We are having a conversation, socia

We are having a conversation, social worker to social worker, about the older constituents and clients who we each try to help. She works in a small senior center, and I work in the district office of a New York State Senator. I believe it is those of us on the front line of senior issues in our city who see first-hand the breadth and depth of the ever-growing population of older adults who are left to their own resources to navigate the complexities of life in this large urban city. So many are suffering from some form of mental illness, most often dementia. They are only one step away from winding up in a shelter system where they do not belong. To most people, they are invisible.
Sounding frustrated, she says,”They just keep coming”. I reply, “And they are all mentally ill or in some phase of dementia, right?” “Absolutely, she replies, “either that or they are broke…or, more likely, both.”
And yet, over the past several years, with a very heavy heart, I have had to refer elderly people to our city’s shelter system.This comes only after exhausting my own resources to find them even just a bed for the night. Programs that once offered temporary emergency shelter are full. One program director told me, “Clients used to come in and stay for a few weeks or a few months until they could find permanent accommodations. Now they seem to stay forever, and we very rarely have even a single bed available.”
Add to this the fact that these are people who have no social support network. They have no children or are estranged from their children, their friends have all died; and in some cases they have physical and/or mental limitations, that keep them isolated. These constituents are not anomalies, they are part of a cohort of seniors and elderly community members who come into or call our office every day. One day a young staffer said to me, “Wow, all seniors are mentally ill”. My answer was “No, not all seniors are mentally ill, only the ones that come to see us.”
The older adult that seeks our assistance comes with a legitimate presenting problem; i.e. my landlord is harassing me, someone is coming into my apartment when I’m not home, I’m not getting my food stamps or SSI credits. It is only when I sit down to talk with the constituent, whether in person or by phone, that I very soon realize that the presenting issue is just one piece of a much larger problem. When I make the decision that the constituent’s issues are not appropriate for a legislative office, I then refer the constituent to a senior service agency. It is my hope that the agency will be able to assign her to a case worker who can holistically see the entire picture and assist her in getting the help she needs.
While we need the many extraordinary social workers who are dedicated to helping these constituents with direct service, I can’t help wondering why we are having such an influx of older adults with mental health issues. It is only when we can answer that question that an effective solution can be found…or perhaps legislation can be written…to ameliorate the situation. As a macro social worker, this is my job.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรามีการสนทนา สังคมการสังคมสงเคราะห์ constituents เก่าและลูกค้าที่เราแต่ละพยายามที่จะช่วย เธอทำงานในศูนย์อาวุโสขนาดเล็ก และทำงานในสำนักงานอำเภอสวีรัฐนิวยอร์ก ผมเชื่อว่า มันเป็นของเรา front line ปัญหาอาวุโสในเมืองของเราที่เห็นมือแรกกว้างและความลึกของประชากรเติบโตเคยของผู้ใหญ่รุ่นเก่าที่ทิ้งตนเองทรัพยากรนำความซับซ้อนของชีวิตในเมืองใหญ่เมือง ขอบคุณมากกำลังทุกข์ทรมานจากรูปแบบของจิตป่วย สมองเสื่อมส่วนใหญ่มักจะ พวกเขามีเพียงหนึ่งก้าวเลื้อยขึ้นในระบบที่พักอาศัยที่พวกเขาไม่อยู่ คนส่วนใหญ่ พวกเขาจะมองไม่เห็นออกเสียงผิดหวัง เธอบอก, "พวกเขาเพียงให้มา" ฉันตอบ "และมีทั้งจิตใจป่วย หรือในบางระยะของโรคสมองเสื่อม ขวา" "แน่นอน เธอตอบ, " อย่างใดอย่างหนึ่งที่พวกเขาจะยากจน... หรือ ยิ่ง ทั้งนั้น "และยัง ปีผ่านมาหลาย ด้วยหัวใจที่หนักมาก ฉันมีไปถึงผู้สูงอายุระบบการอยู่อาศัยเมืองของเรา นี้มาหลังจากน่าเหนื่อยทรัพยากรของตัวเองให้พบแม้แต่เตียงสำหรับกลางคืน โปรแกรมที่เคยเสนอให้พักพิงฉุกเฉินชั่วคราวจะเต็ม ผู้อำนวยการโปรแกรมหนึ่งบอกฉัน "ไคลเอนต์ใช้ การมาพักไม่กี่สัปดาห์หรือกี่เดือนจนกว่าจะสามารถหาที่พักถาวร ตอนนี้ดูเหมือนตลอด และเรามากไม่ค่อยมีแม้เตียงว่าง"เพิ่มข้อเท็จจริงเหล่านี้เป็นคนที่มีเครือข่ายไม่สนับสนุนทางสังคมนี้ จะมีเด็กไม่ หรือ estranged จากลูก เพื่อนของพวกเขาได้ทั้งหมดเสีย ชีวิต และในบางกรณี มีทางกายภาพ หรือจิตจำกัด ที่เก็บไว้แยกต่างหาก Constituents เหล่านี้ไม่ใช่ความผิด พวกเขาเป็นส่วนหนึ่งของผู้ผ่านสมาชิกชุมชนผู้สูงอายุและผู้สูงอายุที่เข้ามา หรือโทรหาสำนักงานของเราทุกวัน วันหนึ่งเจ้าหน้าที่หนุ่มกล่าวฉัน "Wow ผู้สูงอายุทั้งหมดมีจิตใจป่วย" คำตอบของฉัน "ไม่ ผู้สูงอายุที่ไม่มีจิตใจป่วย เฉพาะคนที่มาดูเรา"ผู้ใหญ่รุ่นเก่าที่ความช่วยเหลือของเรามาพร้อมกับนำปัญหากฎหมาย เช่นเจ้าของฉันจะสร้างความวิตกฉัน คนที่จะเข้ามาในอพาร์ทเมนท์ของฉันเมื่อฉันไม่บ้าน ฉันไม่ได้รับแสตมป์อาหารหรือ SSI เครดิตของฉัน เฉพาะ เมื่อฉันนั่งลงคุยกับวิภาค ในบุคคล หรือ โทรศัพท์ ว่า ฉันเร็ว ๆ นี้ตระหนักดีว่าปัญหาการนำชิ้นส่วนหนึ่งของปัญหาขนาดใหญ่มากได้ เมื่อทำการตัดสินใจปัญหาของวิภาคที่ไม่เหมาะสมสำหรับสำนักงานสภา ฉันแล้วถึงวิภาคการหน่วยบริการระดับสูง ฉันหวังว่าหน่วยงานที่จะสามารถกำหนดให้เธอกับผู้ปฏิบัติงานกรณีที่เห็นภาพในแบบองค์รวม และช่วยเหลือเธอในการช่วยเหลือที่เธอต้องได้ในขณะที่เราต้องการมากมายพิเศษสังคมคนทุ่มเทเพื่อช่วย constituents เหล่านี้บริการโดยตรง ฉันไม่ได้สงสัยว่า ทำไมเรามีไหลเข้าดังกล่าวของผู้ใหญ่รุ่นเก่ามีปัญหาสุขภาพจิต มันเป็นเฉพาะ เมื่อเราสามารถตอบคำถามที่สามารถพบวิธีแก้ปัญหา... หรือบางทีกฎหมายสามารถเขียน... กับ ameliorate สถานการณ์ เป็นผู้ปฏิบัติงานสังคมแม นี่คืองานของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราจะมีการสนทนาของผู้ปฏิบัติงานทางสังคมเพื่อสังคมสงเคราะห์เกี่ยวกับองค์ประกอบเก่าและลูกค้าที่เราแต่ละคนพยายามที่จะช่วย เธอทำงานอยู่ในศูนย์อาวุโสขนาดเล็กและผมทำงานในสำนักงานเขตของวุฒิสมาชิกรัฐนิวยอร์ก ผมเชื่อว่ามันเป็นสิ่งที่พวกเราอยู่ในแนวหน้าของปัญหาที่ผู้บริหารระดับสูงในเมืองของเราที่เห็นมือแรกกว้างและความลึกของประชากรที่เพิ่มขึ้นของผู้สูงอายุที่ถูกทิ้งให้ทรัพยากรของตนเองที่จะนำทางความซับซ้อนของชีวิตในครั้งนี้ เมืองเมืองใหญ่ ดังนั้นหลายคนกำลังทุกข์ทรมานจากรูปแบบของความเจ็บป่วยทางจิตส่วนใหญ่มักจะเป็นโรคสมองเสื่อม พวกเขาเป็นเพียงหนึ่งขั้นตอนจากคดเคี้ยวขึ้นในระบบที่พักพิงที่พวกเขาไม่ได้เป็น เพื่อคนส่วนใหญ่พวกเขาจะมองไม่เห็น.
หูผิดหวังเธอกล่าวว่า "พวกเขาเพียงแค่ให้มา" ฉันตอบว่า "และพวกเขาทั้งหมดที่ป่วยเป็นโรคจิตหรือในขั้นตอนบางส่วนของภาวะสมองเสื่อมใช่มั้ย?" "แน่นอนเธอตอบ" ทั้งที่หรือพวกเขาจะยากจน ... หรือมีแนวโน้มมากขึ้นทั้ง. "
และยังในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ด้วยหัวใจที่หนักมากผมได้มีการอ้างถึงผู้สูงอายุที่จะ system.This พักพิงเมืองของเรามา แต่หลังจากที่หลบหนีทรัพยากรของตัวเองจะพบพวกเขาแม้เพียงแค่เตียงในคืนนี้ โปรแกรมที่เคยเสนอให้ที่พักพิงฉุกเฉินชั่วคราวที่เต็มไปด้วย ผู้อำนวยการโครงการหนึ่งบอกผมว่า "ลูกค้าที่ใช้ในการเข้ามาและอยู่ไม่กี่สัปดาห์หรือไม่กี่เดือนจนกว่าพวกเขาจะสามารถหาที่พักถาวร ตอนนี้พวกเขาดูเหมือนจะอยู่ตลอดไปและเรามากไม่ค่อยได้แม้แต่เตียงเดี่ยวที่มีอยู่. "
เพิ่มไปนี้ความจริงที่ว่าเหล่านี้เป็นคนที่ไม่มีเครือข่ายสนับสนุนทางสังคม พวกเขาไม่มีลูกหรือเหินห่างจากเด็กของพวกเขาเพื่อนของพวกเขามีผู้เสียชีวิตทั้งหมด และในบางกรณีที่พวกเขามีทางกายภาพและ / หรือข้อ จำกัด ทางจิตที่ให้พวกเขาแยก องค์ประกอบเหล่านี้ไม่ได้ผิดปกติที่พวกเขาเป็นส่วนหนึ่งของการศึกษาของผู้สูงอายุและสมาชิกในชุมชนผู้สูงอายุที่เข้ามาในหรือติดต่อสำนักงานของเราทุกวัน วันหนึ่งหนุ่มพนักงานบอกกับผมว่า "ว้าวผู้สูงอายุทุกคนมีความป่วยทางจิต" คำตอบของผมก็คือ "ไม่มีผู้สูงอายุที่ไม่ได้ทั้งหมดจะป่วยเป็นโรคจิตเพียงคนที่มาดูเรา."
ผู้ใหญ่ที่มีอายุมากกว่าที่พยายามให้ความช่วยเหลือของเรามาพร้อมกับปัญหาที่นำเสนอถูกต้องตามกฎหมาย คือเจ้าของบ้านของฉันรบกวนฉันมีใครเข้ามาในอพาร์ทเม้นของฉันเมื่อฉันไม่ได้ที่บ้านฉันไม่ได้รับแสตมป์อาหารของฉันหรือสินเชื่อ SSI มันเป็นเพียงเมื่อฉันนั่งลงพูดคุยกับรัฐธรรมนูญไม่ว่าจะเป็นในคนหรือทางโทรศัพท์ที่ฉันเร็ว ๆ นี้ตระหนักดีว่าปัญหาที่นำเสนอเป็นเพียงหนึ่งในชิ้นส่วนของปัญหาที่มีขนาดใหญ่ เมื่อฉันตัดสินใจว่าปัญหาของรัฐธรรมนูญที่ไม่เหมาะสมสำหรับสำนักงานกฎหมายผมแล้วดูเป็นส่วนประกอบไปยังหน่วยงานให้บริการระดับสูง มันเป็นความหวังของฉันที่หน่วยงานจะสามารถที่จะกำหนดของเธอที่จะปฏิบัติงานแบบองค์รวมกรณีที่สามารถดูภาพทั้งหมดและให้ความช่วยเหลือเธอในการให้ความช่วยเหลือเธอต้องการ.
ในขณะที่เราต้องปฏิบัติงานทางสังคมจำนวนมากที่ไม่ธรรมดาที่จะอุทิศตนเพื่อช่วยให้องค์ประกอบเหล่านี้ด้วย บริการโดยตรงผมไม่สามารถช่วยสงสัยว่าทำไมเรามีเช่นไหลบ่าเข้ามาของผู้สูงอายุที่มีปัญหาสุขภาพจิต มันเป็นเพียงเมื่อเราสามารถตอบคำถามที่ว่าโซลูชั่นที่มีประสิทธิภาพที่สามารถพบได้ ... หรืออาจจะเป็นกฎหมายที่สามารถเขียนได้ ... เพื่อเยียวยาสถานการณ์ ในฐานะที่เป็นคนงานแมโครสังคมนี้เป็นงานของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรากำลังมีการสนทนา , นักสังคมสงเคราะห์ให้นักสังคมสงเคราะห์ , เกี่ยวกับองค์ประกอบเก่าและลูกค้าที่เราแต่ละคนพยายามที่จะช่วย เธอทำงานในขนาดเล็กอาวุโสศูนย์ และงานในสำนักงานเขตของนิวยอร์กรัฐสมาชิกวุฒิสภาผมเชื่อว่ามันเป็นพวกแนวหน้าเรื่องอาวุโสในเมืองของเราที่เห็นในความกว้างและความลึกของประชากรที่เคยเติบโตของผู้สูงอายุที่ถูกทิ้งไว้กับทรัพยากรของตนเองเพื่อนำทางความซับซ้อนของชีวิตในเมืองนี้เมืองใหญ่ หลายคนเป็นทุกข์จากบางรูปแบบของการเจ็บป่วยทางจิตส่วนใหญ่มักจะเสื่อมพวกเขามีเพียงหนึ่งก้าวออกไปจากระบบไขลานในหลุมหลบภัยที่พวกเขาไม่ได้อยู่ คนส่วนใหญ่ พวกเขาจะมองไม่เห็น .
เสียงหงุดหงิด เธอกล่าวว่า " เขาเพิ่งมา " ฉันตอบ " พวกป่วยทางจิต หรือในบางขั้นตอนของสมองเสื่อม , ใช่มั้ย ? " แน่นอน เธอตอบ " หรือว่าพวกเขาจะแตก . . . . . . . หรือ โอกาสมากขึ้น ทั้ง "
แต่ที่ผ่านมาหลายปีด้วยหัวใจที่หนักมาก ผมต้องดูผู้สูงอายุเมืองระบบที่อยู่อาศัย นี้มาเฉพาะหลังจากที่เหนื่อยทรัพยากรของตัวเองเพื่อหาพวกเขาแค่เตียงสำหรับคืน โปรแกรมที่เคยให้ที่พักพิงฉุกเฉินชั่วคราวอยู่เต็ม โปรแกรมหนึ่ง ผอ. บอกว่า ลูกค้าที่เคยมาพักไม่กี่สัปดาห์หรือกี่เดือนจนกว่าพวกเขาจะสามารถหาที่พักถาวรตอนนี้พวกเขาดูเหมือนจะอยู่ตลอดไป และเราไม่ค่อยมีเตียงเดี่ยวพร้อม "
เพิ่มนี้ความจริงที่ว่าเหล่านี้เป็นคนที่ไม่สนับสนุน ทางสังคม เครือข่าย พวกเขาไม่มีลูก หรือห่างเหินจากเด็กของพวกเขา , เพื่อนของพวกเขาได้ตายทั้งหมด และในบางกรณีที่พวกเขามีข้อ จำกัด ทางกายภาพและ / หรือจิต ที่ให้แยก องค์ประกอบเหล่านี้ไม่ได้เป็นประตูมิติพวกเขาเป็นส่วนหนึ่งของการติดตามของผู้สูงอายุ และสมาชิกในชุมชนผู้สูงอายุที่เข้ามาหรือโทรสำนักงานของเราทุกๆวัน วันนึงเด็ก พนักงานบอกว่า " ว้าว พวกผู้ใหญ่จะป่วย " ใจ ฉันตอบ " ไม่ รุ่นพี่ทั้งหมดไม่ได้ป่วยทางจิต เพียงแต่คนที่มาหาเรา . "
แก่ผู้ใหญ่ที่แสวงหาความช่วยเหลือของเรามาพร้อมกับถูกต้องตามกฎหมาย เสนอปัญหา คือเจ้าของบ้านจะข่มขู่ฉันใครเข้ามาเม้นของฉันเมื่อฉันกลับบ้าน ฉันไม่ได้รับแสตมป์อาหาร หรือบริษัทเครดิต มันเป็นเพียงเมื่อฉันนั่งลงพูดคุยกับรัฐธรรมนูญ ไม่ว่าด้วยตนเองหรือโดยการโทรศัพท์ที่ฉันเร็ว ๆนี้ตระหนักดีว่าปัญหาการนําเสนอเป็นเพียงชิ้นเดียวของปัญหาที่ใหญ่มาก เมื่อฉันตัดสินใจว่า ปัญหาของรัฐธรรมนูญ ไม่เหมาะสำหรับสำนักงานกฎหมายผมก็อ้างรัฐธรรมนูญให้หน่วยงานบริการอาวุโส มันเป็นความหวังของฉันที่หน่วยงานจะสามารถให้กับคนงานโดยคดีที่สามารถเห็นภาพทั้งหมด และช่วยเธอในการช่วยเธอต้องการ ในขณะที่เราต้องการมากมาย
พิเศษสังคมพนักงานที่ทุ่มเทเพื่อช่วยให้องค์ประกอบเหล่านี้มีให้บริการโดยตรงผมก็อดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมเราจะมีการไหลเข้าของผู้สูงอายุที่มีปัญหาสุขภาพจิต มันเป็นเพียงเมื่อเราสามารถตอบ คำถาม ที่เป็นโซลูชั่นที่มีประสิทธิภาพที่สามารถพบได้ . . . . . . . หรือบางทีกฎหมายสามารถเขียนได้ . . . . . . . เพื่อปรับปรุงสถานการณ์ เป็นแมโคร นักสังคมสงเคราะห์ นี่คืองานของฉัน