FALSE PROFITS - THE LIE OF CITY LIB

FALSE PROFITS - THE LIE OF CITY LIBERTARIANS

by

David Thompson

Copyright © 2004 All Rights Reserved


In the wake of the terrorist attacks on the World Trade Centre, the author and former Salomon Brothers trader Michael Lewis wrote a defiant, indeed triumphant, article for The Guardian's Comment pages. The piece, titled 'Financiers, Cry Freedom', advanced the notion of the City trader as a heroic figure and inspirational symbol: "Wall Street long ago ceased to be a place and became an idea. You can't destroy an idea with a bomb. You can't even dent it..." he wrote, "People who work in financial markets are not merely symbols but practitioners of liberty. They do not suffer constraints on their private ambitions, and they work hard to free others from constraints. This makes them, almost by default, the spiritual antithesis of the religious fundamentalist..."

That Lewis should regard the atrocities of 2001 as a validation of his former life seems, at best, a circular argument, but the article's overstatement and misplaced bravado were perhaps to be expected. At the time, nerves were frayed and tempers still heated. However, the oddity of this central notion -- of the financial speculator as some kind of Libertarian superhero -- warrants further examination.

Lewis would have us believe that financiers and speculators are the self-evident guardians of democratic liberty, freedom fighters for a capitalist system under siege. Those who have lost their livelihoods as a direct result of predatory speculation might, I suspect, feel differently.

The speculative capitalism practised by Salomon Brothers and their competitors does not, in fact, "work hard to free others from constraints." More precisely, it seeks to subtract freedom from others, on behalf of its clients, using capital's gravitational tendency to attract more capital. Contrary to free market mythology, wealth does not emerge spontaneously via some inter-dimensional rift. It is, rather more typically, moved from one place to another. In 1997, the billionaire speculator George Soros famously converted the homes and livelihoods of Thai and Malaysian workers into his personal property.

Throughout the nineties, news of redundancies and lagging wages rallied stock prices and, conversely, news of even the most marginal wage increases undermined 'market confidence'. Yet speculators still maintain their belief in an acausal world, one in which no-one loses out and wealth is somehow copied or coaxed into being, rather than forcible relocated. Advocates of unmoderated market forces regularly denounce the notion of a 'free lunch', yet the speculators' model of wealth creation presupposes an acausal miracle -- a kind of economic bi-location. The fact that Lewis describes the financial markets as indestructible and intangible serves only to illustrate just how closely free market ideology can mirror the religious fundamentalism he derides.

Lewis and his City Libertarian ilk suffer from a failure of moral logic, in that they wish to be seen as heroic figures, rescuing the world from tribal and ideological tyranny whilst affecting an ignorance of the consequences of their own actions. Performing this improbable manoeuvre requires a refusal to acknowledge a rather obvious and inescapable fact: that an individual's freedoms do not exist in a vacuum; they very often press against the freedoms of other individuals.

The interests of the shareholder are quite different from -and often at odds with- those of the employee and those of the consumer. In order to continually reward shareholders and CEOs and maintain a steep differential of income, outsourcing, mass redundancies and poorer working conditions may be a necessary part of the equation. In a speech given in 1999, the financial journalist Doug Henwood announced: "By 1993, it was clear that the quickest way to add 5 points to your stock price was to lay off 50,000 workers." As share options have become a standard addition to CEOs salaries, managers now often see their own pay rise in direct proportion to the number of employees they can do away with. Yet, against all evidence to the contrary, the City Libertarians cling to the delusion that basic moral principles (for example, trying to avoid doing harm to others) will never conflict with -- or define limits to -- one's personal degrees of freedom.

In keeping with so many ersatz Libertarians employed in the City, Lewis conveniently ignores the troublesome qualification of the Libertarian creed: to not infringe on the freedoms of others. Among them, the freedom to not have one's livelihood, prospects or social infrastructure wilfully destroyed by foreign speculators. Yet Lewis persists:"People who work in financial markets do not suffer constraints on their private ambitions..."

Presumably, a person's private ambitions -even when expressed in vast financial movements between continents and involving the destruction of entire communities -- can in no way ever have consequences for anyone else. Thus --and here's the pay-off -- such ambitions are entirely beyond reproach. This notion is clearly disingenuous and cowardly, and might more honestly be phrased as "To hell with everyone else." Of course, "To hell with everyone else" could itself be rephrased as "To hell with everyone." (At this point one might note that Lewis is the author of Liar's Poker, a tale of "his own rake's progress through the jungle of a powerful investment bank." For those unfamiliar with the term, liar's poker is a game played in idle moments by workers on Wall Street, the objective of which is to reward trickery and deceit.)

A related display of doublethink appeared in the literary pages of The Observer. In reviewing Marx's Revenge by Meghnad Desai, Faisal Islam adopted a tone that was similarly crowing, triumphant and irrational. With an unwarranted confidence that is eerily common among free marketeers, Islam asserted: "The market is a tool for eliminating scarcity." The housing market, one of many markets that thrive on scarcity, seems, rather improbably, to have escaped consideration. "For those who still express moral indignation at pronounced and prolonged inequality and poverty, the market is the most likely escape route..." he blustered, "Arguments expressed in the language of the free market are listened to, whereas moral sentimentality about excessive inequality is worthy but ineffective."

Islam's urge to repeat the free market catechism suggests a hope that repetition alone will somehow make it true. Certainly, he seems unwilling to consider the possibility that inequality and poverty remain "pronounced and prolonged" precisely because attempts to address the problem are no longer listened to, except when couched in the narrow self-regarding terms of the "free" market -- a market that can offer no credible solution since it requires poverty and inequality in order to benefit those whose interests it most generously serves. (Proposing the free market as a universal panacea calls to mind a great Simpsons gag, in which half the townspeople are digging for buried money and end up stuck at the bottom of a very deep pit. On realising their predicament, a solution is discovered: "No, dig up...")

Indeed, one could conceivably find amusement in the way Islam and other free marketeers sneerily dismiss any alternatives to their own faith as "sentimental" or "ideological", as though basic moral questions were mere metaphysical whimsy. (As I've argued elsewhere*, any morality worthy of the name is actually a matter of analysis and pragmatism, a way of moderating conflict and minimising damage. Any civilisation that feels it can dispense with moral questions is merely heading back towards the caves.)

Curiously, the unmoderated market is rarely acknowledged as a belief system or ideology, at least not by its proponents, and great claims are made for "going with what works". Of course, the notion of "going with what works" presupposes a context -- a set of values and objectives. That such bothersome details remain oddly tacit and unanalysed is a central weakness of the economic reflex that now presents itself as thought.

Taken at face value, "what works" seems to include the barbarity of a housing market that rewards those that already have at the direct expense of those who do not. "What works" also appears to be a 'market democracy' in which freedom and democracy are based exclusively on a person's spending power -and in which those with little or no disposable income themselves become disposable. And what about an ethos of ends justifying means (-the ethos inevitably fostered by an economic free-for-all-)? Yes, that too is, apparently, "what works".

If one is prepared to exclude "sentimental" morality and unflattering practical outcomes, almost anything can be said to be "what works". But this seductive streamlining of concerns is at the heart of our new economic mantra. To acknowledge such untidy practicalities as homelessness, short-term living and the mass export of employment would serve only to divert admiration from the alluring simplicity of the free market model. Consequently, fallout from the corporate world's wet dream must be studiously ignored.

In order to sustain the market's mirage of perfection, a kind of causal autism is required among its apologists and devotees. Gains in productivity, and the stock market swelling that follows, must be disconnected from the means by which such gains are so often achieved. In 1997, the writer P.J. O'Rourke addressed a conference held by the archly Libertarian Cato Institute and argued against restraining inequality. In doing so, he revealed a glib disregard for evidence that has become practically a trademark of right-wing economic thinking: "In a world without gaps we'd be all the same. We'd all be the same sex. Who'd get pregnant? Proposing to close the 'wealth gap' is worse than silly. It entails a lie. The notion of economic equali

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กำไรเท็จ - แนว LIBERTARIANS เมืองโดยDavid ทอมป์สันสงวนลิขสิทธิ์ © 2004 ทั้งหมดสิทธิ์ในการปลุกของการโจมตีก่อการร้ายในเวิล์ดเทรดเซ็นเตอร์ ผู้เขียนและอดีตพี่น้อง Salomon ผู้ประกอบการ Michael Lewis เขียน defiant แน่นอน วารสารบทความในหน้าความคิดเห็นของผู้ปกครอง ชิ้นส่วน ชื่อ 'แหล่ง เสรีภาพร้อง' ขั้นสูงความคิดของคนเมืองเป็นรูปงานกล้าและสัญลักษณ์ที่สร้างแรงบันดาลใจ: "วอลล์สตรีทนานได้หยุดที่จะ กกลายเป็น ความคิด คุณไม่สามารถทำลายความคิดกับลูกระเบิด คุณไม่สามารถแม้แต่ dent มัน..."เขาเขียน, "คนที่ทำงานในตลาดการเงินไม่เพียงสัญลักษณ์แต่เป็นผู้ของเสรีภาพนั้น พวกเขาไม่ประสบข้อจำกัดของความทะเยอทะยานส่วนตัวของพวกเขา และพวกเขาทำงานหนักเพื่อคนอื่นปราศจากข้อจำกัด นี้ทำให้พวกเขา โดยค่าเริ่มต้น แอนติเธซิสจิตวิญญาณของศาสนา fundamentalist...เกือบ"ลูอิสที่ควรพิจารณาในยามสงคราม 2001 ตรวจสอบชีวิตอดีตดูเหมือน ว่า ที่สุด อาร์กิวเมนต์วงกลม แต่ของบทความ overstatement และ bravado เราก็อาจจะคาดหวัง เวลา เส้นประสาทได้หลุดขาด และ tempers ยังคงร้อน อย่างไรก็ตาม พิเศษของศูนย์กลางความคิดนี้ - ของ speculator เงินเป็นสิ่งของซูเปอร์ฮีโร่ Libertarian - วอร์แรนต์เพิ่มเติมตรวจสอบเลวิสจะมีเราเชื่อว่า แหล่งและนักเก็งกำไรที่มีวีรกรรมผู้ปกครองของเสรีภาพประชาธิปไตย นักรบอิสระระบบทุนภายใต้การล้อม ผู้ที่ได้สูญเสียวิถีชีวิตของพวกเขาเป็นผลโดยตรงของการเก็งกำไรมหาศาลอาจ ฉันสงสัยว่า รู้สึกแตกต่างทุนนิยมถือปฏิบัติ โดย Salomon พี่น้อง และคู่แข่งของพวกเขา ในความเป็นจริง "ได้ยากให้ผู้อื่นปราศจากข้อจำกัด" ได้แม่นยำมาก มันพยายามที่จะลบเป็นอิสระจากผู้อื่น ในนามของลูกค้า ใช้ของทุนแนวโน้มความโน้มถ่วงจะดึงดูดเงินทุนเพิ่มเติม ขัดกับตำนานตลาดเสรี มั่งคั่งไม่เกิดธรรมชาติผ่านริฟท์บางระหว่างมิติขึ้น มันค่อนข้างมากโดยทั่วไป ย้ายจากที่หนึ่งไปยังอีก ในปี 1997, speculator billionaire Soros จอร์จซึ่งแปลงบ้านและวิถีชีวิตของคนไทย และมาเลเซียเป็นคุณสมบัติส่วนตัวของเขาตลอด nineties ข่าว redundancies และ lagging ค่าจ้างเพื่อราคาหุ้น ทาง ในทางกลับกัน ข่าวแม้แต่ค่าจ้างมากที่สุดกำไรเพิ่มทำลาย 'ตลาดมั่นใจ' ยัง นักเก็งกำไรที่ยังคงรักษาความเชื่อของพวกเขาในโลก acausal หนึ่งในที่ไม่มีใครสูญเสียออก และมั่งคั่งอย่างใดคัดลอก หรือ coaxed เป็นการ มากกว่า forcible ย้ายออก สนับสนุนกลไกตลาดโดยคปภบอกเลิกความของ 'ฟรีอาหารกลางวัน' เป็นประจำ แต่แบบจำลองของนักเก็งกำไรสร้างมั่งคั่ง presupposes มหัศจรรย์ acausal - แบบ bi-ที่ตั้งทางเศรษฐกิจ ความจริงที่ว่า ลูอิสอธิบายตลาดการเงินเป็นการทำลาย และไม่มีตัวตนทำหน้าที่เพียงเพื่อแสดงเพียงวิธีอย่างใกล้ชิดฟรีอุดมการณ์ตลาดสามารถสะท้อน fundamentalism ศาสนาที่เขา deridesลูอิสและบริการ Libertarian เมืองของเขาประสบความล้มเหลวของตรรกะทางศีลธรรม ที่พวกเขาต้องให้เห็นเป็นตัวเลขงานกล้า ช่วยโลกจาก tyranny ชาว และอุดมการณ์ในขณะที่ผลกระทบต่อความไม่รู้ของผลการกระทำของตนเอง ทำนี้ manoeuvre improbable ต้องปฏิเสธที่จะยอมรับความจริงค่อนข้างชัดเจน และไม่พ้น: ที่ไม่มีเสรีภาพของบุคคลอยู่ในสุญญากาศ นอกจากนี้พวกเขาบ่อย ๆ กดกับเสรีภาพของบุคคลอื่นผลประโยชน์ของผู้ถือหุ้นจะค่อนข้างแตกต่างจาก - และมักจะหมาง - ของพนักงานและของผู้บริโภค ตอบผู้ถือหุ้นและ CEOs อย่างต่อเนื่อง และรักษาแตกต่างกันสูงชันของรายได้ เอาท์ซอร์ส redundancies โดยรวมและสภาพการทำงานย่อมอาจจะเป็นส่วนสำคัญของสมการ ในคำพูดที่ให้ไว้ในปี 1999 นักข่าวเงิน Doug Henwood ประกาศ: "โดย 1993 ได้ชัดเจนว่า แบบ 5 คะแนนเพิ่มราคาหุ้นถูกลอยแพคนงาน 50000" เป็นตัวเลือกร่วมกันได้กลายเป็น เพิ่มมาตรฐานให้ CEOs เดือน ผู้จัดการขณะนี้มักจะดู ค่าจ้างของตนเองขึ้นในสัดส่วนโดยตรงกับจำนวนของพนักงานที่จะสามารถทำไปด้วย ยัง กับหลักฐานทั้งหมด ขัด Libertarians เมืองยึดถือความเข้าใจผิดว่า หลักคุณธรรมพื้นฐาน (ตัวอย่าง พยายามหลีกเลี่ยงการทำอันตรายผู้อื่น) จะไม่ขัดแย้งกับ - หรือกำหนดวงเงิน - ของส่วนตัวองศาความเป็นอิสระเน้นจำนวนมาก ersatz Libertarians ทำงานในเมือง Lewis เชิญละเว้นคุณสมบัติซึงของลัทธิ Libertarian: จะไม่อาจละเมิดเสรีภาพของผู้อื่น ในหมู่พวกเขา เสรีภาพไม่ มีของชีวะ แนวโน้มโครงสร้างสังคมที่ wilfully ถูกทำลาย โดยนักเก็งกำไรต่างประเทศ แต่ลูอิสยังคงอยู่: "คนที่ทำงานในตลาดการเงินไม่ประสบข้อจำกัดของความทะเยอทะยานส่วนตัวของพวกเขา..."ทับ บุคคลความทะเยอทะยานส่วนตัว -แม้เมื่อแสดงความเคลื่อนไหวทางการเงินมากมายระหว่างทวีปและเกี่ยวข้องกับการทำลายของชุมชนทั้งหมด - ในทางเคยได้ผลสำหรับคนอื่น ดังนั้น - และนี่คือจ่ายออก - ความทะเยอทะยานดังกล่าวจะเกินประณามทั้งหมด ความคิดนี้อย่างชัดเจนแสดงออกไม่ตรง และขี้ขลาด และอาจขึ้นไปสุจริตอย่างเป็น phrased เป็น "ไปนรกกับคนอื่น" แน่นอน, "ไปนรกทุกคน" ได้เองเป็น rephrased เป็น "ไปนรกกับทุกคน" (จุดนี้หนึ่งอาจสังเกตว่า ลูอิสผู้โกหกของโป๊กเกอร์ เรื่องของ "ตนคราดระหว่างป่าของธนาคารลงทุนที่มีประสิทธิภาพขึ้น" สำหรับผู้ไม่คุ้นเคยกับคำ โกหกของโป๊กเกอร์เป็นเกมที่เล่น โดยคนใน Wall Street วัตถุประสงค์ที่จะสะสมในช่วงเวลาทำงานหลอกลวงและทันการ)การแสดงที่เกี่ยวข้องของ doublethink ปรากฏในหน้าวรรณกรรมที่นักการ ในการตรวจทานการแก้แค้นของ Marx โดย Meghnad Desai ฟัยอิสลามนำเสียงที่มีทำนอง crowing วารสาร และการโต้เถียง มีการ unwarranted ความเชื่อมั่นที่ eerily พบบ่อย marketeers ฟรี คนอิสลาม: "การตลาดเป็นเครื่องมือสำหรับตัดขาดแคลน" ตลาดที่อยู่อาศัย หนึ่งในตลาดที่เจริญบนขาดแคลน ดูเหมือนว่า แต่ improbably หนีการพิจารณา "สำหรับผู้ที่ยังคง แสดง indignation คุณธรรมความไม่เท่าเทียมกันในการออกเสียง และเป็นเวลานานและความยากจน ตลาดคือมักหนี..." เขาพูดคุยโต "อาร์กิวเมนต์แสดงในภาษาของตลาดเสรีจะ ฟัง sentimentality คุณธรรมเกี่ยวกับความไม่เท่าเทียมกันมากเกินไปเป็นคุณค่า แต่ไม่"กระตุ้นของอิสลามการสอนฟรีตลาดแนะนำหวังว่าคนเดียวทำซ้ำอย่างใดใจจริง แน่นอน เขาเหมือนไม่ยอมพิจารณาความเป็นไปได้ว่า ความยากจนและความไม่เท่าเทียมกันยังคง "ออกเสียง และเป็นเวลานาน" เนื่องจากความพยายามที่จะแก้ไขปัญหาจะไม่ฟัง ยกเว้นเมื่อ couched ในเงื่อนไข self-regarding แคบของตลาด "อิสระ" - ตลาดให้สามารถแก้ปัญหาที่ไม่น่าเชื่อถือเนื่องจากต้องการความยากจนและความไม่เท่าเทียมกันเพื่อเป็นประโยชน์ต่อผู้สนใจที่มีมากที่สุดรับบริการ (เสนอตลาดเสรีเป็นยาครอบจักรวาลสากลเรียกไปใจปิดปากซิมป์สันที่ดี ซึ่งเป็นของ townspeople ครึ่งขุดสำหรับฝังเงิน และสิ้นค่าติดอยู่ที่ด้านล่างของหลุมลึกมาก ค้นพบบนเหยื่อทัพของพวกเขา การแก้ไข: "ไม่ ขุดขึ้น... ")แน่นอน หนึ่งดักรอพบสวนสนุกแบบอิสลาม และอื่น ๆ ฟรี marketeers sneerily ยกเลิกใด ๆ ทางความเชื่อของตนเองเป็น "อันอ่อนหวาน" หรือ "อุดมการณ์" ถึงคำถามทางศีลธรรมพื้นฐาน เพียงเลื่อนลอย whimsy (เป็นได้โต้เถียงอื่น *, ศีลธรรมใด ๆ กับชื่อเป็นจริงเรื่องของการวิเคราะห์และ pragmatism วิธีดูแลความขัดแย้ง และกับลดความเสียหาย ยังมีรู้สึกมันสามารถป้ายสินค้า มีคำถามทางศีลธรรมเป็นเพียงหัวข้อกลับไปทางถ้ำ)Curiously ตลาดโดยจะไม่ค่อยยอมรับว่า เป็นระบบความเชื่อหรืออุดมการณ์ โดย proponents ไม่น้อย และจะเรียกร้องมาก "ไปด้วยทำงานอะไร" แนวคิด "จะมีงานอะไร" สมมติฐานบริบท - ตั้งค่าและวัตถุประสงค์ ว่า รายละเอียดเช่น bothersome ยังคงน่า tacit และ unanalysed เป็นจุดอ่อนกลางของสะท้อนเศรษฐกิจที่ขณะนี้ นำเสนอตัวเองเป็นความคิดถ่ายที่หน้าค่า "สิ่งที่ทำงาน" ดูเหมือนว่าจะ รวม barbarity ของตลาดที่อยู่อาศัยที่ให้รางวัลแก่ผู้ที่ได้มีค่าใช้จ่ายโดยตรงของผู้ที่ไม่ "สิ่งที่ทำงาน" จะแสดงเป็น 'ตลาดประชาธิปไตย' ในเสรีภาพและประชาธิปไตยที่ยึดเฉพาะของผู้ใช้ พลังงาน - และผู้ที่มีรายได้น้อย หรือไม่มีตัวเองเป็นผ้าอ้อม และสิ่งที่เกี่ยวกับการปัดปลาย justifying (-ปัดย่อมเด็ก ๆ โดยเป็น free-for-all เศรษฐกิจ-) ใช่ ที่มากเกินไป เห็นได้ ชัด "ทำงานอะไร"ถ้าหนึ่งได้เตรียมแยกศีลธรรม "อันอ่อนหวาน" และผลการปฏิบัติ unflattering เกือบทุกอย่างสามารถจะกล่าวว่า "ทำอะไร" แต่นี้เย้ายวนน่าคลึงของความกังวลคือหัวใจของเราตราเศรษฐกิจใหม่ การยอมรับเช่น practicalities untidy เป็น homelessness นั่งเล่นระยะสั้นและการส่งออกโดยรวมของงานจะทำหน้าที่เพียงการชื่นชมจากเสน่ห์เรียบง่ายของรูปแบบตลาดเสรีสำราญ ดังนั้น ออกมาเสียจากฝันเปียกของโลกของบริษัทต้องถูก studiously ละเว้นเพื่อรักษาตลาดมิราจของความสมบูรณ์แบบ ชนิดของโรคออทิซึมสาเหตุจำเป็นของ apologists และเลือกสรรค์ กำไรในการผลิต และตลาดหุ้นที่บวมว่า ต้องยกดังนี้ จากวิธีการที่กำไรดังกล่าวกำลังบ่อยทำ ในปี 1997 ผู้เขียนพีเจ O'Rourke ส่งการประชุมที่จัดขึ้นโดย สถาบัน Cato Libertarian archly และโต้เถียงกับและยับยั้งความไม่เท่าเทียมกัน ในการทำเช่นนั้น เขาเปิดเผยการไม่สนใจ glib สำหรับหลักฐานที่ได้กลายเป็นจริงเครื่องหมายการค้าความคิดทางเศรษฐกิจของฝ่ายขวา: "ในโลกโดยไม่มีช่องว่าง เราจะได้ทั้งหมดเหมือนกัน เราทั้งหมดจะเพศเดียวกัน ที่จะตั้งครรภ์หรือไม่ เสนอให้ปิด 'ช่องว่างให้เลือกมากมาย' เป็นยิ่งกว่าโง่ จึงมีการโกหก แนวคิดของ equali เศรษฐกิจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลกำไรเท็จ - โกหกของเสรีนิยมเมืองโดยเดวิดทอมป์สันลิขสิทธิ์© 2004 สงวนลิขสิทธิ์ในการปลุกของการโจมตีของผู้ก่อการร้ายในศูนย์การค้าโลกที่ผู้เขียนและอดีตผู้ประกอบบราเธอร์ไมเคิลลูอิสเขียนท้าทายชัยชนะแน่นอนบทความเดอะการ์เดียของหน้าแสดงความคิดเห็น ชิ้นที่ชื่อว่า 'การเงินร้องไห้เสรีภาพ' ความคิดขั้นสูงของผู้ประกอบการตีเป็นตัวเลขที่กล้าหาญและเป็นสัญลักษณ์สร้างแรงบันดาลใจ "Wall Street หยุดยาวที่ผ่านมาเพื่อเป็นสถานที่และกลายเป็นความคิดที่คุณไม่สามารถทำลายความคิดกับหนึ่ง. ระเบิด. คุณไม่สามารถแม้แต่จะบุ๋มมัน ... "เขาเขียนไว้ว่า" คนที่ทำงานในตลาดการเงินไม่เพียง แต่ผู้ปฏิบัติสัญลักษณ์ของเสรีภาพ. พวกเขาไม่ประสบความทะเยอทะยาน จำกัด ในส่วนตัวของพวกเขาและพวกเขาทำงานอย่างหนักเพื่อที่คนอื่น ๆ ได้ฟรีจาก ข้อ จำกัด . นี้ทำให้พวกเขาเกือบจะโดยค่าเริ่มต้นสิ่งที่ตรงกันข้ามจิตวิญญาณของศาสนาหวุดหวิด ... "ที่ลูอิสควรถือว่าโหดของปี2001 ในขณะที่การตรวจสอบของชีวิตในอดีตของเขาดูเหมือนว่าที่ดีที่สุด, การโต้เถียงวงกลม แต่คุยโวบทความและ องอาจถูกใส่ผิดที่อาจจะเป็นที่คาดหวัง ในขณะที่เส้นประสาทถูกฝอยและอารมณ์ยังคงความร้อน อย่างไรก็ตามเหตุการณ์ที่แปลกประหลาดของกลางความคิดนี้ - ของเก็งกำไรทางการเงินเป็นชนิดของซูเปอร์ฮีโร่เสรีนิยมบาง. - ใบสำคัญแสดงสิทธิตรวจสอบต่อไปลูอิสจะมีเราเชื่อว่านักการเงินและนักเก็งกำไรเป็นผู้ปกครองตัวเองชัดเจนเสรีภาพประชาธิปไตยอิสรภาพนักรบสำหรับนายทุนระบบภายใต้การล้อม ผู้ที่สูญเสียวิถีชีวิตของพวกเขาเป็นผลโดยตรงของการเก็งกำไรอาจล่าผมสงสัยความรู้สึกที่แตกต่างกัน. ทุนนิยมเก็งกำไรปฏิบัติโดยบราเธอร์และคู่แข่งของพวกเขาไม่ได้ในความเป็นจริง "ทำงานอย่างหนักเพื่อคนอื่น ๆ ที่เป็นอิสระจากข้อ จำกัด ." แม่นยำมากขึ้นก็พยายามที่จะลบเสรีภาพจากคนอื่น ๆ ในนามของลูกค้าของตนโดยใช้แรงโน้มถ่วงแนวโน้มของเงินทุนที่จะดึงดูดเงินทุนมากขึ้น ขัดกับตำนานตลาดเสรีมั่งคั่งไม่ได้เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติผ่านทางบางแตกแยกระหว่างมิติ มันเป็นค่อนข้างมากมักจะย้ายจากที่หนึ่งไปยังอีก ในปี 1997 ผู้เก็งกำไรมหาเศรษฐีจอร์จโซรอสชื่อเสียงแปลงที่อยู่อาศัยและการดำรงชีวิตของคนไทยและคนงานชาวมาเลเซียเข้ามาในสถานที่ส่วนตัวของเขา. ตลอดยุคข่าวซ้ำซ้อนและล้าหลังค่าจ้างที่ปรับตัวขึ้นของราคาหุ้นและตรงกันข้ามข่าวของแม้แต่ค่าจ้างเพิ่มขึ้นเล็กน้อยส่วนใหญ่ทำลาย ความเชื่อมั่นของตลาด แต่นักเก็งกำไรยังคงรักษาความเชื่อของพวกเขาในโลก acausal หนึ่งที่ไม่มีใครสูญเสียออกมาและความมั่งคั่งจะถูกคัดลอกอย่างใดหรือเข้าไปเกลี้ยกล่อมเป็นมากกว่าการบังคับย้าย ประชาสัมพันธ์จากกลไกตลาด Unmoderated ประจำประณามความคิดของ 'อาหารกลางวันฟรี' แต่รูปแบบการเก็งกำไรของการสร้างความมั่งคั่งเหมหัศจรรย์ acausal - ชนิดของสองสถานที่ตั้งทางเศรษฐกิจ ความจริงที่ว่าลูอิสอธิบายตลาดการเงินเป็นทำลายและไม่มีตัวตนทำหน้าที่เพียงเพื่อแสดงให้เห็นเพียงว่าอุดมการณ์ตลาดเสรีอย่างใกล้ชิดสามารถสะท้อนทัวเนียศาสนาเขา derides. ลูอิสและเมืองเสรีนิยมตระกูลของเขาต้องทนทุกข์ทรมานจากความล้มเหลวของตรรกะทางศีลธรรมในการที่พวกเขาต้องการที่จะเป็น มองว่าเป็นตัวเลขที่กล้าหาญช่วยโลกจากการปกครองแบบเผด็จการชนเผ่าและอุดมการณ์ในขณะที่มีผลกระทบต่อความไม่รู้ของผลของการกระทำของตัวเองที่ การแสดงการซ้อมรบที่จะเกิดขึ้นนี้ต้องปฏิเสธที่จะยอมรับความจริงที่ค่อนข้างชัดเจนและหลีกเลี่ยงไม่ได้ว่าเสรีภาพของแต่ละคนไม่ได้อยู่ในสูญญากาศ; พวกเขามากมักจะกดกับเสรีภาพของบุคคลอื่น ๆ . ผลประโยชน์ของผู้ถือหุ้นค่อนข้างแตกต่างจากและอื่นมักจะขัดแย้งปราศจากบรรดาพนักงานและผู้ของผู้บริโภค เพื่อที่จะได้รับรางวัลอย่างต่อเนื่องของผู้ถือหุ้นและซีอีโอและรักษาความแตกต่างที่สูงชันของรายได้การจ้างซ้ำซ้อนมวลยากจนและสภาพการทำงานที่อาจจะเป็นส่วนที่จำเป็นของสมการ ในคำพูดที่ได้รับในปี 1999 นักข่าวการเงินดั๊ก Henwood ประกาศ "โดยปี 1993 เป็นที่ชัดเจนว่าวิธีที่เร็วที่สุดในการเพิ่ม 5 จุดราคาหุ้นของคุณที่จะเลิกจ้าง 50,000 คนงาน." ในฐานะที่เป็นตัวเลือกหุ้นได้กลายเป็นมาตรฐานนอกจากเงินเดือนซีอีโอผู้จัดการในขณะนี้มักจะเห็นการเพิ่มขึ้นของค่าใช้จ่ายของตัวเองในสัดส่วนโดยตรงกับจำนวนพนักงานที่พวกเขาสามารถทำไปด้วย แต่กับหลักฐานที่ตรงกันข้ามทุกเสรีนิยมเมืองยึดติดกับความเข้าใจผิดที่ว่าคุณธรรมพื้นฐาน (เช่นพยายามที่จะหลีกเลี่ยงการทำอันตรายต่อคนอื่น ๆ ) จะไม่ขัดแย้งกับ - หรือกำหนดข้อ จำกัด - องศาส่วนบุคคลหนึ่งของเสรีภาพในการรักษาด้วยเสรีนิยมเลียนแบบจำนวนมากดังนั้นการจ้างงานในเมืองลูอิสสะดวกละเว้นคุณสมบัติลำบากของลัทธิเสรีนิยมที่จะไม่ละเมิดเสรีภาพของผู้อื่น ในหมู่พวกเขามีอิสระที่จะได้มีการทำมาหากินของคนกลุ่มเป้าหมายหรือโครงสร้างพื้นฐานทางสังคมจงใจทำลายโดยนักเก็งกำไรต่างประเทศ แต่ลูอิสยังคงมีอยู่ "คนที่ทำงานในตลาดการเงินไม่ประสบ จำกัด ในความทะเยอทะยานส่วนตัว ... " สันนิษฐานว่าเป็นความทะเยอทะยานส่วนตัวของบุคคล -even เมื่อแสดงในการเคลื่อนไหวทางการเงินอย่างมากระหว่างทวีปและที่เกี่ยวข้องกับการล่มสลายของชุมชนทั้งหมด - สามารถใน ไม่มีทางที่เคยมีผลสำหรับคนอื่น ดังนั้น --and นี่คือจ่ายออก - ความทะเยอทะยานดังกล่าวอย่างสิ้นเชิงเกินประณาม ความคิดนี้ชัดเจนจริงใจและขี้ขลาดและอื่น ๆ ตรงไปตรงมาอาจจะมีการเรียบเรียงเป็น "นรกกับคนอื่น." แน่นอนว่า "ไปลงนรกกับคนอื่น" ตัวเองจะได้รับการซักค้านว่า "ไปลงนรกกับทุกคน." (ณ จุดนี้หนึ่งอาจทราบว่าลูอิสเป็นผู้เขียนของโป๊กเกอร์โกหกเรื่องของ "ความคืบหน้าของการเสาะหาของตัวเองผ่านป่าของธนาคารเพื่อการลงทุนที่มีประสิทธิภาพ." สำหรับผู้ที่ไม่คุ้นเคยกับคำว่าโป๊กเกอร์โกหกเป็นเกมที่เล่นในช่วงเวลาที่ไม่ได้ใช้งาน โดยคนงานใน Wall Street วัตถุประสงค์ของซึ่งเป็นกลอุบายที่จะให้รางวัลและการหลอกลวง.) การแสดงผลที่เกี่ยวข้องกับการ doublethink ปรากฏในหน้าวรรณกรรมสังเกตการณ์ ในการตรวจสอบการแก้แค้นของมาร์กซ์โดย Meghnad Desai, Faisal อิสลามนำมาใช้โทนสีที่ใกล้เคียงกันขัน, ชัยชนะและไม่มีเหตุผล ด้วยความเชื่อมั่นไม่มีเหตุผลที่เป็นปกติในหมู่ขน marketeers ฟรีอิสลามกล่าวหา: "ตลาดเป็นเครื่องมือสำหรับการขจัดความขาดแคลน." ตลาดที่อยู่อาศัยซึ่งเป็นหนึ่งในหลายตลาดที่เจริญเติบโตในการขาดแคลนดูเหมือนว่าค่อนข้างแอ็ปเปิ้ลที่จะมีการพิจารณาหนี "สำหรับผู้ที่ยังคงแสดงความไม่พอใจความไม่เท่าเทียมกันทางศีลธรรมที่เด่นชัดและเป็นเวลานานและความยากจนตลาดเป็นเส้นทางหลบหนีไปได้มากที่สุด ... " เขา blustered "ข้อโต้แย้งที่แสดงในภาษาของตลาดเสรีที่มีการฟังในขณะที่ความเห็นอกเห็นใจมากเกินไปเกี่ยวกับศีลธรรม ความไม่เท่าเทียมกันมีคุณค่า แต่ไม่ได้ผล. "กระตุ้นของศาสนาอิสลามที่จะทำซ้ำปุจฉาวิสัชนาตลาดเสรีได้แสดงให้เห็นความหวังเพียงอย่างเดียวการทำซ้ำอย่างใดที่จะทำให้มันเป็นความจริง แน่นอนดูเหมือนว่าเขาไม่เต็มใจที่จะพิจารณาความเป็นไปได้ที่ไม่เท่าเทียมกันและความยากจนยังคงเป็น "เด่นชัดและเป็นเวลานาน" เพราะความพยายามที่จะแก้ไขปัญหาที่มีการรับฟังไม่ได้ที่จะยกเว้นเมื่อสำนวนในที่แคบ ๆ เกี่ยวกับตัวเองแง่ของการตลาด "ฟรี" - เป็นตลาดที่สามารถนำเสนอโซลูชั่นที่มีความน่าเชื่อถือไม่มีเนื่องจากต้องการความยากจนและความไม่เท่าเทียมกันในการที่จะเป็นประโยชน์ต่อผู้ที่มีความสนใจมากที่สุดอย่างไม่เห็นแก่ตัวทำหน้าที่ . (เสนอตลาดเสรีเป็นยาครอบจักรวาลสากลเรียกในใจกฏหมายที่ดีซิมป์สันซึ่งในช่วงครึ่งปีชาวเมืองที่มีการขุดหาเงินฝังอยู่และจบลงที่ติดอยู่ที่ด้านล่างของหลุมลึกมากเกี่ยวกับการตระหนักถึงสถานการณ์ของพวกเขาวิธีการแก้ปัญหาที่ถูกค้นพบ: "ไม่ขุดขึ้นมา ... ") แท้จริงหนึ่งกลัวจะหาสนุกในทางศาสนาอิสลามและ marketeers ฟรีอื่น ๆ sneerily ยกเลิกทางเลือกใด ๆ กับความเชื่อของตัวเองเป็น "อารมณ์" หรือ "อุดมการณ์" ราวกับว่าคำถามทางศีลธรรมขั้นพื้นฐานเพียงเลื่อนลอย อำเภอใจ (ในฐานะที่ผมเคยเป็นที่ถกเถียงกันในที่อื่น * คุณธรรมใด ๆ สมกับชื่อที่เป็นจริงเรื่องของการวิเคราะห์และปฏิบัติเป็นวิธีการดูแลความขัดแย้งและลดความเสียหาย. อารยธรรมใด ๆ ที่รู้สึกว่ามันสามารถจัดการกับคำถามทางศีลธรรมเป็นเพียงการมุ่งหน้ากลับไปยังถ้ำ .) อยากรู้อยากเห็นตลาด Unmoderated เป็นที่ยอมรับไม่ค่อยเป็นระบบความเชื่อหรืออุดมการณ์อย่างน้อยไม่โดยการเสนอของตนและการเรียกร้องที่ดีจะทำสำหรับ "ไปกับสิ่งที่ทำงาน" แน่นอนความคิดของ "ไปกับสิ่งที่ทำงาน" เหบริบท - ชุดของค่านิยมและวัตถุประสงค์ ว่ารายละเอียดที่น่ารำคาญดังกล่าวยังคงผิดปกติโดยปริยายและ Unanalysed เป็นจุดอ่อนกลางของสะท้อนเศรษฐกิจที่ตอนนี้นำเสนอตัวเองเป็นความคิด. ถ่ายภาพที่มูลค่า "สิ่งที่ทำงาน" ดูเหมือนว่าจะรวมถึงความโหดร้ายของตลาดที่อยู่อาศัยที่รางวัลผู้ที่มีอยู่แล้วที่ ค่าใช้จ่ายโดยตรงของผู้ที่ไม่ได้ "สิ่งที่ทำงาน" นอกจากนี้ยังดูเหมือนจะเป็นประชาธิปไตยตลาดที่เสรีภาพและประชาธิปไตยจะขึ้นอยู่เฉพาะในอำนาจการใช้จ่ายของบุคคลและอื่นซึ่งผู้ที่มีน้อยหรือไม่มีรายได้ทิ้งตัวเองกลายเป็นที่ใช้แล้วทิ้ง และสิ่งที่เกี่ยวกับความเป็นมิตรของปลายเหตุผลหมายถึง (ร๊อค -the ส่งเสริมหลีกเลี่ยงไม่ได้โดยเศรษฐกิจฟรีสำหรับ-all-)? ใช่ว่าเกินไปมีที่เห็นได้ชัดว่า "สิ่งที่ทำงาน". หากมีความพร้อมที่จะไม่รวม "อารมณ์" ศีลธรรมและผลการปฏิบัติยกยออะไรเกือบจะสามารถกล่าวได้ว่าเป็น "สิ่งที่ทำงาน" แต่เพรียวลมเสน่ห์ของความกังวลนี้เป็นหัวใจสำคัญของมนต์เศรษฐกิจใหม่ของเรา รับทราบการปฏิบัติดังกล่าวไม่เป็นระเบียบเป็นคนเร่ร่อนที่อาศัยอยู่ระยะสั้นและการส่งออกโดยรวมของการจ้างงานที่จะทำหน้าที่เพียงเพื่อเบี่ยงเบนความชื่นชมจากความเรียบง่ายมีเสน่ห์ของรูปแบบตลาดเสรี ดังนั้นผลกระทบจากองค์กรฝันเปียกของโลกจะต้องละเว้นรอบคอบ. เพื่อที่จะรักษาตลาดภาพลวงตาของความสมบูรณ์แบบชนิดของออทิสติกสาเหตุจะต้องหมู่ apologists และสาวกของตน กำไรในการผลิตและบวมตลาดหุ้นที่ตามมาจะต้องมีการเชื่อมต่อจากวิธีการที่กำไรดังกล่าวจะประสบความสำเร็จจึงมักจะ ในปี 1997 นักเขียน PJ โรคส์จ่าหน้าจัดงานประชุมที่จัดขึ้นโดยเสรีนิยมอย่างมีมารยาสถาบันกาและแย้งกับรั้งความไม่เท่าเทียมกัน ในการทำเช่นนั้นเขาเผยให้เห็นการไม่นำพากะล่อนหาหลักฐานที่ได้กลายเป็นจริงเครื่องหมายการค้าของความคิดทางเศรษฐกิจขวาปีก "ในโลกที่ไม่มีช่องว่างที่เราต้องการจะเหมือนกันทั้งหมดเราต้องการทั้งหมดเป็นเพศเดียวกันที่ต้องการ.. รับการตั้งครรภ์? เสนอเพื่อปิดช่องว่างความมั่งคั่ง 'เลวร้ายยิ่งกว่าโง่. มันสร้างความเท็จ. ความคิดของ equali เศรษฐกิจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เท็จกำไร - โกหกของเมืองเสรีนิยม





โดย เดวิด ทอมป์สัน ลิขสิทธิ์ สงวนลิขสิทธิ์ 2547 ทั้งหมดสงวนสิทธิ์


ในการปลุกของการโจมตีของผู้ก่อการร้ายบนโลกการค้าศูนย์ , ผู้เขียนและอดีตซาโลมอนพี่น้องผู้ประกอบการค้าไมเคิลลูอิสเขียนท้าทาย แน่นอน ชัยชนะ บทความสำหรับผู้พิทักษ์ความคิดเห็นหน้า ชิ้น ที่มีชื่อว่า ' เสรีภาพ ' นักการเงิน , ร้องไห้ ,ขั้นสูงแนวคิดของผู้ประกอบการเมืองเป็นรูปเด็ดและสัญลักษณ์แรงบันดาลใจ : " วอลล์สตรีทนานหยุดที่จะใช้เป็นสถานที่และกลายเป็นความคิด คุณไม่สามารถทำลายความคิดด้วยระเบิด คุณเจาะมันไม่ได้หรอก . . . . . . . " เขาเขียน " คนที่ทำงานในตลาดการเงินไม่เพียง แต่แพทย์สัญลักษณ์ของเสรีภาพ พวกเขาไม่ประสบข้อ จำกัด เกี่ยวกับความทะเยอทะยานส่วนตัวของพวกเขาและพวกเขาทำงานอย่างหนักเพื่อคนอื่นฟรีจากข้อจำกัด นี้ทำให้พวกเขาเกือบ โดยค่าเริ่มต้น ฝ่ายตรงกันข้ามของศาสนาหวุดหวิด . . . . . . . "

ที่ลูอิส ควรพิจารณาการกระทำอันชั่วร้ายของปี 2001 เป็นการตรวจสอบของเขาอดีตชีวิตที่ดูเหมือนว่า , ที่ดีที่สุด , อาร์กิวเมนต์เป็นวงกลม แต่ของบทความและมีการกล่าวเกินจริงผิดที่วางก้ามอาจจะคาดหวัง ในเวลาเส้นประสาทที่แห้งและ อารมณ์อุ่นยัง อย่างไรก็ตาม ความแปลกประหลาดของความคิดนี้ส่วนกลาง . . . ของการเก็งกำไรทางการเงินเป็นบางชนิดของเสรีนิยมซูเปอร์ฮีโร่ -- สิทธิตรวจสอบเพิ่ม

ลูอิสจะมีเราเชื่อว่า นักการเงินและนักเก็งกําไร คือตนเองผู้ปกครองของประชาธิปไตยเสรีภาพ อิสรภาพ สู้ทุนนิยมระบบภายใต้การล้อมผู้ที่ได้สูญเสียวิถีชีวิตของพวกเขาเป็นผลโดยตรงของนักล่าการเก็งกำไรอาจจะสงสัย รู้สึกแตกต่างกัน .

ส่วนทุนนิยมฝึกโดยซาโลมง พี่น้อง และคู่แข่งของพวกเขาไม่ในความเป็นจริง " ทำงานหนักเพื่อคนอื่นฟรีจากข้อจำกัด " มากขึ้นแน่นอน มันพยายามที่จะลบอิสรภาพจากคนอื่น ๆในนามของลูกค้า ของใช้ทุนของแรงโน้มถ่วง มีแนวโน้มที่จะดึงดูดเงินทุนมากขึ้น ขัดกับตำนานตลาดฟรี , ความมั่งคั่งไม่ได้ออกมาเป็นธรรมชาติผ่านบางระหว่างรอยแยกของมิติ มัน ค่อนข้างมากกว่าปกติ ย้ายจากสถานที่หนึ่งไปยังอีก ในปี 1997 มหาเศรษฐีเก็งกำไรจอร์จโซรอสได้แปลงบ้านและความเป็นอยู่ของคนงานไทยและมาเลเซียเป็นทรัพย์สินส่วนตัวของเขา .

ตลอด nineties , ข่าวและราคาหุ้นล่าช้าค่าจ้างซ้อนขึ้น และในทางกลับกัน ข่าวของค่าจ้างโดยเพิ่มบั่นทอนความเชื่อมั่นตลาดมากที่สุด ' ' แต่นักเก็งกำไรยังคงรักษาความเชื่อของพวกเขาในโลก acausal หนึ่งที่ไม่มีใครต้องสูญเสียและความมั่งคั่งเป็นอย่างใดที่คัดลอก หรือเกลี้ยกล่อมเข้า แทนที่จะโฟซิเบอะ ย้ายสนับสนุนกลไกตลาด unmoderated เป็นประจำติเตียนความคิดของ ' อิสระ ' , ยังเก็งกำไร ' รูปแบบของการสร้างความมั่งคั่ง presupposes เป็น acausal ปาฏิหาริย์ -- ชนิดของสถานที่ บี เศรษฐกิจที่ลูอิสอธิบายตลาดการเงินเป็นอมตะและไม่มีตัวตนให้บริการเท่านั้นที่จะแสดงเพียงวิธีการอย่างใกล้ชิดอุดมการณ์ตลาดเสรีสามารถสะท้อนศาสนาการนับถือหลักเดิมเขา derides

Lewis และเมืองเสรีนิยมครั้งแรกประสบความล้มเหลวของศีลธรรม ตรรกะในที่พวกเขาต้องการจะเห็นเป็นบุคคลกล้าหาญช่วยโลกจากชนเผ่าและอุดมการณ์ในขณะที่ทรราชที่มีผลต่อการ คือผลของการกระทำของตนเอง การแสดงการซ้อมรบน่าต้องการปฏิเสธที่จะยอมรับความเป็นจริงที่ค่อนข้างชัดเจน และหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่เสรีภาพของแต่ละคน ไม่ได้อยู่ในสูญญากาศพวกเขามากมักจะกดต่อเสรีภาพของบุคคลอื่น ๆ .

ผลประโยชน์ของผู้ถือหุ้นจะค่อนข้างแตกต่างจาก - และมักจะค้านกับที่ของพนักงาน และของผู้บริโภค เพื่อตอบแทนผู้ถือหุ้นอย่างต่อเนื่องและซีอีโอและรักษาความแตกต่างของรายได้ที่สูงชัน outsourcing ซ้อนมวลและยากจนเงื่อนไขอาจเป็นส่วนหนึ่งที่จำเป็นของสมการ ในการพูดให้ในปี 1999นักข่าวการเงินดั๊กเฮนวู๊ดประกาศ : " ในปี 1993 มันชัดเจนว่าวิธีที่เร็วที่สุดเพื่อเพิ่ม 5 จุด ราคาหุ้นของคุณคือการวางออก 50 , 000 คน แบ่งเป็น " ตัวเลือกนอกจากนี้มาตรฐานเงินเดือน ผู้บริหาร ผู้จัดการ แล้วมักจะเห็นของตัวเองจ่ายเพิ่มขึ้นในสัดส่วนโดยตรงกับจำนวนของพนักงานที่พวกเขาสามารถ ทำทันทีด้วย แต่จากหลักฐานที่ตรงกันข้าม