The Frog KingIN OLD times when wish

The Frog King

IN OLD times when wishing still helped one, there lived a king whose daughters were all beautiful, but the youngest was so beautiful that the sun itself, which has seen so much, was astonished whenever it shone in her face. Close by the King's castle lay a great dark forest, and under an old lime-tree in the forest was a well, and when the day was very warm, the King's child went out into the forest and sat down by the side of the cool fountain, and when she was dull she took a golden ball, and threw it up on high and caught it, and this ball was her favorite plaything.
Now it so happened that on one occasion the princess's golden ball did not fall into the little hand which she was holding up for it, but on to the ground beyond, and rolled straight into the water. The King's daughter followed it with her eyes, but it vanished, and the well was deep, so deep that the bottom could not be seen. On this she began to cry, and cried louder and louder, and could not be comforted. And as she thus lamented some one said to her, "What ails thee, King's daughter? Thou weepest so that even a stone would show pity." She looked round to the side from whence the voice came, and saw a frog stretching forth its thick, ugly head from the water. "Ah! old water-splasher, is it thou?" said she; "I am weeping for my golden ball, which has fallen into the well."

"Be quiet, and do not weep," answered the frog, "I can help thee, but what wilt thou give me if I bring thy plaything up again?" "Whatever thou wilt have, dear frog," said she -- "My clothes, my pearls and jewels, and even the golden crown which I am wearing."

The frog answered, "I do not care for thy clothes, thy pearls and jewels, or thy golden crown, but if thou wilt love me and let me be thy companion and play-fellow, and sit by thee at thy little table, and eat off thy little golden plate, and drink out of thy little cup, and sleep in thy little bed -- if thou wilt promise me this I will go down below, and bring thee thy golden ball up again."

"Oh yes," said she, "I promise thee all thou wishest, if thou wilt but bring me my ball back again." She, however, thought, "How the silly frog does talk! He lives in the water with the other frogs, and croaks, and can be no companion to any human being!"

But the frog when he had received this promise, put his head into the water and sank down, and in a short while came swimmming up again with the ball in his mouth, and threw it on the grass. The King's daughter was delighted to see her pretty plaything once more, and picked it up, and ran away with it. "Wait, wait," said the frog. "Take me with thee. I can't run as thou canst." But what did it avail him to scream his croak, croak, after her, as loudly as he could? She did not listen to it, but ran home and soon forgot the poor frog, who was forced to go back into his well again.

The next day when she had seated herself at table with the King and all the courtiers, and was eating from her little golden plate, something came creeping splish splash, splish splash, up the marble staircase, and when it had got to the top, it knocked at the door and cried, "Princess, youngest princess, open the door for me." She ran to see who was outside, but when she opened the door, there sat the frog in front of it. Then she slammed the door to, in great haste, sat down to dinner again, and was quite frightened. The King saw plainly that her heart was beating violently, and said, "My child, what art thou so afraid of? Is there perchance a giant outside who wants to carry thee away?" "Ah, no," replied she. "It is no giant but a disgusting frog."

"What does a frog want with thee?" "Ah, dear father, yesterday as I was in the forest sitting by the well, playing, my golden ball fell into the water. And because I cried so, the frog brought it out again for me, and because he so insisted, I promised him he should be my companion, but I never thought he would be able to come out of his water! And now he is outside there, and wants to come in to me."

In the meantime it knocked a second time, and cried,

"Princess! youngest princess!
Open the door for me!
Dost thou not know what thou saidst to me
Yesterday by the cool waters of the fountain?
Princess, youngest princess!
Open the door for me!"

Then said the King, "That which thou hast promised must thou perform. Go and let him in." She went and opened the door, and the frog hopped in and followed her, step by step, to her chair. There he sat and cried, "Lift me up beside thee." She delayed, until at last the King commanded her to do it. When the frog was once on the chair he wanted to be on the table, and when he was on the table he said, "Now, push thy little golden plate nearer to me that we may eat together." She did this, but it was easy to see that she did not do it willingly. The frog enjoyed what he ate, but almost every mouthful she took choked her. At length he said, "I have eaten and am satisfied; now I am tired, carry me into thy little room and make thy little silken bed ready, and we will both lie down and go to sleep."
The King's daughter began to cry, for she was afraid of the cold frog which she did not like to touch, and which was now to sleep in her pretty, clean little bed. But the King grew angry and said, "He who helped thee when thou wert in trouble ought not afterwards to be despised by thee." So she took hold of the frog with two fingers, carried him upstairs, and put him in a corner. But when she was in bed he crept to her and said, "I am tired, I want to sleep as well as thou, lift me up or I will tell thy father." Then she was terribly angry, and took him up and threw him with all her might against the wall. "Now, thou wilt be quiet, odious frog," said she. But when he fell down he was no frog but a King's son with beautiful kind eyes. He by her father's will was now her dear companion and husband. Then he told her how he had been bewitched by a wicked witch, and how no one could have delivered him from the well but herself, and that to-morrow they would go together into his kingdom. Then they went to sleep, and next morning when the sun awoke them, a carriage came driving up with eight white horses, which had white ostrich feathers on their heads, and were harnessed with golden chains, and behind stood the young King's servant Faithful Henry. Faithful Henry had been so unhappy when his master was changed into a frog, that he had caused three iron bands to be laid round his heart, lest it should burst with grief and sadness. The carriage was to conduct the young King into his Kingdom. Faithful Henry helped them both in, and placed himself behind again, and was full of joy because of this deliverance. And when they had driven a part of the way the King's son heard a cracking behind him as if something had broken. So he turned round and cried, "Henry, the carriage is breaking."

"No, master, it is not the carriage. It is a band from my heart, which was put there in my great pain when you were a frog and imprisoned in the well." Again and once again while they were on their way something cracked, and each time the King's son thought the carriage was breaking; but it was only the bands which were springing from the heart of faithful Henry because his master was set free and was happy

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กษัตริย์กบในเวลาเก่าเมื่อปรารถนายังช่วยหนึ่ง มีอยู่กษัตริย์มีธิดาสวยงามทั้งหมด แต่อายุน้อยที่สุดสวยที่ซันเอง ซึ่งมี เห็นมากได้ตะลึงงันเมื่อมัน shone ในใบหน้าของเธอ ปิด โดยวางปราสาทพระป่ามืดมาก และมีมะนาวต้นไม้ในป่า ถูกดี เมื่อวันอบอุ่น เด็กพระออกไปในป่า และนั่งลงริมน้ำพุเย็น และเธอน่าเบื่อเธอเอาลูกบอลทองคำ โยนขึ้นบนสูง และติดมันและลูกนี้ plaything เธอชื่นชอบตอนนี้ มันจึงเกิดขึ้นว่า ครั้งหนึ่ง ลูกทองของเจ้าหญิงได้ไม่ตกอยู่ในมือเล็ก ๆ ที่เธอถือขึ้น สำหรับมัน แต่ เพื่อพื้นดินเหนือ และสะสมในน้ำตรง ลูกสาวของพระราชาตาม ด้วยดวงตาของเธอ แต่ว่าศาสดา และดีได้ลึก ลึกดังนั้นที่ไม่สามารถเห็นด้านล่าง นี้ เธอเริ่มร้องไห้ ร้องดังขึ้น และดังขึ้น และไม่สามารถ comforted และเป็นเธอจึง lamented หนึ่งบางก็กล่าวกับเธอ "อะไร ails ทั้งหลาย ลูกสาวของพระมหากษัตริย์ พระองค์ weepest เพื่อให้หินแม้จะแสดงสงสาร" เธอมองรอบด้านจากไหนเสียงมา เห็นกบยืดใหญ่หนา น่าเกลียดจากน้ำมา "อา คือเก่าน้ำ-splasher พระองค์? "กล่าวว่า เธอ "ฉันกำลังร้องไห้สำหรับลูกโกลเด้นของฉัน ซึ่งลดลงเป็นดี""เงียบ และไม่ ร้อง กบตอบ "ฉันสามารถ ช่วยทั้งหลาย แต่สิ่งทั้งหลายที่พระองค์ให้ฉันถ้าฉันชุบ plaything พระองค์อีก" "สิ่งที่พระองค์ได้เหี่ยว กบรัก, " กล่าวว่า เธอ - "เสื้อผ้าของฉัน ฉันไข่มุก และอัญมณี และแม้แต่มงกุฎทองที่ฉันสวม"กบตอบ, "ฉันไม่สนใจเสื้อผ้าพระองค์ พระองค์ไข่มุก และอัญมณี หรือเจ้าโกลเด้นคราวน์ แต่ถ้าพระองค์ทูลรักฉัน และให้ฉันเพื่อนและเพื่อนเล่น พระองค์ และนั่ง โดยท่านกล่าวในตารางพระองค์น้อย กินปิดแผ่นทองพระองค์น้อย และดื่มจากถ้วยน้อยพระองค์ และนอนแคร่น้อย - ถ้าพระองค์ทูลสัญญาฉันนี้ฉันจะลงไปด้านล่างและน้ำตกลูกเจ้าทองขึ้นอีก ""โอ้ ใช่, " กล่าวว่า เธอ "ฉัน สัญญาทั้งหลายทุกพระองค์ wishest ถ้าพระองค์ทูล แต่นำฉันลูกของฉันกลับมาอีก" เธอ แต่ คิดว่า "วิธีกบโง่พูด เขาอาศัยอยู่ในน้ำกบ และอื่น ๆ croaks และสามารถเป็นตัวช่วยไม่ให้มนุษย์ใด ๆ "แต่กบเมื่อเขาได้รับสัญญานี้ ใส่หัวของเขาลงไปในน้ำ และจมลง และ ในชั่วขณะมา swimmming ขึ้นอีกกับลูกในปากของเขา และโยนบนหญ้า ลูกสาวของกษัตริย์ยินดีดู plaything สวยของเธออีกครั้ง และเบิกค่า และวิ่งหนีไปกับมัน "รอ รอ กล่าวว่า กบ "พาฉันกับท่านเล่า ฉันไม่สามารถรันเป็นพระองค์ canst " แต่ว่าไม่ได้ประโยชน์เขาร้องเขา croak, croak หลังจาก เธอดังเหมือนเขาสามารถ เธอไม่ได้ฟังไป แต่วิ่งบ้าน และลืมเร็ว ๆ นี้ กบไม่ดี ที่ถูกบังคับให้กลับไปเป็นของเขาอีกด้วยในวันถัดไปเมื่อเธอได้นั่งตัวเองที่โต๊ะพระและ courtiers ทั้งหมด และถูกกินจากเธอแผ่นทองน้อย บางสิ่งบางอย่างมาเชื่อ splish สาด สาด splish ทางหินอ่อน และเมื่อมันมีด้านบน โบว์ลิ่งที่ประตู และ ร้อง "เจ้าหญิง เจ้าหญิงอายุน้อยที่สุด เปิดประตูให้ฉัน" เธอวิ่งไปดูคนภายนอก แต่เมื่อเธอเปิดประตู มีเสาร์กบหน้ามัน แล้วเธอถาโถมประตู ดีรีบ เสาร์ลงไปทานอาหารค่ำอีกครั้ง และก็ค่อนข้างกลัว พระราชาเห็นเถิดว่า หัวใจของเธอถูกตีโหง และ ว่า, "เด็ก ศิลปะสิ่งพระองค์กลัวของ คือมี perchance ยักษ์นอกอยากเฉี่ยวทั้งหลาย "อา ไม่, " ตอบเธอ "มันจะไม่ยักษ์แต่กบน่าขยะแขยง""ไม่เป็นกบต้องอะไรกับท่านเล่า" "Ah รักพ่อ เมื่อวานนี้ขณะที่ผมอยู่ในป่าที่นั่ง โดยดี เล่น ลูกบอลทองคำของฉันล้มในน้ำ เพราะข้านั้น กบมาออกอีกครั้งสำหรับฉัน และเนื่องจากเขาเพื่อยืนยัน ฉันสัญญาว่า เขาควรเป็นเพื่อนของฉัน แต่ฉันไม่เคยคิดว่า จะได้มาจากน้ำของเขา และตอนนี้เขาอยู่นอกมี และต้องการมาให้ฉัน"ในระหว่างนี้โบว์ลิ่งเป็นครั้งที่สอง และ ร้อง"เจ้าหญิง เจ้าหญิงอายุน้อยที่สุดเปิดประตูให้ฉันข้าพระองค์ไม่ทราบว่าพระองค์ saidst ฉันเพคะเมื่อวานนี้ โดยน้ำเย็นของน้ำพุหรือไม่เจ้าหญิง เจ้าหญิงอายุน้อยที่สุดเปิดประตูให้ฉัน"จาก นั้นกล่าวว่า พระมหากษัตริย์ "ที่พระองค์เพราะสัญญาว่า พระองค์ต้องทำ ไป และให้เขา" เธอไป และเปิดประตู และกบ hopped ใน และตามเธอ ขั้นตอน เพื่อเธอเก้าอี้ มีเสาร์ และร้อง "ยกฉันขึ้นข้างทั้งหลาย" เธอล่าช้า จนในที่สุด กษัตริย์สั่งให้เธอทำมัน เมื่อกบเคยอยู่บนเก้าอี้เขาต้องการในตาราง และเมื่อเขาอยู่บนโต๊ะ เขากล่าว ว่า "ตอนนี้ ดันแผ่นทองพระองค์น้อยใกล้กับฉันที่เราจะกินกัน" เธอทำอย่างนี้ แต่มันเป็นเรื่องง่ายเพื่อดูว่า เธอไม่ได้อาศัย กบชอบกินของเขา แต่ถูกปากเกือบทุกเธอเอาความโกรธของเธอ ยาว เขาว่า "ฉันกิน และพอใจ ตอนนี้ผมเหนื่อย มีฉันเป็นพระองค์เล็ก ๆ ห้อง และจัดเตรียมแคร่น้อยซิลเก้น และเราจะทั้งนอน และไปนอน"ลูกสาวของกษัตริย์เริ่มร้อง สำหรับเธอกลัวกบเย็น ซึ่งเธอก็ไม่อยากสัมผัส และตอนนี้ซึ่งเป็นการหลับในสวยของเธอ นอนน้อยทำความสะอาด แต่พระโตโกรธ และกล่าวว่า "ผู้ช่วยทั้งหลายเมื่อพระองค์ wert ปัญหา ควรไม่หลังจากนั้นจะสามารถชิงทั้งหลาย" เธอเอาถือของกบด้วยสองมือ นำเขาชั้นบน และวางเขาในมุม แต่เมื่อเธออยู่ในเตียง เขา crept เธอ และกล่าว ว่า "ผมเหนื่อย อยากจะนอนและพระองค์ ยกฉันขึ้น หรือพิสูจน์พ่อพระองค์" เธอโกรธฟ้า และเขาใช้ค่า แล้วโยนเขากับเธออาจทั้งหมดกำแพง "ตอนนี้ พระองค์เหี่ยวเป็นกบ odious เงียบสงบ , " กล่าวว่า เธอ แต่เมื่อเขาตกลง เป็นพระโอรสกับตาสวยดีแต่กบไม่ เขา โดยพ่อของเธอจะถูกตอนนี้เพื่อนรักของเธอและสามี แล้ว เขาบอกเธอว่าเขาได้รับหลัง โดยแม่มดคนชั่ว และว่าไม่มีใครสามารถมีส่งเขาจากดีแต่ตัวเอง และที่จะเหล่านั้นจะไปด้วยกันเป็นราชอาณาจักรของเขา แล้ว จะไปนอน และเช้าวันถัดไปเมื่อดวงอาทิตย์ตื่นขึ้นมาได้ มีรถมาขับขึ้นกับแปดสีขาวม้า ซึ่งมีขนนกกระจอกเทศสีขาวบนศีรษะของพวกเขา และถูกควบคุม ด้วยโซ่ทอง และหลังยืนข้าราชการของกษัตริย์หนุ่มเฮนรี่ซื่อสัตย์ เฮนรี่ซื่อสัตย์ได้รับความสุขดังนั้นเมื่อนายมีการเปลี่ยนแปลงเป็นกบ เขาได้เกิดวงเหล็กสามไปวางรอบหัวใจ เกรงว่ามันจะระเบิด ด้วยความเศร้าโศกและความโศกเศร้า การขนส่งการยุวกษัตริย์เป็นราชอาณาจักรของเขาได้ เฮนรี่ซื่อสัตย์ช่วยให้พวกเขาทั้งใน อยู่หลังตัวเองอีกครั้ง และเต็มไปด้วยความสุข เพราะช่วยนี้ และเมื่อพวกเขาได้ขับเป็นส่วนหนึ่งของทาง โอรสาธิราชยินถอดหลังเขาว่าสิ่งที่ได้เสีย เพื่อให้เขาเปิดรอบ และร้อง "เฮนรี่ การขนส่งถูกทำลาย""หลัก ไม่ ไม่ใช่การขนส่ง มันเป็นวงจากหัวใจของฉัน การย้าย และการจำคุกเป็นเวลามีอาการเจ็บปวดมากฉันก็กบในดี" อีกครั้ง และอีกครั้งในขณะที่พวกเขาในทางของพวกเขาบางสิ่งบางอย่างแตก และแต่ละครั้ง โอรสาธิราชคิดตัดการขนส่ง แต่วงที่ได้เกิดจากหัวใจของเฮนรีซื่อสัตย์เนื่องจากนายของเขาตั้งฟรี และมีความสุข

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กบพระมหากษัตริย์ในสมัยโบราณเมื่อประสงค์ยังคงช่วยหนึ่งอาศัยอยู่ที่นั่นเป็นพระมหากษัตริย์ที่มีลูกสาวของเขาทั้งหมดที่สวยงาม แต่ที่อายุน้อยที่สุดก็เพื่อให้สวยงามว่าดวงอาทิตย์ของตัวเองซึ่งได้เห็นมากก็ต้องประหลาดใจเมื่อใดก็ตามที่ส่องในใบหน้าของเธอ ใกล้ปราสาทของกษัตริย์วางป่ามืดที่ดีและอยู่ภายใต้มะนาวต้นไม้เก่าในป่าเป็นอย่างดีและเมื่อวันนี้เป็นวันที่อบอุ่นมากเด็กที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเสด็จออกไปเข้าไปในป่าและนั่งลงโดยด้านข้างของเย็น น้ำพุและเมื่อเธอเป็นคนที่น่าเบื่อเธอเอาลูกบอลสีทองและโยนมันขึ้นบนที่สูงและจับมันและลูกนี้เป็นของเล่นที่เธอชื่นชอบ. ตอนนี้มันจึงเกิดขึ้นที่มีอยู่ครั้งหนึ่งลูกทองของเจ้าหญิงไม่ได้ตกอยู่ในมือของเล็ก ๆ น้อย ๆ ซึ่งเธอถือขึ้นสำหรับมัน แต่กับพื้นเกินและรีดตรงลงไปในน้ำ ลูกสาวของกษัตริย์ตามด้วยตาของเธอ แต่มันหายไปและความลึกเพื่อให้ลึกที่ด้านล่างไม่สามารถมองเห็นได้ เกี่ยวกับเรื่องนี้เธอก็เริ่มร้องไห้และร้องไห้ดังขึ้นและดังและไม่สามารถปลอบประโลม และขณะที่เธอจึงเสียใจบางคนพูดกับนางว่า "สิ่งที่ ails บุตรสาวของกษัตริย์? เจ้าร้องไห้เพื่อให้ได้หินจะแสดงสงสาร." เธอมองรอบด้านจากไหนเสียงมาและเห็นกบการยืดออกของหนาหัวน่าเกลียดจากน้ำ "อา! เก่าน้ำ Splasher มันเป็นเจ้า?" เธอบอกว่าเธอ; "ฉันกำลังร้องไห้ลูกสีทองของฉันซึ่งได้ลดลงเป็นดี." "เงียบและไม่ร้องไห้" ตอบกบ "ผมสามารถช่วยท่าน แต่สิ่งที่ท่านจะให้ฉันถ้าฉันนำของเล่นของเจ้าขึ้นมาอีกครั้ง ? " "สิ่งที่พระองค์จะทรงมีกบที่รัก" บอกว่าเธอ - "เสื้อผ้าของฉัน, ไข่มุกและอัญมณีของฉันและแม้กระทั่งมงกุฎทองคำซึ่งเรากำลังสวมใส่." กบตอบว่า "ฉันไม่สนใจสำหรับเสื้อผ้าของเจ้าไข่มุกของเจ้าและ อัญมณีหรือมงกุฎทองของเจ้า แต่ถ้าเจ้ารักฉันและให้ฉันเป็นสหายของเจ้าและเล่นเพื่อนและนั่งโดยเจ้าที่โต๊ะเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเจ้าและกินจากจานสีทองของเจ้าเล็ก ๆ น้อย ๆ และดื่มน้ำจากถ้วยเล็ก ๆ น้อย ๆ ของท่านและ นอนหลับอยู่บนเตียงเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเจ้า -. ถ้าเจ้าสัญญาว่าฉันนี้เราจะลงไปด้านล่างและนำเจ้าลูกบอลสีทองของเจ้าขึ้นมาอีกครั้ง " "โอ้ใช่" บอกว่าเธอ "ฉันสัญญาว่าเจ้าทุกท่าน wishest ถ้าเจ้า แต่นำ ฉันลูกของฉันกลับมาอีกครั้ง ". เธอ แต่คิดว่า "วิธีกบโง่ไม่พูดคุย! เขาอาศัยอยู่ในน้ำที่มีกบอื่น ๆ และ Croaks และสามารถเป็นสหายไม่มีมนุษย์คนใด!" แต่กบเมื่อเขาได้รับสัญญานี้ใส่เขา มุ่งหน้าลงไปในน้ำและจมลงและในขณะที่ระยะสั้นมา swimmming ขึ้นมาอีกครั้งกับลูกในปากของเขาและโยนมันอยู่บนพื้นหญ้า ลูกสาวของกษัตริย์ยินดีที่ได้เห็นของเล่นของเธอสวยอีกครั้งและหยิบมันขึ้นมาและวิ่งไปกับมัน "รอคอย" กบกล่าวว่า "พาฉันกับเจ้า. ฉันไม่สามารถทำงานเป็นเจ้า." แต่สิ่งที่มันไม่ประโยชน์เขาจะกรีดร้องซี้ของเขาบ่นหลังจากที่เธอเป็นเสียงดังเท่าที่จะทำได้? เธอไม่ได้ฟังมัน แต่วิ่งที่บ้านและในไม่ช้าก็ลืมกบยากจนที่ถูกบังคับให้กลับไปเป็นของเขาดีขึ้นอีกครั้ง. วันรุ่งขึ้นเมื่อเธอได้นั่งอยู่ที่โต๊ะตัวเองกับกษัตริย์และข้าราชบริพารทั้งหมดและได้รับประทานจาก แผ่นทองคำของเธอเล็ก ๆ น้อย ๆ สิ่งที่กำลังคืบคลานเข้ามาสาดสาด, Splish สาด, ขึ้นบันไดหินอ่อนและเมื่อมันได้มีไปด้านบนก็เคาะประตูและร้อง "ปริ๊นเซ, เจ้าหญิงที่อายุน้อยที่สุดเปิดประตูสำหรับฉัน." เธอวิ่งไปดูว่าใครอยู่นอก แต่เมื่อเธอเปิดประตูที่มีกบนั่งในด้านหน้าของมัน จากนั้นเธอกระแทกประตูไปในความรีบเร่งนั่งลงไปรับประทานอาหารค่ำอีกครั้งและก็ค่อนข้างกลัว กษัตริย์เห็นชัดถ้อยชัดคำว่าหัวใจของเธอถูกตีอย่างรุนแรงและกล่าวว่า "ลูกของฉันสิ่งที่เจ้ากลัวหรือไม่มีบางทียักษ์นอกที่อยากจะพาเจ้าออกไป?" "อาไม่" เธอตอบว่า "มันเป็นเรื่องที่ไม่มียักษ์ แต่กบน่าขยะแขยง." "กบไม่ต้องการอะไรกับเจ้า" "อาพ่อที่รักเมื่อวานนี้ขณะที่ผมกำลังอยู่ในป่านั่งอยู่ด้วยกันเล่นลูกบอลสีทองของฉันตกลงไปในน้ำ. และเนื่องจากผมร้องไห้ดังนั้นกบนำมันออกมาอีกครั้งสำหรับฉันและเพราะเขาเพื่อยืนยันผม สัญญากับเขาเขาควรจะเป็นสหายของฉัน แต่ฉันไม่เคยคิดว่าเขาจะสามารถที่จะออกมาของน้ำของเขาและตอนนี้เขาอยู่นอกมีและอยากที่จะเข้ามาให้ฉัน. " ในขณะเดียวกันก็เคาะเป็นครั้งที่สองและร้องไห้ , "เจ้าหญิง! เจ้าหญิงที่อายุน้อยที่สุด! เปิดประตูสำหรับฉัน! เจ้าไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่เจ้ากล่าวว่า `ให้ฉันเมื่อวานนี้โดยน้ำเย็นของน้ำพุ? ริ๊นเซส, เจ้าหญิงที่อายุน้อยที่สุด! เปิดประตูสำหรับฉัน! " จากนั้นกล่าวว่าพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวว่า "นั่น ซึ่งพระองค์ได้ทรงสัญญาว่าท่านจะต้องดำเนินการ. ไปและปล่อยให้เขาอยู่ใน. " เธอเดินไปเปิดประตูและกบกระโดดในและตามเธอทีละขั้นตอนเพื่อให้เก้าอี้ของเธอ ที่นั่นเขาได้นั่งและร้องไห้ "ฉันยกขึ้นข้างเจ้า." เธอล่าช้าจนในที่สุดพระราชาสั่งให้เธอทำมัน เมื่อกบที่ครั้งหนึ่งเคยอยู่บนเก้าอี้ที่เขาอยากจะเป็นบนโต๊ะและเมื่อเขาอยู่บนโต๊ะที่เขากล่าวว่า "ตอนนี้ผลักดันใกล้แผ่นทองคำของเจ้าเล็ก ๆ น้อย ๆ กับผมว่าเราอาจจะกินด้วยกัน." เธอทำอย่างนี้ แต่มันก็ง่ายที่จะเห็นว่าเธอไม่ได้ทำมันด้วยความเต็มใจ กบมีความสุขกับสิ่งที่เขากิน แต่เกือบทุกคำที่เธอเอาสำลักของเธอ ที่มีความยาวเขากล่าวว่า "เราจะกินและพอใจ. ตอนนี้ผมเหนื่อยนำเราเข้าไปในห้องเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเจ้าและทำให้เตียงไหมเจ้าเล็ก ๆ น้อย ๆ พร้อมและเราทั้งสองจะนอนลงและไปนอน" ลูกสาวของกษัตริย์เริ่มที่จะร้องไห้ เพราะเธอกลัวกบเย็นซึ่งเธอไม่ชอบที่จะสัมผัสและที่ตอนนี้นอนในสวยของเธอเตียงเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่สะอาด แต่กษัตริย์เติบโตโกรธและกล่าวว่า "เขาที่ช่วยเจ้าเมื่อเจ้ามีปัญหาหลังจากนั้นไม่ควรที่จะดูถูกเจ้า." ดังนั้นเธอจึงจับกบด้วยสองนิ้ว, อุ้มชั้นบนและวางเขาในมุม แต่เมื่อเธออยู่บนเตียงเขาพุ่งไปหาเธอและพูดว่า "ฉันกำลังเหนื่อยผมต้องการที่จะนอนหลับได้เช่นเดียวกับที่เจ้ายกฉันขึ้นหรือฉันจะบอกบิดาของเจ้า." จากนั้นเธอก็โกรธชะมัดและพาเขาขึ้นและโยนเขามีทั้งหมดของเธออาจจะกับผนัง "ตอนนี้พระองค์จะทรงเป็นที่เงียบสงบ, กบน่าเกลียด" เธอกล่าว แต่เมื่อเขาก้มลงเขาไม่กบ แต่บุตรชายของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวด้วยตาชนิดที่สวยงาม เขาโดยพ่อของเธอจะเป็นตอนนี้สหายที่รักของเธอและสามี จากนั้นเขาบอกเธอว่าเขาได้รับการเสกโดยแม่มดชั่วร้ายและวิธีการที่ไม่มีใครสามารถมีการส่งมอบเขาจากดี แต่ตัวเองและที่ไปวันรุ่งขึ้นพวกเขาจะไปด้วยกันเป็นอาณาจักรของเขา จากนั้นพวกเขาก็ไปนอนและเช้าวันรุ่งขึ้นเมื่อดวงอาทิตย์ตื่นขึ้นมาพวกเขา, สายการบินมาขับรถขึ้นกับแปดม้าขาวซึ่งมีขนนกกระจอกเทศสีขาวบนหัวของพวกเขาและได้รับการควบคุมด้วยโซ่สีทองและด้านหลังยืนอยู่คนรับใช้กษัตริย์หนุ่มซื่อสัตย์เฮนรี่ . ซื่อสัตย์เฮนรี่ได้รับความสุขดังนั้นเมื่อเจ้านายของเขาก็เปลี่ยนเป็นกบที่เขาได้ก่อให้เกิดสามวงเหล็กจะวางรอบหัวใจของเขาเกรงว่ามันควรจะออกมาด้วยความเศร้าโศกและความโศกเศร้า สายการบินที่จะดำเนินการเป็นกษัตริย์หนุ่มเข้ามาในราชอาณาจักรของเขา ซื่อสัตย์เฮนรี่ช่วยให้พวกเขาทั้งในและวางอยู่ข้างหลังตัวเองอีกครั้งและก็เต็มไปด้วยความสุขเพราะการปลดปล่อยนี้ และเมื่อพวกเขาได้รับแรงผลักดันส่วนหนึ่งของวิธีการที่ลูกชายของกษัตริย์ได้ยินแตกอยู่ข้างหลังเขาราวกับว่าบางสิ่งบางอย่างได้พังทลาย ดังนั้นเขาจึงหันกลับมาและร้องไห้ "เฮนรี่, สายการบินจะทำลาย." "ไม่มีเจ้านายก็ไม่ได้เป็นสายการบิน. มันเป็นวงดนตรีจากหัวใจของฉันซึ่งได้รับการใส่มีอยู่ในความเจ็บปวดที่ดีของฉันเมื่อคุณเป็นกบและถูกขัง ในดี. " อีกครั้งและอีกครั้งขณะที่พวกเขาในสิ่งที่ทางของพวกเขาแตกและทุกครั้งที่ลูกชายของกษัตริย์คิดว่าสายการบินถูกทำลาย; แต่มันก็เป็นเพียงวงที่ถูกเด้งจากหัวใจของเฮนรี่ซื่อสัตย์เพราะเจ้านายของเขาเป็นอิสระและมีความสุข

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กษัตริย์กบ

เวลาเก่าๆ เมื่อปรารถนายังช่วยหนึ่ง ยังมีกษัตริย์เป็นลูกสาวของใครทั้งหมดสวยงาม แต่น้องเล็กสวยมากดวงอาทิตย์นั้นเอง ซึ่งได้เห็นมาก เขารู้สึกประหลาดใจมากเมื่อมันส่องแสงบนใบหน้าของเธอ ใกล้ปราสาทของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัววางดีป่ามืด และใต้ต้นไม้ในป่าปูนเก่าเป็นอย่างดี และเมื่อวันนี้อบอุ่นมาก ๆลูกของกษัตริย์ เข้าไปในป่า และนั่งลงข้างน้ำพุเย็น และเมื่อเธอโง่ เธอหยิบลูกบอลสีทอง และโยนมันขึ้นไปบนที่สูง และจับมันและลูกบอลนี้ได้ของเล่นที่เธอชื่นชอบ .
ตอนนี้มันเกิดขึ้น ในโอกาสหนึ่งของเจ้าหญิงโกลเด้นบอลทำ ไม่ตกอยู่ในมือเล็ก ๆน้อย ๆที่เธอถือไว้ แต่ในพื้นเกินและรีดตรงลงไปในน้ำ ลูกสาวของกษัตริย์ตามมันด้วยตาของเธอ แต่มันก็หายไป และก็อยู่ลึกลึกที่ด้านล่างจะเห็น นี่เธอเริ่มร้องไห้ และก็ร้องไห้ดังขึ้น ดังขึ้น และไม่สบายใจ และขณะที่เธอจึงเสียใจบางคนบอกว่า " สิ่งที่ ails เจ้าลูกสาวของกษัตริย์ ท่าน weepest ดังนั้นแม้ศิลาจะแสดงความสงสาร" เธอมองรอบด้านนั้นมาจากไหน เสียงก็มา และเห็นกบยืดเหยียดหัวน่าเกลียดของมันหนาจากน้ำ” อ่า ! กันสาดน้ำเก่า เป็นท่าน ? " บอกว่า " ฉันร้องไห้สำหรับลูกบอลสีทองของฉันซึ่งได้ลดลงเป็นอย่างดี "

" เงียบและไม่ร้องไห้ , " " กบ " ข้าช่วยเจ้าแล้ว แต่สิ่งที่ท่านจะให้ผม ถ้าผมเอาของเล่นของท่านอีก ? " สิ่งที่ท่านจะได้รับกบจ๋า " บอกว่า " . . . เสื้อผ้าของฉัน ไข่มุก และอัญมณีและแม้กระทั่งมงกุฎทองที่ผมใส่ "

กบตอบ " ผมไม่ได้ดูแลเสื้อผ้าของเจ้า เจ้าไข่มุกและอัญมณี หรือมงกุฎทองของท่าน แต่ถ้าท่านรักข้า และให้ข้าเป็นสหายของท่าน และเล่นด้วยกัน และนั่งที่โต๊ะเล็ก ๆของพระองค์ท่าน และกินจากจานของเจ้าโกลเด้นน้อย และดื่มจากถ้วยขององค์เล็ก ,และนอนในเตียงเล็กๆของพระองค์ -- ถ้าพระองค์สัญญาว่า ผมจะลงไปข้างล่าง แล้วเอาเจ้าโกลเด้นบอลขึ้นอีกครั้ง . "

" โอ้ใช่ , " เธอกล่าว " ฉันสัญญากับท่าน ท่าน wishest ถ้าเจ้าแต่เอาบอลกลับมาอีก " เธอ อย่างไรก็ตาม คิดว่า " คุณกบโง่ไม่พูด ! เขาอยู่ในน้ำกับกบ และ croaks และสามารถเป็นเพื่อนกับมนุษย์ใด ๆ ! "

แต่ กบ เมื่อเขาได้รับสัญญา วางหัวลงไปในน้ำ และจมตัวลง และในเวลาสั้นๆมา swimmming ขึ้นอีกครั้งกับลูกบอลในปากของเขา และโยนมันลงบนหญ้า ลูกสาวของพระราชาดีใจมากที่เห็นของเล่นสวยอีกครั้ง และหยิบมันขึ้นมา และหนีไปกับมัน เดี๋ยว เดี๋ยว บอกว่า " กบ " พาข้าไปกับท่าน ผมจะไม่ทำงานตามที่ท่าน ." แต่เมื่อกี้มันใช้เขาจะกรีดร้อง . . เขา . . . . หลังจากที่เธอ เป็นเสียงดังขณะที่เขาได้ ? เธอไม่ได้ฟังมันแต่วิ่งกลับบ้านไปแล้วลืมกบผู้น่าสงสาร ที่ถูกบังคับให้กลับไปที่ของเขาดีอีกครั้ง

วันต่อมาเมื่อเธอได้นั่งเองที่โต๊ะกับกษัตริย์และข้าราชบริพารทั้งหมด และกินจากจานสีทองของเธอเล็กน้อย บางอย่างก็คืบคลาน splish splish สาด สาดขึ้นบันไดหินอ่อน และเมื่อมันได้รับไปด้านบน มันเคาะประตูแล้วร้อง " เจ้าหญิงคนเล็กเจ้าหญิง เปิดประตูให้ฉันหน่อย " เธอวิ่งไปดูว่าใครอยู่ข้างนอก แต่เมื่อเธอเปิดประตู มีกบนั่งอยู่ในด้านหน้าของมัน แล้วเธอกระแทกประตูไปเร็วมาก นั่งทานข้าวเย็นอีก และก็ค่อนข้างตกใจ กษัตริย์ก็ทรงเห็นแจ่มแจ้งว่า หัวใจเธอเต้นอย่างรุนแรงและกล่าวว่า " ลูกของฉัน สิ่งที่ท่านกลัวอะไร มีบางทียักษ์ข้างนอก ใครอยากจะพาท่านไป ? " อ่า ไม่ตอบเธอ " . มันเป็นยักษ์ แต่กบน่ารังเกียจ "

" แล้วกบต้องการกับท่าน ? " อ่า ที่รักพ่อ เมื่อวานผมอยู่ในป่า นั่งโดยดี เล่นบอลทองของฉันตกลงไปในน้ำ และเพราะฉันร้องไห้เลย กบนำออกมาอีกแล้วสำหรับฉันและเพราะเขาก็ยืนยันว่า ผมสัญญากับเขา เขาเป็นคู่หูของฉัน แต่ฉันไม่เคยคิดว่าเขาจะออกมาจากน้ำของเขา ตอนนี้เขาอยู่ข้างนอกนั่น และอยากเข้ามาหาผม "

ในตอนนี้มันล้มเป็นครั้งที่สอง และร้อง

" เจ้าหญิง น้องเจ้าหญิง
เปิดประตูให้ฉันหน่อย
ท่านไม่รู้ว่าท่านบอกกับฉัน
เมื่อวานนี้ โดยน้ำที่เย็นของน้ำพุ
เจ้าหญิงน้องเจ้าหญิง
เปิดประตูให้ฉันหน่อย ! "

แล้วกษัตริย์ตรัสว่า " สิ่งที่ท่านสัญญาจะทรงแสดง ไปให้เขา เธอเดินไปเปิดประตู และกบกระโดดในและตามเธอทีละขั้นตอนเพื่อเก้าอี้ของเธอ เขานั่งร้องไห้ " ฉันยกขึ้นข้างพระองค์ . " เธอล่าช้า จนในที่สุดกษัตริย์สั่งให้เธอทำเมื่อกบเคยอยู่บนเก้าอี้ เขาต้องการ อยู่ บน โต๊ะ และเมื่อเขาได้บนโต๊ะ เขากล่าวว่า " ตอนนี้ ดันเจ้าแผ่นเล็กๆสีทองๆนะที่เรากินด้วยกัน เธอทำแบบนี้ แต่มันเป็นเรื่องง่ายเพื่อดูว่าเธอไม่ได้ทำมันอย่างเต็มใจ กบชอบอะไรเขาก็กิน แต่เกือบทุกหยด เธอจึงทำให้เธอหายใจไม่ออก ในที่สุดเขากล่าวว่า " ผมมีกินก็อิ่ม ตอนนี้ฉันเหนื่อยพาฉันเข้าไปในห้องเล็ก ๆน้อย ๆของเจ้าและให้เจ้าไหมน้อย เตียงพร้อม และเราทั้งคู่จะนอนลงและหลับไป "
ลูกสาวของพระราชาเริ่มร้องไห้ เธอกลัวกบเย็นซึ่งเธอไม่อยากจะสัมผัส ซึ่งตอนนี้นอนของเธอสวยสะอาด เตียงเล็ก . แต่กษัตริย์ก็โกรธ และพูดว่า" เขาเป็นคนที่ช่วยเจ้าเมื่อพระองค์ทรงเดือดร้อนไม่สมควรหลังจากนั้นจะดูหมิ่นท่าน . " ดังนั้นเธอจึงถือของกบด้วยสองนิ้ว อุ้มเขาขึ้นไปข้างบน และใส่เขาในมุม แต่เมื่อเธออยู่ที่เตียง เขาคลานไปของเธอและกล่าวว่า " ฉันเหนื่อยเหลือเกิน อยากจะนอนอย่างเจ้า ยกฉันขึ้น หรือจะให้ฉันบอกพ่อของเจ้า " แล้วเธอก็โคตรโกรธและเอาเขาขึ้นมาและโยนเขาสุดกำลังกับผนัง . ตอนนี้ เจ้าเงียบ กบน่ารังเกียจ” เธอกล่าว แต่เมื่อเขาล้มลงเขาก็ไม่มีกบ แต่เป็นโอรสของกษัตริย์ด้วยสายตาชนิดที่สวยงาม เขาจะเป็นพ่อของเธอตอนนี้สหายที่รักของเธอและสามี แล้วเขาบอกเธอว่าเขาถูกสะกดโดยแม่มดชั่วร้าย แล้วไม่มีใครช่วยเขาจากดี แต่ตัวเองและพรุ่งนี้ก็เข้าด้วยกันเป็นอาณาจักรของเขา จากนั้นก็นอน แล้วเช้าวันรุ่งขึ้น เมื่อพระอาทิตย์ตื่นพวกเขาบินมาขับกับม้าแปดสีขาวซึ่งมีขนนกกระจอกเทศสีขาวบนหัวและถูกควบคุมด้วยโซ่สีทอง และ หลังยืนของกษัตริย์หนุ่มทาสที่ซื่อสัตย์ เฮนรี่ซื่อสัตย์ เฮนรี่ได้ไม่มีความสุขเมื่อเจ้านายของเขาก็เปลี่ยนเป็นกบที่เขาเกิด 3 แถบเหล็กที่จะวางรอบ ๆหัวใจของเขา เกรงว่ามันจะเต็มไปด้วยความทุกข์และความเศร้า สายการบินที่จะนำกษัตริย์หนุ่มในอาณาจักรของเขา ซื่อสัตย์ เฮนรี่ช่วยพวกเขาทั้งในและใส่ตัวเองอีกแล้ว และเต็มไปด้วยความสุข เพราะการพูดแบบนี้และเมื่อพวกเขาได้ขับเคลื่อน ส่วนทางลูกชายของกษัตริย์ได้ยินแตกหลังเขา ราวกับว่ามีบางอย่างเสีย เขาจึงเปิดรอบและร้อง " เฮนรี่ รถม้าจะแบ่ง "

" มาสเตอร์ ไม่ใช่รถม้า เป็นวงดนตรีจากหัวใจของฉัน ที่ใส่อยู่ในความเจ็บปวดที่ยิ่งใหญ่ของฉันเมื่อคุณกบถูกจับขังไว้ในบ่อ" อีกครั้งและอีกครั้งในขณะที่พวกเขาอยู่ในทางของพวกเขาบางอย่างแตก และทุกครั้ง โอรสของกษัตริย์คิดว่าสายการบินที่ถูกทำลาย แต่มันก็แค่วงดนตรีที่ผุดมาจากหัวใจที่ซื่อสัตย์ เฮนรี่ เพราะเจ้านายของเขาเป็นอิสระและมีความสุข