7.2. Attention deficit hyperactivit

7.2. Attention deficit hyperactivity disorder

We conducted a study in children with attention deficit hyperactivity disorder (ADHD), which is defined as a disorder of age-inappropriate symptoms of hyperactivity, inattention and impulsiveness (American Psychiatric Association, 1994). Children with ADHD typically suffer from deficits in cognitive functions of self-control and attention (Rubia et al., 2001 and Rubia et al., 2007) and are known to have reduced size (Krain and Castellanos, 2006) and function of fronto-parietal neural networks during tasks of inhibition and attention (Rubia et al., 1999, Rubia et al., 2001, Rubia et al., 2005, Rubia et al., 2008, Rubia et al., 2009 and Smith et al., 2006). The treatment of choice is psychostimulant medication and there has been a fourfold increase in prescription rates over the last decade in Western countries. The escalating stimulant prescription rates have caused growing concern, given side effects and the unknown long-term effects of stimulant medication on brain development. Furthermore, recent evidence shows that the superiority of medication treatment over behavioural treatments wanes after several years, raising worrying questions over potential sensitisation effects (Jensen et al., 2007).

We hypothesised that Sahaja Yoga Meditation would reduce symptoms of hyperactivity through the reduction of sympathetic activity (Rai et al., 1988 and Manocha et al., 2002). We further hypothesised that the problems with inattention and impulse control would be counteracted with Meditation, given the above mentioned evidence for Meditation training induced improvement of cognitive functions of sustained attention, inhibitory control and self-monitoring (Brown et al., 1984, Jha et al., 2007 and Slagter et al., 2007), and the neuroimaging evidence for activation of fronto-parietal attention networks with Sahaja Yoga Meditation (Aftanas and Golocheikine, 2001, Aftanas and Golocheikine, 2002a, Aftanas and Golocheikine, 2002b and Aftanas and Golocheikine, 2003). These are typically under-activated in children with ADHD during tasks of inhibitory control and attention (Rubia et al., 1999, Rubia et al., 2001, Rubia et al., 2005, Rubia et al., 2008, Rubia et al., 2009 and Smith et al., 2006). In fact, after 6 weeks of treatment with Sahaja Yoga Meditation adjunctive to their usual treatment regime, 26 children with ADHD showed a significant reduction of the main symptoms of hyperactivity, impulsiveness and inattention, which was equally observed in medicated and non-medicated patients (Harrison et al., 2004). The effect size was high (Cohen's d of 1.2). Furthermore, of the treated children, 50% of children either stopped or reduced their medication, and still improved in symptoms ( Harrison et al., 2004). Secondary benefits were an improved child–parent relationship and enhanced self-esteem. This study suggests that Sahaja Yoga Meditation is a promising non-pharmacological treatment option for children with ADHD that needs to be further explored in larger samples of medication-naïve children and including an active control group.

A subsequent small pilot study further supports the potential effectiveness of Meditation in people with ADHD. The feasibility study enrolled 25 adults and adolescents with ADHD in an 8-week Mindfulness Meditation based cognitive behavioural therapy training program and showed pre–post-improvements in self-reported ADHD symptoms and performance on tasks of selective attention and cognitive inhibition. The effects sizes for symptom reduction were relatively high (Cohen's d of 1.8). In addition, improvements in anxiety and depressive symptoms were also observed ( Zylowska et al., 2008). Unfortunately, however, the authors did not include a control group and used self-reports of measures of ADHD symptoms, which are likely to be influenced by placebo effects.

To summarise, the combined evidence from neuroimaging studies, showing enhanced activation and structural plasticity with Meditation in fronto-parietal networks of internalized attention, and the preliminary findings of these two clinical studies in people with attention deficits suggest that both Sahaja Yoga Meditation and mindfulness based Meditation techniques could well be useful tools to enhance self-control and concentration functions in pathologies who suffer from problems with these, either alone or as an adjunct to existing conventional treatment.

In conclusion, the investigation of the effectiveness of Meditation on major psychiatric disorders is still very much in its infancy. The majority of studies have been conducted in small subject numbers and few have used an active control group, which makes it difficult to rule out non-specific effects. However, the so far reported beneficial effects in these small-sampled studies of Meditation techniques or Meditation based behavioural therapies for disorders of affect, anxiety and attention deficits are promising.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

7.2 สมาธิเราดำเนินการศึกษาในเด็กที่มีสมาธิ (ภาระผูกพัน), ซึ่งถูกกำหนดให้เป็นความผิดปกติของอาการไม่เหมาะสมอายุเข้าร่องเข้ารอย inattention และสมาธิสั้น (จิตแพทย์สมาคมอเมริกัน 1994) เด็กที่ มีภาระผูกพันต้องทนทุกข์ทรมานจากการขาดดุลในหน้าที่รับรู้อารมณ์และความสนใจ (Rubia et al., 2001 และ Rubia et al., 2007) และทราบว่ามีลดขนาด (Krain และ Castellanos, 2006) โดยทั่วไป และการทำงานของเครือข่ายประสาท fronto ข้างในระหว่างงานยับยั้งและความสนใจ (Rubia et al., 1999, Rubia et al., 2001, Rubia et al. ปี 2005, Rubia et al , 2008, Rubia et al., 2009 และ Smith et al., 2006) ทางเลือกคือ ยา psychostimulant และได้มีการ fourfold เพิ่มขึ้นในอัตรายามากกว่าทศวรรษในประเทศตะวันตก ราคาพิเศษยากระตุ้น escalating ทำให้เกิดกังวลเติบโต ผลข้างเคียงที่กำหนดและผลกระทบระยะยาวรู้จักยากระตุ้นพัฒนาสมอง นอกจากนี้ หลักฐานล่าสุดแสดงว่า ปมของการรักษาโรคมากกว่ารักษาพฤติกรรม wanes หลังจากหลายปี เพิ่มคำถามกังวลผ่านไป sensitisation ผล (เจน et al., 2007)เรา hypothesised ที่ Sahaja โยคะสมาธิจะช่วยลดอาการของเข้าร่องเข้ารอยโดยการลดกิจกรรมเห็นอกเห็นใจ (al. เชียงรายร้อยเอ็ด 1988 และ Manocha และ al., 2002) เรา hypothesised เพิ่มเติมว่าเกี่ยวกับ inattention การควบคุมกระแสที่จะ counteracted กับการทำสมาธิ กำหนดหลักฐานที่กล่าวสำหรับพัฒนาฝึกอบรมที่เกิดจากสมาธิของฟังก์ชันรับรู้สนใจ sustained ลิปกลอสไขควบคุม และตรวจสอบตนเอง (Brown et al., 1984, al. Jha ร้อยเอ็ด 2007 และ Slagter et al., 2007), และหลักฐาน neuroimaging การเปิดใช้งานเครือข่าย fronto ข้างให้ความสนใจกับสมาธิโยคะ Sahaja (Aftanas และ Golocheikine , 2001, Aftanas และ Golocheikine, 2002a, Aftanas และ Golocheikine, 2002b และ Aftanas และ Golocheikine, 2003) นี่คือโดยทั่วไปภายใต้ใช้ในเด็กที่มีภาระผูกพันในระหว่างงานลิปกลอสไขและความสนใจ (Rubia et al., 1999, Rubia et al., 2001, Rubia et al. ปี 2005, Rubia et al., 2008, Rubia et al., 2009 และ Smith et al., 2006) ในความเป็นจริง หลังจาก 6 สัปดาห์ของการรักษาด้วยสมาธิโยคะ Sahaja adjunctive เพื่อระบอบการรักษาปกติของตน เด็ก 26 กับภาระผูกพันพบลดลงอย่างมีนัยสำคัญของอาการหลัก ของเข้าร่องเข้ารอย สมาธิสั้น inattention ซึ่งเท่าที่สังเกตในผู้ป่วยจำหน่าย และไม่จำหน่าย (Harrison et al., 2004) ขนาดผลไม่สูง (ของโคเฮน d ของ 1.2) นอกจากนี้ เด็กบำบัด 50% ของเด็กอาจหยุด หรือลดยาของพวกเขา และยัง ปรับปรุงในอาการ (Harrison et al., 2004) ประโยชน์รองมีความสัมพันธ์ดีขึ้นเด็ก – หลัก และเพิ่มการนับถือตนเอง การศึกษานี้แนะนำว่า การทำสมาธิโยคะ Sahaja ตัว pharmacological ไม่รักษาสัญญาสำหรับเด็กที่มีภาระผูกพันที่ต้องเพิ่มเติม ตัวอย่างใหญ่ explored ในเด็กยาขำน่าและการรวมกลุ่มการควบคุมการทำงานต่อมาขนาดเล็กนำร่องศึกษาเพิ่มเติมสนับสนุนประสิทธิภาพศักยภาพของการทำสมาธิในคนที่มีภาระผูกพัน ศึกษาลงทะเบียน 25 ผู้ใหญ่ และวัยรุ่น มีภาระผูกพันในการทำสมาธิสติ 8 สัปดาห์ตามโปรแกรมการฝึกพฤติกรรมบำบัดรับรู้ และแสดงให้เห็นก่อน – ปรับปรุงลงในอาการภาระผูกพันและประสิทธิภาพในงานน่าสนใจที่ใช้ยับยั้งการรับรู้รายงานด้วยตนเอง ขนาดผลสำหรับลดอาการได้ค่อนข้างสูง (ของโคเฮน d ของ 1.8) นอกจากนี้ ปรับปรุงในความวิตกกังวลและอาการ depressive ได้ยังสังเกต (Zylowska et al., 2008) แต่ อย่างไรก็ตาม ผู้เขียนไม่มีตัวควบคุมกลุ่ม และใช้ด้วยตนเองรายงานวัดอาการภาระผูกพัน ซึ่งมักจะมีผลมาจากยาหลอกผลการSummarise รวมหลักฐานจากการศึกษา neuroimaging แสดงเปิดใช้งานขั้นสูง และ plasticity โครงสร้าง ด้วยธรรมในเครือข่าย fronto ข้างสนใจ internalized และผลการวิจัยเบื้องต้นของการศึกษาทางคลินิกเหล่านี้สองคนมีความสนใจที่ขาดดุลแนะนำว่า Sahaja โยคะสมาธิและสติจากสมาธิเทคนิคไม่ดีเป็นเครื่องมือที่มีประโยชน์เพื่อเพิ่มอำนาจและความเข้มข้นฟังก์ชันใน pathologies ที่ประสบปัญหาเหล่านี้ คนเดียว หรือ เป็นเกียรติคุณเป็นการรักษาแบบเดิมที่มีอยู่เบียดเบียน การตรวจสอบประสิทธิภาพของการทำสมาธิในโรคทางจิตเวชที่สำคัญยังคงเป็นมากในของตราสินค้า ส่วนใหญ่ของการศึกษาได้ดำเนินเรื่องเล็กตัวเลข และไม่กี่ใช้กลุ่มการควบคุมการทำงาน ซึ่งทำให้ยากที่จะออกผลไม่เฉพาะเจาะจง อย่างไรก็ตาม ผลประโยชน์จนรายงานในเหล่านี้ศึกษาความเล็กของเทคนิคการทำสมาธิหรือทำสมาธิโดยใช้พฤติกรรมบำบัดสำหรับโรคของผล ขาดดุลความวิตกกังวลและความสนใจมีสัญญา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

7.2 โรคสมาธิสั้นเราดำเนินการศึกษาในเด็กที่มีความผิดปกติสมาธิสั้นสมาธิสั้น (ADHD) ซึ่งถูกกำหนดให้เป็นความผิดปกติของอาการวัยที่ไม่เหมาะสมของการไม่ตั้งใจ hyperactivity และหุนหันพลันแล่น (สมาคมจิตแพทย์อเมริกัน, 1994) เด็กที่มีสมาธิสั้นมักจะทนทุกข์ทรมานจากการขาดดุลในการทำงานขององค์ของการควบคุมตนเองและความสนใจ (รูเบีย et al., 2001 และรูเบีย et al., 2007) และเป็นที่รู้จักที่จะมีการลดขนาด (Krain และ Castellanos, 2006) และการทำงานของ fronto- เครือข่ายประสาทขม่อมงานในช่วงของการยับยั้งและความสนใจ (รูเบีย et al., 1999 รูเบีย et al., 2001 รูเบีย et al., 2005 รูเบีย et al., 2008 รูเบีย et al., 2009 และสมิ ธ et al., 2006) การรักษาทางเลือกที่เป็นยา psychostimulant และได้มีการเพิ่มขึ้นสี่เท่าของอัตราการกําหนดในช่วงทศวรรษที่ผ่านมาในประเทศตะวันตก อัตราใบสั่งยากระตุ้นที่เพิ่มขึ้นได้ก่อให้เกิดความกังวลเพิ่มขึ้นผลข้างเคียงได้รับและผลกระทบระยะยาวที่ไม่รู้จักของยากระตุ้นในการพัฒนาสมอง นอกจากนี้หลักฐานที่ผ่านมาแสดงให้เห็นว่าเหนือกว่าของการรักษายามากกว่าการรักษาพฤติกรรมเลนหลังจากหลายปีที่ผ่านมาเพิ่มคำถามกังวลมากกว่าผลกระทบที่อาจเกิดอาการแพ้ (เซ่น et al., 2007). เราสมมุติฐานว่าการทำสมาธิสหจะโยคะจะช่วยลดอาการของสมาธิสั้นผ่านการลด กิจกรรมขี้สงสาร (ไร่ et al., 1988 และ Manocha et al., 2002) เรายังสมมุติฐานว่าปัญหาด้วยการไม่ตั้งใจและการควบคุมแรงกระตุ้นที่จะได้รับการต่อต้านกับการทำสมาธิที่ได้รับหลักฐานดังกล่าวข้างต้นสำหรับการปรับปรุงการเหนี่ยวนำการฝึกอบรมการทำสมาธิการทำงานขององค์ความสนใจอย่างต่อเนื่อง, การควบคุมและการตรวจสอบการยับยั้งตนเอง (สีน้ำตาล et al., 1984 และ Jha al., 2007 และ Slagter et al., 2007) และหลักฐาน neuroimaging สำหรับยืนยันการใช้งานของเครือข่ายความสนใจ Fronto-ขม่อมกับการทำสมาธิสหจะโยคะ (Aftanas และ Golocheikine 2001 Aftanas และ Golocheikine, 2002a, Aftanas และ Golocheikine, 2002b และ Aftanas และ Golocheikine 2003) เหล่านี้มักจะอยู่ภายใต้การเปิดใช้งานในเด็กที่มีสมาธิสั้นในช่วงงานจากการควบคุมยับยั้งและความสนใจ (รูเบีย et al., 1999 รูเบีย et al., 2001 รูเบีย et al., 2005 รูเบีย et al., 2008 รูเบีย et al, 2009 สมิ ธ และ et al., 2006) ในความเป็นจริงหลังจาก 6 สัปดาห์ของการรักษาด้วยการทำสมาธิโยคะสหจะเสริมเพื่อรักษาระบอบการปกครองของพวกเขาปกติ 26 เด็กที่มีสมาธิสั้นพบว่ามีการลดลงอย่างมีนัยสำคัญในอาการหลักของสมาธิสั้น, หุนหันพลันแล่นและไม่ตั้งใจซึ่งได้รับการตั้งข้อสังเกตอย่างเท่าเทียมกันในผู้ป่วยยาและไม่ใช่ยา ( แฮร์ริสัน et al., 2004) ขนาดผลอยู่ในระดับสูง (งโคเฮน 1.2) นอกจากนี้เด็กได้รับการรักษา 50% ของเด็กทั้งสองหยุดหรือลดการใช้ยาของพวกเขาและการปรับปรุงยังคงอยู่ในอาการ (แฮร์ริสัน et al., 2004) รองผลประโยชน์ที่มีความสัมพันธ์ที่ดีขึ้นของเด็กผู้ปกครองและเพิ่มความนับถือตนเอง การศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นว่าการทำสมาธิสหจะโยคะเป็นตัวเลือกการรักษาที่ไม่ใช้ยาที่มีแนวโน้มสำหรับเด็กที่มีสมาธิสั้นที่จะต้องมีการสำรวจเพิ่มเติมในตัวอย่างที่มีขนาดใหญ่ของเด็กที่ไร้เดียงสายารวมทั้งกลุ่มควบคุมที่ใช้งาน. การศึกษานำร่องขนาดเล็กที่ตามมาต่อไปสนับสนุนที่มีประสิทธิภาพที่มีศักยภาพ ของการทำสมาธิในคนที่มีสมาธิสั้น ศึกษาความเป็นไปลงทะเบียนเรียน 25 ผู้ใหญ่และวัยรุ่นที่มีสมาธิสั้นใน 8 สัปดาห์การทำสมาธิสติรู้ความเข้าใจพฤติกรรมบำบัดตามโปรแกรมการฝึกอบรมและมีการปรับปรุงก่อนโพสต์ในตนเองรายงานอาการสมาธิสั้นและผลการดำเนินงานให้ความสนใจเลือกและยับยั้งความรู้ความเข้าใจ ขนาดผลกระทบการลดอาการค่อนข้างสูง (งโคเฮน 1.8) นอกจากนี้ยังมีการปรับปรุงในความวิตกกังวลและอาการซึมเศร้านอกจากนี้ยังได้ตั้งข้อสังเกต (Zylowska et al., 2008) แต่อย่างไรก็ตามผู้เขียนไม่ได้รวมกลุ่มควบคุมและใช้รายงานตนเองของมาตรการของอาการสมาธิสั้นซึ่งมีแนวโน้มที่จะได้รับอิทธิพลจากผลกระทบที่ได้รับยาหลอก. เพื่อสรุปรวมหลักฐานจากการศึกษา neuroimaging แสดงยืนยันการใช้งานที่เพิ่มขึ้นและปั้นโครงสร้าง การทำสมาธิในเครือข่าย Fronto-ขม่อมของความสนใจ internalized และผลเบื้องต้นของทั้งสองการศึกษาทางคลินิกในผู้ที่มีความสนใจการขาดดุลชี้ให้เห็นว่าการทำสมาธิทั้งสหจะโยคะและการเจริญสติตามเทคนิคการทำสมาธิดีอาจจะเป็นเครื่องมือที่มีประโยชน์เพื่อเพิ่มการควบคุมตนเองและการทำงานในความเข้มข้นของโรค ที่ประสบปัญหาเหล่านี้เพียงอย่างเดียวหรือเป็นส่วนเสริมในการรักษาแบบเดิมที่มีอยู่. สรุปได้ว่าการตรวจสอบประสิทธิภาพของการทำสมาธิในโรคทางจิตเวชที่สำคัญคือยังคงมากอยู่ในวัยเด็ก ส่วนใหญ่ของการศึกษาได้รับการดำเนินการในเรื่องตัวเลขที่มีขนาดเล็กและไม่กี่ได้ใช้กลุ่มควบคุมที่ใช้งานซึ่งจะทำให้มันยากที่จะออกกฎผลกระทบที่ไม่เฉพาะเจาะจง อย่างไรก็ตามเพื่อให้ห่างไกลรายงานผลประโยชน์เหล่านี้ในการศึกษาขนาดเล็กตัวอย่างของเทคนิคการทำสมาธิหรือการทำสมาธิตามพฤติกรรมการรักษาความผิดปกติของการส่งผลกระทบต่อความวิตกกังวลและการขาดดุลมีแนวโน้มให้ความสนใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

7.2 . สมาธิสั้น

เราทำการศึกษาในเด็กที่มีสมาธิสั้น ( ADHD ) ซึ่งหมายถึงโรคอายุไม่เหมาะสม อาการของ hyperactivity และไม่ตั้งใจหุนหันพลันแล่น ( อเมริกันสมาคมจิตแพทย์ , 1994 )เด็กที่มีสมาธิสั้นมักจะประสบจากการรับรู้ของตนเองและความสนใจในการทำงาน ( ดารูเบีย et al . , 2001 และดารูเบีย et al . , 2007 ) และเป็นที่รู้จักกันจะมีการลดขนาด ( krain และ castellanos , 2006 ) และการทำงานของลักษณะกระโหลกเครือข่ายประสาทระหว่างงานของการยับยั้งและความสนใจ ( ดารูเบีย et al . , 1999 ดารูเบีย et al . , 2001 ดารูเบีย et al . , 2005 ดารูเบีย et al . , 2008 , ดารูเบีย et al . ,2009 และ Smith et al . , 2006 ) ทางเลือกการรักษาเป็นยา psychostimulant และมีอัตราการเพิ่มขึ้นสี่เท่าในช่วงทศวรรษที่ผ่านมาในประเทศตะวันตก ยากระตุ้น prescription อัตราเพิ่มขึ้นจากความกังวลที่เพิ่มขึ้นได้รับผลข้างเคียงและผลกระทบระยะยาวของยาที่กระตุ้นพัฒนาสมอง นอกจากนี้หลักฐานล่าสุดที่แสดงให้เห็นว่าเหนือกว่าของยาการรักษามากกว่าการรักษาทางพฤติกรรมลดลง หลังจากหลายปี , การเพิ่มศักยภาพ sensitisation กังวลคำถามมากกว่าผล ( เจนเซ่น et al . , 2007 ) .

เราวิชาโยคะสมาธิสหจะ จะช่วยลดอาการของสมาธิสั้นโดยการลดกิจกรรมของขี้สงสาร ( ไร่ et al . , 1988 และ manocha et al . , 2002 )เราเพิ่มเติมวิชาที่ปัญหาการปล่อยปละละเลยและการควบคุมแรงกระตุ้นจะต่อต้านกับสมาธิ ให้ฝึกสมาธิจากหลักฐานดังกล่าวข้างต้นการปรับปรุงฟังก์ชั่นทางปัญญาได้รับความสนใจ และควบคุมยับยั้งตนเอง ( สีน้ำตาล et al . , 1984 , Jha et al . , 2007 และ slagter et al . , 2007 )และหลักฐานสำหรับการกระตุ้นของระบบประสาทลักษณะกระโหลกความสนใจเครือข่ายกับสมาธิ ( aftanas สหจะโยคะ และ golocheikine , 2001 , และ aftanas golocheikine 2002a aftanas golocheikine , , และ , และและ 2002b aftanas golocheikine , 2003 ) เหล่านี้โดยทั่วไปจะใช้ในเด็กที่มีสมาธิสั้น ในสังกัดงานควบคุมยับยั้งและความสนใจ ( ดารูเบีย et al . , 1999 , ดารูเบีย et al . , 2544ดารูเบีย et al . , 2005 ดารูเบีย et al . , 2008 , ดารูเบีย et al . , 2009 และ Smith et al . , 2006 ) ในความเป็นจริง หลังจาก 6 สัปดาห์ของการรักษาด้วยโยคะสมาธิเป็นวิธีการรักษาระบอบการปกครองของเด็กที่มีสมาธิสั้น ปกติ 26 พบลดลงอย่างมีนัยสำคัญในอาการหลักของ hyperactivity และหุนหันพลันแล่นอย่างไม่ตั้งใจ ซึ่งพบในผู้ป่วย ( medicated และไม่ให้แฮริสัน et al .2004 ) ผลมีขนาดสูง ( Cohen D 1.2 ) นอกจากนี้ ในการรักษาเด็ก 50% ของเด็กให้หยุดหรือลดยาของพวกเขาและยังเพิ่มอาการ ( Harrison et al . , 2004 ) ประโยชน์ที่สองคือการปรับปรุงความสัมพันธ์ระหว่างแม่และเด็ก และความรู้สึกมีคุณค่าในตนเองเพิ่มขึ้นการศึกษานี้แสดงให้เห็นว่าโยคะสมาธิสหจะเป็นสัญญาที่ไม่ใช้ตัวเลือกการรักษาสำหรับเด็กที่มีสมาธิสั้นที่ต้องสํารวจเพิ่มเติมในขนาดใหญ่ ตัวอย่างยา นา ไตได้เด็กและรวมทั้งกลุ่มควบคุมใช้งาน

ศึกษานำร่องขนาดเล็กที่ตามมาสนับสนุนประสิทธิผลของการทำสมาธิในคนที่มีสมาธิสั้น .การศึกษาความเป็นไปได้ในการลงทะเบียนเรียน 25 วัยรุ่น และผู้ใหญ่ที่มีสมาธิสั้นในสัปดาห์ที่ 8 สติสมาธิบำบัดพฤติกรรมทางปัญญาตามโปรแกรมการฝึกอบรมและพบ Pre –โพสต์ปรับปรุงใน self-reported อาการสมาธิสั้นและการปฏิบัติงานของความสนใจเลือกและการการยับยั้ง ผลของขนาดเพื่อลดอาการได้ค่อนข้างสูง ( Cohen D 1.8 ) นอกจากนี้การปรับปรุงในความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้าพบ ( zylowska et al . , 2008 ) แต่อย่างไรก็ตาม ผู้เขียนไม่ได้ ได้แก่ กลุ่มควบคุม และใช้มาตรการ self-reports อาการสมาธิสั้นซึ่งมีแนวโน้มที่จะได้รับอิทธิพลจากยาหลอกผล

เพื่อสรุปรวมจากระบบประสาท , หลักฐานการศึกษาแสดงงานปรับปรุง และโครงสร้างพลาสติกกับสมาธิในลักษณะกระโหลกและ internalized ความสนใจและข้อมูลเบื้องต้นของเหล่านี้สองการศึกษาทางคลินิกในผู้ที่มีความสนใจการขาดดุลให้ทั้งโยคะสมาธิสติสมาธิและใช้เทคนิคดีอาจเป็นเครื่องมือที่มีประโยชน์เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการควบคุมตนเองและการทำงานของโรคที่ทุกข์ทรมานจากปัญหาเหล่านี้เพียงอย่างเดียวหรือเสริมกับการรักษาแบบเดิมที่มีอยู่

สรุปการตรวจสอบประสิทธิผลของความผิดปกติทางจิตเวชที่สำคัญสมาธิยังคงเป็นอย่างมากในวัยทารก ส่วนใหญ่ของการศึกษาที่ได้รับการดำเนินการในเรื่องเล็ก ๆน้อย มีการใช้ตัวเลขและกลุ่มควบคุมใช้งานซึ่งทำให้มันยากที่จะแยกแยะผลกระทบไม่เฉพาะเจาะจง . อย่างไรก็ตามดังนั้นไกลรายงานผลประโยชน์เหล่านี้ขนาดเล็กตัวอย่างการศึกษาเทคนิคสมาธิหรือกรรมฐานตามพฤติกรรมการรักษาความผิดปกติของความวิตกกังวลและความสนใจขาดดุล มีผลเป็นสัญญา