=Haruhi's POV=-Well this is Ouran H

=Haruhi's POV=

-Well this is Ouran High School. I gotta admit it is pretty amazing... and loud. Why can't I just find one quiet place to study?- Your brain turned over..

You sighed.

-I guess deciding to come here early to study was a waste of time..-

You continued walking through large crowds of people, attempting to ignore their stares and whispers. You were just wandering miserably until a thought came across.

Stopping in the middle of a nearly empty hallway you blinked underneath your large glasses, tightening your hold on your books in your arms.

-Maybe this won't be so bad- I should at least try to think positive..yeah. At least I know Raiden and Ren are going to this school this year too- now I just gotta-

"-HARUHI!"

- nevermind...

=Your POV=

-I better find Haruhi- she must be lost already, knowing her. She may have gotten here on scholarship- but not for her navigation skills..-

All you could think about was Haruhi, I mean, you weren't in love with her or anything- but she was your best friend- and you promised to always be there for each other.

"Don't worry Haru-chan I'll find you soon!" you half whispered.

"What did you say?"

"Aah? When did you get here Ren?" you mouthed back to your twin, blinking rapidly.

"What are you talking about- I've been walking right next to you this whole time sis, and you still haven't told me why we had to be here so early." he calmly replied.

"Oh. Sorry bout' that brother.."

You chuckled slightly, sweatdropping.

"-I just wanted to find Haruhi, since you know how her sense of direction can be." you explained with a small sweat-drop on the back of your head.

"I should've known," He smiled slightly, pulling his bag strap on his shoulder. " I'm glad you two always looked after each other, and you should know that I-"

"-HARUHI!" you called out, cupping a single hand over your mouth, spotting a messy haired brunette in the distance.

=Ren's POV=

With a sigh you thought about it.. -She never listens to me.. hah..-

All you could do was silently watch as your little sis practically strangled the life out of your old friend from Middle School- with her infamous death hug.

-This is to be expected, after all she nearly destroyed half the mansion once she found out Haruhi was going here-

You chuckled as you saw Haruhi with swirls in her eyes- and her ridiculous attire and messy hair.

Even if you two hadn't seen her in years, you would've been able to pick her out of the crowd.. you couldn't help smiling as you walked over.

As you silently strolled over to them, you gave Haruhi a small wave and an apologetic look, as she regained her composure.

Quickly glancing at your lightning bolt of a sister- she had finally calmed down and rubbed the back of her head, bowing in a playful manner.

=Haruhi's POV=

Once you finally got your head back- you gave your old friends a warm smile, and were actually quite relieved that they found you- you were starting to lose hope of getting to any of your classes in this castle called school.

"So Haruhi, did you miss us?" they both said in unison- with matching grins on their faces, Ren's eyebrows raised slightly, and Raiden closing her eyes in joy.

"Yeah. I was beginning to think I'd never find you two, even with your signature red heads of hair."

They both reformed their grins into real smiles and laughed.

"Well we both missed you too Haruhi. And since your here early I'm assuming you where planning on finding a place to study huh?" she asked in a very sarcastic tone.

"You know me to well." you retorted flatly.

"Well I don't know why your standing in the middle of the hallway, when this school has about twenty libraries."

"Yeah I saw that, but they were all too-" "-loud?" she cut me off, with a tilt of the head.

"No problem, I was forced to take a day long tour of this school. My mom didn't want us getting lost or anything" she said with a playful smile.

"What she means is that we practically know where everything is in this place." Ren cut in, looking at the ceiling before scanning around the few other students walking through, most of them staring at me.. then at him, nearly stopping to do so.

I simply nodded my head in reply, just as I looked back from one of the girl's before they turned their head away.

"Exactly. Anyways I think I know a place that should be quiet enough for you to subdue your study fever- I don't understand why you have to study so much though Haruhi- it worries me."

"Well, you should be more appreciative- if I didn't study so much- I wouldn't be going to this school."

"Right, so as I said-"

"-Follow us!" they called perfectly in sync as they started to stroll away leaving me behind.

"H-hey!?" you hurriedly stumbled back onto your feet, and sped after them.

=Your POV=

You silently walked through various hallways going the same direction as your brother- you knew he knew exactly where we were headed to.

You glanced over to him and saw in the corner of your eye- he had a small smile on his perfect features.

-Looks like I'm not the only one happy to have our little trio back together- You thought blissfully.

"Hey, Raiden- aren't you happy that we're all a group again?" he sighed, tilting his head forward a little to see your face.

"You read my mind brother." You flashed your teeth, looking over our shoulder at the two of them.

"So, if you mind my asking, where are we going Ren?" Haruhi curiously put in, looking up to your brother as they walked just behind you.

"During the tour they gave us," he began, holding a hand out to Haruhi to hand over her books.

"They mentioned an abandoned Music Room on the next floor." Haruhi had stared at Ren's outstretched hands before gently placing the books in them.

"Thanks."

You placed your hands in your pockets and blew a puff of air out, glancing out the clear windows adorning the walls.

"-They didn't really saw much about it, in fact we thought it almost seemed like they were avoiding it. But they did say abandoned, so whats the worst that could happen?"

You shrugged and held up your hands.

"Oh-"

"We're here Haruhi." You said as you pointed in front you- looking strait up at the giant wooden doors and golden handles before you.

After a moment of silence- you got impatient waiting for either of them to do anything that wasn't just standing there looking at you.

You quickly reached forward and yanked the stiff doors open- only to be hit right in the eye with a bunch of-

...

-are these, rose petals? What the- I thought this place was suppose to be abandoned!?- you mentally screamed to yourself, as you rubbed your now red eye- pulling out several more rose petals out of your long hair.

"Raiden are you okay?" Ren asked in a concerned tone, as Haruhi quickly rushed over to your side- eye brows furrowed in confusion- as to why there were petals flying out of a- so called abandoned Music Room.

But all of the questions running through their heads were soon answered.

"Welcome~" several male voices chorused- only managing to confuse the trio even more.

"What the-" we all said simultaneously.

Right now- I didn't need to look at my brother or Haruhi to know that we all had identical sweatdrops on the backs of our heads- as we stared at the group of boys standing in a huddle surrounding the blonde one on a throne in the center of the room.

-Now I know why those tour guides were avoiding this place- its full of a bunch of weird boys- who seem to have a lot of free time on their hands to be here, because I don't see any instruments around.-

"You must be new here." blondie stated.

"Yeah~ we've never seen any of you people around before." The red headed clones added.

"Y-yeah and you people are?" You stuttered still a a bit shocked.

"We're the Host Club!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

= POV สึซึของ =-ดีนี้เป็นชมรม ข้าพเจ้าจำต้องยอมรับว่า ทึ่ง...สวย และเสียงดัง ทำไมไม่เพียงพบหนึ่งเงียบสงบเพื่อศึกษาหรือไม่-สมองของคุณเก็บ...คุณถอนหายใจ-ตัดสินใจมาที่นี่ช่วงเรียนเดาถูกให้เสียเวลา...-คุณยังคงเดินผ่านฝูงชนขนาดใหญ่ของคน พยายามละเว้นการ stares และ whispers คุณมีเพียงหลงเป็นท่าจนมาคิดในการหยุดอยู่ตรงกลางห้องโถงเกือบว่างเปล่าคุณคันนั้นกะพริบภายใต้แว่นตาขนาดใหญ่ ขันของคุณค้างไว้ในสมุดบัญชีของคุณในแขนของคุณ-ทีนี้จะไม่ให้เสีย - ควรน้อยพยายามคิดบวก...ใช่ น้อย ฉันรู้ Raiden และเร็นจะนี้โรงเรียนปีนี้เกินไป - ตอนนี้ฉันเพียงแค่ ต้อง-"-สึซึ! "-เนเวอร์ไมนด์...= คุณ POV =-ดีกว่าหาสึซึเธอต้องหายไปแล้ว รู้เธอ เธออาจได้รับที่นี่ บนทุนการศึกษา-- แต่ไม่นำทักษะของเธอ...-ทั้งหมดที่คุณสามารถคิดเกี่ยวกับถูกสึซึ ผมหมายถึง คุณไม่ได้รัก กับเธอ หรืออะไร- แต่เธอของคุณดีที่สุดเพื่อน - และคุณสัญญาว่า จะสามารถกัน"ไม่ต้องกังวล Haru-จันทร์จะพบคุณเร็ว ๆ นี้" คุณครึ่งหนึ่งกระซิบ"อะไรนะ""Aah เมื่อคุณได้รับที่นี่ Ren "คุณมาแล้วด้วยกลับไปยังคู่ของคุณ กะพริบอย่างรวดเร็ว"สิ่งคุณพูดถึง- ฉันได้แล้วเดินไปทางขวาคุณ sis นี้ตลอดเวลา และคุณยังไม่ได้บอกฉันทำไมเรามาอยู่ที่นี่ดังนั้นก่อน" เบา ๆ ตอบกลับ"โอ้ แข่งขันขอ ' ที่พี่... "คุณเบา ๆ เล็กน้อย sweatdropping"-ฉันแค่อยากจะหาสึซึ เพราะคุณรู้ว่าเธอความรู้สึกของทิศทางได้" คุณอธิบาย ด้วยหยดเหงื่อเล็ก ๆ บนด้านหลังของศีรษะ"ผมควรรู้จัก เขายิ้มเล็กน้อย ดึงสายรัดกระเป๋าของเขาบนไหล่เขา "ฉันดีใจที่คุณทั้งสองมองหลังกัน และคุณควรทราบว่าฉัน-""-สึซึ! " คุณเรียก cupping มือเดียวผ่านปากของคุณ จำ brunette haired ยุ่งอยู่= POV เรน =มีการแยกกัน คุณคิดว่า เกี่ยวกับเรื่อง... -เธอไม่เคยฟังฉัน... -เป็น...-ทั้งหมดที่คุณสามารถทำได้อย่าดูเป็นของ sis น้อยรัดชีวิตจากเพื่อนเก่าจากโรงเรียนมัธยมต้น - กับฮักเธออับอายตายจริง-เป็นการคาดหวัง จาก เธอเกือบทำลายแมนชั่นครึ่งเมื่อเธอพบออกสึซึเกิดขึ้นที่นี่-คุณเบา ๆ ตามที่คุณเห็นสึซึกับ swirls ในสายตาของเธอ - เธอแต่งกายไร้สาระ และผมยุ่งแม้ว่าคุณทั้งสองไม่ได้เห็นเธอในปี คุณจะได้ได้รับจากฝูงชน... คุณไม่สามารถช่วยยิ้มคุณเดินผ่านตามคุณเงียบ ๆ strolled ผ่านไป คุณให้สึซึคลื่นขนาดเล็กและมีลักษณะขออภัย เป็นเธอจากความสงบของเธอทิวทัศน์อย่างรวดเร็วที่คุณฟ้าของน้องสาวแบบเธอมีก็สงบลง และ rubbed ด้านหลังของศีรษะของเธอ โค้งในลักษณะขี้เล่น= POV สึซึของ =เมื่อคุณก็ได้คุณใหญ่กลับ-คุณให้เพื่อนเก่ารอยยิ้มอบอุ่น และไม่จริงค่อนข้างเบาที่พวกเขาพบคุณ - คุณเริ่มสูญเสียความหวังของการเดินทางไปถึงห้องเรียนในปราสาทนี้เรียกว่าโรงเรียน"So Haruhi, did you miss us?" they both said in unison- with matching grins on their faces, Ren's eyebrows raised slightly, and Raiden closing her eyes in joy."Yeah. I was beginning to think I'd never find you two, even with your signature red heads of hair."They both reformed their grins into real smiles and laughed."Well we both missed you too Haruhi. And since your here early I'm assuming you where planning on finding a place to study huh?" she asked in a very sarcastic tone."You know me to well." you retorted flatly."Well I don't know why your standing in the middle of the hallway, when this school has about twenty libraries.""Yeah I saw that, but they were all too-" "-loud?" she cut me off, with a tilt of the head."No problem, I was forced to take a day long tour of this school. My mom didn't want us getting lost or anything" she said with a playful smile."What she means is that we practically know where everything is in this place." Ren cut in, looking at the ceiling before scanning around the few other students walking through, most of them staring at me.. then at him, nearly stopping to do so.I simply nodded my head in reply, just as I looked back from one of the girl's before they turned their head away."Exactly. Anyways I think I know a place that should be quiet enough for you to subdue your study fever- I don't understand why you have to study so much though Haruhi- it worries me.""Well, you should be more appreciative- if I didn't study so much- I wouldn't be going to this school.""Right, so as I said-""-Follow us!" they called perfectly in sync as they started to stroll away leaving me behind."H-hey!?" you hurriedly stumbled back onto your feet, and sped after them.=Your POV=You silently walked through various hallways going the same direction as your brother- you knew he knew exactly where we were headed to.You glanced over to him and saw in the corner of your eye- he had a small smile on his perfect features.-Looks like I'm not the only one happy to have our little trio back together- You thought blissfully."Hey, Raiden- aren't you happy that we're all a group again?" he sighed, tilting his head forward a little to see your face."You read my mind brother." You flashed your teeth, looking over our shoulder at the two of them."So, if you mind my asking, where are we going Ren?" Haruhi curiously put in, looking up to your brother as they walked just behind you."During the tour they gave us," he began, holding a hand out to Haruhi to hand over her books."They mentioned an abandoned Music Room on the next floor." Haruhi had stared at Ren's outstretched hands before gently placing the books in them."Thanks."You placed your hands in your pockets and blew a puff of air out, glancing out the clear windows adorning the walls."-They didn't really saw much about it, in fact we thought it almost seemed like they were avoiding it. But they did say abandoned, so whats the worst that could happen?"You shrugged and held up your hands."Oh-""We're here Haruhi." You said as you pointed in front you- looking strait up at the giant wooden doors and golden handles before you.After a moment of silence- you got impatient waiting for either of them to do anything that wasn't just standing there looking at you.You quickly reached forward and yanked the stiff doors open- only to be hit right in the eye with a bunch of-...-are these, rose petals? What the- I thought this place was suppose to be abandoned!?- you mentally screamed to yourself, as you rubbed your now red eye- pulling out several more rose petals out of your long hair."Raiden are you okay?" Ren asked in a concerned tone, as Haruhi quickly rushed over to your side- eye brows furrowed in confusion- as to why there were petals flying out of a- so called abandoned Music Room.But all of the questions running through their heads were soon answered."Welcome~" several male voices chorused- only managing to confuse the trio even more."What the-" we all said simultaneously.Right now- I didn't need to look at my brother or Haruhi to know that we all had identical sweatdrops on the backs of our heads- as we stared at the group of boys standing in a huddle surrounding the blonde one on a throne in the center of the room.-Now I know why those tour guides were avoiding this place- its full of a bunch of weird boys- who seem to have a lot of free time on their hands to be here, because I don't see any instruments around.-"You must be new here." blondie stated."Yeah~ we've never seen any of you people around before." The red headed clones added."Y-yeah and you people are?" You stuttered still a a bit shocked."We're the Host Club!

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

= POV ฮารุฮิ = -Well นี้ Ouran โรงเรียนมัธยม ฉันต้องยอมรับมันเป็นที่น่าตื่นตาตื่นใจสวย ... และดัง เหตุใดจึงไม่เพียงแค่หาสถานที่แห่งหนึ่งที่เงียบสงบเพื่อการศึกษา? - สมองของคุณหันไป .. คุณถอนหายใจ. -I เดาการตัดสินใจที่จะมาที่นี่ก่อนที่จะได้รับการศึกษาที่เสียเวลา ..- คุณยังคงเดินผ่านฝูงชนขนาดใหญ่ของผู้คน พยายามที่จะไม่สนใจจ้องของพวกเขาและกระซิบ คุณเป็นเพียงแค่การเดินเข็ญใจจนคิดมาข้าม. หยุดอยู่ตรงกลางของห้องโถงเกือบจะว่างเปล่าที่คุณกระพริบตาภายใต้แว่นตาขนาดใหญ่ของคุณกระชับถือของคุณในหนังสือของคุณอยู่ในอ้อมแขนของคุณ. -Maybe นี้จะไม่เป็นเช่นนั้น Bad- ฉันควรที่ น้อยพยายามที่จะคิด positive..yeah อย่างน้อยฉันรู้ว่าไรเดนและ Ren จะไปโรงเรียนนี้ในปีนี้ too- ตอนนี้ผมเพียงแค่ gotta- "-HARUHI!" - ไม่เป็นไร ... = = POV ของคุณ-I ดีกว่าหา Haruhi- เธอจะต้องหายไปแล้วรู้ว่าเธอ เธออาจจะมีอากาศที่นี่ใน scholarship- แต่ไม่ใช่สำหรับทักษะนำทางเธอ ..- สิ่งที่คุณอาจจะคิดเกี่ยวกับการเป็นฮารุฮิฉันหมายความว่าคุณไม่ได้อยู่ในความรักกับเธอหรือ anything- แต่เธอก็ friend- ที่ดีที่สุดของคุณและคุณสัญญาว่าจะ มักจะมีสำหรับแต่ละอื่น ๆ . "ไม่ต้องห่วงฮารุจังฉันจะพบคุณเร็ว ๆ นี้!" คุณครึ่งกระซิบ. "สิ่งที่คุณพูดว่าอะไร?" "Aah? เมื่อไหร่ที่คุณได้รับที่นี่ Ren?" คุณปากกลับไปที่คู่ของคุณกระพริบอย่างรวดเร็ว. "สิ่งที่คุณกำลังพูด about- ฉันได้รับการเดินที่เหมาะสมต่อไปกับคุณ SIS ตลอดเวลาและคุณยังไม่ได้บอกฉันว่าทำไมเราต้องมาอยู่ที่นี่ดังนั้นในช่วงต้น." เขาใจเย็นตอบ. "โอ้. ขออภัยแข่งขัน 'พี่ชายว่า .. " คุณหัวเราะเล็กน้อย sweatdropping. "-I แค่อยากจะหาฮารุฮิเพราะคุณรู้วิธีที่ความรู้สึกของทิศทางของเธอสามารถ." คุณอธิบายได้ด้วยเหงื่อหยดเล็กที่ด้านหลังของหัวของคุณ. "ฉันควรจะได้รู้จักกัน" เขายิ้มเล็กน้อยดึงสายรัดกระเป๋าของเขาบนไหล่ของเขา "ฉันดีใจที่คุณทั้งสองมองเสมอหลังจากที่แต่ละอื่น ๆ และคุณควรจะรู้ว่า I-" "-HARUHI!" คุณเรียกว่าออกมาป้องมือเดียวมากกว่าปากของคุณจำสีน้ำตาลผมยุ่งในระยะทาง. = Ren ของ POV = กับถอนหายใจคุณคิดเกี่ยวกับมัน .. -She ไม่เคยฟังฉัน .. ฮะ ..- สิ่งที่คุณสามารถทำได้ ก็เงียบ ๆ ดูเป็น SIS น้อยของคุณจริงรัดคอชีวิตออกจากเพื่อนเก่าของคุณจาก Middle School-กอดกับการตายของเธอน่าอับอาย. นี้เป็นที่คาดหวังหลังจากที่ทั้งหมดที่เธอเกือบจะทำลายครึ่งคฤหาสน์เมื่อเธอพบว่าฮารุฮิกำลังจะที่นี่ที่คุณหัวเราะในขณะที่คุณเห็นฮารุฮิกับ swirls ในดวงตาและเครื่องแต่งกายที่ไร้สาระของเธอและผมยุ่งของเธอ. แม้ว่าคุณทั้งสองไม่เคยเห็นเธอในปีที่ผ่านมาคุณจะได้รับสามารถที่จะรับเธอออกจากฝูงชน .. คุณ couldn ' ความช่วยเหลือทียิ้มขณะที่คุณเดินไป. ในขณะที่คุณเดินเงียบ ๆ ไปพวกคุณให้ฮารุฮิคลื่นขนาดเล็กและดูขอโทษขณะที่เธอคืนความสงบของเธอ. ได้อย่างรวดเร็ว glancing ที่สายฟ้าของคุณน้องสาวเธอได้สงบลงและในที่สุดก็ลูบ ด้านหลังของศีรษะของเธอโค้งในลักษณะที่ขี้เล่น. = POV ฮารุฮิ = เมื่อคุณจนได้หัวของคุณภูมิหลังที่คุณให้เพื่อนเก่าของคุณรอยยิ้มที่อบอุ่นและเป็นจริงค่อนข้างโล่งใจที่พวกเขาพบคุณที่คุณได้เริ่มต้นที่จะสูญเสียความหวังของ ได้รับการใด ๆ ของชั้นเรียนของคุณในปราสาทแห่งนี้เรียกว่าโรงเรียน. "ดังนั้นฮารุฮิไม่ส่งเรา?" พวกเขาทั้งสองกล่าวใน unison- กับการจับคู่ยิ้มบนใบหน้าของพวกเขาคิ้ว Ren ยกเล็กน้อยและไรเดนปิดตาของเธอในความสุข. "ใช่. ผมเริ่มคิดว่าฉันไม่เคยได้พบกับคุณสองแม้จะมีลายเซ็นของหัวสีแดงของคุณผม . " พวกเขาทั้งสองกลับเนื้อกลับตัวยิ้มรอยยิ้มของพวกเขาเป็นจริงและหัวเราะ. "ดีเราทั้งสองพลาดคุณก็ฮารุฮิ. และตั้งแต่ช่วงต้นของคุณที่นี่ผมสมมติว่าคุณที่วางแผนในการหาสถานที่ที่จะศึกษาฮะ?" เธอถามใน. เสียงเสียดสีมาก"คุณรู้ว่าฉันจะดี." คุณโต้กลับอย่างเด็ดขาด. "อืมผมไม่ทราบว่าทำไมคุณยืนอยู่ตรงกลางของห้องโถงเมื่อโรงเรียนนี้มีประมาณยี่สิบห้องสมุด." "ใช่ผมเห็นว่า แต่พวกเขาทั้งหมด too-" "-loud?" เธอตัดฉันออกที่มีความลาดเอียงของศีรษะ. "ไม่มีปัญหาผมถูกบังคับให้ใช้เวลาวันทัวร์ที่ยาวนานของโรงเรียนนี้. แม่ของฉันไม่ได้ต้องการให้เราหายไปหรืออะไร" เธอกล่าวด้วยรอยยิ้มขี้เล่น. "สิ่งที่ เธอหมายถึงคือการที่เรารู้ว่าในทางปฏิบัติที่ทุกอย่างอยู่ในสถานที่นี้ ". Ren ตัดกำลังมองหาที่เพดานก่อนที่จะสแกนรอบนักเรียนคนอื่น ๆ ไม่กี่เดินผ่านส่วนใหญ่ของพวกเขาจ้องมองมาที่ฉัน .. แล้วที่เขาเกือบจะหยุดที่จะทำเช่นนั้น. ฉันก็พยักหน้าหัวของฉันในการตอบเช่นเดียวกับผมหันกลับไปมองจาก ก่อนที่หนึ่งในของหญิงสาวที่พวกเขาหันหัวของพวกเขาออกไป. "แน่นอน. Anyways ฉันคิดว่าฉันรู้ว่าสถานที่ที่ควรจะเงียบสงบพอสำหรับคุณที่จะปราบการศึกษาของคุณ fever- ผมไม่เข้าใจว่าทำไมคุณต้องศึกษามากแม้ว่า Haruhi- มัน ผมกังวล. " "ดีคุณควรจะ appreciative- มากขึ้นถ้าผมไม่ได้เรียนไรฉันจะไม่ไปโรงเรียนนี้". "ตอนเพื่อให้เป็นฉัน said-" "ต่อการปฏิบัติตามเรา!" พวกเขาเรียกว่าสมบูรณ์แบบในซิงค์ที่พวกเขาเริ่มที่จะเดินออกไปทิ้งฉันที่อยู่เบื้องหลัง. "H-เฮ้ !?" คุณรีบกลับสะดุดลงบนเท้าของคุณและเร่งหลังจากที่พวกเขา. = = POV ของคุณคุณเงียบ ๆ เดินผ่านทางเดินที่แตกต่างกันไปในทิศทางเดียวกันเป็นน้องของคุณคุณจะรู้ว่าเขารู้ว่าที่เรากำลังมุ่งหน้าไปยัง. คุณชำเลืองมองไปที่เขาและเห็นใน มุมของ eye- ของเขามีรอยยิ้มเล็ก ๆ เกี่ยวกับคุณสมบัติที่สมบูรณ์แบบของเขา. -Looks เหมือนฉันไม่ใช่คนเดียวที่มีความสุขที่จะมีเล็ก ๆ น้อย ๆ ทั้งสามคนของเรากลับมาด้วยกันคุณคิดว่าสุขสันต์. "เฮ้ Raiden- ไม่ได้ว่าคุณมีความสุข เราทุกกลุ่มอีกครั้งหรือไม่ " เขาถอนหายใจเอียงศีรษะของเขาไปข้างหน้าเล็กน้อยเพื่อให้เห็นใบหน้าของคุณ. "คุณพี่ชายอ่านใจของฉัน." คุณประกายฟันของคุณมองข้ามไหล่ของเราได้ที่สองของพวกเขา. "ดังนั้นถ้าคุณถามใจของฉันที่เราจะไป Ren?" ฮารุฮิอยากรู้อยากเห็นใส่ในมองขึ้นกับน้องชายของคุณเป็นพวกเขาเดินอยู่ด้านหลังคุณ. "ในระหว่างการท่องเที่ยวที่พวกเขาให้เรา" เขาเริ่มถือมือออกไปถึงฮารุฮิจะมอบหนังสือของเธอ. "พวกเขากล่าวถึงห้องดนตรีถูกทิ้งอยู่บน ชั้นถัดไป. " ฮารุฮิได้จ้องที่ Ren ของมือที่ยื่นออกมาเบา ๆ ก่อนที่จะวางหนังสือในพวกเขา. "ขอบคุณ." คุณวางไว้ในมือของคุณในกระเป๋าของคุณและพัดพัฟของอากาศออก glancing ออกไปนอกหน้าต่างที่ชัดเจนประดับประดาผนัง. "พวกเธอไม่ได้จริงๆ เห็นมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ในความเป็นจริงเราคิดว่ามันเกือบจะดูเหมือนพวกเขากำลังหลีกเลี่ยงมัน. แต่พวกเขาบอกว่าถูกทอดทิ้งดังนั้นอะไรที่เลวร้ายที่สุดที่อาจเกิดขึ้น? " คุณยักไหล่และจัดขึ้นมือของคุณ. "OH-" "เราอยู่ที่นี่ ฮารุฮิ. " คุณบอกว่าในขณะที่คุณชี้ไปในด้านหน้าคุณที่กำลังมองหาช่องแคบขึ้นที่ประตูไม้ยักษ์และจับทองก่อนที่คุณ. หลังจากช่วงเวลาของการ silence- คุณมีความอดทนรอการอย่างใดอย่างหนึ่งของพวกเขาที่จะทำอะไรที่ไม่ได้ยืนอยู่ที่นั่นเพียงแค่มองไปที่คุณ . คุณเข้าถึงได้อย่างรวดเร็วไปข้างหน้าและกระชากประตูเปิดโล่งแข็งเท่านั้นที่จะได้รับผลกระทบทางด้านขวาในตากับพวง of- ... สรรพเหล่านี้กลีบกุหลาบ? สิ่งที่ล้ำหน้าผมคิดว่าสถานที่แห่งนี้ได้รับการคิดว่าจะต้องถูกทิ้ง? -. คุณจิตใจกรีดร้องให้กับตัวเองในขณะที่คุณลูบ eye- สีแดงตอนนี้คุณดึงออกมาอีกหลายกลีบกุหลาบออกจากผมยาวของคุณ"ไรเดนที่คุณโอเค?" Ren ถามด้วยน้ำเสียงกังวลในขณะที่ฮารุฮิวิ่งอย่างรวดเร็วไปยังคิ้วตาด้านข้างของรอยย่นใน confusion- ว่าทำไมมีกลีบบินออกจาก a- เรียกว่าร้างห้องดนตรี. แต่ทั้งหมดของคำถามที่วิ่งผ่านหัวของพวกเขาเร็ว ๆ นี้ ตอบ. "ยินดีต้อนรับ ~" เสียงผู้ชายหลาย chorused- เพียงการจัดการเพื่อสร้างความสับสนให้ทั้งสามคนมากยิ่งขึ้น. "สิ่งที่ล้ำหน้า" เราทุกคนกล่าวว่าพร้อมกัน. ขวา now- ฉันไม่ได้ต้องดูที่พี่ชายของฉันหรือฮารุฮิที่จะรู้ว่าเราทุกคน มี sweatdrops เหมือนกันบนหลังของ heads- ของเราในขณะที่เรามองไปที่กลุ่มของเด็กผู้ชายที่ยืนอยู่ในกองรอบหนึ่งสีบลอนด์บนบัลลังก์ในใจกลางของห้องพัก. -Now ฉันรู้ว่าทำไมไกด์ทัวร์ที่ถูกหลีกเลี่ยง Place- นี้ของ เต็มรูปแบบของพวงของสงเคราะห์เด็กชายแปลกที่ดูเหมือนจะมีจำนวนมากเวลาว่างในมือของพวกเขาจะอยู่ที่นี่เพราะผมไม่เห็นเครื่องมือใด ๆ around.- "คุณจะต้องเป็นใหม่ที่นี่." ผมบลอนด์ที่ระบุไว้. "ใช่ ~ เราไม่เคยเห็นใด ๆ ของคุณคนรอบก่อน." สีแดงมุ่งหน้าไปยังโคลนเพิ่ม. "Y-ใช่และคนที่คุณมีอะไรบ้าง" คุณพูดติดอ่างยังคงบิต AA ตกใจ. "เราโฮสต์คลับ!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฮารุฮิ POV =

= - นี่โรงเรียนโอรัง ผมต้องยอมรับว่ามันสวยมาก . . . . . . . และดัง ทำไมฉันถึงไม่สามารถหาสถานที่ที่เงียบสงบเพื่อศึกษา ? - สมองของคุณเปลี่ยนไป . . . . . . .



คุณถอนใจ คงตัดสินใจจะมาที่นี่ก่อนไปเรียนก็เสียเวลา . . . . . . . -

คุณยังคงเดินผ่านฝูงชนขนาดใหญ่ของคนพยายามที่จะไม่สนใจพวกเขาจ้องมอง และเสียงกระซิบคุณแค่เดินไม่เป็นท่าจนคิดว่าเจอมา

หยุดกลางเกือบร้างทางเดินคุณกระพริบตาใต้แว่นตาขนาดใหญ่ของคุณกระชับไว้ในหนังสือของคุณในอ้อมแขนของคุณ .

บางที มันอาจจะไม่เลวร้าย - อย่างน้อยฉันควรพยายามที่จะคิดบวก . . . . . . . ใช่ อย่างน้อยฉันก็รู้ว่าเรเดนกับเรนจะไปโรงเรียนนี้ในปีนี้เหมือนกัน ตอนนี้ผมก็ต้อง -

" ฮารุฮิ "

- ไม่เป็นไร . . . . . . .

= =

ฉันของคุณ POV ดีกว่าหาฮารุฮิ - เธอคงแพ้แล้ว รู้ว่าเธอ เธออาจจะอยู่ที่นี่ในทุนการศึกษา - แต่ไม่ใช่สำหรับเธอทักษะการเดินเรือ . . . . . . . -

ทั้งหมดที่คุณคิดคือ ฮารุฮิ ผมหมายถึง คุณไม่ได้อยู่ในความรักกับเธอหรืออะไรแต่เธอก็เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของคุณ -- และคุณสัญญาว่าจะมีกันและกันเสมอ

" ไม่ต้องห่วง ฮารุ ชาน ฉันจะพบคุณเร็ว ๆนี้ ! คุณครึ่งกระซิบ .

" คุณพูดอะไร ? "

" อ๊า ? คุณมาทำอะไรที่นี้ " เรนเมื่อไร ? คุณ mouthed กลับไปที่คู่ของคุณกะพริบอย่างรวดเร็ว

" เธอพูดเรื่องอะไร - ฉันเดินอยู่ข้างๆคุณตลอดเวลา พี่สาว และคุณยังไม่ได้บอกผมเลย ว่าทำไมเราต้องมาแต่เช้าเลย " เขาตอบอย่างใจเย็น

" โอ้ ขอโทษเรื่องที่พี่ชาย . . . . . . . "

เธอหัวเราะเล็กน้อย sweatdropping

" ฉันก็แค่อยากจะหาฮารุฮิถ้าคุณรู้ว่าความรู้สึกของทิศทางได้ " เธออธิบายด้วยหยดเหงื่อเล็กๆที่ด้านหลังของหัวของคุณ .

" ฉันควรจะได้รู้จักกัน " เขายิ้มเล็กน้อยแล้วดึงสายกระเป๋าของเขาบนไหล่ของเขา ฉันดีใจที่เธอสองคนดูแลกัน และคุณก็น่าจะรู้ว่าผม - "

" ฮารุฮิ " คุณเรียก ป้องมือเดียวผ่านปากของคุณ เฉพาะผมสีน้ำตาลยุ่งเหยิงในไกล

=

= เรนเป็น POV ถอนหายใจ คุณคิดเกี่ยวกับมัน . . . . . . . เธอไม่ฟังฉัน . . . . . . . ฮ้า . . . . . . . -

เอาแต่เงียบ ๆดูเป็นน้องสาวของคุณแทบจะบีบคอชีวิตออกจากเพื่อนเก่าจากโรงเรียน - กับเธอเลวตายกอด

- นี้เป็นที่คาดหวัง หลังจากที่เธอเกือบจะทำลายครึ่งคฤหาสน์ เมื่อเธอพบว่าฮารุฮิจะมาที่นี่ -