Algal blooms commonly occur along t

Algal blooms commonly occur along the South African west coast. In March 1994 a dense bloom
developed within St Helena Bay. Its subsequent decay caused near-shore hypoxia and elevated hydrogen
sulphide levels, leading to it being termed a ‘black tide’. The bloom caused immediate massive intertidal
mortalities (95% reduction of biomass), significant changes in community structure, and declines in
richness and diversity. Only four taxa were not diminished: ephemeral algae, the gastropod Afrolittorina
knysnaensis, the anemone Bunodactis reynaudi and the false limpet Siphonaria capensis. This limpet
species subsequently increased at impacted sites relative to controls, probably reflecting reduced
competition from other grazers. Ephemeral algae flourished during early recolonisation while grazers
were depleted, but declined as grazers re-established. Manipulative experiments demonstrated that
grazers do have this capability. Perennial algae also flourished, but lagged behind ephemerals, possibly
contributing to their decline. Predators took longest to recover. Differences in the responses of species
reflect differing tolerances, zonation patterns and biological interactions. Communities at control sites
remained unchanged over the four-year study, and those exposed to a low intensity of the bloom were
little affected, but communities exposed to its full intensity failed to recover fully within four years.
Increasing frequency of harmful algal blooms along the west coast of South Africa could, therefore,
significantly alter rocky

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปรากฎการณ์เกิดขึ้นทั่วไปตามชายฝั่งแอฟริกาตะวันตก ในมีนาคม 1994 บลูมหนาแน่นพัฒนาภายในอ่าวเซนต์เฮเลนา ผุภายหลังการเกิด hypoxia ใกล้ฝั่งและไฮโดรเจนสูงพันธุ์โซเดระดับ นำมันถูกเรียกว่า "น้ำดำ" ดอกเกิดทันทีใหญ่ intertidalเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญ (95% ลดชีวมวล), mortalities โครงสร้างชุมชนและในความรุ่มรวยและความหลากหลาย Taxa สี่เท่านั้นไม่ได้ลดลง: ข้อมูลแบบชั่วคราวสาหร่าย gastropod Afrolittorinaknysnaensis, anemone Bunodactis reynaudi และหอยหมวกเจ๊กเท็จ Siphonaria capensis หอยหมวกเจ๊กนี้พันธุ์ที่เพิ่มขึ้นในเวลาต่อมาที่ไซต์คุดสัมพันธ์ควบคุม คงสะท้อนลดลงการแข่งขันจาก grazers อื่น ๆ สาหร่ายที่เจริญรุ่งเรืองระหว่าง recolonisation ช่วงขณะ grazers ข้อมูลแบบชั่วคราวมีพร่อง แต่ปฏิเสธเป็น grazers ก่อตั้งขึ้นใหม่ ปฏิบัติทดลองสาธิตที่grazers มีความสามารถนี้ ยืนต้นสาหร่ายยังเจริญรุ่งเรือง แต่ lagged หลัง ephemerals อาจจะเอื้อต่อการปฏิเสธของพวกเขา ล่าใช้เวลายาวนานที่สุดในการกู้คืน ความแตกต่างในการตอบสนองของพันธุ์สะท้อนถึงการยอมรับแตกต่างกัน zonation รูป และชีวภาพโต้ ชุมชนที่ควบคุมเว็บไซต์ยังคงไม่เปลี่ยนแปลงมากกว่าการศึกษา 4 ปี และผู้ที่สัมผัสกับความเข้มต่ำของดอกได้น้อยได้รับผลกระทบ แต่ชุมชนที่สัมผัสกับความเข้มของเต็มไม่สามารถกู้คืนทั้งหมดภายใน 4 ปีเพิ่มความถี่ของปรากฎการณ์อันตรายตามแนวตะวันตกชายฝั่งของแอฟริกาใต้ได้ ดังนั้นหินการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บุปผาสาหร่ายโดยทั่วไปเกิดขึ้นตามแนวชายฝั่งตะวันตกของแอฟริกาใต้ ในเดือนมีนาคมปี 1994 บานหนาแน่น
พัฒนาภายในเซนต์เฮเลน่าเบย์ การสลายตัวต่อมาเกิดการขาดออกซิเจนใกล้ฝั่งและไฮโดรเจนสูง
ระดับซัลไฟด์ที่นำไปสู่การเรียกว่า 'น้ำดำ' บานเกิดทันที intertidal ขนาดใหญ่
ตาย (ลดลง 95% ของชีวมวล) การเปลี่ยนแปลงที่สำคัญในโครงสร้างของชุมชนและลดลงใน
ความอุดมสมบูรณ์และความหลากหลาย เพียงสี่แท็กซ่าก็ไม่ได้ลดน้อยลง: สาหร่ายชั่วคราว, หอยทาก Afrolittorina
knysnaensis, ดอกไม้ทะเล Bunodactis reynaudi และหอยเท็จ Siphonaria เพ็นซิส หอยนี้
ชนิดต่อมาเพิ่มขึ้นที่เว็บไซต์ผลกระทบที่เกี่ยวข้องกับการควบคุมอาจจะสะท้อนให้เห็นถึงลด
การแข่งขันจากกินหญ้าอื่น ๆ สาหร่ายชั่วคราวเจริญรุ่งเรืองในช่วง recolonisation ต้นในขณะที่กินหญ้า
ได้หมด แต่ปฏิเสธที่กินหญ้าจัดตั้งขึ้นใหม่ การทดลองแสดงให้เห็นว่าบิดเบือน
กินหญ้าจะมีความสามารถนี้ สาหร่ายยืนต้นยังเจริญรุ่งเรือง แต่รั้งท้าย ephemerals อาจจะ
นำไปสู่การลดลงของพวกเขา ล่าเอาที่ยาวที่สุดในการกู้คืน ความแตกต่างในการตอบสนองของสายพันธุ์
สะท้อนให้เห็นถึงความคลาดเคลื่อนแตกต่างกันรูปแบบการแบ่งเขตและการมีปฏิสัมพันธ์ทางชีวภาพ ชุมชนที่เว็บไซต์การควบคุม
ยังคงไม่เปลี่ยนแปลงในช่วงการศึกษาสี่ปีและผู้ที่สัมผัสกับความเข้มต่ำของบานได้
รับผลกระทบน้อย แต่ชุมชนสัมผัสกับความเข้มเต็มไม่สามารถกู้คืนได้อย่างเต็มที่ภายในสี่ปี
ความถี่เพิ่มขึ้นของบุปผาสาหร่ายที่เป็นอันตรายตาม ทางฝั่งตะวันตกของแอฟริกาใต้สามารถจึง
เปลี่ยนอย่างมีนัยสำคัญหิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บุปผาสาหร่าย มักเกิดขึ้นตามแนวชายฝั่งตะวันตกแอฟริกาใต้ มีนาคม 1994 หนาแน่นบาน
การพัฒนาในเซนต์เฮเลนาเบย์ ผุตามมาของมันทำให้ใกล้ชายฝั่ง และระดับออกซิเจนไฮโดรเจนซัลไฟด์สูง
ามันเป็น termed เป็น ' ดำน้ำ ' บานใหญ่เกิดขึ้นทันที ป่าโกงกาง
mortalities ( ลด 95% มวลชีวภาพ ) , การเปลี่ยนแปลงที่สำคัญในโครงสร้างชุมชนและการลดลงของ
ความร่ำรวยและความหลากหลาย เพียงสี่ซ่าไม่ได้ลดลง : สาหร่ายไม่ยั่งยืน , gastropod afrolittorina
knysnaensis , ดอกไม้ทะเล bunodactis reynaudi และจังหวัดเอโรเท็จ siphonaria capensis . หอยหมวกเจ๊ก
ชนิดนี้ ต่อมาได้เพิ่มขึ้นในผลกระทบเว็บไซต์เมื่อเทียบกับการควบคุม อาจจะสะท้อนให้เห็นถึงการ grazers
จากการแข่งขันอื่น ๆสาหร่ายไม่ยั่งยืนเจริญรุ่งเรืองในช่วงต้น recolonisation ในขณะที่ grazers
ถูกหมด แต่ปฏิเสธเป็น grazers Re ตั้งขึ้น การทดลองใช้พบว่า
grazers มีความสามารถนี้ ยืนต้นสาหร่ายก็เจริญรุ่งเรือง แต่ล้าหลัง ephemerals อาจ
เอื้อต่อการลดลงของพวกเขา . ล่าเอาที่ยาวที่สุดในการกู้คืน ความแตกต่างในการตอบสนองชนิด
สะท้อนให้เห็นถึงความอดทนที่แตกต่างกัน , รูปแบบแถวและปฏิสัมพันธ์ทางชีวภาพ ชุมชนที่ควบคุมเว็บไซต์
ยังคงไม่เปลี่ยนแปลงไปเรียน 4 ปี และผู้ที่มีความเข้มต่ำของบลูมคือ
ได้รับผลกระทบน้อย แต่ชุมชนตากเต็มความล้มเหลวในการกู้คืนเต็มภายใน 4 ปี
เพิ่มความถี่ของเป็นอันตรายสาหร่ายเบ่งบานตามชายฝั่งตะวันตกของแอฟริกาใต้ได้ ดังนั้น ทางหิน

เปลี่ยน