It is obvious that all of our child

It is obvious that all of our childhood memories are not accidental… When you are a child ever scent, every sound, every move, every toy, the first day of school, the first kiss, the first step..Everything together makes what is the personality of a man. All these are pieces of one whole entity. I was sitting and thinking –which of the memories I have is the brightest and most emotional for me….Is it the day when I stayed home alone for the first time? Is it the day when I was so disappointed with the Christmas gift I got? Or maybe when I broke grandma’s favorite vase and put it back together with glue? I was thinking about good memories and bad memories…moments of tears and moments of innocent joy. From one memory to another my heart started to feel strange and I felt really strange – like I was in a completely another dimension which exists only in my head. And then..BANG! I got it so clear that I started shivering…

I was about 6 years. My mom’s best friend left to another town and asked my mom to stay at her place with me for two days in order to look after her two sons. One was a little older then I was, and the second boy appeared to be super grown-up for he was already fourteen. I always enjoyed staying at their place – a lot of toys, a lot of space, video games – everything a child needs to free the most sincere smile. I remember the second day we were supposed to have the com-back party for my mom’s friend at here place…I wike up..Mom went to work and reminded me to be nice and clean by the time she will come back with the guests. I stayed with Tony, the older of the boys and suddenly somebody called him and though he was not permitted to leave me alone – he left. He said he will not be long….but it took him forever…I realized that I am alone… I cannot come out of the house…so I opened the window and thought that I was joking. And I was so desperate…so lonely...so betrayed… at that moment I pulled the curtain so strongly that I fell on the floor..And there I was standing – one little criminal...Desperate to escape and knowing that I will be punished for destroying the curtain that was not even ours….

But then something changed…I stopped wining…looked around and realized that I am in a safe place… that mom will come back and kiss me no matter what I have done. This was a moment of pure happiness…not the happiness of getting a new toy…or a dog..a going to the party of your best friend..It was the moment of clarity for me...the first time in my life when I realized that I am happy to have my mom and that I am safe. My eyes saw the world in different shades that moment. And by the way – I was not punished for the curtain… I felt asleep on my mom’s knees.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นที่ชัดเจนว่า ทุกความทรงจำวัยเด็กของเราจะไม่ตั้งใจ... เมื่อ เด็กเคยกลิ่น ทุกเสียง ย้าย ของ เล่นทุก วันแรกของโรงเรียน จูบแรก ขั้นตอนแรก... ทุกอย่างเข้าด้วยกันทำให้บุคลิกภาพของมนุษย์คืออะไร ทั้งหมดเหล่านี้เป็นชิ้นส่วนหนึ่งเอนทิตีทั้งหมด ฉันนั่ง และ คิด – ซึ่งความทรงจำที่มีความสว่าง และอารมณ์มากที่สุดสำหรับฉัน... มันเป็นวันที่จองบ้านคนเดียวเป็นครั้งแรก เป็นวันที่เมื่อผมจึงผิดหวังกับของขวัญคริสต์มาสที่มี หรือบางทีเมื่อฉันยากจนยายชื่นชอบแจกัน และนำมันกลับมาพร้อมกับกาว ผมมีความคิดเกี่ยวกับความทรงจำดี ๆ และความทรงจำที่ดี...ของน้ำตาและช่วงเวลาของความสุขที่บริสุทธิ์ จากหน่วยความจำหนึ่งไปยังอีก หัวใจของฉันเริ่มรู้สึกแปลก ๆ และรู้สึกแปลกจริง ๆ – ต้องการขนาดอื่นทั้งหมดที่มีอยู่ในหัวของฉันเท่านั้น แล้ว... บาง ผมได้อย่างชัดเจนว่า ผมเริ่มสั่น... ผมประมาณ 6 ปี เพื่อนสนิทของแม่ของฉันซ้ายไปเมืองอื่น และถามแม่ของฉันอยู่ที่เธอกับฉันสองวันเพื่อดูแลบุตรชายสองคนของเธอ คือเก่าเล็กน้อย แล้วผม และเด็กสองดูเหมือนจะ เป็นช่วงซูเปอร์สำหรับเขาได้แล้วสิบสี่ เสมอฉันพักแทน –มากของมากของพื้นที่ วิดีโอเกม ของเล่น – ทุกอย่างที่เด็กต้องการฟรีรอยยิ้มจริงใจมากที่สุด ผมจำได้ว่า วันสองเราก็ควรจะมีงาน com กลับเพื่อนของแม่ของฉันที่นี่วาง... ฉัน wike ค่า... แม่ไปทำงาน และฉันดี และสะอาดตามเวลาเธอจะกลับมากับแขก ฉันอยู่กับโทนี่ ความเก่า ของเด็กผู้ชาย และก็ผู้ชายเรียกเขา และว่าเขาไม่สามารถจะปล่อยให้ฉันคนเดียว – เขาซ้าย เขากล่าวว่า เขาจะไม่ long...but ที่จะพาเขาไปตลอดกาล... ฉันรู้ว่า ฉันคนเดียว... ผมไม่สามารถมาออกจากบ้านที่...จึงเปิดหน้าต่าง และคิดว่า ฉันถูกล้อเล่น และผมหวังมาก...โดดเดี่ยวดังนั้น...จึง ทรยศ...ในขณะที่ผมดึงม่านดังนั้นขอให้ฉันตกชั้น... และมียืน – อาญาน้อยหนึ่ง... หมดหวังที่จะหนีและรู้ว่า ฉันจะถูกลงโทษการทำลายม่าน ที่ไม่แม้แต่ของเรา.... แต่แล้ว สิ่งที่เปลี่ยน... ผมหยุดวินนิ่ง...มองไปรอบ ๆ และรับรู้ว่า ฉันอยู่ในที่ปลอดภัย...แม่ว่าจะกลับ มาจูบฉันว่าสิ่งที่ผมทำ นี้เป็นช่วงเวลาแห่งความสุขที่บริสุทธิ์...ไม่สุขของเล่นใหม่...หรือสุนัข... ไปงานปาร์ตี้ของเพื่อนที่ดีที่สุด... มันเป็นช่วงเวลาชัดเจนสำหรับฉัน... เป็นครั้งแรกในชีวิตของฉันเมื่อฉันตระหนักว่า ดีใจที่มีแม่ของฉัน และฉันปลอดภัย ฉันเห็นโลกในเฉดต่าง ๆ ขณะที่ และทาง – ฉันถูกไม่ลงโทษสำหรับผ้าม่าน... ผมรู้สึกว่านอนหลับบนหัวเข่าของแม่ของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันเป็นที่ชัดเจนว่าทั้งหมดของความทรงจำวัยเด็กของเราไม่ใช่อุบัติเหตุ . . . . . . . เมื่อคุณเป็นเด็กเคยได้กลิ่น ทุกเสียง ทุกการเคลื่อนไหว ทุกของเล่น วันแรกที่ไปโรงเรียน จูบ แรก ขั้นตอนแรก . . . . . . . ทุกอย่างเข้าด้วยกัน ทำให้สิ่งที่เป็นนิสัยของผู้ชาย ทั้งหมดนี้เป็นชิ้นส่วนขององค์กรทั้งหมด ผมนั่งคิด – ซึ่งของความทรงจำที่ผมมีคือ สว่างและอารมณ์ที่สุดเลย . . . . . . . มันเป็นวันที่ฉันอยู่บ้านคนเดียว เป็นครั้งแรก มันเป็นวันที่ผมผิดหวังกับของขวัญวันคริสต์มาสที่ฉันได้รับ หรือบางทีเมื่อฉันทำแจกันสุดโปรดของคุณยาย และใส่มันกลับเข้าด้วยกันด้วยกาว ฉันกำลังคิดถึงความทรงจำดีๆและความทรงจำที่ไม่ดี . . . ช่วงเวลาแห่งน้ำตาและช่วงเวลาของความสุขที่บริสุทธิ์ จากหน่วยความจำไปอีก หัวใจฉันเริ่มรู้สึกแปลกๆ และผมก็รู้สึกว่าแปลกจริงๆ ( เหมือนผมในอีกมิติที่สมบูรณ์มีอยู่เฉพาะในหัวของฉัน แล้ว . . . . . . . ปัง ! ผมเข้าใจชัดเจนแล้วว่าผมเริ่มสั่น . . . . . . .ผมอายุประมาณ 6 ปี เพื่อนรักของแม่ไปเมืองอื่น และขอแม่ฉันอยู่ที่บ้านเธอมา สอง วัน เพื่อดูแลบุตรชายสองคนของเธอ คนรุ่นเก่าเล็กน้อย แล้วผมและเด็กผู้ชายสองปรากฏเป็นผู้ใหญ่สุดสำหรับเขาอายุสิบสี่แล้ว ผมชอบอยู่ที่บ้านของตน และของเล่นมากมาย มีพื้นที่มาก วิดีโอเกม และทุกอย่างที่เด็กต้องฟรีรอยยิ้มจริงใจที่สุด ผมจำได้ว่าวันที่สอง เราควรจะมีคอมกลับพรรคเพื่อนแม่ของฉันที่นี่ . . . ฉัน wike ขึ้น . . . . . . . แม่ไปทำงาน และทำให้ฉันเป็นคนดี และสะอาด โดยเวลาที่เธอจะกลับไปกับแขก ผม อยู่ กับ โทนี่ เก่าของเด็กๆ และก็มีคนเรียกเขา และแม้ว่าเขาจะไม่ได้รับอนุญาตให้ทิ้งฉันไว้คนเดียว และเขาจากไป เขาบอกว่าเขาจะไม่ยาว . . . . . . . แต่มันเอาเขาตลอดไป . . . . . . . ฉันตระหนักว่าฉันคนเดียว . . . . . . . ผมไม่สามารถออกมาจากบ้าน . . . . . . . ผมเลยเปิดหน้าต่าง และคิดว่า ผมล้อเล่น และฉันก็หมดหวัง . . . . . . . เหงา . . . . . . . ทรยศ . . . . . . . ตอนนั้นผมดึงม่าน ดังนั้นขอฉันหล่นลงบนพื้น . . . . . . . และมันก็ยังยืน–หนึ่งเล็ก ๆน้อย ๆ . . . อาชญากรรม . . . หมดหวังที่จะหนี และทราบว่า ผมจะถูกลงโทษเพราะผ้าม่านที่ไม่ได้ . . . . . . . ของเราแต่ก็มีบางอย่างเปลี่ยนไป . . . . . . . ผมหยุดวินนิ่ง . . . . . . . มองไปรอบ ๆและตระหนักว่าฉันอยู่ในสถานที่ที่ปลอดภัย . . . . . . . แม่จะกลับมาและจูบฉัน ไม่ว่าฉันจะทำอะไร นี้คือช่วงเวลาแห่งความสุข . . . . . . . บริสุทธิ์ ไม่ความสุขที่ได้ของเล่นใหม่ . . . หรือหมา . . . . ไปงานเลี้ยงของเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด . . . . . . . มันคือช่วงเวลาที่ชัดเจนสำหรับฉัน . . . . . . . ครั้งแรกในชีวิตของฉันเมื่อฉันตระหนักว่าฉันมีความสุขที่แม่ของฉันและฉันปลอดภัย ดวงตาของฉันเห็นโลกในเฉดสีที่แตกต่างกันได้ และโดยวิธี ( ผมไม่ได้ลงโทษม่าน . . . . . . . ผมหลับบนตักแม่