Wilhelm Johannsen (3 February 1857

Wilhelm Johannsen (3 February 1857 – 11 November 1927) was a Danish botanist, plant physiologist, and geneticist. He was born in Copenhagen. While very young, he was apprenticed to a pharmacist and worked in Denmark and Germany beginning in 1872 until passing his pharmacist's exam in 1879. In 1881, he became assistant in the chemistry department at the Carlsberg Laboratory under the chemist Johan Kjeldahl. Johannsen studied the metabolism of dormancy and germination in seeds, tubers and buds. He showed that dormancy could be broken by various anesthetic compounds, such as diethyl ether and chloroform. In 1892, he was appointed lecturer at Royal Veterinary and Agricultural University and later became professor of botany and plant physiology. He taught plant physiology.[1] His most well-known research concerned so-called pure lines of the self-fertile common bean. He was able to show that even in populations homozygous for all traits, i.e. without genetic variation, seed size followed a normal distribution. This was attributable to resource provision to the mother plant and to the position of seeds in pods and of pods on the plant. This led him to coin the terms phenotype and genotype.

His findings led him to oppose contemporary Darwinists, most notably Francis Galton and Karl Pearson, who held the occurrence of normal distributed trait variation in populations as proof of gradual genetic variation on which selection could act.[2] Only with the modern evolutionary synthesis, was it established that variation needed to be heritable to act as the raw material for selection. The terms phenotype and genotype were created by Wilhelm Johannsen and first used in his paper Om arvelighed i samfund og i rene linier[3] and in his book Arvelighedslærens Elementer.[4] This book was rewritten, enlarged and translated to German as Elemente der exakten Erblichkeitslehre.[5] It was in this book Johannsen introduced the term gene. This term was coined in opposition to the then common pangene that stemmed from Darwin's theory of pangenesis. The book became one of the founding texts of genetics. Also in 1905, Johannsen was appointed professor of plant physiology at the University of Copenhagen, becoming vice-chancellor in 1917. In December 1910, Johannsen was invited to give an address before the American Society of Naturalists. This talk was printed in the American Naturalist.[6] In 1911, he was invited to give a series of four lectures at Columbia University.[

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิลเฮล์ม Johannsen (3 กุมภาพันธ์ค.ศ. 1857 – 11 พฤศจิกายนพ.ศ. 2470) คำเดนมาร์ก botanist, physiologist พืช geneticist เขาเกิดในโคเปนเฮเกน ในขณะอายุน้อยมาก เขาถูก apprenticed ไปเป็นเภสัชกร และทำงานในเดนมาร์กและเยอรมนีเริ่มต้นในเนียร์ชจนผ่านสอบเภสัชกรเขาใน 1879 ใน 1881 เขาเป็นผู้ช่วยในแผนกเคมีในห้องปฏิบัติการ Carlsberg ภายใต้ Johan Kjeldahl นักเคมี Johannsen ศึกษาเผาผลาญ dormancy และการงอกในเมล็ดพืช tubers และอาหาร เขาแสดงให้เห็นว่า สามารถเสีย dormancy โดย anesthetic สารประกอบต่าง ๆ diethyl อีเทอร์และคลอโรฟอร์ม ในค.ศ. 1892 เขาถูกแต่งตั้งอาจารย์คณะสัตวแพทย์ราชและมหาวิทยาลัยเกษตร และภายหลังได้กลายเป็นศาสตราจารย์ทางสรีรวิทยาพฤกษศาสตร์และพืช เขาสอนสรีรวิทยาของพืช[1] วิจัยที่รู้จักมากที่สุดของเขาเกี่ยวข้องบรรทัดเรียกว่าบริสุทธิ์ของถั่วทั่วไป self-fertile เขาก็สามารถที่จะแสดงว่า แม้ในประชากร homozygous ในลักษณะทั้งหมด เช่นไม่มีการเปลี่ยนแปลงทางพันธุกรรม เมล็ดขนาดตามการกระจายปกติ นี้ไม่รวมสำรองทรัพยากรพืชแม่ และตำแหน่ง ของเมล็ดในฝัก และฝักในโรงงาน นี้นำเขาเหรียญ phenotype เงื่อนไขและลักษณะทางพันธุกรรมผลการวิจัยของเขานำเขาให้ต่อต้านร่วมสมัย Darwinists, Francis Galton และคาร์ลเพียร์สัน ผู้จัดเกิดกระจายติดปกติผันแปรในประชากรสมดุลความผันแปรทางพันธุกรรมสามารถทำการเลือกเป็น ส่วนใหญ่[2] เท่ากับสังเคราะห์วิวัฒนาการทันสมัย ได้สร้างการเปลี่ยนแปลงที่จำเป็นต้อง heritable เป็นวัตถุดิบสำหรับการเลือก Phenotype เงื่อนไขและลักษณะทางพันธุกรรมที่สร้างขึ้น โดยวิลเฮล์ม Johannsen และเป็นครั้งแรก ใน arvelighed ออมกระดาษของเขาฉัน samfund ออกฉันเรเน linier [3] และ ในหนังสือของเขา Arvelighedslærens Elementer[4] จองนี้เป็นจิต ขยาย และแปลเยอรมันเป็น Elemente der exakten Erblichkeitslehre[5] มันอยู่ในหนังสือเล่มนี้ Johannsen นำยีนระยะ ระยะนี้เป็นจังหวะใน pangene ทั่วไปแล้วที่ดังจากทฤษฎีของดาร์วินของ pangenesis หนังสือเล่มนี้กลายเป็นหนึ่งในข้อความก่อตั้งของพันธุศาสตร์ นอกจากนี้ ปีพ.ศ. 2448 สมัย Johannsen ถูกแต่งตั้งศาสตราจารย์ทางสรีรวิทยาของพืชที่มหาวิทยาลัยโคเปนเฮเกน กลายเป็น ชานเซลเลอร์รองใน 1917 ในเดือน 1910 ธันวาคม Johannsen ได้รับเชิญให้อยู่ก่อนสังคมอเมริกันของนักธรรมชาติวิทยา พูดคุยนี้ถูกพิมพ์ในธรรมชาตินิยมอเมริกัน[6] พ.ศ. 2454 เขาได้รับเชิญให้ชุดของสี่บรรยายที่มหาวิทยาลัยโคลัมเบีย[

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิลเฮล์ Johannsen (3 กุมภาพันธ์ 1857 - 11 พฤศจิกายน 1927) เป็นนักพฤกษศาสตร์เดนมาร์ก, สรีรวิทยาอาคารและพันธุกรรม เขาเกิดในโคเปนเฮเกน ในขณะที่หนุ่มสาวมากเขาก็แวะไปเภสัชกรและทำงานอยู่ในเดนมาร์กและเยอรมนีเริ่มต้นในปี 1872 จนกว่าจะผ่านการสอบเภสัชกรของเขาในปี 1879 ในปี 1881 เขาก็กลายเป็นผู้ช่วยในแผนกเคมีที่ห้องปฏิบัติการภายใต้ Carlsberg เคมีโจฮาน Kjeldahl Johannsen ศึกษาการเผาผลาญของการพักตัวและการงอกของเมล็ดในหัวและตา เขาแสดงให้เห็นว่าการพักตัวอาจถูกทำลายโดยยาชาสารต่างๆเช่นอีเทอร์คลอโรฟอร์มและ ในปี 1892 เขาได้รับการแต่งตั้งอาจารย์ที่รอยัลสัตวแพทย์และมหาวิทยาลัยเกษตรและต่อมากลายเป็นศาสตราจารย์ด้านพฤกษศาสตร์และสรีรวิทยาของพืช เขาสอนทางสรีรวิทยาของพืช. [1] การวิจัยส่วนใหญ่ที่รู้จักกันดีของความกังวลที่เรียกว่าเส้นอันบริสุทธิ์ของถั่วแขกที่อุดมสมบูรณ์ในตัวเอง เขาก็สามารถที่จะแสดงให้เห็นว่าแม้ในประชากร homozygous สำหรับทุกลักษณะคือไม่มีการเปลี่ยนแปลงทางพันธุกรรม, ขนาดของเมล็ดตามการแจกแจงแบบปกติ นี่คือส่วนที่เป็นทรัพยากรการจัดหาโรงงานแม่และไปยังตำแหน่งของเมล็ดในฝักและฝักในโรงงาน เรื่องนี้ทำให้เขาเหรียญฟีโนไทป์ข้อกำหนดและจีโนไทป์. ผลการวิจัยของเขาทำให้เขาต่อต้าน Darwinists ร่วมสมัยที่โดดเด่นที่สุดฟรานซิส Galton และคาร์ลเพียร์สันผู้จัดการเกิดขึ้นของการเปลี่ยนแปลงลักษณะการกระจายปกติในประชากรเป็นหลักฐานของการเปลี่ยนแปลงทางพันธุกรรมค่อยๆเลือกที่จะทำหน้าที่ . [2] เท่านั้นที่มีการสังเคราะห์วิวัฒนาการที่ทันสมัยได้รับการจัดตั้งรูปแบบที่จะต้องสืบทอดการทำหน้าที่เป็นวัตถุดิบสำหรับการเลือก ฟีโนไทป์ข้อกำหนดและจีโนไทป์ถูกสร้างขึ้นโดยวิลเฮล์ Johannsen และใช้ครั้งแรกในกระดาษของเขาอ้อม arvelighed Samfund ฉันและฉัน Rene Linier [3] และในหนังสือของเขาArvelighedslærens Elementer. [4] หนังสือเล่มนี้ถูกเขียนใหม่ขยายและแปลเป็นภาษาเยอรมันเป็นองค์ประกอบเดอร์ exakten Erblichkeitslehre. [5] มันอยู่ในหนังสือเล่มนี้ Johannsen แนะนำยีนระยะ ระยะนี้ได้รับการประกาศเกียรติคุณในการต่อต้านการ pangene ทั่วไปแล้วว่าเกิดจากทฤษฎีของดาร์วิน Pangenesis หนังสือเล่มนี้กลายเป็นหนึ่งในตำราก่อตั้งของพันธุศาสตร์ นอกจากนี้ในปี 1905 Johannsen ได้รับตำแหน่งศาสตราจารย์ทางสรีรวิทยาของพืชที่มหาวิทยาลัยโคเปนเฮเกนกลายเป็นรองนายกรัฐมนตรีในปี 1917 ในเดือนธันวาคมปี 1910 Johannsen ได้รับเชิญให้อยู่ก่อนที่สังคมอเมริกันของธรรมชาติ พูดคุยนี้ได้รับการตีพิมพ์ในธรรมชาติอเมริกัน. [6] ในปี 1911 เขาได้รับเชิญให้ชุดของสี่บรรยายที่มหาวิทยาลัยโคลัมเบีย. [