Secondly, the experiences which fee

Secondly, the experiences which feed world-weariness may also give rise to cynicism, laying diplomats open to the charge that they simply seek power or, worse, to be close to it without responsibility. In accounting for his own success, the British Foreign Office permanent under secretary, Lord Hardinge of Penshurst, declared in the early 1900s that his ‘theory in the service was that "power" is the first aim’ Diplomats have served some fairly odious regimes. The Nazi seizure of power provoked only one ambassadorial resignation. Dobrynin, for all his efforts to present himself as a civilizing influence on Soviet power, remains remarkably glib about the activities of his colleagues. Indeed, the Russian experience from Tsarist empire to Bolshevik state and from USSR to Russian republic provides remarkable examples of shifts in the allegiances of professional diplomats It can be argued that the evolution of the European Union (EU) is providing us with others.
However, the most one can conclude from this is that diplomats are neither more nor less virtuous than the rest of the population. For every quote about power, there are many more about restraining and tempering its use. Nor have diplomats played the passive and pessimistic parts assigned to them by some commentators in which they simply go with the flow or, to put it more professionally, do their best to execute the will of their political masters without making things worse. More research is needed on the role of diplomats in policy formulation, but it is clear that some have taken the lead in advocating peace through the construction o an order which circumscribed the autonomy of their sovereigns. They did so because they thought it was a good idea. They continue to do so, however, not as cosmopolitans in the pejorative sense used by critics to call into question their patriotism.
More typical than Nicolson's elegant husks is what might be called the practical-or even unreflective cosmopolitanism exhibited by Frank Roberts when he recalls his role as Britain's ambassador to the North Atlantic Treaty Organization (NATO) in the 1950s. He suggests that his position was unusual because he was "like any Ambassador, the representative of his country, but at the same time share a collective responsibility as a member of the Council'. As a consequence, it was his duty not only to represent British views on the Council but also to press upon London, when required, the collective views of the Council in addition to reporting those of Spaak, Norstaad and individual national representatives'. It is pressing rather than reporting which is important here, and on one occasion "pressing upon London' resulted in Roberts being summoned to 10 Downing Street after Earl Mountbatten complained about his support for American generals in an argument with their British counterparts. Roberts makes no explicit judgment about his conduct and discusses neither his conception of his role nor the issues raised by his carpeting. Nevertheless, one senses a confidence bordering on smugness that Roberts believes that he was right, Mountbatten was wrong, and that anyone with a grasp of diplomacy would agree.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประการที่สอง ประสบการณ์ world-weariness ที่ฟีดยังอาจให้ขึ้นไปสู่ความ วางนักการทูตเปิดถึงค่าธรรมเนียมที่พวกเขาเพียงแค่หาไฟหรือ แย่ลง ที่มันไม่ มีความรับผิดชอบ ในทางบัญชีสำหรับความสำเร็จของเขาเอง สำนักงานต่างประเทศอังกฤษภายใต้เจ้า Hardinge ของ Penshurst ประกาศในช่วงต้นทศวรรษ 1900 เลขานุการถาวรของเขาว่า 'ทฤษฎีในบริการถูกว่า "พลัง" เป็นจุดมุ่งหมายแรก' ทูตรับใช้ระบอบ odious ค่อนข้างบาง นาซียึดอำนาจยั่วยุลาออกทสำหรับเดียวเท่านั้น Dobrynin สำหรับความพยายามทั้งหมดเพื่อนำเสนอตัวเองเป็นมีอิทธิพล civilizing พลังงานโซเวียต ยังคงกะล่อนอย่างน่าทึ่งเกี่ยวกับกิจกรรมของเพื่อนร่วมงานของเขา จริง ประสบการณ์รัสเซีย จากอาณาจักร Tsarist รัฐบอลเชวิก และโซเวียตรัสเซียสาธารณรัฐให้กะความจงรักภักดีของนักการทูตมืออาชีพสามารถโต้เถียงว่า วิวัฒนาการของสหภาพยุโรป (EU) ให้เรากับผู้อื่นอย่างโดดเด่น อย่างไรก็ตาม หนึ่งในที่สุดสามารถสรุปจากนี้คือการทูตไม่เพิ่มเติม หรือมีคุณธรรมน้อยกว่าส่วนเหลือของประชากร ทุกใบเสนอราคาเกี่ยวกับพลังงาน มีจำนวนมากเพิ่มเติมเกี่ยวกับการยับยั้ง และการแบ่งเบาบรรเทาการใช้ นักการทูตมีเล่นแฝง และในเชิงลบส่วนที่กำหนดไว้ โดยนักพากย์บางส่วนที่พวกเขาเพียงแค่ไปกับการไหล หรือ ใส่มากขึ้นอย่างมืออาชีพ ทำดีสุดในการดำเนินการของโทของพวกเขาทางการเมืองโดยไม่ทำสิ่งที่เลวนั้น จำเป็นต้องมีการวิจัยเพิ่มเติมเกี่ยวกับบทบาทของนักการทูตในกำหนดนโยบาย แต่เป็นที่ชัดเจนว่า บางส่วนได้นำในการเรียกร้องสันติภาพผ่าน o ก่อสร้างใบสั่งที่อ้างอิสระของราชาของพวกเขา พวกเขาทำเช่นนั้น เพราะพวกเขาคิดว่า มันเป็นความคิดดี พวกเขายังทำเช่นนั้น อย่างไรก็ตาม ไม่ได้เป็น cosmopolitans ในแง่ pejorative ใช้ โดยนักวิจารณ์เพื่อเรียกเข้าคำถามความรักชาติของพวกเขาทั่วไปกว่าของ Nicolson หรูหราแกลบคืออะไรอาจเรียกว่าทางปฏิบัติ- หรือแม้แต่มัว cosmopolitanism exhibited โดยโรเบิร์ต Frank เมื่อเขาเรียกคืนเป็นเอกอัครราชทูตของอังกฤษไปเหนือมหาสมุทรแอตแลนติกสนธิสัญญาองค์การบทบาทในปี 1950 เขาแสดงให้เห็นว่า ตำแหน่งของเขาผิดปกติเพราะเขา "ชอบใด ๆ แอมบาสเดอร์ ตัวแทนของประเทศของเขา แต่ในเวลาเดียวกันแบ่งปันความรับผิดชอบร่วมกันเป็นสมาชิกของสภา ' เป็นผล มันเป็นหน้าที่ของเขาไม่เพียงแสดงถึงมุมมองสภาอังกฤษ แต่ยังกดเมื่อลอนดอน เมื่อจำเป็น มุมมองร่วมของคณะนอกเหนือจากการรายงานของ Spaak, Norstaad และชาติของพนักงานแต่ละคน มันจะกด มากกว่า รายงานซึ่งเป็นสิ่งสำคัญที่นี่ และครั้งหนึ่ง "รีดเข้าลอนดอน ' ส่งผลให้โรเบิร์ตถูกเรียกตัวไปไข่ 10 หลังจากเอิร์ลเมาท์แบตเตนบูติกบ่นเกี่ยวกับการสนับสนุนสำหรับทหารอเมริกันในการโต้แย้งของเขากับพวกอังกฤษ โรเบิร์ตทำคำพิพากษาไม่ชัดเจนเกี่ยวกับประพฤติ และกล่าวถึงใช่เขาคิดของบทบาทของเขาหรือปัญหาขึ้น โดยปูของเขา อย่างไรก็ตาม หนึ่งความรู้สึกเชื่อมั่นมีพรมแดนติดกับ smugness ที่โรเบิร์ตเชื่อว่า เขาเป็นขวา เมาท์แบตเตนบูติกถูกต้อง และทุกคนที่ มีความเข้าใจของการทูตจะเห็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประการที่สองประสบการณ์ที่กินโลกเหนื่อยล้านอกจากนี้ยังอาจก่อให้เกิดการเยาะเย้ยถากถางนักการทูตเปิดให้ค่าใช้จ่ายการวางว่าพวกเขาก็แสวงหาอำนาจหรือแย่ลงเพื่อให้ใกล้เคียงกับมันโดยไม่ต้องรับผิดชอบ ในการบัญชีสำหรับความสำเร็จของตัวเองอังกฤษกระทรวงต่างประเทศถาวรภายใต้เลขานุการลอร์ดฮาร์ดินจ์ของ Penshurst ประกาศในช่วงต้นทศวรรษ 1900 ที่เขาทฤษฎีในการให้บริการคือการที่ "อำนาจ" เป็นเป้าหมายแรก 'นักการทูตได้ทำหน้าที่ที่น่าเกลียดชังระบอบการปกครองบางอย่างเป็นธรรม การยึดอำนาจของนาซีเจ็บใจเพียงหนึ่งลาออกเอกอัครราชทูต Dobrynin สำหรับความพยายามของเขาที่จะนำเสนอตัวเองเป็นอิทธิพลอารยธรรมในอำนาจของโซเวียตยังคงน่าทึ่งกะล่อนเกี่ยวกับกิจกรรมของเพื่อนร่วมงานของเขา แน่นอนว่าประสบการณ์จากรัสเซียเอ็มไพร์ซาร์ให้กับรัฐคอมมิวนิสต์และจากสหภาพโซเวียตสาธารณรัฐรัสเซียมีตัวอย่างที่โดดเด่นของการเปลี่ยนแปลงในความจงรักภักดีของนักการทูตมืออาชีพที่จะสามารถเป็นที่ถกเถียงกันว่าวิวัฒนาการของสหภาพยุโรป (EU) จะให้เรากับคนอื่น ๆ .
อย่างไรก็ตาม คนส่วนใหญ่สามารถสรุปได้จากนี้คือการที่นักการทูตมีไม่มากไม่น้อยกว่าส่วนที่เหลือคุณงามความดีของประชากร เพื่อพูดเกี่ยวกับอำนาจทุกมีอีกมากมายเกี่ยวกับการกักขังและแบ่งเบาการใช้งาน หรือมีนักการทูตเล่นชิ้นส่วน passive และในแง่ร้ายที่ได้รับมอบหมายให้พวกเขาโดยการแสดงความเห็นบางอย่างที่พวกเขาเพียงแค่ไปกับการไหลหรือจะนำมันมืออาชีพมากขึ้นทำดีที่สุดของพวกเขาในการดำเนินการตามพระประสงค์ของโททางการเมืองของพวกเขาโดยไม่ต้องทำสิ่งที่เลวร้าย จำเป็นต้องวิจัยเพิ่มเติมเกี่ยวกับบทบาทของนักการทูตในการกำหนดนโยบาย แต่มันเป็นที่ชัดเจนว่ามีบางคนมาเป็นผู้นำในการสนับสนุนสันติภาพผ่านการก่อสร้าง o คำสั่งซึ่ง circumscribed เอกราชของกษัตริย์ของพวกเขา พวกเขาทำเช่นนั้นเพราะพวกเขาคิดว่ามันเป็นความคิดที่ดี พวกเขายังคงทำเช่นนั้น แต่ไม่เป็นที่หลากหลายนิยมในความรู้สึกดูถูกใช้โดยนักวิจารณ์ที่จะเรียกเข้ามาถามความรักชาติของพวกเขา.
อื่น ๆ โดยทั่วไปกว่าเปลือกสง่างาม Nicolson เป็นสิ่งที่อาจจะเรียกว่า cosmopolitanism ปฏิบัติหรือแม้กระทั่ง unreflective แสดงโดยแฟรงก์โรเบิร์ตเมื่อเขาจำได้ว่า บทบาทของเขาในฐานะทูตของสหราชอาณาจักรที่องค์การสนธิสัญญาป้องกันแอตแลนติกเหนือ (นาโต) ในปี 1950 เขาแสดงให้เห็นว่าตำแหน่งของเขาเป็นเรื่องผิดปกติเพราะเขาเป็น "ชอบเอกอัครราชทูตใด ๆ ที่เป็นตัวแทนของประเทศของเขา แต่ในส่วนแบ่งเวลาเดียวกันรับผิดชอบร่วมกันในฐานะที่เป็นสมาชิกของสภา '. เป็นผลให้มันเป็นหน้าที่ของเขาไม่เพียง แต่จะเป็นตัวแทนของ มุมมองของอังกฤษในสภา แต่ยังกดอยู่บนลอนดอนเมื่อต้องมุมมองร่วมกันของสภานอกจากรายงานของผู้ Spaak, Norstaad และตัวแทนแห่งชาติของแต่ละบุคคล. มันถูกกดมากกว่าการรายงานซึ่งเป็นสิ่งสำคัญที่นี่และหนึ่ง โอกาส "กดบนลอนดอน 'โรเบิร์ตผลในการถูกเรียกตัวไปที่ 10 ถนนดาวนิงหลังจากที่เอิร์ล Mountbatten บ่นเกี่ยวกับการสนับสนุนของเขาสำหรับนายพลอเมริกันในการโต้แย้งกับคู่ของอังกฤษ โรเบิร์ตทำให้ไม่มีการตัดสินอย่างชัดเจนเกี่ยวกับความประพฤติของเขาและกล่าวถึงค่าคิดของเขาบทบาทของเขาหรือปัญหาที่เกิดขึ้นโดยการปูพรมของเขา แต่หนึ่งในความรู้สึกความเชื่อมั่นพรมแดนติดกับความใจแคบที่โรเบิร์ตเชื่อว่าเขาถูกต้อง Mountbatten เป็นธรรมและทุกคนที่มีความเข้าใจของการทูตจะเห็นด้วย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประการที่สอง ประสบการณ์ ซึ่งอาหารโลกเหนื่อยล้าอาจก่อให้เกิดความเหยียดหยาม วาง นักการทูตเปิดให้บริการเพียงแค่พวกเขาแสวงหาอำนาจ หรือ เลว จะสนิทกับมัน โดยไม่มีความรับผิดชอบ ในบัญชีเพื่อความสำเร็จของตัวเอง อังกฤษต่างประเทศสำนักงานถาวรปลัดกระทรวง ลอร์ดฮาร์ดินจ์ของ Penshurst , ประกาศในต้นตอว่าทฤษฎีของเขาในการให้บริการคือ " อำนาจ " เป็นเป้าหมายแรกที่นักการทูตมีหน้าที่บางอย่างค่อนข้างน่ารังเกียจ regimes ชักนาซีอำนาจยั่วยุเพียงหนึ่งแอ็มแบซะโดลาออก dobrynin สำหรับความพยายามของเขาที่จะนำเสนอตัวเองเป็น Civilizing อิทธิพลอำนาจของสหภาพโซเวียต ยังคงอยู่อย่างคล่องแคล่วเกี่ยวกับกิจกรรมของคณะ แน่นอน , รัสเซีย จากประสบการณ์ของเอ็มไพร์ซาร์กับคอมมิวนิสต์รัฐและจากสหภาพโซเวียตรัสเซียสาธารณรัฐให้ตัวอย่างที่โดดเด่นของกะในความจงรักภักดีของนักการทูตมืออาชีพ มันสามารถจะแย้งว่า วิวัฒนาการของสหภาพยุโรป ( อียู ) คือให้เรากับคนอื่น ๆอย่างไรก็ตาม หนึ่งสามารถสรุปได้จากเรื่องนี้ก็คือนักการทูตไม่เพิ่มเติมหรือคุณธรรมน้อยกว่าส่วนที่เหลือของประชากร สำหรับทุกอ้างเรื่องของอำนาจ มีอีกหลายเรื่องและยับยั้งการใช้ของมัน หรือมีนักการทูตเล่นเรื่อยๆ และมองโลกในแง่ร้าย ส่วนที่มอบหมายให้ โดยมีการแสดงความเห็นที่พวกเขาเพียงแค่ไปตามกระแส หรือ ใส่ไว้อย่างมืออาชีพมากขึ้น ทำของพวกเขาที่ดีที่สุดที่จะรันจะของผู้เชี่ยวชาญทางการเมือง โดยไม่ทำให้ทุกอย่างแย่ลง การวิจัยเพิ่มเติมเป็นสิ่งจำเป็นในบทบาทของนักการทูตในการกำหนดนโยบาย แต่มันเป็นที่ชัดเจนว่าบางส่วนได้นำในการสนับสนุนสันติภาพผ่านการก่อสร้างหรือคำสั่ง ซึ่งพื้นที่ที่ จํากัด ความเป็นอิสระของกษัตริย์ของพวกเขา พวกเขาทำเช่นนั้นเพราะพวกเขาคิดว่ามันเป็นความคิดที่ดี พวกเขายังคงทำเช่นนั้น อย่างไรก็ตาม ไม่ cosmopolitans ในความรู้สึกคำหยาบที่ใช้โดยนักวิจารณ์เรียกเข้ามาถาม รักชาติ ของพวกเขาโดยทั่วไปมากกว่า นิโคลสันที่สง่างามเป็นสิ่งที่อาจจะเรียกว่า " ในทางปฏิบัติหรือแม้กระทั่งคตินิยมสากล unreflective แสดงโดย แฟรงค์ โรเบิร์ต เมื่อเขาจำได้ว่าบทบาทของเขาในฐานะทูตอังกฤษกับองค์การสนธิสัญญาป้องกันแอตแลนติกเหนือ ( นาโต ) ในปี 1950 เขาชี้ให้เห็นว่าตำแหน่งของเขาที่ไม่ธรรมดา เพราะเขาคือ " เหมือนทูต ตัวแทนของประเทศของเขา แต่ในเวลาเดียวกัน ร่วมรับผิดชอบ ร่วมเป็นสมาชิกของสภา " ผลที่ตามมา มันเป็นหน้าที่ ไม่เพียง แต่จะแสดงมุมมองที่อังกฤษอยู่ที่สภา แต่ยังกดเมื่อลอนดอน เมื่อต้องใช้ มุมมองร่วมกันของสภา นอกจากนี้ รายงานของ spaak norstaad , และตัวแทนแห่งชาติของแต่ละบุคคล มันคือการกดมากกว่าการรายงานเป็นสิ่งที่สำคัญที่นี่ และในโอกาสหนึ่ง " กดบนลอนดอน " ส่งผลให้ โรเบิร์ต ถูกเรียกไป 10 ถนน Downing หลังจากที่เอิร์ล Mountbatten บ่นของเขาสนับสนุนนายพลอเมริกันในการโต้แย้งกับ counterparts อังกฤษของพวกเขา โรเบิร์ตทำให้ชัดเจนการตัดสินใจเกี่ยวกับความประพฤติและกล่าวถึงทั้งของเขาความคิดของบทบาทของเขาหรือปัญหาที่เกิดขึ้น โดยปูพรมของเขา แต่หนึ่งรู้สึกมั่นใจประชิด smugness ที่โรเบิร์ตเชื่อว่าเขาพูดถูก Mountbatten ผิดและที่ทุกคนที่มีความเข้าใจของการทูตจะเห็นด้วย