Smith (1992a) refers to as the ‘mis

Smith (1992a) refers to as the ‘mission in guest'. At one extreme it is prescribed as sacred pilgrimage, a journey drove by faith, religion and spiritual fulfilment; at the other extreme it is prescribed as a tourist who may seek to satisfy some personal or spiritual need through tourism. Between these two points can be found different forms and intensities of spiritual tourism are motivated to a greater or lesser extent by religious or, conversely, cultural or knowledge-based needs. As Smith (1992a) puts it, some religious tourists may be ‘more pilgrim than tourist', whereas others may be ‘more tourist than pilgrim'.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สมิธ (1992a) หมายถึงเป็น 'ภารกิจในพัก' ที่หนึ่งมาก มันถูกกำหนดเป็นการจาริกแสวงบุญ การขับรถเดินทาง โดยความเชื่อ ศาสนา และจิตวิญญาณ ดำเนิน มาก มันถูกกำหนดเป็นนักท่องเที่ยวที่อาจแสวงหาการตอบสนองบางอย่างบุคคล หรือจิตวิญญาณต้องผ่านการท่องเที่ยว ระหว่างสองจุดเหล่านี้สามารถพบได้แบบต่าง ๆ และความเข้มของจิตวิญญาณการท่องเที่ยวมีแรงจูงใจในระดับที่มากกว่า หรือน้อยกว่า โดยศาสนาหรือ,,วัฒนธรรม หรือความรู้ตามความต้องการ ขณะที่สมิธ (1992a) ทำให้มัน นักท่องเที่ยวทางศาสนาอาจจะ 'เพิ่มเติมผู้แสวงบุญกว่าท่องเที่ยว' ในขณะที่คนอื่นอาจจะ 'ท่องเที่ยวอื่น ๆ กว่าแสวงบุญ'

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สมิ ธ (1992a) หมายถึงเป็น 'ปฏิบัติภารกิจในผู้มาเยือน " ที่หนึ่งมากมันถูกกำหนดไว้เป็นที่แสวงบุญที่ศักดิ์สิทธิ์การเดินทางขับรถโดยความเชื่อศาสนาและการปฏิบัติตามจิตวิญญาณ ที่รุนแรงอื่น ๆ ก็มีการกำหนดเป็นนักท่องเที่ยวที่อาจพยายามที่จะตอบสนองความต้องการส่วนบุคคลหรือจิตวิญญาณบางอย่างผ่านการท่องเที่ยว ระหว่างทั้งสองจุดที่สามารถพบได้ในรูปแบบที่แตกต่างกันและความเข้มของการท่องเที่ยวทางจิตวิญญาณที่มีแรงจูงใจในระดับที่มากหรือน้อยโดยทางศาสนาหรือตรงกันข้ามวัฒนธรรมหรือความต้องการความรู้ตาม ในฐานะที่เป็นสมิ ธ (1992a) ทำให้มันบางนักท่องเที่ยวทางศาสนาอาจจะเป็น 'ผู้แสวงบุญมากกว่าการท่องเที่ยว' ขณะที่คนอื่นอาจจะเป็น 'ที่ท่องเที่ยวมากกว่าผู้แสวงบุญ'

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สมิธ ( 1992a ) หมายถึง เป็นภารกิจใน " แขก " ที่หนึ่งมากมันถูกกำหนดเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ธุดงค์ เดินทางขับรถโดยความเชื่อ ศาสนา และจิตวิญญาณ การตอบสนอง ที่รุนแรงอื่น ๆ มันถูกกำหนดเป็นนักท่องเที่ยวที่อาจแสวงหาความพอใจส่วนบุคคลหรือความต้องการทางจิตใจผ่านการท่องเที่ยว ระหว่างจุดสองจุดเหล่านี้สามารถพบได้ในรูปแบบที่แตกต่างกันและความเข้มของการท่องเที่ยวทางจิตวิญญาณมีแรงจูงใจในระดับมากหรือน้อย โดยทางศาสนาหรือในทางกลับกันความต้องการทางวัฒนธรรมหรือฐานความรู้ ขณะที่สมิธ ( 1992a ) ใส่มันบางศาสนานักท่องเที่ยวอาจจะ " มากกว่า " นักเดินทาง นักท่องเที่ยว ในขณะที่คนอื่น ๆอาจเป็นสถานที่ท่องเที่ยวแสวงบุญ " มากกว่า "