังของ Gay Wilgus ท้าทายมักเกี่ยวกับผู้ใหญ่จากพื้นหลัง working-class ชนกลุ่มน้อยที่ใช้เทคนิควินัยประเทศ coercive แสดงสามวิธีครูปฐมวัยไม่เพียงสร้าง และยอมรับวัฒนธรรมทัศนคติเกี่ยวกับวินัย การศึกษาเกี่ยวข้องกับการสังเกตห้องเรียนและชุดของการสัมภาษณ์กับครู preschoolสุดท้าย ศึกษาสามารถช่วยให้ผู้ไปนอกเหนือจากความเข้าใจที่จำกัดของพฤติกรรมเด็กด้านไดนามิกของนิพจน์ทุก หนุ่มสาวซูซาน ในบทความของเธอ "เห็นแต่ไม่ได้ยิน: เด็ก ฝึกร้องเพลง และการศึกษาได้ว่ากลอนสด ', วาดความสนใจของเรากับกิจกรรมดนตรีอยู่ของเด็กในการศึกษาตามข้อสังเกตของสอง และสามปี เธอท้าทายวิธีดั้งเดิมเพื่อศึกษาดนตรี และแสดงวิธี 'เสียง' ให้ผลเพิ่มเติมอารมณ์ให้เด็กดำเนินชีวิตประจำวัน เล่น และเคลื่อนไหว ยังแนะนำว่า preoccupation ของเรา ด้วยการแยกโหมดต่าง ๆ ของนิพจน์ในแบ่งวินัยคงเกินไป และทำให้เราจับ spontaneity, multimodality และด้านอารมณ์ของเด็กเล่นและเรียนรู้ ไฮไลท์หนุ่มวิธีนั่นเองพลังงานผ่านแคบคิด musicality ที่วินัย และหาศักยภาพการแสดงออกของเด็ก บทความของเธอมีศักยภาพในการเปิดจิตใจของเราให้โอกาสใหม่ของเด็กฉลาดฌองมารี Iorio ใน' ทบทวน' reinforces วิธีนี้ โดยสิ่งที่ท้าทายเรา rethink เปลี่ยนแปลงอำนาจระหว่างผู้ใหญ่และเด็กเพื่อฟังเด็ก และมอบพื้นที่ที่จะได้ คิด และสื่อสาร เธอนำเสนอสะท้อนตนเองสนทนากับเด็กเกี่ยวกับจิตรกรรมที่ปิดการสนทนา หรือเปิดการสนทนาเพื่อให้เด็กสามารถพูด มา และ reverent ในขณะนี้ให้ผู้ใหญ่-เด็กสนทนาจะเปลี่ยนไปยังประสบการณ์สุนทรียะ ซึ่งแต่ละคน honours เอง 'ภายใน' การสนทนาColloquia 2 ในฉบับนี้เป็นส่วนสะท้อนเกี่ยวกับความทรงจำในสอน (ลิซ McCaw) และกระบวนการพัฒนาอาชีพที่ตอบสนองต่อบริบทนิวเม็กซิโก (Luis Vincente Reyes)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประเด็นร่วมสมัยของเด็กปฐมวัยในรูปแบบของปัญหานี้คืออำนาจและความต้านทานไม่ว่าจะเป็นในแง่ของวาทกรรมที่โดดเด่นสุดขั้วโดยวาระการประชุมนโยบายบุคคลเปลี่ยนและการเจรจาต่อรองการปฏิบัติตนภายใต้ข้อ จำกัด ทางวัฒนธรรม, ความสามารถในการสะท้อนให้เห็นถึงวิธีการใช้พลังงานจะกระทำใน adult- ความสัมพันธ์กับเด็กหรือว่าทฤษฎีกลายเป็นวิธีสำหรับการสะท้อนว่าทั้งสองสามารถ จำกัด และเปิดโอกาสใหม่สำหรับเด็ก บทความที่มีการสั่งซื้อตามเกณฑ์ดังต่อไปนี้: ความสำคัญของพวกเขาเกี่ยวกับนโยบายและวิธีการที่พวกเขาให้ข้อ จำกัด และโอกาส; วิธีที่ครูสามารถสะท้อนให้เห็นถึงและเรียนรู้จากทฤษฎีที่จะเปลี่ยน pedagogies ของตัวเอง และวิธีการในการที่จะสะท้อนให้เห็นถึงและคิดใหม่พลวัตระหว่างเด็กและผู้ใหญ่และเพื่อขยายความเข้าใจของเราเด็ก. บทความแรกแสดงให้เห็นว่าแม้เอกสารนโยบายอาจจะอยู่ในลักษณะก้าวหน้าที่พวกเขาสามารถเสริมสร้างวาทกรรมที่โดดเด่นและความสัมพันธ์เชิงอำนาจ ใน 'การสร้างพลเมืองโลก: ร่องรอยของ cosmopolitanism ในหลักสูตรในวัยเด็กของนิวซีแลนด์ในช่วงต้น Te Whariki' ไอริส Duhn ใช้เลนส์ความสำคัญต่อการเรียนการสอนในวัยเด็กของนิวซีแลนด์ในช่วงต้นแสดงในเท Whariki เธอเชื่อว่าเอกสารที่มีความสอดคล้องกับอุดมการณ์เสรีนิยมซึ่งได้ครอบงำนิวซีแลนด์ตั้งแต่ช่วงกลางทศวรรษ 1980 แม้จะถูกมองว่าเป็นความก้าวหน้า Te Whariki ของ 'เด็กดี' สามารถปรับเปลี่ยนยืดหยุ่นอิสระแก้ปัญหาและการเรียนรู้ตลอดชีวิตที่สามารถเจริญเติบโตได้ในทั่วโลก, โลกการแข่งขัน เน้นความเป็นสากลของหลักสูตรซึ่งยังตอกย้ำครอบครัวและชุมชนสร้างประเภทของบุคคลที่จำเป็นในการรับมือกับความไม่แน่นอนอย่างต่อเนื่องและการเปลี่ยนแปลงในยุคโลกาภิวัตน์. นอกจากนี้แม้การริเริ่มนโยบายที่ก้าวหน้ามีศักยภาพที่จะถูกทำลายโดยกองกำลังทางสังคมในวงกว้าง ใน 'อภิปรายพวงมาลัยและเริ่ม Dialogue: ความคิดเห็นของเด็กก่อนวัยเรียนหลักสูตรสิงคโปร์', ลินน์อ่างทองหลิงหยินสำรวจข้อ จำกัด ทางสังคมและการเมืองที่อาจ Neuter มุ่งเน้นเด็กเป็นศูนย์กลางของกรอบอนุบาลใหม่ในสิงคโปร์ซึ่งในตัวเองหมายถึงการรับรู้ของ ความสำคัญของการศึกษาปฐมวัย นโยบายสร้างเมื่อกรอบการใช้ก่อนหน้านี้ที่มุ่งเน้นในการพัฒนาศีลธรรมและสังคมซึ่งเข้ากันได้กับขงจื้อ อีกครั้งที่สนับสนุนกรอบอนุบาลใหม่การเล่นและการเรียนการสอนเด็กเป็นศูนย์กลาง, พวงมาลัยออกไปจากการเรียนการสอนชุดหลักสูตรความรู้ตาม แต่มีความตึงเครียดกับความต้องการในภายหลังของการศึกษาและความคาดหวังของผู้ปกครองที่โรงเรียนอนุบาลควรสั่งให้เด็ก ๆ ในทวิความรู้ทักษะทางวิชาการภาษาและทั่วไปที่ตรวจสอบได้ในโรงเรียนประถมศึกษา นี้มีศักยภาพที่จะบ่อนทำลายความปรารถนาของผู้กำหนดนโยบายที่จะใช้แนวทางใหม่ในการเรียนการสอนในบริบทก่อนวัยเรียน. ที่มีศักยภาพสำหรับความขัดแย้งนี้ยังเห็นได้ชัดในบริบทของสหรัฐอเมริกาที่ให้ความสำคัญกับความรับผิดชอบในแง่ของหลักเกณฑ์ทางวิชาการจากรัฐบาลอาจส่งผลเสีย ความเข้าใจในวงกว้างของความพร้อมสำหรับโรงเรียนและวิธีการที่ดีที่สุดที่อำนวยความสะดวกในการเปลี่ยนแปลงนี้จากก่อน-K และการตั้งค่าระดับอนุบาล ใน 'การศึกษา' มุมมองของ Pre-โรงเรียนอนุบาลและโรงเรียนอนุบาลเตรียมความพร้อมและการเปลี่ยนแปลงการปฏิบัติ ', Sukhdeep ปลาเบ้ฤดูหนาวและไดแอนฟรีดแมนให้ตรวจสอบรายละเอียดของปัญหาที่เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงนี้เช่นวิธีการอำนวยความสะดวกในการติดต่อสื่อสารระหว่างการตั้งค่าการศึกษาและวิธีการที่ดีความรู้ พ่อแม่จะช่วยให้เด็กของพวกเขารับมือกับโรงเรียน สำคัญด้านการศึกษาแคบเกินไปและเหมาะสำหรับชนชั้นกลางการรับรู้ของครอบครัวสีขาว 'ของสิ่งที่มีความสำคัญ มันคิดถึงส่วนที่สำคัญของการพัฒนาทางสังคมและอารมณ์ บทความนี้จะให้ข้อเสนอแนะที่เป็นรูปธรรมในการย้ายที่อยู่นอกเหนือเพียงข้อมูลในรูปแบบของแผ่นพับและตัวอักษรเพื่อเปิดวันวางขั้นตอนในการย้ายไปเรียนที่โรงเรียนและการเปิดช่องทางสื่อสารระหว่างครูในระดับที่แตกต่างกันของการศึกษา ความคาดหวังของผู้ปกครองและการมีส่วนร่วมจะมีการระบุเป็นสิ่งที่สำคัญสำหรับเด็กที่จะทำให้การเปลี่ยนแปลงมากหรือน้อยได้อย่างราบรื่น. พยายามที่จะเปลี่ยนการเรียนการสอนในปีแรกในฮ่องกงนอกจากนี้ยังมีความเสี่ยงอันเนื่องมาจากมุมมองของผู้ปกครองเกี่ยวกับสิ่งที่จะต้องจัดให้เด็กของพวกเขาสำหรับการศึกษาและการเรียนการสอน ข้อ จำกัด ที่กำหนดโดยการทดสอบในโรงเรียนประถมศึกษา ในบทความของเธอแปลของการเรียนการสอนตะวันตกติดต่อในฮ่องกงปฐมวัยหลักสูตร: สัญญาการเรียนการสอนที่มีประสิทธิภาพ? ดอริสเฉิงปุยวาเน้นความคิดริเริ่มนโยบายในฮ่องกงซึ่งดึงแนวทางโครงการ Reggio Emilia และสูง / ขอบเขตที่จะส่งเสริมให้ครูปีแรกที่จะย้ายไปโต้ตอบมากขึ้นมากกว่ารุ่นการสอนการสอน มีเจ็ดเข้าร่วมในโครงการเป็นผู้มีส่วนร่วมในการแนะนำให้รู้จักกับวิธีการเปลี่ยนการเรียนการสอนตามความเหมาะสมและสะท้อนให้เห็นถึงการปฏิบัติของพวกเขากับนักวิจัย การศึกษาระบุข้อ จำกัด ของการประกวดดังกล่าวเป็นความคาดหวังของผู้ปกครองและสำคัญอย่างมากในการฝึกซ้อมและการสอบ ครูยังดูเหมือนจะแนะนำรูปแบบการเรียนการสอนในรูปแบบที่ไม่ได้ช่วยให้เด็กเป็นผู้เรียนที่ใช้งาน แต่มุ่งเน้นไปที่ผลการ หลักสูตรยัง จำกัด ตัวเลือกของพวกเขา มีไม่ได้หมายความว่าการแปลตรงไปตรงมาของทฤษฎีสู่การปฏิบัติ. นี้ยกประเด็นเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างทฤษฎีและการปฏิบัติในแง่ของวิธีการได้อย่างมีประสิทธิภาพแปลงการปฏิบัติในรูปแบบก้าวหน้า แม้จะมีความตั้งใจที่ดีที่สุดของนักวิชาการ, การพัฒนารูปแบบมืออาชีพมักจะไม่เพียงพอในการแปลและการบูรณาการในการปฏิบัติทฤษฎีการเรียนการสอน ซูซี่เอ็ดเวิร์ดใน '' หยุดคิดวัฒนธรรมเป็นภูมิศาสตร์ ':' แนวคิดของทฤษฎีทางสังคมวัฒนธรรมเป็นผู้แจ้งกับหลักสูตร 'การศึกษาปฐมวัย, interrogates ว่าความก้าวหน้าทางทฤษฎีในทฤษฎีทางสังคมวัฒนธรรมที่มีความเข้าใจโดยผู้ปฏิบัติงานและบูรณาการในการศึกษาปฐมวัย เธอมี 16 คนจากเมลเบิร์น, ออสเตรเลีย, ที่มีส่วนร่วมในบทบาทต่างๆในการเรียนการสอนในโรงเรียนอนุบาล เซสชั่นเริ่มต้นมุ่งเน้นไปที่ผู้เข้าร่วมก่อนปรัชญาของการศึกษาและความเข้าใจในทฤษฎีทางสังคมวัฒนธรรมผ่านการอภิปรายกลุ่ม ภาคอื่น ๆ แนะนำทฤษฎีพัฒนาการ Vygotsky, Rogoff และการทำโครงงานของ Reggio Emilia แต่ละครั้งที่เกี่ยวข้องกับการวิจารณ์และการอภิปราย ในช่วงเวลาของการประชุมเชิงปฏิบัติการในตำแหน่งครูที่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญจากการสมมติว่าทฤษฎีทางสังคมวัฒนธรรมเป็นเรื่องเกี่ยวกับความหลากหลายทางวัฒนธรรมในการทำความเข้าใจว่าเด็กทุกคนนำภูมิหลังที่โดดเด่นที่มีผลต่อการเรียนรู้ประสบการณ์ของพวกเขาและการตอบสนองต่อสภาพแวดล้อมของโรงเรียน จุดศึกษาเพื่อความจำเป็นในการพัฒนาอาชีพอย่างระมัดระวังมากขึ้นในการย้ายครูเกินกว่าการรับรู้ปัจจุบันของพวกเขาและบางครั้งการตีความของทฤษฎีทางวิชาการล่าสุด. แต่กรอบทฤษฎีสามารถให้ความสามารถในการสะท้อนให้เห็นถึงและต่อต้านบรรทัดฐานทางวัฒนธรรมขณะที่ยังเป็นการปรับตัวและที่สำคัญ ทฤษฎีเหล่านี้ในบริบททางปฏิบัติ ใน 'บียอน' เพราะฉันกล่าวว่าดังนั้น! สามปฐมวัยครูท้าทายวิจัยเกี่ยวกับความเชื่อทางวินัยและกลยุทธ์ของบุคคลที่มาจากภูมิหลังผู้ถือหุ้นส่วนน้อยในการทำงานระดับ ', เกย์ Wilgus ท้าทายแบบแผนเกี่ยวกับผู้ใหญ่จากภูมิหลังของชนกลุ่มน้อยในการทำงานระดับใช้เผด็จการเทคนิควินัยบีบบังคับโดยการแสดงวิธีสามครูปฐมวัยทำไม่ได้ เพียงแค่ทำซ้ำและยอมรับวัฒนธรรมทัศนคติเกี่ยวกับวินัย การศึกษาที่เกี่ยวข้องกับการสังเกตการสอนของและชุดของการสัมภาษณ์กับครูก่อนวัยเรียน. ในที่สุดการวิจัยทางการศึกษาสามารถเปิดใช้งานผู้ปฏิบัติงานจะไปไกลกว่าความเข้าใจข้อ จำกัด ของพฤติกรรมของเด็กในด้านพลวัตของการแสดงออกต่อเนื่อง ซูซานหนุ่มในบทความของเธอครั้ง แต่ไม่เคยได้ยินเด็กหนุ่มร้องเพลงชั่วคราวและการปฏิบัติทางการศึกษา 'ดึงความสนใจของเราไปยังกิจกรรมดนตรีธรรมชาติของเด็กในการศึกษาของเธอตามข้อสังเกตของสองและสามปี olds เธอท้าทายวิธีการแบบดั้งเดิมในการศึกษาดนตรีและแสดงให้เห็นว่า 'ผลเสียง' ให้ผลทางอารมณ์เพิ่มเติมต่อการกระทำของเด็ก ๆ ในชีวิตประจำวัน, การเล่นและการเคลื่อนไหว หนุ่มสาวแสดงให้เห็นว่าความลุ่มหลงของเราด้วยการแยกโหมดที่แตกต่างของการแสดงออกในทางวินัยแบ่งเป็นแบบคงที่มากเกินไปและไม่ได้ช่วยให้เราสามารถจับภาพธรรมชาติ, multimodality และด้านอารมณ์ของเด็กเล่นและการเรียนรู้ ไฮไลท์หนุ่มวิธีการใช้พลังงานจะกระทำผ่านความคิดแคบ ๆ ของละครที่มีระเบียบวินัยและยับยั้งเด็กศักยภาพแสดงออก บทความของเธอมีศักยภาพที่จะเปิดขึ้นในจิตใจของเราที่จะเป็นไปได้ใหม่ของการมีส่วนร่วมของเด็กหนุ่ม. ฌานน์มารี Iorio ใน 'ทบทวนการสนทนา' ตอกย้ำวิธีการนี้โดยท้าทายที่เราจะคิดใหม่การเปลี่ยนแปลงอำนาจระหว่างเด็กและผู้ใหญ่เพื่อให้ฟังอย่างระมัดระวังเพื่อให้เด็ก ๆ และให้พวกเขามีพื้นที่ในการสำรวจคิดและการสื่อสาร เธอนำเสนอภาพสะท้อนของตัวเองในการสนทนากับเด็กเกี่ยวกับการวาดภาพที่ทั้งปิดการสนทนาหรือเปิดการสนทนาเพื่อให้เด็กสามารถพูดได้ เป็นที่เอาใจใส่และความเคารพนับถือบูชาในขณะที่ช่วยให้การสนทนาผู้ใหญ่ของเด็กที่จะเปลี่ยนประสบการณ์ความงามที่แต่ละคนได้รับเกียรตินิยมตัวเอง 'ภายใน' สนทนา. สองเสวนาในเรื่องนี้เป็นชิ้นส่วนที่เกี่ยวกับการสะท้อนความทรงจำในการเรียนการสอน (ลิซ McCaw) และการพัฒนาอาชีพ กระบวนการที่มีการตอบสนองกับบริบทนิวเม็กซิโก (Luis-เซ็นเรเยส)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประเด็นร่วมสมัยในวัยเด็ก

ธีมของเรื่องนี้คืออำนาจและการต่อต้าน ไม่ว่าจะเป็นในแง่ของเด่นวาทกรรม exemplified โดยนโยบายวาระประชาชนเปลี่ยนและการเจรจาต่อรองการปฏิบัติตนภายในข้อจำกัดทางวัฒนธรรม , ความสามารถในการสะท้อนว่าอำนาจจะเป็นไปในเด็กกับผู้ใหญ่ ,หรือทฤษฎีกลายเป็นหมายถึงการสะท้อนที่ทั้งสองสามารถผลักดันและเปิดโอกาสใหม่สำหรับเด็ก บทความจะสั่งบนพื้นฐานดังต่อไปนี้ของพวกเขาเน้นนโยบายและวิธีการที่พวกเขามีข้อจำกัดและโอกาส ; วิธีการที่ครูสามารถสะท้อนและเรียนรู้จากทฤษฎีการเปลี่ยน pedagogies ของเขาเองและวิธีการในการที่จะคิดและทบทวนพลวัตระหว่างเด็กและผู้ใหญ่ และเพื่อขยายความเข้าใจของเราเด็ก

บทความแรกแสดงให้เห็นว่าแม้ว่าเอกสารนโยบายอาจจะในลักษณะก้าวหน้า พวกเขาสามารถเสริมสร้างวาทกรรมเด่นและความสัมพันธ์เชิงอำนาจ . ในการสร้างพลเมืองโลก :ร่องรอยของคตินิยมสากลในหลักสูตรปฐมวัยประเทศนิวซีแลนด์เร็วที whariki ' ไอริส duhn ใช้เลนส์ที่สำคัญกับนิวซีแลนด์หลักสูตรการศึกษาปฐมวัยสรุปใน Te whariki . เธอระบุว่าเอกสารที่สอดคล้องกับอุดมการณ์เสรีนิยมนีโอซึ่งมีการปกครองนิวซีแลนด์ตั้งแต่กลางทศวรรษ 1980 , แม้จะมีการยอมรับอย่างกว้างขวางว่าเป็นโปรเกรสซี' เต๋อ whariki ที่ดีเด็กจะปรับตัวได้ยืดหยุ่นตนเอง เป็นนักแก้ปัญหา และเป็นผู้เรียนรู้ตลอดชีวิตที่สามารถเจริญได้ในยุคโลกาภิวัตน์ โลกของการแข่งขัน เน้นความเป็นสากลของหลักสูตร ซึ่งทุกครอบครัว และชุมชน สร้างคนประเภทที่ต้องรับมือกับความไม่แน่นอนคงที่และการเปลี่ยนแปลงในยุคโลกาภิวัตน์ .

นอกจากนี้ได้ริเริ่มนโยบายก้าวหน้า มีโอกาสที่จะถูกทำลายโดยกองกำลังทางสังคมในวงกว้าง . ในการโต้วาที พวงมาลัย และเริ่มต้นบทสนทนา : ทบทวนหลักสูตรปฐมวัยสิงคโปร์ ลินน์ อ่างทอง หลิงหยิน สำรวจสังคมการเมือง และข้อจำกัดที่อาจไม่มีเพศเด็กศูนย์กลางโฟกัสของกรอบอนุบาลใหม่ในสิงคโปร์ซึ่งในตัวเองหมายถึงการยอมรับในความสำคัญของการศึกษาปฐมวัย นโยบายสร้างตามกรอบเดิมที่เคยใช้ ซึ่งเน้นหลักในการพัฒนาจริยธรรมและสังคม ซึ่งเข้ากันได้กับลัทธิขงจื้อ อีกแนวคิดใหม่อนุบาลสนับสนุนเล่น และเด็กนักเรียนหลักสูตร หลักสูตรการสอน ชุดพวงมาลัยห่างจากฐานความรู้ อย่างไรก็ตามมีความตึงเครียดกับความต้องการของตน และต่อมาผู้ปกครองคาดหวังว่าโรงเรียนควรสอนเด็กใน bilingualism ความรู้ ภาษา และทักษะทางวิชาการทั่วไปที่ examinable ในโรงเรียนประถมศึกษา นี้มีศักยภาพที่จะทำลายความปรารถนาของผู้กำหนดนโยบายที่จะใช้วิธีการใหม่ในบริบทของหลักสูตรปฐมวัย

ที่มีศักยภาพสำหรับความขัดแย้งนี้เป็นยังชัดเจนในบริบทเรา ที่เน้นความรับผิดชอบในแง่ของเกณฑ์ทางวิชาการ โดยรัฐบาลอาจบ่อนทำลายความเข้าใจที่กว้างขึ้น ความพร้อมของโรงเรียน และแนวทางที่ดีที่สุด ช่วยให้เกิดการเปลี่ยนจาก Pre-K และการอนุบาลในมุมมองของ ' ' ครูอนุบาลและอนุบาลก่อน ความพร้อมและการเปลี่ยนแปลงการปฏิบัติ ' sukhdeep เหงือก ดิ๊กซี่ หนาว&ไดแอน ฟรีดแมน ให้ตรวจสอบรายละเอียดของปัญหาที่เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงนี้ เช่นวิธีการเพื่ออำนวยความสะดวกในการสื่อสารระหว่างสถานศึกษาและวิธีการที่ดีแก่ผู้ปกครองเพื่อช่วยให้เด็กรับมือกับโรงเรียนการมุ่งเน้นวิชาการแคบเกินไปและเหมาะกับชนชั้นกลาง ครอบครัวสีขาว การรับรู้ในสิ่งที่เป็นสิ่งที่สำคัญ มันขาดที่สำคัญของสังคม และพัฒนาการทางอารมณ์ บทความนี้จะให้ข้อเสนอแนะที่เป็นรูปธรรมที่จะย้ายเกินเพียงข้อมูลในรูปแบบของแผ่นพับและจดหมายเพื่อเปิดวันมีปัญหาในการย้ายโรงเรียน และเปิดช่องทางการสื่อสารระหว่างครูในระดับที่แตกต่างกันของการศึกษา ความคาดหวังของผู้ปกครองและการมีส่วนร่วม จะระบุว่าเป็นสิ่งสำคัญสำหรับเด็กที่จะทำให้การเปลี่ยนแปลงมากขึ้นหรือน้อยลงได้อย่างราบรื่น

พยายามที่จะเปลี่ยนการสอนในปีแรกในฮ่องกงยังมีความเสี่ยงจากมุมมองของผู้ปกครองเกี่ยวกับสิ่งที่จะต้องจัดให้เด็กของพวกเขาสำหรับการศึกษาและหลักสูตร ข้อจำกัดที่กำหนดโดยการทดสอบในโรงเรียน ประถมศึกษา ในบทความของเธอ ' การแปลสอนแนวทางตะวันตกในฮ่องกง หลักสูตรการศึกษาปฐมวัย : การสอนที่มีประสิทธิภาพสัญญา ?