ประวัติวันวาเลนไทน์ (Valentine's Da

ประวัติวันวาเลนไทน์ (Valentine's Day)
เทศกาลวาเลนไทน์ (Valentine's Day) เริ่มมีขึ้น ตั้งแต่ยุคที่จักรวรรดิโรมันเรืองอำนาจ ในยุคนั้น วันที่ 14 กุมภาพันธ์ของทุกปี ถูกจัดให้เป็นวันหยุดเพื่อเป็นเกียรติแต่เทพเจ้าจูโน JUNO ผู้เป็น จักรพรรดินีแห่งเทพเจ้าโรมัน นอกจาก นี้แล้วพระองค์ยังทรงเป็นเทพเจ้าแห่ง อิสตรีเพศและการแต่งงานและในวันที่ 15 กุมภาพันธ์ เป็นวันเริ่มต้นเทศกาล เฉลิมฉลองแห่งลูเพอร์คาร์เลีย การดำเนินชีวิตของหนุ่มสาวจะ ถูกตัดขาดออกจากกันอย่างสิ้นเชิง

ในรัชสมัยของ จักรพรรดิคลอดิอัส ที่ 2 (Emperor Claudius II) แห่ง กรุงโรม พระองค์ ทรงเป็นกษัตริย์ที่มี ใจคอดุร้ายและทรงนิยม การ ทำสงครามนองเลือด ได้ทรงตระหนักว่าเหตุที่ ชายหนุ่มส่วนมากไม่ประสงค์จะเข้าร่วม ในกองทัพเนื่องจากไม่อยากจากคู่รัก และครอบครัวไป จึงทรงมีพระราชโอง การสั่งห้ามมิให้มีการจัดพิธีหมั้นและ แต่งงานกันในโรมโดยเด็ดขาด ทำให้ ประชาชนทุกข์ใจเป็นอย่างยิ่ง

และขณะนั้น มีนักบุญรูปหนึ่งนามว่า Saint Valentine วาเลนไทน์ หรือวาเลนตินัส ซึ่งอาศัยอยู่ในโรมได้ ร่วมมือกับเซนต์มาริอัสจัดพิธีแต่งงานให้กับ ชาวคริสต์หลายคู่ และด้วยความปรารถนาดีนี้เองจึงทำให้วาเลนไทน์ถูกจับและระหว่างนี้ก็ยังคงส่งคำอวยพรวาเลนไทน์ ของเขาเองขณะที่เขาเป็นนักโทษ เป็นความเชื่อว่าวาเลนไทน์ได้ตกหลุมรักหญิง สาวที่เป็นลูกสาวของผู้คุมที่ชื่อจูเลีย ซึ่งได้มาเยี่ยมเขาระหว่างที่ถูกคุมขัง ในคืนก่อนที่วาเลนไทน์จะสิ้นชีวิตโดยการถูกตัดศีรษะ เขาได้ส่งจดหมายฉบับ สุดท้ายถึงจูเลีย โดยลงท้ายว่า "From Your Valentine"

วันที่ 14 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 270 หลังจากนั้นศพของเขาได้ถูก เก็บไว้ที่โบสถ์ พราซีเดส (Praxedes) ณ กรุงโรม จูเลียได้ปลูกต้นอามันต์ หรืออัลมอลต์สีชมพู ไว้ใกล้หลุม ศพของวาเลนตินัส แด่ผู้เป็น ที่รักของเธอ โดยในทุกวันนี้ ต้นอามันต์สีชมพูได้เป็นตัวแทน แห่งรักนิรันดรและมิตรภาพ อันสวยงาม และคำนี้ก็เป็นคำที่ใช้มา จนถึงปัจจุบัน ถึงแม้ว่าเบื้อง หลังความเป็นจริงของวาเลนไทน์จะเป็นตำนานที่มืดมัว แต่เรื่องราวยังคงแสดงให้เห็นถึงความรู้สึกสงสาร ความกล้าหาญและที่สำคัญที่สุดเป็นเครื่องหมาย ของความโรแมนติค จึงไม่น่าประหลาดใจ เลยว่าในช่วงยุคกลางวาเลนไทน์เป็นนักบุญ ที่มีชื่อเสียงมากที่สุดในอังกฤษและฝรั่งเศส

ต่อมาพระในนิกายโรมันคาทอลิกจึงเลือกให้ วันที่ 14 กุมภาพันธ์ เป็นวันเฉลิมฉลอง เทศกาลวันแห่งความรักและดูเหมือนว่ายัง คงเป็นธรรมเนียมที่ชายหนุ่มจะเลือก หญิงสาวที่ตนเองพึงใจในวันวาเลนไทน์ (Valentine's Day) สืบต่อกันมาจนถึงทุกวันนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประวัติวันวาเลนไทน์ (วันวาเลนไทน์)เทศกาลวาเลนไทน์ (วันวาเลนไทน์) เริ่มมีขึ้นตั้งแต่ยุคที่จักรวรรดิโรมันเรืองอำนาจในยุคนั้นถูกจัดให้เป็นวันหยุดเพื่อเป็นเกียรติแต่เทพเจ้าจูโนวันที่ 14 กุมภาพันธ์ของทุกปีจูโนผู้เป็นจักรพรรดินีแห่งเทพเจ้าโรมันนอกจากนี้แล้วพระองค์ยังทรงเป็นเทพเจ้าแห่งอิสตรีเพศและการแต่งงานและในวันที่ 15 กุมภาพันธ์เป็นวันเริ่มต้นเทศกาลเฉลิมฉลองแห่งลูเพอร์คาร์เลียการดำเนินชีวิตของหนุ่มสาวจะถูกตัดขาดออกจากกันอย่างสิ้นเชิงในรัชสมัยของจักรพรรดิคลอดิอัส 2 (จักรพรรดิ Claudius II) แห่งกรุงโรมพระองค์ทรงเป็นกษัตริย์ที่มีใจคอดุร้ายและทรงนิยมตามหลักทำสงครามนองเลือดได้ทรงตระหนักว่าเหตุที่ชายหนุ่มส่วนมากไม่ประสงค์จะเข้าร่วมในกองทัพเนื่องจากไม่อยากจากคู่รักและครอบครัวไปจึงทรงมีพระราชโองการสั่งห้ามมิให้มีการจัดพิธีหมั้นและแต่งงานกันในโรมโดยเด็ดขาดทำให้ประชาชนทุกข์ใจเป็นอย่างยิ่งและขณะนั้นมีนักบุญรูปหนึ่งนามว่าเซนต์วาเลนไทน์วาเลนไทน์หรือวาเลนตินัสซึ่งอาศัยอยู่ในโรมได้ร่วมมือกับเซนต์มาริอัสจัดพิธีแต่งงานให้กับชาวคริสต์หลายคู่และด้วยความปรารถนาดีนี้เองจึงทำให้วาเลนไทน์ถูกจับและระหว่างนี้ก็ยังคงส่งคำอวยพรวาเลนไทน์ของเขาเองขณะที่เขาเป็นนักโทษเป็นความเชื่อว่าวาเลนไทน์ได้ตกหลุมรักหญิงสาวที่เป็นลูกสาวของผู้คุมที่ชื่อจูเลียซึ่งได้มาเยี่ยมเขาระหว่างที่ถูกคุมขังในคืนก่อนที่วาเลนไทน์จะสิ้นชีวิตโดยการถูกตัดศีรษะเขาได้ส่งจดหมายฉบับสุดท้ายถึงจูเลียโดยลงท้ายว่า "จากวาเลนไทน์ของคุณ" วันที่ 14 กุมภาพันธ์ค.ศ 270 หลังจากนั้นศพของเขาได้ถูกเก็บไว้ที่โบสถ์พราซีเดส (Praxedes) ณกรุงโรมจูเลียได้ปลูกต้นอามันต์หรืออัลมอลต์สีชมพูไว้ใกล้หลุมศพของวาเลนตินัสแด่ผู้เป็นที่รักของเธอโดยในทุกวันนี้ต้นอามันต์สีชมพูได้เป็นตัวแทนแห่งรักนิรันดรและมิตรภาพอันสวยงามและคำนี้ก็เป็นคำที่ใช้มาจนถึงปัจจุบันถึงแม้ว่าเบื้องหลังความเป็นจริงของวาเลนไทน์จะเป็นตำนานที่มืดมัวแต่เรื่องราวยังคงแสดงให้เห็นถึงความรู้สึกสงสารความกล้าหาญและที่สำคัญที่สุดเป็นเครื่องหมายของความโรแมนติคจึงไม่น่าประหลาดใจเลยว่าในช่วงยุคกลางวาเลนไทน์เป็นนักบุญที่มีชื่อเสียงมากที่สุดในอังกฤษและฝรั่งเศสต่อมาพระในนิกายโรมันคาทอลิกจึงเลือกให้วันที่ 14 กุมภาพันธ์เป็นวันเฉลิมฉลองเทศกาลวันแห่งความรักและดูเหมือนว่ายังคงเป็นธรรมเนียมที่ชายหนุ่มจะเลือกหญิงสาวที่ตนเองพึงใจในวันวาเลนไทน์ (วันวาเลนไทน์) สืบต่อกันมาจนถึงทุกวันนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประวัติวันวาเลนไทน์ (Valentine 's Day)
เทศกาลวาเลนไทน์ (วันวาเลนไทน์) เริ่มมีขึ้น ในยุคนั้นวันที่ 14 กุมภาพันธ์ของทุกปี JUNO ผู้เป็นจักรพรรดินีแห่งเทพเจ้าโรมันนอกจาก อิสตรีเพศและการแต่งงานและในวันที่ 15 กุมภาพันธ์เป็นวันเริ่มต้นเทศกาลเฉลิมฉลองแห่งลูเพอร์คาร์เลียการดำเนินชีวิตของหนุ่มสาวจะ จักรพรรดิคลอดิอัสที่ 2 (จักรพรรดิ Claudius II) แห่งกรุงโรมพระองค์ทรงเป็นกษัตริย์ที่มีใจคอดุร้ายและทรงนิยมการทำสงครามนองเลือดได้ทรงตระหนักว่าเหตุที่ ในกองทัพเนื่องจากไม่อยากจากคู่รักและครอบครัวไปจึงทรงมีพระราชโอง แต่งงานกันในโรมโดยเด็ดขาดทำให้ มีนักบุญรูปหนึ่งนามว่าเซนต์วาเลนไทน์วาเลนไทน์หรือวาเลนตินัสซึ่งอาศัยอยู่ในโรมได้ ชาวคริสต์หลายคู่ ของเขาเองขณะที่เขาเป็นนักโทษ เขาได้ส่งจดหมายฉบับสุดท้ายถึงจูเลียโดยลงท้ายว่า "จากวาเลนไทน์ของคุณ" วันที่ 14 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 270 หลังจากนั้นศพของเขาได้ถูกเก็บไว้ที่โบสถ์พราซีเดส (Praxedes) ณ กรุงโรมจูเลียได้ปลูกต้นอามันต์หรืออัลมอลต์สีชมพูไว้ใกล้หลุมศพของวาเลนตินัสแด่ผู้ เป็นที่รักของเธอโดยในทุกวันนี้ต้นอามันต์สีชมพูได้เป็นตัวแทนแห่งรักนิรันดรและมิตรภาพอันสวยงามและคำนี้ก็เป็นคำที่ใช้มาจนถึงปัจจุบันถึงแม้ว่าเบื้อง ของความโรแมนติคจึงไม่น่าประหลาดใจ วันที่ 14 กุมภาพันธ์เป็นวันเฉลิมฉลอง คงเป็นธรรมเนียมที่ชายหนุ่มจะเลือก (วันวาเลนไทน์) สืบต่อกันมาจนถึงทุกวันนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประวัติวันวาเลนไทน์ ( วันวาเลนไทน์ )
เทศกาลวาเลนไทน์ ( วันวาเลนไทน์ ) เริ่มมีขึ้นตั้งแต่ยุคที่จักรวรรดิโรมันเรืองอำนาจในยุคนั้นวันที่ 14 กุมภาพันธ์ของทุกปีถูกจัดให้เป็นวันหยุดเพื่อเป็นเกียรติแต่เทพเจ้าจูโนผู้เป็นจักรพรรดินีแห่งเทพเจ้าโรมันจูโนนี้แล้วพระองค์ยังทรงเป็นเทพเจ้าแห่งอิสตรีเพศและการแต่งงานและในวันที่ 15 กุมภาพันธ์เป็นวันเริ่มต้นเทศกาลเฉลิมฉลองแห่งลูเพอร์คาร์เลียการดำเนินชีวิตของหนุ่มสาวจะถูกตัดขาดออกจากกันอย่างสิ้นเชิง

ในรัชสมัยของจักรพรรดิคลอดิอัสที่ 2 ( จักรพรรดิ Claudius II ) แห่งกรุงโรมพระองค์ทรงเป็นกษัตริย์ที่มีใจคอดุร้ายและทรงนิยมการทำสงครามนองเลือดได้ทรงตระหนักว่าเหตุที่ชายหนุ่มส่วนมากไม่ประสงค์จะเข้าร่วมและครอบครัวไปจึงทรงมีพระราชโองการสั่งห้ามมิให้มีการจัดพิธีหมั้นและแต่งงานกันในโรมโดยเด็ดขาดทำให้ประชาชนทุกข์ใจเป็นอย่างยิ่ง

และขณะนั้นมีนักบุญรูปหนึ่งนามว่า นักบุญ วาเลนไทน์ วาเลนไทน์หรือวาเลนตินัสซึ่งอาศัยอยู่ในโรมได้ร่วมมือกับเซนต์มาริอัสจัดพิธีแต่งงานให้กับชาวคริสต์หลายคู่ของเขาเองขณะที่เขาเป็นนักโทษเป็นความเชื่อว่าวาเลนไทน์ได้ตกหลุมรักหญิงสาวที่เป็นลูกสาวของผู้คุมที่ชื่อจูเลียซึ่งได้มาเยี่ยมเขาระหว่างที่ถูกคุมขังในคืนก่อนที่วาเลนไทน์จะสิ้นชีวิตโดยการถูกตัดศีรษะสุดท้ายถึงจูเลียโดยลงท้ายว่า " จากวาเลนไทน์ของคุณ
"
วันที่ 14 กุมภาพันธ์ค . ศ .270 หลังจากนั้นศพของเขาได้ถูกเก็บไว้ที่โบสถ์พราซีเดส ( พราซีเดส ) ณกรุงโรมจูเลียได้ปลูกต้นอามันต์หรืออัลมอลต์สีชมพูไว้ใกล้หลุมศพของวาเลนตินัสแด่ผู้เป็นที่รักของเธอโดยในทุกวันนี้แห่งรักนิรันดรและมิตรภาพอันสวยงามและคำนี้ก็เป็นคำที่ใช้มาจนถึงปัจจุบันถึงแม้ว่าเบื้องหลังความเป็นจริงของวาเลนไทน์จะเป็นตำนานที่มืดมัวแต่เรื่องราวยังคงแสดงให้เห็นถึงความรู้สึกสงสารของความโรแมนติคจึงไม่น่าประหลาดใจเลยว่าในช่วงยุคกลางวาเลนไทน์เป็นนักบุญที่มีชื่อเสียงมากที่สุดในอังกฤษและฝรั่งเศส

ต่อมาพระในนิกายโรมันคาทอลิกจึงเลือกให้วันที่ 14 กุมภาพันธ์เป็นวันเฉลิมฉลองเทศกาลวันแห่งความรักและดูเหมือนว่ายังคงเป็นธรรมเนียมที่ชายหนุ่มจะเลือกหญิงสาวที่ตนเองพึงใจในวันวาเลนไทน์ ( วันวาเลนไทน์ )