In an effort to determine differenc

In an effort to determine differences in the oxidative stability
between cooked samples formulated with and without encapsulated phosphates, encapsulation significantly enhanced the oxidative stability of cooked samples during storage period (p< 0.05).
The highest oxidative stabilitywas accomplished in the samples contained eSTP and eSPP (p< 0.05) followed by uSTP and uSPP. However, there were no observable differences between 30% and 50% coating levels as far as TBARS were concerned. The highest TBARS values were determined in control samples on days 1 and 7 (p< 0.05).
The reduction of TBARS by encapsulation may be due to the higher level of non-hydrolyzed phosphate after cooking.
An increase in phosphate concentration decreases the level of
enzymatic activity by the chelation of metals (McComb et al.,1979).
Decker and Mei (1996) reported that the addition of STP to meat after cooking resulted in significant improvement in controlling oxidation during storage.
However, the post-cooking addition of STP is impractical
to the industry due to production inefficiencies and food safety issues.
Therefore encapsulation is a better approach to achieve a desirable antioxidanteffect from phosphates.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในความพยายามที่จะกำหนดความแตกต่างในเสถียรภาพ oxidativeระหว่างสูตรมี และไม่ มีฟอสเฟตสรุปตัวอย่างสุก encapsulation มากเพิ่มเสถียรภาพ oxidative อย่างสุกช่วงเก็บ (p < 0.05) สูงสุด stabilitywas oxidative สำเร็จใน eSTP ตัวอย่างที่มีอยู่และ eSPP (p < 0.05) ตาม ด้วย uSTP และ uSPP อย่างไรก็ตาม มีไม่ observable แตก 30% และ 50% เคลือบระดับเท่า TBARS เกี่ยวข้อง ค่า TBARS สูงสุดถูกกำหนดในตัวอย่างควบคุมในวันที่ 1 และ 7 (p < 0.05) ลด TBARS โดย encapsulation อาจเนื่องจากไม่ใช่ hydrolyzed ฟอสเฟตในระดับสูงขึ้นหลังจากการทำอาหาร การเพิ่มความเข้มข้นของฟอสเฟตลดระดับกิจกรรมเอนไซม์ในระบบ โดย chelation โลหะ (McComb et al., 1979)เหล็กสองชั้นและเหมย (1996) รายงานว่า ที่นี้ของ STP เนื้อหลังจากการทำอาหารผลในการปรับปรุงที่สำคัญในการควบคุมการเกิดออกซิเดชันระหว่างการเก็บรักษา อย่างไรก็ตาม การ STP เพิ่มหลังอาหารใช้การได้อุตสาหกรรมผลิต inefficiencies และปัญหาความปลอดภัยของอาหารดังนั้น encapsulation เป็นวิธีการดีเพื่อให้ antioxidanteffect ต้องจากฟอสเฟต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในความพยายามที่จะตรวจสอบความแตกต่างในความมั่นคงออกซิเดชัน
ระหว่างตัวอย่างปรุงสูตรที่มีและไม่มีฟอสเฟตห่อหุ้มห่อหุ้มอย่างมีนัยสำคัญเพิ่มเสถียรภาพออกซิเดชันของกลุ่มตัวอย่างที่ปรุงสุกในช่วงระยะเวลาการจัดเก็บข้อมูล (p <0.05).
ออกซิเดชันสูงสุด stabilitywas ประสบความสำเร็จในกลุ่มตัวอย่างที่มีอยู่ ESTP และ ESPP (p <0.05) ตามด้วย uSTP และ USPP แต่ไม่มีความแตกต่างที่สังเกตได้ระหว่าง 30% และ 50% ระดับการเคลือบเท่าที่ TBARS มีความกังวล ค่า TBARS สูงสุดได้รับการพิจารณาในตัวอย่างการควบคุมในวันที่ 1 และ 7 (p <0.05).
การลดลงของการห่อหุ้ม TBARS โดยอาจจะเกิดจากระดับที่สูงขึ้นของฟอสเฟตที่ไม่ใช่ไฮโดรไลซ์หลังจากการปรุงอาหาร.
เพิ่มความเข้มข้นฟอสเฟตลดระดับของ
เอนไซม์โดยขับของโลหะ (แม็คคอม et al., 1979).
ฉูดฉาดและเหม่ย (1996) รายงานว่านอกเหนือจาก STP เนื้อหลังจากการปรุงอาหารมีผลในการปรับปรุงที่สำคัญในการควบคุมการเกิดออกซิเดชันระหว่างการเก็บรักษา.
อย่างไรก็ตามนอกจากการโพสต์ของการปรุงอาหาร STP จะทำไม่ได้
ให้กับอุตสาหกรรมเนื่องจากการไร้ประสิทธิภาพการผลิตและปัญหาความปลอดภัยของอาหาร.
ดังนั้นการห่อหุ้มเป็นวิธีที่ดีเพื่อให้บรรลุ antioxidanteffect พึงประสงค์จากฟอสเฟต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในความพยายามที่จะกำหนดความแตกต่างระหว่างตัวอย่างออกซิเดชันเสถียรภาพ
ปรุงด้วยสูตรปราศจากห่อหุ้มฟอสเฟต , encapsulation อย่างมีนัยสำคัญปรับปรุงเสถียรภาพต่อการเกิดออกซิเดชันของตัวอย่างสุกตลอดระยะเวลาเก็บ ( P < 0.05 )
stabilitywas สูงสุดเกิดได้ในตัวอย่างที่มีอยู่ estp และ espp อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( p < 0.05 ) ตามด้วย ustp และ uspp . อย่างไรก็ตามไม่มีที่สังเกตความแตกต่างระหว่าง 30 % และระดับผิวเคลือบ 50% เท่าที่ปกติมีความกังวล โดยค่าปกติสูงสุดถูกกำหนดในวันที่ 1 และ 7 ตัวอย่างควบคุม ( p < 0.05 )
การปกติโดยการอาจจะเกิดจากระดับไม่ย่อยฟอสเฟตหลังจากการปรุงอาหาร
เพิ่มความเข้มข้นฟอสเฟตลดลงระดับ
เอนไซม์โดยการล้างพิษโลหะ ( McComb et al . , 1979 ) .
เด็คเกอร์กับเมย์ ( 1996 ) รายงานว่า นอกจาก STP เนื้อหลังจากการปรุงอาหารส่งผลให้เกิดการปรับปรุงสําคัญในการควบคุมปฏิกิริยาระหว่างการเก็บรักษา
แต่โพสต์อาหารเพิ่มของ STP ไม่เหมาะสม
กับอุตสาหกรรมเนื่องจากความไร้ประสิทธิภาพ การผลิตและประเด็นความปลอดภัยอาหาร .
ดังนั้น สรุปเป็นแนวทางที่ดีเพื่อให้บรรลุ antioxidanteffect ที่พึงประสงค์จากฟอสเฟต .