Lex moved in between you and the tw

Lex moved in between you and the two men, nearly concealing you from them. He gave them one of his signature grins, “You don’t mind if I borrow them, do you?” He didn’t wait for a reply before grabbing your left hand and pulling you away from Bruce and Clark. You gave them a smile and a wave, mouthing a quick sorry as you did so.

Lex took you into a secluded hallway. He let go of your hand and began to pace in front of you. He tugged at his blue tux, the same one you helped pick out for him, and bit his lip. It was clear he was in deep thought which only made you question your plan. Maybe making him jealous wasn’t the best course of actions.

“Lex,” You spoke up after a few minutes of silence, “What’s wrong?”

He stopped pacing. You watched him in anticipation, noticing the way his hands fidgeted ever so slightly as he took deep breaths.

“Most would believe that I suffer from hypopituitarism. Claiming that I’ve never felt love,” He voice shook, his hands still fidgeted, and he wouldn’t look at you, “I beg to differ. It’s too rare of a disease for me to even have. I’ve felt it before; love. Not with dad–no–defiantly not with dad. I never knew mother, so it wasn’t her either.” He swallowed thickly and began to pace again, “Who else is there? I knew I felt love, although I never could pinpoint it; not until tonight.” He turned around on his heel, finally looking you in the eye, “Not until I saw the way Kent and Wayne looked at you; the way they watched you; they way they spoke to you.” He gripped his suit, his eyes boring into your own with what you could only assume as jealousy, “Not until I saw you with them instead of me.”

That was unexpected.

“Lex,” You spoke his name softly, moving to place your hands on his pale cheeks. He leaned into them, his jealousy fading at your touch. You smiled at the sight. You gave him a soft peck on his cheek, beside your hand, “I love you too.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขนย้ายระหว่างคุณและคนสอง เกือบปกปิดคุณจากพวกเขา เขาให้พวกเขาหนึ่งในลายเซ็นของเขายิ้ม "ไม่รังเกียจหากขอยืมพวกเขา คุณทำ" เขาไม่รอคำตอบก่อนโลภมือซ้าย และดึงคุณบรู๊ซและคลาร์ก คุณให้พวกเขายิ้มและคลื่น mouthing ขอเป็นคุณได้อย่างรวดเร็วLex เอาคุณเข้าห้องโถงเงียบสงบ เขาปล่อยมือของคุณ และเริ่มที่จะก้าวหน้าของคุณ เขา tugged ที่เขาฟ้าทักซิโด อันเดียวกับที่คุณช่วยเหลือรับสำหรับเขา และบิตริมฝีปากของเขา เห็นได้ชัดในลึกที่คิดซึ่งเพียงทำให้คุณคำถามแผนของคุณ อาจจะทำให้เขาอิจฉาไม่ใช่หลักสูตรที่ดีที่สุดของการดำเนินการ"Lex คุณพูดขึ้นหลังจากไม่กี่นาทีของความเงียบ คืออะไรผิด"เขาหยุด pacing คุณดูเขาคาด สังเกตเห็นวิธีมือของเขา fidgeted เคยดังนั้นเล็กน้อยเป็นเขาเอาหายใจลึก "ส่วนใหญ่จะเชื่อว่า น้ำมูก hypopituitarism อ้างว่า ไม่ได้รู้สึกรัก, "เขาเสียงรัก มือของเขายังคง fidgeted และเขาจะไม่ดูคุณ "ฉัน ขอแตกต่างกัน มันเป็นเรื่องยากเกินไปที่โรคจะได้มี ผมเคยรู้สึกมาก่อน รัก ไม่มีพ่อ – ไม่ – ท้าทายกับพ่อไม่ ฉันไม่เคยรู้แม่ ดังนั้นมันไม่ใช่ของเธอทั้งนั้น" เขากลืนกินอยู่อย่างหนาแน่น และเริ่มก้าวอีก "ใครมี ผมรู้ว่า ผมรู้สึกรัก แม้ว่าฉันไม่สามารถหาสาเหตุได้ ไม่จนถึงคืนนี้" เขาหันไปรอบ ๆ บนส้นเท้าของเขา ในที่สุด คุณกำลังมองในตา "ไม่จนกว่าผมเห็นทางเคนท์และ Wayne มองคุณ วิธีพวกเขาเฝ้าดูคุณ พวกเขาวิธีที่พวกเขาพูดกับคุณด้วย " เขาพิพากษาชุดของเขา ตาของเขาน่าเบื่อเป็นความหึงหวงของคุณเอง ด้วยสิ่งที่คุณจะเท่านั้นสมมติว่าเป็น "ไม่จนกว่าผมเห็นคุณกับพวกเขาแทนฉัน"ที่ไม่ได้คาดคิด"Lex คุณพูดชื่อของเขาเบา ๆ ย้ายไปวางมือบนแก้มของเขาซีด เขาก็เอนลง ความหึงหวงของเขาซีดจางที่สัมผัสของคุณ คุณยิ้มที่ คุณให้เขาเป็นเป็กนุ่มแก้มของเขา ข้างมือ "ฉันก็รักคุณ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไฟแนนเชี่ย้ายเข้ามาอยู่ระหว่างคุณและทั้งสองคนเกือบปกปิดคุณจากพวกเขา เขาทำให้พวกเขาเป็นหนึ่งลายเซ็นของเขายิ้ม "คุณไม่คิดว่าผมยืมพวกคุณ?" เขาไม่ได้รอการตอบกลับก่อนที่จะคว้ามือซ้ายของคุณและดึงคุณออกจากบรูซและคลาร์ก คุณให้พวกเขามีรอยยิ้มและคลื่นถ่ายทอดขอโทษรวดเร็วเท่าที่คุณทำเช่นนั้น.

ไฟแนนเชี่เอาคุณเข้ามาในห้องโถงที่เงียบสงบ เขาปล่อยให้ไปจากมือของคุณและเริ่มที่จะก้าวในหน้าของคุณ เขาดึงที่ทักซิโดสีฟ้าของเขาหนึ่งเดียวกับที่คุณช่วยเลือกออกสำหรับเขาและกัดริมฝีปากของเขา มันเป็นที่ชัดเจนว่าเขาอยู่ในความคิดลึกซึ่งทำให้คุณคำถามแผนของคุณ อาจจะทำให้เขาอิจฉาไม่ได้เป็นหลักสูตรที่ดีที่สุดของการกระทำ.

"ไฟแนนเชี่" คุณพูดขึ้นหลังจากไม่กี่นาทีของความเงียบเป็น "เกิดอะไรขึ้น"

เขาหยุดเดินไปเดินมา คุณดูเขาในความคาดหมายสังเกตเห็นวิธีการที่มือของเขากระวนกระวายเคยดังนั้นเล็กน้อยในขณะที่เขาเอาหายใจลึก.

"ส่วนใหญ่จะเชื่อว่าฉันต้องทนทุกข์ทรมานจาก hypopituitarism อ้างว่าฉันไม่เคยรู้สึกถึงความรัก "เสียงเขาส่ายมือของเขายังคงกระวนกระวายและเขาจะไม่มองคุณว่า" ผมขอแตกต่างกัน มันหายากเกินไปของโรคสำหรับผมที่จะได้มี ฉันรู้สึกว่ามันมาก่อน ความรัก. ไม่ได้อยู่กับพ่อ-no-ท้าทายไม่ได้อยู่กับพ่อ ฉันไม่เคยรู้แม่จึงไม่ได้ของเธออย่างใดอย่างหนึ่ง. "เขากลืนกินอย่างหนาแน่นและเริ่มที่จะก้าวอีกครั้ง" ใครมี? ผมรู้ว่าผมรู้สึกถึงความรัก แต่ฉันไม่สามารถหามัน ไม่ได้จนกว่าคืนนี้ "เขาหันไปรอบ ๆ บนส้นเท้าของเขาในที่สุดก็มองคุณอยู่ในสายตาของ" ไม่จนกว่าฉันจะเห็นวิธีการที่เคนท์และเวย์นมองไปที่คุณ. วิธีการที่พวกเขาเฝ้าดูเจ้า พวกเขาวิธีที่พวกเขาพูดกับคุณ. "เขาจับชุดสูทของเขาดวงตาของเขาน่าเบื่อเข้าไปในของคุณเองกับสิ่งที่คุณอาจคิดว่าเป็นความหึงหวง" ไม่จนกว่าฉันเห็นคุณกับพวกเขาแทนฉัน. "

นั่นคือที่ไม่คาดคิด.

" ไฟแนนเชี่ "คุณ พูดชื่อของเขาเบา ๆ ย้ายไปอยู่ที่มือของคุณบนแก้มสีซีด เขาโน้มตัวเข้าหาพวกเขาหึงหวงของเขาซีดจางที่สัมผัสของคุณ คุณยิ้มสายตา คุณทำให้เขาอ่อนกัดที่แก้มของเขาข้างมือของคุณ "ผมรักคุณมากเกินไป."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เล็กซ์ ย้าย ใน ระหว่าง คุณ กับ ผู้ชายสองคน เกือบซ่อนเธอจากพวกเขา เขาให้พวกเขาหนึ่งใน grins ลายเซ็นของเขา " คุณจะรังเกียจไหมถ้าฉันยืมเหรอ ? " เขาไม่รอคำตอบก่อนที่จะคว้ามือซ้ายของคุณและดึงคุณไปจากบรูซและ Clark คุณให้พวกเขายิ้มและโบกมือ นั่งด่วน ขอโทษ ถ้าคุณทำเช่นนั้นเล็กซ์พาคุณเข้าไปในโถงทางเดินอันเงียบสงบ เขาปล่อยมือเธอและเริ่มที่จะก้าวในหน้าของคุณ เขาดึงในชุดทักซิโด้สีฟ้าของเขาเหมือนกัน คุณช่วยเลือกให้เขา และกัดริมฝีปากของเขา มันชัดเจนว่าเขากำลังคิดหนักซึ่งทำให้คุณคำถามแผนของคุณ บางทีการทำให้เขาหึงไม่หลักสูตรที่ดีที่สุดของการกระทำ" เล็กซ์ " เธอพูดขึ้นหลังจากไม่กี่นาทีของความเงียบ " มีอะไรผิดปกติ ? "เขาหยุดเดิน คุณดูเขาคาดหวังสังเกตเห็นมือของเขากระสับกระส่ายเคยดังนั้นเล็กน้อยขณะที่เขาเอาหายใจลึกๆ" ส่วนใหญ่จะเชื่อว่าฉันประสบ hypopituitarism . อ้างว่า ฉันไม่เคยรู้สึกรัก " เขาเสียงสั่น มือของเขายังคงกระสับกระส่าย เขาไม่ได้มองเธอ ฉันขอที่จะแตกต่าง มันก็หายากของโรคที่ฉันต้องมี ผมเคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน ความรัก ไม่ได้อยู่กับพ่อ ( ไม่ ) defiantly ไม่ได้อยู่กับพ่อ ฉันไม่เคยรู้ว่าแม่ ดังนั้นมันไม่ใช่เธอเหมือนกัน " เขากลืนหนาและเริ่มก้าวอีกครั้ง " มีใครบ้าง ? ผมรู้สึกชอบ แต่ผมไม่เคยบอกมัน คืนนี้ เขาหันไปรอบ ๆบนส้นเท้าของเขาก็มองคุณในสายตา ไม่ได้ จนเห็นทาง เคนท์ กับ เวย์น มองคุณ วิธีที่พวกเขาเห็นคุณ พวกเขาวิธีที่พวกเขาพูดกับคุณ " เขากระชับสูทของเขา ตาของเขาน่าเบื่อในของคุณเองกับสิ่งที่คุณอาจจะถือว่าเป็น " ไม่หึง จนผมเห็นคุณกับพวกเขาแทนฉันที่ไม่คาดคิด" เล็กซ์ " คุณพูดชื่อของเขาเบาๆ ย้ายไปยังสถานที่มือของคุณบนแก้มขาวซีดของเขา เขาชะโงกหน้าเข้าไป เขาอิจฉาจางที่สัมผัสของคุณ เธอยิ้มในสายตา คุณให้เขาจิกนุ่มที่แก้มข้างมือของคุณ " ฉันก็รักคุณ " .