Then she saw him. She hadn't prepar

Then she saw him. She hadn't prepared for that sight either. Nothing could have prepared her. He was still a distance from her, hanging by hooks and nothing else from a thick tree branch. The sight was sickening. His body was blackened, burned from the silver chain that literally ate into his flesh. His neck had at least three loops around it, his forehead one. But his body was chained all the way down so that he appeared to wear a robe of silver.

His face was so ravaged with pain, she wanted to cry. There were dark circles under his eyes. His skin was pulled tight around his skull, his cheeks hollow. Clearly they had been afraid to unwrap the chain long enough to cut away his clothing, so they'd just slipped a knife inside and along each winding wrap slashed at the material in an effort to keep the silver in contact with his skin. They hadn't cared whether or not the blade of the silver knife had cut open his flesh. She could see where he had bled in hundreds of places onto the chain.

She wanted to drop to her knees, cover her face and sob. How could one living being do such a thing to another? How much would you have to hate? Shaken, she pressed her hand to her mouth and forced herself to study him.

She could see where the hooks tore into his body and held him prisoner. Twelve of them, six down each side. She knew each location because blood welled from beneath those chains and smeared over them. Tiny beads of blood dotted his forehead and ran down his face. He stayed as still as possible, but the pain had to be excruciating, even without the silver traveling through his body toward his heart.

My love. Her voice wobbled. She choked on the lump in her throat. She knew it was bad, yet she hadn't imagined—this.

He didn't move or give away that she was so close. He kept his eyes closed. His head down. But she felt his love.

I shouldn't have waited. The moment I heard, I should have set out after you.

You are here now. Can you feel them watching me? He meant it as a warning. There is someone always watching.

I feel them. I have come prepared for that. In all our conversations over these last years, I did pick up a few things from you. And Josef is a mini-general. He is very good at planning a battle, even one such as this, where we hope to escape unnoticed.

He didn't ask her how. He knew she had a plan and he gave her the trust she deserved. She'd gotten to him against impossible odds.

She stayed in the shadow of the brush, a few meters from Dimitri. This night, she would be the very thing she'd always despised in herself. This night, she had to rely on the mage—the hated mage—that she now found she embraced with all of her heart. It was the mage in her that would save Dimitri.

Digging her feet deeper into the soil, she raised her hands in front of her, keeping movements small and called on the four elements.

I call upon Air, breathe forth a tempest of might.

I call upon Earth, bring forth your trembling might.

I call upon Fire, bring forth your flames.

I call upon Water, wash away that which remains.

At once the wind increased, short little microbursts that shook the tallest of the trees. An ominous crack was loud in the silence of the night. The top of a very heavy tree came crashing down, right on a cabin some distance away. Branches and trunks plunged through the thin roof and landed in the small confines, one of the branches landing directly in the fireplace. Flames shot up the branch, and reached the trunk just as another burst of wind fanned the blaze.

Shouts came from every direction. The earth beneath her shook with footsteps as the Lycans converged on the conflagration. The cabin went up fast, and they had to hurry to keep the fire from spreading to the neighboring trees and other huts. Many of the little structures used dried branches and needles and mud for a roof.

When she was certain every Lycan was engaged in saving their camp, she turned her attention to the hooks. She had to get him down first.

That which is hooked and made to hold,

I unmake your properties so you release and unfold.

Air, I call upon you, float him gently down.

Keep us safe from all sight and sound.

I call upon Earth, take him into your arms,

Surround him, protect him, keep him from harm.

Fire I call you, cauterize his wound.

Burn that which is bleeding, so it may not seal our doom.

Water, I call thee forth, your healing might,

Wash away that which is blood

So there is no scent,

No sight.

Dimitri's body nearly dropped to the ground, but she was able to send a cushion of air beneath him to float him down. Skyler didn't let the joy sweeping through her take control. Removing the hooks from his body had been the easy part. Now there was that terrible chain embedded in his very skin. He lay helpless in the thick grass, the chains wrapped tight, biting into flesh and in some spots, bone.

She pressed her lips together hard. She needed to draw on her courage, not think about what would happen after she removed the chains. She wasn't positive Dimitri would even be able to walk, let alone help if they ran into trouble.

She took a deep breath, let it out and made her try.

Chains of silver bedded within,

Chains of silver under tissue and skin,

Chains of silver connected to bone,

Chains of silver now may you be undone.

Skyler felt her heart begin to accelerate into panic. The chains were so deeply embedded in his flesh they'd become a part of him. Nothing happened. What if she couldn't do this?

They loosened.

The calmness in Dimitri's voice steadied her. He sounded the same. Her Dimitri. Cool under fire. A rock. Skyler nodded her head, took another deep breath and tried again.

Chain of silver buried deep within,

Chain of silver wrapped like a serpent's skin.

Chain of silver that cuts to the bone,

I seek out your making so that you will now be known.

I trace your pattern and follow your path,

Removing your roots as I seal and cast.

In each valley and burn I insert a balm,

So that your poison is ceased and can do no more harm.

Skyler forced herself to go slow, to plan every movement methodically. She couldn't afford to draw any attention their way. The wind fanned the flames, but she hadn't wanted to risk a forest fire, so the Lycans were putting it out fairly quickly. She glanced at the flames and waved her hands so that the fire jumped to a second cabin, the roof exploding into orange-yellow flames as the chains fell away from Dimitri's body, revealing the horrible extent of his burns.

Kneeling beside Dimitri, she put her wrist over his mouth. Now, right here, take my blood. We only have a few minutes. I need you to do this.

He was so weak. She felt his fear beating at him. Hunger was terrible, dominating his every thought now, beating in his veins, through his starving heart. Her blood was potent for him, the blood of his lifemate. It would tempt him as no other. He feared loss of control. His mind was already wandering, the pain mixing with the hunger until sometimes he wasn't certain where he was or what was happening around him.

Dimitri, feed now. If they find us, they will kill me. Skyler used the one thing she knew would get through to him.

He took her wrist gently. His thumb brushed over her pulse, the movement so light, but she felt that soft touch through her entire body. His lips, cracked and dry, feathered over her skin, right where her pulse leapt. She had expected his teeth to sink in and tear at her, but there was love in his touch—seduction even.

Dimitri lay there on the ground, his burned body nearly paralyzed after hanging in the tree so long and his mind barely comprehending that he was free of the hated silver. He was starving, yet he took great care not to frighten her—or hurt her. She framed one side of his face with her free hand, her palm against those terrible burn marks, trying to soothe away the pain.

His teeth sank into her wrist. For one moment there was blazing pain and then the sting was gone, instantly giving way to something else. Something she hadn't expected. Josef had taken her blood, and it was purely a necessary function. Neither felt anything when he'd done it. This was so different—and unexpected.

Skyler smoothed back hair from his tortured face and then leaned down to brush kisses over the burned and blackened skin where the chain had dug into his forehead. She had never voluntarily kissed him. Not once in all the years they'd been talking together. He'd kissed the top of her head, and sometimes the corner of her mouth or her chin, but she'd never made a single move to do something she considered intimate.

She thought her kisses would feel healing. She thought she would give him comfort and it would feel that way to her. It was kiss him or cry. Her beautiful Dimitri, so ravaged by hatred when he was capable of so much love. When she brushed those kisses along the line where the silver chain had been, she felt more than just comforting, more than healing. She felt an overwhelming love that seemed, for the first time, to transcend the physical.

She didn't understand the need that began right there in their worst moment, but it didn't matter. That was part of who they were together. She would have let him take every drop of blood she had in her body if he wanted—or needed it. It was Dimitri who found the strength to stop, running his tongue over the two holes in her wrist to stop the bleeding and then pressing a kiss over the mark to ease any ache.

He opened his eyes and looked up at her. She saw him there, in his glacier-blue eyes. That smile that didn't reach his lips, but was there just for her.

We have to go, Dimitri. Can you stand? That was her biggest fear. She couldn't teleport him out of there, and she doubted if she could even get him on his feet by herself.

I can do whatever it takes. I can't believe you did it, sívamet, you actually got the chains off. That was a

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จากนั้น เธอเห็นเขา เธอไม่ได้เตรียมที่ตาอย่างใดอย่างหนึ่ง ไม่สามารถเตรียมของเธอ เขายังคงห่างจากเธอ แขวนตะขอและอะไรจากต้นไม้หนา ภาพ sickening ร่างกายของเขาถูกมืด เขียนจากโซ่เงินที่กินเข้าไปในเนื้อของเขาอย่างแท้จริง คอของเขามีน้อย 3 ลูปรอบ หน้าผากเขาหนึ่ง แต่ร่างกายของเขาถูก chained ทางลงเพื่อให้เขาปรากฏในการสวมใส่เสื้อคลุมเงิน ดังนั้นใบหน้าของเขาถูก ravaged มีอาการปวด เธออยากร้องไห้ คล้ำใต้ตาได้ ผิวหนังของเขาถูกดึงแน่นรอบกะโหลกศีรษะของเขา เขากลวงแก้ม ชัดเจนจะได้กลัวไม่ตัดสายยาวพอตัดเก็บเสื้อผ้าของเขา ดังนั้นพวกเขามีเพียงเล็ดรอดมีดภายใน และ ตามแต่ละตัดคดเคี้ยวเฉือนที่วัสดุในการพยายามที่เก็บเงินกับผิวหนังของเขา พวกเขาไม่ได้ดูแลหรือไม่ใบมีดของมีดเงินมีผ่าเนื้อของเขา เธอได้เห็นที่เขามีคราวที่แล้วในร้อยสถานไปยังห่วงโซ่ เธออยากปล่อยให้หัวเข่าของเธอ ครอบคลุมใบหน้าของเธอ และ sob สามารถมีชีวิตหนึ่งอย่างไรสิ่งใดอื่น ว่าคุณต้องเกลียด เขย่า เธอกดมือของเธอเพื่อให้ปากของเธอ และบังคับตัวเองเพื่อศึกษาเขา เธอได้ดูที่ตะขอฉีกเข้าไปในร่างกายของเขา และขึ้นเขานักโทษ Twelve หกพวกเขา ลงแต่ละด้าน เธอรู้ว่าแต่ละสถาน เพราะเลือด welled from beneath โซ่เหล่านั้น และป้ายเหล่านั้น ลูกปัดเล็ก ๆ ของเลือดจุดหน้าผากของเขา และวิ่งไปตามใบหน้าของเขา เขาอยู่ว่ายังคงเป็นไปได้ แต่ความเจ็บปวดได้จะ excruciating แม้ไม่ มีเงินเดินทางร่างกายของเขาไปที่ห้องของเขา ที่รัก เสียงของเธอ wobbled เธอสำลักในทั้งหมดในลำคอของเธอ เธอรู้ว่า มันไม่ถูกต้อง แต่เธอไม่ได้จินตนาการเช่นนี้ เขาไม่ได้ย้าย หรือให้ออกไปให้เธอเพื่อปิด เขาเก็บปิดตา ศีรษะของเขาลง แต่เธอรู้สึกว่าความรักของเขา ฉันไม่ได้รอ ขณะนี้ผมได้ยิน ฉันควรมีกำหนดหลังจากที่คุณ คุณอยู่ที่นี่ตอนนี้ คุณสามารถรู้สึกได้ดูฉัน เขาหมายถึง มันเป็นคำเตือน มีคนดูเสมอ ฉันรู้สึกได้ เราได้มาเตรียมไว้ให้ ในทั้งหมดของเราปีนี้ ฉันได้รับบางสิ่งจากคุณ และโจเซฟเป็นมินิทั่วไป เขาเป็นอย่างดีในการวางแผนการรบ แม้แต่หนึ่งนี้ ส่วนใหญ่ที่เราหวังว่าจะหลบหนี เขาไม่ได้ถามเธอว่า เขารู้ว่า เธอมีแผนการ และเขาให้เธอเธอสมควรได้รับความไว้วางใจ เธอได้รับเขากับราคาที่เป็นไปไม่ได้ เธออยู่ในเงาของแปรง Dimitri กี่เมตร คืนนี้ เธอจะได้ในสิ่งที่เธอจะได้ชิงในตัวเอง คืนนี้ เธอมีพึ่ง mage คือ hated mage — ที่เธอตอนนี้เธอกอด ด้วยหัวใจของเธอ Mage ในเธอที่จะบันทึก Dimitri ได้ เธอยกมือเธอหน้าเธอ รักษาเคลื่อนไหวขนาดเล็ก และเรียกว่าในองค์ประกอบ 4 ขุดเท้าของเธอลึกเข้าไปในดิน ผมโทรตามอากาศ ความวุ่นวายของอาจมาหายใจ ผมโทรตามโลก กำเนิดอาจ trembling ของคุณ ผมโทรตามไฟ กำเนิดเปลวไฟของคุณ ผมโทรตามน้ำ ชำระล้างที่เหลือ ที่เมื่อลมเพิ่มขึ้น สั้น microbursts น้อยที่จับสูงที่สุดของต้นไม้ การแตกดคิลเสียงในความเงียบของคืนได้ ด้านบนของแผนภูมิที่หนักมากมา crashing ในกระท่อมห่างบางลง สาขาและกางเกงลดลงผ่านหลังคาบาง และที่ดินในขนาดเล็กขอบเขต สาขาการขนย้ายสินค้าโดยตรงในเตาไฟอย่างใดอย่างหนึ่ง ลุกไหม้ขึ้นสาขา และถึงลำต้นเหมือนเปลวไฟได้กระตุ้นระเบิดอื่นของลม รับเหรียญมาจากทุกทิศทุกทาง โลกใต้เธอจับมีรอยเท้าเป็น Lycans converged บน conflagration ขึ้นอย่างรวดเร็วไปในห้องโดยสาร และพวกเขาต้องรีบไปเก็บไฟแพร่กระจายมายังต้นไม้ใกล้เคียงและกระท่อมอื่น ๆ โครงสร้างเล็กน้อยมากมายใช้สาขาแห้ง และเข็ม และโคลนสำหรับหลังคา เมื่อเธอบางทุก Lycan หมั้นในบันทึกค่ายของพวกเขา เธอเปิดตะขอสนใจเธอ เธอมีให้เขาลงครั้งแรก การติดยาเสพติด และทำค้างไว้ ฉัน unmake คุณสมบัติของคุณเพื่อให้คุณนำออกใช้ และแฉ อากาศ ฉันโทรตามคุณ ลอยเขาลงเบา ๆ ให้เราปลอดภัยจากภาพและเสียงทั้งหมด ผมโทรตามโลก พาเขาเข้าไปในแขนของคุณ ล้อมรอบเขา รักษาพระองค์ ให้เขาจากอันตราย ไฟผมติดต่อคุณ cauterize แผลของเขา เขียนที่มีเลือดออก ดังนั้นมันอาจไม่ประทับตราลงโทษของเรา น้ำ ฉันเรียกท่านกล่าวไว้ การรักษา อาจ ช่วยชำระล้างสิ่งที่เป็นเลือด ดังนั้น จะไม่มีกลิ่น มี สายตาไม่ ร่างกายของ Dimitri เกือบหล่นไปพื้นดิน แต่เธอสามารถส่งเบาะอากาศใต้เขาลอยเขาลง สกายเลอร์ไม่ได้ให้ความสุขที่เราผ่านการควบคุมของเธอ เอาตะขอออกจากร่างกายของเขาได้รับส่วนง่าย ขณะนี้ มีโซ่ที่น่ากลัวที่ฝังอยู่ในผิวหนังของเขามากขึ้น เขาวางกำพร้าในหญ้าหนา โซ่ที่ห่อแน่น เสียดสี ในเนื้อ และ ในบาง จุด กระดูก เธอกดริมฝีปากของเธอกันยาก เธอต้องวาดในความกล้าหาญของเธอ ไม่คิดว่า เกี่ยวกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นหลังจากที่เธอออกแบบโซ่ เธอไม่ได้บวก Dimitri แม้จะสามารถเดิน นับ ประสาช่วยพวกเขาประสบปัญหา เธอเอาลมหายใจ ให้ออก และลองทำ โซ่เงิน(ผู้ใหญ่คน)ภายใน โซ่เงินภายใต้เนื้อเยื่อและผิวหนัง โซ่เงินเชื่อมต่อกับกระดูก โซ่เงินตอนนี้ คุณอาจยกเลิกได้ สกายเลอร์รู้สึกว่าหัวใจของเธอเริ่มเร่งเป็นตกใจ โซ่ลึกซึ้งฝังอยู่ในเนื้อของเขาพวกเขาจะกลายเป็นส่วนหนึ่งของเขาได้ ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ถ้าเธอไม่ทำเช่นนี้ พวกเขาหลวม ความเงียบในเสียงของ Dimitri steadied เธอ เขาแต่เพียงแห่งเดียว Dimitri ของเธอ เย็นภายใต้ไฟ ก้อนหิน สกายเลอร์ nodded หัวเธอเอาลมหายใจอีก และพยายามอีกครั้ง โซ่เงินฝังลึกภายใน โซ่เงินห่อเช่นผิวของพญานาค โซ่เงินที่ตัดไปกระดูก ผมหาห้องพักของคุณเพื่อที่คุณจะได้รู้จักกันตอนนี้ ผมติดตามรูปแบบของคุณ และทำตามเส้นทางของคุณ เอารากของฉันตราและหล่อ ในแต่ละหุบเขาและเขียน ไม่ได้แทรกบาล์ม เพื่อให้พิษของคุณจะได้หยุด และทำอันตรายมาก สกายเลอร์บังคับตัวเองไปช้า การวางแผนการเคลื่อนไหวทุก methodically เธอไม่สามารถที่จะดึงความสนใจทุกคน เปลวไฟได้กระตุ้นลม แต่เธอไม่ได้ต้องการความเสี่ยงไฟป่า เพื่อ Lycans ได้ใส่มันออกมาค่อนข้างเร็ว นาง glanced ที่เปลวไฟ และ waved มือของเธอเพื่อให้ไฟไปถึงกระท่อมสอง หลังคาระเบิดเป็นเปลวไฟสีเหลืองส้มเป็นโซ่ตกออกจากร่างกายของ Dimitri เปิดเผยขอบเขตของเขาไหม้น่ากลัว เธอนั่งข้าง Dimitri ใส่ข้อมือของเธอผ่านปากของเขา ตอนนี้ ขวานี่ ใช้เลือดของฉัน เราเพียงแค่ไม่กี่นาที ฉันต้องการคุณสามารถทำเช่นนี้ กำลังอ่อนแอดังนั้น เธอรู้สึกกลัวของเขาตีที่เขา หิวมาก มีอำนาจเหนือเขาทุกคิดว่าตอนนี้ ตีในเส้นเลือดของเขา ผ่านหัวใจ starving เลือดของเธอมีศักยภาพสำหรับเขา ของเขา lifemate มันจะยั่วยวนใจเขาเป็นใคร เขากลัวการสูญเสียการควบคุม จิตใจของเขาถูกแล้วหลง ความเจ็บปวดผสมกับความหิวจนบางครั้งไม่ได้เป็นบางตำแหน่งหรือสิ่งเกิดขึ้นรอบเขา Dimitri อาหารตอนนี้ ถ้าเราพบพวกเขา พวกเขาจะฆ่าฉัน สกายเลอร์ใช้สิ่งหนึ่งที่เธอรู้ว่า จะได้รับผ่านทางเขา เขาเอาข้อมือเธอเบา ๆ นิ้วหัวแม่มือของเขาขัดเงากว่าของเธอแบบหมุน การเคลื่อนไหวเพื่อแสง แต่เธอรู้สึกว่าสัมผัสกายของเธอ ริมฝีปากของเขา รอยร้าว และ แห้ง feathered ผ่านผิว ขวาที่ชีพจรของเธอหลุดออกมา เธอได้คาดฟันของเขาจมลงใน และฉีกที่เธอ แต่มีความรักในสัมผัสของเขา — seduction ถูกสะกดจิตว่า Dimitri วางบนพื้นดิน ร่างกายของเขาเขียนเกือบอัมพาตหลังจากแขวนในนาน มี และจิตใจของเขาแทบ comprehending ที่เขาฟรีเงิน hated เขาไม่อดอยาก แต่เขาได้ดูแลดีไม่หลอกเธอ — หรือทำร้ายเธอ เธอกรอบด้านใดด้านหนึ่งของใบหน้าของเขา ด้วยมือของเธอฟรี ปาล์มเธอกับเครื่องหมายที่เขียนแย่ พยายามที่จะช่วยลดอาการปวด ฟันของเขาจมอยู่ในข้อมือของเธอ สำหรับช่วงเวลาหนึ่ง มีความเจ็บปวดที่เห็นได้ชัดแล้ว การต่อยหายไป ทันทีให้ไปเถอะ สิ่งที่เธอไม่ได้คาดหวัง โยเซฟได้นำเลือดของเธอ และมีฟังก์ชั่นจำเป็นเพียงอย่างเดียว ไม่รู้สึกอะไรเมื่อเขาได้ทำการ นี้ไม่ต่าง — และไม่คาดคิด สกายเลอร์โค้งผมหลังจากทรมานสู่หน้าแล้ว เองลงจูบแปรงผิวเขียน และมืดซึ่งโซ่ที่ได้ขุดลงไปในหน้าผากของเขา เธอก็ไม่เคยต่างรั้งเขา ไม่หนึ่งครั้งในทุกปี จะมีการพูดกัน เขาก็รั้งด้านบนของหัวของเธอ และบางมุมของเธอปากหรือคางของเธอ แต่เธอไม่เคยได้ทำเดียวไปทำอะไรเขาถือว่าใกล้ชิด เธอคิดว่า จูบของเธอจะรู้สึกการรักษา เธอคิดว่า เธอจะให้เขาสบาย และมันจะรู้สึกกับเธอ จูบเขาหรือร้องได้ เธอสวยงาม Dimitri ดังนั้น ravaged โดยความเกลียดชังเมื่อเขาสามารถรักมาก เมื่อนางทาสีนั้นจูบตามแนวที่สายเงินได้ เธอรู้สึกมากกว่าเพียงพบ มากกว่ารักษา เธอรู้สึกรักการครอบงำที่ประจักษ์ ครั้งแรก การ transcend จริง เธอไม่เข้าใจจำเป็นต้องเริ่มที่นั่นในช่วงเวลาเลวร้ายที่สุดของพวกเขา แต่มันไม่ได้เรื่อง ที่เป็นส่วนหนึ่งที่พวกเขาร่วมกัน เธอจะได้ให้เขาใช้ทุกหยดเลือดที่เธอมีในร่างกายของเธอถ้าเขาต้องการ — หรือจำเป็นก็ มันเป็น Dimitri ที่พบกำลังหยุด ใช้ลิ้นของเขาผ่านหลุมสองในข้อมือของเธอเพื่อหยุดเลือดออกและกดจูบไปหมายจะบรรเทาปวดใด ๆ เขาเปิดตา และหาที่เธอ เธอเห็นเขามี ในตาธารน้ำแข็งสีฟ้า การยิ้มที่ไม่ได้ไปถึงริมฝีปากของเขา แต่เรื่องเธอ เราต้องไป Dimitri คุณสามารถยืน ที่มีความกลัวที่ใหญ่ที่สุดของเธอ ไม่สามารถส่งผ่านทางไกลเขาออกจากที่นั่น และ doubted เธอถ้าเธอไม่ได้รับเขาเท้าของเขา ด้วยตนเอง ฉันสามารถทำสิ่งที่มันจะ ผมไม่เชื่อว่า คุณไม่ได้ sívamet จริงรึโซ่ออก ที่มีการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จากนั้นเธอก็เห็นเขา เธอไม่ได้เตรียมไว้สำหรับสายตาที่ทั้ง ไม่มีอะไรที่จะได้เตรียมของเธอ เขายังคงอยู่ห่างจากเธอห้อยตะขอและไม่มีอะไรอื่นจากกิ่งไม้หนา สายตาได้น่าสะอิดสะเอียน ร่างของเขาถูกดำคล้ำเผาจากห่วงโซ่สีเงินที่แท้จริงกินเข้าไปในเนื้อของเขา ลำคอของเขามีอย่างน้อยสามลูปรอบหน้าผากของเขาคนหนึ่ง แต่ร่างของเขาถูกล่ามโซ่ไว้ตลอดทางลงเพื่อที่เขาปรากฏตัวขึ้นที่จะสวมใส่เสื้อคลุมสีเงิน. ใบหน้าของเขาถูกทำลายให้กับความเจ็บปวดที่เธออยากจะร้องไห้ มีรอยคล้ำอยู่ภายใต้สายตาของเขา ผิวของเขาถูกดึงแน่นรอบกะโหลกศีรษะของเขาแก้มของเขากลวง เห็นได้ชัดว่าพวกเขาได้รับกลัวที่จะแกะโซ่ยาวพอที่จะตัดออกเสื้อผ้าเพื่อให้พวกเขาต้องการเพียงแค่ลื่นมีดภายในและคดเคี้ยวไปตามแต่ละห่อเฉือนที่สำคัญในความพยายามที่จะเก็บเงินในการติดต่อกับผิวของเขา พวกเขาไม่เคยได้รับการดูแลหรือไม่ว่าใบมีดเงินได้ตัดเนื้อของเขาเปิด เธอจะได้เห็นที่เขาเลือดออกในหลายร้อยสถานที่เข้าสู่ห่วงโซ่. เธออยากที่จะลดลงไปที่หัวเข่าของเธอครอบคลุมใบหน้าและร้องไห้ของเธอ วิธีการอาจมีชีวิตหนึ่งทำสิ่งนั้นไปยังอีกหรือไม่? วิธีที่คุณจะมีมากที่จะเกลียด? เขย่าเธอกดมือของเธอไปที่ปากของเธอและบังคับให้ตัวเองในการศึกษาเขา. เธอจะได้เห็นที่ตะขอดึงเข้าไปในร่างกายของเขาและจัดเขาเข้าคุก สิบสองของพวกเขาหกลงแต่ละด้าน เธอรู้ว่าแต่ละสถานที่เพราะเลือดซึมออกมาจากใต้เครือข่ายเหล่านั้นและป้ายเหนือพวกเขา ลูกปัดเล็ก ๆ ของเลือดจุดที่หน้าผากของเขาและวิ่งลงใบหน้าของเขา เขาอยู่ในฐานะยังคงเป็นไปได้ แต่ความเจ็บปวดจะต้องระทมทุกข์แม้จะไม่มีเงินเดินทางผ่านร่างกายต่อหัวใจของเขา. ความรักของฉัน เสียงของเธอส่าย เธอสำลักก้อนในลำคอของเธอ เธอรู้ว่ามันไม่ดี แต่เธอไม่เคยคิดนี้. เขาไม่ได้ย้ายหรือให้ออกไปว่าเธอเป็นคนใกล้ชิด เขายังคงปิดตาของเขา ศีรษะของเขาลง แต่เธอก็รู้สึกถึงความรักของเขา. ผมไม่ควรจะรอ ช่วงเวลาที่ฉันได้ยินฉันควรจะได้กำหนดไว้หลังจากที่คุณ. คุณอยู่ที่นี่ตอนนี้ คุณสามารถรู้สึกพวกเขาดูฉัน? เขาหมายความว่ามันเป็นคำเตือน มีใครบางคนมักจะดูเป็น. ผมรู้สึกว่าพวกเขา ฉันได้มาเตรียมความพร้อมสำหรับการที่ ในทุกการสนทนาของเราในช่วงหลายปีที่ผ่านมานี้ผมไม่รับบางสิ่งจากคุณ และโจเซฟเป็นมินิทั่วไป เขาเป็นคนดีมากในการวางแผนการต่อสู้แม้หนึ่งเช่นนี้ซึ่งเราหวังว่าจะหลบหนีไม่มีใครสังเกตเห็น. เขาไม่ได้ถามเธอว่า เขารู้ว่าเธอมีแผนและเขาได้ให้ความไว้วางใจของเธอที่เธอสมควรได้รับ เธอต้องการอากาศกับเขากับอัตราต่อรองเป็นไปไม่ได้. เธออยู่ในร่มเงาของแปรงไม่กี่เมตรจากดิมิทรี คืนนี้เธอจะเป็นสิ่งที่ดีที่เธอเกลียดเสมอในตัวเอง คืนนี้เธอต้องพึ่งพาผู้วิเศษที่เกลียดผู้วิเศษที่ตอนนี้เธอพบว่าเธอกอดที่มีทั้งหมดของหัวใจของเธอ มันเป็นผู้วิเศษในตัวเธอที่จะประหยัดดิมิทรี. ขุดเท้าของเธอลึกลงไปในดินที่เธอยกมือของเธอในด้านหน้าของเธอทำให้การเคลื่อนไหวเล็ก ๆ และเรียกธาตุทั้งสี่. ผมเรียกร้องให้อากาศหายใจมาของพายุอาจผมเรียกร้องให้โลกนำมาสั่นของคุณอาจ. ผมเรียกร้องให้ไฟนำมาเปลวไฟของคุณ. ผมเรียกร้องให้น้ำล้างออกไปที่ซึ่งยังคง. ที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นลมเพิ่มขึ้น microbursts เล็ก ๆ น้อย ๆ สั้น ๆ ที่ส่ายที่สูงที่สุดของต้นไม้ แตกเป็นลางไม่ดีดังอยู่ในความเงียบของคืน ด้านบนของต้นไม้หนักมากมาล้มลงขวาในห้องโดยสารอยู่ห่างออกไป สาขาและลำต้นพุ่งผ่านหลังคาบางและที่ดินในขอบเขตเล็ก ๆ หนึ่งในสาขาโดยตรงเชื่อมโยงไปถึงในเตาผิง เปลวไฟพุ่งสูงขึ้นสาขาและไปถึงลำตัวเช่นเดียวกับการระเบิดของลมพัดเปลวไฟอีกที่. ตะโกนมาจากทุกทิศทุกทาง แผ่นดินใต้ของเธอส่ายมีรอยเท้าเป็น Lycans เข้าหาอัคคีภัย ห้องโดยสารก็ขึ้นไปได้อย่างรวดเร็วและพวกเขาจะต้องรีบร้อนที่จะทำให้เกิดไฟไหม้จากการแพร่กระจายไปยังต้นไม้ที่อยู่ใกล้เคียงและกระท่อมอื่น ๆ หลายโครงสร้างเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ใช้กิ่งไม้แห้งและเข็มและโคลนสำหรับหลังคา. เมื่อเธออายุได้บาง Lycan ทุกคนมีส่วนร่วมในการประหยัดค่ายของพวกเธอหันมาสนใจเธอไปตะขอ เธอได้รับเขาลงเป็นครั้งแรก. ที่ซึ่งเป็นที่ติดยาเสพติดและทำให้การถือฉันล้มคุณสมบัติของคุณเพื่อให้คุณปล่อยและแฉ. อากาศผมเรียกร้องให้คุณลอยเขาเบา ๆ ลง. ให้เราปลอดภัยจากสายตาและเสียง. ฉันโทร บนโลกพาเขาเข้าไปในอ้อมแขนของคุณล้อมรอบเขาปกป้องเขาให้เขาจากอันตราย. ไฟที่ผมเรียกคุณกัดกร่อนแผลของเขา. การเผาไหม้ที่มีเลือดออกดังนั้นจึงไม่อาจประทับตราการลงโทษของเรา. น้ำผมเรียกเจ้ามา การรักษาของคุณอาจจะล้างสิ่งที่อยู่ในเลือดจึงมีกลิ่นหอมไม่มีสายตาไม่มี. ร่างกายของดิมิทรีเกือบลดลงถึงพื้นดิน แต่เธอก็สามารถที่จะส่งเบาะของอากาศใต้เขาจะลอยเขาลง Skyler ไม่ปล่อยให้ความสุขกวาดผ่านการควบคุมการใช้เวลาของเธอ การถอดตะขอออกจากร่างกายของเขาได้รับส่วนที่ง่าย ตอนนี้ก็คือการที่มีห่วงโซ่ที่น่ากลัวที่ฝังอยู่ในผิวหนังของเขามาก เขานอนหมดหนทางในหญ้าหนาโซ่ห่อแน่นกัดลงไปในเนื้อหนังและในบางจุดกระดูก. เธอกดริมฝีปากของเธอด้วยกันอย่างหนัก เธอจำเป็นต้องวาดภาพบนความกล้าหาญของเธอไม่ได้คิดเกี่ยวกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นหลังจากที่เธอถูกลบออกโซ่ เธอไม่ได้เป็นบวกดิมิทรีแม้จะสามารถที่จะเดินไปให้ความช่วยเหลือเพียงอย่างเดียวถ้าพวกเขาวิ่งเข้าสู่ปัญหา. เธอเอาหายใจลึก ๆ ปล่อยให้มันออกมาและทำให้เธอลอง. โซ่เงินเตียงภายในโซ่เงินภายใต้เนื้อเยื่อและผิวหนังโซ่เงินที่เชื่อมต่อกับกระดูกโซ่เงินตอนนี้คุณอาจจะถูกยกเลิก. Skyler รู้สึกว่าหัวใจของเธอเริ่มที่จะเร่งเข้าไปในความหวาดกลัว โซ่ถูกฝังลึกในเนื้อของเขาที่พวกเขาต้องการเป็นส่วนหนึ่งของเขา ไม่มีอะไรเกิดขึ้น. เกิดอะไรขึ้นถ้าเธอไม่สามารถทำเช่นนี้? พวกเขาคลาย. ความสงบในเสียงของดิมิทรี steadied เธอ เขาฟังเหมือนกัน ดิมิทรีของเธอ เย็นไฟใต้ ร็อค. Skyler พยักหน้าเธอใช้เวลาอีกหายใจเข้าลึก ๆ และพยายามอีกครั้ง. โซ่สีเงินฝังอยู่ลึกภายในห่วงโซ่สีเงินห่อเช่นผิวของงู. โซ่เงินที่ตัดกับกระดูกที่ฉันหาทำคุณเพื่อให้คุณในขณะนี้จะเป็นที่รู้จัก. ผมติดตามรูปแบบของคุณและปฏิบัติตามเส้นทางของการถอดรากของคุณเป็นตราและหล่อ. ในแต่ละหุบเขาและการเผาไหม้ผมแทรกยาหม่อง, เพื่อให้พิษของคุณจะหยุดและไม่ทำอันตรายมากขึ้น. Skyler บังคับตัวเองที่จะไปช้าไป วางแผนการเคลื่อนไหวทุกระบบ เธอไม่สามารถที่จะดึงความสนใจใด ๆ ทางของพวกเขา ลมพัดเปลวไฟ แต่เธอก็ไม่ต้องการที่จะเสี่ยงไฟป่าดังนั้น Lycans ถูกวางมันออกมาอย่างรวดเร็ว เธอเหลือบมองไปที่เปลวไฟและโบกมือมือของเธอเพื่อให้ไฟเพิ่มขึ้นถึงห้องโดยสารที่สองหลังคาระเบิดเป็นเปลวไฟสีส้มสีเหลืองเป็นโซ่ลดลงไปจากร่างกายของดิมิทรีเผยให้เห็นขอบเขตที่น่ากลัวจากการเผาไหม้ของเขา. คุกเข่าข้างดิมิทรีเธอใส่ ข้อมือของเธอมากกว่าปากของเขา ตอนนี้ที่นี่จะใช้เลือดของฉัน เรามีเพียงไม่กี่นาที ฉันต้องการให้คุณทำเช่นนี้. เขาเป็นคนอ่อนแอ เธอรู้สึกกลัวเขาตีไปที่เขา ความหิวเป็นที่น่ากลัวของเขามีอำนาจเหนือทุกความคิดตอนนี้เต้นอยู่ในสายเลือดของเขาผ่านหัวใจของเขาที่หิวโหย เลือดของเธอเป็นที่มีศักยภาพสำหรับเขาโลหิตของ lifemate ของเขา มันจะล่อใจว่าเขาเป็นใคร เขากลัวสูญเสียการควบคุม จิตใจของเขาก็หลงแล้วผสมอาการปวดด้วยความหิวจนบางครั้งเขาก็ไม่แน่ใจว่าเขาอยู่ที่ไหนหรือสิ่งที่เกิดขึ้นรอบ ๆ ตัวเขา. ดิมิทรีอาหารในขณะนี้ หากพวกเขาพบกับเราได้ที่พวกเขาจะฆ่าฉัน Skyler ใช้สิ่งหนึ่งที่เธอรู้ว่าจะได้รับผ่านไปเขา. เขาเอาข้อมือของเธอเบา ๆ นิ้วหัวแม่มือของเขาแปรงมากกว่าการเต้นของชีพจรของเธอเคลื่อนไหวแสง แต่เธอรู้สึกว่าสัมผัสนุ่มผ่านร่างกายทั้งหมดของเธอ ริมฝีปากของเขาแตกและแห้งขนมากกว่าผิวของเธอเหมาะสมที่กระโดดชีพจรของเธอ เธอคาดว่าฟันของเขาจะจมลงไปในและการฉีกขาดเธอ แต่ก็มีความรักในการสัมผัสการล่อลวงของเขาแม้กระทั่ง. ดิมิทรีวางมีบนพื้นดินที่ร่างกายเผาของเขาเป็นอัมพาตเกือบหลังจากที่แขวนอยู่ในต้นไม้มานานและความคิดของเขาแทบจะไม่เข้าใจว่าเขา เป็นอิสระจากเงินเกลียด เขาได้รับการอดอาหาร แต่เขาเอาการดูแลที่ดีจะไม่ขู่เธอหรือทำร้ายเธอ เธอกรอบด้านหนึ่งของใบหน้าของเขาด้วยมือของเธอฟรีปาล์มของเธอกับเครื่องหมายการเผาไหม้ที่น่ากลัวเหล่านั้นพยายามที่จะช่วยบรรเทาความเจ็บปวด. ฟันของเขาจมลงไปในข้อมือของเธอ สำหรับช่วงเวลาหนึ่งมีความเจ็บปวดที่เห็นได้ชัดแล้วต่อยก็หายไปทันทีทางให้กับสิ่งอื่น อะไรบางอย่างที่เธอไม่เคยคาดว่า โจเซฟได้นำเลือดของเธอและมันก็เป็นอย่างหมดจดจำเป็นฟังก์ชั่น ไม่รู้สึกอะไรเมื่อเขาต้องการทำมัน นี่คือความแตกต่างและไม่คาดคิด. Skyler เรียบกลับผมทรมานจากใบหน้าของเขาแล้วโน้มตัวลงไปจูบแปรงมากกว่าผิวดำคล้ำเผาและห่วงโซ่ที่ได้ล้วงเข้าไปในหน้าผากของเขา เธอไม่เคยจูบเขาสมัครใจ ไม่ใช่แค่ครั้งเดียวในปีที่ทั้งหมดที่พวกเขาต้องการได้รับการพูดคุยร่วมกัน เขาต้องการจูบด้านบนของหัวของเธอและบางครั้งมุมปากหรือคางของเธอ แต่เธอไม่เคยได้ย้ายเดียวที่จะทำสิ่งที่เธอคิดว่าใกล้ชิด. เธอคิดว่าจูบของเธอจะรู้สึกว่าการรักษา เธอคิดว่าเธอจะทำให้เขามีความสะดวกสบายและมันจะรู้สึกอย่างนั้นกับเธอ มันเป็นจูบเขาหรือร้องไห้ ที่สวยงามของเธอดิมิทรีเพื่อทำลายจากความเกลียดชังเมื่อเขามีความสามารถของความรักมาก เมื่อเธอปัดจูบตามเส้นเหล่านั้นที่โซ่เงินที่ได้รับเธอรู้สึกมากกว่าความสุขสบายเพียงมากกว่าการรักษา เธอรู้สึกความรักอย่างท่วมท้นที่ดูเหมือนเป็นครั้งแรกที่จะก้าวข้ามทางกายภาพ. เธอไม่ได้เข้าใจถึงความจำเป็นที่เริ่มมีสิทธิในช่วงเวลาที่เลวร้ายที่สุดของพวกเขา แต่มันไม่สำคัญ นั่นเป็นส่วนหนึ่งของผู้ที่พวกเขาอยู่ด้วยกัน เธอจะต้องให้เขาใช้หยดเลือดทุกเธอมีในร่างกายของเธอถ้าเขาต้องการหรือจำเป็นต้องใช้มัน มันเป็นดิมิทรีที่พบว่ามีความแข็งแรงที่จะหยุดการทำงานลิ้นของเขาในช่วงสองหลุมในข้อมือของเธอที่จะหยุดเลือดออกแล้วกดจูบมากกว่าเครื่องหมายเพื่อบรรเทาอาการปวดใด ๆ . เขาเปิดตาของเขาและมองมาที่เธอ เธอเห็นเขาอยู่ที่นั่นในสายตาของธารน้ำแข็งสีฟ้าของเขา รอยยิ้มที่ไม่ถึงริมฝีปากของเขา แต่ก็มีเพียงแค่เธอ. เราต้องไปดิมิทรี คุณสามารถยืน? นั่นคือความกลัวที่ยิ่งใหญ่ที่สุด เธอไม่สามารถส่งผ่านทางไกลเขาออกจากที่นั่นและเธอสงสัยว่าเธออาจจะได้รับเขาบนเท้าของเขาด้วยตัวเอง. ฉันจะทำทุกวิถีทาง ฉันไม่สามารถเชื่อว่าคุณทำมันsívametคุณได้จริงโซ่ออก นั่นคือ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แล้วเธอก็เห็นเขา เธอไม่ได้เตรียมไว้สำหรับสายตาเหมือนกัน ไม่มีอะไรจะได้เตรียมไว้ให้เธอ เขายังห่างจากเธอ แขวนด้วยตะขอและไม่มีอะไรอื่นจากกิ่งไม้หนา สายตาก็น่าเวียนหัว ร่างของเขาถูกเผาดำโซ่เงิน , จากที่หมายกินเข้าไปในเนื้อของเขา คอของเขามีอย่างน้อยสามห่วงรอบหน้าผากหนึ่งของเขาแต่ร่างกายของเขาถูกพันธนาการทั้งหมดวิธีลงเพื่อให้เขาปรากฏสวมเสื้อคลุมสีเงิน

หน้าเค้าทุกข์กับความเจ็บปวด เธออยากที่จะร้องไห้ มีวงกลมสีเข้มภายใต้ตา ผิวของเขาถูกดึงแก้มของเขาแน่นรอบกระโหลกกลวง เห็นได้ชัดว่าพวกเขาเคยกลัวไม่ตัดโซ่ยาวพอที่จะตัดเก็บเสื้อผ้าของเขาดังนั้นพวกเขาจะลื่นมีดภายในและตามแต่ละม้วนห่อฟันวัสดุในความพยายามที่จะเก็บเงินในการสัมผัสกับผิวหนังของเขา พวกเขาไม่ได้กังวลหรือไม่ว่าใบมีดของมีดสีเงินตัด เปิดเนื้อหนังของเขา เธอจะดูว่าเขามีเลือดออกในร้อยของสถานที่ลงบนโซ่

เธออยากวางที่หัวเข่าของเธอครอบคลุมใบหน้าของเธอ และเสียงสะอื้นวิธีการหนึ่งอาจอยู่ถูกทำแบบนี้กับคนอื่น เท่าไหร่ที่คุณจะต้องชอบ หวั่นไหว เธอกดมือของเธอกับปากของเธอและบังคับตัวเองที่จะศึกษาเค้า

เธออาจดูว่า ก้านดึงเข้าไปในร่างกายของเขา และรั้งตัวเขาไว้ สิบสองคน หกลงในแต่ละด้าน เธอรู้ว่า แต่ละสถานที่ เพราะเลือดเอ่อจากใต้โซ่เหล่านั้นและถูกพวกเขา