and street lighting, can be provide

and street lighting, can be provided costeffectively. Many planners and policymakers believe that “sustainable communities are places that exhibit a compact urban form.” (Beatley 1995) However, there is debate about the very definition of a ‘compact city’ and, in particular, about what policies need to be undertaken to achieve urban compaction, whether these particular policies do in fact, contribute to sustainability. According to Breheny (2001) “policies of urban compaction involve the promotion of urban regeneration, the revitalisation of town centers, restraint on development in rural areas, higher densities, mixed-use development, promotion of public transport and the concentration of urban development at public transport nodes.” Researchers have renounced many of these policies as being uneconomic and against the wishes of the general population, who have characterized the twentieth century by a rejection of inner-city living and the invention of suburbia. The nature of intensification is also important; development in mixed-use town centers is usually perceived to have a positive effect, especially if landscaping and urban design improvements are subsequently implemented. Infill housing developments in residential suburbs are frequently perceived as being of poor quality and therefore having a detrimental effect on the environment and sustainability in general. A model of an existing context is built to a consistent quality, and developers and/or architects are required to “plug-in” their model of a proposed development and various alternatives at the same level of detail, accuracy, and visual quality as the existing contextual model. Additionally, the so-called activity- based approach (Jones 1990) is a useful conceptual framework for the travel activities study. Nearly all travel activities are derived from the need or wish to fulfill physiological needs (eating, sleeping),

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

และโคมไฟถนน สามารถให้ costeffectively ผู้กำหนดนโยบายและวางแผนมากมายเชื่อว่า "ชุมชนอย่างยั่งยืนเป็นสถานที่ออกแบบที่กะทัดรัดในเมือง" (Beatley 1995) อย่างไรก็ตาม มีการอภิปราย เกี่ยวกับคำนิยามมากของเมือง'กะทัดรัด' และ โดยเฉพาะ นโยบายที่ต้องการจะดำเนินการเพื่อให้กระชับในเมือง ว่านโยบายเหล่านี้โดยเฉพาะทำในความเป็นจริง นำไปสู่ความยั่งยืน ตาม Breheny (2001) "นโยบายของการบดอัดในเมืองเกี่ยวข้องกับการส่งเสริมการฟื้นฟูเมือง ชาเมืองศูนย์ ยับยั้งชั่งใจในการพัฒนาในชนบท ความหนาแน่นสูง กินพัฒนา ส่งเสริมการขนส่งสาธารณะ และความเข้มข้นของการพัฒนาเมืองที่โหนระบบขนส่งสาธารณะ" นักวิจัยได้ละทิ้งหลายนโยบายเหล่านี้เป็นบุคคล และความต้องการของประชากรทั่วไป ที่มีลักษณะศตวรรษยี่สิบการปฏิเสธของที่อยู่อาศัยภายในเมืองและการประดิษฐ์ของ suburbia ธรรมชาติของแรงก็มีความสำคัญ พัฒนาศูนย์กลางเมืองกินมักจะรับรู้จะมีผลในเชิงบวก โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากจัดสวน และต่อมาจะดำเนินการปรับปรุงออกแบบชุมชนเมือง Infill อาศัยในที่พักอาศัยชานเมืองมีการรับรู้มักเป็นของคุณภาพต่ำ และดังนั้นจึง มีผลอันตรายต่อสภาพแวดล้อมและความยั่งยืนโดยทั่วไป สร้างแบบจำลองของบริบทมีอยู่ให้มีคุณภาพที่สอดคล้องกัน และนักพัฒนาหรือสถาปนิกจะต้อง "ปลั๊กอิน" ของพวกเขารูปแบบของการพัฒนาเสนอและทางเลือกต่าง ๆ ในระดับเดียวกันของรายละเอียด ความแม่นยำ และคุณภาพของภาพเป็นแบบตามบริบทที่มีอยู่ นอกจากนี้ เรียกว่ากิจกรรม-ตามวิธี (โจนส์ 1990) เป็นกรอบแนวคิดมีประโยชน์สำหรับการท่องเที่ยวกิจกรรมศึกษา กิจกรรมท่องเที่ยวเกือบทั้งหมดมาจากความจำเป็น หรือต้องการตอบสนองความต้องการทางสรีรวิทยา (การกิน การนอนหลับ),

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

และถนนแสงสามารถให้ costeffectively วางแผนหลายคนและผู้กำหนดนโยบายเชื่อว่า "ชุมชนอย่างยั่งยืนเป็นสถานที่จัดแสดงรูปแบบในเมืองที่มีขนาดกะทัดรัด." (Beatley 1995) อย่างไรก็ตามมีการอภิปรายเกี่ยวกับนิยามของ 'ขนาดกะทัดรัดของเมืองและโดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับสิ่งที่นโยบายจะต้องมีการดำเนินการ เพื่อให้บรรลุการบดอัดในเมืองไม่ว่าจะเป็นนโยบายเหล่านี้โดยเฉพาะในความเป็นจริงมีส่วนร่วมในการพัฒนาอย่างยั่งยืน ตามที่ Breheny (2001) "นโยบายของการบดอัดเมืองเกี่ยวข้องกับการโปรโมชั่นของการฟื้นฟูเมืองการฟื้นฟูของศูนย์เมืองยับยั้งชั่งใจในการพัฒนาในพื้นที่ชนบทมีความหนาแน่นสูงกว่าการพัฒนาใช้ผสมโปรโมชั่นของระบบขนส่งสาธารณะและความเข้มข้นของการพัฒนาเมืองที่ โหนดขนส่งสาธารณะ. "นักวิจัยได้สละหลายนโยบายเหล่านี้เป็นไม่ได้ผลและขัดกับความปรารถนาของประชากรทั่วไปที่มีความโดดเด่นในศตวรรษที่ยี่สิบโดยการปฏิเสธของที่อยู่อาศัยในเขตเมืองและการประดิษฐ์ของที่บริเวณรอบนอกเมือง ธรรมชาติของแรงยังเป็นสิ่งสำคัญ; ในการพัฒนาใช้ผสมศูนย์เมืองที่มักจะถูกมองว่าจะมีผลในเชิงบวกโดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าการจัดสวนและการออกแบบชุมชนเมืองการปรับปรุงจะดำเนินการภายหลัง พัฒนาที่อยู่อาศัยในเขตชานเมือง infill ที่อยู่อาศัยมีการรับรู้บ่อย ๆ ว่าเป็นของที่มีคุณภาพดีและดังนั้นจึงมีผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมและการพัฒนาอย่างยั่งยืนในทั่วไป รูปแบบของบริบทที่มีอยู่ถูกสร้างขึ้นเพื่อคุณภาพที่สอดคล้องกันและนักพัฒนาและ / หรือสถาปนิกจะต้อง "plug-in ที่" รูปแบบของพวกเขาในการพัฒนาและเสนอทางเลือกต่างๆในระดับเดียวกันของรายละเอียดความถูกต้องและคุณภาพของภาพเป็น ที่มีอยู่ในรูปแบบตามบริบท นอกจากนี้สิ่งที่เรียกว่าวิธีการตาม activity- (โจนส์ 1990) เป็นกรอบแนวคิดที่มีประโยชน์สำหรับการศึกษากิจกรรมการเดินทาง เกือบทุกกิจกรรมการเดินทางจะได้มาจากความต้องการหรือต้องการที่จะตอบสนองความต้องการทางสรีรวิทยา (การกินการนอนหลับ)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

และไฟถนนที่สามารถให้ costeffectively . วางแผนและกำหนดนโยบายว่า " ชุมชนอย่างยั่งยืนเป็นสถานที่ที่จัดแสดงในรูปแบบกะทัดรัด " ( beatley 1995 ) อย่างไรก็ตาม มีการอภิปรายเกี่ยวกับนิยามของ " เมือง " และกระชับ โดยเฉพาะ เรื่องนโยบายที่ต้องดำเนินการเพื่อให้บรรลุเมืองถม ว่านโยบายเหล่านี้โดยเฉพาะทำในความเป็นจริงมีส่วนร่วม เพื่อความยั่งยืน ตาม breheny ( 2001 ) " นโยบายการเมืองเกี่ยวข้องกับการส่งเสริมการฟื้นฟูเมือง , การฟื้นคืนของศูนย์กลางเมือง ความยับยั้งชั่งใจในการพัฒนาในชนบท , ความหนาแน่นสูง , การพัฒนาใช้ผสม , การขนส่งสาธารณะและความเข้มข้นของการพัฒนาเมืองที่ระบบขนส่งสาธารณะโหนด " นักวิจัยได้ละทิ้ง หลายนโยบายเหล่านี้เป็น uneconomic และต่อต้านความปรารถนาของประชากรทั่วไปที่มีลักษณะ ศตวรรษที่ 20 โดยการปฏิเสธในชีวิตและการประดิษฐ์ของหมู่บ้าน ธรรมชาติของแรงก็สำคัญ ในการพัฒนาใช้ผสมเมืองศูนย์มักจะรับรู้ได้ผลเป็นบวก โดยเฉพาะถ้าภูมิทัศน์และการปรับปรุงการออกแบบเมือง ต่อมาใช้ การพัฒนาหมู่บ้านในเขตชานเมือง infill ที่อยู่อาศัยมักมองว่าการคุณภาพไม่ดีจึงมีผลอันตรายต่อสิ่งแวดล้อมและความยั่งยืนในทั่วไป รูปแบบบริบทที่มีอยู่ถูกสร้างขึ้นเพื่อคุณภาพที่สอดคล้องกัน และนักพัฒนา และ / หรือ สถาปนิกจะต้อง " ปลั๊กอิน " ของพวกเขา รูปแบบของการนำเสนอและการพัฒนาทางเลือกต่าง ๆในระดับเดียวกันของรายละเอียด , ความถูกต้องและคุณภาพของภาพเป็นแบบเดิมแบบ นอกจากนี้ วิธีการที่เรียกว่า ฐานกิจกรรม ( โจนส์ 2533 ) เป็นกรอบแนวคิดที่เป็นประโยชน์สำหรับกิจกรรมท่องเที่ยวศึกษา เกือบทุกกิจกรรมที่เดินทางมาจากความต้องการหรือความปรารถนาที่จะตอบสนองความต้องการทางสรีรวิทยา ( กิน นอน )