The Unfortunate LegacyYet aside fro

The Unfortunate Legacy
Yet aside from these common wisdoms, Smith, where he had opportunity to do so, missed the mark in defining the role of the entrepreneur and, along with David Ricardo left an incomplete legacy to economic history . He used the standard terms of the times, that of “projectors and undertakers” to identify entrepreneurial individuals, but did so only in passing Unfortunately the former term was often given to shady dealers and the latter was subsequently, and for no known reason, given over to funeral directors. Smith’s undertaker was a “mere capitalist” and while he was important as a decision maker in regard to the division of labour, he failed to distinguish the role of the capitalist from the entrepreneur, whereby the capitalist in setting up new ventures or managing new practices on large estates, which is speculative, “promises himself extraordinary profits.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โชคร้ายเก่า
แต่นอกเหนือจากนี้ wisdoms ทั่วไป สมิธ ที่เขามีโอกาสที่จะทำ ไม่มีเครื่องหมายในการกำหนดบทบาทของผู้ประกอบการ และ กับเดวิดริคาร์โดทิ้งมรดกสมบูรณ์กับประวัติศาสตร์เศรษฐกิจการ เขาใช้เวลา เงื่อนไขมาตรฐานของ "โปรเจคเตอร์และ undertakers" เพื่อระบุบุคคลผู้ประกอบการ แต่ไม่ได้ดังเฉพาะในช่วยระยะเดิมแต่มักจะให้ตัวแทนจำหน่ายร่ม และหลังต่อมา และไม่มี เหตุผลรู้จัก ให้ผ่านศพกรรมการ Undertaker ของสมิธเป็น "เพียงทุน" และสำคัญเป็นการตัดสินใจเรื่องส่วนของแรงงาน เขาไม่สามารถแยกแยะบทบาทของการทุนจากผู้ประกอบการ โดยที่ทุนในการตั้งกิจการใหม่ หรือการจัดการวิธีปฏิบัติใหม่บ้านใหญ่ ซึ่งเป็นการเก็งกำไร "สัญญาเองกำไรพิเศษ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เดอะเลกาซี่โชคร้าย
แต่นอกเหนือจากภูมิปัญญาทั่วไปเหล่านี้สมิ ธ ที่เขามีโอกาสที่จะทำเช่นนั้นไม่ได้ทำเครื่องหมายในการกำหนดบทบาทของผู้ประกอบการและร่วมกับเดวิดริคาร์โด้ทิ้งมรดกที่ไม่สมบูรณ์กับประวัติศาสตร์เศรษฐกิจ เขาใช้ข้อตกลงมาตรฐานของเวลาที่ของ "โปรเจ็กเตอร์และสัปเหร่อ" เพื่อระบุบุคคลผู้ประกอบการ แต่ไม่เพียง แต่น่าเสียดายที่ในการผ่านระยะอดีตก็มักจะมอบให้กับตัวแทนจำหน่ายร่มรื่นและหลังเป็นมาและด้วยเหตุผลไม่รู้จักให้ ไปยังคณะกรรมการงานศพ สัปเหร่อของสมิ ธ เป็น "เพียงทุนนิยม" และในขณะที่เขาเป็นสิ่งที่สำคัญเป็นผู้ตัดสินใจในเรื่องการแบ่งงานที่เขาล้มเหลวที่จะแยกแยะบทบาทของนายทุนจากผู้ประกอบการโดยนายทุนในการตั้งค่ากิจการใหม่หรือการจัดการการปฏิบัติใหม่ บนที่ดินขนาดใหญ่ซึ่งเป็นเก็งกำไร "สัญญาว่าตัวเองกำไรพิเศษ."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โชคร้ายมรดก
ยังนอกเหนือจากภูมิปัญญาเหล่านี้ ทั่วไป สมิธ ที่เขาได้มีโอกาสทำพลาดเครื่องหมายในการกำหนดบทบาทของผู้ประกอบการ และ พร้อมกับ เดวิด ริคาร์โด ทิ้งมรดกที่ไม่สมบูรณ์ในประวัติศาสตร์เศรษฐกิจ เขาใช้เงื่อนไขมาตรฐานของเวลาที่ " โปรเจคเตอร์ และสัปเหร่อ " เพื่อระบุบุคคลผู้ประกอบการแต่ก็แค่ผ่านๆแต่คำเดิมคือ มักจะให้ผู้ค้าให้ร่มเงาและหลังต่อมา และไม่รู้จักเหตุผลให้กับผู้จัดพิธีศพ สมิธเป็นสัปเหร่อเป็นแค่นายทุน " และในขณะที่เขากำลังสำคัญ เป็นผู้ตัดสินใจในเรื่องฝ่ายแรงงาน เขาล้มเหลวที่จะแยกแยะบทบาทของนายทุนจากผู้ประกอบการโดยกลุ่มนายทุนในการจัดตั้งกิจการใหม่หรือการจัดการปฏิบัติใหม่ในนิคมอุตสาหกรรมขนาดใหญ่ซึ่งเก็ง " สัญญาตัวเองกำไรพิเศษ "