The poem “Tulips” written by Sylvia

The poem “Tulips” written by Sylvia Plath is a poem that uses extremely vivid language and detail. The poem is called “Tulips”, although tulips play a minor role in the poem. This poem is more about the observation of tulips then it is about actual tulips. At one point it almost feels as if she is jealous of the “Tulips”. She writes in the first person and has a very original structure. The poem is a easy read but intriguing at the same time.
This poem is about a person whom might have been injured in a battle of some kind or a war. The setting is a hospital. Plath leaves many details to the imagination but the setting is concrete. This poem is written in the first person. I believe Plath might take on an alternate identity in order to write this poem. The speaker in this poem seems to be depressed. Depressed about her life, her family, and her situation in this hospital. Visible from “ the green plastic–pillowed trolley” that she lays on are, red tulips.
Plath writes in seven line stanzas. She uses a unique rhyme scheme that changes from in each stanza. Occasionally she isolates one line in order to annunciate its meaning. She also uses enjambment to help stress the meaning of certain lines. Plath also like to use metaphor and simile in her poem. Lines nine and ten she uses simile when she writes, “Like an eye between two white lids that will not shut. Stupid pupil, it has to take everything in”. She is stationary in her bed and almost doesn’t want to see everything anymore but she cannot hide what is going on around her.
The Tulips in this poem play a unique role. It is as if she is jealous of the tulips. She makes the reader understand that the tulips are so red that they automatically draw attention. Earlier in the poem she speaks of how no one notices her. She compared herself to a “pebble” and speaks of how the nurses tend over her. Not that she is being neglected but that she is part of there routine. It is as if they have to tend to her not as if they want to. She is bothered that everyday no one notices her except for today when the tulips are present.
Plath is a very original poet. She creates her own mood, style, & rhyme scheme while using common form of enjambment and metaphor. She also takes on the role of the character in the poem by writing in the first person. She keeps the reader on their toes. This poem is not a simple read and it take a few times of reading it before it is understood, but the more times it is read the more comes out of it.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทกวี "ดอกทิวลิป" เขียน โดยซิลเวีย Plath เป็นกลอนที่ใช้ภาษามากสีสันและรายละเอียด กลอนคือ "ดอกทิวลิป" ถึงแม้ว่าดอกทิวลิปมีบทบาทรองในกลอน กลอนนี้มีเพิ่มเติมเกี่ยวกับสังเกตดอกทิวลิป แล้วมันเป็นเกี่ยวกับดอกทิวลิปจริง จุดหนึ่งที่ มันเกือบจะรู้สึกว่าเธอเป็นที่อิจฉาของ "ดอกทิวลิป" เธอเขียนคนแรก และมีโครงสร้างแบบเดิมมาก กลอนเป็นง่ายอ่าน แต่ตลอดที่เดียวกันเวลา
กลอนนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับบุคคลที่อาจมีการบาดเจ็บในการต่อสู้บางชนิดหรือสงคราม การตั้งค่าเป็นโรงพยาบาล Plath ออกจากรายละเอียดในการจินตนาการ แต่การตั้งค่าเป็นคอนกรีต เขียนกลอนนี้คนแรก ผมเชื่อว่า Plath อาจใช้บน identity อื่นเพื่อเขียนบทกวีนี้ ลำโพงในบทกวีนี้น่าจะตก หดหู่เกี่ยวกับชีวิต ครอบครัว และสถานการณ์ของเธอในโรงพยาบาลนี้ จาก "สีเขียว – pillowed พลาสติกรถเข็น" ที่เธอวางบนที่มองเห็นได้ ดอกทิวลิปสีแดง
Plath เขียนในเจ็ดบรรทัด stanzas เธอใช้เฉพาะฉันทลักษณ์ที่เปลี่ยนจากบทร้อยกรองแต่ละ บางครั้งเธอแยกบรรทัดเพื่อ annunciate ความหมาย เธอยังใช้ enjambment เพื่อช่วยให้ความเครียดความหมายของบางบรรทัด Plath ยังต้องใช้เทียบคำในบทกวีของเธอ สายเก้าและสิบ เธอใช้เปรียบเทียบเมื่อเธอเขียน "เช่นตาระหว่างฝาขาวสอง ที่จะไม่ ปิด นักเรียนโง่ มันได้รับทุกอย่าง" เธอกับเตียงของเธอ และเกือบไม่ต้องการเห็นทุกอย่างอีก แต่เธอไม่สามารถซ่อนสิ่งที่เกิดขึ้นรอบ ๆ her.
ดอกทิวลิปที่ในบทกวีนี้มีบทบาทเฉพาะการ ว่า เธอเป็นอิจฉาของดอกทิวลิปได้ เธอทำให้ผู้อ่านเข้าใจว่า ดอกทิวลิปที่มีสีแดงเพื่อให้พวกเขาโดยอัตโนมัติดึงความสนใจ ก่อนหน้านี้ในบทกวีเธอพูดถึงความว่าไม่มีใครสังเกตพบว่า เธอ เธอเปรียบเทียบตัวเองกับ "เพบเบิล" และพูดถึงวิธีการพยาบาลมีแนวโน้มมากกว่าเธอ ไม่ว่า เธอจะอยู่ที่ไม่มีกิจกรรม แต่ว่า เธอเป็นส่วนหนึ่งของงานประจำมี ว่า พวกเขาจะต้องมีแนวโน้มที่เธอไม่เป็นถ้าพวกเขาต้องการได้ เธอจะรำคาญที่ทุกวันไม่มีใครสังเกตพบว่า เธอยกเว้นวันนี้เมื่อดอกทิวลิปที่มีอยู่
Plath เป็นกวีเดิมมาก เธอสร้างอารมณ์ของตนเอง ลักษณะ โครงร่างสัมผัส&ขณะใช้งานทั่วไปแบบฟอร์ม enjambment และเทียบ เธอยังใช้เวลาในบทบาทของตัวละครในกลอน โดยเขียนคนแรก เธอช่วยให้ผู้อ่านในเท้าของพวกเขา กลอนนี้ไม่อ่านที่เรียบง่าย และใช้เวลากี่ครั้งอ่านก่อนที่มันจะเข้าใจ แต่เวลาเพิ่มเติมได้อย่างมากมาจากมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทิวลิปบทกวี " เขียนโดย Sylvia Plath เป็นบทกวีที่ใช้ภาษามากสดใสและรายละเอียด กลอนเรียกว่า " ทิวลิป " แม้ว่าทิวลิปบทบาทรองในบทกวี กลอนบทนี้คือเพิ่มเติมเกี่ยวกับการสังเกตของดอกทิวลิป แล้วมันเกี่ยวกับทิวลิปที่เกิดขึ้นจริง ณ จุดหนึ่ง จะรู้สึกว่า เธออิจฉา " ทิวลิป " เธอเขียนในคนแรกและมีโครงสร้างแบบเดิมมากกลอนอ่านง่ายแต่น่าสนใจในเวลาเดียวกัน .
บทกวีนี้เกี่ยวกับคนที่อาจได้รับบาดเจ็บในการต่อสู้บางชนิด หรือสงคราม การเป็นโรงพยาบาล แพลทใบรายละเอียดมากมายที่จะจินตนาการ แต่การตั้งค่าเป็นคอนกรีต กลอนบทนี้เขียนในคนแรก ผมเชื่อว่า อาจจะใช้สำรองแพลทตัวตนเพื่อเขียนกลอนบทนี้ผู้บรรยายในบทกวีนี้ดูเหมือนจะเศร้า เศร้ากับชีวิตของเธอ ครอบครัวของเธอ และสภาพของเธอในโรงพยาบาล เห็นได้จาก " –พลาสติกสีเขียว pillowed รถเข็น " ที่เธอวางใน , ดอกทิวลิปสีแดง
แพลธเขียนใน stanzas เจ็ดบรรทัด เธอใช้เฉพาะแผนสัมผัสที่เปลี่ยนจากในแต่ละห้องเพลง . บางครั้ง เธอแยกหนึ่งบรรทัดเพื่อที่จะแจ้งให้ทราบความหมายของมันเธอยังใช้คนเก็บตัวที่จะช่วยเน้นความหมายของเส้นบาง แพลทยังชอบใช้คำอุปมาอุปมัยและในบทกวีของเธอ สายเก้าและสิบ เธอใช้อุปมาเมื่อเธอเขียน " เหมือนตาระหว่างสองสีขาวฝานั้นจะไม่ปิด ศิษย์โง่ มันมีทุกอย่าง "เธอนิ่งอยู่บนเตียงของเธอ และแทบไม่อยากจะเห็นทุกอย่างแล้ว แต่เธอไม่สามารถซ่อน สิ่งที่เกิดขึ้นรอบๆ ตัวเธอ
ดอกทิวลิปในบทกวีนี้ เล่น บทบาทที่ไม่ซ้ำกัน มันเหมือนกับว่าเธอหึงหวงของดอกทิวลิป เธอทำให้ผู้อ่านเข้าใจว่า ทิวลิปเป็นสีแดงที่พวกเขาจะดึงดูดความสนใจ ก่อนหน้านี้ในบทกวีเธอพูดได้ว่าไม่มีใครสังเกตเห็นเธอเธอเปรียบตัวเองเป็น " พลอย " และพูดของวิธีการพยาบาลมีแนวโน้มมากกว่าเธอ ไม่ เธอถูกทอดทิ้ง แต่เธอก็เป็นส่วนหนึ่งของที่นั่นประจำ มันเป็นถ้าพวกเขาต้องดูแลเธอไม่ได้ ถ้าพวกเขาต้องการ เธอกังวลว่าไม่มีใครเห็นเธอทุกวัน ยกเว้นวันนี้เมื่อทิวลิปเป็นปัจจุบัน
แพลทเป็นกวีต้นฉบับมาก เธอสร้างอารมณ์ของเธอ , สไตล์&แผนสัมผัสขณะใช้รูปแบบทั่วไปของคนเก็บตัว และอุปมา เธอจะใช้เวลาในบทบาทของตัวละครในบทกวีโดยเขียนในคนแรก เธอเอาแต่อ่านบนเท้าของพวกเขา กลอนบทนี้ไม่ได้อ่านง่ายและใช้เวลาไม่กี่ครั้งที่อ่านมันก่อนที่มันจะเข้าใจ แต่ครั้งจะอ่านมากขึ้นออกมาจากมัน