Provide means of coping The counsel

Provide means of coping
The counseling audiologist cannot solve the family’s problems surrounding the hearing impairment of the child but can provide the family the necessary guidelines it needs to cope. We believe that the counselor’s prime task is to help the parents become as fully aware as possible of their own personal attitudes, beliefs, needs, and expectations before they can be in a position to help their child. They need to see themselves not as taking the hearing loss personally but viewing it essentially as belonging to the child. In this way they are better able to objectify the child’s problem, gather a clear perspective of what they can do, and follow through with whatever educational and habilitative strategies are necessary.
This is no easy duty, because parents tend to want to assimilate their children’s problems, the process of which, in our view, is likely a projection of their own unresolved feelings of guilt, resentment, and need for a perfect child and an absence of conflict. The counselor may find considerable resistance to exploring these aspects of parent-child relationships and must temper empathic understanding with gentle persuasion if parents are to change their firmly entrenched belief system. A judgmental know-it-all or condescending approach would be detrimental not only to the therapeutic process but to the eventual educational and habilitative outcome. However, if we, as counselors, can be conscious of these occasional professional slips in ourselves, then we are unlikely to do any irreparable harm.
Parents who are helped to relate to their hearing-impaired children in the way we are suggesting can better aid in developing the emotional and intellectual resources naturally available to children and thus ensure the most positive results.
Another task particularly important foe the counselor is to be certain that the family knows exactly how to follow through with its own responsibilities toward the child and with the various other professional resources available. It is one thing to recommend that a hearing aid be fitted and another thing to make certain that it is appropriately used by the child. If recurring ear infections are the problem, the counseling audiologist may need to make certain that the child is checked out ontologically.
We do not suggest that the audiologist a lone should be the prime caregiving coordinator. Others, like otologist, the speech-language pathologist, and the teacher, also might play a guiding role in helping the parents follow through with their responsibilities.
One of the most revealing results of the study by Sweetow and Barrager (1980) are the major concerns of the parents. When they were asked, “In general how would you like to see the role of the audiologist expanded or improved?” the three most common answers were
1. The audiologist should handle the hearing aids.
2. The audiologist should work more closely with the schools.
3. More information on educational programs and emotional support should be provided.
From our perspective, the chief concern is that parents also know exactly where to go for assistance, know what to do, and do it. As professional caregiviers, we must demand no less from ourselves. There is little question, too, of the effect of parental presence or absence on the psychosocial, linguistic and academic outcomes of deaf and hearing-impaired children. Calderon and Low (1998) found that children whose fathers were present had significantly better academic and language outcomes than those with no father present.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จัดให้มีวิธีการรับมือ
audiologist การให้คำปรึกษาไม่สามารถแก้ปัญหาของครอบครัวรอบการด้อยค่าการได้ยินของเด็ก แต่สามารถให้ครอบครัวแนวทางที่จำเป็นที่จะต้องรับมือ เราเชื่อว่างานที่ให้คำปรึกษาที่สำคัญคือการช่วยให้ผู้ปกครองกลายเป็นที่ตระหนักถึงความเป็นไปได้ของทัศนคติส่วนบุคคลของตัวเองความเชื่อความต้องการและความคาดหวังก่อนที่พวกเขาสามารถจะอยู่ในตำแหน่งเพื่อช่วยให้เด็กของพวกเขา พวกเขาต้องการที่จะเห็นตัวเองไม่ได้กับการสูญเสียการได้ยินเอง แต่ดูเป็นหลักเป็นของเด็ก ในวิธีนี้พวกเขาจะดีขึ้นสามารถที่จะทำให้แลปัญหาของเด็กที่รวบรวมมุมมองที่ชัดเจนของสิ่งที่พวกเขาสามารถทำและปฏิบัติตามผ่านกับสิ่งที่กลยุทธ์การศึกษาและ habilitative มีความจำเป็น
นี้ไม่มีหน้าที่ง่ายเพราะพ่อแม่ผู้ปกครองมีแนวโน้มที่จะต้องการที่จะดูดซึมปัญหาของเด็กกระบวนการซึ่งในมุมมองของเรามีโอกาสฉายของความรู้สึกไม่แน่นอนของตัวเองของความผิดความไม่พอใจและต้องการสำหรับเด็กที่สมบูรณ์แบบและการขาด ของความขัดแย้งที่ปรึกษาอาจพบความต้านทานมากเพื่อการสำรวจด้านนี้ของความสัมพันธ์ของผู้ปกครองเด็กและต้องเข้าใจอารมณ์ความเอาใจใส่ด้วยการชักชวนอ่อนโยนถ้าพ่อแม่มีการเปลี่ยนแปลงระบบความเชื่อของพวกเขายึดมั่น รู้มันทั้งหมดหรือวางตัววิธีการเกี่ยวกับการพิจารณาจะเป็นอันตรายไม่เพียง แต่ในการประมวลผลการรักษา แต่ผลการศึกษาและ habilitative ที่สุดแต่ถ้าเราเป็นผู้ให้คำปรึกษาสามารถจะใส่ใจในบิลมืออาชีพเหล่านี้เป็นครั้งคราวอยู่ในตัวเราแล้วเราไม่น่าจะทำอันตรายไม่สามารถแก้ไขใด ๆ .
พ่อแม่ที่จะช่วยสร้างความสัมพันธ์กับเด็กได้ยินบกพร่องของพวกเขาในทางที่เราจะบอกได้ดีกว่า ช่วยในการพัฒนาทรัพยากรทางอารมณ์และทางปัญญาตามธรรมชาติที่สามารถใช้ได้กับเด็กและจึงให้ผลบวกมากที่สุด.
งานอื่นศัตรูที่สำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ให้คำปรึกษาที่จะให้แน่ใจว่าคนในครอบครัวรู้ว่าวิธีที่จะปฏิบัติตามผ่านกับความรับผิดชอบของตัวเองที่มีต่อเด็กและมีทรัพยากรต่างๆที่เป็นมืออาชีพอื่น ๆ ที่มี มันเป็นสิ่งหนึ่งที่จะขอแนะนำให้เครื่องช่วยฟังจะติดตั้งและสิ่งอื่นเพื่อให้แน่ใจว่ามันถูกนำมาใช้อย่างเหมาะสมโดยเด็กถ้าติดเชื้อที่หูที่เกิดขึ้นเป็นปัญหาที่นักโสตสัมผัสวิทยาให้คำปรึกษาอาจจำเป็นเพื่อให้แน่ใจว่าเด็กมีการตรวจสอบออกวิทยา.
เราไม่ได้แสดงให้เห็นว่านักโสตสัมผัสวิทยาคนเดียวควรจะเป็นผู้ประสานงานการดูแลที่สำคัญ คนอื่น ๆ เช่น otologist, พยาธิวิทยาพูดภาษาและครูนอกจากนี้ยังอาจมีบทบาทนำในการช่วยให้ผู้ปกครองปฏิบัติตามผ่านกับความรับผิดชอบของพวกเขา.
หนึ่งของผลการเผยให้เห็นส่วนใหญ่ของการศึกษาโดย sweetow และ barrager (1980) ที่มีความกังวลที่สำคัญของพ่อแม่ เมื่อพวกเขาถูกถามว่า "โดยทั่วไปวิธีการที่คุณจะชอบที่จะเห็นบทบาทของนักโสตสัมผัสวิทยาขยายหรือปรับปรุง?" คำตอบที่พบมากที่สุดสามคน
1audiologist ควรจัดการเครื่องช่วยฟัง.
2 audiologist ควรจะทำงานอย่างใกล้ชิดกับโรงเรียน.
3 ข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับโปรแกรมการศึกษาและการสนับสนุนทางอารมณ์ควรจะให้.
จากมุมมองของเรากังวลหัวหน้าคือการที่พ่อแม่ก็รู้ว่าไปที่ไหนเพื่อขอความช่วยเหลือรู้ว่าสิ่งที่จะทำและทำมัน เป็น caregiviers มืออาชีพเราจะต้องเรียกร้องไม่น้อยจากตัวเราเองมีคำถามน้อยเกินไปของผลกระทบของการมีหรือไม่มีผู้ปกครองเกี่ยวกับผลทางจิตสังคมภาษาและวิชาการของเด็กหูหนวกและการได้ยินบกพร่อง Calderon และต่ำ (1998) พบว่าเด็กที่มีบรรพบุรุษอยู่ในปัจจุบันมีผลอย่างมีนัยสำคัญที่ดีกว่านักวิชาการและภาษามากกว่าผู้ที่มีพ่อปัจจุบัน.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีวิธีการรับมือ
audiologist ให้คำปรึกษาไม่สามารถแก้ไขปัญหาของครอบครัวรอบยินของเด็ก แต่สามารถต่อครอบครัวจำเป็นต้องรับมือ เราเชื่อว่าช่วยให้ผู้ปกครองตระหนักเต็มจำนวนเป็นทัศนคติส่วนบุคคลของตนเอง ความเชื่อ ความ ต้องการ งานที่ปรึกษานายกรัฐมนตรี และความคาดหวังก่อนที่พวกเขาสามารถอยู่ในตำแหน่งเพื่อช่วยลูก พวกเขาต้องดูตัวเองไม่เป็นการสูญเสียการได้ยินเอง แต่ดูเป็นหลักเป็นของเด็ก วิธีนี้จะดีกว่าทำเพื่อ objectify ปัญหาของเด็ก รวบรวมมุมมองชัดเจนว่าพวกเขาสามารถทำ และสาน ด้วยกลยุทธ์ habilitative และศึกษาสิ่งจำเป็น
นี้เป็นหน้าที่ไม่ง่าย เพราะผู้ปกครองมักจะ ต้องสะท้อนปัญหาของเด็ก กระบวนการ ซึ่งในมุมมองของเรา อาจจะฉายภาพของความรู้สึกของตนเองยังไม่ได้แก้ไขความผิด ขุ่น และจำเป็นสำหรับเด็กที่เหมาะสมและการขาดงานความขัดแย้ง ที่ปรึกษาอาจหาความต้านทานมากเพื่อสำรวจแง่ของความสัมพันธ์แม่ลูก และต้อง temper empathic เข้าใจกับจูงใจอ่อนโยนถ้าพ่อแม่มีการ เปลี่ยนแปลงของระบบความเชื่อมั่น entrenched Judgmental know-it-all หรือวิธีการวางตัวจะมีผลดีไม่เฉพาะ ในการรักษา แต่ผลการศึกษา และ habilitative ในการ อย่างไรก็ตาม ถ้าเรา เป็นที่ปรึกษา สามารถใส่ของจัดส่งมืออาชีพเหล่านี้เป็นครั้งคราวในตนเอง แล้วเราไม่น่าจะทำการส่งอันตราย.
พ่อแม่ที่ช่วยเหลือที่เกี่ยวข้องกับเด็กประถมในวิธีเราจะแนะนำ สามารถช่วยในการพัฒนาทางอารมณ์ และทางปัญญาทรัพยากรธรรมชาติพร้อมเด็กดี และจึง ให้ผลบวกมากที่สุด
อีกงานสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งศัตรูที่ปรึกษาจะต้องแน่ใจว่า ครอบครัวรู้วิธีว่าให้ตนรับผิดชอบต่อเด็ก และหลายอื่น ๆ อาชีพทรัพยากรมี มันเป็นสิ่งหนึ่งที่จะแนะนำว่า ใช้เครื่องช่วยฟังสามารถติดตั้งและสิ่งอื่นเพื่อให้แน่ใจว่า มันเหมาะสมใช้ โดยเด็ก ถ้าติดเชื้อหูเกิด ปัญหา audiologist ปรึกษาอาจจำเป็นต้องทำบางอย่างให้เด็กตรวจ ontologically.
เราไม่แนะนำที่ audiologist เป็นโลนควรประสาน caregiving นายกรัฐมนตรีได้ อื่น ๆ เช่น otologist การบำบัดการพูดและภาษา ครู นอกจากนี้ยัง อาจมีบทบาทแนวทางในการช่วยผู้ปกครองปฏิบัติตามผ่านกับความรับผิดชอบของพวกเขาได้
revealing สุดผลของการศึกษาโดย Sweetow และ Barrager (1980) อย่างใดอย่างหนึ่งเป็นความกังวลหลักของผู้ปกครองได้ เมื่อพวกเขาถูกถาม "ในทั่วไปคุณต้องการดูบทบาทของ audiologist ขยาย หรือปรับปรุง" คำตอบทั่วไป 3 ได้
1 Audiologist ที่ควรจัดการฟัง.
2 Audiologist ที่ควรทำงานอย่างใกล้ชิดมากขึ้นกับโรงเรียน
3 ควรให้ข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับโปรแกรมการศึกษาและการสนับสนุนทางอารมณ์.
จากมุมมองของเรา ความกังวลประธานเป็นที่พ่อแม่ยังรู้ตรงตำแหน่งที่จะไปขอความช่วยเหลือ และรู้ เป็นมืออาชีพ caregiviers เราต้องต้องไม่น้อยกว่าจากตนเอง มีคำถามเล็กน้อย เกินไป ของผลของผู้ปกครองหรือ psychosocial ภาษาศาสตร์ และศึกษาผลลัพธ์ของเด็กหูหนวก และเทศน์ Calderon และต่ำ (1998) พบว่า เด็กที่บิดาถูกนำเสนอมีผลศึกษาและภาษาดีกว่าอย่างมีนัยสำคัญมากกว่าผู้ที่มีพ่อไม่มี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จัดให้บริการการสันกำแพง
audiologist การให้คำปรึกษาเรื่องที่ไม่สามารถแก้ไขปัญหาของครอบครัวที่ส่งผลกระทบต่อการได้ยินที่อยู่โดยรอบของเด็กนั้นแต่สามารถให้บริการในแบบครอบครัวตามแนวทางที่จำเป็นที่ต้องรับมือ เราเชื่อว่างานของนายกรัฐมนตรีได้เป็นผู้ที่มีเพื่อเป็นการช่วยเหลือผู้ปกครองที่กลายมาเป็นเหมือนอย่างทั่วถึงเป็นไปได้ของความต้องการความเชื่อทัศนคติส่วนตัวของพวกเขาเองและจากการคาดการณ์ก่อนที่พวกเขาจะสามารถอยู่ในตำแหน่งที่ช่วยให้ลูกของตน. พวกเขาต้องดูที่ตนเองไม่ได้ว่าจะได้รับการต่อการสูญเสียการได้ยินที่เป็นส่วนตัวแต่การดูมันจำเป็นต้องเป็นของเด็กได้ ในลักษณะนี้ก็จะสามารถทำให้แลเห็นปัญหาของเด็กที่มารวมตัวกันมุมมองของ ภาพ ที่ชัดเจนของสิ่งที่พวกเขาสามารถทำอะไรได้บ้างและทำตามด้วยไม่ว่าการศึกษาและ habilitative กลยุทธ์มีความจำเป็น
แห่งนี้ไม่มีหน้าที่ได้อย่างง่ายดายเพราะพ่อแม่มีแนวโน้มที่จะต้องการเอาอย่างปัญหาของเด็กในการซึ่งในมุมมองของเรามีโอกาสของการประมาณการที่ยังไม่สามารถแก้ไขปัญหาได้เองความรู้สึกของความไม่พอใจความผิดและต้องการสำหรับเด็กสมบรูณ์แบบและไม่ให้ความขัดแย้งที่ปรึกษาอาจได้พบกับการต่อต้านอย่างหนักเพื่อการสำรวจด้านนี้ของความสัมพันธ์ของพ่อแม่มีลูกและจะต้องทำความเข้าใจกับอารมณ์ empathic แนะนำอย่างอ่อนโยนหากผู้ปกครองมีการเปลี่ยนแปลงระบบความเชื่อเข้มแข็งขึ้นของพวกเขา การรู้ - มัน - ทั้งหมดหรือเชิงกรุณาต่างๆ( dichotomies )จะได้รับผลกระทบไม่เฉพาะกับกระบวนการเพื่อการบำบัดโรคที่แต่ผลการศึกษาและ habilitative ในขั้นสุดท้ายที่แต่ถึงอย่างไรก็ตามหากเราเป็นที่ปรึกษา,สามารถมีความลื่นเหล่านี้เป็นบางครั้งบางคราวระดับมืออาชีพในตัวของเราเองแล้วเราจะไม่น่าจะเป็นไปได้ที่จะกระทำการใดๆไม่สามารถแก้ไขได้ทำความเสียหายแก่.
ผู้ปกครองที่มีส่วนช่วยในความสัมพันธ์กับการได้ยินของผู้มีปัญหาเด็กในทางที่เราจะแนะนำสามารถได้ดียิ่งขึ้นช่วยในการพัฒนาทางด้านอารมณ์ความรู้สึกและทรัพย์สินทางปัญญาทรัพยากรธรรมชาติให้กับเด็กๆและทำให้มั่นใจได้ว่าในเชิงบวกมากที่สุดผล.
งานอื่นๆสิ่งที่สำคัญโดยเฉพาะศัตรูที่ปรึกษาจะต้องบางอย่างที่ทางครอบครัวรู้ได้อย่างไรในการทำตามขั้นตอนด้วยความรับผิดชอบของตัวเองต่อเด็กและพร้อมด้วยทรัพยากรระดับมืออาชีพอื่นๆที่หลากหลายที่จัดให้บริการ มันเป็นคนละเรื่องกันเพื่อขอแนะนำให้ความช่วยเหลือการได้ยินที่ได้จัดให้บริการและสิ่งอื่นๆที่ช่วยให้มั่นใจว่าจะได้อย่างเหมาะสมโดยใช้เด็กหากการติดเชื้อซ้ำหูฟังมีปัญหา audiologist การให้คำปรึกษาด้านที่อาจจำเป็นต้องทำให้แน่ใจว่าเด็กจะได้รับการตรวจสอบจาก ontologically .
เราไม่ขอแนะนำให้ audiologist ที่โดดเดี่ยวที่ควรจะเป็นผู้ประสานงาน caregiving ที่ดีเยี่ยม คนอื่นออกมาพูดเหมือนกับ otologist - ภาษา และครูนอกจากนั้นยังอาจจะมีบทบาทนำในการช่วยให้กับคุณพ่อคุณแม่ที่ทำตามด้วยความรับผิดชอบของตน.
มากที่สุดแห่งหนึ่งซึ่งจะเผยให้เห็นผลของการศึกษาให้โดย sweetow และ barrager ( 1980 )เป็นเรื่องสำคัญของพ่อแม่ได้. เมื่อถูกถามว่า"โดยทั่วไปคุณต้องการดูหน้าที่ของ audiologist จะมีการขยายตัวเพิ่มขึ้นหรือไม่?"คำตอบที่มีอยู่โดยทั่วไปมากที่สุดทั้งสามคน
1audiologist ควรจะจัดการกับเครื่องช่วยฟัง.
2 audiologist ที่ควรจะทำงานอย่างใกล้ชิดมากขึ้นกับโรงเรียน.
3 ข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับโปรแกรมด้านการศึกษาและการสนับสนุนทางด้านอารมณ์ความรู้สึกจะได้จัดให้มี.
จากมุมมองของเราถึงความกังวลเป็นหัวหน้าที่มีให้คุณพ่อคุณแม่ได้รู้ว่าจะตรงกับที่จะไปเพื่อขอความช่วยเหลือทราบถึงสิ่งที่จะทำและทำได้ caregiviers เป็นมืออาชีพเราต้องไม่น้อยจากตัวเราเองมีคำถามน้อยเกินไปมีผลของการขาดหรือการควบคุมโดยผู้ปกครองในผลลัพธ์เทิดพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวและเพื่อการศึกษา psychosocial ของคนหูหนวกและการได้ยิน - สำหรับผู้มีสายตาผิดปกติ ปคัลเดโรนและต่ำ( 1998 )พบว่าเด็กที่บรรพบุรุษได้มาอยู่ก็มีดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัดผลลัพธ์การศึกษาและ ภาษา มากกว่าผู้ที่ไม่เคยมีบิดา.