The poem "Flowers" by Wendy Cope us

The poem "Flowers" by Wendy Cope uses the central metaphor to compare flowers with the abstract idea of thoughtfulness. The character that she is recounting of in the poem has not brought her any flowers but was indeed thinking about it as the third line says "And say you'd nearly brought me flowers." This thought, however not carried out, has affected the author as much as if the flowers were truly there as she says, "It made me smile and hug you then" (9). In the last two lines the author describes how the mere thought of bringing hers flowers had an even greater effect than flowers could themselves as she says, "But, Look, the flowers you nearly brought,/ Have lasted all this while" (11-12). This poem also contains end rhyme between the second and fourth lines of each stanza.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทกวี "ดอกไม้" โดย Wendy รับมือใช้เทียบกลางเพื่อเปรียบเทียบดอกไม้กับความคิดนามธรรมของมอบช่วง ตัวละครที่เธอเป็น recounting ของในกลอนได้ไม่นำเธอดอกไม้ใด ๆ แต่มีแน่นอนคิดว่าเป็นเส้นสามกล่าวว่า "และบอกว่า คุณได้เกือบนำผมดอกไม้" คิดว่านี้ อย่างไรก็ตาม ไม่ทำ มีผลต่อผู้เขียนเป็นมากเป็นดอกไม้ได้อย่างแท้จริงมีเธอกล่าวว่า "มันทำให้ฉันยิ้ม และกอดคุณแล้ว" (9) ล่าสุดสองบรรทัดผู้เขียนอธิบายวิธีการเพียงคิดนำเธอดอกไม้มีลักษณะพิเศษยิ่งกว่าดอกไม้ได้เอง ตามที่เธอกล่าวว่า, "แต่ ค้นหา คุณเกือบนำ ดอกไม้ / มีกินเวลาทั้งหมดในขณะนี้" (11-12) กลอนนี้ประกอบด้วยสัมผัสท้ายระหว่างบรรทัดที่สอง และสี่ของบทร้อยกรองแต่ละ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทกวี "ดอกไม้" โดยเวนดี้รับมือใช้อุปมากลางเพื่อเปรียบเทียบดอกไม้ที่มีความคิดนามธรรมของความคิด ตัวละครที่เธอจะเล่าในบทกวีที่ยังไม่ได้นำเธอดอกไม้ใด ๆ แต่แน่นอนคิดเกี่ยวกับมันเป็นบรรทัดที่สามกล่าวว่า "และบอกว่าคุณจะพาฉันเกือบดอกไม้." ความคิดนี้ แต่ไม่ได้ดำเนินการได้รับผลกระทบของผู้เขียนมากที่สุดเท่าที่ถ้าดอกไม้อยู่ที่นั่นอย่างแท้จริงขณะที่เธอกล่าวว่า "มันทำให้ฉันยิ้มและกอดคุณแล้ว" (9) ในสองบรรทัดสุดท้ายเขียนอธิบายวิธีคิดเพียงนำดอกไม้ของเธอมีผลมากยิ่งขึ้นกว่าที่ตัวเองทำได้ดอกไม้ขณะที่เธอกล่าวว่า "แต่ดูดอกไม้ที่คุณเกือบนำมา / มีกินเวลาทั้งหมดนี้ในขณะที่" (11- 12) บทกวีนี้ยังมีสัมผัสปลายระหว่างบรรทัดที่สองและสี่ของแต่ละบท

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทกวี " ดอกไม้ " โดย เวนดี้ รับมือการใช้คำอุปมากลางเปรียบเทียบกับความคิดที่เป็นนามธรรมดอกไม้ของความเป็นห่วง ตัวละครที่เธอเล่าในบทกวีไม่ได้พาเธอดอกไม้แต่คิดจริงๆเกี่ยวกับมันเป็นบรรทัดที่สามกล่าวว่า " และบอกว่าเธอจะเกือบเอาดอกไม้มาให้ฉัน . " ความคิดนี้ แต่ไม่ได้นำออก has affected the author as much as if the flowers were truly there as she says, "It made me smile and hug you then" (9). In the last two lines the author describes how the mere thought of bringing hers flowers had an even greater effect than flowers could themselves as she says, "But, Look, the flowers you nearly brought,/ Have lasted all this while" (11-12). This poem also contains end rhyme between the second and fourth lines of each stanza.