4. ConclusionsIn both species, the

4. Conclusions
In both species, the mineral content increased from the carapace to the claw to the finger. This is explained by the different requirements for hardness. The finger is the movable part of the cutting device of the animal and must therefore be very hard. The claw is the fixed counterpart which must be more elastic, i.e. less mineralized. The carapace is the shell of the main body, i.e. it should be even more elastic to allow the movement and some bending of the animal. For comparable parts, the exoskeleton of the crab had a higher mineral content than that of the lobster. This is explained by the different escape behaviour. The lobster escapes rapidly and hides between rocks [17] and therefore should have a lighter, more elastic cuticle. In contrast, the edible crab clings to the ground or hides in the sand upon attack [18], and therefore needs a hard, highly mineralized shell. The fact that the lobster can swim whereas the crab can only walk supports that interpretation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

4. บทสรุปในทั้งสองชนิด แร่ธาตุเพิ่มจากกระดองที่เป็นกรงเล็บที่นิ้ว นี้จะอธิบายความข้อกำหนดต่าง ๆ สำหรับความแข็ง นิ้วเป็นส่วนสามารถเคลื่อนย้ายอุปกรณ์ตัดของสัตว์ และดังนั้นจึงต้องยากมาก เล็บมีคู่ถาวรซึ่งต้องยืดหยุ่นมาก เช่นน้อย mineralized กระดองเป็นเปลือกของตัวหลัก เช่นควรมีความยืดหยุ่นมากขึ้นเพื่อให้การเคลื่อนไหวและของสัตว์ดัด สำหรับชิ้นส่วนเทียบ โครงกระดูกภายนอกของปูมีแร่ธาตุสูงกว่าของ lobster นี้จะอธิบายความแตกต่างหนีพฤติกรรม กุ้งก้ามกรามการหนีอย่างรวดเร็ว และซ่อนระหว่างหิน [17] และดังนั้นจึง ควรมีการยืดหยุ่นมาก เบาหนัง ตรงกันข้าม ปูกินยึดติดกับพื้นดิน หรือซ่อนในทรายเมื่อโจมตี [18], ดังนั้น ความ และกระสุนหนัก mineralized สูง ความจริงที่ว่ากุ้งก้ามกรามสามารถว่ายน้ำในขณะที่ปูสามารถเดินเท่านั้น สนับสนุนการตีความที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

4. สรุปผลการวิจัย
ในทั้งสองชนิดแร่ธาตุเพิ่มขึ้นจากกระดองกรงเล็บเพื่อนิ้ว นี้จะอธิบายโดยความต้องการที่แตกต่างกันสำหรับความแข็ง นิ้วเป็นส่วนที่สามารถเคลื่อนย้ายของอุปกรณ์ตัดของสัตว์และดังนั้นจึงต้องเป็นเรื่องยากมาก กรงเล็บเป็นคู่คงที่ซึ่งจะต้องยืดหยุ่นมากขึ้นเช่นแร่ธาตุน้อย กระดองเป็นเปลือกนอกของตัวหลักคือมันควรจะได้ยืดหยุ่นมากขึ้นเพื่อให้การเคลื่อนไหวและการดัดของสัตว์บาง สำหรับชิ้นส่วนเทียบเคียงรพของปูที่มีแร่ธาตุสูงกว่ากุ้งก้ามกราม นี้จะอธิบายโดยพฤติกรรมที่แตกต่างกันการหลบหนี กุ้งก้ามกรามหนีออกมาอย่างรวดเร็วและซ่อนระหว่างหิน [17] และดังนั้นจึงควรจะมีน้ำหนักเบาหนังกำพร้ายืดหยุ่นมากขึ้น ในทางตรงกันข้ามปูยึดติดกับพื้นดินหรือซ่อนอยู่ในทรายเมื่อโจมตี [18] และดังนั้นจึงจำเป็นต้องมีการแข็งเปลือกแร่ธาตุสูง ความจริงที่ว่ากุ้งก้ามกรามสามารถว่ายน้ำในขณะที่ปูสามารถเดินเพียงสนับสนุนการตีความว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

4 . สรุปทั้ง 2 ชนิด เนื้อหาแร่เพิ่มขึ้นจากกระดองให้เล็บกับนิ้ว นี้สามารถอธิบายได้โดยความต้องการที่แตกต่างกันสำหรับความแข็ง นิ้วเป็นส่วนที่เคลื่อนที่ของอุปกรณ์ตัดของสัตว์และต้องจึงจะหนักมาก กรงเล็บคู่ถาวรซึ่งจะต้องยืดหยุ่นมากขึ้น เช่น น้อยกว่า mineralized . กระดองเป็นเปลือกของร่างกายหลัก ได้แก่ มันควรจะยืดหยุ่นมากขึ้นเพื่อให้เคลื่อนไหวและการดัดของสัตว์ ส่วนเปรียบ มีรูปร่างเหมือนปูมีเนื้อหาแร่สูงกว่าของกุ้งมังกร นี้สามารถอธิบายได้ด้วยการหลบหนีที่แตกต่างกัน กุ้งหนีออกมาอย่างรวดเร็ว และซ่อนระหว่างหิน [ 17 ] และดังนั้นจึงควรมีน้ำหนักเบา หนังกําพร้า ยืดหยุ่นมากขึ้น ในทางตรงกันข้าม ปูกินติดพื้นดิน หรือซ่อนในทรายเมื่อโจมตี [ 18 ] และดังนั้นจึงต้องลำบาก ขอ mineralized เปลือก ความจริงที่ว่ากุ้งว่ายน้ำ ส่วนปูก็เดินสนับสนุนว่า การตีความ