AbstractEffects on water use, green

Abstract
Effects on water use, green bean yield, irrigation water-use efficiency (IWUE), water-use efficiency (WUE), plant dry weight and crop water relationship were investigated for two-drip irrigation techniques and four irrigation water levels in the Mediterranean region of Turkey. The treatments were conventional (SDI) and alternating subsurface drip irrigation (SPRD). At each irrigation event, half of the volume of water applied to the SDI was applied to one side of the crop, representing the partial rootzone-drying treatment. All treatments received 295 mm of irrigation during crop establishment, prior to beginning the different irrigation regimes. Differing irrigation amounts corresponded to four crop-pan coefficients (Kcp1 = 0.6, Kcp2 = 0.8, Kcp3 = 1.0 and Kcp4 = 1.2), appropriate to pan data. Total water applied to the SDI and SPRD treatments ranged from 366 to 437 mm and from 331 to 366 mm, respectively, depending on Kcp values, with water uptake varying from 396 to 470 mm and 364 to 409 mm, respectively. While differences of green bean yield and dry plant weights were not significantly affected by the SDI and SPRD irrigation techniques, the overall irrigation water saving was found to be 16% for the SPRD irrigation treatment compared with the SDI treatment. SPRD irrigation techniques increased IWUE, WUE, and slopes of yield water relationships. Increase in slopes of the yield–irrigation water and yield–water-use function of SPRD according to the equivalent slopes of the SDI were 215.8 and 151.4%, respectively. SPRD increased the green bean yield response factor (ky) with value of 128.4% according to the equivalent slopes of the SDI. In conclusion, irrigation scheduling based on a 0.8 crop-pan coefficient is recommended for conventional SDI, with 1.0 being more appropriate for partial rootzone-drying practice.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทคัดย่อEffects on water use, green bean yield, irrigation water-use efficiency (IWUE), water-use efficiency (WUE), plant dry weight and crop water relationship were investigated for two-drip irrigation techniques and four irrigation water levels in the Mediterranean region of Turkey. The treatments were conventional (SDI) and alternating subsurface drip irrigation (SPRD). At each irrigation event, half of the volume of water applied to the SDI was applied to one side of the crop, representing the partial rootzone-drying treatment. All treatments received 295 mm of irrigation during crop establishment, prior to beginning the different irrigation regimes. Differing irrigation amounts corresponded to four crop-pan coefficients (Kcp1 = 0.6, Kcp2 = 0.8, Kcp3 = 1.0 and Kcp4 = 1.2), appropriate to pan data. Total water applied to the SDI and SPRD treatments ranged from 366 to 437 mm and from 331 to 366 mm, respectively, depending on Kcp values, with water uptake varying from 396 to 470 mm and 364 to 409 mm, respectively. While differences of green bean yield and dry plant weights were not significantly affected by the SDI and SPRD irrigation techniques, the overall irrigation water saving was found to be 16% for the SPRD irrigation treatment compared with the SDI treatment. SPRD irrigation techniques increased IWUE, WUE, and slopes of yield water relationships. Increase in slopes of the yield–irrigation water and yield–water-use function of SPRD according to the equivalent slopes of the SDI were 215.8 and 151.4%, respectively. SPRD increased the green bean yield response factor (ky) with value of 128.4% according to the equivalent slopes of the SDI. In conclusion, irrigation scheduling based on a 0.8 crop-pan coefficient is recommended for conventional SDI, with 1.0 being more appropriate for partial rootzone-drying practice.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่อ
ผลต่อการใช้น้ำผลผลิตถั่วเขียวชลประทานที่มีประสิทธิภาพการใช้น้ำ (IWUE) ที่มีประสิทธิภาพการใช้น้ำ (WUE) อาคารน้ำหนักแห้งและความสัมพันธ์ของน้ำพืชถูกตรวจสอบสำหรับเทคนิคการชลประทานน้ำหยดสองและสี่ระดับน้ำชลประทานในทะเลเมดิเตอร์เรเนียน ภาคเหนือของตุรกี การรักษาเป็นธรรมดา (SDI) และสลับน้ำหยดใต้ผิวดิน (SPRD) ในแต่ละเหตุการณ์ชลประทานครึ่งหนึ่งของปริมาณน้ำที่ใช้กับ SDI ถูกนำไปใช้ในด้านใดด้านหนึ่งของพืชที่เป็นตัวแทนของการรักษาบางส่วน rootzone แห้ง การรักษาที่ได้รับทั้งหมด 295 มิลลิเมตรของการชลประทานในช่วงการจัดตั้งการเพาะปลูกก่อนที่จะเริ่มต้นระบอบการปกครองที่แตกต่างกันการชลประทาน ปริมาณการชลประทานที่แตกต่างกันตรงถึงสี่สัมประสิทธิ์พืชกระทะ (Kcp1 = 0.6, KCP2 = 0.8 Kcp3 = 1.0 และ Kcp4 = 1.2) ที่เหมาะสมในการเลื่อนข้อมูล น้ำทั้งหมดที่นำไปใช้กับ SDI และการรักษา SPRD อยู่ระหว่าง 366-437 มมและ 331-366 มิลลิเมตรตามลำดับทั้งนี้ขึ้นอยู่กับค่า Kcp มีการดูดซึมน้ำที่แตกต่างกัน 396-470 มิลลิเมตรและ 364-409 มิลลิเมตรตามลำดับ ในขณะที่ความแตกต่างของผลผลิตถั่วเขียวและน้ำหนักแห้งของพืชที่ไม่ได้รับผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญโดย SDI และ SPRD เทคนิคชลประทานประหยัดน้ำชลประทานโดยรวมพบว่า 16% สำหรับการรักษาชลประทาน SPRD เมื่อเทียบกับการรักษา SDI SPRD เทคนิคชลประทานเพิ่มขึ้น IWUE, WUE และความลาดชันของความสัมพันธ์ของน้ำผลตอบแทน การเพิ่มขึ้นของความลาดชันของน้ำผลตอบแทนชลประทานและฟังก์ชั่นที่ให้ผลตอบแทนการใช้น้ำของ SPRD ตามเนินเขาที่เทียบเท่า SDI เป็น 215.8 และ 151.4% ตามลำดับ SPRD เพิ่มผลผลิตถั่วเขียวปัจจัยการตอบสนอง (KY) มีมูลค่า 128.4% ตามที่ลาดเทียบเท่า SDI โดยสรุปการจัดตารางเวลาการให้น้ำขึ้นอยู่กับค่าสัมประสิทธิ์ 0.8 กระทะพืชขอแนะนำสำหรับ SDI เดิม 1.0 เป็นที่เหมาะสมมากขึ้นสำหรับการปฏิบัติ rootzone แห้งบางส่วน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลนามธรรม
ใช้น้ำผลผลิตถั่วเขียว น้ำ ประสิทธิภาพการใช้น้ำ ( iwue ) , ประสิทธิภาพการใช้น้ำของพืช ( WUE ) น้ำหนักแห้งและปริมาณน้ำที่ศึกษาความสัมพันธ์สองหยดน้ำชลประทานเทคนิคและสี่น้ำชลประทานในระดับภูมิภาคเมดิเตอร์เรเนียนของตุรกี การรักษาเป็นปกติ ( SDI ) และสลับการหยดน้ำชลประทาน ( sprd )ในแต่ละงานชลประทาน ครึ่งหนึ่งของปริมาณของน้ำที่ใช้กับ SDI คือใช้ด้านหนึ่งของพืชที่เป็นตัวแทนของการรักษาบางส่วน rootzone แห้ง การรักษาทั้งหมดได้รับ 295 มม. ของการชลประทานในการปลูก ก่อนเริ่มระบบชลประทานต่าง ๆ ที่มีปริมาณของพืชชลประทาน 4 กระทะค่าสัมประสิทธิ์ ( kcp1 = 0.6 , 0.8 kcp3 kcp2 = , = 10 และ kcp4 = 1.2 ) เหมาะสมกับกระทะข้อมูล น้ำทั้งหมดที่ใช้ในการรักษา sprd SDI และระหว่างการที่มม. และจาก 331 ถึง 340 มิลลิเมตร ตามลำดับ ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับค่าการดูดซึมน้ำ KCP มีแตกต่างจากฉันไป 470 มม. และเพื่อ 409 มิลลิเมตร ตามลำดับ ในขณะที่ความแตกต่างของน้ำหนักแห้งของพืชและผลผลิตถั่วเขียวไม่มีผลต่อโดย SDI และ sprd เทคนิคการชลประทานรวมน้ำประหยัด พบว่าร้อยละ 16 สำหรับ sprd ชลประทานรักษาเมื่อเทียบกับการรักษาทรัพ . sprd เทคนิคการชลประทานมีค่าเพิ่มขึ้น iwue , ลาด , และความสัมพันธ์ของน้ำ ผลผลิต การเพิ่มผลผลิตและความลาดชันของน้ำชลประทานและผลผลิต–น้ำใช้ฟังก์ชันของ sprd ตามเทียบเท่าลาดของ SDI เป็น 215.8 และ 151.4 ตามลำดับsprd เพิ่มถั่วเขียวผลผลิตตอบสนองปัจจัย ( KY ) ที่มีมูลค่าเทียบเท่า 128.4 % ตามลาดของ SDI . สรุป ชลประทานจัดยึด 0.8 พืชแพนสัมประสิทธิ์แนะนำสำหรับ SDI ธรรมดา 1.0 เป็นเพิ่มเติมที่เหมาะสมสำหรับ rootzone บางส่วนการปฏิบัติการอบแห้ง