ranched-chain volatile fatty acids

ranched-chain volatile fatty acids (BCVFA) which including
isobutyric and isovaleric except for 2-methylbutyric and
are naturally produced in the digestive tract of the ruminant.
2MB is mainly arise from the catabolism of isoleucine and is
in turn used for the biosynthesis of isoleucine by anaerobic
bacteria from the rumen (Andries et al., 1987; Robinson and
Allison, 1969). BCVFA are nutritional requirements for
several species of important ruminal bacteria, especially
most fiber-degrading microorganisms in the rumen (Bryant,
1973; Cummins and Papas, 1985; Hume, 1970; Van
Gylswyk, 1970). 2MB is required by rumen bacteria including
Methanobacterium rwninantium strain M-1 and Bacteroides
ruminicola strain H2b for growth and serves as a growth
factor for Bacteroides succinogenes, Ruminicoccus albus, and for
nonruminal bacteria Listeria monocytogenes and Treponema
microdentiwn (Flachowsky et al., 1988; Robinson and Allison,
1969). A sufficient level of 2MB is essential for efficient digestion
of structural carbohydrates in the rumen and synthesis of
microbial protein in fiber diets. Supplementation of BCVFA to
in vitro media has increased microbial protein synthesis
(Cummins and Papas, 1985; Hume, 1970), fermentation of
plant cell walls (Gorosito et al., 1985), and dry matter (DM) digestion
(Cummins and Papas, 1985; Mir et al., 1986). Addition
of BCVFA to diets coupled with urea increased feed intake and
lactation persistency (Formigoni et al., 1995; Palmquist,
1988). Misra and Thakur (2001) reported that digestibilities
of DM, OM and fiber fraction, nitrogen retention and growth
performance were improved by BCVFA supplementation in
the diet of crossbred calves. Balance studies indicated that the
BCVFA improved the utilization of urea N in the rumen (Felix
et al., 1980b; Kamble and Thakur, 2004; Piva et al., 1988). In
other trials BCVFA plus sulfur or nitrogen increased acetate
production in the rumen (Brondani et al., 1991; Quispe et al.,
1991). In field trials BCVFA increased milk yields when given
with a variety of practical rations (Cook, 1985; Formigoni et
al., 1995; Liu et al., 2009b). In contrast, McCollum et al.
(1987) reported that digestibility of DM, fiber and CP were
not changed by BCVFA supplementation based on prairie hay
diet. It was assumed that the effect of BCVFA supplementation
primarily depend on the type of diet (Andries et al., 1987).
Furthermore, the positive effects of BCVFA supplementation
were not clear (Felix et al., 1980b). The apparent cellulolytic
digestibility was rarely improved according to several digestion
and metabolic trials (Hefner et al., 1985; Tuah and Tait, 1985)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กรดไขมันระเหยโซ่ ranched (BCVFA) ซึ่งรวมถึงisobutyric และภาวะมีกรดเว้น 2 methylbutyric และธรรมชาติที่ผลิตในระบบทางเดินอาหารของการเคี้ยวเอื้อง2MB ส่วนใหญ่เกิดจากแคแทบอลิซึมของ isoleucine และจะใช้สำหรับการสังเคราะห์ของ isoleucine โดยไม่ใช้ออกซิเจนแบคทีเรียต่อ (Andries et al., 1987 โรบินสัน และแอลลิสัน 1969) BCVFA มีความต้องการทางโภชนาการสำหรับหลายพันธุ์แบคทีเรีย ruminal สำคัญ โดยเฉพาะอย่างยิ่งจุลินทรีย์ส่วนใหญ่ที่ลดไฟเบอร์ในต่อ (ไบรอันท์1973 Cummins และ Papas, 1985 ฮูม 1970 รถตู้Gylswyk, 1970) ต้องการต่อแบคทีเรียรวมถึง 2MBต้องใช้ rwninantium Methanobacterium M-1 และ Bacteroidesruminicola H2b สายพันธุ์การเจริญเติบโต และเป็นการเจริญเติบโตตัวคูณ สำหรับ Bacteroides succinogenes ไหลนา Ruminicoccus และnonruminal แบคทีเรียออลิ monocytogenes และ Treponemamicrodentiwn (Flachowsky et al., 1988 โรบินสันและแอลลิสัน1969) 2 MB ในระดับเพียงพอเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการย่อยอาหารมีประสิทธิภาพของคาร์โบไฮเดรตโครงสร้างต่อและสังเคราะห์โปรตีนเส้นใยอาหารจุลินทรีย์ แห้งเสริมของ BCVFA ไปในสื่อได้เพิ่มการสังเคราะห์จุลินทรีย์โปรตีน(Cummins และ Papas, 1985 ฮูม 1970) หมักพืชผนังเซลล์ (Gorosito และ al., 1985), และแห้งย่อยอาหารเรื่อง (DM)(Cummins และ Papas, 1985 มีร์ et al., 1986) นอกจากนี้ของ BCVFA การอาหารควบคู่กับ urea เพิ่มขึ้นการบริโภคอาหาร และด้านการให้นม persistency (Formigoni และ al., 1995 Palmquist1988) . misra และ Thakur (2001) รายงานว่า digestibilitiesส่วน DM ออม และเส้นใย รักษาไนโตรเจน และเจริญเติบโตมีการปรับปรุงประสิทธิภาพ โดย BCVFA แห้งเสริมในอาหารของวัวที่ผลิต การศึกษาดุลระบุที่BCVFA ปรับปรุงการใช้ประโยชน์ของ urea N ในต่อ (เฟลิกซ์ร้อยเอ็ด al., 1980b Kamble และ Thakur, 2004 Piva et al., 1988) ในทดลองอื่น ๆ BCVFA บวกซัลเฟอร์ หรือไนโตรเจนเพิ่มขึ้น acetateผลิตต่อ (Brondani et al., 1991 Quispe et al.,1991) ในฟิลด์การทดลอง BCVFA นมเมื่ออัตราผลตอบแทนที่เพิ่มขึ้นมีหลากหลายได้ปฏิบัติ (Cook, 1985 Formigoni ร้อยเอ็ดal., 1995 หลิวและ al., 2009b) ในทางตรงข้าม McCollum et al(1987) รายงานว่า digestibility DM ไฟเบอร์และ CP มีไม่เปลี่ยนแปลง โดยแห้งเสริม BCVFA ตามทุ่งหญ้าเฮย์อาหาร ได้สันนิษฐานที่ผลของการแห้งเสริม BCVFAหลักขึ้นอยู่กับชนิดของอาหาร (Andries et al., 1987)นอกจากนี้ ผลบวกของแห้งเสริม BCVFAได้ไม่ชัดเจน (เฟลิกซ์ et al., 1980b) ชัดเจน cellulolyticdigestibility ไม่ค่อยถูกพัฒนาตามย่อยอาหารต่าง ๆและทดลองเผาผลาญ (เฮฟเนอร์และ al., 1985 Tuah และเทียต 1985)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ranched โซ่กรดระเหยไขมัน (BCVFA) ซึ่งรวมถึง
isobutyric และ isovaleric ยกเว้น 2 methylbutyric
และมีการผลิตตามธรรมชาติในระบบทางเดินอาหารของสัตว์เคี้ยวเอื้องได้.
2MB เป็นส่วนใหญ่เกิดขึ้นจากการ catabolism
ของไอโซลิวซีนและในทางกลับกันที่ใช้ในการสังเคราะห์ไอโซลิวซีนโดยไม่ใช้ออกซิเจนแบคทีเรียจากกระเพาะรูเมน (Andries et al, 1987;. โรบินสันและอัลลิสัน, 1969) BCVFA มีความต้องการทางโภชนาการสำหรับหลายชนิดของเชื้อแบคทีเรียในกระเพาะรูเมนที่สำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งส่วนใหญ่จุลินทรีย์ใยย่อยสลายในกระเพาะรูเมน(ไบรอันท์, 1973; Cummins และออกรส 1985; ฮูม 1970; แวนGylswyk, 1970) 2MB เป็นสิ่งจำเป็นโดยแบคทีเรียในกระเพาะรูเมนรวมทั้งสายพันธุ์Methanobacterium rwninantium M-1 และ Bacteroides ความเครียด ruminicola H2b สำหรับการเจริญเติบโตและทำหน้าที่เป็นการเจริญเติบโตปัจจัยsuccinogenes Bacteroides, Ruminicoccus อัลบัสและแบคทีเรียnonruminal Listeria monocytogenes และ Treponema microdentiwn (Flachowsky et al, 1988. โรบินสันและอัลลิสัน, 1969) ระดับที่เพียงพอของ 2MB เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการย่อยอาหารที่มีประสิทธิภาพของคาร์โบไฮเดรตโครงสร้างในกระเพาะรูเมนและการสังเคราะห์โปรตีนของเชื้อจุลินทรีย์ในอาหารเส้นใย การเสริม BCVFA ไปในสื่อหลอดทดลองได้เพิ่มการสังเคราะห์โปรตีนของจุลินทรีย์(คัมมินและออกรส 1985; ฮูม 1970) การหมัก(. Gorosito, et al, 1985) ผนังเซลล์พืชและวัตถุแห้ง (DM) การย่อยอาหาร(คัมมินและออกรส 1985. เมียร์, et al, 1986) นอกจากนี้การที่จะ BCVFA อาหารควบคู่กับปุ๋ยยูเรียที่เพิ่มขึ้นปริมาณอาหารที่กินและให้นมบุตรpersistency (Formigoni, et al, 1995;. Palmquist, 1988) Misra และ Thakur (2001) รายงานว่าการย่อยของDM, OM และส่วนเส้นใยกักเก็บไนโตรเจนและการเติบโตของผลการดำเนินงานได้รับการปรับปรุงโดยการเสริมBCVFA ในอาหารของลูกโคลูกผสม การศึกษาความสมดุลชี้ให้เห็นว่าBCVFA การปรับปรุงการใช้ปุ๋ยยูเรียในกระเพาะรูเมนยังไม่มีข้อความที่ (เฟลิกซ์, et al, 1980b. Kamble และ Thakur 2004. พิวา, et al, 1988) ในการทดลองอื่น ๆ BCVFA บวกหรือซัลเฟอร์ไนโตรเจนอะซิเตทที่เพิ่มขึ้นการผลิตในกระเพาะรูเมน(Brondani et al, 1991;.. Quispe, et al, 1991) ในการทดลองภาคสนาม BCVFA อัตราผลตอบแทนนมเพิ่มขึ้นเมื่อได้รับกับความหลากหลายของอาหารในทางปฏิบัติ(คุก 1985; Formigoni et. al, 1995; หลิว, et al, 2009b.) ในทางตรงกันข้าม McCollum et al. (1987) รายงานการย่อยที่ DM เส้นใยและซีพีได้รับไม่ได้มีการเปลี่ยนแปลงโดยการเสริมBCVFA ขึ้นอยู่กับหญ้าแห้งหญ้าอาหาร มันได้รับการสันนิษฐานว่าผลของการเสริม BCVFA ส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับชนิดของอาหาร (Andries et al., 1987). นอกจากนี้ผลในเชิงบวกของการเสริม BCVFA ไม่ชัดเจน (เฟลิกซ์ et al., 1980b) เซลลูโลสชัดเจนย่อยไม่ค่อยได้รับการปรับปรุงตามการย่อยอาหารหลายและการทดลองการเผาผลาญ(เฮฟเนอร์, et al, 1985;. Tuah และเท้ท 1985)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ranched โซ่กรดไขมันระเหย ( bcvfa ) ซึ่งรวมถึง
ไอโซบิวทิริก isovaleric และยกเว้น 2-methylbutyric และ
มีธรรมชาติที่ผลิตในการย่อยอาหารของสัตว์เคี้ยวเอื้อง .
2 ส่วนใหญ่เกิดจากกระบวนการสลายของไอโซลูซีนและ
จะใช้สำหรับการสังเคราะห์ไอโซลิวซีน โดยไร้
แบคทีเรียจากอาหาร ( Andries et al . , 1987 ; โรบินสันและ
แอลลิสัน , 1969 )bcvfa มีความต้องการทางโภชนาการสำหรับ
หลายสายพันธุ์ของแบคทีเรียในกระเพาะรูเมนสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
ส่วนใหญ่ไฟเบอร์สลายจุลินทรีย์ในกระเพาะหมัก ( ไบรอัน
1973 ; Cummins และ ปาปัส , 1985 ; ฮูม , 1970 ; รถตู้
gylswyk , 1970 ) 2 ต้องการ โดยกระบวนการแบคทีเรียรวมทั้ง
methanobacterium rwninantium สายพันธุ์และสายพันธุ์เอ็ม 1 bacteroides
ruminicola h2b สำหรับการเจริญเติบโตและทำหน้าที่เป็นการเจริญเติบโต
ปัจจัยที่ bacteroides succinogenes ruminicoccus , อัลบัส และ
nonruminal แบคทีเรียและวงแหวนแวนอัลเลน treponema
microdentiwn ( flachowsky et al . , 1988 ; โรบินสัน และอลิสัน
1969 ) ในระดับที่เพียงพอของ 2MB เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับประสิทธิภาพของการย่อยคาร์โบไฮเดรตโครงสร้าง

ในอาหารและการสังเคราะห์จุลินทรีย์โปรตีนในอาหารเส้นใย การเสริม bcvfa

ในหลอดทดลองสื่อเพิ่มขึ้น จุลินทรีย์
การสังเคราะห์โปรตีน ( Cummins และ ปาปัส , 1985 ; ฮูม , 1970 ) , หมัก
ผนังเซลล์พืช ( gorosito et al . , 1985 ) และวัตถุแห้ง ( DM ) การย่อย
( Cummins และ ปาปัส , 1985 ; มีร์ et al . , 1986 ) นอกจากนี้
ของ bcvfa อาหารควบคู่ไปกับการกินและยูเรียเพิ่มขึ้น
1 เรื่อยไป ( formigoni et al . , 1995 ; แพล์มควิสต์
, 1988 )มิสรา และ Thakur ( 2001 ) ได้รายงานว่า การย่อยได้ของ
ของ DM , โอมและเศษเส้นใยกักเก็บไนโตรเจนและการเจริญเติบโตขึ้นโดย bcvfa

เสริมในอาหารลูกโคพันธุ์ผสม . การศึกษาสมดุลพบว่า
bcvfa ปรับปรุงการใช้ยูเรียไนโตรเจนในกระเพาะรูเมน ( เฟลิกซ์
et al . , 1980b ; และ kamble Thakur , 2004 ; piva et al . , 1988 ) ใน
การทดลองอื่น ๆ bcvfa บวกกำมะถันหรือไนโตรเจนเพิ่มขึ้นอะซิ
การผลิตในอาหาร ( brondani et al . , 1991 ; quispe et al . ,
1991 ) ในการทดลองภาคสนาม bcvfa ผลผลิตน้ำนมเพิ่มขึ้นเมื่อได้รับ
ที่มีความหลากหลายของอาหาร ปฏิบัติ ( Cook , 1985 ;
formigoni et al . , 1995 ; Liu et al . , 2009b ) ในทางตรงกันข้าม McCollum et al .
( 1987 ) รายงานว่า การย่อยได้ของ DM , เส้นใยและ CP อยู่
เปลี่ยนได้โดยการเสริมอาหารหญ้าแห้ง
bcvfa ตามทุ่งหญ้า มันถูกสันนิษฐานว่า ผลของการเสริม bcvfa
ขึ้นอยู่กับประเภทของอาหาร ( Andries et al . , 1987 ) .
นอกจากนี้ ผลในเชิงบวกของการ bcvfa
ไม่ชัดเจน ( เฟลิกซ์ et al . , 1980b ) ได้ทดลอง
ชัดเจนคือไม่ค่อยปรับปรุงตามหลายการย่อยอาหาร
และการทดลองการเผาผลาญ ( เฮฟเนอร์ et al . , 1985 ; ทัวร์ และเทต , 1985 )