ฉันรักการแปลTropical rain forest in

ฉันรักการแปล
Tropical rain forest in Southeast Asia has developed within an extensive archipelago during the past 65 million years or more. During the Miocene (beginning 25 million years BP), rain forest extended much further north (to southern China and Japan); since that time it has contracted. During the Pleistocene (beginning 2.0 million years BP), development of continental glaciers at high latitudes was associated in Southeast Asia with lowered sea level, cooler temperatures, and modified rainfall patterns. Fossil pollen records demonstrate that Southeast Asian vegetation during the last glacial maximum (ca. 18 000 BP) differed substantially from that of today, with an increase in the extent of montane vegetation and savannah and a decline in rain forest. These data show that the distribution and extent of rain forest in Southeast Asia has historically been quite sensitive to climatic change.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันรักการแปลป่าฝนเขตร้อนในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้มีพัฒนาภายในเกาะมากมายในช่วง 65 ล้านปีหรือมากกว่า ระหว่าง Miocene (เริ่มต้น 25 ล้านปี BP), ป่าฝนขยายเหนือมากไป (ใต้จีนและญี่ปุ่น); ตั้งแต่นั้น ก็มีสัญญาสิ่ง ระหว่าง Pleistocene (เริ่มต้น 2.0 ล้านปี BP), พัฒนาของธารน้ำแข็งภาคพื้นที่ latitudes สูงสัมพันธ์ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้กับระดับน้ำทะเลลดลง อุณหภูมิเย็น และปรับเปลี่ยนรูปแบบฝนตก ละอองเกสรฟอสระเบียนแสดงให้เห็นถึงพืชพรรณที่เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ระหว่างน้ำแข็งมากที่สุด (ca. 18 000 BP) แตกต่างมากจากที่วันนี้ การเพิ่มขอบเขตของพืช montane และสวันนาห์และป่าฝนลดน้อยลง ข้อมูลเหล่านี้แสดงว่า การกระจายและขอบเขตของป่าในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้อดีตได้ค่อนข้างอ่อนไหวกับไอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันรักการแปล
ป่าฝนเขตร้อนในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ได้มีการพัฒนาภายในหมู่เกาะกว้างขวางช่วงที่ผ่านมา 65 ล้านปีหรือมากกว่า ในช่วงยุค (เริ่มต้น 25 ล้านปี BP), ป่าฝนขยายมากขึ้นไปทางเหนือ (ไปยังตอนใต้ของประเทศจีนและญี่ปุ่น); ตั้งแต่นั้นมาก็มีการหดตัว ในช่วง Pleistocene (เริ่มต้น 2.0 ล้านปี BP), การพัฒนาของธารน้ำแข็งทวีปที่ละติจูดสูงที่เกี่ยวข้องในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่มีระดับน้ำทะเลลดลงอุณหภูมิเย็นและรูปแบบการแก้ไขปริมาณน้ำฝน บันทึกเกสรฟอสซิลแสดงให้เห็นว่าพืชเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ในช่วงเย็นสุด (แคลิฟอร์เนีย 18 000 BP) แตกต่างอย่างมากจากที่วันนี้มีการเพิ่มขึ้นในขอบเขตของพืชและภูเขาสะวันนาและลดลงในป่าฝน ข้อมูลเหล่านี้แสดงให้เห็นว่าการจัดจำหน่ายและขอบเขตของป่าฝนในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ได้รับในอดีตค่อนข้างไวต่อการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันรักการแปล
ป่าดิบชื้นในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ได้มีการพัฒนาภายในหมู่เกาะอย่างละเอียดในช่วง 65 ล้านปีหรือมากกว่า ในช่วงสมัยไมโอซีน ( เริ่ม 25 ล้านปีความดัน ) , ฝนป่าขยายไกลเหนือใต้ จีน และญี่ปุ่น ) ; ตั้งแต่เวลามันได้ควบ ในช่วงไพลสโตซีน ( เริ่มต้น 2.0 ล้านปี BP )การพัฒนาของธารน้ำแข็งทวีปที่ละติจูดสูงมีความสัมพันธ์ในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้กับลดลง ระดับน้ําเย็น , อุณหภูมิ , ปริมาณฝน และรูปแบบการแก้ไข บันทึกฟอสซิลแสดงให้เห็นว่าพืชเกสรเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ในช่วงสูงสุดธารน้ำแข็งครั้งสุดท้าย ( ประมาณ 18 000 BP ) แตกต่างกันมากจากที่ของวันนี้กับการเพิ่มขึ้นในขนาดของต้นไม้และภูเขา ทุ่งหญ้าสะวันนาและลดลงในป่าฝน ข้อมูลเหล่านี้แสดงให้เห็นว่าการกระจายและขอบเขตของป่าฝนในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้มีประวัติศาสตร์ค่อนข้างไวต่อการเปลี่ยนแปลงสภาพอากาศ